Month: November 2023

Η ναυμαχία στη Σαλαμίνα την 22 Σεπτεμβρίου το 480 π.χ.,  είναι ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα του δυτικού πολιτισμούκαι κατά επέκταση  της ανθρωπότητας.  Αν οι Έλληνες  έχαναν στη Σαλαμίνα ο σημερινός  κόσμος θα ήταν διαφορετικός.  Το 480 π.χ. μετά την συντριπτική ήττα των Περσών άρχισε ο «χρυσό αιώνας»  η  διαφορετικά η «λαμπρή πεντηκονταετία»  , 480- 430 π.χ. . Οι  Έλληνες  τελείωσαν  το “Ελληνικό θαύμα”  και έδωσαν τα  «φώτα» στη ανθρωπότητα. Όλα που γνωρίζουμε σήμερα έγιναν και ειπώθηκαν  χωρίς υπερβολή τον «χρυσό αιώνα».

Μετά την ήττα των Περσών στην Σαλαμίνα  οι ¨Ελληνες τίμησαν τους μεγάλους πρωτεργάτες της νίκης και έδωσαν βραβεία στους Αθηναίους και  στους Αιγηνίτες. Έπρεπε  επίσης να ονομάσουν και να τιμήσουν  τον σπουδαιότερο στρατιωτικό  ηγέτη που  συνετέλεσε  στην νίκη. Ο κάθε στρατηγός  πρότεινε το εαυτό του και σαν δεύτερη επιλογή  πρότεινε τον Θεμιστοκλή.  Τελικά όλοι συμφώνησαν ότι ο Θεμιστοκλής ήταν ο σημαντικότερος  στρατηγός . Ο Θεμιστοκλής είναι ο πιο σημαντικός στρατιωτικός της ανθρωπότητας, γιατί με τα σχέδια του για δέκα χρόνια  έπεισε τους Αθηναίους, όχι και τόσο καθαρά…, να προετοιμαστεί κατάλληλα  για την μεγάλη επίθεση  που θα ερχότανε. Εσχεδίασε και εφάρμοσε την πανωλεθρία μιας αυτοκρατορίας  και έσωσε την ανθρωπότητα από την βαρβαρότητα και το σκοτάδι. Χωρίς το Θεμιστοκλή  το 480 π.χ. (και το Θαλή νωρήτερα )  δεν θα υπήρχε το Ελληνικό Θαύμα και η ανθρωπότητα θα ήταν στο σκόταδι σήμερα.

Μετά την νίκη  των Αθηναίων στον Μαραθώνα το 490 π.χ  ο Θεμιστοκλής κατάλαβε ότι οι Πέρσες  δεν αποχώρησαν για πάντα, αλλά θα επανέλθουν δριμύτεροι και δυναμικά να υποτάξουν και την Ελλάδα. Δεινός ρήτορας έπεισε τους Αθηναίους να μην μοιραστούν  μεταξύ τους τα χρήματα από τα κοιτάσματα του Λαυρίου ,όπως συνηθιζότανε μέχρι τότε, αλλά να κατασκευάσει πολεμικά πλοία τις περίφημες Αθηναϊκές τριήρεις, σε  πολύ μεγάλο αριθμό με τα μέτρα εκείνης  της εποχής, κάτι σαν τα σύγχρονα αντιπυραυλικά  βλήματα  της εποχής μας  που δεν τα είχαν οι Πέρσες.

Ο Θεμιστοκλής γνώριζε πολύ καλά τον κίνδυνο από την Ανατολή και για να πετύχει τους στόχους του , που ήταν πρώτα η κατάλληλη προετοιμασία ,χρησιμοποίησε κάθε  μέσο διαθέσιμο και ας μην ήταν και καθαρό, όπως μιλούσε για κίνδυνο από τους Αιγηνίτες που ήταν πολύ κοντά  απέναντι και γινότανε πιστευτός από τους Αθηναίους και όχι για το πραγματικό κίνδυνο τους Πέρσες που ήταν μακρυά και οι Αθηναίοι δεν ήθελαν να ακούνε.

Ο Κλεισθένης το 507 π.χ. εγκαθίδρυσε το δημοκρατικό πολίτευμα στην Αθήνα με σειρά από διοικητικά μέτρα και  δημοκρατική οργάνωση της κοινωνίας σε φυλές, που αναμειγμένοι συμπεριλαμβάνονταν  όλοι οι πολίτες  αριστοκράτες και μη από διαφορετικά μέρη των Αθηνών  (έσπασε έξυπνα την αριστοκρατία και τον τοπικισμό).

Μαζί με τον κλήρο των βουλευτών της βουλής  , όπου κάθε πολίτης μπορούσε  εύκολα να γίνει βουλευτής, ο Κλεισθένης εισήγαγε τον  οστρακισμό για να προστατέψει το δημοκρατικό πολίτευμα, από κάθε πολίτη που αν αποκτούσε σημαντική  πολιτική δύναμη και επιβολή θα μπορούσε  ανεξέλεκτα  να επηρεάσει τους συμπολίτες του.

Ο Κλεισθένης  άνοιξε τον δρόμο για τον Θεμιστοκλή που αν και δεν προερχόταν από αριστοκράτες, η μητέρα του δεν ήταν Αθηναία, και με βάση το παλιό σύστημα δεν είχε πρόσβαση στην εξουσία,  να συμμετέχει στα κοινά της πολιτείας , να γίνει ηγέτης των δημοκρατικών  και σύντομα να γίνει άρχων  το 493 π.χ.

Ο επιτελικός Θεμιστοκλής  κατάφερε σύντομα να πετύχει τους στόχους του, που ήταν να κατασκευάσει τις πολεμικές τριήρεις για τους Πέρσες , έξυπνα να κτίσει τα μακρά τείχη των Αθηνών περιγελώντας τους Σπαρτιάτες  και να φρουρήσει την Αθήνα από κάθε εχθρό,  και  ταυτόχρονα  να δυναμώσει το δημοκρατικό πολίτευμα, αφού εισήγαγε μέτρα οι ναύτες  των πολεμικών πλοίων, ας μη ήταν Αθηναίοι , να μπορούν να ψηφίζουν στην εκκλησία του δήμου. Το μέτρο αυτό ενίσχυσε σημαντικά τον Θεμιστοκλή που «με ένα σμπάρο πέτυχε δύο τρυγώνια», για το λόγο  αυτονόητα οι ναύτες για ότι τους είχε προσφέρει ψήφιζαν μονοκούκι τον Θεμιστοκλή.

¨Όταν  ολόκληρη η Περσία ,οι υπόδουλοι λαοί των Περσών και ο  αυτοκράτορας Ξέρξης  με 1,207 πολεμικά πλοία έφτασαν προ των πυλών ,ο κίνδυνος ήταν πια  φανερός και μπροστά μας. Ο Εφιάλτης είχε προδώσει στις Θερμοπύλες τον Λεωνίδα.  Ο Θεμιστοκλής έπεισε τους Αθηναίους να εγκαταλείψουν την Αθήνα ,με κάθε θυσία και ευνοϊκούς για αυτόν χρησμούς του μαντείου των Δελφών ,που τους ερμήνευε ανάλογα με τα σχέδια του.

Στην συνδιάσκεψη των Ελλήνων στρατηγών έπρεπε επίσης να  πείσει  τους άλλους στρατηγούς και τους Σπαρτιάτες  που είχαν την αδιαφιλονίκητη στρατιωτική υπεροχή μεταξύ των Ελλήνων , η ναυμαχία να γίνει στα στενά της Σαλαμίνας , κάτι που σχεδίαζε 10 χρόνια, και όχι στην Κόρινθο η σε ανοικτή θάλασσα  που πρότειναν οι άλλοι στρατηγοί. Η υπεροχή των Ελλήνων ήταν η ευελιξία των τριήρων  και σαν συνέπεια το εύκολο πλεύρισμα  των πλοίων του εχθρού  σε στενό μέρος σαν την Σαλαμίνα, αυτό ήταν το σχέδιο του Θεμιστοκλή.

Ο Θεμιστοκλής όταν  στο συμβούλιο των Ελλήνων στρατηγών τα πράγματα  έγιναν άσχημα, είπε στο Κορίνθιο στρατηγό  και αυτοί που ξεκινούν αργά δεν πετυχαίνουν  και στον Σπαρτιάτη  ναύαρχο Ευρυδιάδη το φημισμένο  «πάταξον μεν, άκουσον δε» .Για να τούς πείσει τελικά όταν ο Κορίνθιος στρατηγός τον αποκάλεσε άπατρι, η Αθήνα εν τω μεταξύ είχε καεί από τον Ξέρξη,  οι Αθηναίοι πατρίδα έχουν τις τριήρεις και θα μετακομίσουν στην κάτω Ιταλία .Στη σκέψη να αποχωρίσουν οι Αθηναίοι, ο Ευρυδιάδης και οι άλλοι στρατηγοί συμφώνησαν με το σχέδιο του Θεμιστοκλή,  η ναυμαχία να γίνει στην Σαλαμίνα.

Οι Έλληνες παρατάχτηκαν στην Σαλαμίνα και περίμεναν το εχθρό. Ο Θεμιστοκλής για να μην χάσει την ευκαιρία, φοβούμενος μην αλλάξουν μυαλό οι Σπαρτιάτες και οι άλλοι στρατηγοί, που έβλεπαν την Αθήνα να καίγεται και τον στόλο του Ξέρξη στο Φάληρο, έκανε  σίγουρο  για να τελειώνουμε να παραγγείλει στο Ξέρξη με το παιδαγωγό των παιδιών του Σίκινο, που γνώριζε την Περσική γλώσσα, ότι οι Έλληνες σκοπεύουν να φύγουν σύντομα από την Σαλαμίνα για να γλυτώσουν  και θα ήταν ευκαιρία για τους Πέρσες να επιτεθούν αμέσως και να τους τελειώσουν όλους μαζί.

Οι Πέρσες στρατηγοί   με τα 1,207 πλοία απέναντι σε περίπου 366 Ελληνικά ήταν σίγουροι για την Ελληνική πανωλεθρία και άρχισαν την επίθεση που περίμενε ο Θεμιστοκλής 10 χρόνια. Από τα Ελληνικά πλοία αντηχούσε ο παιάνας «Ίτε παίδες Ελλήνων ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων, νυν υπέρ πάντων αγών“.

Η ναυμαχία της Σαλαμίνας τελείωσε με την καταστροφή και καταδίωξη  του περσικού στόλου, καταστράφτηκαν 200 Περσικά πλοία . Ο Ξέρξης  αμέσως αναχώρησε  οριστικά για την Περσία  ηττημένος από  τον σπουδαιότερο στρατιωτικό της ιστορίας  Θεμιστοκλή,  που με έξυπνο σχεδιασμό μιας δεκαετίας και  με άριστη εκτέλεση των σχεδίων του κατάφερε  να νικήσει μια μεγάλη δύναμη στην Σαλαμίνα.

Ο Θεμιστοκλής σχεδίασε την ναυτική ηγεμονία των Αθηνών με την δημιουργία της Συμμαχίας της Δήλου.

Ο Θεμιστοκλής  τελικά εξοστρακίσθηκε το 471 π.χ. από τους αριστοκράτες πολιτικούς του αντιπάλους και  κυνηγημένος από τους Σπαρτιάτες και τους Αθηναίους σε όλη την Ελλάδα.

«Οι Σπαρτιάτες, είτε από φθόνο γιατί είχε δοξαστεί στη Σαλαμίνα, είτε από εκδίκηση γιατί τους ξεγέλασε και έχτισε παρά τη θέλησή τους τείχη στην Αθήνα, είτε για να μετριάσουν τη ντροπή που έφερε στη Σπάρτη η προδοσία του στρατηγού τους Παυσανία, για τον οποίο έλεγαν ότι είχε συμμαχήσει με τους Πέρσες, είτε από ειλικρίνεια για το καλό των Ελλήνων, κατηγόρησαν τον Θεμιστοκλή ότι ήταν συνεννοημένος με τον Παυσανία» Ο Παυσανίας πιθανόν είχα κατηγορηθεί  από τους Σπαρτιάτες για τις σχέσεις του με τους είλωτες στην Σπάρτη και βρώμικα τον κατέκριναν για συμμαχία με τους Πέρσες.

Ο Θεμιστοκλής διάλεξε να αποφύγει το δικαστήριο και τον θάνατο  που έστησαν οι Σπαρτιάτες για τον Παυσανία , κατέφυγε στην Περσία  και πέθανε , από ασθένεια  η αυτοκτόνησε κατά την παράδοση,  σατράπης των Περσών στην Μαγνησία.

Τα οστά του μεταφέρθηκαν κρυφά στον Πειραιά  και τελικά οι Αθηναίοι έκαναν ένα τάφο για να τον ευγνωμονούν για τις υπηρεσίες του στην Αθήνα και στην Ελλάδα.

Οι πολιτικοί τελικά κρίνονται από τα αποτελέσματα , που επίσης μερικές φορές έχουμε από τύχη  η χωρίς επίδραση κανενός. Αλλά τις περισσότερες φορές επίσης ο σχεδιασμός παίζει τον πρωταρχικό ρόλο , για κάτι που διακρίνουν τον Θεμιστοκλή σήμερα τα στρατιωτικά σχολεία σε  όλο τον κόσμο  και ο Θεμιστοκλής  ήξερε να σχεδιάζει αριστουργηματικά το μέλλον της ανθρωπότητας  και επίσης αριστουργηματικά να εκτελεί τα σχέδια του.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Σύμφωνα με τους ιστορικούς, αν οι Πέρσες νικούσαν στη Σαλαμίνα, θα είχε σταματήσει η ανάπτυξη της Ελλάδος, και κατά συνέπεια ο δυτικός πολιτισμός δεν θα ήταν αυτό που είναι σήμερα. Γι’ αυτό, η ναυμαχία της Σαλαμίνας θεωρείται από τις πιο σημαντικές μάχες στην ανθρώπινη ιστορία.^[5]

Θεμιστοκλής

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82

Ναυμαχία της Σαλαμίνας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82

Θεμιστοκλής: Η μεγαλύτερη ιδιοφυΐα της αρχαιότητας 

Γράφει ο Χρήστος Μπαρμπαγιαννίδης

http://eranistis.net/wordpress/2019/02/25/%CE%B8%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82-%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7-%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%86%CF%85%CE%90%CE%B1-%CF%84%CE%B7/

Αν δεν υπήρχε ο Θεμιστοκλής και αν δεν σχεδίαζε δέκα χρόνια την πανωλεθρία των Περσών  σίγουρα δεν θα είχαμε σήμερα το Παρθενώνα !!!  Ούτε ο δυτικός πολιτισμός θα ήταν όπως το ξέρουμε σήμερα.

To άρθρο έχει δημοσιευθεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News 

 Πίσω στην Αρχική σελίδα

Πίσω στην σελίδα Σχόλια και Απόψεις

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

O Ίωνας φιλόσοφος που άλλαξε τον κόσμο.

“O Θαλής ήταν ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες όλων των εποχών”

Η πνευματική και η οικονομική ελευθερία  δημιουργούν τις άριστες συνθήκες  για μια πνευματική απογείωση .

Οι Ίωνες , ήταν οι Έλληνες της πρώτης διασποράς ,έγιναν ελεύθεροι  από τον κατεστημένο τρόπο ζωής και σκέψης,  και  μακρυά  από την  κάθε επίδραση του παλιού άλλαξαν τον ρου της ιστορίας.  Ανύσηχοι και ριψοκίνδυνοι έγιναν  γρήγορα οικονομικά ανεξάρτητοι, από το εμπόριο με τους άλλους ανατολικούς λαούς, και δημιούργησαν το περιβάλλον που τους επέτρεπε να προκαλούν, ενθαρρύνουν και επιτρέπουν την αμφισβήτηση και την λογική εξήγηση για όλα.

Ξαφνικά ο κόσμος άφησε τους μύθους και τις θρησκοληψίες που κυριάρχησαν την σκέψη του χιλιετιρίδες,  από την εμφάνιση του στον πλανήτη γή,  και άρχισε να σκέπτεται λογικά.

Είχε φθάσει η κατάλληλη στιγμή στην ιστορία την ανθρωπότητας  για την λεγόμενη  δημιουργία  του  Ελληνικού θαύματος.

Αναμφισβήτητα ο Θαλής ο Μιλήσιος επηρέασε την ανθρωπότητα όσο κανένας άλλος άνθρωπος , μας έδωσε τον λόγο και τον κοινό νου ,ένα χρήσιμο εργαλείο, για να τα κάνουμε σωστά όλα.

“Οι πρώτοι εκείνοι φιλόσοφοι είχαν κάτι κοινό: πίστευαν όλοι πως πίσω απ’ όλες τις αλλαγές κρυβόταν ένα ορισμένο πρωταρχικό στοιχείο.

“Έτσι ελευθερώθηκε η φιλοσοφία από τη θρησκεία. Μπορούμε να πούμε ότι οι φυσικοί φιλόσοφοι έκαναν τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση ενός επιστημονικού τρόπου σκέψης κι έθεσαν έτσι τα θεμέλια για τη μετέπειτα ανάπτυξη των φυσικών επιστημών.

“…..Αυτή η διαδικασία είχε ως συνέπεια μια βαθιά πνευματική ζύμωση, καθώς και σοβαρές επιπτώσεις στη διανοητική ιστορία του ανθρώπου. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν στην Ιωνία οδήγησαν στο φιλοσοφικό στοχασμό”

“Στις ιωνικές όμως πόλεις του 7ου και του 6ου αιώνα π.Χ. υπήρχε μια πανίσχυρη αστική τάξη στην οποία κυριαρχούσαν οι έμποροι και οι ναυτικοί. Αυτοί προσπάθησαν να εξηγήσουν τα φαινόμενα – πέρα από τις μυθικές ερμηνείες το κόσμου – με τη λογική και τον προσδιορισμό των φυσικών αιτίων.”

“H πόλη που πρωτοστάτησε σε αυτή την κίνηση ήταν η Μίλητος με τις πολυάριθμες αποικίες της. Εκεί έζησαν οι πρώτοι φιλόσοφοι: ο Θαλής, (640 ή 624 π.Χ. – 546 π.Χ.)  o Αναξίμανδρος (610 – 547 π.Χ.)  και ο Αναξιμένης (570-526 π.Χ.”

“Ο Θαλής ο Μιλήσιος, (640 ή 624 π.Χ. – 546 π.Χ.) είναι ο αρχαιότερος προσωκρατικός φιλόσοφος, ο πρώτος των επτά σοφών της αρχαιότητας, μαθηματικός, φυσικός, αστρονόμος, μηχανικός, μετεωρολόγος και ιδρυτής της Ιωνικής Σχολής της φυσικής φιλοσοφίας στη Μίλητο.….”

“Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ο Θαλής υπήρξε ο πρώτος φιλόσοφος και η φιλοσοφία αρχίζει με αυτόν.

O Σταγειρίτης αναφέρει: To ερωτάν περί των πρώτων αρχών και αιτίων… αλλά Θαλής μεν ο της τοιαύτης αρχηγός φιλοσοφίας ύδωρ φησίν είναι αρχήν.. .(Το να ερωτά κάποιος για τις πρώτες αρχές και τα αίτια είναι φιλοσοφία”

Ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας αλλά και αρκετοί ακόμα φιλόσοφοι του θεωρούν το Θαλή τον πρώτο φιλόσοφο της ιστορίας. Αλλωστε το όνομα του βρίσκεται ανάμεσα σε αυτά των «7 σοφών της αρχαιότητας».”
Ακόμα και στην σύγχρονη εποχή, ο Θαλής διατηρεί το… μαθηματικό του «κύρος». Ενας από τους σημαντικότερους μαθηματικούς των τελευταίων αιώνων, ο Μπέρναρντ Ράσελ, είχε δηλώσει πως: «Η δυτική φιλοσοφία αρχίζει με τον Θαλή». Φυσικά η δήλωση αυτή μπορεί να δικαιολογηθεί, αφού ο Θαλής ήταν από τους πρώτους επιστήμονες που ασχολήθηκαν σε μεγάλο βαθμό με την έννοια της «λογικής», η οποία αποτέλεσε βασικό αντικείμενο μελέτης του Ράσελ.”

“Τα μέλη της λογικιστικής σχολής πίστευαν ότι η λογική αποτελούσε τη βάση για κάθε είδους επιχειρηματολογία. Οι κύριοι εκπρόσωποι της σχολής αυτής ήταν ο Bertrand Russell ((Μπέρτραντ Ράσελ, 1872-1970)

Θα ήταν περισσότερο εύστοχο αν διορθώναμε τον Μπέρτραντ Ράσελ  και  λέγαμε καλύτερα ότι ο παγκόσμιος πολιτισμός αρχίζει με τον Θαλή , αφούς ο δυτικός πολιτισμός σήμερα αναμφισβήτητα επηρεάζει σηναντικά τον παγκόσμιο πολιτισμό .

