Η ευτυχία της ζωής σου εξαρτάται από την ποιότητα της σκέψης σου.
Γκάντι: Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία
Αριστοτέλης: Tο άριστο δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία.
Εμπεδοκλής: Ο καθένας πιστεύει ότι καταλαβαίνει
Κομφούκιος-O ανώτερος άνθρωπος, είναι σεμνός στον λόγο του, αλλά υπερβαίνει τις πράξεις του
Ηράκλειτος
Η διαμόρφωση του χρακτήρα σου γίνεται από τις επιλογές, μέρα με τη μέρα.
Ποιά είναι τα ενδιαφέροντα σου?
Ποιές είναι οι σκέψεις σου?
Ποιές είναι οι πράξεις σου?
Αυτό θα γίνεις.
Peter Drucke“Δεν μπορείτε να διαχειριστείτε αυτό που δεν μετράτε ”
Θουκυδίδης (460-394 π.χ.). Ο λαός σώπαινε ,και κανείς δεν μιλούσε, γιατί ήταν φοβισμένος και έβλεπε πως οι συνωμότες ήσαν πολλοί.
“Επίκουρος : Η αληθινή όψη του αρχαίου κόσμου”
“Oι περισσότεροι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι γιατί στενοχωρούνται για αυτά που δεν έχουν και δεν χαίρονται αυτά που έχουν “
Δεν είναι δυνατό να ζει κανείς ευχάριστα, αν δεν ζει φρόνιμα, ηθικά και δίκαια, όπως και δεν μπορεί να ζει φρόνιμα, ηθικά και δίκαια, αν δεν ζει ευχάριστα”..
Το σύμπαν είναι άπειρο. Δεν βρισκόμαστε στο κέντρο του σύμπαντος, αλλά είμαστε ένας από τους αναρίθμητους κόσμους ενός αχανούς σύμπαντος.”
Εμείς καταλαβαίνουμε, “δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου”, είμαστε πολύ ασήμαντοι…..
Η βλακεία και η δυστυχία είναι “συγκοινωνούντα δοχεία” που συνέχεια αυτοτροφοδοτούνται. Τα ξέρουμε όλα , δεν ακούμε κανέναν και δεν ρωτάμε τίποτα.
Βολταίρος Αποφθέγματα
Μην νομίζετε ότι τα χρήματα κάνουν τα πάντα ή θα καταλήξετε να κάνετε τα πάντα για χρήματα.
Δεν συμφωνώ με αυτά που λέτε, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σας να το πείτε
Κάθε άνθρωπος είναι ένοχος για όλα τα καλά που δεν έκανε.
Είναι δύσκολο να ελευθερώσετε τους ανόητους από τις αλυσίδες που αγαπούν.
Αν μισώ τους τυράννους, πολύ περισσότερο μισώ τους κόλακες.
Αυτός που συγχωρεί το έγκλημα γίνεται συνεργός.
Η κοινή λογική δεν είναι και τόσο κοινή.
Για να βρεις ποιος σε εξουσιάζει, απλώς σκέψου ποιος είναι αυτός που δεν επιτρέπεται να κριτικάρεις.
Απαγορεύεται να σκοτώνεις. Επομένως, όλοι οι δολοφόνοι τιμωρούνται εκτός και αν σκοτώσουν σε μεγάλο αριθμό και με τον ήχο των τρομπέτων.
Κρίνουμε έναν άντρα με τις ερωτήσεις του και όχι με τις απαντήσεις του.
Εκείνοι που μπορούν να σας κάνουν να πιστέψετε παραλογισμούς, μπορούν να σας κάνουν να κάνετε φρικαλεότητες.
============================
Αλμπέρτ Καμύ.
Ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα.
Μη βαδίζεις μπροστά μου γιατί μπορεί να μη σε ακολουθήσω. Μη βαδίζεις πίσω μου γιατί μπορεί να μη σε οδηγήσω. Βάδιζε πλάι μου και γίνε ο σύντροφός μου.
Η πραγματική γενναιοδωρία προς το μέλλον έγκειται στο να τα δίνουμε όλα στο παρόν.
Ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που αρνείται να είναι αυτό που είναι.
Έχουμε εξορίσει την ομορφιά. Οι Έλληνες είχαν πάρει τα όπλα γι’ αυτήν.
Κάθε φορά που ακούω έναν πολιτικό λόγο ή διαβάζω αυτούς που μάς διοικούν, εδώ και χρόνια αισθάνομαι τρόμο, γιατί δεν ακούω τίποτα που να ηχεί ανθρώπινα. Πάντα οι ίδιες λέξεις που λένε τα ίδια ψέματα.
Γοητεία είναι ένας τρόπος να παίρνεις την απάντηση «ναι», χωρίς να έχεις κάνει κάποια ξεκάθαρη ερώτηση.
Μπορεί να μην ήμουν πολύ σίγουρος για το τι πραγματικά με ενδιέφερε, αλλά ήμουν απολύτως σίγουρος για το τι δεν με ενδιέφερε.
==========================
Ζαν-Πoλ Σαρτρ
Ο άνθρωπος είναι αυτό που θέλει ο ίδιος να είναι.
Η κόλαση είναι οι άλλοι.
“Ο φασισμός δεν ορίζεται από τον αριθμό των θυμάτων, αλλά από τον τρόπο που τα σκοτώνει.”
“Μπορεί να υπάρξουν καλύτερες εποχές, αλλά αυτή εδώ είναι η δική μας.”
“Μια χαμένη μάχη είναι η μάχη που νομίζεις ότι έχασες.”
========================
Σάμιουελ Μπέκετ
Απών πάντα, όλα συντελέστηκαν χωρίς εμένα.
Τα λάθη μου είναι η ζωή μου.
Πάντα προσπάθεια. Πάντα αποτυχία. Δεν πειράζει. Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα.
Μη με αγγίζεις! Μη με ρωτάς! Μη μου μιλάς! Μείνε μαζί μου.
Ξέρεις από τι πέθανε η μητέρα Πεγκ; Από σκοτάδι.
Τίποτα δεν συμβαίνει, κανένας δεν έρχεται, κανένας δεν πηγαίνει, είναι τρομερό.
Κουρελάκι εσένα σε κρατάω
=========================
Δημήτρης Νανόπουλος, Tο “δραπετεύω” μου ασκεί διαχρονικά μια μαγεία και έλξη».
Στα κοινωνικά κράτη όλα είναι “γραπτά, δημόσια και φανερά”
Οι Ρωμαίοι έλεγαν. Verba volant, scripta manent«Τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν» Το νόημα είναι ότι οι προφορικές λέξεις μπορεί εύκολα να ξεχαστούν, αλλά τα γραπτά πάντα υπάρχουν για απόδειξη. Αλλά κυριολεκτικά η ουσιαστική επίδραση και τα αποτελέσματα από τα γραπτα κείμενα είνα σημαντικά. Είναι αναμφισβήτητο γεγονός τα γραπτά βελτιώνουν την σκέψη μας, τελικά μας κάνουν καλύτερους και περισσότερο αποτελεσματικούς
Το συνταγματικό δικαίωμα αναφοράς στις αρχές.
Πιστεύουμε οι δημόσιοι λειτουργοί και οι πολιτικοί έχουν πολιτική , κοινωνική,διοικητική και ηθική υποχρέωση να απαντούν στους πολίτες και να τους λένε την αλήθεια. Το σύνταγμα και οι νόμοι επίσης λένε ότι οι δημόσιοι λειτουργοί και οι πολιτικοί ,σαν δημόσιοι λειτουργοί, έχουν και νομική υποχρέωση να απαντούν στα ρωτήματα των πολιτών ,ας μη πάμε εκεί ακόμα , ας μείνουμε στο παραπάνω “έχουν πολιτική , κοινωνική, διοικητική και ηθική υποχρέωση”.
Δεν θα σχολιάσουμε εδώ όλα τα άρθρα του Συντάγματος του Άστρους, αλλά κατά την γνώμη μας θα επισημάνουμε χωρίς σχόλια τα σπουδαιότερα . Οι διακεκριμένοι σύνεδροι ακαδημαϊκοί και καθηγητές στο σύνεδριο στο ιστορικό Άστρος Κυνουρίας για την επέτειο των διακοσίων χρόνων ,1823-2023, της Β’Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων ανάφεραν επιγραμματικά , το Σύνταγμα του Άστρους είναι “σημαντικό” και επίσης “σημαντικότατο” στην συνταγματική μας ιστορία.
«Θ). Εις την Ελληνικήν επικράτειαν ούτε πωλείται ούτε αγοράζεται άνθρωπος αργυρώνητος δε παντός γένους και πάσης θρησκείας , άμα πατήσας το Ελληνικό έδαφος ,είναι ελεύθερος, και από τον δεσπότην αυτού ακαταζήτητος.
Εξεδόθη εν Άστρει. Κατά μήνα μεσούντα τον Απρίλιον του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού τρίτου Σωτηρίου έτους , τρίτου δε της των Ελλήνων Ανεξαρτησίας.»
Καθιερώθηκε η κατάργηση της δουλείας. Με το ψήφισμα Θ , πολύ σωστά επεσήμανε και τόνισε ο συνταγματολόγος καθηγητής Σπύρος Βλαχόπουλος και ο συμπολίτης μας πρόεδρος του ΔΣΑ Δημήτρης Βερβεσός είναι το σπουδαιότερο και αρκετό μόνο αυτό να δείξει την μεγάλη σημασία του Συντάγματος του Άστρους. Οι επαναστατημένοι Έλληνες δεν καταργούσαν μόνο την δουλεία, πολύ πρωτοποριακό γαι την εποχή τους , αλλα καλούσαν και πρότρεπαν όλους τους σκλάβους της υφηλίου να σπάσουν τις αλυσίδες τους και να ζήσουν ελεύθεροι η να πεθάνουν. .» να ανεξαρτισθώμεν εντελώς Έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητον … η με τα όπλα εις τα χείρας όλοι, όλοι οι Έλληνες να καταβώμεν εις τους τάφους»,
Το σύνταγμα καθίσταται ” ο ανώτερος νόμος”, υπερίσχυε των νόμων του βουλευτικού και τίθενται όροι δικαίου και συνταγματικότητας των νόμων. Η πρωτοποριακή σχετική διάταξη ήταν ουσιαστικά η απαρχή για την εγκαθίδρυση του κράτους δικαίου και των νόμων, για όλους και την διοίκηση του κράτους, που είναι δυστυχώς επίκαιρο θέμα και σήμερα.
Ενισχύθηκε του Βουλευτικό έναντι του Εκτελεστικού για την άσκηση της νομοθετικης εξουσίας, που ήταν κυρίως το αντιπροσωπευτικό σώμα εκλεγμένο με καθολικη ψηφοφορία ,σε αντίθεση με το Σύνταγμα της Επιδαύρου , όπου το Εκτελεστικό είχε δικτατορικές εξουσίες και δεν εκλέγόταν με καθολική ψηφοφορία.
Η Εθνοσυνέλευσηκατήργησε τα πολλά μικρά «καπετανάτα»και τις τοπικές Γερουσίες , τη Πελοποννησιακή Γερουσία (1821), (από τη «Μεσσηνιακή Γερουσία» από τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη), τη Γερουσία της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας από τον Αλ. Μαυροκορδάτο, τον Άρειο Πάγο της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας από το Θ. Νέγρη , ώστε να υπάρχει ένα μόνο κέντρο εξουσίας και συντονισμού.
Καθιερώθηκε η αρχή τηςδιάκρισης των εξουσιών (Βουλευτικού ,Εκτελεστικού, Δικανικής)
Καθιερώθηκε σαν πολίτευμα ηΑβασίλευτη Φιλελεύθερη Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία .Το θεμέλιο των αρχών της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου βρίσκονται στο Σύνταγμα του Άστρους .
Καθιερώθηκε η αρχή της ελευθεροτυπίας και της έκφρασης
Καθιερώθηκε το δικαιώμα αναφοράς των πολιτών στο βουλευτικό, και αργότερα στο κράτος, κοινοβουλευτικός έλεγχος
Καθιερώθηκε η ευθύνη των μελών του εκτελεστικού , του βουλευτικου και της δικαιοσύνης
Καθιερώθηκε η αρχή της ισότητας
Καθιερώθηκε η αρχή τηςθρησκευτικής ελευθερίας ( σύνδεσμος πολιτών)
Καθιερώθηκετοδικαιωμα ιδιοκτησίας ,τιμής και ασφάλειας για όλους τους ανθρώπους στην Ελληνική επικράτεια (όχι μόνο τους Έλληνες πολίτες)
Καθιερώθηκεη δικαστική προστασία . Φυσικός δικαστής,τεκμήριο της αθωότητας ,προφυλάκιση βασανιστήρια και δήμευση.Καταρτίστηκε και ο Ποινικός Κώδικας, βάσει του Βυζαντινού Δικαίου, για την προστασία του πολίτη από την ασυδοσία των αρχών
Ο σπουδαιότατος διορισμός των Επάρχων θα γινόταν με σύμπραξη του Βουλευτικού και του Εκετελεστικού
Η διεθνής εκπροσώπηση της χώρας ανατέθηκε στο Βουλευτικό
Καθιερώθηκε η καθολική ψηφοφορία των ανδρών , “ολοκλήρου του λαού» . Καθιερώθηκε το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι , για όλους τους άνδρες 25 ετώνχωρίς περιορισμούς ,πρωτοποριακό για την εποχή του, περορισμοί υπηρχαν τότε σε όλη την υφήλιο
Καθιερώθηκε η αναθεώρηση του συντάγματος σε ωρισμένο χρόνο ( σήμερα άρθρο 110)
Κοινωνικά δικαιώματα– Πολύ πρωτοποριακο για την εποχή του θεσμοθετήθηκαν η Δημόσια εκπαίδευση και οι Σταθεροί πόροι ζωης( αρχή του κοινωνικού κράτους)
Ένα από τα σημαντικά σημεία της Β’ Εθνοσυνέλευσης είναι η κατάργηση της αρχιστρατηγίας, απόφαση που αν και χωρίς αναφορά στο όνομά του, κατάργησε τη θέση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.Η απόφαση θεωρήθηκε αναγκαία σαν διακήρυξη του δημοκρατικού πολιτεύματος ,που όλες οι εξουσίες ανήκαν στους εκλεγμένους από καθολική ψηφοφορία αντιπροσώπους του έθνους.
O γέρος του Μωριά, ήταν η κεντρική και σπουδαιότερη προσωπικότητα της Εθνοσυνέλευσης, αναμφισβήτα είχε την δύναμη να επιβάλλει στρατιωτική εξουσία, αλλά βαθειά δημοκρατικός δεν το έκανε, δεν ενδιαφερόταν για το “τομάρι ” του , αλλά για το έθνος των Ελλήνων.
Το σπουδαιότερο ,και πολύ επίκαιρο σήμερα, δίδαγμα από την Εθνοσυνέλευση στο ιστορικό Άστρος Κυνουρίας , αντίθετα με αυτά που μερικοί υποστηρίζουν για διχόνοια και τα παρόμοια, είναι η αναγκαία εθνική συμφιλίωση, συναίνεση και συννενόηση, που έμπρακτα επέβαλλε, «διέταξε», και οδήγησε τους συνέδρους, τους προκρίτους και τους αγωνιστές ο μεγάλος ηγέτης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, νομιμοποιώντας την συνέλευση με την υπογραφή του και με την αποδοχή του της θέσης του αντιπροέδρουτου Εκετελεστικού , για να δείξει στους αγωνιστές το σωστό και μοναδικό δρόμο για την ελευθερία των ραγιάδων Ελλήνων, που είναι διαχρονικά και πολύ επίκαιρο σήμερα…
Για να τελειώνουμε κάποτε με την προβολή της διχόνοιας και της «ένοπλης σύρραξης», ας αναφέρουμε και τις απόψεις μας. Οι αντιθέσεις των δύο αντιμαχόμενων στρατοπέδων της Εθνοσυνέλευσης υπήρχαν για πολλούς αιώνες νωρήτερα , από το Θαλή…. και συνεχίζονται μέχρι σήμερα, δέν εχουν καμία αιτιολογημένη και τεκμηριωμένη σύνδεση με το Άστρος, γιατί σίγουρα θα υπήρχαν στον ίδιο βαθμό ανεξαρτητα που θα γινόταν η συνέλευση , οι αντιθέσεις δεν ανακαλύφτηκαν στο Άστρος, αλλά προυπήρχαν και συνεχίζονται να γίνονται αργότερα πολύ χειρότερα το 1915, 1946, παντού ,καθημερινά και σήμερα . Παράξενα και αναιτιολόγητα συνδέονται από μερικούς για τους δικούς τους λόγους με το Άστρος , επιμένουν για τους λόγουσ τους να προβάλλουν την διχόνοια, χωρίς ταυτόχρονα οι ίδιοι ποτέ να αναφέρουν τίποτα από τα παραπάνω “σημαντικότατα” θετικά της εθνοσυνέλευσης ,δεν τα θεωρούν σημαντικά και άξια αναφοράς , και το σπουδαιότερο δεν αναφέρουν τίποτα για μια Συνταγματική Συνέλευση που έγινε στον τόπο μας , αλλά συνεχίζουν να «αυτοπυροβολούνται» και επιμένουν στην άρνηση, απαξίωση και τη λάσπη του ανεμιστήρα. Επίσης δεν καταλαβαίνουν, δεν θυμούνται και δεν σεβόνται την υπογραφή του γέρου του Μωριά ,που έβλεπε ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥΤΕΡΑ . Είναι ενδιαφέρον και παράξενο, ότι αυτό το θέμα της δήθεν απαξίωσης της εθνοσυνέλευσης πρωταρχικά αναφέρεται από λίγους «προοδευτικούς» , όπως αυτοαποκαλούνται, στη μικρη κοινωνία μας και είναι βασικά πολύ μικρό τοπικιστικό θέμα και έχει άλλους ανόητους ολοφάνερους συγκεκριμένους στόχους.
Για την Β’ Εθνοσυνέλευση είχαμε την πρώτη εφαρμογή του εκλογικού νόμου για την εκλογή των αντιπροσώπων, που έγινε κατά την διαρκεια του πολέμου, και το σημαντικότερο η Εθνοσυνέλευσηπρωταρχικά τελεσίδικα και κατηγορηματικά νομιμοποιήθηκε από τον Κολοκοτρώνη, και γενικάη νομιμότητα της Εθνοσυνέλευσης δεν αμφισβητήθηκε από κανένα μέχρι σήμερα , αν και ακούστηκαν πολλά παρατράγουδα , που πάντοτε γίνονται συνήθως σε όλες τις εκλογές.
Οι πληρεξούσιοι της εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης ετίμησαν το μεγάλο εθνικό ευεργέτη μας Δημήτριο Καρυτσιώτη και θεώρησαν αναγκαίο να προσθέσουν το όνομα του στη διακήρυξη για την μεγάλη, έμπρακτη και αποτελεσματικγ προσφορά του στην εθνικη παλιγεννεσία. Η συνέλευση απάντησε με την διακήρυξη ,στην υφήλιο και τους μεγαλους της εποχής ”…. και να ανεξαρτισθώμεν εντελώς Έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητον αναγνωριζόμενοι δια την δόξαν της Αγίας ημών πίστεως και την ευτυχίαν των ανθρώπων, η με τα όπλα εις τα χείρας όλοι, όλοι οι Έλληνες να καταβώμεν εις τους τάφους, ……Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτσιώτου την 18ην Απριλίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού τρίτου και τρίτου της των Ελλήνων ανεξαρτησίας».
Τα επαναστατικά συντάγματα της Επιδαύρου (1822), Άστρους (1823) και Τροιζήνας (1827 ) επηρεασμένα βασικά από τα συντάγματα της Αμερικής (1787) και της Γαλλίας (1792) , εν καιρώ πολέμου, έθεσαν τα θεμέλια για την οργάνωση του Ελληνικού κράτους και την επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα. Η σημασία τους είναι καταλυτική για την σύγχρονη Ελλάδα.
DCIM\101MEDIA\DJI_0184.JPG
«ΔιακήρυξητηςΒ΄τωνΕλλήνωνΣυνελεύσεως», ο τονισμός είναι δικός μου.
Ήδη δε μετά δεκαέξ μήνας Δευτέραν να συγροτήση εν Άστρει Συνέλευσιν , η οποία αφού επεξειργάσθη και επιδιώρθωσεν αναλόγως τους καθεστώτας Νόμους , διέταξε πολλά των γενικών του Έθνους συμφερόντων,αφού εμελέτησε τα περί του υποθετικού λογαριασμού , ενησχολήθη εις τα των αναλόγων Εθνικών δυνάμεων της ξηράς και της θαλάσσης. Αφού προσδώρισε ν’ αρχίση η Β’ περίοδος τηε Διοικήσεως ,κατά το ευτυχώς επικρατούντα Νόμον της Επιδαύρου ,δεν μένει άλλον πριν διαλυθή η Συνέλευσις αφήνουσα την Διοίκησιν να εκπληροί τα μεγάλα αυτής χρέη, δεν μένει ει μη να διακηρύξη εις το όνομα του Ελληνικού Έθνους, του οποίου νομίμως φέρει την πληρεξουσιότητακαι κηρύττει σήμερον κατ’ επανάληψιν ενώπιον Θεού και ανθρώπων την πολιτικήν των Ελλήνων ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν , δια την ανάκτησιν της οποίας έχυσε το Έθνος και χύνει αίματα ποταμηδόν, με αμετάθετον απόφασιν όλοι, όλοι οι Έλληνες , η να επαναλάβωμεν αυτήν κατά τα απαράγραπτα δικαιώματα μας από το άρπαγα αυτής Σουλτάνον, και να ανεξαρτισθώμεν εντελώς Έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητον αναγνωριζόμενοι δια την δόξαν της Αγίας ημών πίστεως και την ευτυχίαν των ανθρώπων, η με τα όπλα εις τα χείρας όλοι, όλοι οι Έλληνες να καταβώμεν εις τους τάφους, αλλά Χριστιανοί και Ελεύθεροι, καθώς ανήκει εις ανθρώπους ,προσπαθούντας να απολαύσωσι ατίμητα αγαθά , ότι λογής είναι η πολιτική ύπαρξις και ανεξαρτησία , και τα οποία αυτά αγαθά δεν γνωρίζουν εκ φήμης, αλλ’ έχοντες εστερήθησαν, καθώς ανήκει εις ανθρώπους κατοικούντας γην ηρωϊκήν , όπου όλα ενθυμίζοντα την προγονική εύκλειαν και τας προγονικάς αρετάς εμψυχώνουσι μεγάλως ζωογονούντα, και τέλος καθώς ανήκει εις ανθρώπους πάτριον έχοντας τον βάρβαρον να καταπολεμώσι και την πατριδα ν’ απελευθερώσωσι .Ταύτα είναι τα πρακτικά της παρούσης Β’ των Ελλήνων Εθνικής Συνελεύσεως , ταύτα είναι ειδικώτερον, διωρισμένη η Συνέλευσις , από τους ελεύθερους λαούς της Ελλάδος να διακηρύξη εις την υφήλιον περί του ανά χείρας Εθνικού υπέρ ανεξαρτησίας πολέμου, καθώς και περί του σκοπού του Έθνους να επαναλάβη τα οποία έχυσε φώτα, ρυθμιζόμενον κατά τα λοιπά σοφά της Ευρώπης Έθνη, από των οποίων την φιλανρωπίαν ελπίζει το Ελληνικόν Έθνος πάσαν συνδρομήν και βοήθειαν. Η Συνέλευσις είναι ακόμη διωρισμένη να ευχαριστήση από μέρους όλων αυτών των λαών το Στρατιωτικόν και το Ναυτικόν τα οποία εις των δεκαέξ μηνών το διάστημα ενδόξως αντηγωνίσθησαν και υπέρ το πεντήκοντα χιλιάδων εχθρών το αίμα εξέχυσαν.Είναι διωρισμένη να ευχαριστήση και την καθεστώσαν Εθνικήν Διοίκησιν δια τους μεγάλους αγώνας,όσους εδοκίμασεν καθ΄όλην αυτής την δεκαεξαμηνιαίαν πρώτην περίοδον. Να ευχαριστήση και τας διαλυθείσας μερικάς διοικήσεις , οίον Γερουσία της Πελοποννήσου, της Δυτικής Ελλάδος και Άρειον Πάγον..
Καιρός είναι λοιπόν να διαλυθεί σήμερον η Συνέλευσις αύτη, ευχόμενη προς θεόν τον ζώντα τύχην αγαθήν χάριν του Έθνους των Ελλήνων.
ΕξεδόθηενΆστρειεντόςτουΜουσείουΚαριτσιώτου την 18ην Απριλίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού τρίτου και τρίτου της των Ελλήνων ανεξαρτησίας»
Διονύσιος Κόκκινος Ιστορία Ελληνικής Επανάστασης (τόμος 3ος Σελίδες 475-476)
Δείτε στους παρακάτω πέντε συνδέσμουςτην ιστορική αλήθεια με όλες τις λεπτομέρειες για το Σύνταγμα του Άστρους
Ιωάννη Μ. Αρβανίτη–Η Επαναστατική Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδας στον Άγιο Ιωάνη (Αγιάννη) Β.Κυνουρίας -20 Αυγουστου εως 1 Οκτωβριου 1822
”…. και να ανεξαρτισθώμεν εντελώς Έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητον αναγνωριζόμενοι δια την δόξαν της Αγίας ημών πίστεως και την ευτυχίαν των ανθρώπων, η με τα όπλα εις τα χείρας όλοι, όλοι οι Έλληνες να καταβώμεν εις τους τάφους, ……Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτσιώτου την 18ην Απριλίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού τρίτου και τρίτου της των Ελλήνων ανεξαρτησίας».
Με επιτυχία και μεγάλη συναίνεση των συνέδρων έγινε το Πρώτο Επιστημονικό Συνέδριο Ιστορίας και Πολιτισμού με θέμα «Η Β΄ Εθνοσυνέλευση, τα γεγονότα, οι πρωταγωνιστές, οι αποφάσεις, ο αντίκτυπος της», για την επέτειο 200 ετών από τη Σύγκληση της Β΄ Εθνοσυνέλευσης στο ιστορικό Άστρος Κυνουρίας . Είναι αυτονόητο και περιμένουμε να διαβάσουμε τα πρακτικά και όλα τα κείμενα του συνεδρίου για να μάθουμε καλύτερα την ιστορία μας.
Η τοπική κονωνία τελικά έμπρακτα ,βροντερά και έξυπνα κατάφερε να μπει μπροστά , σαν μια άλλη διακήρυξη από το Άστρος, έδειξε στο πανελλήνιο και την υφήλιο τον «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και την σπουδαιότητα για το Ελληνικό Έθνος του «Συντάγματος του Άστρους».Επίσης δεσμεύθηκε δημόσια να προχωρήσει στην ίδια πορεία καλύτερα στο μέλλον, για να πάρει και αυτονόητα να προβάλλει αυτά που τις ανήκουν από τους διαχειριστές της εξουσίας , συγκεκριμένα το αναιτιολόγητα κλειδοαμπαρωμένο για «πολλές μελέτες»… Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους ,τον «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και τη Σχολή Καρυτσώτη.
Το σύνταγμα είναι ο ανώτατος νόμος του κράτους , που περιέχει συνοπτικά τους γενικούς νομικούς κανόνες της κρατικής λειτουργείας (πολιτειολογικές διατάξεις, οργάνωση και βασικούς κανόνες ) του κράτους και των θεσμών , τους γενικούς κανόνες της κοινωνικής συμβίωσης και των δικαιωμάτων των πολιτών (θεμελιώδεις συνταγματικές διατάξεις ισότητα, ελευθερία κλπ).
Τα συντάγματα είναι λίγα, είναι σημαντικοί σταθμοί στην ιστορία των λαών και δεν γίνονται συντάγματα ούτε πολύ συχνά ούτε σε τυχαίους τόπους. Για το λόγο αυτό πολύ σωστά αναφέρθηκε από τους διακεκριμένους συνέδρους η μεγάλη και ιστορική σημασία της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και του Συντάγματος του Άστρους.
Συντακτική Συνέλευση βασικά είναι συνέλευση αντιπροσώπων για την κατάρτιση συντάγματος ενός καινούργιου κράτους π.χ. το Αμερικάνικο Συνταγμα του 1787 η για την θεμελιώδη αλλαγή του πολιτεύματος π.χ. το Γαλλικό σύνταγμα του 1792 , και τότε οι συνταγματικοι νομοθέτες βασικά δεν δεσμεύονται από κανένα προηγούμενο νόμο. Το δύο αυτά παραπάνω συντάγματα είναι τα σπουδαιότερα της παγκόσμιας ιστορίας , και έχουν επηρεάσει πολλά άλλα και όλα τα δικα μας συντάγματα.
Αναθεωρητική Συνέλευση η Βουλή είναι βασικά νομοθετικά σώματα που αναθεωρουν διατάξεις προηγουμένων συνταγμάτων, όταν αυτές επιτρέπεται από τα προηγούμενα να ανθεωρηθούν.
Χρησιμοποιούνται επίσης στη συνταγματικη βιβλιογραφία οι λέξεις Εθνική Συνέλευση ( όπως θεσμικά ονομάστηκε η Εθνοσυνέλευση στο Άστρος από απόφαση του τότε Εκετελεστικού) η Εθνοσυνέλευση και γενικά Συνταγματική Συνέλευση, που μπορεί να είναι Συντακτική η Αναθεωρητικη Συνέλευση .
Οι σύνεδροι πολιτισμένα και τεκμηριωμένα κατέθεσαν τις απόψεις του χωρίς μεγάλες αντιθέσεις και μας έδειξαν πως πρέπει να γίνεται ο δημόσιος διάλογος. Η γενικά αποδεκτή συναίνεση του συνεδρίου κατέγραψε και κατέληξε στα γνωστά μέχρι σήμερα συμπεράσματα και αυτό έχει μεγάλη σημασία.
Το Σύνταγμα της Επιδαύρου («Προσωρινού Πολιτεύματος της Ελλάδος») , το σύνταγμα το οποίο είχε ψηφιστεί την 1η Ιανουαρίου 1822 , ουσιαστικά δεν εφαρμόστηκε , γιατί οι πανίσχυρες δικτατορικές εξουσίες του Εκτελεστικού, δεν ήταν δυνατόν να γίνουν αποδεκτές από τους μαχομένους αγωνιστάς στα πεδία των μαχών , αλλά και από κανένα λογικό άνθρωπο της εποχής . Από μεγάλο ενθουσιασμό για πολιτική ελευθερία, ήταν ένα βιαστικό λάθος που καταλάβαιναν και οι ίδιοι σύνεδροι και το ονόμασαν «προσωρινό».
Στις 13 Απριλίου 1823 στο Άστρος, αναθεωρήθηκε το Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος. Η χώρα απόκτησε πλέον οριστικό Καταστατικό Χάρτη,ο οποίος ρύθμιζε όλα τα σχετικά θέματα με τη σύσταση και τη λειτουργία του κράτους, των θεσμών και του στρατού ,που με απόφαση της συνέλευσης ήταν “ο ανώτερος νόμος” υπερίσχυε των νόμων του βουλευτικού. Η πρωτοποριακή σχετική διάταξη ήταν ουσιαστικά η απαρχή για την εγκαθίδρυση του κράτους δικαίου και των νόμων, για όλους και την διοίκηση του κράτους, που είναι δυστυχώς επίκαιρο θέμα και σήμερα.
Το Σύνταγμα του Άστρους του 1823 (αποκαλούμενο θεσμικά από την Εθνοσυνέλευση «Νόμος της Επιδαύρου», για να δείξουν συνέχεια και την σοβαρότητα του αγώνα στους Ευρωπαίους ) ,εξαιρετικά προοδευτικό ,πρωτοποριακό,για την εποχή του , περιείχε φιλελεύθερες και δημοκρατικές διατάξεις, που διασφάλιζαν τα ατομικά δικαιώματα του πολίτη και περικλείονται σε ολα τα μετέπειτα συντάγματα. Είναι ουσιαστικά δημοκρατικό , φιλελεύθερο και αντιπροσωπευτικό , πολύ σημαντικό στην συνταγματική ιστορία μας. Αν και η εθνοσυνέλευση ήταν αναθεωρητική , με τις πολλές ουσιαστικές θεμελιώδεις διατάξεις κατέληξε σαν μια συντακτική συνέλευση , εφάμιλλη του πρώτου συντάγματος της Επιδαύρου και εφαρμόστηκε για τέσσερα χρόνια, περισσότερο χρόνο από τα άλλα επαναστατικά συντάγματα της Επιδαύρου και της Τροιζήνας και οριστικά επανήλθε το 1975.
Οι αποφάσεις της Εθνοσυνέλευσης ήταν σημαντικότατες για την ίδρυση και οργάνωση του Ελληνικού Κράτους, και ουσιαστιακά περιέχονται στον ισχύον σύνταγμα .Η αναθεώρηση ήταν ευρύτατη, είχε ισσοροπία των εξουσιών, άσκησε επίσης νομοθετικη εξουσία. Το θεμέλιο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων βρίσκεται στο Σύνταγμα του Άστρους .
Συνοπτικά στη συνέλευση επικράτησαν οι πρόκριτοι αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι ενισχύθηκε το Βουλευτικό , που οι αντιπρόσωποι του εκλέγοντο από καθολική ψηφοφορία, και ουσιαστικά εδραιώθηκε η δημοκρατική μορφή τους πολιτεύματος ,σαν αβασίλευτη αντιπροσωπευτική δημοκρατία, πολύ πρωτοποριακό για την εποχή του, που τελικά εδραιώθηκε στο ισχύον σήμερα σύνταγμα μας (1975, αναθεωρημένο το 1986,2001,2008,2019). Η δημοκρατικη μορφή του πολιτεύματος έγινε βασικά με την ενίσχυση της θεμελιώδου αρχής της δημοκρατίας της διάκρισης των εξουσιών , αφού στο σύνταγμα της Επιδαύρου το Εκετελεστικό είχε δικτατορικές εξουσίες, αποφάσιζε γιά όλα. Για το λόγο αυτό ουσιαστικά η εθνοσυνέλευση στο Άστρος αποδείχτηκε σαν συντακτική συνέλευση με την εγκαθίδρυση για πρώτη φορά της αβασίλευτης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Για την Β’ Εθνοσυνέλευση είχαμε την πρώτη εφαρμογή του εκλογικού νόμου για την εκλογή των αντιπροσώπων, που έγινε κατά την διαρκεια του πολέμου, και το σημαντικότερο η Εθνοσυνέλευσηπρωταρχικά τελεσίδικα και κατηγορηματικά νομιμοποιήθηκε από τον Κολοκοτρώνη, και γενικάη νομιμότητα της Εθνοσυνέλευσης δεν αμφισβητήθηκε από κανένα μέχρι σήμερα , αν και ακούστηκαν πολλά παρατράγουδα , που πάντοτε γίνονται συνήθως σε όλες τις εκλογές.