“Ο Θαλής ο Μιλήσιος , ήταν μια πολύπλευρη προσωπικότητα. Ασχολήθηκε με την αστρονομία και τα μαθηματικά, τη φυσική και την φιλοσοφία. Για τα επιστημονικά του επιτεύγματα λέγονται πολλά και είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς πόσα από αυτά δεν οφείλονται στον θρύλο που δημιουργήθηκε γύρω από την προσωπικότητά του. Αναδείχτηκε σε οξυδερκή διανοητική και πολιτικά

Πρώτος ο Θαλής αναζήτησε την αρχή των όντων όχι στον Θεό, αλλά σε κάποιο φυσικό είδος. Η προσπάθειά του Θαλή να εξηγήσει τη φύση και το πλήθος των φυσικών φαινομένων, όχι πια με το μύθο και τη θρησκεία, αλλά ορθολογικά, τον τοποθετεί ιστορικά στην πρώτη θέση της αρχαιοελληνικής φιλοσοφικής παραδόσεως”

“Ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο σπουδαίος αυτός φιλόσοφος και ικανότατος παρατηρητής της Φύσης, προσπάθησε να εξηγήσει την προέλευση του Κόσμου με την επαγωγική έρευνα παραμερίζοντας τον μύθο.Υπέθεσε ότι το πρωταρχικό στοιχείο, η αρχή και η βάση του Κόσμου, θα πρέπει να είναι κάποιο από τα τέσσερα βασικά στοιχεία”

Πρώτος, λοιπόν, ο Θαλής ο Μιλήσιος, ιδρυτής της Ιωνικής Σχολής και θεμελιωτής της θεωρητικής Γεωμετρίας και Αστρονομίας, ως φορεύς του θεωρητικού ελληνικού πνεύματος, το οποίο δεν αρκείται στην διαπίστωση και διαμνημόνευση των δεδομένων αλλά αναζητά την θεωρητική εξήγηση και δικαιολόγηση των γεγονότων, έδωσε την έννοια της «αρχής», που από τότε αποτελεί βασικό όρο της παγκόσμιας επιστημονικής διανόησης”

…”είναι σίγουρο πως ο Θαλής δικαίως θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες…..Αυτό διότι ο Μιλήσιος μαθηματικός ήταν αυτός που ουσιαστικά έδωσε το έναυσμα ώστε οι μαθηματικοί να αρχίσουν να σκέφτονται με… πιο επιστημονικό τρόπο….Εφαρμόζοντας πρώτος την «αρχή της απαγωγής», έδωσε στα χέρια των μεταγενέστερων επιστημόνων ένα πανίσχυρο εργαλείο.
Είτε θεωρούσε ότι το νερό εκτός από κοσμογονική αρχή συμμετέχει στη σύσταση του κόσμου είτε όχι, το σημαντικό είναι ότι ο φιλόσοφος αφαιρεί από το νερό τη θεϊκή του ιδιότητα και το αναγνωρίζει μόνον ως φυσικό σώμα.

Το σημαντικότερο είναι, ωστόσο, ότι μέσω της προβληματικής του για την αρχή του κόσμου ανήγαγε τα πολλαπλά φαινόμενα του κόσμου σε μία απρόσωπη, μοναδική ή ενιαία αρχή, γεγονός που τον κατατάσσει δίκαια στη χορεία των φιλοσόφων.

Ο Θαλής είναι γνωστός και για την επιτυχημένη πρόβλεψη της ηλιακής έκλειψης του 585.

Κατά την διάρκεια του μεγάλου του ταξιδιού, ο Θαλής φρόντισε να μεταδώσει και κάποιες από τις γνώσεις του στους γειτονικούς λαούς. Μάλιστα όταν βρισκόταν στην Αίγυπτο, μπροστά στο εντυπωσιακό θέαμα των επιβλητικών πυραμίδων, φρόντισε να πραγματοποιήσει την πιο… γνωστή του μέτρηση. Κανείς δεν γνώριζε το πραγματικό ύψος της μεγάλης πυραμίδας της Γκίζας, μέχρι που ο Θαλής έκανε μια πολύ απλή αλλά και έξυπνη σκέψη. Τοποθετώντας μια ράβδο δίπλα στο τερατώδες κτίσμα, περίμενε την στιγμή της μέρας όπου η σκιά θα έφτανε στο ίδιο μήκος με ξύλο. Την ίδια στιγμή, το ύψος της πυραμίδας μπορούσε να μετρηθεί μέσω της σκιάς της. Ενα αιώνιο πρόβλημα, άλυτο ακόμα και για τους χτίστες της πυραμίδας, είχε λυθεί με έναν τόσο απλό τρόπο”.

Για 2,500 χρόνια ο λαός μας όταν θέλει να πει κάποιος είναι πολύ εξυπνος  λέει επίσης αυτός είναι “Θαλής “ (η “Αριστοτέλης “) σε ένδειξη εκτίμησης και θαυμασμού στους μεγάλους στοχαστές.  Αυτό το έλεγαν περισσότερο καθημερινά  για πολλούς  αιώνες μετα τον θάνατο του. Όπως ο 78ος Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμός (Π.Μ.Δ.) στα Μαθηματικά  λέγεται «Ο ΘΑΛΗΣ»  και δεν λέγεται Αρχιμήδης, Ευκλείδης, Πυθαγόρας ,  για  να δείξουν την μεγάλη εκτίμηση που έχουν όλοι στο Θαλή  μέχρι σήμερα.

Η “παρέα ” του Θαλή, (οι σπουδαιότεροι  Προσωκρατικοί φιλόσοφοι και άλλοι φιλόσοφοι ).

.O Αναξίμανδρος

“O επόμενος φιλόσοφος από τη Μίλητο είναι ο Αναξίμανδρος (610 – 547 π.Χ.) Όπως ο Θαλής, έτσι και αυτός, είχε σημαντικές γνώσεις  στα  μαθηματικά,  την  αστρονομία  και  τη  γεωγραφία.

Λέγεται ότι κατασκεύασε τον πρώτο χάρτη του κόσμου, συντέλεσε   στην   εισαγωγή   της  χρήσης  του   ηλιακού ρολογιού στην Ελλάδα, ενώ κατασκεύασε και μια ουράνια σφαίρα για τη διευκόλυνση των ναυτικών. Συγκεκριμένα, δημιούργησε ένα σφαιρικό πρότυπο των ουρανών στο κέντρο του οποίου τοποθέτησε τη Γη (γεωκεντρικό πρότυπο του σύμπαντος).

Τα ενδιαφέροντα όμως του Αναξίμανδρου ξεπερνούν κατά πολύ αυτά του Θαλή. Εκτός από τα μαθηματικά, την αστρονομία και τη γεωγραφία, τον ενδιαφέρουν η μετεωρολογία, η ανθρωπολογία, η βιολογία, ακόμη και η ιστορία του πολιτισμού. Τα ενδιαφέροντα του προδίδουν και την πραγματική του πρόθεση: Ήθελε να δώσει μια καθολική εικόνα της φυσικής πορείας των πραγμάτων από την αρχή τους ως την παρούσα φάση τους.

Το πρώτο τέτοιο πα­ράδειγμα στην ιστορία της επιστήμης αποτελεί αναμφίβολα η θεωρία του Αναξίμανδρου, κατά τον 6ο αι. π.Χ., ότι η Γη αιωρείται στο κενό, θεωρία που κατά τον Κ. Popper «είναι μια από τις τολμηρότερες, τις πιο επαναστατικές και τις πιο θαυμαστές ιδέες σε ολόκληρη την ιστορία του ανθρωπίνου πνεύ­ματος». Το αξιοσημείωτο στην ιδέα αυτή είναι ότι η ενόραση και η λογική οδήγησαν τον Αναξίμανδρο στο σωστό συμπέρασμα ότι η Γη δεν είναι δυνατόν να στηρίζεται πουθενά, αλλά πρέπει να αιωρείται, ενώ, αντίθετα, η παρατήρηση και η εμπειρία ότι βρισκόμαστε πάνω σε μια επίπεδη γήινη επι­φάνεια με τον κυκλικό ορίζοντα γύρω μας ήταν εκείνες που τον παρέσυραν στην εσφαλμένη αντίληψη ότι η Γη είναι κύλινδρος (και όχι σφαίρα), σε μια από τις επίπεδες επιφάνειες του οποίου ζει ο άνθρωπος.”

O Αναξιμένης (570-526 π.Χ.

“O τρίτος φιλόσοφος από τη Μίλητο ήταν ο Αναξιμένης (570-526 π.Χ. περίπου). Οι απόψεις του θεωρούνται συνέπεια και παραλλαγή των απόψεων του Αναξίμανδρου μέχρι του σημείου να θεωρείται -χωρίς όμως να υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις- μαθητής του”

“Ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος ήταν Έλληνας προσωκρατικός φιλόσοφος που έζησε τον 6ο με 5ο π.Χ. αιώνα στην Έφεσο, στην Ιωνία της Μικράς Ασίας   535-470 px or 544-484?”

“Ο Δημόκριτος (~460 π.Χ.– 370 π.Χ., ΕΤΥΜ. αρχ., αρχική σημ. “ο κριτής του δήμου”, δῆμος + -κριτός< κρίνω) ήταν προσωκρατικός φιλόσοφος, ο οποίος γεννήθηκε στα Άβδηρα της Θράκης. Ήταν μαθητής του Λεύκιππου. Πίστευε ότι η ύλη αποτελείτο από αδιάσπαστα, αόρατα στοιχεία, τα άτομα. Επίσης ήταν ο πρώτος που αντιλήφθηκε ότι ο Γαλαξίας είναι το φως από μακρινά αστέρια. Ήταν ανάμεσα στους πρώτους που ανέφεραν ότι το σύμπαν έχει και άλλους “κόσμους” και μάλιστα ορισμένους κατοικημένους. Ο Δημόκριτος ξεκαθάριζε ότι το κενό δεν ταυτίζεται με το τίποτα (“μη ον”), είναι δηλαδή κάτι το υπαρκτό.”

“Ο Πρωταγόρας (π. 490 – π. 420 π.Χ.), από τα Άβδηρα της Θράκης, ήταν σημαντικός σοφιστής της αρχαιότητας. Υπήρξε σύγχρονος του Δημόκριτου, από τα Άβδηρα επίσης, κορυφαίος μεταξύ των σοφιστών και ο ιδρυτής της σοφιστικής κίνησης. Ως δάσκαλος ταξίδεψε σε πολλές ελληνικές πόλεις. Επισκεπτόταν συχνά την Αθήνα όπου συνδέθηκε με φιλία με τον Περικλή και άλλους επιφανείς Αθηναίους. Αναφέρεται πως ο Περικλής του ανέθεσε να γράψει τους νόμους για τους Θούριους, της αθηναϊκής αποικίας στην Κάτω Ιταλία που ιδρύθηκε το 444 π.Χ στη θέση της Σύβαρης^[1].”

“Ο Επίκουρος (341 π.Χ. – 270 π.Χ.) ήταν Έλληνας φιλόσοφος. Ίδρυσε δική του φιλοσοφική σχολή, με το όνομα Κήπος του Επίκουρου, η οποία θεωρείται από τις πιο γνωστές σχολές της ελληνικής φιλοσοφίας”

O Σωκράτης (Αλωπεκή, Αρχαία Αθήνα, 470 π.Χ./469^[8] – Αρχαία Αθήνα, 399 π.Χ.) ήταν ΈλληναςΑθηναίοςφιλόσοφος, μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής φιλοσοφίας

Ο Πλάτων (Αρχαία Αθήνα, 427 π.Χ. – Αρχαία Αθήνα, 347 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληναςφιλόσοφος από την Αθήνα, ο πιο γνωστός μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη. Το έργο του, που με τη μορφή φιλοσοφικών διαλόγων έχει σωθεί ολόκληρο (του αποδίδονται ακόμα και μερικά νόθα έργα),· άσκησε τεράστια επιρροή στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και γενικότερα στη δυτική φιλοσοφική παράδοση μέχρι και σήμερα. Κύριος οικοδόμος της φιλοσοφίας, οδηγητής είτε προάγγελος μεταγενεστέρων προβάσεών της, εμπνευστής άμεσα ή έμμεσα των σπουδαιότερων κοινωνικοπολιτικών οραματισμών.^[6]

Ο Αριστοτέλης (Αρχαία Στάγειρα, 384 π.Χ. – Αρχαία Χαλκίδα, 322 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληναςφιλόσοφος και επιστήμονας που γεννήθηκε στα Στάγειρα της Χαλκιδικής, στην Μακεδονία. Σε ηλικία 17 ετών εισέρχεται στην Ακαδημία του Πλάτωνα, στην Αθήνα, όπου παραμένει έως τα 37 του έτη. Εκεί συνδέεται τόσο με τον ίδιο τον Πλάτωνα όσο και με τον Εύδοξο, τον Ξενοκράτη και άλλους στοχαστές.^[16] Τα έργα του αναφέρονται σε πολλές επιστήμες, όπως φυσική, βιολογία, ζωολογία, μεταφυσική, λογική, ηθική, ποίηση, θέατρο, μουσική, ρητορική, πολιτική κ.ά, και συνιστούν το πρώτο ολοκληρωμένο σύστημα στη Δυτική Φιλοσοφία.

Η ανθρωπότητα μπήκε οριστικά στην πορεία της και ο κόσμος άλλαξε στην σημερινή του μορφή. 

Πηγές

Θαλής ο Μιλήσιος: Ο μαθηματικός με την αθάνατη υστεροφημία – Ενας προάγγελος της αρχαίας επιστημονικής «επανάστασης» | iefimerida.gr

http://www.iefimerida.gr/news/183431/thalis-o-milisios-o-mathimatikos-me-tin-athanati-ysterofimia-enas-proaggelos-tis-arhaias
http://www.pemptousia.gr/2011/05/thalis-o-milisios/

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%82Η γέννηση της φιλοσοφίας στη Μίλητο

http://www.fatsimare.gr/kserete-oti/2017/02/13/poios-itan-o-thalis-o-milisios-ta-apofthegmata-toy

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%82

. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News  26 Ιουνίου, 2018

Πίσω στην Αρχική σελίδα

Πίσω στην σελίδα Σχόλια και Απόψεις

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

Το ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας . Διακρίνεται με την  κίτρινη γραμμή   «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και με την μπλε γραμμή  η περίφημη Σχολή Καρυτσιώτη   και το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη.

Διδακτήριον Άστρους

ΥΑ 47192/1433/11-6-1946, ΦΕΚ 127/Β/8-8-1946

‘Κηρύσσομεν ως ιστορικόν διατηρητέον μνημείον το εν Άστρει διδακτήριον ένθα συνήλθεν εν έτει 1823 η β’ Εθνική Συνέλευσις”.

Ευχαριστούμε όλους τους φίλους μας που καθημερινά επισκέπτονται την ιστοσελίδα μας https://astrosgr.com/ μας υποστηρίζουν  και μας ενθαρρύνουν  να συνεχίσουμε την προσπάθεια για την προβολή του τόπου μας, για ότι έχουμε .

Οι επισκέπτες της ιστοσελίδα μας   ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες και αυξάνονται σταθερά και εντυπωσιακά.  Από τις πρώτες  χώρες είναι   σε σειρά από  Αμερική, Ελλάδα , Καναδάς, Αυστραλία, Αγγλία,Ιρλανδία,Γερμανία,Γαλλία, Ισπανία, Ολλανδία ,Κύπρο, Ουγγαρία,Ρωσσία,Κίνα,Ισλανδία. Έχουμε επισκέπτες από πολλές άλλες χώρες.

Οι  περισσότεροι αναγνώστες χρησιμοποιούν κινητά , ενθαρρυντικά ποσοστά, όπως ακριβώς περιμέναμε.

Oι επισκέπτες μας διαβάζουν όλα τα θέματα και ενδιαφέρονται για τα κοινά. Βλέπουμε ευχάριστα τους επισκέπτες μας να διαβάζουν, όχι μόνο τις πρόσφατες αναρτήσεις μας, αλλά επίσης  να βρίσκουν και  τις παλιές αναρτήσεις χρησιμοποιώντας τις δύο  σελίδες των περιεχομένων για τα θέματα που τους ενδιαφέρουν

Το ιστορικό Άστρος   η   Αρχική

Σας παρακαλούμε πείτε μια καλή κουβέντα 🙂  για το https://astrosgr.com/  στους  φίλους  σας.

Όλοι μπορούμε καλύτερα. Σας ευχαριστούμε , να είσαστε καλά.

Το Άστρος και ο Αγιάννης είναι μια κοινότητα και το σπουδαιότερο οι κάτοικοι είναι οι ίδιοι,είχαν και έχουν σήμερα σπίτια στον Άγιάννη και στο Άστρος για χιλιάδες χρόνια.

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρ\χική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

O Άγιος Ανδρέας απέχει από το Άστρος 9 χλμ

Απο το Δήμο μας-

Κεφαλοχώρι της Τσακωνιάς. Με διατηρημένη την παράδοση της περιοχής αναλλοίωτη. Απέχει 6 χιλιόμετρα από το Άστρος και βρίσκεται πάνω στο δρόμο για το Λεωνίδιο. Χωριό με διαρκή πληθυσμιακή αύξηση και τουριστική ανάπτυξη με υποδομές και με κατάφυτο με ελιές και εσπεριδοειδή. Στα όρια του ανήκει ο καταπράσινος οικισμός του Αγίου Γεωργίου και ο πρότυπος οικισμός για τους ομογενείς, το Αρκαδικό Χωριό. Ο επισκέπτης μπορεί να βρει ενοικιαζόμενα δωμάτια, ταβέρνες, εξοχικά κέντρα, παραλίες με πεντακάθαρα νερά και κατάλληλες για θαλάσσια σπορ. Το χωριό χαρακτηρίζεται «πύλη εισόδου» για τα γραφικά Καστριτοχώρια, αφού κανείς μπορεί να επισκεφτεί από εκεί την Καστάνιτσα, τον Πραστό, ενώ 5 χιλιόμετρα έξω από το χωριό ξεκινά το μοναδικό φαράγγι της Ζαρμπάνιτσας. Ο επισκέπτης μπορεί να δει ακόμα ερείπια της αρχαίας Ανθήνης κοντά στο λιμάνι του Αγίου Ανδρέα, το μετόχι της Μονής Ορθοκωστάς που διαθέτει ναό αφιερωμένο στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και ψηλό πύργο και το πετρόχτιστο τοξωτό γεφύρι στον ποταμό Βρασιάτη. Στο χωριό επίσης όλες τις εποχές του χρόνου διοργανώνονται πανηγύρια και πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».

Ο Άγιος Ανδρέας, κεφαλοχώρι της περιοχής με πετρόχτιστα, παραδοσιακά σπίτια, είναι περιτριγυρισμένος από ελαιώνες και εσπεριδοειδή. Το χωριό απέχει από το Άστρος 9 χλμ. και οι περισσότεροι κάτοικοί του μιλούν την τσακώνικη διάλεκτο. Στη χαρακτηριστική πλακοστρωμένη πλατεία του, στο κέντρο του χωριού, υπάρχουν καφενεία, εμπορικά καταστήματα και εστιατόρια. Ξεχωριστές θρησκευτικές εορταστικές εκδηλώσεις αποτελούν τα πανηγύρια του Αγίου Παντελεήμονα, της Υπαπαντής, των Αγίων Αποστόλων, του Προφήτη Ηλία και των πολυούχων Κωνσταντίνου και Ελένης, ενώ πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων πραγματοποιούνται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους (μουσικές εκδηλώσεις, αποκριάτικο καρναβάλι, κ.ά.).

Σε απόσταση 3 χλμ. ανατολικά βρίσκεται η παραλία του Αγίου Ανδρέα, που εκτείνεται σε μεγάλο μήκος, όπου και στέκονται ακόμα τα απομεινάρια του παλιού μύλου πουχρόνο με το χρόνο παραδίδεται στη δύναμη της θάλασσας (Βλ. σελ. 222). Το γραφικό λιμανάκι σηματοδοτεί άλλη μια πλούσια και όμορφη εικόνα της περιοχής. Κοντά στην ακτή βρίσκεται μικρός βραχώδης λόφος, γνωστός ως «Νησί του Άγιου Ανδρέα». Στη θέση αυτή υπάρχουν ερείπια κυκλώπειου τείχους που κατά τους αρχαιολόγους ανήκουν στην αρχαία κυνουριακή πόλη Ανθήνη. Σώζονται τμήματα από τον εξωτερικό οχυρωματικό περίβολο με πύργους του 5ου – 4ου αι. π.Χ. Αργότερα ο οικισμός μεταφέρθηκε χαμηλότερα προς τη θάλασσα, όπου σώζονται υστερορωμαϊκά ερείπια και συμπληρωματική οχύρωση από τους βυζαντινούς χρόνους. Επίσης, αρχαιολογικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο λόφος του Χερονήσιου που βρίσκεται βόρεια του Νησιού (2 χλμ. ΒΔ). Εδώ εντοπίστηκαν ευρήματα της πρώιμης εποχής του Χαλκού, από τους Γεωμετρικούς έως τους Αρχαϊκούς χρόνους. Τον κάμπο του Αγίου Ανδρέα διασχίζει ο ποταμός Βρασιάτης, εντός της κοίτης του οποίου λίγο πριν την εκβολή του, υπάρχει ένα περίτεχνο δικάμαρο πετρόχτιστο γεφύρι (Βλ. φωτ. σελ. 227). Ο επισκέπτης της περιοχής έχει την δυνατότητα να βρεθεί στα 5 χλμ. δυτικά από τον Άγιο Ανδρέα στο μαγευτικό κόσμο του φαραγγιού της Ζαρμπάνιτσας (Βλ. σελ. 123).

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Άγιος Ανδρέας είναι ένας οικισμός του δήμου Βόρειας Κυνουρίας, χτισμένος στις παρυφές ενός λόφου κοντά στη θάλασσα, δίπλα σε έναν κάμπο κατάφυτο από ελιές. Βρίσκεται στον οδικό άξονα Άστρους–Λεωνιδίουσε απόσταση 6 χιλιομέτρων από το πρώτο. Στο σημείο αυτό τελειώνει το φαράγγι της Ζαρμπάνιτσαςκαθώς επίσης περνάει ο ποταμός Βρασιάτης, λίγο πριν την εκβολή του στον Θυρεατικό κόλπο. Είναι το κεφαλοχώρι της περιοχής και κατοικείται κυρίως από Τσάκωνες.

· Σε απόσταση 3 χιλιομέτρων είναι η παραλία του Αγίου Ανδρέα με γραφικό λιμανάκι. Σε λόφο κοντά στο σημείο μπορεί κανείς να διακρίνει ερείπια κυκλώπειου τείχους που κατά τους αρχαιολόγους ανήκουν στην αρχαία κυνουριακή πόλη Ανθήνη. Πλησίον επίσης, διατηρείται ακόμη παλαιό πετρόχτιστο τοξωτό γεφύρι.

· Στα όρια της κοινότητας βρίσκεται και ο πρότυπος οικισμός για τους ομογενείς, το Αρκαδικό Χωριό, ο τελευταίος οικισμός πριν τη Νότια Κυνουρία.

· Το χωριό διαθέτει ποδοσφαιρικό σύλλογο με την ονομασία Α.Μ.Σ. Βρασιές.

Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».

Που ομιλείται η τσακώνικη διάλεκτος Λεωνίδιο, Πραγματευτή, Μέλανα, Τυρό, Σαπουνακέικα, Άγιο Ανδρέα, Πραστό, Σίταινα, Καστάνιτσα. Συνοικισμούς: Σαμπατική, Λιβάδι, Βασκίνα, Παλιόχωρα, Άγιος Παντελεήμονας (Φούσκα), Δερνικέικα

Η τσακώνικη διάλεκτος

Η τσακώνικη διάλεκτος, ο τσακώνικος χορός, η ενδυμασία, τα ήθη και έθιμα των Τσακώνων, αποτελούν άλλη μια δυναμική της περιοχής του Πάρνωνα. Σύμφωνα με το «Χρονικόν της Μονεμβασιάς»: «Οι δε των θρεμμάτων νομείς και αγροικικοί κατωκίσθησαν εν τοις παρακειμένοις εκείσε τραχανοίς τόποις, οι και επ’ εσχάτων τζακονίαι επωνομάσθησαν». Οι Τσάκωνες, ως γνήσιοι απόγονοι των Δωριέων, διατήρησαν ανόθευτη τη ρίζα τους και η τσακώνικη γλώσσα αποτελεί και σήμερα τη ζωντανή έκφραση της Δωρικής διαλέκτου. Στην κοιτίδα της Τσακωνιάς, το σήμερα επιμένει να βαδίζει και να δημιουργεί στα χνάρια του χθες σε μια αέναη κι αδιάλειπτη πνοή της Ελλάδας.

O ιδιαίτερος γλωσσικός θησαυρός του τόπου μας Η τσακώνικη διάλεκτος έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο των υπό εξαφάνιση γλωσσών της UNESCO και αναγνωρίζεται ως πολιτισμικό κατόρθωμα και ανεπανάληπτος θησαυρός πολιτισμού. Η γλώσσα διατηρήθηκε γνήσια και ανόθευτη στα στόματα των απλών ανθρώπων, των ξωμάχων, των ποιμένων και των γεωργών. Στις ευχές, στους χαιρετισμούς, στις κατάρες, στις καθημερινές εκφράσεις, στα πειράγματα και τα αστεία, εκεί βρίσκεται αιώνες τώρα ο γλωσσικός θησαυρός των Τσακώνων. Σε αυτό το ξεχωριστό κομμάτι της Ελληνικής γης που λέγεται Τσακωνιά (κοιτίδα της Τσακωνιάς υπήρξε ο Πραστός, η Καστάνιτσα και η Σίταινα), σε αυτούς τους τραχινούς τόπους, οι κάτοικοι της περιοχής, διαθέτοντας ελάχιστα μέσα, όχι μόνο επιβίωσαν, αλλά άφησαν πίσω τους μια πολύτιμη κληρονομιά, την τσακώνικη παράδοση, την πανέμορφη γλώσσα, τον μοναδικό υποβλητικό τσακώνικο χορό, τα τσακώνικα τραγούδια, την υφαντική τέχνη, τις συνήθειες τους, ό,τι ονομάζουμε σήμερα ήθη και έθιμα. Όλα αυτά συνθέτουν την ταυτότητα του τόπου με μια ζωντανή γλώσσα που είναι στο χέρι των Tσακώνων, αλλά και όλου του ελληνισμού, να την αγκαλιάσει και να την προστατέψει από τη λησμονιά

Δειτε το συνδεσμο

http://www.tsakonianarchives.gr/…

Πίσω στην σελίδα Παραδοσιακά Χωριά η Χωριά της Τσακωνιάς 

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.” 

#astrosgrcom

Agios Andreas of Arcadia – astrosgr.com

“Φαντάζομαι πως ο Σίσυφος ήταν ευτυχισμένος”. Αλμπέρ Καμύ

“Ο Αλμπέρ Καμύ (Albert Camus, 7 Νοεμβρίου 1913 – 4 Ιανουαρίου 1960) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης και συγγραφέας, ένας από τους πιο δημοφιλείς φιλόσοφους του 20ου αιώνα, και ένας από τους ιδρυτές του παραλογισμού…. Τιμήθηκε το 1957 με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας”.

Το Βραβείο Νόμπελ στη Λογοτεχνία του 1957 απονεμήθηκε στον Albert Camus “για τη σημαντική λογοτεχνική του παραγωγή, η οποία με ξεκάθαρη σοβαρότητα φωτίζει τα προβλήματα της ανθρώπινης συνείδησης στην εποχή μας”.

Παρακάτω κάτι από την ομιλία του Albert Camus στη γιορτή  Nobel στο Δημαρχείο της Στοκχόλμης, 10 Δεκεμβρίου 1957

“Κατά τον ίδιο τρόπο, ο ρόλος του συγγραφέα δεν είναι απαλλαγμένος από δύσκολα καθήκοντα. Εξ ορισμού δεν μπορεί να τεθεί σήμερα στην υπηρεσία εκείνων που κάνουν ιστορία. είναι στην υπηρεσία εκείνων που το υποφέρουν. Διαφορετικά, θα είναι μόνος και στερημένος από την τέχνη του”

“Στο περιθώριο των κυρίαρχων φιλοσοφικών ρευμάτων ο Καμύ επέμεινε στον στοχασμό πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση. Αρνούμενος να εκφράσει ομολογία πίστεως στον Θεό, στην ιστορία ή στη λογική, ήρθε σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό, τον Μαρξισμό και τον Υπαρξισμό.  Δεν σταμάτησε ποτέ την πάλη ενάντια στα ιδεολογήματα και τις αφαιρέσεις που αποστρέφονται την ανθρώπινη φύση.”

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%81_%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%8D

Τα σπουδαιότερα βιβλία του είναι Ο Ξένος , Η Πανούκλα, Η πτώση, O Καλιγούλας και τα φιλοσοφικά του δοκίμια Ο Μύθος του Σίσυφου και Ο επαναστατημένος άνθρωπος

“Ο συγγραφέας που εξέφρασε τη φιλοσοφία του Παράλογου, επηρεασμένος από το μηδενιστικό ύφος που ήταν σε έξαρση στην εποχή του, δεν επένδυσε ποτέ στην ονειροπόληση. Ξεγυμνώνει την υποκρισία της καθημερινότητας, αδιαφορεί για τις κοινωνικές κατασκευές και τα πρέπει, δεν τον ενδιαφέρει να βρει νόημα εκεί που δεν υπάρχει. Ακόμα και σήμερα, είναι τέτοια η επιθυμία μας να νοηματοδοτήσουμε τον βίο μας, ώστε δε μας περνά από το μυαλό η πιθανότητα να μην υπάρχει νόημα

Αν δε χωράς στα καλούπια της κοινωνίας σε βλέπουν σαν ξένο και αυτό ακριβώς είναι το θέμα που πραγματεύεται αυτό το βιβλίο.  Ο Καμύ, έγραψε τον “Ξένο” με σκοπό να δελεάσει τους αναγνώστες να σκεφτούν τη θνητότητα τους και το πραγματικό νόημα της ύπαρξης τους”

http://provocateur.gr/out–about/13291/diaba–zoyme–o–ksenos–toy–almper–kamy

“Η έννοια του παραλόγου και η σχέση ανάμεσα στο παράλογο και την αυτοκτονία αποτελούν τα θέματα αυτού του δοκιμίου. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος παραδέχεται τη διάσταση ανάμεσα στη λογική επιθυμία του για κατανόηση και ευτυχία και στη σιωπή του κόσμου, μπορεί άραγε να κρίνει αν η ζωή αξίζει τον κόπο να την ζει κανείς; Τούτο είναι το θεμελιώδες ερώτημα της φιλοσοφίας. Αν όμως το παράλογο μου φαίνεται πρόδηλο, οφείλω να το διατηρήσω με μια διαυγή προσπάθεια και να δεχτώ να ζήσω βιώνοντάς το. Η εξέγερσή μου, η ελευθερία, το πάθος μου, θα είναι οι συνέπειές του. O άνθρωπος, σίγουρος ότι θα πεθάνει ολοκληρωτικά, αρνούμενος όμως το θάνατο, λυτρωμένος από την υπερφυσική ελπίδα που του έδενε τα χέρια, θα μπορέσει να γνωρίσει το πάθος της ζωής σ έναν κόσμο δοσμένο στην αδιαφορία του και στη φθαρτή ομορφιά του. Όμως η δημιουργία είναι για εκείνον η καλύτερη ευκαιρία για να διατηρεί τη συνείδησή του άγρυπνη μπροστά στις λαμπρές και αλόγιστες εικόνες του κόσμου. O αγώνας του Σισύφου που περιφρονεί τους θεούς, αγαπά τη ζωή και μισεί το θάνατο γίνεται το σύμβολο της ανθρώπινης μοίρας.”

https://www.protoporia.gr/kamy-almper-o-my8os-toy-sisyfoy-9789600345247.html

“Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1956, ήταν που ο γάλλος αυτός συγγραφέας, φιλόσοφος, δραματουργός και μάχιμος δημοσιογράφος, ολοκληρώνει την “Πτώση” (εκδόσεις Ατραπός, 2014): ένα βιβλίο που πραγματεύεται με τον πλέον εύγλωττο τρόπο δύο στοιχεία-πυλώνες του δυτικού πολιτισμού, την (ψευδο)ηθική της καθημερινότητας μας δηλαδή, και την επίπλαστη ευμάρεια.

Ο Ζαν Μπατίστ Κλαμάνς, λοιπόν, ξεκινά μέσα στο κακόφημο αυτό μέρος μια αυτοκριτική που εξελίσσεται σε αέναη εσωτερική πάλη. Το πρότυπο του ανδρός, που τυγχάνει της καθολικής αποδοχής τόσο σε επαγγελματικό-κοινωνικό όσο και προσωπικό επίπεδο, αρχίζει μέσα από την εξομολόγησή του να σχηματοποιεί ένα αντιπρότυπο που λέξη με τη λέξη φθίνει. Μια κατασκευασμένη προσωπικότητα από τα χειρότερα υλικά που εν αφθονία βρίσκονται σε κάθε γωνιά του δυτικού κόσμου: την απληστία, την υποκρισία, τον εγωκεντρισμό.

(…)Θέλουν να γίνουν όλοι πλούσιοι. Γιατί; Αναρωτηθήκατε ποτέ; Για τη δύναμη, βέβαια. Ιδιαίτερα, ωστόσο, γιατί τα πλούτη σάς απαλλάσσουν από την άμεση κρίση, σας βγάζουν απ’ τον όχλο του υπόγειου μετρό, για να σας κλείσουν μέσα σε ένα επινικελωμένο αμάξι, σας απομονώνουν σε μεγάλα φυλασσόμενα πάρκα, σε βαγκόν-λι, σε καμπίνες πολυτελείας. Τα πλούτη, αγαπητέ φίλε, δεν είναι ακόμη η αθώωση, αλλά η αναβολή, κάτι που αξίζει πάντοτε τον κόπο να το παίρνουμε

Ένα βιβλίο που δεν αξίζει απλά, αλλά απαιτείται να διαβαστεί. Κι αν θα έπρεπε να τονίσουμε ένα και μόνο στοιχείο που εκπορεύεται από την ανάγνωση του είναι αυτό και μόνο αυτό: Προσοχή, προσοχή! Δημιουργεί συνειρμικές ταυτίσεις. Αυτή, φαντάζομαι, ήταν και η βασική στοχοθεσία του Καμύ όταν γέμιζε με μελάνι τις λευκές του σελίδες που μετουσιώθηκαν στην “Πτώση”.

http://provocateur.gr/manners/10832/diaba–zoyme–thn–ptwsh–toy–almper–kamy

Παρακάτω  μερικά  αποφθέγματα του Αλμπέρτ Καμύ.

Ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα.

Η ελευθερία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ευκαιρία για να γίνουμε καλύτεροι.

Γοητεία είναι ένας τρόπος να παίρνεις την απάντηση «ναι», χωρίς να έχεις κάνει κάποια ξεκάθαρη ερώτηση.

Επαναστατώ − άρα υπάρχουμε.

Τι είναι ένας επαναστάτης; Ένας άνθρωπος που λέει όχι.

Ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που αρνείται να είναι αυτό που είναι.

Η ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο, σφραγίδα ενός χυδαίου πνεύματος.

Μη βαδίζεις μπροστά μου γιατί μπορεί να μη σε ακολουθήσω. Μη βαδίζεις πίσω μου γιατί μπορεί να μη σε οδηγήσω. Βάδιζε πλάι μου και γίνε ο σύντροφός μου.

Η αλήθεια, όπως και το φως, τυφλώνει.

Ο σκλάβος ξεκινά ζητώντας δικαιοσύνη και καταλήγει να περιμένει να φορέσει ένα στέμμα.

Για να είμαστε ευτυχισμένοι, πρέπει να μη μας απασχολούν πολύ οι άλλοι,

Σε τελευταία ανάλυση, χρειάζεται περισσότερο κουράγιο για να ζήσεις παρά για να αυτοκτονήσεις.

Από τη στιγμή που όλοι θα πεθάνουμε, είναι προφανές ότι το πού και το πότε δεν έχουν καμιά σημασία.

Όλα γίνονται από μια συνήθεια. Είμαστε γελοίοι αριθμοί μιας κοινωνίας που ενεργεί από συνήθεια, μισούμε ή αγαπάμε από συνήθεια και σκεπτόμαστε τα «μεγάλα προβλήματα» από συνήθεια.

Κάθε φορά που ακούω έναν πολιτικό λόγο ή διαβάζω αυτούς που μάς διοικούν, εδώ και χρόνια αισθάνομαι τρόμο, γιατί δεν ακούω τίποτα που να ηχεί ανθρώπινα. Πάντα οι ίδιες λέξεις που λένε τα ίδια ψέματα.

https://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=9

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News 

Πίσω στην Αρχική σελίδα

Πίσω στην σελίδα Σχόλια και Απόψεις

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

«Με κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής το «αντάμωμα» του όμορφου βουνού με τη στραφταλίζουσα θάλασσα, ο Δήμος Βόρειας Κυνουρίας προσκαλεί τους επισκέπτες του σε ένα μαγευτικό ταξίδι.»

Από το Δήμο μας

«Ένα από τα πιο γνωστά καλοκαιρινά θέρετρα της Πελοποννήσου γνωρίζει ταχεία ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια λόγω της κοντινής απόστασης από τα αστικά κέντρα. Απέχει 165 χιλιόμετρα από την Αθήνα και 49 από την Τρίπολη. Διαθέτει ανεπτυγμένες τουριστικές υποδομές για κάθε προτίμηση, παραλίες χιλιομέτρων με πεντακάθαρα νερά και τη δυνατότητα θαλάσσιων δραστηριοτήτων. Περιοχή επισκέψιμη όλο το χρόνο, ιδανική για Σαββατοκύριακο και τριήμερα. Στο Παράλιο Άστρος λειτουργεί Ναυτικός Ιστιοπλοϊκός Όμιλος, ενώ υπάρχει δυνατότητα εκδρομών στα νησιά του Αργοσαρωνικού και στα χωριά της Κυνουρίας. Ξεχωριστής ομορφιάς το γραφικό φυσικό λιμάνι αλλά και το επονομαζόμενο από τους ντόπιους «Νησί» με την απίστευτη θέα στον Αργολικό Κόλπο. «Νησί» ονομάζεται ένα τμήμα του οικισμού που είναι χτισμένο στις πλαγιές αστεροειδούς υψώματος. Τα σπίτια στο κομμάτι αυτό έχουν διατηρήσει το παραδοσιακό τους χρώμα ενώ στην κορυφή υπάρχει το γνωστό μεσαιωνικό κάστρο του Παραλίου Άστρους. Κάθε καλοκαίρι στο θεατράκι που διαθέτει η κωμόπολη γίνονται πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενώ πλούσιες είναι και οι αθλητικές δραστηριότητες»

Το γραφικότατο Παράλιο Άστρος ,”το νησί” Παράλιο Άστρος, είναι σκαρφαλωμένο στο λόφο και οι παλιοί αποκαλούσαν τον λόφο το “νησί”. Το Παράλιο Άστρος δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανένα νησί του Αιγαίου, τα έχει όλα, είναι μόνο δύο ώρες από την Αθήνα , είναι πολύ κοντά “στο βουνό” Πάρνωναs, από το λιμάνι του η πρόσβαση στου “Αιγαίου τα νησιά” είναι εύκολη , βρίσκεται κοντά στους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους της πατρίδας μας και βρίσκεται πολύ κοντά στο ιστορικό Άστρος, στον ιστορικόν Αγιάννη και σε όμορφα ιστορικά παραδοσιακά χωριά.

Για τους επισκέπτες η Κυνουρία διαθέτει πλήθος δραστηριοτήτων ανάλογα με τη διάθεση και τις φυσικές αντοχέσ! Φυσικά το καλοκαίρι οι παραλίες της περιοχής σφύζουν από ζωή και καλούν τον επισκέπτη να τις απολαύσει. Πόρτες, Ατσίγγανος, Ανάβαλος, Ξηροπήγαδό, Χερονήσσι, Αρκαδικό χωριό και Κρυονέρι, είναι μερικές μόνο από τις επιλογές που προτείνουμε! Όποιοι επιθυμούν να εξερευνήσουν τα πανέμορφα νερά της περιοχής, μπορούν να κάνουν καταδύσεις στο Αρκαδικό χωριό, το Ξηροπήγαδο και το Παράλιο Άστρος.

Δείτε τον σύνδεσμο.

Παραλίες | DiscoverKynouria.gr

“Του Αιγαίου τα νησιά” είναι όμορφα και προσφέρουν πολλά αξιοθέατα, που όλοι κάποτε “πρέπει” να επισκεπτούμε. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο η κρατούσα άποψη < το Ελληνικό όνομα Ατλαντίς βοηθάει αυτή την άποψη> ότι στο Αιγαίο υπήρχε περίπου πριν 12,000 χρόνια και η Ατλαντίδα <Atlantis> που ήταν το κέντρο του κόσμου…..Υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορούμε να επισκεφτούμε το Αιγαίο.

——————————————————————

Από το γραφικό λιμάνι του Παραλίου Άστρους το καλοκαίρι γίνονται πολλές κρουαζιέρες στου “Αιγαίου τα νησιά Σπέτσες,Ύδρα

https://www.pegasus-cruises.gr/tours-pegasus/%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%83-%CF%85%CE%B4%CF%81%CE%B1/?fbclid=IwAR3oen62v9Uzibz_0E1F_CqTm17-cW0N-91zKHHLvhxTEQuTts9n4B4Lulo

———————————————————————

Όσοι ενδιαφέρονται για θαλασσινές εμπειρίες και ψάρεμα μπορούν να μάθουν περισσότερα στη σελίδα παρακάτω.

Plan your fishing vacations in Greece or the South East Mediterranean sea

========================================

Πώς θα πάτε:

Από το αεροδρόμιο Αθηνών ακολουθείτε τη διαδρομή για Αθήνα, Κόρινθο, Τρίπολη, έξοδο προς Άργος (Στη έξοδο Στέρνα μετά την Νέμεα), Άργος, Τρίπολη (από το παλιό δρόμο), έξοδο προς Άστρος (Αριστερά μετά τους Μύλους), Άστρος.

Οι παρακάτω αποστάσεις είναι από το Άστρος , το Παράλιο Άστρος απέχει από το Άστρος 4 χλμ.

Το Άστρος απέχει περίπου από το Άργος 34 χλμ , από το Ναύπλιο 33 χλμ, από την Τρίπολη 40 χλμ, Λεωνίδιο 48 χλμ, Σπάρτη 82 χλμ ,Μυστρας 90 χλμ, από Αθήνα 170 χλμ και από το αεροδρόμιο Αθηνών 200 χλμ

Στο Άστρος και στο Παράλιο Άστρος υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία και εστιατόρια με παραδοσιακά φαγητά, όπως και στά περισσότερα γειτονικά χωριά.

Άλλες επιλογές για Διαμονή/Φαγητό:είναι στο Ναυπλιο (33 χλμ.), στην Τρίπολη (40 χλμ.),

Διαμονή & Εστίαση από την ιστοσελίδα του δήμου μας

https://www.discoverkynouria.gr/el/accommodation

.

Για θέματα υγείας υπάρχουν στο Άστρος το Κέντρο Υγείας Άστρους, επίσης πολλά ιατρεία και στη Τρίπολη το Παναρκαδικό Νοσοκομείο (δείτε χρήσιμα τηλέφωνα )

Σχολεία , νηπιαγωγεία: Στο Άστρος υπάρχουν νηπιαγωγείο ,δημοτικό και γυμνάσιο, επίσης παραδίδονται μαθήματα από ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς για ξένες γλώσσες και άλλα μαθήματα

Παράλιο Άστρος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

«Το Παράλιο Άστρος είναι παραθαλάσσιο χωριό της Αρκαδίας. Υπάγεται στον Δήμο Βόρειας Κυνουρίαςκαι σύμφωνα με την εθνική απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό που ανέρχεται σε 1.043 κατοίκους[2].

Παλιότερα, η σημερινή υφιστάμενη Τοπική Κοινότητα Παραλίου Άστρους (τέως Δημοτικό Διαμέρισμα), υπήρξε ανεξάρτητη Κοινότητα, εντός των ορίων της άλλοτε Επαρχίας Κυνουρίας

Κάστρο Παραλίου Άστρους η των Ζαφειρόπουλων

Το Κάστρο Παραλίου Άστρους διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Την περίοδο του 1821 οι πλούσιοι έμποροι του εξωτερικού, αδερφοί Ζαφειρόπουλοι (Κωνσταντίνος, Ιωάννης και Παναγιώτης), με καταγωγή από τον Άγιο Ιωάννη, οχυρώνουν το κάστρο φτιάχνοντας εκεί τις κατοικίες τους. Στις 4 Αυγούστου 1826, 1,200 στρατιώτες που είχαν κλειστεί μέσα στο κάστρο νίκησαν τον πολυάριθμο στρατό του Ιμπραήμ που το πολιορκούσε. Το 1833, ο Πάνος Ζαφειρόπουλος (Άκουρος), αφιέρωσε το κάστρο στο Βασίλειο της Ελλάδας και στον βασιλιά Όθωνα. Στις αρχές του 20ου αιώνα, το κάστρο εγκαταλείφθηκε και ερημώθηκε».