Η Εθνοσυνέλευσηκατήργησε τα πολλά μικρά «καπετανάτα»και τις τοπικές Γερουσίες , τη Πελοποννησιακή Γερουσία (1821), (από τη «Μεσσηνιακή Γερουσία» από τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη), τη Γερουσία της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας από τον Αλ. Μαυροκορδάτο, τον Άρειο Πάγο της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας από το Θ. Νέγρη , ώστε να υπάρχει ένα μόνο κέντρο εξουσίας και συντονισμού. Ο Μαυροκορδατος ήθελε ισχυρή κεντρική διοίκηση και ενιαίο Ελληνικό κράτος. Αναφέρθηκε η ανάμειξη και επίδραση της δύσης στον αγώνα , που πραγματικά παρακαλούσε ο επαναστατημένος λαός για βοήθεια, και υποστηρίχτηκε σωστά η άποψη ότι και σήμερα το Ελληνικό κράτος για μα επιβιώσει στο δύσκολο διεθνή ορίζοντα αναγκαστικά θα παραχωρήσει ένα μέρος της ανεξαρτησίας του στους συμμάχους του, όπως άρχισε το 1821 και στη ναυμαχία στο Ναυαρίνου στις 20 Οκτωβρίου
Ένα από τα σημαντικά σημεία της Β’ Εθνοσυνέλευσης είναι η κατάργηση της αρχιστρατηγίας, απόφαση που αν και χωρίς αναφορά στο όνομά του, κατάργησε τη θέση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.Η απόφαση θεωρήθηκε αναγκαία σαν διακήρυξητου δημοκρατικού πολιτεύματος ,που όλες οι εξουσίες ανήκαν στους εκλεγμένους από καθολική ψηφοφορίααντιπροσώπους του έθνους.
O γέρος του Μωριά, ήταν η κεντρική και σπουδαιότερη προσωπικότητα της Εθνοσυνέλευσης, αναμφισβήτα είχε την δύναμη να επιβάλλει στρατιωτική εξουσία, αλλά βαθειά δημοκρατικός δεν το έκανε, δεν ενδιαφερόταν για το τομάρι του , αλλά για το έθνος των Ελλήνων.
Η “πολιτική σοφία” του αρχιστράτηγου Θεόδωρου Κολοκότρωνη έπαιξε καταλυτική σημασία για να διατηρηθεί η αναγκαία εκείνη την ώρα“εθνική συννενόηση καιεθνική ενότητα”. O γέρος του Μωριά δέχτηκε “ότι αποφασίστηκε” από την συνέλευση, ακόμα και την καθαίρεση του από αρχιστρατήγου, που είχε κερδίσει στα πεδία των μαχών από τους αγωνιστές, όπως στην πανωλεθρία του Δράμαλη στα Δερβενάκια, που αναμφισβήτητα έπαιξε καταλυτική σημασία στην νικηφόρα πορεία του απελευθερετικού αγώνα.
Ο γέρος του Μωριά θεώρησε αναγκαίο ,να πει τα πράγματα με το όνομά τους, και προειδοποίησε το “τσογλάνι” Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, όπως τον αποκαλούσαν οι αγωνιστές. «Σου λέγω τούτο, Κύριε Μαυροκορδάτε… μη καθίσεις πρόεδρος διότι έρχομαι και σε διώχνω με τα λεμόνια, με τη βελάδα όπου ήρθες»
Επίσης στη Μελιγού ο γέρος του Μωριά απόρριψε τις προτάσεις των οπλαρχηγών Πλαπούτα και Ανδρούτσου και άλλων να σφάξουν στο Άστρος τους μαζωμένους από ολή την την επικράτεια κοτζαμπάσηδες, δεν ήθελε να χυθεί Ελληνικό αίμα, αλλά επίσης καταλαβαινε πολύ καλά πως θα πετύχαινε την απελεθεύερωση των ραγιάδων Ελλήνων. Χαρακτηριστικά είπε στον Αδρούτσο. «Ρε, τι τους πέρασες τους ανθρώπους, κοκορόπουλα να τους σφάξουμε; Αυτοί οι Πολιτικοί ξέρουν τέτοια τερτίπια στα πολιτικά πράγματα που μας είναι χρήσιμοι, όπως εμείς είμαστε χρήσιμοι περισσότερο στον πόλεμο»
Με απόφαση της συνέλευσης, την καταλυτική παρέμβαση του Κολοκοτρώνη, την οργή του λαού και του στρατού, απετράπει η εκποίηση των εθνικών γαιών – κτημάτων, που άφηναν πίσω τους οι Τούρκοι άρχοντες, που επεδίωκαν και ήθελαν οι κοτζαμπάσηδες της συνέλευσης.
Το πολύ συζητημένο θέμα της διχόνοιας και του μετέπειτα εμφυλίου πολέμου, επίσης ονομάστηκε από τους συνέδρους ένοπλη σύρραξη , ,συζητήθηκε αλλά γενικά σωστά υποβιβάστικε και δεν αναφέρθηκε σαν θέμα συνδεδεμένο με το Άστρος.
Με την ευκαιρία για να τελειώνουμε κάποτε με την προβολή της διχόνοιας και της «ένοπλη σύρραξης», ας αναφέρουμε και τις απόψεις μας. Βέβαια δεν έχουμε ξεχάσει την ακόμα «καταρραμένη» αναφορά από την εκπομπή τηςδημόσιας τηλεόρασης ΕΡΤ τα τοπόσημα !!!, από βαλμένους και στημένους κοντόφθαλμους ερασιτέχνες και «λύκους». Οι αντιθέσεις των δύο αντιμαχόμενων στρατοπέδων της Εθνοσυνέλευσης υπήρχαν για πολλούς αιώνες νωρήτερα , από το Θαλή…. και συνεχίζονται μέχρι σήμερα, δέν εχουν καμία αιτιολογημένη και τεκμηριωμένη σύνδεση με το Άστρος, γιατί σίγουρα θα υπήρχαν στον ίδιο βαθμό ανεξαρτητα που θα γινόταν η συνέλευση , δεν ανακαλύφτηκαν στο Άστρος,αλλά συνεχίζονται να γίνονται πολύ χειρότερα το 1915, 1946,παντού καθημερινά και σήμερα . Παράξενα και αναιτιολόγητα συνδέονται από μερικούς για τους δικούς τους λόγους με το Άστρος , χωρίς ταυτόχρονα οι ίδιοι ποτέ να αναφέρουν τίποτα από τα θετικά της εθνοσυνέλευσης , αβασίλευτη αντιπροσωπευτικη δημοκρατία ,διάκριση των εξουσιών, κατάργηση δουλείας, , καθιέρωση ισότητας, καθιέρωση ελευθεροτυπίας, κατάργηση των καπετανάτων, δημόσια εκπαίδευση, σταθερούς πόρους ζωής… κλπ και το σπουδαιότερο τίποτα για μια συνταγματική συνέλευση που έγινε στον τόπο μας , αλλά συνεχίζουν να «αυτοπυροβολούνται» και επιμένουν στην άρνηση, απαξίωση και τη λάσπη του ανεμιστήρα. Επίσης δεν θυμούνται και δεν σεβόνται την υπογραφή του γέρου του Μωριά ,που έβλεπε ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥΤΕΡΑ .Είναι ενδιαφέρον και παράξενο ότι αυτό το θέμα της δήθεν απαξίωσης της εθνοσυνέλευσης πρωταρχικά αναφέρεται από λίγους «προοδευτικούς» ,όπως αυτοαποκαλούνται, στη μικρη κοινωνία μας και είναι βασικά πολύ μικρό τοπικιστικό θέμα και έχει άλλους ανόητους συγκεκριμένους στόχους.
Επίσης θα σχολιάσουμε συνοπτικά την άστοχη, άσχετη και επιστημονικά αναιτιολόγητη αναφορά «Αγιαννίτικα καλύβια», που αν και δεν υπάρχει λόγος να αναφέρεται στο θέμα προστίθεται διακριτικά και επιδεικτικά για ανεξήγητους λόγους , δεν αρμόζει στο δημόσιο διάλογο και δυστυχώς κυρίως άθελα και μερικές φορές ηθελημένα έχει στόχο την απαξίωση μιας κοινωνίας , αφού ταυτόχρονα το νόμιμο όνομα Άστρος είναι γνωστό στους αναφέροντες η «έπρεπε να είναι γνωστό».. και στην ιστορία τουλάχιστο 800 χρόνια , και ουσιαστικα οδηγεί και ενθαρρύννει στον διχασμό της τοπικής κοινωνίας, που μερικοί επιδιώκουν χωρίς μια πρόταση για τίποτα.
Είπαμε συνοπτικά, θα αναφέρουμε κάτι που είναι σχετικό με το θεμα της εθνοσυνέλευσης ,το Σύνταγμα του Άστρους και την διακήρυξη της εθνοσυνέλευσης .
· «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου του Καρυτσιώτου».
· Ήδη δε μετά δεκαέξ μήνας Δευτέραν να συγροτήση εν Άστρει Συνέλευσιν ..» λέει η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης.
· Ψήφισμα Θ) Εις την Ελληνική επικράτειαν ούτε πωλείται ….Εξεδόθει εν Άστρει Κατα μήνα μεσούντα..»
· Γ. Ψύλλας «Εδώ δε πάλιν υπέφερα πολλάς στερήσεις καθ’ όλην την εν Άστρει διατριβήν μου..»
· Ο Γ. Τερτσέτης αναφέρει«συνέτρωγανο Δημήτριος Υψηλάντηςκαιο Κολοκοτρώνης εις τους ίσκιουςτων δένδρων του Άστρους».(Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής φυλής σελ.287 .
· Ο υπασπιστής του Κολοκοτρώνη Φωτάκος αναφέρεi μετά από το τραπέζι:«ΑπότοΆστρος επεράσαμεν εις τον Άγιον Ιωάννην, και από εκεί, αφού εγευματίσαμεν εις ταις καμάρες του Αγίου Πέτρου, εφθάσαμεν εις Βέρβαινα»»
Φυσικά το «εν Άστρει» δεν το ανακάλυψε η εδημιούργησε εκείνη την ημέρα το 1823 ο πληρεξούσιος Ψύλλας , ο Κολοκοτρώνης, οι 127 πληρεξούσιοι που υπόγραψαν την διακήρυξη, ούτε ο Νίκος Βέης, ο Φραντζής ,ο Τερτσέτης , ο Φωτάκος και ο Καρυτσιώτης με το μέγαρο «ΑΣΤΡΣΟΣ» αλλά υπήρχε πολύ νωρήτερα ….. για πολλούς αιώνες. Ας προσθέσουμε πολυ λίγα,δεν χρειαζονται περισσότερα.
· Ο Νίκος Βέης (1883–1958) καθηγητής Πανεπιστημίου και Ακαδημαϊκός αναφέρει «έχομε κατ΄ επανάληψιν μνείας του Κυνουριακού αυτού πολίσματος» του Άστρους το 1320,1372,1374, 1407,1421, ,1435, 1463, 1467, 1471, 1481.
«ΑπότοΦρατζή,έκδοσηΒόννηςσ.159…..Καικατάαρχάςτουθέρουςτους@μγ (=1435).… αί είσιν αι κάτω γεγραμμέναι χώραι και πόλεις και κώμαι, Άστρον,άγιος Πέτρος, ΆγιοςΙωάννης, Πλαταμόνας (Σημερ.Πλάτανος),Μελίγον (σημρ. Μελιγού),Προάστειον (σημερ,Πραστός) ,Λεωνίδας (σημερ.Λεωνίδιον), Κυπαρισσία (σημερ.Κυπαρίσσι) ,Ρέοντας και Σίτανας (σημερ.Σίταινας)…Βλ.Σ.Λάμπρου,Μικταί Σελίδες , Αθήναι 1905 σ.416-419 και Φ.Κοκκουλέ, Αθηνά 39 (1927) σ.122
Ν.Βέης«ο Άγιος Ιωάννης κατ αρχάς είχεν υπόστασιν σαν θερινή κατοικία των Αστρινών καλουμένη και (επάνω) Άστρος και Αγιάννης Άστρους
Πουκεβίλ,“Η έδρα της Κυβερνήσεως μεταφερθή εις Άγιον Ιωάννην του Άστρους εν Κυνουρία
Κόκκινος,«Ηκυβέρνησις…απεφάσισεμετάτηβουλήςναμεταφέρουντηνέδραντωναπότοΆγιον Ιωάννην του Άστρους εις Καστρί Ερμιονίδας
ΑναστάσιοςΙ. Μπάλλας,Πελοποννησιακά, «Πρώτος το αναφέρει ο Leake Travels II σ.486 γράφοντας πως δύο μίλλια πάνω απόταΑγιαννίτικακαλύβια , στονκαλλιεργημένοκάμποτουΞηροκαμπιούυπάρχει ένα φρούριο Ελληνικό». .
(Θα επανέλθουμε χωρίς ευγένειες αναλυτικότερα και πολύ συγκεκριμένα σε κατάλληλο καιρό για να τελειώνουμε κάποτε με την διχόνοια και τις τουλάχιστον ατεκμηρίωτες και άστοχες αναφορές, για να ασχοληθούμε με ουσιαστικά θέματα και την προβολή του τόπου μας. )
Δια ταύτα, ( το σωστό είναι).
Η εθνοσυνέλευση έγινε στο ιστορικό Άστρος Κυνουρίας ,( τελεία και πάβλα).
Αν κάποιος για τους λόγους του, θελει πότε πότε να πει κάτι περισσότερο, όχι βέβαια συνέχεια ,τότε δεν θα γίνει αποδεκτός από την τοπικη κοινωνία, είναι δικαίωμα του ,το παρακάτω είναι ανεκτό και σωστό.
Η εθνοσυνέλευση έγινε στο ιστορικό Άστρος , που οι Αγιαννίτες αποκαλούσαν επίσης Αγιαννίτικα καλύβια ,αναφερόμενοι στα καλύβια τους που είχαν σαν δεύτερη προσωρινή κατοικία. Αυτή είναι η επιστημονική και ιστορική αλήθεια. ,( τελεία και πάβλα).
Σκέτο , Η εθνοσυνέλευση έγινε στα Αγιαννίτικα καλύβια, είναι μια αναιτιολόγητη και ατεκμηρίωτη αναφορά και ανακρίβεια, που λένε στα καφενεία, Ας μη ξεχνάμε ο γέρος του Μωριά επίσης υπόγραψε «Εξεδόθη εν Άστρει»…γιατί μερικοί «επιστημονικά» ξεχνάνε ότι δεν τους αρέσει.
Ας αφήσουμε τις διχόνειες και τις άστοχες αναφορές και ας έλθουμε στα διδάγματα του γέρου του Μωριά . Το σπουδαιότερο ,και πολύ επίκαιρο σήμερα, δίδαγμα από την Εθνοσυνέλευση στο ιστορικό Άστρος Κυνουρίας , αντίθετα με αυτά που μερικοί υποστηρίζουν για διχόνοια και τα παρόμοια, είναι η αναγκαία εθνική συναίνεση και συννενόηση, που έμπρακτα επέβαλλε, «διέταξε», και οδήγησε τους συνέδρους, τους προκρίτους και τους αγωνιστές ο μεγάλος ηγέτης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, νομιμοποιώντας την συνέλευση με την υπογραφή του και με την αποδοχή του της θέσης του αντιπροέδρου του Εκετελεστικού , για να δείξει στους αγωνιστές το σωστό και μοναδικό δρόμο για την ελευθερία των ραγιάδων Ελλήνων.
Οι Κολοκοτρωναίοι δεν πραδόθηκαν ποτέ και εμάχοντο ασταμάτητα τους Τούρκους κατακτητές στους κάμπους και στα βουνά. Οι Τούρκοι δεν κατάφεραν να σκοτώσουν τον γυιο του γέρου του Μωρια Πάνο Κολοκοτρώνη αλλά κατάφεραν ύπουλα να τον σκοτωσουν οι κοτζαμπάσηδες και ο μεγάλος ηγέτης που δεν είχε ποτε παραδοθεί στους Τούρκους, παραδόθηκε στους κοτζαμπάσηδες και οδηγήθηκε στις φυλακές για το μοναδικό λόγο να σταματησει να χύνεται το Ελληνικό αίμα , αν και νωρήτερα μπορούσε να επιβάλλει στρατιωτική εξουσία και να σφαξει τους κοτζαμπάσηδες.
O γέρος του Μωριά στα Μελιγιώτικα καλύβια απόρριψε τις προτάσεις των οπλαρχηγών Πλαπούτα και Ανδρούτσου , να σφάξουν τους μαζωμένους κοτζαμπάσηδες από ολή την την επικράτεια,δεν ήθελε να χυθεί Ελληνικό αίμα και γιατί ο στόχος του εκείνη την ώρα ήταν οι Τούρκοι κατακτητές, που λήστευαν και βιαιοπραγούσαν εναντίον τοu λαού. Μετα την απελευθερωση από τους Τούρκους κατακτητές όταν ήταν αλυσοδεμένος μαζύ με το Πλαπούτα από τους ίδιους πάντοτε κοτζαμπάσηδες που πάντοτε βρίσκονται κοντά όπου υπάρχουν κουτάλες, ο Πλαπούτας του θύμησε τις κουβέντες τους στη Μελιγού , αλλά ο γέρος του Μωριά του επεσήμανε, οι Έλληνες ήταν ελεύθεροι και αυτό ήταν το σπουδαιότερο….
Τα επιτεύγματα του Συντάγματος του Άστρους είναι πολλά, πρωτοποριακά , προοδευτικά και πολύ σημαντκά. Ο συνταγματολόγος καθηγητής Βλαχόπουλος αναφέρει. το Σύνταγμα του Άστρους είναι το πιο σημαντικό από τα επαναστατικά συντάγματα για τις πολλές πρωτοποριακές διατάξεις του . Αλλά το παρακάτω ,ψήφισμα Θ , πολύ σωστά επεσήμανε και τόνισε ο καθηγητής Βλαχόπουλος και ο συμπολΊτης μας πρόεδρος του ΔΣΑ Δημήτρης Βερβεσός είναι το σπουδαιότερο και αρκετό μόνο αυτό να δείξει την μεγάλη σημασία του Συντάγματος του Άστρους. Οι επαναστατημένοι Έλληνες δεν καταργούσαν μόνο την δουλεία, πολύ πρωτοποριακό γαι την εποχή τους , αλλα καλούσαν και πρότρεπαν όλους τους σκλάβους της υφηλίου να σπάσουν τις αλυσίδες τους και να ζήσουν ελεύθεροι η να πεθάνουν. .» να ανεξαρτισθώμεν εντελώς Έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητον … η με τα όπλα εις τα χείρας όλοι, όλοι οι Έλληνες να καταβώμεν εις τους τάφους»,
Η διάκριση και ανεξαρτησία των εξουσιων που ειναι θεμελιωδης αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος – Νομοθετικης , Εκτελεστικης και Δικαστικης Εξουσίας (Βουλευτικου,Εκτελεστικού και Φυσικών Δικαστών)
Ενίσχυση του Βουλευτικού έναντι του Εκτελεστικού για την άσκηση της νομοθετικης εξουσίας
Ο διορισμός των Επάρχων με σύμπραξη του Βουλευτικού και του Εκετελεστικού
Η διεθνής εκπροσώπηση της χώρας από το Βουλευτικό
Καθολική ψηφοφορία των ανδρών ,»ολοκλήρου του λαού» και εκλογή αντιπροσώπων
Δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι , άνδρες 25 ετών.
Αναθεώρηση σε ωρισμένο χρόνο ( σήμερα άρθρο 110)
Ατομικά δικαιώματα
Θρησκευτική ελευθερία ( σύνδεσμος πολιτών)
Κατάργηση της δουλείας και είναι ελεύθεροι οι εισερχόμενοι στο Ελληνικο κράτος
Αρχή της ισότητας
Δικαιωμα ιδιοκτησίας ,τιμής και ασφάλεια για όλους τους ανθρώπους (όχι μόνο τους πολιτες)
Καθιερώθηκε η αρχή της ελευθεροτυπίας και της έκφρασης
στο βουλευτικό, και αργότερα κοινοβουλευτικός έλεγχος
Φυσικός δικαστής,τεκμήριο της αθωότητας ,προφυλάκιση βασανιστηρια και δήμευση
Ευθύνη των μελών του εκτελεστικού , του βουλευτικου και της δικαιοσύνης
Καταρτίστηκε και ο Ποινικός Κώδικας, βάσει του Βυζαντινού Δικαίου, για την προστασία του πολίτη από την ασυδοσία των αρχών
Διάκριση των εξουσιών, θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος
Ενίσχυση του Βουλευτικού, με καθολικη ψηφογορία και ενίσχυση της δημοκρατίας
Καθιερώθηκε η αρχή της ισότητας
Κατάργηση της δουλείας και είναι ελεύθεροι οι εισερχόμενοι σκλάβοι στο Ελληνικο κράτος
Καθιερώθηκε η αρχή της ελευθεροτυπίας και της έκφρασης
Δικαιώμα αναφοράς των πολιτών στο βουλευτικό, και αργότερα κοινοβουλευτικός έλεγχος
Τα επαναστατικά συντάγματα της Επιδαύρου (1822), Άστρους (1823) και Τροιζήνας (1827 ) επηρεασμένα βασικά από τα συντάγματα της Αμερικής (1787) και της Γαλλίας (1792) , εν καιρώ πολέμου έθεσαν τα θεμέλια για την οργάνωση του Ελληνικού κράτους και την επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα. Η σημασία τους είναι καταλυτική για την σύγχρονη Ελλάδα..
Διακρίνεται ο «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων με την κίτρινη γραμμή και σε μπλε γραμμή το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη
Οι πληρεξούσιοι της εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης ετίμησαν το μεγάλο εθνικό ευεργέτη μας Δημήτριο Καρυτσιώτη, «ΕξεδόθηενΆστρειεντόςτουΜουσείουτουΚαρυτσιώτου», λέει η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης. Ησυνέλευσηαπάντησεμετηνδιακήρυξη ,στηνυφήλιοκαιτουςμεγαλουςτηςεποχής .«Είμεθααποφασισμένοιναανεξαρτισθώμεν, ωςέθνοςαυτόνομονκαιανεξάρτητον».”λίγοεπίκαιροσήμερα…
¨”…. καινα ανεξαρτισθώμεν εντελώς Έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητον αναγνωριζόμενοι δια την δόξαν της Αγίας ημών πίστεως και την ευτυχίαν των ανθρώπων, ημεταόπλαειςταχείραςόλοι, όλοιοιΈλληνεςνακαταβώμενειςτουςτάφους, ……ΕξεδόθηενΆστρειεντόςτουΜουσείουΚαριτσιώτου την 18ην Απριλίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού τρίτου και τρίτου της των Ελλήνων ανεξαρτησίας».
Το αρχοντικό του Πάνου Σαρηγιάννη όπως ήταν μετά την δεκαετία του 1960, στο Σουληνάρι του Αγιάννη. Ο Πάνος Σαρηγιάννης το 1821 στο αρχοντικό του στο Σουληνάρι φιλοξένησε το Δημήτριο Υψηλάντη στην πορεία του από το Άστρος για το στρατόπεδο των Βερβένων.
Ο Πάνος Σαρηγιάννης υπήρξε από πολύ νωρίς ένας από τους πρωτεργάτες της Επανάστασης στην Πελοπόννησο. Το 1820 μυείται στην Φιλική Εταιρία από τον Αγιοπετρίτη προεστό Αναγνώστη Κονδάκη.Στις 24 Μαρτίου το 1821 μαζύ με τον Αγιοπετρίτη προεστό Αναγνώστη Κονδάκη κήρυξαν την επανάσταση στην επαρχία του Αγίου Πέτρου.Διετέλεσε μέλος της Πελοποννησιακής Γερουσίας ,πληρεξούσιος στην Εθνοσυνέλευση στο Άστρος και εκπρόσωπος της Επαρχίας του Αγίου Πέτρου.
«Ο Πάνος Σαρηγιάννης τιμήθηκε πολλές φορές από το Ελληνικό κράτος. Την 3ηΑυγούστου 1842 οι: πρώην Βρεσθένης και Σελλασίας Θεοδώρητος, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και Πανούτσος Νοταράς, μετά από αίτησης της Μαρίας χήρας Σαρηγιάννη και της κόρης της Μάρως, υπέγραψαν ένα πιστοποιητικό δρασεώς του. Το πιστοποιητικό αυτό υπέγραψε και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. Αυτό γράψει τα εξής:
<<Η οικία του εξ’ Αγίου Ιωάννου της Κυνουρίας Πελοποννήσου, υπήρξε μία εκ των επισήμων οικογενειών της Πελοποννήσου. Ούτος επί μεν τουρκοκρατίας εχρημάτισεν προεστώς της αυτής επαρχίας, εις τον υπέρ ανεξαρτησίας της πατρίδος πόλεμον, εδείχθη ζηλωτής, επροσέφερεν εις τας ανάγκας του Έθνους, αυτοπροαιρέτως τροφάς, πολεμοφόδια και χρήματα εις το εν βερβένη στρατόπεδον, εις το εν ρίζαις στενώ, βολιμή, και εις πολλά άλλα μέρη, όπου οι ανάγκες.
Έτι δε εις την του Ναυπλίου πολιορκίαν εις τα κατά του Δράμαλη ημέτερα στρατεύματα. Εις συνεισφοράς πάντοτε προθύμως κατέβαλεν καθόλας τας του πολέμου περιστάσεις.
Έν ένι λόγω απεκατέστησε την οικίαν του πανδοχείον, εφιλοξένει χωρίς εξαίρεσιν πάντας τους εκείσε διευθυνομένους χορηγών εν αυτοίς φιλοφρόνως και παν ότι αναγκαίον εις την οδοιπορίαν τους. Διετήρει εις την επαρχίαν του την μεγαλυτέραν ησυχίαν και ευνομίαν. Συνδεδεμένος δε και μετά του γαμβρού του Κωνσταντίνου Ζαφειρόπουλου εκυβέρνα ούτος μεν το εσωτερικόν της επαρχίας, ο γαμβρός του δε διατελών εις τα πολιτικά Γερουσιαστής πληρεξούσιος εις όλας τας συνελεύσεις και βουλευτής εις δύο περιόδους υπηρέτησε την πατρίδα και εις πολλάς υπηρεσίας αυτής και αιχμαλωτίσθη παρά του Ιμβραΐμη εις την εν Σφακτηρία μάχην.
Τέλος κατά το 1826 τελευτήσαντες αμφότεροι εγκατέλιπον τας συζύγους των χήρας.
Σεβόμενοι όθεν τας πασιγνώστους πολυειδείς θυσίας των ρηθέντων πάνου Σαρηγιάννη και Κων/νου γαμβρού του… εκδίδομεν το παρόν…>>
Η παραδοσιακή πηγή Σουληνάρι στον Αγιάννη με την πλατάνα της .
Τα καλοκαίρια όταν “γέμιζε το χωριό”, ερχόντουσαν πολλοί κάτοικοι για διακοπές , στο Σουληνάρι καθημερινά είχαμε πανηγύρι. Είχε πολύ κόσμο 20 – 30 περίπου άτομα, που περίμενε 2-3 ώρες μερικές φορές να έρθει η σειρά του, για να πάρει νερό με τις λαίνες , τις τέσες και τα βαρέλια φορτωμένα στα γαιδούρια. Ήταν μια ευχάριστη κοινωνική εκδήλωση και το κουτσομπολιό από τις γυναίκες “πήγαινε σύννεφο” ,ποιά κοίταξε ποιόν και τα παρόμοια.Πολλές πήγαιναν περισσότερο για το κουτσομπολιό και δηθεν και για νερό με μια μικρή στάμνα. Μερικές φορές ο παππούς μου με έστελνε στη βρύση για “λίγο δροσερό νεράκι “και πήγαινα με μια πολύ μίκρη στάμνα , έξυπνο κόλπο, και οι γυναίκες που περίμεναν να γεμίσουν τα βαρέλια τους με άφηναν πρώτο , αφού “είχα μικρή στάμνα” …, αλλά πιθανώτατα και για μην ακούω το κουστομπολιό.
Ο Αγιάννης ήταν η πρωτεύουσα της Ελλαδος της Προσωρινής Κυβέρνησης της Επανάστασης, από τις 22 Αυγούστου μέχρι την 1 Οκτωβρίου και η γειτονιά το Σουληνάρι ήταν η μητρόπολη του Αγιάννη. “Ο ναός του Αγίου Βασιλείου ήταν ένας μεγάλος ναός ο οποίος βρισκόταν στο κάτω μέρος του χωριού και συγκεκριμένα στη θέση Ματθαίου και κοντά στην πηγή Σουληνάρι. Ο ναός, ο οποίος αποτέλεσε την μητρόπολη του ναού, καταστράφηκε ολοσχερώς το 1826 και στη θέση του σήμερα έχει στηθεί ένα λιτό προσκυνητάρι…..“Ο ναός μαζί με την γύρω περιοχή του αποτελούσαν τη μητρόπολη του χωριού, καθώς βλέπουμε ότι στη γύρω περιοχή υπάρχουν πολλά αρχοντικά σημαντικών Αγιαννιτών (όπως του Πέρρου, του Σαρηγιάννη, του Ματθαίου κ.α. (των αδερφών Ζαφειροπουλαίων) ) και διάφορες εκκλησίες (Άγιος Ευστράτιος και Άγιος Πέτρος)” από τον συμπολίτη μας Γιάννη Δ.Κουρμπέλη
Σύμφωνα με τον ιστοριοδίφη Νικόλαο Ι. Φλούδα“Το αρχοντικό της οικογένειας Κουρόγιωργα – Φουρλίγκα στον Άγιο Ιωάννη. Βρίσκεται στη θέση «Ελαγός – Άγιος Βασίλειος», κοντά στην πηγή Σουληνάρι. Εδώ στεγάστηκε επί Τουρκοκρατίας κατώτερο σχολείο του χωριού
Το αρχοντικό του προεστού Ματθαίου στο Σουληνάρι του Αγιάννη “Σύμφωνα με τον ιστοριοδίφη Νικόλαο Ι. Φλούδα, ο οποίος διέσωσε την σχετική Αγιαννίτικη παράδοση, μετά την πυρπόληση της Σχολής Καρυτσιώτη από τον Ιμπραήμ πασά, οι μαθητές διδάσκονταν στο υπόγειο του αρχοντικού αυτού καθώς και του γειτονικού αρχοντικού του Φουρλίγκα (Γρηγορίου Κουρόγιωργα).”
Οι φίλοι μας λένε ότι το παραπάνω αρχοντικό βρίσκεται στον Πραστό και σεβόμαστε την παρατήρηση, δεν έχουμε στόχο τις αντιπαραθέσεις αλλα θέλουμε να προβάλλουμε τον τόπο μας αλλά και τους γείτονες μας , και διαχρονικα αυτό κάνουμε.
Το αρχοντικό του Πάνου Σαρηγιάννη όπως ήταν την δεκαετία του 1980 παρόμοιομε το παραπανω, η μάντρα και η εξώπορτα είχαν πρόσφατα γκρεμιστεί . Φαίνεται η αρχιτεκτονική της εποχής για ολη την Κυνουρία , μοιάζουν..Θέλουμε να τονίσουμε ότι έχουμε προσωπική εμπειρία, μεγαλώσαμε στο Σουληνάρι , το σπίτι μας ήταν δύο σπίτια μπροστά από το σπίτι τότε του Παγιού/Σαρηγιάννη, θυμόμαστε τον Παγιό με τις φουστανελλες, την μάντρα και στο σπίτι του αριστερά στην φωτογραφία διακρίνεται η κορομπληλιά που αναβαίναμε στον τοίχο για να φάμε τα κορόμπηλα για να πάμε στο γειτονικό σχολείο,ίσως να βρούμε στο αρχείο μας και άλλο σχετικό υλικό , αλλα δεν έχει μεγάλη σημασία.
Ακριβώς πίσω απο το αρχοντικό του Πάνου Σαρηγιάννη ήταν το αρχοντικό του Πέρρου
Το παλιό δημοτικό σχολείο του Αγιάννη
Δεν ειναι μακριά απο το Σουληνάρι ,το αρχοντικό Χασαπόγιαννη στη θέση Πηγαδάκι στον Αγιάννη.
Δυστυχώς με την επέτειο για τα διακόσια χρόνια της Εθνοσυνέλευσης συνεχίζονται οι «αυτοπυροβολισμοί» με πολλά , μόνο αρνητικά και ανακριβή σχόλια για την συνταγματική συνέλευση στον τόπο μας να «ξαναγράφονται» , κατασκευάζονται και αναφέρονται αναιτιολόγητα, σε φυλλάδια και στα ΜΜΕ ,όπως « συμφέρει» αυτούς που ονειρευόνται χωρίς μια συγκεκριμένη πρόταση για τίποτα. Για μερικούς, ευτυχώς έλάχιστους, δεν υπάρχει τίποτα θετικό , ούτε καταλαβαίνουν και ούτε σέβονται την υπογραφή του Κολοκοτρώνη.
Ας μην αναφέρουμε , τίποτα θετικό, ούτε την διακήρυξη.
..» και να ανεξαρτισθώμεν εντελώς Έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητον αναγνωριζόμενοι δια την δόξαν της Αγίας ημών πίστεως και την ευτυχίαν των ανθρώπων, η με τα όπλα εις τα χείρας όλοι, όλοι οι Έλληνες να καταβώμεν εις τους τάφους, αλλά Χριστιανοί και Ελεύθεροι, καθώς ανήκει εις ανθρώπους ,προσπαθούντας να απολαύσωσι ατίμητα αγαθά»…«Είναι διωρισμένη να ευχαριστήση και την καθεστώσαν Εθνικήν Διοίκησιν δια τους μεγάλους αγώνας,όσους εδοκίμασεν καθ΄όλην αυτής την δεκαεξαμηνιαίαν πρώτην περίοδον. Να ευχαριστήση και τας διαλυθείσας μερικάς διοικήσεις , οίον Γερουσία της Πελοποννήσου, της Δυτικής Ελλάδος και Άρειον Πάγον..
Καιρός είναι λοιπόν να διαλυθεί σήμερον η Συνέλευσις αύτη, ευχόμενη προς θεόν τον ζώντα τύχην αγαθήν χάριν του Έθνους των Ελλήνων.
Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτσιώτου την 18ην Απριλίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού τρίτου και τρίτου της των Ελλήνων ανεξαρτησίας»
Η ελευθεροτυπία και η θρησκευτικη ελευθερία είναι ψιλά γράμματα….
Tο Έθνος απέκτησε οριστικό Σύνταγμα, που με απόφαση της συνέλευσης ήταν “ο ανώτερος νόμος και υπηρίσχυε των νόμων του βουλευτικού. Με απόφαση της συνέλευσης, την καταλυτική παρέμβαση του Κολοκοτρώνη, την οργή του λαού και του στρατού, απετράπει η εκποίηση των εθνικών γαιών – κτημάτων, που άφηναν πίσω τους οι Τούρκοι άρχοντες, που επεδίωκαν και ήθελαν οι κοτζαμπάσηδες της συνέλευσης. Το αναθεωρημένο Σύνταγμα, εξαιρετικά προοδευτικό και πρωτοποριακό για την εποχή του, περιείχε φιλελεύθερες και δημοκρατικές διατάξεις, που διασφάλιζαν τα ατομικά δικαιώματα του πολίτη. Θεσμοθετήθηκε η Δημόσια εκπαίδευση, λύθηκαν ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας, καθιερώθηκε η αρχή της ελευθεροτυπίας κ.α. Καταρτίστηκε και ο Ποινικός Κώδικας, βάσει του Βυζαντινού Δικαίου, για την προστασία του πολίτη από την ασυδοσία των αρχών.