Ο Πάνος Ζαφειρόπουλος , ήταν ο σημαντικότερος Αγιαννίτης πριν την επανάσταση του 1821 και η προσφορά του στη Θυρεάτιδα Γη και την πατρίδα είναι ανυπολόγηστη και πέρασε στα ψιλά γράμματα της ιστορίας.

“Στις αρχές Ιουλίου 1826, το στρατιωτικό σώμα του Πάνου Ζαφειρόπουλου κατέσφαξε 400 άραβες σε ενέδρα που είχε στήσει στον Μεχμέτ αγά της Τριπολιτσάς. Αυτό ήταν πολύ βαρύ πλήγμα για τους Οθωμανούς. Γι’ αυτό ο Ιμπραήμ πασάς κατέστρεψε ολοσχερώς τον Άγιο Ιωάννη και ολόκληρη την επαρχία του Αγίου Πέτρου”

Ο Ιμπραήμ κατέσφαξε και έκαψε ολόκληρο την Πελοπόννησο,αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να νικήσει τον Άκουρο , αν και τον είχε αιχμαλωτίσει πρσωρινά,ούτε στο κάστρο του Παραλίου Άστρους, κάποιος έπρεπε να αντισταθεί …και είναι μεγάλη μας τιμή, αυτός ήταν ο Αγιαννίτης Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (Άκουρος).

Από την πυρπόληση της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη διασώθηκαν 1500 βιβλία, τα οποία φυλάσσονταν το 1827 στην οικία των Ζαφειροπουλαίων (Κάστρο Παραλίου Άστρους). Τα βιβλία αυτά ήταν, κατά την παράδοση, τοποθετημένα σε μια παλαιά ξύλινη βιβλιοθήκη που βρισκόταν στα γραφεία της Σχολής. Μεγάλο μέρος των βιβλίων αυτών έχει διασωθεί και καταγραφεί στις μέρες μας. Τα βιβλία αυτά ήταν ως επί το πλείστον κείμενα αρχαίων φιλοσόφων και συγγραφέων, εκκλησιαστικά κείμενα, εγχειρίδια φυσικής, μαθηματικών κ.α.”

Το 424 π.χ. οι Αιγινήτες κυνηγημένοι από τους Αθηναίους άρχισαν την κατασκευή οχυρώματος στο “Νησί”, γιατί γνώριζαν τους Αθηναίους. Η κατασκευή του οχυρωματικού αυτού έργου διακόπηκε από τους Αθηναίους, οι οποίοι τoν ίδιο χρόνο με επικεφαλής τον Νικία, ήλθαν στη Θυρέα και την κατάστρεψαν , πάλι εκδίωξαν και πήραν αιχμαλώτους τους Αιγινήτες.  Αλλά μερικοί Αιγινήτες εγκαταστήθηκαν και στον Αγιάννη ,όπως οι ιστορικοί αναφέρουν από το Αιγινήτες προέρχονται οι Αγιαννίτες. Από το 1832 -1845 οι Αγιαννίτες αδερφοί Ζαφειρόπουλοι και πολλοί Αγιαννίτες άρχισαν να κτίζουν το καινούργιο χωριό , που το 1845 ονομάστηκε επίσημα Παράλιο Άστρος, και σήμερα πολλά ονόματα από το Παράλιο Άστρος είναι Αγιαννίτικα ονόματα.

«Τον Νοέμβριο του 1824, οι αδερφοί Ζαφειρόπουλοι ξεκίνησαν τις εργασίες αναστύλωσης του ερειπωμένου Φράγκικου Κάστρου του Παραλίου Άστρους και τελείωσαν τον Αύγουστο του 1825. Για την κατασκευή δαπανήθηκαν πάνω από 200.000 γρόσια (σύμφωνα με αναφορά της Ευφροσύνης χήρας Ιωάννη Ζαφειρόπουλου). Οι αδερφοί Ζαφειρόπουλοι εγκαταστάθηκαν, πλέον, μόνιμα στο Κάστρο και αποτέλεσαν τους πρώτους οικιστές του Παραλίου Άστρους. Πολλοί Αγιαννίτες τους ακολούθησαν και εγκαταστάθηκαν και αυτοί μόνιμα στο Παράλιο Άστρος, μεταξύ 1825 – 1828 και ύστερα. Αυτοί ήταν κυρίως αγωνιστές που άνηκαν στο στρατιωτικό σώμα του. Οι πρώτες Αγιαννίτικες οικογένειες που ακολούθησαν τους Ζαφειροπουλαίους ήταν ενδεικτικά: η οικογένεια Πάσχου, Λογοθέτη, Νικολαΐδη, Μαρούδη (ορισμένα μέλη της), Ζαφείρη (ορισμένα μέλη της), Κοράλλη, Μπόρτζου, Διαμαντή, Καραμπάτσου, Βασιλείου, Μακρή, Μπρεθέ, Γενοβέλη, Κωνσταντίνου κ.α., καθώς και οι Σπετσιώτικης καταγωγής οικογένειες Αβραντίνη και Νέστορα. Πληροφορίες για τους πρώτους οικιστές του Παραλίου Άστρους λαμβάνουμε από το υπόμνημα του Αγιαννίτη Μιχαήλ Λογοθέτη, ο οποίος διετέλεσε και πρώτος πρόεδρος του Παραλίου και από εκλογικούς καταλόγους του 1871 & 1881.»

Οι Αγιαννίτες, οι Αστρεινοί  και κατά επέκταση οι Παραλιώτες είναι οι ίδιοι κάτοικοι, αυτά μας έλεγε ο Άκουρος με λόγια και με έργα.

Η σημερινή τοποθεσία του Παραλίου Άστρους πριν το 1823 ήταν ακατοίκητη και το Παράλιο Άστρος έκτισε από το  1832-1845 ο Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος , όπως τιμoύν με αδριάντα  του στη κεντρική πλατεία οι φίλοι μας Παραλιώτες , «ΟΙΚΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ».  Ο οικισμός με το όνομα Παράλιο Άστρος  προσαρτήθηκε στο δήμο Θυρέας το 1845.

Διοικητικές μεταβολές των ΟΤΑ   Δ. Θυρέας Ν. Αρκαδίας

ΦΕΚ 16Α – 24/05/1835  Σύσταση του δήμου με έδρα τον οικισμό Άγιος Ιωάννης

ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841  Ο οικισμός Άστρος ορίζεται χειμερινή έδρα του δήμου  ,Ο οικισμός Άγιος Ιωάννης ορίζεται θερινή έδρα του δήμου

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΟΙΚΙΣΜΩΝ  Παράλιον Άστρος (Αρκαδίας)

ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845  Ο οικισμός προσαρτάται στο δήμο Θυρέας

ΦΕΚ 252Α – 24/08/1912  Ο οικισμός αποσπάται από το δήμο Θυρέας και ορίζεται έδρα της κοινότητας Παραλίου Άστρους

ΦΕΚ 244Α-04-12-1997. Ο οικισμός αποσπάται από την κοινότητας Παραλίου Άστρους και προσαρτάται στο δήμο Βόρειας Κυνουρίας

Δεν είναι τυχαίο που στον εκλογικό κατάλογο του 1871 της «Κοινοτ. Παραλίου ‘Aστρους» αναφέρεται πρώτος  ο Αγιαννίτης  Αναστάσιος Πάσχος του Ιωάννου κτηματίας .

Από το Άστρος της Θαλάσσης εκλογικό κατάλογο του 1871,1881

Από , Ιωάννη Μ. Αρβανίτη – Από τις Πηγές του Λαού μας, τόμος A,Β, Αθήνα 1988

Διακρίνονται οι σφραγίδες της Κοινότητας του Παραλίου Άστρους , από τις αρχές του 20 αιώνα αρχικά, «ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΑΣΤΡΟΥΣ» 1912 και αργότερα «ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ» 1932.

Ιστορία. Από το Άστρος της Θαλάσσης

Παράλιο Άστρος – mobileContent – eCastles (culture.gr)

http://www.inarcadia.gr/dd/astrosp/astrospgenika.htm

Πηγές

Δήμος Βόρειας Κυνουρίας

Βικιπαίδεια, η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Astroskynouria-news

Το Άστρος της Θαλάσσης

To “νησί” Παράλιο Άστρος

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην σελίδα Παραδοσιακά Χωριά

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

Paralio Astros of Kynouria

To Κορακοβούνι απέχει από το Άστρος 8 χλμ

Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».

Το Κορακουβούνι, πεδινός οικισμός χτισμένος πάνω σε μικρό λόφο δίπλα στον ποταμό Βρασιάτη και τον κεντρικό επαρχιακό δρόμο Άστρους – Λεωνιδίου, βρίσκεται σε απόσταση 8 χλμ. νότια του Άστρους. Αποτελεί κεφαλοχώρι της περιοχής με αρκετά πετρόχτιστα αρχοντικά σπίτια. Στο κέντρο και την πλατεία του χωριού δεσπόζει τρισυπόστατος Ναός του Αγίου Βασιλείου, του Αγίου Γεωργίου και της Αγίας Βαρβάρας. Εδώ βρίσκονται και οι προτομές του Γεωργίου Λεβέντη, ο οποίος υπήρξε εξέχων Φιλικός και επικεφαλής της Εφορίας των Φιλικών Βουκουρεστίου και του ευεργέτη Γεωργίου Καζάκη. Με πανοραμική θέα από τον οικισμό, ο επικέπτης μπορεί να θαυμάσει τον κατάφυτο ελαιώνα που απλώνεται στον κάμπο του Βρασιάτη και τις γαλαζοπράσινες παραλίες της περιοχής. Το Ορεινό Κορακοβούνι σε υψόμετρο 579 μ., βρίσκεται χτισμένο στις πλαγιές του Πάρνωνα και σε απόσταση 20 περίπου χλμ. νοτιοδυτικά του Άστρους. Στην είσοδο του χωριού ο επισκέπτης συναντά τον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου χτισμένο το 17ο αιώνα, την εντυπωσιακή τρίκρουνη βρύση με τα κρυστάλλινα νερά χτισμένη το 1886, σε μια πλακόστρωτη και πετρόχτιστη όμορφη πλατεία περιτριγυρισμένη από εντυπωσιακά υπεραιωνόβια πλατάνια. Τα πετρόκτιστα σπίτια του χωριού συνδυάζουν αρμονικά στοιχεία της ορεινής και νησιώτικης αρχιτεκτονικής.

Μουσείο Παραδοσιακού Ελαιοτριβείου στο Κορακοβούνι:

Το ελαιοτριβείο χτίστηκε το 1884 από τον Πέτρο Π. Πετρόπουλο και λειτούργησε μέχρι το 1920. Ήταν βιοκίνητο, δηλαδή όλες οι διεργασίες γινόταν από βιολογικά όντα (ένα άλογο και εργάτες) και όχι από μηχανές. Το ελαιοτριβείο αναπλάστηκε το 2006 από τον Ευάγγελο Αναστ. Πετρόπουλο, εγγονό του κτήτορα. Στο μουσείο ο επισκέπτης μπορεί να παρατηρήσει και να γνωρίσει τη μέθοδο επεξεργασίας της ελιάς για την παραγωγή του ελαιολάδου, πριν από την βιομηχανική εκσυγχρόνιση, παρουσιασμένη από ανθρώπινα ομοιώματα. Τα εκθέματα περιλαμβάνουν τις κόφες (καλάθια) μέσα στις οποίες έφερναν τις ελιές οι εργάτες, τα τσόλια μέσα στα οποία τοποθετούνταν ο ελαϊκός πολτός (κοινώς χαμούρι) για να εκθλιβεί το λάδι, τη μυλόπετρα που έλιωνε τις ελιές, το πιεστήριο όπου γινόταν η έκθλιψη και τέλος το «λιμπί» (δοχείο) που κατέληγε το ελαιόλαδο και οι άλλοι χυμοί (λιοζούμια) της ελιάς. Ανάμεσα στα εκθέματα του μουσείου είναι το καζάνι που έβραζαν το νερό που χρησιμοποιούσαν για τη διεργασία της εκχύλισης του ελαιόλαδου, οι νταμιζάνες που μετέφεραν το λάδι, το λιοκόκκι και το πυρηνόξυλο τα οποία έμεναν μετά την εκχύλιση του λαδιού. Θέση στο μουσείο, επίσης, καταλαμβάνει το «δυναμάρι», ένας μηχανισμός αύξησης της πίεσης των πιεστηρίων, η πλάστιγγα η οποία αγοράστηκε το 1913 για το ζύγισμα των ελιών και του λαδιού και το γραφείο που γινόταν η καταγραφή των συναλλαγών. Φυσικά δε λείπουν τα συμπληρωματικά εργαλεία του ελαιοτριβείου, όπως αυτά του φωτισμού (λυχνάρια) και εργαλεία όπως η μέγγενη, καντάρια, χειροτρύπανα και κλειδιά. Θα δούμε τον πρώτο κοχλία του πιεστηρίου που ήταν ξύλινος, πριν αντικατασταθεί από τον σιδερένιο. Ο χώρος του ελαιοτριβείου χρησίμευε και ως χώρος επεξεργασίας των βρώσιμων ελιών με αλάτι που γινόταν στη «λάντζα», ένα μεγάλο βαρέλι χωριτικότητας 2,5 τόνων που σώζεται μέχρι σήμερα. Μέσα στο μουσείο περισώζονται γεωργικά εργαλεία προβιομηχανικής εποχής, όπως αλέτρι, ζέβλες και υνιά.

Το κάστρο της Αρτίκαινας

Σε κοντινή απόσταση από το χωριό αξίζει ο επισκέπτης να γνωρίσει το μεσαιωνικό κάστρο της Αρτίκαινας (Βλ. σελ. 208), σε μια επιβλητική περιοχή με απεριόριστη θέα προς τις κορυφές του Πάρνωνα και το γαλαζοπράσινο του Αργολικού Κόλπου. Με πρωτοβουλία των τοπικών συλλόγων διοργανώνονται κάθε χρόνο πληθώρα πολιτιστικών δραστηριοτήτων, εκδηλώσεων και πανηγύρια. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το παραδοσιακό αποκριάτικο καρναβάλι, με μοναδική φιλοξενία και πλούσια κεράσματα στο κοινό, όπως η ονομαστή παραδοσιακή πλακόπιτα

Κορακοβούνι Αρκαδίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Χειμερινό Κορακοβούνι (επίσης Καρακοβούνι και Κορακοβούνιον) είναι πεδινός οικισμός του νομού Αρκαδίας, χτισμένος αμφιθεατρικά σε ένα ύψωμα στους πρόποδες του Πάρνωνα. Σε μικρή απόσταση κυλά ο ποταμός Βρασιάτης.[3] Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού, 52 χλμ. ΝΑ της Τρίπολης, στην πρώην επαρχία Κυνουρίας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Βόρειας Κυνουρίας. Στο Κορακοβούνι υπάγονται ακόμα το Ορεινό Κορακοβούνικαι το Νεοχώρι. Η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων, καθώς αρχικά υπήρχε το όρος Καρακοβούνι (από το Ζαρίτσι Κυνουρίας μέχρι το Καστράκι Άστρους) όπου στο ενδιάμεσο υπήρχε μόνο ένας οικισμός όπου και πήρε το όνομα του όρους. Κατά τους Βυζαντινούς Χρόνους, από το Κορακοβούνι ή Καρακοβούνι καταγόταν ο Στρατηγός του Βυζαντίου Περβαινάς.

Το όνομα του χωριού έχει συνδεθεί με την Ελληνική Επανάσταση του 1821 καθώς είναι η γενέτειρα των:

• Βαρσαμή Κωνσταντίνου: Καταγόταν από το Κορακοβούνι Κυνουρίας. Πληγώθηκε βαριά στον Άγιο Σώστη, έξω από την Τρίπολη. Όταν θεραπεύτηκε, συνέχισε να αγωνίζεται μέχρι την απελευθέρωση.
• Λεβέντη, Γεωργίου: (Κορακοβούνι Κυνουρίας 1790 – Αθήνα 1847

Ορεινό Κορακοβούνι Αρκαδίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Ορεινό Κορακοβούνι είναι ένας ορεινός οικισμός, χτισμένος σε υψόμετρο 534 μ. Έχει απόσταση 12 χλμ από το Κορακοβούνικαι 22 χλμ από το Άστρος. Το χωριό υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Βόρειας Κυνουρίαςκαι έχει πληθυσμό 8 μόνιμους κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011

Το χωριό, σύμφωνα με την παράδοση, ιδρύθηκε μετά την καταστροφή του Παλαιού Κορακοβουνίου (οικισμός που υπήρχε κοντά στον Πραστό) από τα τουρκικά στρατεύματα το 1687.[2] Μαζί με το Παλαιό Κορακοβούνι καταστράφηκαν επίσης ο Άγιος Ιωάννης, η Μελιγού, η Καστάνιτσα και ο Πραστός. Μετά την καταστροφή του χωριού οι κάτοικοι ίδρυσαν ένα νέο χωριό στην θέση όπου βρίσκεται σήμερα το Ορεινό Κορακοβούνι. Κατά τα έτη της Τουρκοκρατίας ο οικισμός υπαγόταν στο Βιλαέτι Αγίου Πέτρου. Σύμφωνα με ενετική απογραφή του 1699 το χωριό διέθετε δύο εκκλησίες: τον Άγιο Δημήτριο και την Παναγία, καθώς και δύο εφημέριους.[3] Τον 18ο και 19ο οι Κορακοβουνίτες ανέπτυξαν εμπορικές σχέσεις με διάφορες περιοχές, καθώς οι Κορακοβουνίτες ζούσαν και εμπορεύονταν σε μέρη όπως οι Σπέτσες, η Ύδρα, η Κωνσταντινούπολη, η Οδησσός κ.α.

Κατά τα έτη 1750 – 1775στο χωριό έδρασε ο κλέφτης Γεώργιος Λεβέντης (παππούς του φιλικού), ο οποίος ήταν πρωτοπαλίκαρο του Κωνσταντή Κολοκοτρώνη.[4] Με την ίδρυση της Φιλικής Εταιρίαςπολλοί Κορακοβουνίτες έγιναν μέλη της, με σημαντικότερο τον έμπορο Γεώργιο Λεβέντη(1790 – 1847). Η συνεισφορά των Κορακοβουνιτών στην Επανάσταση του 1821 ήταν σημαντική, καθώς πάνω από 100 αγωνιστές διακρίθηκαν στις μάχες των Δολιανών, Βερβένων, της Τριπολιτσάςκ.α. Το 1826 το χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς από τις ορδές του Ιμπραήμ πασά. Μετά την απελευθέρωση το χωριό υπήχθη στον Δήμο Βρασιών (1834 – 1912). Από το Ορεινό Κορακοβούνι προήλθε το Χειμερινό Κορακοβούνι, το οποίο δημιουργήθηκε κατά τον 18ο αι. και αποτελεί μόνιμη κατοικία των Κορακοβουνιτών.

Το χωριό

Το Ορεινό Κορακοβούνι είναι ένα ορεινό χωριό χτισμένο αμφιθεατρικά στις πλαγιές ενός βουνού. Είναι κατάφυτο από δέντρα, ενώ διαθέτει και πολλά παραδοσιακά αρχοντικά σπίτια που συνδυάζουν την Τσακώνικη με την Σπετσιώτικη αρχιτεκτονική. Σημείο κατατεθέν αποτελεί η μαρμάρινη βρύση μαζί με την μικρή πλατεία και τον ναό της Παναγίας, που βρίσκονται στην είσοδο του χωριού. Το χωριό έχει εκκλησίες όπως: του Αγίου Δημητρίου (πολιούχος) στην κεντρική πλατεία του χωριού, κτίσμα του 1688, της Παναγίας στην είσοδο του χωριού, που αποτελούσε καθολικό της Μονής Παναγίας Κατακεκρυμμένης, κτίσμα και πάλι του 1688. Διαθέτει επίσης και εξωκκλήσια όπως του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στην θέση «Κλήμα», των Αγίων Αναργύρων στη θέση «Κλήμα», του Αγίου Γεωργίου (πρώην μονή Ενδύσσενας), του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη θέση «Τσερμπενά» και το προσκυνητάρι του Προφήτη Ηλία, πάνω από το χωριό.

Το Ορεινό Κορακοβούνι διαθέτει και ένα παραδοσιακό καφενείο – ταβέρνα. Κοντά στο χωριό, βρίσκονται τα χωριά Κορακοβούνι, Άγιος Ανδρέας και τα τσακωνοχώρια Πραστός, Καστάνιτσα και Σίταινα. Σημαντικό αξιοθέατο αποτελεί και το βυζαντινό, ερειπωμένο Κάστρο της Αρτίκαινας, που βρίσκεται ανατολικότερα του χωριού. Το χειμώνα το χωριό μένει με ελάχιστους κατοίκους, ενώ το καλοκαίρι «ξαναζωντανεύει» κυρίως στις γιορτές του Προφήτη Ηλία και του Δεκαπενταύγουστου\

Πίσω στην σελίδα Παραδοσιακά Χωριά 

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.” 

#astrosgrcom

Korakovouni of Arcadia – astrosgr.com

“Εκτιμάται ότι ο πληθυσμός του Πραστού στους μεσαιωνικούς χρόνους ανερχόταν σε 9.000 κατοίκους. Ο Πραστός είχε τότε 9 ενορίες, 30 εκκλησίες και έντονη οικονομική δραστηριότητα.”

Ο Αγιοπετρίτης προεστός και απομνημονευματογράφος του Αγώνα, Αναγνώστης Κοντάκης, γράφει πως: «αν δεν ήταν ο Πραστός, που επί 4 μήνες τροφοδοτούσε τον στρατό, ο αγώνας για την λευτεριά ήταν χαμένος».

Ο Πραστός απέχει από το αεροδρόμιο Ε. Βενιζέλος περίπου 220 km, από την Τρίπολη 72 km, από το Άστρος 32 km και από τη Σπάρτη 69km.