Για τους παραπάνω «αυτοπυροβολισμούς» και με την ευκαιρία κρίνουμε αναγκαίο να αναφέρουμε πάλι τις ιστορικές αλήθειες για την επίσκεψη του Δημητρίου Υψηλάντη στο ιστορικο Άστρος. Για την σημασία και την σπουδαιότητατης συνταγματικης συνέλευσης στο τόπο μας , δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε τίποτα, όποιος το καταλαβαίνει ας το καταλαβαίνει μόνος του.
Ο Δημήτριος Υψηλάντης ήρθε με πλοίο στο τότε λιμάνι Σκάλα , στην θέση που βρίσκεται σήμερα το σημερινό Παράλιο Άστρος με προορισμό το στρατόπεδο των Βερβένων.
Ο Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος μετά την επισκευή του Κάστρου Παραλίου Άστρους το 1824-25 «αποφάσισε να ιδρύσει στην χερσόνησο του Άστρουςένα νέο χωριό», και για το λόγο αυτό τιμήθηκε αργότερα από τους Παραλιώτες ας «Οικιστής Παραλίου Άστρους» . Όπως μας αναφέρουν διακεκρκιμένοι ιστορικοί και ακαδημαϊκοί οι Ζαφειρόπουλοι ήταν οι πρώτοι κάτοικοι του οικισμού και «η δημιουργία του νέου αυτούχωριού συντελέστηκε απότο 1828έως το 1833.Τότε χτίστηκαν και τα πρώτα σπίτια.»Το1845 ο οικισμός του Άκουρου «επισήμως ονομάζεται Παράλιο Άστρος».
Το 1821 δεν υπήρχαν άλλα μεταφορικά μέσα , και από εκεί ο Κολοκοτρώνης , ο Άκουρος και άλλοι στρατιωτικοί με τμήματα στρατού τον συνόδευσαν θριαμβευτικά μέχρι τον ενδιάμεσο προορισμό του στο Άστρος, «ενώ ο λαός της Κυνουρίας με δάκρυα χαράς και συγκινήσεως εφώναζεν» «Καλώς ήρθες, Αφέντη» .
Στο αγροκήπιο Καρυτσιώτη στο Άστρος έγινε συνάντηση και γεύμα με τους στρατιωτικούς, χωρίς τους προεστούς της περιοχής , όπου διάβασε το έγγραφο του αδελφού του Αλέξανδρου Υψηλάντη που τον διώριζε «πληρεξούσιο του Γενικού Επιτρόπου της Αρχής».
Η Αστρεινή παράδοση, φέρει τον Κολοκοτρώνη να παραθέτει γεύμα, το 1821 στο Άστρος, στο Δημήτριο Υψηλάντη, το γνωστό ως Κολοκοτρωνέικο τραπέζι, γίδα ψητή στρωμένη σε φύλλα, ασκί με ρετσινόκρασο και ψωμί. Το γεύμα έγινε στο αγροκήπιο του Καρυτσιώτη κάτω από το τίλιο ,που ακόμα υπάρχει και αργοπεθαίνει, και στο χώρο υπάρχει σχετική πινακίδα, δίπλα στην Σχολή Καρυτσιώτη (σήμερα Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους).
Ο Γ. Τερτσέτης αναφέρει«συνέτρωγανο Δημήτριος Υψηλάντηςκαιο Κολοκοτρώνης εις τους ίσκιουςτων δένδρων του Άστρους».
Ο υπασπιστής του Κολοκοτρώνη Φωτάκος αναφέρει μετά από το τραπέζι. : «Από το Άστρος επεράσαμεν εις τον Άγιον Ιωάννην, και από εκεί, αφού εγευματίσαμεν εις ταις καμάρες του Αγίου Πέτρου, εφθάσαμεν εις Βέρβαινα».
Μετά την συνάντηση με τους στρατιωτικούς στο Άστρος μέσω Αγιάννη και Άγιου Πέτρου έφθασε στο τελικό προορισμό του, στο ιστορικό στρατόπεδο των Βερβένων που δέκα χιλιάδες στρατού και λαού θραμβευτικά τον υποδέχτηκαν. Ένα μεγάλο και σημαντικο βήμα για την εθνική παλιγγενεσία ήταν γεγονός και η Τριπολιτσά το καταλάβαινε, οι στράτες του Μωριά έκλειναν αποφασιστικά, οριστικά και τελεσίδικα.
Το αρχοντικό αρχικά του Αγιαννίτη προεστού Αναγνώστη Παπάζογλου και μετέπειτα του γαμπρού του προεστού Πάνου Σαρηγιάννη στο Άστρος . Στο Άστρος υπάρχουν και σήμερα πολλά αρχοντικά των προεστών του Αγιάννη που ήταν κτισμένα από τον 18 αιώνα (1700-1800).
θΑ ΞΑΝΑ ακούσουμε προσεκτικά τα παρακάτω βίντεο και θα διαβάσουμε αργότερα όλους τους συνέδρους στους παρακάτω συνδέσμους από το Δήμο Βόρειας Κυνουρίας ΓΙΑ ΤΟ “ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ” , ΓΙΑ ΝΑ ΜΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ για την ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ στο ιστορικό Άστρος. Ο ΤπΔ και καθηγητής Προκόπης Παυλόπουλος ,σύμφωνα με ότι γνωρίζουμε σήμερα, μας έδειξε το μοναδικό και σωστό δρόμο να δημοσιεύσει το σχετικό κείμενο , δεν γνωρίζουμε σήμερα αν υπάρχουν και άλλα κείμενα προσβάσιμα του συνεδρίου. Ο “Ιερός Χώρος” της Β’Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων είναι εδώ, μπροστά μας.
ΉδηδεμετάδεκαέξμήναςΔευτέραννασυγροτήσηενΆστρειΣυνέλευσιν , η οποία αφού επεξειργάσθη και επιδιώρθωσεν αναλόγως τους καθεστώτας Νόμους , διέταξε πολλά των γενικών του Έθνους συμφερόντων,αφού εμελέτησε τα περί του υποθετικού λογαριασμού , ενησχολήθη εις τα των αναλόγων Εθνικών δυνάμεων της ξηράς και της θαλάσσης. Αφού προσδώρισε ν’ αρχίση η Β’ περίοδος τηε Διοικήσεως ,κατά το ευτυχώς επικρατούντα Νόμον της Επιδαύρου ,δεν μένει άλλον πριν διαλυθή η Συνέλευσις αφήνουσα την Διοίκησιν να εκπληροί τα μεγάλα αυτής χρέη, δενμένειειμηναδιακηρύξηειςτοόνοματουΕλληνικούΈθνους, τουοποίουνομίμωςφέρειτηνπληρεξουσιότητακαικηρύττεισήμερονκατ’επανάληψινενώπιονΘεούκαιανθρώπωντηνπολιτικήντωνΕλλήνωνύπαρξινκαιανεξαρτησίαν, διατηνανάκτησιντηςοποίαςέχυσετοΈθνοςκαιχύνειαίματαποταμηδόν, με αμετάθετον απόφασινόλοι, όλοιοιΈλληνες , η να επαναλάβωμεν αυτήν κατά τα απαράγραπτα δικαιώματα μας από το άρπαγα αυτής Σουλτάνον, καιναανεξαρτισθώμενεντελώςΈθνοςχωριστόν, αυτόνομονκαιανεξάρτητον αναγνωριζόμενοι δια την δόξαν της Αγίας ημών πίστεως και την ευτυχίαν των ανθρώπων, ημεταόπλαειςταχείραςόλοι, όλοιοιΈλληνεςνακαταβώμενειςτουςτάφους, αλλά Χριστιανοί και Ελεύθεροι, καθώς ανήκει εις ανθρώπους ,προσπαθούντας να απολαύσωσι ατίμητα αγαθά , ότιλογήςείναιηπολιτικήύπαρξιςκαιανεξαρτησία , και τα οποία αυτά αγαθά δεν γνωρίζουν εκ φήμης, αλλ’ έχοντες εστερήθησαν, καθώς ανήκει εις ανθρώπους κατοικούντας γην ηρωϊκήν , όπου όλα ενθυμίζοντα την προγονική εύκλειαν και τας προγονικάς αρετάς εμψυχώνουσι μεγάλως ζωογονούντα, καιτέλοςκαθώςανήκειειςανθρώπουςπάτριονέχονταςτονβάρβαροννακαταπολεμώσικαιτηνπατριδαν’απελευθερώσωσι .Ταύτα είναι τα πρακτικά της παρούσης Β’ των Ελλήνων Εθνικής Συνελεύσεως , ταύταείναιειδικώτερον, διωρισμένηηΣυνέλευσις , απότουςελεύθερουςλαούςτηςΕλλάδοςναδιακηρύξηειςτηνυφήλιονπερίτουανάχείραςΕθνικούυπέρανεξαρτησίαςπολέμου,καθώς και περί του σκοπού του Έθνους να επαναλάβη τα οποία έχυσε φώτα, ρυθμιζόμενον κατά τα λοιπά σοφά της Ευρώπης Έθνη, από των οποίων την φιλανρωπίαν ελπίζει το Ελληνικόν Έθνος πάσαν συνδρομήν και βοήθειαν. Η Συνέλευσις είναι ακόμη διωρισμένη να ευχαριστήση από μέρους όλων αυτών των λαών το Στρατιωτικόν και το Ναυτικόν τα οποία εις των δεκαέξ μηνών το διάστημα ενδόξως αντηγωνίσθησαν και υπέρ το πεντήκοντα χιλιάδων εχθρών το αίμα εξέχυσαν.Είναι διωρισμένη να ευχαριστήση και την καθεστώσαν Εθνικήν Διοίκησιν δια τους μεγάλους αγώνας,όσους εδοκίμασεν καθ΄όλην αυτής την δεκαεξαμηνιαίαν πρώτην περίοδον. Ναευχαριστήσηκαιταςδιαλυθείσαςμερικάςδιοικήσεις , οίονΓερουσίατηςΠελοποννήσου, τηςΔυτικήςΕλλάδοςκαιΆρειονΠάγον..
Καιρός είναι λοιπόν να διαλυθεί σήμερον η Συνέλευσις αύτη, ευχόμενη προς θεόν τον ζώντα τύχην αγαθήν χάριν του Έθνους των Ελλήνων.
ΕξεδόθηενΆστρειεντόςτουΜουσείουΚαριτσιώτου την 18ην Απριλίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού τρίτου και τρίτου της των Ελλήνων ανεξαρτησίας»
Διονύσιος Κόκκινος Ιστορία Ελληνικής Επανάστασης (τόμος 3ος Σελίδες 475-476)
¨”…. και να ανεξαρτισθώμεν εντελώς Έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητοναναγνωριζόμενοι δια την δόξαν της Αγίας ημών πίστεως και την ευτυχίαν των ανθρώπων, η με τα όπλα εις τα χείρας όλοι, όλοι οι Έλληνες να καταβώμεν εις τους τάφους, ……Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτσιώτου την 18ην Απριλίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού τρίτου και τρίτου της των Ελλήνων ανεξαρτησίας»
Το Ελληνικό κράτος αναγνωρίζοντας την μεγάλη προσφορά της Σχολής Καρυτσιώτη στο Ελληνικό έθνος εκήρυξε σαν «ιστορικόν διατηρητέον μνημείον», «ιστορικό τόπο» και «αρχαιολογικόν χώρον».
“Χαρακτηρίζομεν ως αρχαιολογικόν χώρον την περιοχήν ”Κουτρί” του χωρίου Άγιος Ιωάννης Κυνουρίας, θερινήν έδραν του Άστρους, ένθα ελειτούργησεν η ιστορική σχολή Καρυτσιώτη εν έτει 1798”.
Τίτλος ΦΕΚ Χαρακτηρισμός της πλατείας σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικού τόπου.
“Στο αγροκήπιο αυτό έλαβαν χώρα δύο σημαντικά γεγονότα της Επαναστάσεως, το γνωστό ως «κολοκοτρωναίικο τραπέζι της συμφιλίωσης» στις 19 Ιουνίου 1821, στο οποίο είχαν προσέλθει οι οπλαρχηγοί, προκειμένου να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις και να ομονοήσουν για την επιτυχία της Επανάστασης που τότε ξεκινούσε, καθώς επίσης και η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων (30 Μαρτίου έως τις 18 Απριλίου του 1823) με την παρουσία οπλαρχηγών, πολιτικών, πλήθους λαού και στρατού. Εντός της Σχολής η οποία περιλαμβάνεται στον υπό κήρυξη χώρο, συντάχθηκε η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης”.
Παρaκάτω η «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως», ο τονισμός είναι δικός μου.
“Τρίτον ήδη χρόνον διαρκεί ο υπέρ ανεξαρτησίας εθνικός των Ελλήνων πόλεμος και ο τύραννος ούτε κατά γην ούτε κατά θάλασσαν ηυδοκίμησεν. Ενώ δε αι τυραννοκτόνοι χείρες των Ελλήνων έπεμψαν μυριάδας Τούρκους εις άδου, και φρούρια απέκτησαν, και την επικράτειαν εξησφάλισαν, ο δε κρότος των ημετέρων όπλων, αντηχήσας, διετάραξε το Βυζάντιον, ευτύχησε το έθνος να διακηρύξη εν Επιδαύρω κατά πρώτον ως έθνος, την ανεξαρτησίαν του, να νομοθετήση και εθνικήν να καταστήση διοίκησιν .
Ήδη δε μετά δεκαέξ μήνας Δευτέραν να συγροτήση εν Άστρει Συνέλευσιν , η οποία αφού επεξειργάσθη και επιδιώρθωσεν αναλόγως τους καθεστώτας Νόμους , διέταξε πολλά των γενικών του Έθνους συμφερόντων,αφού εμελέτησε τα περί του υποθετικού λογαριασμού , ενησχολήθη εις τα των αναλόγων Εθνικών δυνάμεων της ξηράς και της θαλάσσης. Αφού προσδώρισε ν’ αρχίση η Β’ περίοδος τηε Διοικήσεως ,κατά το ευτυχώς επικρατούντα Νόμον της Επιδαύρου ,δεν μένει άλλον πριν διαλυθή η Συνέλευσις αφήνουσα την Διοίκησιν να εκπληροί τα μεγάλα αυτής χρέη, δεν μένει ει μη να διακηρύξη εις το όνομα του Ελληνικού Έθνους, του οποίου νομίμως φέρει την πληρεξουσιότητακαι κηρύττει σήμερον κατ’ επανάληψιν ενώπιον Θεού και ανθρώπων την πολιτικήν των Ελλήνων ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν , δια την ανάκτησιν της οποίας έχυσε το Έθνος και χύνει αίματα ποταμηδόν, με αμετάθετον απόφασιν όλοι, όλοι οι Έλληνες , η να επαναλάβωμεν αυτήν κατά τα απαράγραπτα δικαιώματα μας από το άρπαγα αυτής Σουλτάνον, και να ανεξαρτισθώμεν εντελώς Έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητοναναγνωριζόμενοι δια την δόξαν της Αγίας ημών πίστεως και την ευτυχίαν των ανθρώπων, η με τα όπλα εις τα χείρας όλοι, όλοι οι Έλληνες να καταβώμεν εις τους τάφους, αλλά Χριστιανοί και Ελεύθεροι, καθώς ανήκει εις ανθρώπους ,προσπαθούντας να απολαύσωσι ατίμητα αγαθά , ότι λογής είναι η πολιτική ύπαρξις και ανεξαρτησία , και τα οποία αυτά αγαθά δεν γνωρίζουν εκ φήμης, αλλ’ έχοντες εστερήθησαν, καθώς ανήκει εις ανθρώπους κατοικούντας γην ηρωϊκήν , όπου όλα ενθυμίζοντα την προγονική εύκλειαν και τας προγονικάς αρετάς εμψυχώνουσι μεγάλως ζωογονούντα, και τέλος καθώς ανήκει εις ανθρώπους πάτριον έχοντας τον βάρβαρον να καταπολεμώσι και την πατριδα ν’ απελευθερώσωσι .Ταύτα είναι τα πρακτικά της παρούσης Β’ των Ελλήνων Εθνικής Συνελεύσεως , ταύτα είναι ειδικώτερον, διωρισμένη η Συνέλευσις , από τους ελεύθερους λαούς της Ελλάδος να διακηρύξη εις την υφήλιον περί του ανά χείρας Εθνικού υπέρ ανεξαρτησίας πολέμου, καθώς και περί του σκοπού του Έθνους να επαναλάβη τα οποία έχυσε φώτα, ρυθμιζόμενον κατά τα λοιπά σοφά της Ευρώπης Έθνη, από των οποίων την φιλανρωπίαν ελπίζει το Ελληνικόν Έθνος πάσαν συνδρομήν και βοήθειαν. Η Συνέλευσις είναι ακόμη διωρισμένη να ευχαριστήση από μέρους όλων αυτών των λαών το Στρατιωτικόν και το Ναυτικόν τα οποία εις των δεκαέξ μηνών το διάστημα ενδόξως αντηγωνίσθησαν και υπέρ το πεντήκοντα χιλιάδων εχθρών το αίμα εξέχυσαν.Είναι διωρισμένη να ευχαριστήση και την καθεστώσαν Εθνικήν Διοίκησιν δια τους μεγάλους αγώνας,όσους εδοκίμασεν καθ΄όλην αυτής την δεκαεξαμηνιαίαν πρώτην περίοδον. Να ευχαριστήση και τας διαλυθείσας μερικάς διοικήσεις , οίον Γερουσία της Πελοποννήσου, της Δυτικής Ελλάδος και Άρειον Πάγον..