Για να φτάσετε θα ακολουθήσετε τις εξής διαδρομές :

· Άστρος – Άγιος Ανδρέας – Πραστός (περίπου 32 km)

· Τρίπολη – Άστρος -Πραστός (περίπου 72 km)

· Σπάρτη – Καστάνιτσα – Πραστός (περίπου 69 km)

Από το Δήμο μας

Παλιά πρωτεύουσα Τσακωνιάς. Πλούσια Μεσαιωνική Πόλη.

Το χαμένο μεγαλείο του ορεινού χωριού της Τσακωνιάς αποτυπώνεται στο τραγούδι «Πραστέ μου πού ‘ναι οι πύργοι σου, πού ‘ναι η αρχοντιά σου». Βρίσκεται σε υψόμετρο 750 μέτρα, απέχει 20 χιλιόμετρα από το χωριό Άγιος Ανδρέας, με μία διαδρομή δύσκολη που όμως αποζημιώνει τον επισκέπτη με την ομορφιά που διαθέτει και την ιδιαίτερη τοπική αρχιτεκτονική του. Τα πυργόσπιτα είναι χαρακτηριστικά στο χωριό και σώζονται του Σαραντάρη, του Καλημέρη, του Μερίκα, του Καραμάνου, του Γούνελου, ενώ υπάρχουν υπολείμματα βυζαντινών ναών όπως των Ταξιαρχών, του Αγίου Δημητρίου και της Παναγίας που ήταν η Μητρόπολη. Στο δρόμο προς το χωριό από τον Άγιο Ανδρέα συναντά ο επισκέπτης το μοναστήρι της Αρτοκωστάς ενώ κανείς μπορεί να δει και την παλιά μονή Εγκλειστουρίου (κτίσμα του 1733). Το χωριό γειτνιάζει με το ορεινό Κορακοβούνι, ενώ κοντά είναι και το φαράγγι της Μαζιάς, όπου κανείς μπορεί να δει νερόμυλους και νεροτριβές. Τουριστικές υποδομές δεν υπάρχουν στο χωριό και έτσι ο επισκέπτης πρέπει να βρει κατάλυμα σε άλλα χωριά του Πάρνωνα. Από τον Πραστό καταγόταν ο Μανώλης Δούνιας που πρωτοστάτησε στην Άλωση της Τριπολιτσάς το 1821. Στο χωριό υπάρχει προτομή του.

Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».

Χτισμένος αμφιθεατρικά σε πλαγιά του Πάρνωνα, σε υψόμετρο 750 μ. και σε απόσταση 30 χλμ. από το Άστρος και 20 χλμ. νοτιοδυτικά του Αγίου Ανδρέα, βρίσκεται ο παραδοσιακός και διατηρητέος οικισμός του Πραστού, η ιστορική πρωτεύουσα της Τσακωνιάς από τον Μεσαίωνα μέχρι και το 1826. Αποτελεί ένα πανέμορφο και γραφικότατο χωριό που γοητεύει με τα παραδοσιακά του σπίτια, τα πυργόσπιτα και τις εκκλησίες του. Τα σπίτια του, διατηρούν τα κύρια στοιχεία της τοπικής αρχιτεκτονικής, η οποία είναι λιτή και χαρακτηριστική: τοξωτή εξώθυρα, στενά παράθυρα, διακοσμητική θυρίδα, χτιστή σκάλα με ψηλό τόξο, στέγες από πλάκες σχιστόλιθου και συχνά με έντονα στοιχεία αμυντικής και οχυρής κατασκευής. Από τους μεσαιωνικούς χρόνους υπήρξε μια πολυάνθρωπη και εύπορη πόλη, γεμάτη πύργους, πλούσια αρχοντικά και εκκλησίες. Η επιλογή της απόκρημνης τοποθεσίας, όπου κτίστηκε το χωριό, οφειλόταν κυρίως σε αμυντικούς λόγους εξαιτίας των πειρατών. Το μεγαλύτερο μέρος του τσακώνικου πληθυσμού είχε εγκατασταθεί εδώ, όπου και διατηρούσε τη βασική κατοικία του. Εκτιμάται ότι ο πληθυσμός του Πραστού στους μεσαιωνικούς χρόνους ανερχόταν σε 9.000 κατοίκους. Ο Πραστός είχε τότε 9 ενορίες, 30 εκκλησίες και έντονη οικονομική δραστηριότητα.

Την περίοδο εκείνη ανθούσε το θαλάσσιο εμπόριο ενώ οι εμπορικές σχέσεις του Πραστού είχαν φθάσει μέχρι την Κωνσταντινούπολη, τη Ρωσία, την Τουρκία, την Αίγυπτο και την Γαλλία. Χαρακτηριστική η ρήση «η πόλη βγάζει τ’άσπρα και ο Πραστός τα κάνει κάστρα» . Τα εμπορεύματα μεταφέρονταν συνήθως με Σπετσιώτικα και Υδραίικα καράβια, κυριότεροι μέτοχοι των οποίων ήταν οι Πραστιώτες έμποροι. Το 1826 πυρπολήθηκε από τον Ιμπραήμ και έκτοτε ερημώθηκε, οπότε και οι κάτοικοι του χωριού στην προσπάθειά τους να γλυτώσουν κατέφυγαν στο Λεωνίδιο, «τον σίγουρο τόπο» , σύμφωνα με τον Θ. Κολοκοτρώνη. Η ακμή και η αίγλη του χωριού στο παρελθόν έχουν αφήσει έντονα τα σημάδια τους στο σήμερα. Διασώζονται αρκετά παλιά πυργόσπιτα με πιο χαρακτηριστικά του Σαραντάρη (από τα καλύτερα διατηρημένα, με εντοιχισμένη επιγραφή του 1722), του Καλημέρη, του Μερίκα, του Καραμάνου (1788) και του Γούνελου, χτισμένα στη δεύτερη περίοδο της Τουρκοκρατίας. Όλες είναι οχυρές κατοικίες που φέρουν τυφεκιοθυρίδες. Από τις πολυάριθμες και μεγαλοπρεπείς εκκλησίες της εποχής της ακμής, διασώζονται σήμερα και ξεχωρίζουν: οι Ταξιάρχες (18ος αι.), ο Άγιος Δημήτριος (17ος αι.) και η Παναγία, παλιά μητρόπολη. Κάτω από την παλιά μητρόπολη βρίσκεται η μικρή πλατεία του χωριού, που πρόσφατα έχει ανακαινιστεί. Εδώ υπάρχει και η προτομή του Πραστιώτη Μανώλη Δούνια, αγωνιστή του 1821 και πορθητή της Τριπολιτσάς στις 23 Σεπτεμβρίου 1821. Στο κοντινό φαράγγι της Μαζιάς υπάρχουν και σήμερα τα απομεινάρια δεκάδων νερόμυλων και νεροτριβής, που σηματοδοτούν την μεγάλη ακμή του χωριού κατά το παρελθόν. Οι μνήμες και η νοσταλγία για αυτό το πλούσιο και ιστορικό παρελθόν του χωριού καταγράφονται και στο τσακώνικο δημοτικό τραγούδι: «Πραστέ μου πούν’ οι πύργοι σου και πούν’ η αρχοντιά σου!». Ο Πραστός, ο οποίος κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας αποτελεί βιλαέτι (διοικητική περιφέρεια), συμμετέχει ενεργά και δραστήρια στην Επανάσταση του Ορλόφ (1769-1770), καθώς και στο κίνημα της Κλεφτουριάς. Δεκάδες Φιλικοί από τον Πραστό θα συμβάλλουν καθοριστικά στον ξεσηκωμό του Γένους αλλά και στην έναρξη της Επανάστασης στην περιοχή της Κυνουρίας. Με αρχηγούς τον Θεόδωρο Γούλελο και το Γιωργάκη Μανωλάκη ή Μιχαλάκη, 250 Πραστιώτες πολεμιστές, ξεκίνησαν για την κατάληψη του, μεγάλης στρατιωτικής σημασίας και απόρθητου, όπως εθεωρείτο, φρούριου της Μονεμβασιάς. Παράλληλα, οι Προεστοί και Δημογέροντες του Πραστού, σε συνεννόηση με τον Κολοκοτρώνη και τους Βερβενίωτες, Καράμπελα και Κρητικό, συνέστησαν στα Βέρβενα το περίφημο «Κελάρι», δηλ. την επιμελητεία του Στρατού, για να εφοδιάζει και ο Πραστός με τρόφιμα το στρατόπεδο των Βερβένων, στο οποίο συμμετείχαν και πολλοί Πραστιώτες αγωνιστές. Ο Αγιοπετρίτης προεστός και απομνημονευματογράφος του Αγώνα, Αναγνώστης Κοντάκης, γράφει πως: «αν δεν ήταν ο Πραστός, που επί 4 μήνες τροφοδοτούσε τον στρατό, ο αγώνας για την λευτεριά ήταν χαμένος».

Οι Πραστιώτες αγωνιστές έλαβαν μέρος σε πολλές μάχες της Επανάστασης του 1821. Καθοριστική ήταν η συμβολή τους στην άλωση της Τριπολιτσάς, όπου ο Μανώλης Δούνιας θεωρείται και ως ο πορθητής της.

Ο Πραστός κατέχει πολλές και χρυσές σελίδες στην Επανάσταση του 1821 με ανεκτίμητη προσφορά και ηρωικούς αγώνες. Δεκάδες πρόκριτοι και προεστοί, οπλαρχηγοί, δάσκαλοι, κληρικοί, χορηγοί και εκατοντάδες αγωνιστές, πρόσφεραν τα μέγιστα και συνέβαλλαν καθοριστικά στην επιτυχή έκβαση του Αγώνα για τη λευτεριά. Από τον Πραστό ξεκινούν μονοπάτια και γραφικές διαδρομές που οδηγούν σε πλούσια και σημαντικά πολιτιστικά και φυσικά μνημεία. Εκτός από τα παραδοσιακά πανηγύρια του χωριού κατά τη θερινή περίοδο, διοργανώνονται ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες και αρκετά αφιερώματα στη τσακώνικη διάλεκτο και παράδοση.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Πραστός είναι ένα ορεινό παραδοσιακό χωριό της Αρκαδίας, χτισμένο αμφιθεατρικά στις πλαγιές του Πάρνωνα σε υψόμετρο 649 μέτρων. Βρίσκεται σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από το χωριό Άγιος Ανδρέας. Διοικητικά υπάγεται στον Δήμο Βόρειας Κυνουρίας.

Τα μεσαιωνικά και νεότερα χρόνια αποτελούσε την ιστορική πρωτεύουσα της Τσακωνιάς. Μέχρι και σήμερα ομιλείται από τους γηραιότερους η Τσακώνικη διάλεκτος

Ιστορία

Ο Πραστός αναφέρεται για πρώτη φορά σε χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου το 1293 με την ονομασία Προάστειον. Διαδέχτηκε την αρχαία πόλη του Οριόντα, καθώς έγινε η έδρα της Μητρόπολης Ρέοντος Πραστού, με συνέπεια να γίνει το μεγαλύτερο Τσακωνοχώρι. Απέκτησε μεγάλη δύναμη και πλούτο κατά τη διάρκεια της Β΄ Τουρκοκρατίας (18ος & αρχές 19ου αιώνα). Την περίοδο εκείνη εκτιμάται ότι ο Πραστός είχε πληθυσμό πάνω από 6.000 άτομα, 30 εκκλησίες, 9 ενορίες, 3 μονές, 2 κάστρα και αρκετά αρχοντικά – πυργόσπιτα. Οι άνθρωποι ταξίδευαν στις Σπέτσες, στην Ύδρα, στην Κωνσταντινούπολη και σ’ άλλα μέρη και αποκτούσαν μεγάλες περιουσίες.

Το 1770, κατά τη διάρκεια των Ορλωφικών, ο Πραστός και ολόκληρη η Τσακωνιά, συμμετείχαν ενεργά, με αρχηγό τους τον Νεκτάριο, Μητροπολίτη Ρέοντος – Πραστού, τον προεστό Γιαννάκη Γούλενο, τον δάσκαλο Εμμανουήλ Τροχάνη και πολλούς ακόμα. Με την ίδρυση της Φιλικής Εταιρίας, το 1814, οι Πραστιώτες – Τσάκωνες έμποροι, αρχίζουν να γίνονται μέλη, φτάνοντας τους 10, μεταξύ των οποίων ο Πραστιώτης έμπορος Γεώργιος Πάνου (Καπετάν Γιωργάκης), ο πρόκριτος Γιαννούλης Καραμάνοςκαι πολλά άτομα από γύρω χωριά, όπως οι ΚαστανιτσιώτεςΓιάννης Καψαμπέλης και ο προεστός Νικόλαος Παλλαδάς. Το 1819, ο Πραστός, διαχωρίστηκε από το Βιλαέτι Αγίου Πέτρου και έγινε πρωτεύουσα του Βιλαετίου Πραστού. Το βιλαέτι αυτό, περιελάμβανε και την Καστάνιτσα, την Σίταινα, την σημερινό Άγιο Ανδρέα, το Κορακοβούνι, την περιοχή του Τυρού, έως το Λεωνίδιο.

Ο Πραστός προσέφερε πολλά και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821. Στις 16 Μαρτίου, οι Πραστιώτες – Τσάκωνες, κηρύσσουν την Επανάσταση στην Τσακωνιά. Λίγες μέρες αργότερα, οι Πραστιώτες, υπό την αρχηγία του Γούλενου και του Μανωλάκη, ξεκίνησαν με ένα σώμα 250 ανδρών προς το κάστρο της Μονεμβασιάς, όπου κατελήφθη στις 23 Ιουλίου 1821. Επιπλέον, σημαντική ήταν η προσφορά τους και στην Άλωση της Τριπολιτσάς, με ένα σώμα 300 ανδρών, που ενώθηκε με τα σώματα των Αγιοπετριτών, υπό τον Αναγνώστη Κονδάκη, των Αγιαννιτών, υπό τον Πάνο Ζαφειρόπουλο, των Βερβενιωτών, Δολιανιτών και πολλών άλλων. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1821, ο Πραστιώτης Μανώλης Ντούνιας, μπήκε πρώτος στην Τριπολιτσά, την οποία πολιορκούσαν για καιρό. Οι Πραστιώτες, συμμετείχαν με επιτυχία και σε άλλες μάχες (π.χ. Μάχη των Βερβένων, Μάχη των Δολιανών κ.α.). Το 1826 ο Ιμπραήμ Πασάςκατέστρεψε ολοσχερώς το χωριό.Μετά την καταστροφή και την παρακμή του, οι κάτοικοι του Πραστού, εγκαταστάθηκαν στον Άγιο Ανδρέα(πρώην Πραστιώτικα καλύβια), στον Τυρό, στο Λεωνίδιο και σ’ άλλες περιοχές. Ο Πραστός αποτέλεσε τα επόμενα χρόνια πρωτεύουσα της Επαρχίας Κυνουρίας και έδρα του δήμου Βρασιών.

Το χωριό

Ο Πραστός έχει ωραία αρχοντικά σπίτια, πυργόσπιτα και εκκλησίες, χαρακτηριστικά δείγματα της Τσακώνικης αρχιτεκτονικής. Τον 18ο και 19ο αιώνα,= οι έμποροι που πλούτιζαν στην Κωνσταντινούπολη, στις Σπέτσες, στην Ύδρα και αλλού, κατασκεύαζαν σπουδαία αρχοντικά – πυργόσπιτα, που σώζονται μέχρι σήμερα, όπως του Σαραντάρη (1722), του Καλημέρη, του Μερίκα, του Γούλενου, του Καραμάνου (1788), του Χατζηπαναγιώτη, αλλά και του Γερμανού Δέφφνερ. Ο Πραστός έχει και παλιές, σημαντικές εκκλησίες, όπως η Παναγία (1762), όπου αποτελούσε την Μητρόπολη, ο Άγιος Δημήτριος (17ος αι.), οι Ταξιάρχες (17ος αι.), ο Άγιος Νικόλαος (17ος αι.), ο Προφήτης Ηλίας, ο Άγιος Αθανάσιος (16ος αι.) και άλλες. Παλαιότερα υπήρχαν περισσότερες εκκλησίες, που δεν σώζονται σήμερα, όπως η Παναγία η Στολιώτισσα, η Αγία Παρασκευή, του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Ιωάννη.

Κοντά στο χωριό βρίσκεται η Καστάνιτσα, η Σίταινα, οι Μονές Αρτοκωστάς, Καρυάς και οι κατεστραμμένες μονές Αγίου Δημητρίου Ρεοντινού και Προδρόμου (Εγκλειστούρι). Ανατολικότερα βρίσκεται το Ορεινό Κορακοβούνι.

Το χειμώνα, το χωριό μένει με λίγους κατοίκους, ενώ το καλοκαίρι γεμίζει με κόσμο. Έχει επίσης ανακηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός

Απο το ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΟΡΟΥΣ ΠΑΡΝΩΝΑ & ΥΓΡΟΤΟΠΟΥ ΜΟΥΣΤΟΥ

· Που ομιλείται η τσακώνικη διάλεκτος: Λεωνίδιο, Πραγματευτή, Μέλανα, Τυρό, Σαπουνακέικα, Άγιο Ανδρέα, Πραστό, Σίταινα, Καστάνιτσα. Συνοικισμούς: Σαμπατική, Λιβάδι, Βασκίνα, Παλιόχωρα, Άγιος Παντελεήμονας (Φούσκα), Δερνικέικα

· Η τσακώνικη διάλεκτος

· Η τσακώνικη διάλεκτος, ο τσακώνικος χορός, η ενδυμασία, τα ήθη και έθιμα των Τσακώνων, αποτελούν άλλη μια δυναμική της περιοχής του Πάρνωνα. Σύμφωνα με το «Χρονικόν της Μονεμβασιάς»: «Οι δε των θρεμμάτων νομείς και αγροικικοί κατωκίσθησαν εν τοις παρακειμένοις εκείσε τραχανοίς τόποις, οι και επ’ εσχάτων τζακονίαι επωνομάσθησαν». Οι Τσάκωνες, ως γνήσιοι απόγονοι των Δωριέων, διατήρησαν ανόθευτη τη ρίζα τους και η τσακώνικη γλώσσα αποτελεί και σήμερα τη ζωντανή έκφραση της Δωρικής διαλέκτου. Στην κοιτίδα της Τσακωνιάς, το σήμερα επιμένει να βαδίζει και να δημιουργεί στα χνάρια του χθες σε μια αέναη κι αδιάλειπτη πνοή της Ελλάδας.

· O ιδιαίτερος γλωσσικός θησαυρός του τόπου μας .Η τσακώνικη διάλεκτος έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο των υπό εξαφάνιση γλωσσών της UNESCO και αναγνωρίζεται ως πολιτισμικό κατόρθωμα και ανεπανάληπτος θησαυρός πολιτισμού.Η γλώσσα διατηρήθηκε γνήσια και ανόθευτη στα στόματα των απλών ανθρώπων, των ξωμάχων, των ποιμένων και των γεωργών. Στις ευχές, στους χαιρετισμούς, στις κατάρες, στις καθημερινές εκφράσεις, στα πειράγματα και τα αστεία, εκεί βρίσκεται αιώνες τώρα ο γλωσσικός θησαυρός των Τσακώνων. Σε αυτό το ξεχωριστό κομμάτι της Ελληνικής γης που λέγεται Τσακωνιά (κοιτίδα της Τσακωνιάς υπήρξε ο Πραστός, η Καστάνιτσα και η Σίταινα), σε αυτούς τους τραχινούς τόπους, οι κάτοικοι της περιοχής, διαθέτοντας ελάχιστα μέσα, όχι μόνο επιβίωσαν, αλλά άφησαν πίσω τους μια πολύτιμη κληρονομιά, την τσακώνικη παράδοση, την πανέμορφη γλώσσα, τον μοναδικό υποβλητικό τσακώνικο χορό, τα τσακώνικα τραγούδια, την υφαντική τέχνη, τις συνήθειες τους, ό,τι ονομάζουμε σήμερα ήθη και έθιμα. Όλα αυτά συνθέτουν την ταυτότητα του τόπου με μια ζωντανή γλώσσα που είναι στο χέρι των Tσακώνων, αλλά και όλου του ελληνισμού, να την αγκαλιάσει και να την προστατέψει από τη λησμονιά.

Δείτε τον σύνδεσμο

«Το οφείλουμε στη Τσακωνιά».

Η Προσφορά του Πραστού στην Επανάσταση του 1821

«Η έλλειψη αυτή ανάγκασε τους πολιορκημένους Τούρκους να έρχονται σε συναλλαγές με τους Έλληνες πολιορκητές, για την εξοικονόμηση τροφίμων. Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύτηκε ο Πραστιώτης Μανώλης Ντούνιας και απόκτησε γνωριμίες, <<φιλικές>> σχέσεις με τους φρουρούς του τείχους ώστε, την κρίσιμη στιγμή, να μπορέσει να μπει στην πόλη και να ανοίξει, μαζί και με άλλους, την λεγόμενη Πύλη του Ναυπλίου, για να εισβάλλουν οι Έλληνες πολεμιστές, με πρώτους τους Τσάκωνες-Πραστιώτες, τους οποίους είχαν προετοιμάσει κατάλληλα οι αρχηγοί τους, και να καταλάβουν σε λίγες ώρες όλοι μαζί την Τρίπολη.»

http://www.prastos.gr/portal.html

http://www.tsakonianarchives.gr/..

Πίσω στην σελίδα Παραδοσιακά Χωριά η Χωριά της Τσακωνιάς 

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.” 

#astrosgrcom

Prastos of Arcadia – astrosgr.com

Από , Η γλώσσα των Τσακώνων

I’m really happy to announce the following Online Lecture Series:

(Socio)linguistic perspectives on Modern Greek dialects

Maxim Kisilier (Saint Petersburg State University):

“Myth and reality about Tsakonian Greek”

Date: 14/11/2023, 15:30 (UTC+01:00, Central European Time)

Zoom link: https://tinyurl.com/4b4ufypa;

Password: MGD1

Further upcoming lectures:

Matthew Hadodo (University of Salzburg): “Polite Polites: Istanbul Greek as a community resource”; date: 28/11/2023

Laurentia Schreiber (University of Bamberg): “Researching vanishing Romeyka (Muslim Pontic Greek) in Turkey”; date: 12/12/2023

Mark Janse (University of Ghent): “Cappadocian Greek: Past, present and future”; date: 23/01/2024

The online lectures take place within the framework of Dr. Konstantinos Sampanis’ course “Modern Greek regional and social dialects”.

(https://ufind.univie.ac.at/de/course.html?lv=090106…)

Please share and don’t forget to join us!

astrosgr.com/en / John Koutogiorgas

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

The Tsakones – astrosgr.com

Οι Τσάκωνες – astrosgr.com

Share this:

Ο καθηγητής Maxim Kisilier γλωσσολόγος,καθηγητής  του Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης-Τμήμα Γενικής Γλωσσολογίας και διευθυντής στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης στο τμήμα Ελληνικών και Βυζαντινών σπουδών, από  μεγάλη αγάπη για την Τσακωνιά σαν Τσάκωνας , αφειερώνει τον πολύτιμο χρόνο στην Τσακωνιά και  συνεχίζει τα διαδικτυακά μαθήματα της Τσακώνικης γλώσσας . Ο γλωσσολόγος καθηγητής μιλάει 6 γλώσσες ,  Ελληνικά και Τσακώνικα άπταιστα.

Καλούνται οι  Τσάκωνες και φίλοι τηςΤσακωνιάς να διαθέσουν μια ώρα την βδομάδα και να ακούσουν προσεκτικά  τον καθηγητή Maxim Kisilier.

Καλούνται οι Τσάκωνες να συμμετέχουν σε αυτή την μεγάλη προσπάθεια, να προτρέψουν τα παιδιά τους και τους νέους να παρακολουθήσουν τα μαθήματα της Τσακώνικης  γλώσσας, να μάθουν κάτι από τον καθηγητή,   για να μάθουν  σωστά τα Τσακώνικα  και να μπορούν  την υπόλοιπη ημέμα καθημερινά  να μιλάνε καλύτερα μεταξύ τους, για  να διατηρήσουμε την γλώσσα μας.  

Δηλώσεις συμμετοχής tsakonianarchives@gmail.com 

&   Αρχείο Τσακωνιάς

Η Τσακώνικη Διάλεκτος

Ένας μύθος που δημιουργεί τη ζωή.Η Κληρονομιά των Δωριέων

΄Αρθρο του Maxim Kisilier, Καθηγητή του Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης-Τμήμα Γενικής Γλωσσολογίας

Ο κάθε άνθρωπος έχει τον προσωπικό του μύθο. ΄Ενας μύθος ενώνει κάποιους ανθρώπους και γίνεται βάση μιας πολιτιστικής και εθνικής ταυτότητας. Η Ελλάδα ήταν πάντα η μήτρα των μύθων. Οι περισσότεροι είναι παγκοσμίως γνωστοί, αποτελώντας θεμέλιο του Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Κάποιοι παραμένουν σχεδόν άγνωστοι, όμως όχι λιγότερο σημαντικοί, τουλάχιστον για την κοινωνία στην οποία κυκλοφορούν ακόμα και τώρα. ΄Ενας τέτοιος μύθος υπάρχει σε μια περιοχή της Επαρχίας Κυνουρίας, στην Ανατολική Πελοπόννησο που λέγεται Τσακωνιά. Η Τσακωνιά είναι συγκριτικά μικρή. Περιλαμβάνει τρεις κωμοπόλεις ( Λεωνίδιο, Τυρός και ΄Αγιος Ανδρέας) και μερικά χωριά ( Βασκίνα, Πραστός, Πέρα Μέλανα, Σαπουνακέϊκα, Πραγματευτής, Καστάνιτσα και Σίταινα). Οι κάτοικοι της Τσακωνιάς ( οι Τσάκωνες) πιστεύουν ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Λακώνων και η γλώσσα τους ( η Τσακωνική διάλεκτος) προέρχεται κατευθείαν από την Αρχαία Δωρική. Η προέλευση και η γλώσσα αναμφισβήτητα είναι τα σημαντικότερα συστατικά της τοπικής συνείδησης. Είναι το πρώτο που θα μάθει κανείς αν ρωτήσει τους ντόπιους για την καταγωγή τους και για τα Τσακώνικα. Για τη Λακωνική τους ρίζα ξέρουν και οι Τσάκωνες που γεννήθηκαν έξω από τη Τσακωνιά και σχεδόν δεν μιλούν τα τσακώνικα πια. Το ίδιο άκουγε, στις αρχές του 19ου αιώνα και ο ΄Αγγλος τοπογράφος Ουίλλιαμ Μάρτιν Λικ ( William Martin Leake), όταν επισκέφθηκε την περιοχή και αναρωτιόταν ποιός είπε στους Τσάκωνες ότι είναι Λάκωνες

Η τοπική ιστορική μνήμη έχει μεγάλη σημασία για πολλούς Τσάκωνες Στον τοίχο του καφενείου στον ΄Αγιο Ανδρέα υπάρχει μία παλαιά φωτογραφία του Πραστού, της πρώτης πρωτεύουσας της Τσακωνιάς. Ενώ η πόλη εγκαταλείφθηκε την πρώτη φορά πριν από το 1826 (είτε μετά την εισβολή του Ιμπραήμ ), είτε λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης), οι απόγονοι των πρώτων κατοίκων μπορούν να δείχνουν στη φωτογραφία αυτή τα σπίτια τους, αν και κάποιοι ζούσαν, εδώ και μερικές γενιές,, έξω από την Ελλάδα.

Οι ερευνητές ασχολούνται με τους Τσάκωνες και τα Τσακώνικα από τον 19ο αιώνα. Αρκετοί, σαν τον Γερμανό γλωσσολόγο Μιχαήλ Δέφνερ ( Michael Deffner), έψαχναν περισσότερο τα αρχαία δωρικά στοιχεία και τις ιδιαιτερότητες της διαλέκτου. ΄Αλλοι (πολύ λιγότεροι όμως), όπως ο λαμπρός μαθητής του Γιάννη Ψυχάρη.ο Ουμπέρ Περνό (Hubert Pernot), δεν έδιναν τόσο μεγάλη σημασία στο ηρωϊκό παρελθόν των Τσακώνων και μελετούσαν περισσότερο τη σύγχρονη κατάσταση, συγκρίνοντες τα Τσακώνικα με άλλες διαλέκτους της Νέας Ελληνικής. Ο Περνό είχε έναν μαθητή από το χωριό Μέλανα, τον διάσημο τσακωνολόγο και διαλεκτολόγο ΘΑΝΑΣΗ ΚΩΣΤΑΚΗ. Παρόλο που ακολουθούσε την μεθοδολογία του Περνό. ό Κωστάκης, σαν Τσάκωνας, δεν μπορούσε να αμελεί την Δωρική προέλευση των Τσακώνων και της διαλέκτου και αυτό επηρέασε βαθιά όλη τη μελέτη που έκανε.

Στις πρόσφατες δημοσιεύσεις, τα Τσακώνικα πολύ συχνά περιγράφονται σαν γλώσσα υπό εξαφάνιση. Ο τουρίστας στη Τσακωνιά μπορεί να μην ακούσει τα Τσακώνικα καθόλου, τουλάχιστον στο Λεωνίδιο. Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι αποτέλεσμα δύο παραγόντων. Αφενός,, υπό την επίδραση της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου και της μόρφωσης, όλοι οι Τσάκωνες ,που μιλούν Τσακώνικα, είναι δίγλωσσοι και χρησιμοποιούν τα νεοελληνικά πιο συχνά και πιο εύκολα. Αφετέρου η Τσακώνικη κοινωνία είναι πολύ κλειστή. Οι επισκέπτες θα απολαύσουν την τσακώνικη φιλοξενία, πολύ πιθανόν θα μάθουν (αν ρωτήσουν βεβαίως) για τη Δωρική καταγωγή και ηρωϊκή συμμμετοχή των Τσακώνων στην Επανάσταση, δεν θα ακούσουν όμως την τσακώνικη κουβέντα. Γιατί να μιλάει κανείς τα Τσακώνικα στην παρουσία ενός ξένου που δεν καταλαβαίνει τα τσακώνικα?. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν χρειάζεται καμία υποστήριξη της διαλέκτου. Σήμερα η νεολαία γενικά δεν θέλει να μιλάει τη διάλεκτο. Την θεωρεί αρχαιοπρεπή και άχρηστη στη ζωή τους. Πολύ πιθανόν, όταν θα μεγαλώσουν, θα ενδιαφερθούν για τη θέση τους στον κόσμο, για την ταυτότητά τους και θα ” γυρίσουν” προς τα Τσακώνικα-κάτι παρόμοιο βλέπουμε και στις άλλες νεοελληνικές διαλέκτους, όπου οι νέοι αρχίζουν να μιλούν το ντόπιο ιδίωμα, μετά από κάποια ηλικία, όταν δεν είναι πια νέοι και γίνονται φορείς της τοπικής κοινωνίας και παράδοσης

Τώρα στην Τσακωνιά υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να μιλήσουν τα παιδιά τη διάλεκτο. Η πρώτη μου επίσκεψη στην περιοχή έγινε το 2010. Τότε κυριαρχούσε η άποψη ότι τα Τσακώνικα είναι κατάλληλα μόνο για αστεία και ιστορίες για πρόβατα και γιαγιάδες. Τέτοια άποψη αντανακλάται στα πρώτα ντοκιμαντέρ για τους Τσάκωνες και τη γλώσσα τους και έτσι δημιουργείται μία λανθασμένη εικόνα. ΄Ηδη το 2010 έτυχε να ακούσω στα Τσακώνικα το ” Ευαγγέλιον της Αγάπης” το Πάσχα και τη λειτουργία τον δεκαπενταύγουστο στον Πραστό.

Εγώ και η συνάδελφός μου η Βαλεντίνα Φέντσενκο (Valentina Fedchenko), ήμασταν από τους πρώτους ξένους στη νεότερη ιστορία της Τσακωνιάς που ήθελαν να μιλήσουν τη γλώσσα. Μετά από 10 χρόνια η κατάσταση έχει αλλάξει ριζικά Πολλοί ¨μη Τσάκωνες” παρακολουθούν τα μαθήματα με Skayp, που οργανώνει το Αρχείο της Τσακωνιά (και όχι μόνο) Μικρά παιδιά με μεγάλη χαρά ασχολούνται με τα Τσακώνικα στον Τυρό και κάνουν θεατρικές παραστάσεις στον Τυρό, στα Μέλανα και στο Λεωνίδιο. Παρόμοιες προσπάθειες γίνονται πότε-πότε και σε άλλα μέρη. Τακτικά έρχονται επιστήμονες και δημοσιογράφοι από διάφορες χώρες, Αργεντινή, Αυστραλία, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ρωσία κ.α. Σήμερα το κύρος της διαλέκτου είναι πολύ υψηλότερο

Πρέπει επίσης να υπογραμμίσω ότι πολλά παιδιά έχουν την παθητική γνώση της διαλέκτου, είτε από τις οικογένειές τους( τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους), είτε από τα μαθήματα. Πριν μερικά χρόνια έτυχε να κουβεντιάσω στα τσακώνικα με μια κυρία από τη Βασκίνα μπροστά από 40 μαθητές του Δημοτικού. Μιλούσαμε περίπου 20 λεπτά και τα παιδιά είχαν καταλάβει τα πάντα. Αυτό σημαίνει ότι με ένα σπρώξιμο και με τις κατάλληλες συνθήκες, θα αρχίσουν να μιλούν τα τσακώνικα. Και αυτό είναι πιο δύσκολο, αφού δεν θέλουν παλαιούς μύθους και παλαιές ιστορίες- θα τους ζητήσουν πολύ αργότερα. Σήμερα αναζητούν αποκλειστικά κάτι μοντέρνο, δηλαδή χρειάζεται ένας νέος μύθος, ο οποίος θα τους ενώνει και μεταξύ τους και με την παράδοση και με τη διάλεκτο και με τις προηγούμενες γενιές. Κομμάτια του νέου μύθου ήδη δημιουργούνται, μάλλον ασυνείδητα, σε διάφορα μέρη της Τσακωνιάς, από ντόπιους εθελοντές. Οι προσπάθειες αυτές γίνονται, δυστυχώς ακόμα, ξεχωριστά.

 Ο μύθος όμως πρέπει να είναι κοινός, αλλιώς δεν λειτουργεί, επειδή κάθε μύθος έχει τουλάχιστον τρεις κανόνες

α) να συνδέει ξένους ανθρώπους

β) να ξεπερνάει την καθημερινότητα χάρη στην έντονη ποιητικότητά του και

γ) να ορίζει τα σύνορα της εθνικής ταυτότητας.

Υπάρχει ελπίδα ότι μια μέρα όλοι που υποστηρίζουν και αγαπούν τα Τσακώνικα και την Τσακωνιά, θα συνεργαστούν πιο στενά και τότε ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΤΣΑΚΩΝΙΚΗΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΣΑΚΩΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΑΛΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Kείμενο : Maxim Kisilier

Πηγές

«Το οφείλουμε στη Τσακωνιά»> Νι έμε χριστούντε ταν Τσακωνιά . – astrosgr.com

Πηγή: iefimerida.gr – Ρωσία: Καθηγητής Πανεπιστημίου διασώζει τα «Τσακώνικα», την αρχαία δωρική διάλεκτο των Σπαρτιατών – iefimerida.gr

 

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

Edit

Η Καστάνιτσα είναι το πρώτο χωριό της Τσακωνιάς και το ένα από τα αρχαιότερα χωριά του Πάρνωνα. Δεν είχαμε πρόβλημα να βρούμε πηγές για την ανάρτηση μας , το πρόβλημα ήταν ότι βρήκαμε πολλές καλές πηγές.Είμαι σίγουρος υπάρχουν και άλλες καλύτερες από αυτές που έχουμε παρακάτω.

Όλοι λέμε το χωριό μας είναι το καλύτερο και το δεύτερο χωριό είναι η Καστάνιτσα, το συμπέρασμα είναι εύκολο….. Κάποτε όλοι πρέπει να επισκεπτούμε την Καστάνιτσα και στη γιορτή του κάστανου ακόμα καλύτερα..

Από το Δήμο μας

Το αρχαιότερο Τσακωνοχώρι με την Τσακώνικη διάλεκτο να ομιλείται και σήμερα από τους κατοίκους του. Η πρώτη γραπτή εμφάνιση του χωριού γίνεται σε Χρυσόβουλο του Ανδρόνικου το 1293μ. Χ. Σε υψόμετρο 840μέτρων και 152 χιλιόμετρα από την Αθήνα και 72 από την Τρίπολη, αποτελεί ιστορικό διατηρητέο οικισμό με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και σπίτια λευκά από πλάκες σχιστόλιθου από το Μαλεβό. Τα χρωματιστά παράθυρα σε σπίτια, που πολλά αποτελούν πυργόσπιτα των 300 και πλέον ετών και τα λουλούδια σε κήπους και αυλές, δίνουν νησιώτικο χρώμα στο χωριό που έχει χτιστεί μεταξύ δύο καταπράσινων ρεμάτων. Οι κάτοικοι του πολέμησαν τον Τούρκο κατακτητή το 1896 από το Κάστρο του χωριού, από το οποίο η θέα είναι εξαιρετική. Ξεχωριστής ομορφιάς και αναγνωρισμένο ως φυσικό μνημείο το καστανόδασος της περιοχής. Μάλιστα η γιορτή κάστανου προσελκύει πλήθος κόσμου, ενώ ο επισκέπτης μπορεί να περπατήσει σε όμορφες φυσικές διαδρομές, να χαρεί το μοναδικό τοπίο του Πάρνωνα και να ξεκουραστεί από τη βουή της πόλης. Το χωριό διαθέτει ξενώνα, μικρά καταλύματα και μία πανέμορφη πλατεία με εξαίρετη θέα. Ενώ λίγο έξω από το χωριό βρίσκεται ο ναός του Αγ. Νικολάου και Παντελεήμονος Κοντολινάς. Ο ναός έχει σωθεί από το ομώνυμο μοναστήρι του 17ου αι. που κατέστρεψε ο στρατός του Ιμπραήμ. Τα ίχνη της φωτιάς φαίνονται και σήμερα κυρίως στον τρούλο. Από το σημείο αυτό ξεκινά και το εντυπωσιακό φαράγγι της Μαζιάς, ένα από τα πολλά φαράγγια του Πάρνωνα.

Aπο το Έθνος

«Καούρ εκάνατε τα χώρα νάμου» δηλαδή «Καλώς ήρθατε στο χωριό μας»

«Και για την ιστορία, για τους Τσάκωνες πρώτος κάνει λόγο τον 9ο αιώνα μ.Χ. ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος. Περί το 1000 μ.Χ. οι Τσάκωνες που απέμειναν από τις μεγάλες επιδρομές των Σλάβων άρχισαν το ειρηνικό τους έργο, απαραίτητο για την επιβίωσή τους. Λίγα χρόνια αργότερα – το 1293 μ.Χ.- κάνει την επίσημη γραπτή του εμφάνισή του το πρώτο Τσακωνοχώρι, η Καστάνιτσα.»

Η Καστάνιτσα, σκαρφαλωμένη στις πλαγιές του Πάρνωνα, στα 840 μ., είναι το αρχαιότερο Τσακωνοχώρι, με ιστορία επτά και πλέον αιώνων και ένα από τα αρχαιότερα ορεινά χωριά της Κυνουρίας (σ.σ. ανήκει στο δήμο Βόρειας Κυνουρίας). Χαρακτηρισμένη από το 1967, από το υπουργείο Πολιτισμού με Προεδρικό Διάταγμα, παραδοσιακός – διατηρητέος οικισμός με ιδιαίτερη φυσική και αρχιτεκτονική ομορφιά, κτισμένη πάνω σε έναν στενόμακρο λόφο, ξεχωρίζει με τα πυργόσπιτά της, βαμμένα λευκά, με στέγες από τοπικό σχιστόλιθο Μαλεβού και ξύλινα μπαλκόνια, με έντονα χρώματα στις πόρτες και στα παράθυρα και λουλουδιασμένες αυλές.

Και γιατί λευκά, σ’ έναν ορεινό οικισμό, στην καρδιά του Πάρνωνα; Γιατί, κάποτε, η Καστάνιτσα ήταν ονομαστή για την παραγωγή της σε ασβέστη, από όπου πήρε το χρώμα της, και στην οποία λειτουργούσαν περισσότερα από 30 παραδοσιακά ασβεστοκάμινα για το ψήσιμο του ασβέστη.

Το χωριό διατηρεί αναλλοίωτα στοιχεία της Τσακώνικης παράδοσης, ενώ κάποιοι ηλικιωμένοι από τους 30 – 40 μόνιμους κατοίκους μιλούν την Τσακώνικη διάλεκτο.

• Πώς θα πάτε: Από Αθήνα ακολουθείτε τη διαδρομή για Κόρινθο, Τρίπολη, έξοδο προς Ναύπλιο, Αργος, Αστρος και από εκεί είτε από Αγιο Ανδρέα, είτε από τα χωριά Πλάτανος και Σίταινα. Θα διανύσετε 205 χλμ. Από Αστρος, η Καστάνιτσα απέχει 31 χλμ., από Τρίπολη 71 χλμ και από Σπάρτη 65 χλμ. Από Θεσσαλονίκη υπολογίστε τα 500 χλμ. μέχρι Αθήνα και στη συνέχεια τα 205 χλμ. μέχρι τον τελικό σας προορισμό.
• Διαμονή/Φαγητό: Στην Καστάνιτσα λειτουργεί ο παραδοσιακός ξενώνας «Αντωνίου» που διαθέτει 5 δωμάτια. Στον ξενώνα λειτουργεί και η ταβέρνα «Το Στολίδι» (τηλ. 27550 52255). Για φαγητό, είναι άλλες δυο ταβέρνες, «Ο Πάρνων» στην πλατεία, «Ο Λιακούρης», και ένα καφενείο. Αλλες επιλογές για διαμονή είναι στον Πλάτανο (20 χλμ.), στον Πολύδροσο Λακωνίας (11 χλμ.), στον Αγιο Πέτρο (11,5 χλμ.), στο Αστρος (31 χλμ.), στο καταφύγιο Πάρνωνα πάνω από το χωριό Βαμβακού (ΕΟΣ Σπάρτης) κ.α.

Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».

Καστάνιτσα Η Καστάνιτσα, παραδοσιακός και διατηρητέας οικισμός από το 1967 με ιδιαίτερη φυσική και αρχιτεκτονική ομορφιά, χτισμένη στην καρδιά του Πάρνωνα σε υψόμετρο 840 μ. και σε απόσταση 31 χλμ. νοτιοδυτικά του Άστρους. Ήταν ονομαστή παλιότερα για την παραγωγή της σε ασβέστη, από όπου πήρε το χρώμα της, όπως επίσης και για τα κάστανα που της έδωσαν το όνομά της. Το μεγάλο καστανοδάσος που την περιβάλλει έχει έκταση 4.500 στρέμματα. Αποτελεί ένα από τα παλαιότερα υπάρχοντα ορεινά Κυνουριακά χωριά και το αρχαιότερο τσακωνοχώρι του Πάρνωνα. Η πρώτη γραπτή αναφορά του χωριού συναντάται το 1293 σε χρυσόβουλο διάταγμα του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου, στο οποίο αναγράφεται η Καστάνιτσα ως «Κώμη η καλουμένη Κωνστάντζα». Έκτοτε και στους επόμενους αιώνες, σύμφωνα με γραπτές ιστορικές πηγές, η ιστορική πορεία της δεν διακόπηκε ποτέ. Η Καστάνιτσα είναι χτισμένη πάνω σε πέρασμα στρατηγικής σημασίας. Κατά τον 14ο αιώνα είχε χτιστεί κάστρο στην κορυφή του λόφου πάνω από τον οικισμό από Βυζαντινούς του Δεσποτάτου του Μυστρά, ερείπια του οποίου διατηρούνται μέχρι σήμερα. Το χωριό συμμετείχε ενεργά στην επανάσταση του 1821 με αρκετούς οπλαρχηγούς και εκατοντάδες απλούς αγωνιστές της ελευθερίας. Οι Καστανιτσιώτες αντιστάθηκαν σθεναρά στα στρατεύματα του Ιμπραήμ που εισέβαλαν στην περιοχή στις 27 Ιουλίου του 1826, ανήμερα του Αγίου Παντελεήμονα, σώζοντας το χωριό από την καταστροφή. Και στους μετέπειτα αγώνες η Καστάνιτσα έδωσε το παρόν με αποκορύφωμα την Εθνική Αντίσταση 1941-44.