Καιρός είναι λοιπόν να διαλυθεί σήμερον η Συνέλευσις αύτη, ευχόμενη προς θεόν τον ζώντα τύχην αγαθήν χάριν του Έθνους των Ελλήνων.
Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτσιώτου την 18ην Απριλίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού τρίτου και τρίτου της των Ελλήνων ανεξαρτησίας»
Από το ίδιο σιγίλλιο του 1638 πληροφορούμαστε ότι ο Αγιάννης έγινε πατριαρχική εξαρχία «χάριν βεβαίως τῆς Σχολῆς τοῦ Ἀγίου Ἱωάννου, λειτουργούσης πολλοῦ παλαιότερον». Σύμφωνα, λοιπόν, με το συγκεκριμένο απόσπασμα στον Άγιο Ιωάννη λειτουργούσε σχολείο, πολύ πριν το 1638. Στον Άγιο Ιωάννη, λειτουργούσαν επίσης και «κατώτερα» σχολεία, όπως αυτό του Παπακυριακού και κρυφά σχολεία, αρχικά στο Μετόχι της Μονής Λουκούς, Άγιος Δημήτριος και αργότερα στους νάρθηκες των εκκλησιών του χωριού.
Oι Αγιαννίτες πραγματικά δεν παραδόθηκαν ποτέ στους κατακτητές και για απόδειξη με το τρόπο τους κατάφεραν να κρατήσουν τα σχολεία τους ανοικτά όλη την διάρκεια του τούρκικου ζυγού και διατήρησαν κρυφά και φανερά αναμμένη την φλόγα του έθνους.
Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία για πολλά χρόνια και ακόμα μέχρι σήμερα, αφού όλοι οι Αγιαννίτες με πολύ μόχθο και με κάθε θυσία επιθυμούσαν τα παιδιά τους να μάθουν γράμματα και σαν απόφοιτοι “καλαμαράδες ” να αλλάξουν την ζωή τους ,σύμφωνα με τις “έξυπνες ” προσδοκίες του μεγάλου ευεργέτη τους Δημητρίου Καρυτσιώτη. Στη σχολή φοιτούσαν νέοι από την ευρύτερη περιοχή και από όλη την Ελλάδα.
Η προεπαναστατιμένη Ελλάδα είχε πολλά μικρά “κρυφά” και λίγα φανερά σχολεία. Ένα από τα ελάχιστα φανερά σχολεία ήταν και η περίφημη Σχολή Καρυτσιώτη που είχε κτιστεί το 1798 , 23 χρόνια πριν την Ελληνική επανάσταση και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Είχε κτιστεί στο λόφο Κουτρί του Αγιάννη Κυνουρίας και ήταν ένα από τα λίγα “πανεπιστήμια” της προεπαναστατικής πατρίδας μας και οι μαθητές της ήταν από ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά μας. Ο μεγαλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης, πανίσχυρος Αγιαννίτης πατριώτης της διασποράς, βρήκε τον τρόπο να επιτρέψουν οι 400 χρόνια κατακτητές Τούρκοι το κτήσιμο και την λειτουργία της σχολής στον Αγιάννη και στο παράρτημα της σχολής Καρυτσιώτη στο Άστρος Κυνουρίας ,που άνοιξε το 1805.
Επίσης το 1798 σε αριστοκρατικό και περίβλεπτο σημείο της παραλίας της Τεργέστης άρχισε την ανέγερση μεγαλοπρεπούς μεγάρου, τελείωσε το 1805, και προς τιμήν της ιδιαίτερης πατρίδας του, ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας έθεσε την επιγραφή «ΆΣΤΡΟΣ». Μετά τον θάνατο του το μέγαρο είναι γνωστό σαν Palazzo Carciotti. Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μαςέφυγε από την Καρύτσα του Αγιάννη 15 χρονών το 1756, αλλά δεν ξέχασε ποτέ την πατρίδα του, τον Αγιάννη και το Άστρος και για το λόγο αυτό ονόμασε το κτήριο στην Τεργέστη «ΑΣΤΡΟΣ», που θυμότανε καλά από το 1756 . Η παραλιακή οδός εμπρός από το μέγαρο ονομαζόταν Viad ei Greci (οδός των Ελλήνων) και η παραλία «Riva Carciotti» ( Από την Σμαράγδη Ι. Αρβανίτη).
Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία , έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας, από τις 22 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 και για να γίνει η Β’Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων στο Άστρος το 1823.Το “κυβερνείο” που βρίσκεται πολύ κοντά στη σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη ήταν η έδρα της κυβέρνησης. Πριν την Εθνοσύνελευση είχε προηγηθεί το καταλυτικό κτίσιμο της Σχολής Καρυτσιώτη.
“Εν τούτω τω τόπω συνήλθεν η Β΄ Εθνική Συνέλευσις των Ελλήνων, 30 Μαρτίου – 18 Απριλίου 1823»
O «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνωνείναι αναμφισβήτητα ένα από το σημαντικότερα ιστορικά μνημεία όχι μόνο της Κυνουρίας, αλλά και της πατρίδας μας. Τα διακόσια χρόνια αυτού του σημαντικού γεγονότος της μακρόχρονης ιστορίας μας γιορτάζονται φέτος με την αρμόζουσα λαμπρότητα και κάθε χρόνο την Παρασκευή του Πάσχα.
Το Ελληνικό κράτος αναγνωρίζοντας την μεγάλη προσφορά της Σχολής Καρυτσιώτη και του«Ιερού Χώρου» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων στο Ελληνικό έθνος εκήρυξε σαν «ιστορικόν διατηρητέον μνημείον», «ιστορικό τόπο»και «αρχαιολογικόν χώρον».Διδακτήριον Άστρους
Χαρακτηρίζουμε ως ιστορικό τόπο το εναπομείναν σήμερα τμήμα εκτάσεως 18.850 τα.μ. του παλαιού αγροκηπίου (συνολικής εκτάσεως 46 στρεμμάτων), το οποίο ανήκε στη Σχολή Καρυτσιώτη…..
Ο χώρος αυτός είναι τμήμα του αγροκηπίου – αρχικά 46 στρεμμάτων, το οποίο είχε δωρίσει ο Δημήτριος Καρυτσιώτης στη Σχολή, την οποία είχε ιδρύσει το 1805 – δενδροφυτεμένου με πορτοκαλιές, λεμονιές και ελιές, το προϊόν των οποίωνχρησιμοποιούνταν για την πληρωμή των δασκάλων της Σχολής και την κάλυψη των εξόδων της.
Στο αγροκήπιο αυτό έλαβαν χώρα δύο σημαντικά γεγονότα της Επαναστάσεως, το γνωστό ως «κολοκοτρωναίικο τραπέζι της συμφιλίωσης» στις 19 Ιουνίου 1821, στο οποίο είχαν προσέλθει οι οπλαρχηγοί, προκειμένου να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις και να ομονοήσουν για την επιτυχία της Επανάστασης που τότε ξεκινούσε, καθώς επίσης και η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων (30 Μαρτίου έως τις 18 Απριλίου του 1823)με την παρουσία οπλαρχηγών, πολιτικών, πλήθους λαού και στρατού. Εντός της Σχολής η οποία περιλαμβάνεται στον υπό κήρυξη χώρο, συντάχθηκε η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης».
Το Ναύπλιο, που είχε αρχικά επιλεγεί για να πραγματοποιηθεί η Συνέλευση, απορρίφθηκε καθώς εθεωρείτο«τόπος μερικός», δηλ. κομματικός, υπό την απόλυτο επιρροή του Κολοκοτρώνη. Έτσι, επιλέχθηκε τελικά το Άστρος για την Εθνοσυνέλευση ως«τόπος του Έθνους».“Οι συνεδριάσεις έγιναν στην ύπαιθρο, «μέσα εις ένα περιβόλι», σύμφωνα με τον Κολοκοτρώνη.
Στις 13 Απριλίου 1823, αναθεωρήθηκε το Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος, το σύνταγμα το οποίο είχε ψηφιστεί την 1η Ιανουαρίου 1822 από την Α’ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου. ΤονέοΣύνταγμαονομάστηκε«ΝόμοςτηςΕπιδαύρου» (δείχνοντας τη συνέχεια του νέου Συντάγματος με το προηγούμενο).
Ένα από τα σημαντικά σημεία της Β’ Εθνοσυνέλευσης είναι η κατάργηση της αρχιστρατηγίας, απόφαση που αν και χωρίς αναφορά στο όνομά του, κατάργησε τη θέση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.Η απόφαση θεωρήθηκε σαν διακήρυξητου δημοκρατικού πολιτεύματος ,που όλες οι εξουσίες ανήκαν στους εκλεγμένους από καθολική ψηφοφορίααντιπροσώπους του έθνους.
Σημαντικό είναι επίσης το καταληκτικό κείμενο της Εθνοσυνέλευσης όπου γίνεται επαναδιακήρυξη της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της απόφασης για συνέχιση της Επανάστασης με κάθε θυσία.
Η Συνέλευση, στα πρότυπα των Συνταγμάτων της Γαλλικής Επανάστασης του 1789 μ.Χ., συνέταξε και τη «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως».
Η διακήρυξη αρχίζει με τις φράσεις:“Τρίτον ήδη χρόνον διαρκεί ο υπέρ ανεξαρτησίας εθνικός των Ελλήνων πόλεμος και ο τύραννος ούτε κατά γην ούτε κατά θάλασσαν ηυδοκίμησεν. Ενώ δε αι τυραννοκτόνοι χείρες των Ελλήνων έπεμψαν μυριάδας Τούρκους εις άδου, και φρούρια απέκτησαν, και την επικράτειαν εξησφάλισαν, ο δε κρότος των ημετέρων όπλων, αντηχήσας, διετάραξε το Βυζάντιον, ευτύχησε το έθνος να διακηρύξη εν Επιδαύρω κατά πρώτον ως έθνος, την ανεξαρτησίαν του, να νομοθετήσει και εθνικήν να καταστήση διοίκησιν.Ήδη δε μετά δεκαέξ μήνας Δευτέραν να συγκροτήση εν Άστρει συνέλευσιν ....»
Οι πληρεξούσιοι της εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης ετίμησαν το μεγάλο εθνικό ευεργέτη μας Δημήτριο Καρυτσιώτη, «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου του Καρυτσιώτου», λέει η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης. Η συνέλευση απάντησε με την διακήρυξη ,στην υφήλιο και τους μεγαλους της εποχής .«Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον».”λίγο επίκαιρο σήμερα…
Ευχαριστούμε δημόσια τον πρόεδρο του ΔΣΑ συμπατριώτη μας κ.Δ.Βερβεσό που έμπρακτα μας θύμισε τα αυτονόητα που σαν τοπική κοινωνία κρύβαμε τόσα χρόνια , ακόμα και από την ιστοσελίδα του δήμου μας , ο «Ιερός χώρος» της Β’Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων είναι εδώ, μπροστά μας. Σας ευχαριστούμε κύριε Βερβεσέ, μας δείξατε έμπρακτα οι ηγέτες πάνε μπροστά,να είσαστε καλά.
Ευχαριστούμε δημόσια τήν επιτροπή «Ελλάδα2021» που μας είπε βροντερά , για να το ακούσουμε καλά όλοι μας ,ο «Ιερός χώρος» της Β’Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων είναι εδώ, μπροστά μας.
Παρακαλούμε δημόσια τον δήμαρχο και τους αντιδημάρχους , που συμετείχαν στην εκδήλωση όπως είδαμε τις φωτογραφίες και τις ανακοινώσεις τους στον τύπο, να κάνουν επίσης τα αυτονόητα, όχι άλλα λόγια ρε παιδιά, η τοπική κοινωνία απαιτεί συγκεκριμένες ενέργειες και έργα.
«Πότε θα αναρτήσετε, σύμφωνα με το τουριστικό πρόγραμμα σας ,στην ιστοσελίδα του δήμου δύο φωτογραφίες με δύο λέξεις, την πινακίδα του «Ιερού Χώρου» της Β’ Εθνοσυνέλευσης και την πλάκα της σχολής Καρυτσιώτη στον Αγιάννη?» Έλεος πιά…
Δεν μας αρκούν οι αριθμοί πρωτοκόλλων περιμένουμε συγκεκριμένες ενέργειες, ο «Ιερός χώρος» της Β’Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων είναι εδώ, μπροστά μας.
Θυμίζουμε σε όλους
«Άρχισαν οι προετοιμασίες για τις επετειακές εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση .Ας αρχίσουμε με δύο ενέργειες , όχι άλλα λόγια ρε παιδιά.
Να ανοίξουμε οριστικά και αμετάκλητα, καθημερινά όχι μόνο για τις γιορτές μια φορά το χρόνο για τους επισήμους, τον «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους.
Τα μάρμαρα και τα μνημεία είναι σημαντικά και υπάρχουν σε όλα τα μουσεία. Εμείς έχουμε παραπάνω από τα μνημεία αυτό τον υπέροχο σεμνό και επιβλητικό χώρο ,ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΣΕIΟ ΑΠΟ ΜΌΝΟΣ ΤΟΥ, δεμένο με την σύγχρονη ιστορία μας που δεν το έχουν πολλοί.»
Άρχισαν οι προετοιμασίες για την επέτειο των διακοσίων χρόνων (1823-2023) , για το σπουδαιότερο σημαντικό μνημείο της Κυνουρίας και της πατρίδας μας , το «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων.Καλούμαστε όλοι, όλοι και οι αιρετοί μας , να συμμετέχουμε έμπρακτα και αποφασιστικά ,για κάτι που μας ξέρουν οι απανταχού Έλληνες και μας καλούν να προβάλλουμε με κάθε τρόπο όπου μπορούμε . Τα συντάγματα είναι λίγα, είναι σημαντικοί σταθμοί στην ιστορία των λαών και δεν γίνονται συντάγματα ούτε πολύ συχνά ούτε σε τυχαίους τόπους, ας το καταλάβουμε και ενεργήσουμε ανάλογα, για την μεγάλη και ιστορική σημασία της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων , το σύνταγμα του Άστρους.
Σύντομη συνταγματική ιστορία.
Το σύνταγμα είναι ο ανώτατος νόμος του κράτους , που περιέχει συνοπτικά τους γενικούς νομικούς κανόνες της κρατικής λειτουργείας (πολιτειολογικές διατάξεις, οργάνωση και βασικούς κανόνες ) του κράτους και των θεσμών (δικαστηρίων ), τους γενικούς κανόνες της κοινωνικής συμβίωσης και των δικαιωμάτων των πολιτών (θεμελιώδεις συνταγματικές διατάξεις ισότητα, ελευθερία κλπ).
Το σύνταγμα είναι ο υπέρτατος νόμος του κράτους , γιατί δεν υπάρχουν ανώτεροι νόμοι από αυτό και οι άλλοι νόμοι του κράτους πρέπει να είναι σύμφωνοι με το υπέρτατο νόμο, διαφορετικά κρίνονται αντισυνταγματικοί και άκυροι. Το Σύνταγμα σαν ο ανώτατος νόμος δεν μπορεί να τροποποιηθεί όπως οι κοινοί νόμοι και χρειάζονται κατά κανόνα αυξημένες πλειοψηφίες στη Βουλή και δύσκολες διαδικασίες. Το σπουδαιότερο μερικές θεμελιώδεις διατάξεις δεν δύναται να καταργηθούν η να αναθεωρηθούν , όπως η μορφή του πολιτεύματος , η διάκριση των εξουσιών κλπ.
Τα συντάγματα βασικά εμπονούνται από τις συντακτικές συνελεύσεις, που συγκαλούνται για μόνο το λόγο αυτό, και αργότερα διορθώνονται από τις αναθεωρητικές βουλές. Συνήθως με την σημαντική αλλαγή ενός πολιτεύματος η την δημιουργία ενός νέου κράτους η έθνους ακολοθούν συντακτικές συνελεύσεις για να καθορίσουν τους καινούργιους συνταγκατικούς κανόνες.
Στην Αρχαιότητα οι νόμοι του Σόλωνα και του Κλεισθένη στην αρχαία Αθήνα θεωρούνται τα πρώτα συντάγματα, γιατί έβαλαν τις βάσεις και οργάνωσαν το καινούργιο δημοκρατικό πολίτευμα , που ήταν άγνωστο μέχρι τότε .Οι Ρωμαίοι ,αν και δεν φημίζονται για συντάγματα, έγιναν περισσότερο γνωστοί με το Ρωμαϊκό δίκιο, που ήταν γραπτό, «scripta manent, verba volant ”. «Τα γραπτά μένουν τα λόγια πετούν» και οι γραπτοί νόμοι , ήταν στη κυριολεξία θεμελιώδης αρχή του δικαίου , και δεν μπορούσαν πια να αλλάξουν τους κανόνες στα μέτρα τους οι ηγεμόνες.
Στο μεσαίωνα στην Αγγλία το 1215 ο τυραννικός βασιλιάς Ιωάννης αναγκάστηκε από τους βαρόνους να συμφνωνήσει γραπτά σε μερικούς στοιχειώδεις κανόνες και υπόγραψε τη Magna Carta (γνωστή ως Χάρτης των Ελευθεριών) . Η Magna Carta θεωρείται το πρώτο συνταγματικό κείμενο του κόσμου, ήταν ένα από τα πρώτα έγγραφα που ανέφερε ότι οι πολίτες είχαν δικαιώματα.
Τα σπουδαιότερα και πρώτα σύγχρονα συντάγματα είναι της Αμερικής του 1787 και την Γαλλίας του 1792.Τα δύο αυτά συντάγματα είναι τα πρότυπα των συγχρόνων συνταγμάτων του δυτικού πολιτισμού.
Στις 4 Ιουλίου 1776, το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών ενέκρινε τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας. Βασικός της συντάκτης ήταν ο Τόμας Τζέφερσον.
Το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής γράφτηκε το Καλοκαίρι του 1787 στη Φιλαδέλφεια και αποτελεί τον θεμελιώδη νόμο του ομοσπονδιακού συστήματος διακυβέρνησης των ΗΠΑ καθώς και ένα ιστορικό έγγραφο για τον Δυτικό κόσμο. Είναι το παλιότερο γραπτό σύνταγμα ενός έθνους το οποίο ισχύει ακόμη και καθορίζει τα βασικά όργανα διακυβέρνησης, τις δικαιοδοσίες τους και τα βασικά δικαιώματα των πολιτών. Η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Πολίτη (1791) προασπίζει την ελευθερία του λόγου, την ελευθερία στη θρησκεία, το δικαίωμα κατοχής όπλων και οπλοφορίας, την ελευθερία στις συγκεντρώσεις, και την ελευθερία στην υποβολή αιτήματος. Επίσης, απαγορεύει την αδικαιολόγητη έρευνα και σύλληψη, τις σκληρές και ασυνήθιστες τιμωρίες και την αυτοενοχοποίηση κατόπιν πίεσης.
Η Γαλλική επανάσταση επηρεάσθηκε γενικά από τον Διαφωτισμό και ειδικότερα από τον Βολταίρο, Ρουσσώ, Μοντεσκιέ και Ντιντερό.
Η Συντατική Συνέλευση στη δεύτερη φάση της Γαλλικής Επανάστασης( 1792-1794) κατάργησε της μοναρχία και για πρώτη φορά στην Ευρώπη εγκαθιδρύσε την αβασίλευτη δημοκρατία.( νωρήτερα το 1791 είχε εγκαθιδρύσει την συνταγματική μοναρχία).
Η πολιτική αλλαγή στην ηπειρωτική Ευρώπη και σε ολόκληρη την υφήλιο και την Ελλάδα υποκινήθηκε από την Γαλλική Επανάσταση και τις αρχές “ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα”. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης ανέβηκε στην εξουσία, έκανε πολλές μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της Γαλλίας και μεταμόρφωσε ριζικά την Δυτική Ευρώπη. Ωστόσο η άνοδός του διέγειρε τόσο τον εθνικισμό όσο και την λαϊκή αντίδραση με αποτέλεσμα την ήττα του το 1815 στο Βατερλώ. .
Η Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι μια διακήρυξη που υιοθετήθηκε από την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στις 10 Δεκεμβρίου 1948 και θεωρείται το σύγχρονο συνταγματικο κείμενο ολόλκηρης της ανθρωπότητας.
Τα επαναστατικά συντάγματα της Επιδαύρου (1822), Άστρους (1823) και Τροιζήνας (1827 ) επηρεασμένα βασικά από τα συντάγματα της Αμερικής (1787) και της Γαλλίας (1792) , εν καιρώ πολέμου έθεσαν τα θεμέλια για την οργάνωση του Ελληνικού κράτους και την επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα. Η σημασία τους είναι καταλυτική για την σύγχρονη Ελλάδα.
Από Νίκο Κ. Αλιβιζάτο
«Από την Επανάσταση του 1821, η Ελλάδα έχει υιοθετήσει δεκατρία συνολικά Συντάγματα. Από αυτά ωστόσο, ίσχυσαν στην πράξη και εφαρμόστηκαν μόνον τα έξι: τα Συντάγματα του 1844, του 1864, του 1911, του 1927, του 1952 και το ισχύον. Το τελευταίο ψηφίσθηκε το 1975, ένα χρόνο σχεδόν μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, τον Ιούλιο του 1974.
Η συνταγματική μοναρχία (1843-1862)
Tην 3η Σεπτεμβρίου 1843, έγινε λαϊκή εξέγερση και στάση της φρουράς των Αθηνών με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Δ. Καλλέργη. Μετά την επανάσταση συγκλήθηκε Εθνική Συνέλευση, η οποία ψήφισε, το επόμενο έτος, Σύνταγμα, που ήταν και το πρώτο του ανεξάρτητου, από το 1830, ελληνικού κράτους
ΤοΣύνταγμα του 1844 δεν αποτέλεσε έργο μιας κυρίαρχης εθνικής συντακτικής συνέλευσης, αλλά η Συνέλευση απλώς συνέπραξε στην κατάρτισή του και δεν έφερε δραστικές σημαντικές αλλαγές . Απλα κατάγραψε τους κανόνες και τα διακαιώματα σαν άλλη Ελληνική “Magna Carta”.
ΤοΣύνταγμα του 1864, προϊόν της «Β΄ εν Αθήναις Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως» που ακολούθησε τη λαϊκή εξέγερση, περιλάμβανε 110 άρθρα, ήταν επηρεασμένο από τα συντάγματα του Βελγίου (1831) και της Δανίας (1849) και έμελλε να ισχύσει (με τις αναθεωρήσεις του 1911 και του 1952) για περισσότερα από εκατό χρόνια.
Τοσύνταγμα του 1911 ήταν αποτέλεσμα της επανάστασης στο Γουδί το 1909 από τον στρατιωτικο σύνδεσμο και επηρεασμένο από τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Οι σημαντικότερες μεταβολές που επέφερε η αναθεώρηση του 1911ήταν η ενίσχυση των ατομικών ελευθεριών («το Δημόσιον Δίκαιο των Ελλήνων» κατά την ορολογία της εποχής) και του κράτους δικαίου, και ο γενικότερος εκσυγχρονισμός των θεσμών.
Με το Σύνταγμα του 1927 καθιερώθηκε τελικώς η αβασίλευτη δημοκρατία. Για πρώτη φορά, τέλος, ελληνικό Σύνταγμα περιέλαβε διάταξη που όριζε ότι η κυβέρνηση όφειλε «να απολάβει της εμπιστοσύνης της Βουλής». Με τον τρόπο αυτό καθιέρωσε και θεσμικώς, πλέον, την αρχή της τυπικής «δεδηλωμένης» του 1875.
ΤοΣύνταγμα του 1952 αποτελούνταν από 114 άρθρα και, λόγω των ιδιαίτερων κοινωνικοπολιτικών συνθηκών που επικράτησαν κατά την κατάρτισή του, υπήρξε συντηρητικό και σε μεγάλο βαθμό προσκολλημένο στα συνταγματικά κείμενα του 1864 και του 1911.
Η καθιέρωση της προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και το Σύνταγμα του 1975
Με την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας, τον Ιούλιο του 1974, η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας έθεσε ως πρώτο στόχο της την εδραίωση της Δημοκρατίας και επανέφερε εν μέρει σε ισχύ το Σύνταγμα του 1952, με εξαίρεση τις διατάξεις που αφορούσαν τον βασιλέα. Τις πρώτες ελεύθερες βουλευτικές εκλογές (17 Νοεμβρίου 1974) και το δημοψήφισμα για τη μορφή του πολιτεύματος (8 Δεκεμβρίου 1974), το οποίο απέβη υπέρ του πολιτεύματος της αβασίλευτης δημοκρατίας, ακολούθησε τοΣύνταγμα του 1975. Το Σύνταγμα αυτό, μολονότι ψηφίσθηκε τελικώς μόνο από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, συγκέντρωσε σταδιακώς κατά την εφαρμογή του την ευρύτερη δυνατή αποδοχή εκ μέρους των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Το Σύνταγμα του 1975, αναθεωρήθηκε ως σήμερα τέσσερες φορές (το 1986, το 2001, το 2008 και 2019 ) με το Σύνταγμα του 1864, είναι το μακροβιότερο 47 χρόνια.»
Δεν θα σχολιάσουμε τα βασικά άρθρα του σημερινού Εληνικού συντάγματος, αλλά θέλουμε να θυμίσουμε μόνο δύο.
Το άρθρο 120 και το άρθρο 10 . Ο τονισμός δικός μου.
Το τελευταίο άρθρο 120 αναφέρει μεταξύ άλλων , «H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων» .Η διάταξη αυτή παρουσιάσθηκε πρώτα στο σύνταγμα του 1844 , άρθρο 107, και ακολούθησε σε όλα τα επόμενα . Στο σύνταγμα του 1952 ήταν το άρθρο 114 και αυτό το άρθρο , « ένα ένα τέσσερα», έγινε βασικό σύνθημα στους αγώνες για δημοκρατική νομιμότητα και αντίσταση στους σφετεριστές της πολιτικής εξουσίας .Το 1975 προστέθηκε μεταξύ άλλων για καλύτερη διευκρίνηση, « που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
Το άρθρο 10 περιέχει το δικαίωμα της αναφοράς στις αρχές ,που πρέπει να γνωρίζουν και να εφαρμόζουν οι συμπολίτες μας, για την συνταγματική και ουσιαστική λειτουργία της δημοκρατίας από τους πληρεξούσιους.
Ακροτελεύτια διάταξη
Άρθρο 120
1. Το Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την Ε’ Aναθεωρητική Bουλή των Ελλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Εφημερίδα της Kυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Yπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Iουνίου 1975.
2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Άρθρο 10
1. Kαθένας ή πολλοί μαζί έχουν το δικαίωμα, τηρώντας τους νόμους του Kράτους, να αναφέρονται εγγράφως στις αρχές, οι οποίες είναι υποχρεωμένες να ενεργούν σύντομα κατά τις κείμενες διατάξεις και να απαντούν αιτιολογημένα σε εκείνον, που υπέβαλε την αναφορά, σύμφωνα με το νόμο.
2. Mόνο μετά την κοινοποίηση της τελικής απόφασης της αρχής στην οποία απευθύνεται η αναφορά, και με την άδειά της, επιτρέπεται η δίωξη εκείνου που την υπέβαλε για παραβάσεις που τυχόν υπάρχουν σ’ αυτή.
3. Η αρμόδια υπηρεσία ή αρχή υποχρεούται να απαντά στα αιτήματα για παροχή πληροφοριών και χορήγηση εγγράφων, ιδίως πιστοποιητικών, δικαιολογητικών και βεβαιώσεων μέσα σε ορισμένη προθεσμία, όχι μεγαλύτερη των 60 ημερών, όπως νόμος ορίζει. Σε περίπτωση παρόδου άπρακτης της προθεσμίας αυτής ή παράνομης άρνησης, πέραν των άλλων τυχόν κυρώσεων και έννομων συνεπειών, καταβάλλεται και ειδική χρηματική ικανοποίηση στον αιτούντα, όπως νόμος ορίζει.
Στο ιστορικό ΆστροςΚυνουρίας , το 1823 , συνήλθεν η Β’ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων, με κύριο σκοπό την αναθεώρηση και τον εκσυγχρονισμό του Συντάγματος το οποίο είχε ψηφιστεί το 1822 μ.Χ., κατά την Α΄ Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο, για αυτό και ονομάστηκε «Νόμος της Επιδαύρου». Οι αποφάσεις της Εθνοσυνέλευσης ήταν σημαντικότατες για την ίδρυση και οργάνωση του Ελληνικού Κράτους.
Σύμφωνα με απόφαση της Β’ Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος το 1823, ο «νόμος της Επιδαύρου»,όπως αποκαλούσαν το οργανικό νόμο , ήταν το σύνταγμα του έθνους και “ο ανώτερος νόμος” υπερίσχυε των νόμων του βουλευτικού .
Το Ναύπλιο, που είχε αρχικά επιλεγεί για να πραγματοποιηθεί η Συνέλευση, απορρίφθηκε καθώς εθεωρείτο «τόπος μερικός», δηλ. κομματικός, υπό την απόλυτο επιρροή του Κολοκοτρώνη. Έτσι, επιλέχθηκε τελικά το Άστρος , ως «τόπος του Έθνους», δηλαδή τόπος ουδέτερος, που δεν ανήκε ενεργά στα δύο στρατόπεδα. Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία , έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας, από τις 15 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 και για να γίνει η Β’Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων στο Άστρος το 1823.
Η χώρα απόκτησε πλέον οριστικό Καταστατικό Χάρτη,ο οποίος ρύθμιζε όλα τα σχετικά θέματα με τη σύσταση και τη λειτουργία του κράτους, των θεσμών και του στρατού ,που με απόφαση της συνέλευσης ήταν “ο ανώτερος νόμος” υπερίσχυε των νόμων του βουλευτικού.
Η Εθνοσυνέλευσηκατήργησε τα πολλά μικρά «καπετανάτα» και τις τοπικές Γερουσίες , τη Πελοποννησιακή Γερουσία (1821), (από τη «Μεσσηνιακή Γερουσία»), τη Γερουσία της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας , τον Άρειος Πάγος της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας .
Το αναθεωρημένο Σύνταγμα, εξαιρετικά προοδευτικό και πρωτοποριακό για την εποχή του, περιείχε φιλελεύθερες και δημοκρατικές διατάξεις, που διασφάλιζαν τα ατομικά δικαιώματα του πολίτη. Θεσμοθετήθηκε η Δημόσια εκπαίδευση, λύθηκαν ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας, καθιερώθηκε η αρχή της ελευθεροτυπίας κ.α. Καταρτίστηκε και ο Ποινικός Κώδικας, βάσει του Βυζαντινού Δικαίου, για την προστασία του πολίτη από την ασυδοσία των αρχών.
Στο χώρο η Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία το 1899 έχτισε την επιγραφή και οι ντόπιοι κάτοικοι μετά το τέλος της Β” Εθνοσυνέλευσης ονόμασαν τον χώρο » Ιερό Χώρο», από έκδηλο σεβασμό, για την μεγάλη συνεισφορά που προσέφερε στο Ελληνικό Έθνος. Eδώ για υπερβολή το “ιερός” δεν έχει θρησκευτική έννοια αλλά Εθνική έννοια, ο χώρος αναγνωριζότανε από τους κατοίκους σαν πολύ σπουδαίος, σαν “Ιερός Χώρος ».
Οι “καλαμαράδες» Αστρεινοί , πιστοί στην παράδοση χιλιετηρίδων άνθρωποι του Ελληνικού μέτρου, του αμοιβαίου σεβασμού και της εθνικής συνεννόησης, καλέστηκαν εκείνη την στιγμή από το έθνος να συμβιβάσουν τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα για ένα εθνικό διάλογο και το επέτυχαν με αποτελέσματα, υπό την επιρροή και ηγεσία του Αγιαννίτη στρατηγού , υπεύθυνου για την στρατιωτική ασφάλεια σε καιρό πολέμου της εθνοσυνέλευσης, Πάνου Ζαφειρόπουλο η Άκουρου .Το Άστρος επιλέχθηκε για την εθνοσυνέλευση, γιατί στο Άστρος υπήρχαν πολλοί καλαμαράδες απόφοιτοι της σχολής Καρυτσιώτη και ήταν αναμφισβήτητα τόπος κοινής αποδοχής και θα βοηθούσε καλύτερα την εθνική συνεννόηση.
Το Άστρος και οΆγιος Ιωάννης(Αγιάννης) είναι μια κοινότητα γιά τουλάχιστον οκτακόσια χρόνια και το σπουδαιότερο οι κάτοικοι είναι οι ίδιοι, είχαν και έχουν σήμερα σπίτια στον Άγιάννη και στο Άστρος. Με την πρώτη διοικητική διαίρεση του ελληνικού κράτους το 1835, ο ¨Αγιος Ιωάννης και Άστρος εντάχθηκαν στον Δήμο Θυρέας Ν. Αρκαδίας. ΦΕΚ 16Α – 24/05/1835– Σύσταση του δήμου με έδρα τον οικισμό Άγιος Ιωάννης, ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841 –Ο οικισμός Άστρος ορίζεται χειμερινή έδρα του δήμου,Ο οικισμός Άγιος Ιωάννης ορίζεται θερινή έδρα του δήμου.
Ας έλθουμε στις λεπτομέρειες της συμφιλίωσης και της εθνικής συνεννόησης στο ιστορικό Άστρος το 1823.
Η Τουρκοκρατία με κάθε τρόπο προσπαθούσε να διατηρήσει την εξουσία για να εισπράττει το «χαράτσι» και είχε διαιρέσει βαθειά τον Ελληνικό λαό βασικά σε δύο στρατόπεδα τους κλέφτες και του προεστούς.
Οι κλέφτες στα τετρακόσοα χρόνια σκλαβιάς δεν παραδόθηκαν ποτέ στους κατακτητές και εμάχοντο ασταμάτητα στα βουνά για την απελευθέρωση της πατρίδας.
Οι προεστοί προτιμούσαν μια σχετική άνεση και σαν αντάλλαγμα βοηθούσαν τους τούρκους φοροεισπράκτορες για να διατηρήσουν τα έλάχιστα προνόμια τους. Οι κατακτητές πάντοτε χρειάζονται συνεργάτες και προδότες για να διατηρήσουν την κατοχή και την λεηλασία των λαών.
Οι κλέφτες και οι προεστοί είχαν σημαντικότατες διαφορετικές απόψεις και διαφορετικους τρόπους ζωής, αλλά είχαν ένα μεγάλο κοινό στόχο να διώξουν με κάθε θυσία τους κατακτητές, «για το ομόηθες, το ομόθρησκον, το ομόαιμο και το ομόγλωσσον».
Με αυτές τις μεγάλες διαφορές μεταξύ των , τα δύο στρατόπεδα άρχισαν να συγκεντρώνονται στο ιστορικό Άστρος την άνοιξη του 1823 . Από τις αρχές Μαρτίου προσέρχονταν και κατέλυσαν στο Άστρος 150 παραστάτες ή πληρεξούσιοι, οι βουλευτές δηλαδή, που είχαν εκλεγεί στις ελεύθερες Ελληνικές επαρχίες, ενώ την τάξη και την ασφάλεια επιτηρούσε στρατιωτική δύναμη 6.000 αντρών.