Το χωριό διατηρεί αναλλοίωτη την παραδοσιακή τσακώνικη αρχιτεκτονική με τα χαρακτηριστικά, βαμμένα λευκά, πυργόσπιτα με τις στέγες από τοπικό σχιστόλιθο, τα ξύλινα μπαλκόνια, τα έντονα χρώματα στα παράθυρα και τις λουλουδιασμένες αυλές. Η θέα από το ύψωμα –τον Πύργο Καψαμπέλη (Βλ. σελ. 216)– στο επάνω μέρος του οικισμού, όπως και από την ανακαινισμένη πλατεία, είναι εξαιρετική. Γύρω-γύρω απλώνεται πυκνό και παρθένο δάσος από έλατα και καστανιές και είναι ιδανικό μέρος για ηρεμία και περιπατητικό τουρισμό. Στο κέντρο του χωριού δεσπόζει ο πολιούχος ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, χτισμένος το 1780 περίπου. Το 1810 και με χρήματα του αείμνηστου Καστανιτσιώτη Ηλία Μάνεση, αξιωματούχου της Αικατερίνης της Μεγάλης αλλά και από τα ιδρυτικά μέλη της Φιλικής Εταιρείας από το 1818, κατασκευάσθηκε στην Οδησσό και μεταφέρθηκε στην Καστάνιτσα το περίτεχνο ξύλινο τέμπλο ρώσικης τεχνοτροπίας που κοσμεί και σήμερα τον Ιερό Ναό που δεσπόζει στο Κέντρο του χωριού. Μαζί με το τέμπλο την ίδια περίοδο δωρήθηκαν και τα δύο μεγάλα επιχρυσωμένα μανουάλια, που σώζονται ακόμα σε πολύ καλή κατάσταση. Γύρω από το χωριό υπάρχουν 15 ξωκλήσια άριστα συντηρημένα, με αρχαιότερο αυτό του Αγίου Παντελεήμονα. Τα λαϊκά πανηγύρια, που για αιώνες στάθηκαν σημεία αναφοράς και κοινωνικής και πολιτιστικής δημιουργίας των προγόνων, διατηρούνται και σήμερα με σημαντικότερο αυτό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στις 5 και 6 Αυγούστου. Σημαντική ετήσια πολιτιστική εκδήλωση είναι η «Γιορτή του Δάσους» κατά το πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου, και η «Γιορτή του Κάστανου» που διοργανώνεται κάθε χρόνο το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου (Βλ. σελ. 274). Το χωριό διαθέτει έναν πολύ δραστήριο Μορφωτικό & Φυσιολατρικό Σύλλογο με πολλές και σημαντικές δράσεις και με πρωτοπορία τα νέα παιδιά. Σημαντικά και με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά είναι επίσης τα μονοπάτια που ενώνουν την Καστάνιτσα με τους κοντινούς οικισμούς του Πραστού, της Σίταινας και του Πλατάνου, αλλά και οι μοναδικές διαδρομές στα φαράγγια της Μαζιάς και της Κουτουπούς-Ζαρμπάνιτσας καθώς και του μονοπατιού που οδηγεί στη Μεγάλη Τούρλα. Λίγα χιλιόμετρα έξω από την Καστάνιτσα βρίσκεται η Μονή Κοντολινάς (Βλ. σελ. 189).

Που ομιλείται η τσακώνικη διάλεκτος Λεωνίδιο, Πραγματευτή, Μέλανα, Τυρό, Σαπουνακέικα, Άγιο Ανδρέα, Πραστό, Σίταινα, Καστάνιτσα. Συνοικισμούς: Σαμπατική, Λιβάδι, Βασκίνα, Παλιόχωρα, Άγιος Παντελεήμονας (Φούσκα), Δερνικέικα

Η τσακώνικη διάλεκτος

«Το οφείλουμε στη Τσακωνιά».

Η τσακώνικη διάλεκτος, ο τσακώνικος χορός, η ενδυμασία, τα ήθη και έθιμα των Τσακώνων, αποτελούν άλλη μια δυναμική της περιοχής του Πάρνωνα. Σύμφωνα με το «Χρονικόν της Μονεμβασιάς»: «Οι δε των θρεμμάτων νομείς και αγροικικοί κατωκίσθησαν εν τοις παρακειμένοις εκείσε τραχανοίς τόποις, οι και επ’ εσχάτων τζακονίαι επωνομάσθησαν». Οι Τσάκωνες, ως γνήσιοι απόγονοι των Δωριέων, διατήρησαν ανόθευτη τη ρίζα τους και η τσακώνικη γλώσσα αποτελεί και σήμερα τη ζωντανή έκφραση της Δωρικής διαλέκτου. Στην κοιτίδα της Τσακωνιάς, το σήμερα επιμένει να βαδίζει και να δημιουργεί στα χνάρια του χθες σε μια αέναη κι αδιάλειπτη πνοή της Ελλάδας.

O ιδιαίτερος γλωσσικός θησαυρός του τόπου μας Η τσακώνικη διάλεκτος έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο των υπό εξαφάνιση γλωσσών της UNESCO και αναγνωρίζεται ως πολιτισμικό κατόρθωμα και ανεπανάληπτος θησαυρός πολιτισμού. Η γλώσσα διατηρήθηκε γνήσια και ανόθευτη στα στόματα των απλών ανθρώπων, των ξωμάχων, των ποιμένων και των γεωργών. Στις ευχές, στους χαιρετισμούς, στις κατάρες, στις καθημερινές εκφράσεις, στα πειράγματα και τα αστεία, εκεί βρίσκεται αιώνες τώρα ο γλωσσικός θησαυρός των Τσακώνων. Σε αυτό το ξεχωριστό κομμάτι της Ελληνικής γης που λέγεται Τσακωνιά (κοιτίδα της Τσακωνιάς υπήρξε ο Πραστός, η Καστάνιτσα και η Σίταινα), σε αυτούς τους τραχινούς τόπους, οι κάτοικοι της περιοχής, διαθέτοντας ελάχιστα μέσα, όχι μόνο επιβίωσαν, αλλά άφησαν πίσω τους μια πολύτιμη κληρονομιά, την τσακώνικη παράδοση, την πανέμορφη γλώσσα, τον μοναδικό υποβλητικό τσακώνικο χορό, τα τσακώνικα τραγούδια, την υφαντική τέχνη, τις συνήθειες τους, ό,τι ονομάζουμε σήμερα ήθη και έθιμα. Όλα αυτά συνθέτουν την ταυτότητα του τόπου με μια ζωντανή γλώσσα που είναι στο χέρι των Tσακώνων, αλλά και όλου του ελληνισμού, να την αγκαλιάσει και να την προστατέψει από τη λησμονιά

Απο το Clikatlife

Ο ασβέστης τα κάστανα και η γιορτή

· Εδώ και αιώνες, η Καστάνιτσα ήταν ονομαστή για την παραγωγή της σε ασβέστη, που ψηνόταν σε παραδοσιακά καμίνια (κάποτε λειτουργούσαν στο χωριό πάνω από 30 ασβεστοκάμινα), ενώ σήμερα, τα σπίτια, οι αυλές, οι εκκλησιές και οι μαντρότοιχοι της Καστάνιτσας, συνεχίζουν να είναι ασβεστωμένα και λευκά, σα σε αιγαιοπελαγίτικο νησί.

· Επίσης, το χωριό είναι διάσημο για τα κάστανα, που πιθανόν του χάρισαν και το όνομά του. Το μεγάλο καστανοδάσος που το περιβάλλει έχει έκταση 4.500 στρέμματα και στο παρελθόν, η σοδειά από τα κάστανα ξεπερνούσε τους 400 τόνους.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Άγιος Νικόλαος-Παντελεήμων Κοντολινάς Καστάνιτσας Η μονή βρίσκεται σε κατάφυτη δασική περιοχή, ανάμεσα σε καστανιές και έλατα, 12 χλμ. από τον οικισμό της Καστάντιτσας προς τη Στραβότραχη. Σήμερα σώζεται το επισκευασμένο καθολικό και διατηρούνται τοιχογραφίες του 18ου αι. του Κυριάκου Κουλιδά και του ανηψιού του «Πάνου» (1760 μ.Χ.). Η μονή είχε αρχικά ονομαστεί Άγιος Νικόλαος και σύμφωνα με την παράδοση πήρε τη σημερινή της ονομασία, από τη νικηφόρο μάχη εναντίον του Ιμπραήμ (παραμονή και ανήμερα του Αγίου Παντελεήμονα στις 26 – 27 Ιουλίου το 1826 μ.Χ.), καθώς οι κάτοικοι της περιοχής απέδωσαν μέρος της νίκης στη βοήθεια του Αγίου Παντελεήμονα. Το μοναστήρι σύμφωνα με πατριαρχικό σιγίλιο του 1628 μ.Χ. χτίσθηκε στις αρχές του 15ου αι. και λειτούργησε μεταξύ 1628 και 1834 μ.Χ. οπότε και διαλύεται μετά το διάταγμα του Όθωνα. Το 1826 καταστράφηκε από τις ορδές του Ιμπραήμ σε αντίποινα για την ήττα που γνώρισε το στράτευμά του στην περιοχή της Καστάνιτσας. Διατηρείται το ολόγλυφο ξυλόγλυπτο τέμπλο στην αρχική του μορφή, με φυτικό διάκοσμο. Τιμάται στην εορτή του Αγίου Παντελεήμονα, στις 27 Ιουλίου.

Όταν ανοίγετε τους συνδέσμους βλέπετε τις πηγές μας.

Πηγές, φωτογραφιες και κειμενα <, Έθνος clicatlife, newsbeast.driverstories>

Σας παρακαλούμε δείτε τους συνδέσμους, είναι πολύ εξαιρετικοί σαν την Καστάνιτσα…..

https://www.ethnos.gr/travel/4345_kastanitsa-arkadias-kastana-pyrgospita-kai-tsakonikes-paradoseis

https://www.clickatlife.gr/taksidi/story/7118

https://www.driverstories.gr/%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84%CE…/

http://www.tsakonianarchives.gr/…

Πίσω στην σελίδα Παραδοσιακά Χωριά η Χωριά της Τσακωνιάς 

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.” 

#astrosgrcom

Kastanitsa of Arcadia – astrosgr.com

Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».

Σίταινα Η ελατοσκέπαστη Σίταινα, Τσακωνοχώρι, σε απόσταση 23 χλμ. νοτιοδυτικά του Άστρους και υψόμετρο 740 μ., βρίσκεται χτισμένη αριστερά και δεξιά μιας όμορφης – καταπράσινης ρεματιάς και κάτω από τις επιβλητικές κορυφές του Πάρνωνα. Τα παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια της φέρουν τα χαρακτηριστικά της Τσακώνικης αρχιτεκτονικής. Η πρώτη γραπτή αναφορά του χωριού γίνεται σε χρονικό του γνωστού ιστορικού Γεωργίου Φραντζή, το έτος 1435.

Κατά την περίοδο της Κλεφτουριάς ο Δημήτριος Καλιοτζής, ο Σιταινιώτης, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους επτά πιο ονομαστούς Κλέφτες της Πελοποννήσου, θα αποτελέσει τον τρόμο των Τούρκων και η πλούσια δράση του θα υμνηθεί από τη λαϊκή Μούσα σε πολλά δημοτικά τραγούδια. Εντυπωσιακή είναι η συμμετοχή των Σιταινιωτών στην εθνική εξέγερση του 1821. Στη Σίταινα θα δημιουργηθούν δύο στρατιωτικά σώματα, με περισσότερους από 100 αγωνιστές και επικεφαλής τους Γεώργιο Λ. Μπουρμά και Θεόδωρο Ιωάννου ή Κρητικό. Ο Θ. Ιωάννου με την έναρξη της Επανάστασης θα εγκαταλείψει το Ναύπλιο, όπου ζούσε έχοντας δύο ιδιόκτητα πλοία και το μονοπώλιο των ανθράκων. Στη Σίταινα θα οργανώσει και θα οπλίσει με προσωπικά του έξοδα, έχοντας πουλήσει τα δύο του πλοία, περισσότερους από 80 Σιταινιώτες, υπό την αρχηγία του οποίου πολέμησαν σε όλες τις μάχες της Πελοποννήσου. Στο βυζαντινό κάστρο της Ζάγκολης, 3 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του χωριού, τέλη Ιουλίου-αρχές Αυγούστου του 1826, οι οχυρωμένοι κάτοικοι και αγωνιστές της Σίταινας θα αποκρούσουν επιτυχώς και θα ταπεινώσουν τις ορδές του Ιμπραήμ. Το 1835 με βασιλικό διάταγμα δημιουργείται ο Δήμος Σιταίνης. Οι τρεις εντυπωσιακές και περίτεχνα διαμορφωμένες πλακόστρωτες πλατείες του χωριού, οι καμαροσκέπαστες πλούσιες βρυσάδες και τα κρυστάλλινα νερά πολλών πλούσιων πηγών, οι εκκλησίες των Ταξιαρχών και του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου με τα έντονα Βυζαντινά χαρακτηριστικά, ο νερόμυλος και τα διάσπαρτα και ανεξίτηλα ίχνη μιας πλούσιας παράδοσης, σε συνδυασμό με το πλούσιο και πολυποίκιλο φυσικό περιβάλλον, δημιουργούν μοναδικές εικόνες μαγευτικής ομορφιάς, που κερδίζουν τον επισκέπτη. Το ελατόδασος της Σίταιναςαποτελεί ένα μοναδικό φυσικό μνημείο. Εντυπωσιακά οροπέδια, όπως του Προφήτη Ηλία- Κάμπου, της Λούτσας και του Κάμπου, πλούσια και πολυσύνθετη χλωρίδα, ένας πολυδαίδαλος κόσμος μονοπατιών, με έντονα τα χνάρια και τα σημάδια της έντονης ανθρώπινης δραστηριότητας κατά το παρελθόν που σηματοδοτούν τα ασβεστοκάμινα, τα μαρμαράλωνα και τα χωματάλωνα, τα πηγάδια. Στην ευρύτερη περιοχή του χωριού υπάρχουν και ενδιαφέροντα σπήλαια, τα οποία αποτέλεσαν καταφύγιο των κατοίκων, τόσο κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όσο και κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής (Καρατζά, Καλιοτζή, Καραχάλιου). Η Σίταινα χάρη στο πλούσιο της φυσικό περιβάλλον και τα πολυάριθμα μονοπάτια, πολλά από τα οποία ακολουθούν το αρχαίο οδικό δίκτυο της περιοχής, αποτελεί σήμερα πόλο έλξης για ομάδες πεζοπόρων και ορειβατικούς συλλόγους, για τις ανάγκες των οποίων έχει διαμορφωθεί χώρος ελεύθερης κατασκήνωσης πλησίον της πλατείας του Θεολόγου, από τον πολιτιστικό σύλλογο του χωριού. Ανάμεσα στις πολλές και ενδιαφέρουσες διαδρομές μονοπατιών που ανοίγονται και ξεδιπλώνονται από το χωριό, εκείνες προς το φαράγγι και τον καταρράκτη του Λούλουγκα-κάστρο Ζάγκολης και προς το οροπέδιο Προφήτη Ηλία-κορυφές Τούρλας αποτελούν διαδρομές γνωστές στο πανελλήνιο και με τη μεγαλύτερη περιπατητική κίνηση. Από τις υπόλοιπες διαδρομές ξεχωρίζουν το παλιό μονοπάτι- μουλαρόδρομος που οδηγεί στον Πλάτανο, η διαδρομή προς το δάσος της Λεκάς, το μονοπάτι προς το γεφύρι και το φαράγγι της Κουτουπούς. Η Σίταινα αποτελεί επίσης ιδανική αφετηρία για την περιήγηση στο θαυμαστό κόσμο των φαραγγιών του Βρασιάτη. Στη Σίταινα γεννήθηκε και έζησε για πολλά χρόνια ο ποιητής Θεόδωρος Παπαγιωργόπουλος (1862-1941), ο οποίος και αρθρογραφούσε σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά των Αθηνών με τα ψευδώνυμα «Σφουγγής» και «Πάρνης». Η Σίταινα υπήρξε επίσης η γενέτειρα του ιερομονάχου Ιωσήφ Καρατζά, κτήτορα της Ιεράς Μονής Μαλεβής (1916). Εκτός από τα θρησκευτικά πανηγύρια ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού διοργανώνει κάθε καλοκαίρι πλούσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες, όπως το Αντάμωμα των Σιταινιωτών, Γιορτές Νεολαίας, τη Γιορτή των Φαραγγιών, τον Κύκλο του Ψωμιού.

Από ExploringGreece

Η Σίταινα μαζύ με την Καστάνιστα και τον Πραστό αποτέλεσαν τον αρχικό πυρήνα της Τσακωνιάς. Γραφικότατο χωριό μέσα στα έλατα, προσφέρει πολλαπλές δυνατότητες για εξορμήσεις στην φύση του Πάρνωνα. Το χωριό έχει παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια και πολλά νερά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Σίταινα είναι ένα ορεινό χωριό του νομού Αρκαδίας, χτισμένο αμφιθεατρικά στις πλαγιές του Πάρνωνα σε υψόμετρο 700 μ., κοντά στην ψηλότερη κορυφή του, τη Μεγάλη Τούρλα (1934 μ.). Το χωριό βρίσκεται σε απόσταση 30 χλμ. από το Άστρος. Η Σίταινα υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Βόρειας Κυνουρίας.

Η Σίταινα είναι ένα Τσακωνοχώρι στο οποίο, μαζί με τα κοντινά χωριά Πραστός και Καστάνιτσα, ομιλείται ακόμα η Τσακωνική διάλεκτος από τους γηραιότερους.

Ιστορία

Η Σίταινα, αναφέρεται για πρώτη φορά στο Χρονικό της Αλώσεως του Γεωργίου Σφραντζή, με την ονομασία Σίτανα. Η ονομασία «Σίταινα», είναι σλαβική[3] και σημαίνει τέλμα, βάλτος. Τα επόμενα χρόνια, αναφέρεται σε διάφορα έγγραφα της Τουρκοκρατίας και της Ενετοκρατίας. Κατά τα προεπαναστατικά χρόνια, στην Σίταινα γεννιέται ο γνωστός κλέφτης και πρωτοπαλίκαρο του Καπετάν Ζαχαριά, Δημήτριος Καλιοντζής. Σημαντική ήταν η προσφορά του χωριού και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, καθώς 150 Σιταινιώτες, εντάχθηκαν σε διάφορα σώματα, με μεγάλη επιτυχία. Το 1826 ο Ιμπραήμ Πασάς κατέστρεψε ολοσχερώς το χωριό, όπως και όλα τα άλλα χωριά της Κυνουρίας. Σύμφωνα με την παράδοση οι κάτοικοι του χωριού κατέφυγαν στο σπήλαιο της Ζαγγόλης. Τα επόμενα χρόνια η Σίταινα αποτέλεσε έδρα της Κοινότητας Σιταίνης.

Το χωριό

Το χωριό είναι γεμάτα με έλατα και διάφορα δέντρα, ενώ, όπως και τα άλλα Τσακωνοχώρια, έχει πολλά αρχοντικά – πυργόσπιτα, δείγματα της Τσακώνικης αρχιτεκτονικής. Η Σίταινα έχει δύο εκκλησίες: τους Ταξιάρχες και τον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο. Κοντά στην κορυφή του Πάρνωνα, υπάρχει το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Κοντά στο χωριό υπάρχει η οχυρωμένη εκκλησία της Παναγίας Ζαγγόλης, την οποία αναφέρει ο περιηγητής Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ το 1805. Σε αυτό το σπήλαιο κατέφυγαν οι κάτοικοι της Σίταινας, μετά την καταστροφή του από τον Ιμπραήμ.

Σε κοντινή απόσταση βρίσκονται τα φαράγγια του Λούλουγγα, της Κουτουπούς, της Ζαρμπάνιτσας και της Μαζιάς, στα οποία πραγματοποιείται πεζοπορία και ορειβασίας. Κοντά στην Σίταινα βρίσκονται τα χωριά Πραστός, Καστάνιτσα Αρκαδίας, Πλάτανος Αρκαδίας κ.ά.

Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».

Που ομιλείται η τσακώνικη διάλεκτος Λεωνίδιο, Πραγματευτή, Μέλανα, Τυρό, Σαπουνακέικα, Άγιο Ανδρέα, Πραστό, Σίταινα, Καστάνιτσα. Συνοικισμούς: Σαμπατική, Λιβάδι, Βασκίνα, Παλιόχωρα, Άγιος Παντελεήμονας (Φούσκα), Δερνικέικα

Η τσακώνικη διάλεκτος

Η τσακώνικη διάλεκτος, ο τσακώνικος χορός, η ενδυμασία, τα ήθη και έθιμα των Τσακώνων, αποτελούν άλλη μια δυναμική της περιοχής του Πάρνωνα. Σύμφωνα με το «Χρονικόν της Μονεμβασιάς»: «Οι δε των θρεμμάτων νομείς και αγροικικοί κατωκίσθησαν εν τοις παρακειμένοις εκείσε τραχανοίς τόποις, οι και επ’ εσχάτων τζακονίαι επωνομάσθησαν». Οι Τσάκωνες, ως γνήσιοι απόγονοι των Δωριέων, διατήρησαν ανόθευτη τη ρίζα τους και η τσακώνικη γλώσσα αποτελεί και σήμερα τη ζωντανή έκφραση της Δωρικής διαλέκτου. Στην κοιτίδα της Τσακωνιάς, το σήμερα επιμένει να βαδίζει και να δημιουργεί στα χνάρια του χθες σε μια αέναη κι αδιάλειπτη πνοή της Ελλάδας.

O ιδιαίτερος γλωσσικός θησαυρός του τόπου μας Η τσακώνικη διάλεκτος έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο των υπό εξαφάνιση γλωσσών της UNESCO και αναγνωρίζεται ως πολιτισμικό κατόρθωμα και ανεπανάληπτος θησαυρός πολιτισμού. Η γλώσσα διατηρήθηκε γνήσια και ανόθευτη στα στόματα των απλών ανθρώπων, των ξωμάχων, των ποιμένων και των γεωργών. Στις ευχές, στους χαιρετισμούς, στις κατάρες, στις καθημερινές εκφράσεις, στα πειράγματα και τα αστεία, εκεί βρίσκεται αιώνες τώρα ο γλωσσικός θησαυρός των Τσακώνων. Σε αυτό το ξεχωριστό κομμάτι της Ελληνικής γης που λέγεται Τσακωνιά (κοιτίδα της Τσακωνιάς υπήρξε ο Πραστός, η Καστάνιτσα και η Σίταινα), σε αυτούς τους τραχινούς τόπους, οι κάτοικοι της περιοχής, διαθέτοντας ελάχιστα μέσα, όχι μόνο επιβίωσαν, αλλά άφησαν πίσω τους μια πολύτιμη κληρονομιά, την τσακώνικη παράδοση, την πανέμορφη γλώσσα, τον μοναδικό υποβλητικό τσακώνικο χορό, τα τσακώνικα τραγούδια, την υφαντική τέχνη, τις συνήθειες τους, ό,τι ονομάζουμε σήμερα ήθη και έθιμα. Όλα αυτά συνθέτουν την ταυτότητα του τόπου με μια ζωντανή γλώσσα που είναι στο χέρι των Tσακώνων, αλλά και όλου του ελληνισμού, να την αγκαλιάσει και να την προστατέψει από τη λησμονιά

Δειτε το συνδεσμο

«Το οφείλουμε στη Τσακωνιά».

http://www.tsakonianarchives.gr/…

Πίσω στην σελίδα Παραδοσιακά Χωριά η Χωριά της Τσακωνιάς 

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.” 

#astrosgrcom

Sitaina of Arcadia – astrosgr.com

Από το Δήμο μας

Γραφικό χωριουδάκι χτισμένο στην νοτιοανατολική πλευρά του Πάρνωνα σε υψόμετρο 450 μέτρα, απέχει 180 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Ο οικισμός έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος παραδοσιακός και ο επισκέπτης μαγεύεται με την πρώτη ματιά από την πλούσια βλάστηση και τα πολλά νερά που αντικρίζει με το που φτάνει στο χωριό.

Γνωστό το χωριό για το μικροκλίμα του και για το νερό του. «Σαν του Πλάτανου το νερό δε θα βρεις σ’ άλλα μέρη. Με μια γουλιά δε θες γιατρό, με δυο βρίσκεις ταίρι». Ο παλιός νερόμυλος η πέτρινη βρύση, η επιβλητική εκκλησία, τα σοκάκια, ο Πύρος του Μοίρα που συναντά όποιος φτάνει στο χωριό προσφέρουν εικόνες που ξεκουράζουν και γαληνεύουν μυαλό και ψυχή. Όσοι αναζητούν περιπέτεια και άμεση επαφή με τη φύση μπορούν να τη βρουν εξερευνώντας το Φαράγγι Σπηλάκια.

Στην περιοχή υπάρχει η Σπηλιά του Σωτήρος ή Σωσίμου, επίσης μπορεί κανείς να κάνει πεζοπορία στο φαράγγι της Λεπίδας. Πλούσια είναι και η πανίδα της περιοχής, ενώ ξεχωριστές και γνωστές οι γιορτές των ερώτων, των νερών και των φεγγαριών τον Αύγουστο με το γέμισμα του Φεγγαριού αλλά και οι γιορτές των κερασιών το Μάιο.Σε κοντινή απόσταση τα χωριά Χάραδρος και Σίταινα με πλούσια βλάστηση και απαράμιλλη φυσική ομορφιά.

Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».

Πλάτανος

Ο Πλάτανος είναι γνωστός για το κλίμα του και για το νερό του. Η μαρμάρινη επιγραφή στη βρύση της κεντρικής πλατείας «προειδοποιεί»: Σαν του Πλατάνου το νερό δεν θα βρεις σ’ άλλα μέρη με μια γουλιά δεν θες γιατρό με δυό βρίσκεις ταίρι.

Ο Πλάτανος απέχει 20 χλμ. από το Άστρος και βρίσκεται χτισμένος αμφιθεατρικά, σε υψόμετρο 450 μ. στη βορειοανατολική πλευρά του όρους Πάρνωνα, στη βάση μιας καταπράσινης ρεματιάς. Είναι περιτριγυρισμένος από πανέμορφο και παρθένο φυσικό περιβάλλον γεμάτο καστανιές, πεύκα, πλατάνια και έλατα. Ο Πλάτανος είναι ένα γραφικό χωριό γεμάτο με πλακόστρωτα στενά δρομάκια, πέτρινα σπίτια, άφθονα νερά, αλλά και πολλά οπωροφόρα δέντρα, όπως κερασιές, αχλαδιές, καρυδιές. Τα σπίτια του διατηρούν τα κύρια στοιχεία της τοπικής αρχιτεκτονικής, η οποία συνδυάζεται με νησιώτικα στοιχεία.

Στην είσοδο του χωριού βρίσκεται η κεντρική λιθόστρωτη πλατεία με τον πρώτο καταρράκτη του χωριού τις «Χαρές» και εντυπωσιακή πλούσια βλάστηση. Η κεντρική εκκλησία του χωριού είναι η Αγία Άννα, ενώ υπάρχουν ακόμη δύο εκκλησάκια μεταβυζαντινά, ο Άγιος Γεώργιος και οι Άγιοι Θεόδω ροι με περίτεχνες αγιογραφίες. Ενδιαφέρον παρουσιάζει, επίσης, ο Πύργος του Μοίρα με αμυντική γωνιακή κατασκευή (18ος αι.), που αποτελεί χαρακτηριστικό πυργόσπιτο. Απέναντι από το χωριό, ένας εμβληματικός βράχος με την ονομασία «Καλόγερος», λόγω σχήματος, παρέχει υπέροχη θέα προς το χωριό, αλλά και προς τον Πάρνωνα.

Νοτιοανατολικά του χωριού, κοντά στο γεφύρι αρχίζει το ειδυλλιακό φαράγγι των Σπηλακιών (Βλ. σελ. 121) και αυτό με πυκνή βλάστηση και άφθονο νερό που καταλήγει στον ποταμό Βρασιάτη. Άλλο μονοπάτι, λίγο μετά το γεφύρι, οδηγεί στο ξωκλήσι του Αγιώργη. Στην περιοχή του φαραγγιού υπάρχει η Σπηλιά του Σωτήρος ή Σωσίμου, που στα χρόνια της Επανάστασης έγινε καταφύγιο για τους κατοίκους του χωριού από τη μανία των στρατιωτών του Ιμπραήμ. Ο επισκέπτης μπορεί επίσης να απολαύσει τη φύση της περιοχής κάνοντας πεζοπορία στο φαράγγι της Λεπίδας (Βλ. σελ. 119). Ένα άλλο μονοπάτι, ανάμεσα από τις πεζούλες όπου καλλιεργούν οι Πλατανήτες τα μποστάνια τους, οδηγεί στη Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου ή Σέλας, όπως είναι γνωστή, σε μια περιοχή εξαιρετικής ομορφιάς. Οι περίτεχνες τοιχογραφίες της Μονής αναπαριστούν μαρτύρια, με ευθείες αναφορές στην περίοδο της τουρκοκρατίας.

Οι μόνιμοι κάτοικοι του Πλάτανου είναι λιγοστοί, το καλοκαίρι όμως το χωριό ζωντανεύει. Καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους διοργανώνονται πλούσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως οι φημισμένες «Γιορτή κερασιών, νερών και ερώτων» (Βλ. σελ. 282), η «γιορτή Καστάνου και Σύκου» , το πρωτότυπο τουρνουά «Συνάντηση ταβλιού» , τα «Πανσελήνια» και πλήθος άλλων.

Νερόμυλοι και Νεροτριβή:. Στην κεντρική πλατεία του Πλάτανου βρίσκεται ο Μπαρκαίικος νερόμυλος και δίπλα του η δίστομη πέτρινη παραδοσιακή βρύση. Πρόκειται για τον μόνο μύλο από τους τέσσερις που είχε παλαιότερα το χωριό, με εσωτερικό μηχανισμό που λειτουργεί ακόμα αλέθοντας σιτάρι και καλαμπόκι εξυπηρετώντας τις τοπικές ανάγκες, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί μουσειακό χώρο για τους επισκέπτες του χωριού. Δίπλα και ακριβώς κάτω από τον Μπαρακαίικο νερόμυλο βρίσκεται η Περραίικη νεροτριβή ή ντριστέλα (Βλ. σελ. 219). Πριν την ρεματιά υπάρχει ο Λατσαίικος νερόμυλος ο οποίος καλύπτεται από μεγάλα υπεραιωνόβια πλατάνια.

Καταρράκτης Νυμφών & μονότοξο γεφύρι: Κατηφορίζοντας προς τη ρεματιά, το καλά συντηρημένο μονοπάτι, οδηγεί προς τον καταρράκτη των Νυμφών. Ο καταρράκτης έχει ύψος περίπου 10 μ. και περιβάλλεται από πλούσια βλάστηση και επιβλητικά πλατάνια. Το σημείο είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στους φυσιολάτρες ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Διασχίζοντας το μονοπάτι, παράλληλα με το ποτάμι, συναντάμε το παλιό μονότοξο γεφύρι (Βλ. σελ. 354)

Το πετρογέφυρο του Πλατάνου :Το μονότοξο πετρογέφυρο του Πλατάνου είναι ένα κομμάτι της ιστορίας και παράδοσης του χωριού. Στις μέρες μας η χρηστικότητά του έχει περιοριστεί, ωστόσο η ομορφιά του περισσεύει. Χτισμένο στις αρχές του 19ου αιώνα, εξυπηρετούσε τις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων, καθώς συνέδεε τον Πλάτανο με την παραλιακή Κυνουρία. Οι αγωγιάτες και οι τσοπάνηδες του Πλατάνου μετέφεραν την πραμάτεια και τα κοπάδια τους χρησιμοποιώντας αυτό το γεφύρι, κυρίως τον χειμώνα, ως μοναδική δίοδο προς την Ανατολική Κυνουρία και την Αργολίδα. Επιπλέον, κάτοικοι των γειτονικών χωριών (Αγίου Ιωάννη, Ορεινής Μελιγούς, Χάραδρου κ.ά.) μετέφεραν με ευκολία τα δημητριακά τους προς τους νερόμυλους του Πλατάνου που βρίσκονταν κοντά στο γεφύρι. Σήμερα, η ανάγκη συντήρησης και ανάδειξης του πετρογέφυρου – που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της φυσιογνωμίας του Πλατάνου και έχει ιδιαίτερο πολιτιστικό ενδιαφέρον – είναι επιτακτική, καθώς οι ορμητικοί υδάτινοι όγκοι που συγκεντρώνονται από τη Λεπίδα (καταρράκτης Λεπίδας) και τους γύρω χείμαρρους, οι οποίοι στη συνεχεία καταλήγουν στον Βρασιάτη ποταμό, μπορούν ενδεχομένως να απειλήσουν στο μέλλον το πανέμορφο αυτό μνημείο του χωριού.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Πλάτανος είναι χωριό, το οποίο βρίσκεται αμφιθεατρικά χτισμένο στις πλαγιές του όρους Πάρνωνας. Διοικητικά υπάγεται στον Δήμο Βόρειας Κυνουρίαςστο Νομό Αρκαδίας.

Έχει απόσταση 180 χλμ από την Αθήνα και 22 χλμ από το Παράλιο Άστρος. Περιβάλλεται από πολλά πλατάνια εκατοντάδων χρόνων εξ ου και η ονομασία του χωριού. Έχει τη μορφή νησιού με σοκάκια όπου δεν μπαίνουν αμάξια. Οι κάτοικοι υποστηρίζουν ότι η καταγωγή τους είναι από νησί, πιθανόν την Αίγινα. Έχει κηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός. Δίπλα στο χωριό κυλά ο ποταμός Βρασιάτης. Λόγω του ποταμιού έχουν δημιουργηθεί στο χωριό πολλές δημόσιες βρύσες και αυλάκια στα σοκάκια. Συνορεύει με το χωριό Χάραδρος, Άγιος Ιωάννης και το τσακώνικο χωριό Σίταινα. Σε απόσταση 2 χλμ από το χωριό βρίσκεται το φαράγγι της Λεπίδας

Ιστορία

Ο Πλάτανος αναφέρεται για πρώτη φορά στο Χρονικό της Αλώσεως του Γεωργίου Σφραντζή το 1435, με την ονομασία Πλαταμώνας. Κατά τα επόμενα έτη, αναφέρεται σε αρκετά έγγραφα την περίοδο της Ενετοκρατίας. Πριν και κατά τη διάρκεια της Β΄ Τουρκοκρατίας (18ος και 19ος αι.) το χωριό γνώρισε μεγάλη ακμή, μαζί με άλλα γειτονικά χωριά. Την ίδια περίοδο χτίστηκαν και αρκετά αρχοντικά πυργόσπιτα. Σημαντική ήταν η προσφορά του χωριού κατά την Επανάσταση του 1821. Το 1826, ο Ιμπραήμ πέρασε από το χωριό όμως οι κάτοικοι σωθήκανε γιατί κρυφτήκανε σε μια σπηλιά στον απέναντι λόφο που οι κάτοικοι την λένε ακόμα “τρούπα”. Υπάρχει μέσα φούρνος και στέρνα.

Μετά την απελευθέρωση, έγινε έδρα του δήμου Πλατανούντος, ενώ τα επόμενα χρόνια, μετά τη συγχώνευσή του στον Δήμο Θυρέας, αποτέλεσε την έδρα της ομώνυμης κοινότητας.

Το χωριό

Στον Πλάτανο, λόγω των άφθονων νερών του, λειτουργούσαν παλαιότερα νερόμυλοι, νεροπρίονο και νεροτριβή. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την καλλιέργεια αγροτικών προϊόντων, όπως κεράσια, κάστανα, σύκα, αλλά και ντομάτες και διάφορα κολοκυνθοειδή. Οι παλαιοί θυμούνται τα χωράφια γεμάτα φανάρια τη νύχτα όπου οι κάτοικοι πήγαιναν και τα πότιζαν. Επίσης ο μισός πληθυσμός του χωριού κάποτε ασχολιόταν με την κτηνοτροφία. Τώρα είναι 3-4 οικογένειες.

Τα παραδοσιακά μουσικά όργανα του χωριού, είναι το λαούτο και το βιολί. Οι οργανοπαίχτες, καλούνταν σε πανηγύρια και γάμους και στα διπλανά χωριά.

Στο χωριό υπάρχουν 5 εκκλησίες: ο Άγιος Γεώργιος, που βρίσκεται στον απέναντι λόφο και θεωρείται ως η πρώτη εκκλησία του χωριού. Σύμφωνα με την παράδοση, ο πρώτος οικισμός βρισκόταν εκεί, οι Άγιοι Θεόδωροι, που βρίσκονται στο πάνω μέρος του χωριού. Η πέρα Παναγιά, που βρίσκεται στον δεύτερο λόφο δεξιά του χωριού, περικυκλωμένη από νερά και πεζούλες κατοίκων που οργώνουν. Η περιοχή εκεί λέγεται Σέλα και παλαιότερα αποτελούσε μοναστήρι το οποίο κατασκευάστηκε στα τέλη του 15ου αι. και αγιογραφήθηκε από τον Γεώργιο Κουλιδά. Σύμφωνα με την παράδοση, η εκκλησία πήρε την ονομασία της από έναν Τούρκο αγά, ο οποίος έταξε μια χρυσή σέλα προκειμένου να σωθεί το παιδί του από μία αρρώστια, που τελικά σώθηκε. Στην εκκλησία, ζούσαν καλόγεροι που όμως κρεμάστηκαν από τους Τούρκους. Έχει δημιουργηθεί βρύση και τσιμεντένια παγκάκια στην περιοχή του παρεκκλησιού. Εκεί, την Τρίτη του Πάσχα γινόταν γιορτή με οργανοπαίχτες.

Η εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος βρίσκεται στο πάνω μέρος του χωριού και γίνεται λειτουργία κάθε χρόνο στις 6 Αυγούστου. Και αυτή η εκκλησία αποτελούσε παλαιότερα μοναστήρι (18ος αι.) όπου είχαν κελιά καλόγεροι. Τέλος, η εκκλησία του Αγίου Πέτρου, που βρίσκεται δίπλα από το κοινοτικό γραφείο του Προέδρου του χωριού. Κεντρική εκκλησία του χωριού είναι η Αγία Άννα, που γιορτάζεται στις 25 Ιουλίου η κοίμηση της, με περιφορά εικόνας στα σοκάκια του χωριού. Η εκκλησία έχει εικόνα μισοκαμμένη από την επιδρομή του Ιμπραήμ.

Στα παλαιά χρόνια, στη γειτονιά του χωριού ονόματι Καρακαλά ήταν συγκεντρωμένη η αγορά, με κουρείο, παντοπωλείο και δύο κρασοπουλειά.

Στο χωριό λειτουργεί ξενώνας από το 2010 με παροχή καφέ και φαγητού. Υπάρχουν 2 ακόμη καφενεία. Οι επισκέπτες είναι κυρίως ορειβάτες και φυσιολάτρες, οι οποίοι κάνουν πεζοπορία στο φαράγγι της Λεπίδας, στη γέφυρα που οδηγεί στον παλαιό δρόμο για το Άστρος που ονομάζεται Σκάλα και εξυπηρετούσε τον κόσμο πριν γίνει το οδικό δίκτυο. Ακόμη κάνουν πεζοπορία στο παλαιό μονοπάτι Πλάτανος-Σίταινα.

Δείτε τους παρακάτω συνδέσμους , για κείμενα και φωτογραφίες <οι πηγές μας >

Από το ypaithros.grhttps://www.ypaithros.gr/platanos-kynourias-opou-akous-polla-kerasia/embed/#?secret=u5xPa1EZtZ

Από το BESDES.GR

«Σκαρφαλωμένος στο κλείσιμο μιας μικρής καταπράσινης χαράδρας του Πάρνωνα.Ο Πλάτανος Κυνουρίας είναι αυτόακριβώς που ζητάς για μια εκδρομή έξω από τα καθιερωμένα»

http://besdes.gr/2018/10/08/%CE%BC%CF%8C%CE%BB%CE%B9%CF%82-180%CF%87%CE%BB%CE%BC-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%AC%CE%B3/?fbclid=IwAR0btm4BhDWp0fjAMVH2R3-f-oO6iV1JYVn9O1Rrxt2M7Ui8yi7uf_djqfY

Πίσω στην σελίδα Παραδοσιακά Χωριά

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.” 

#astrosgrcom

Platanos of Arcadia – astrosgr.com

Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».

Ο Χάραδρος είναι ένα όμορφο ημιορεινό χωριό, 17 χλμ. νοτιο δυτικά του Άστρους, στις βορειοανατολικές πλαγιές του Πάρνωνα, χτισμένο σε υψόμετρο 568 μ.

Μεγάλα και μικρά υψώματα, κορυφογραμμές ποικίλες, πλαγιές με λιόδεντρα, ρέματα και φαράγγια συνθέτουν το τοπίο. Η χαραδραϊικη γη γίνεται ομορφότερη με τις χρωματικές συνθέσεις και αντιθέσεις που αποκτά στις εποχές του χρόνου. Στα όρια του χωριού παρατηρούνται αξιόλογοι αρχαιολογικοί χώροι όπως, το Σπήλαιο του Άσουλα (Άη Γιώργη) (Βλ. σελ. 126), με διαχρονική κατοίκηση από τη Νεολιθική περίοδο έως και τους Βυζαντινούς χρόνους, και το αρχαίο φυλακείο στη θέση Ελληνικό, λίγο πριν την είσοδο στο χωριό, το οποίο σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση. Οι λιγοστοί κάτοικοι του χωριού ασχολούνται σήμερα με την καλλιέργεια της ελιάς και την κτηνοτροφία. Η παλαιότερη εκκλησία του Χαράδρου είναι ο Προφήτης Ηλίας, που σύμφωνα με την παράδοση έχει κτισθεί στα ερείπια ενός παλαιότερου ναού. Είναι ο πολιούχος του χωριού και εορτάζει στις 20 Ιουλίου. Στο χωριό ξεχωρίζουν το ανακαινισμένο σχολείο του (1927) και η βρύση Βαρικό (1937) με τα δύο πανύψηλα πλατάνια της. Σε απόσταση 2 χλμ. νοτιοανατολικά του Χαράδρου βρίσκονται οι Άγιοι Ασώματοι, μικρός οικισμός που αποτέλεσε κατά το παρελθόν τη χειμερινή έδρα για τους κατοίκους των Βουρβούρων.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Χάραδρος (ή Τρεστενά ως το 1927[3]) είναι ένα μικρό ημιορεινό χωριό του νομού Αρκαδίας, χτισμένο σε υψόμετρο 535 μέτρων στις βορειοανατολικές πλαγιές του Πάρνωνα. Περιτριγυρίζεται από βουνά και έχει θέα ένα μικρό κάμπο. Πλαγιές με ελιές, ρέματα και φαράγγια συνθέτουν το τοπίο της περιοχής. Βρίσκεται στην επαρχία Κυνουρίας και απέχει 18 χιλιόμετρα από το Άστρος.

Αξιοθέατα του χωριού αποτελούν το κτίριο του σχολείου που χτίστηκε το 1927 και η βρύση Βαρικό του 1937, την οποία σκιάζουν δύο πανύψηλα πλατάνια. Στον οικισμό λειτουργούσε ελαιοτριβείο μέχρι το 1999

Πίσω στην σελίδα Παραδοσιακά Χωριά

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.” 

#astrosgrcom

Charadros of Arcadia – astrosgr.com