Στη γειτονική Μελιγού «μια τουφεκιά μακριά», κατέλυσαν οι στρατιωτικές φυσιογνωμίες του Αγώνα, οι κλέφτες. Τους συνόδευαν 40 πληρεξούσιοι διαφόρων Ελληνικών επαρχιών και 800 εμπειροπόλεμοι στρατιώτες.
Οι μεγάλες διαφορές δεν εδημιουργήθηκαν στο Άστρος, όπως ατεκμήριωτα και σκόπιμα υποστηρίζουν μερικοί οπαδοί της παράλογης ,κοντόφθαλμης, ανόητης και «επαρχιώτικης» «Αντιαστρεινής συμμαχίας για όλα», οι διαφορές υπήρχαν για αιώνες νωρήτερα και ουσιαστικά δεν ετελείωσαν στο Άστρος.
Ο πόλεμος και η άσχημη οικονομική κατάσταση είχε εξασθενήσει όλους. Τα έξοδα της νέας διοίκησης ήταν σχεδόν τετραπλάσια των υποτιθεμένων εσόδων . Τα περισσότερα έξοδα του πολέμου εκαλύπτυντο από δωρεές των επαναστατημένων , όπως αργότερα οι Ζαφειρόπουλοι με δικά τους χρήματα όπλισαν τους εθελοντές μαχητές και οχύρωσαν αποφασιστικά το Κάστρο Παραλίου Άστρους και ενίκησαν το Ιμπραήμ.
Τα δύο κόμματα ήταν οι πολιτικοί , το «αρχοντικόν» η «των Προεστών» και οι στρατιωτικοί ,το «καπετανίστικον» ή «το άλλο του Κολοκοτρώνη», κατά τον Αγιοπετρίτη Φιλικό Αναγνώστη Κοντάκη. Οι προεστοί στόχο είχαν να διατηρήσουν τα προνόμια τους και να αντικαταστήσουν του κατακτητές. Οι στρατιωτικοί είχαν στόχο τους κατακτητές και στο ενεργητικό τους τις μεγάλες επιτυχίες στα πεδία των μαχών, και ιδιαιτέρως μετά την περίλαμπρη και καθοριστική για τον Αγώνα νίκη του Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια.
Πέρα απο τους πολιτικούς και τους στατιωτικούς υπήρχαν οι τοπικές Γερουσίες , η Πελοποννησιακή Γερουσία (1821), (από τη «Μεσσηνιακή Γερουσία»), η Γερουσία της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας , ο Άρειος Πάγος της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας και τα πολλά μικρά «καπετανάτα» που έπρεπε να συμφιλιώσει όλους η Εθνοσυνέλευση για να γίνει η εθνική συνεννόηση.Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ήταν ο αρχηγός των στρατιωτικών και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος ήταν ο αρχηγός των πολιτικών( αν και οι Κουντουριώτηδες από την Ύδρα είχαν μεγάλη δύναμη στους πολιτικούς).
Στην Εθνοσυνέλευση στο Άστρος έγιναν πολλά παζάρια , προτάσεις και συζητήσεις μεταξυ των αντιμαχομένων αλλά τελικά επκράτησε η λογική και ο κοινός νους , βασικά με την διαχρονική ηγεσία και πολιτική σοφία του γέρου του Μoριά.
Ο γέρος του Μoριά σοφά είχε προειδοποιήσει διαχρονικά το Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. «Σου λέγω τούτο, Κύριε Μαυροκορδάτε… μη καθίσεις πρόεδρος διότι έρχομαι και σε διώχνω με τα λεμόνια, με τη βελάδα όπου ήρθες»
Επίσης στη Μελιγού ο γέρος του Μoριά απόρριψε τις προτάσεις των οπλαρχηγών και του Ανδρούτσου να σφάξουν στα Άστρος τους μαζωμένους από ολή την την επικράτεια κοτζαμπάσηδες, δεν ήθελε να χυθεί Ελληνικό αίμα. Το ίδιο ειχε κάνει στα Βέρβενα και σε άλλα μέρη,όταν σοφά σταμάτησε τον οργισμένο λαό εναντίον των προεστών και της Γερουσίας, λέγοντας πρώτα πρέπει να σκοτώσετε μένα. Χαρακτηριστικά είπε στον Αδρούτσο. «Ρε, τι τους πέρασες τους ανθρώπους, κοκορόπουλα να τους σφάξουμε; Αυτοί οι Πολιτικοί ξέρουν τέτοια τερτίπια στα πολιτικά πράγματα που μας είναι χρήσιμοι, όπως εμείς είμαστε χρήσιμοι περισσότερο στον πόλεμο»
Οι αντιμαχόμενοι αγωνιστές πολιτικοί και στρατιωτικοί καταλάβαιναν πολύ καλά και συμφωνούσαν σε δύο πράγματα. Έπρεπε να διώξουν τους κατακτητές και έπρεπε τα δύο στρατόπεδα να ενωθούν για να πετύχουν τον στόχο τους. Αυτό δεν μπορούσαν να το επιτύχουν μόνοι τους χωρίς την βοήθεια και την ενεργό συμμετοχή των άλλων , δεν επερίσσευε κανένας, έπρεπε όλοι μαζί.
Τελικά έγιναν αμοιβαίες υποχωρήσεις και από τα δύο στρατόπεδα.
Ο Κολοκοτρώνης εθεώρησε επείγουσα και αναγκαία την συμφιλίωση και την συνεννόηση , μετά την αραίωση των φίλων του προς την Εθνοσυνέλευση ,αρχικά του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Αναγνωσταρά , Παπαφλέσσα και άλλων.
Ο Κολοκοτρώνης αδιαμαρτύρητα δέχθηκε την απόφαση της Εθνοσύνέλευσης για την καθαίρεση του από την θέση του αρχιστρατήγου του απελευθερωτικού αγώνα, που είχε κερδίσει έμπρακτα στα πεδία των μαχών.
Ο Μαυροκορδάτος δέχθηκε την απόφαση της Εθνοσύνέλευσης για την καθαίρεση του από την θέση του προέδρου του Εκτελεστικού που είχε από την Α’ Ενοσυνέλευση της Επιδαύρου.
Ο Κολοκοτρώνης έγινε αντιπρόεδρος του Εκτελεστικού στην καινούργια διοίκηση , που απεδέχθη για να μην γίνει εμφύλιος πόλεμος και ο Μαυροκορδάτος έγινε Αρχιγραμματέας της Επικρατείας, Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου και Υπουργός Εξωτερικών.
Η Εθνοσυνέλευση κατάλαβε πολύ καλά τους πυροβολισμούς των αγωνιστών στα ελαιόδενδρα των πεθαμένων «Εθνικών Γαιών»…, με την παρέμβαση του Κολοκοτρώνη και την έκδηλη οργή του λαού και του στρατού δεν ψήφισε για την εκποίηση των εθνικών γαιών ,που επεδίωκαν και ήθελαν οι προεστοί και οι νησιώτες.
Το Ναύπλιο τελικά δεν παραδόθηκε στους συνέδρους της Εθνοσυνέλευσης,όπως ζητούσε η Εθνοσυνέλευση από το γέρο του Μοριά, αλλά παρέμεινε σιωπηρά με το νέο Εκτελεστικό , που αντιπρόεδρος έγινε Κολοκοτρώνης, στο φρούραρχο του Ναυπλίου Πάνο Κολοκοτρώνη, γιατί τα όπλα και τα κάστρα δεν παραδίδονται ποτέ.
Τελικά στις διαπραγματεύσεις για συμφιλίωση με τους Δεληγιαναίους της Καρύταινας προτάθηκε συνοικέσιο μεταξύ του υιού το γέρου του Μοριά Κολίνου και της μονογενούς κόρης του Κανέλλου Δεληγιάννη.
Καταλυτική για την εθνική συνεννόηση ήταν η επίδραση των Αστρεινών παραστατών της Εθνοσυνέλευσης. Οι παραστάτες από το Άστρος ήταν ο προεστός Πάνος Σαρηγιάννης, ο Κωνσταντίνος Ζαφειρόπουλος και ο στρατιωτικός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος. Παρά τις μεγάλες αντιθέσεις που είχαν, αντιλαμβάνοντας το μεγάλο κίνδυνο που τους ένωνε, έδειξαν υπέρμετρο σύνεση και σωφροσύνη, «καλαμαράδες» του Ελληνικού μέτρου , απέφυγαν την σύγκρουση, βρήκαν την χρυσή τομή για να συμβιβάσουν και να επηρεάσουν θετικά τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα , συμφιλιώθηκαν μεταξύ τους έστω και προσωρινά και έδειξαν το σωστό και μοναδικό δρόμο στους παραστάτες της Εθνοσυνέλευσης για την εθνική συνεννόηση. Η επίδραση του Άκουρου ήταν καταλυτική για την υποχώρηση του γέρου του Μοριά.
Αξίζει να αναφέρομε , ότι αργότερα ο Μαυροκορδάτος, διετέλεσε τέσσερες φορές πρωθυπουργός , ήταν αντίθετος με την δικη του Κολοκοτρώνη και εβοήθησε με το τρόπο του γαι την αθώωση του, από το φίλο του δικαστή Πολυζωίδη.
Ο «νόμος της Επιδαύρου», όπως αποκαλέσθηκε για συνέχεια της πρώτης Εθνοσυνέλευσης , το καινούργιο σύνταγμα του Άστρους τελείωνε με τα παρακάτω.
«Ορκίζομαι εις το Άγιον όνομα της Τρισυποστάτου θεότητος και την γλυκητάτην Πατρίδα η να ελευθερωθή το Ελληνικό Έθνος η με τα όπλα εις τας χείρας να αποθάνω ελεύθερος»
Την τελευταιαν ημέραν της Εθνοσυνέλευσης, την 18ην Απρiλίου 1823, ο Κολοκοτρώνης προσήλθεν στη Εθνοσυνέλευση και με τους αλλους 127 συνέδρους ύπόγραψε την Διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης . “Εξεδόθη εν Άστρειεντός του Μουσείου του Καρυτσιώτου», λέει η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης. Η Συνέλευση, στα πρότυπα των Συνταγμάτων της Γαλλικής Επανάστασης του 1789 μ.Χ., συνέταξε τη «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως»και απάντησε στην υφήλιο και τους μεγάλους της εποχής . «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον».
Παρaκάτω η «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως», ο τονισμός είναι δικός μου.
“Τρίτον ήδη χρόνον διαρκεί ο υπέρ ανεξαρτησίας εθνικός των Ελλήνων πόλεμος και ο τύραννος ούτε κατά γην ούτε κατά θάλασσαν ηυδοκίμησεν. Ενώ δε αι τυραννοκτόνοι χείρες των Ελλήνων έπεμψαν μυριάδας Τούρκους εις άδου, και φρούρια απέκτησαν, και την επικράτειαν εξησφάλισαν, ο δε κρότος των ημετέρων όπλων, αντηχήσας, διετάραξε το Βυζάντιον, ευτύχησε το έθνος να διακηρύξη εν Επιδαύρω κατά πρώτον ως έθνος, την ανεξαρτησίαν του, να νομοθετήση και εθνικήν να καταστήση διοίκησιν .
Ήδη δε μετά δεκαέξ μήνας Δευτέραν να συγροτήση εν Άστρει Συνέλευσιν , η οποία αφού επεξειργάσθη και επιδιώρθωσεν αναλόγως τους καθεστώτας Νόμους , διέταξε πολλά των γενικών του Έθνους συμφερόντων,αφού εμελέτησε τα περί του υποθετικού λογαριασμού , ενησχολήθη εις τα των αναλόγων Εθνικών δυνάμεων της ξηράς και της θαλάσσης. Αφού προσδώρισε ν’ αρχίση η Β’ περίοδος τηε Διοικήσεως ,κατά το ευτυχώς επικρατούντα Νόμον της Επιδαύρου ,δεν μένει άλλον πριν διαλυθή η Συνέλευσις αφήνουσα την Διοίκησιν να εκπληροί τα μεγάλα αυτής χρέη, δεν μένει ει μη να διακηρύξη εις το όνομα του Ελληνικού Έθνους, του οποίου νομίμως φέρει την πληρεξουσιότητακαι κηρύττει σήμερον κατ’ επανάληψιν ενώπιον Θεού και ανθρώπων την πολιτικήν των Ελλήνων ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν , δια την ανάκτησιν της οποίας έχυσε το Έθνος και χύνει αίματα ποταμηδόν, με αμετάθετον απόφασιν όλοι, όλοι οι Έλληνες , η να επαναλάβωμεν αυτήν κατά τα απαράγραπτα δικαιώματα μας από το άρπαγα αυτής Σουλτάνον, και να ανεξαρτισθώμεν εντελώς Έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητοναναγνωριζόμενοι δια την δόξαν της Αγίας ημών πίστεως και την ευτυχίαν των ανθρώπων, η με τα όπλα εις τα χείρας όλοι, όλοι οι Έλληνες να καταβώμεν εις τους τάφους, αλλά Χριστιανοί και Ελεύθεροι, καθώς ανήκει εις ανθρώπους ,προσπαθούντας να απολαύσωσι ατίμητα αγαθά , ότι λογής είναι η πολιτική ύπαρξις και ανεξαρτησία , και τα οποία αυτά αγαθά δεν γνωρίζουν εκ φήμης, αλλ’ έχοντες εστερήθησαν, καθώς ανήκει εις ανθρώπους κατοικούντας γην ηρωϊκήν , όπου όλα ενθυμίζοντα την προγονική εύκλειαν και τας προγονικάς αρετάς εμψυχώνουσι μεγάλως ζωογονούντα, και τέλος καθώς ανήκει εις ανθρώπους πάτριον έχοντας τον βάρβαρον να καταπολεμώσι και την πατριδα ν’ απελευθερώσωσι .Ταύτα είναι τα πρακτικά της παρούσης Β’ των Ελλήνων Εθνικής Συνελεύσεως , ταύτα είναι ειδικώτερον, διωρισμένη η Συνέλευσις , από τους ελεύθερους λαούς της Ελλάδος να διακηρύξη εις την υφήλιον περί του ανά χείρας Εθνικού υπέρ ανεξαρτησίας πολέμου, καθώς και περί του σκοπού του Έθνους να επαναλάβη τα οποία έχυσε φώτα, ρυθμιζόμενον κατά τα λοιπά σοφά της Ευρώπης Έθνη, από των οποίων την φιλανρωπίαν ελπίζει το Ελληνικόν Έθνος πάσαν συνδρομήν και βοήθειαν. Η Συνέλευσις είναι ακόμη διωρισμένη να ευχαριστήση από μέρους όλων αυτών των λαών το Στρατιωτικόν και το Ναυτικόν τα οποία εις των δεκαέξ μηνών το διάστημα ενδόξως αντηγωνίσθησαν και υπέρ το πεντήκοντα χιλιάδων εχθρών το αίμα εξέχυσαν.Είναι διωρισμένη να ευχαριστήση και την καθεστώσαν Εθνικήν Διοίκησιν δια τους μεγάλους αγώνας,όσους εδοκίμασεν καθ΄όλην αυτής την δεκαεξαμηνιαίαν πρώτην περίοδον. Να ευχαριστήση και τας διαλυθείσας μερικάς διοικήσεις , οίον Γερουσία της Πελοποννήσου, της Δυτικής Ελλάδος και Άρειον Πάγον..
Καιρός είναι λοιπόν να διαλυθεί σήμερον η Συνέλευσις αύτη, ευχόμενη προς θεόν τον ζώντα τύχην αγαθήν χάριν του Έθνους των Ελλήνων.
Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτσιώτου την 18ην Απριλίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού τρίτου και τρίτου της των Ελλήνων ανεξαρτησίας»
“Χαρακτηρίζομεν ως αρχαιολογικόν χώρον την περιοχήν ”Κουτρί” του χωρίου Άγιος Ιωάννης Κυνουρίας, θερινήν έδραν του Άστρους, ένθα ελειτούργησεν η ιστορική σχολή Καρυτσιώτη εν έτει 1798”.
Το κτήριο της Σχολής Καρυτσιώτη (Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους) , ο Προαύλειος Χώρος της Σχολής και ο γειτονικός «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνωνεíναι φυσικά και λειτουργικά τρεις χωριστοί χώροι με την δική τους ιδιαίτερη ιστορική σημασία, αλλά δεμένοι μεταξύ τους αρμονικά, σεμνά και επιβλητικά, είναι ένας μαγευτικός χώρος, από μόνος του ένα υπέροχο και μοναδικό «μουσείο» που θαυμάζουν οι επισκέπτες μας, είναι «ιστορικόν διατηρητέον μνημείον».
Διακρίνεται με την κίτρινη γραμμή ο «Ιερός Χώρος»της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και με την μπλε γραμμή είναι ο γειτονικός χωριστός χώρος το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη.
Η Σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία και επίσης έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας, από τις 15 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 και για να γίνει η Β’Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων στο Άστρος το 1823.
Το Ελληνικό κράτος αναγνωρίζοντας την μεγάλη προσφορά της Σχολής Καρυτσιώτη στο Ελληνικό έθνος εκήρυξε σαν «ιστορικόν διατηρητέον μνημείον», «ιστορικό τόπο» και «αρχαιολογικόν χώρον».
“Χαρακτηρίζομεν ως αρχαιολογικόν χώρον την περιοχήν ”Κουτρί” του χωρίου Άγιος Ιωάννης Κυνουρίας, θερινήν έδραν του Άστρους, ένθα ελειτούργησεν η ιστορική σχολή Καρυτσιώτη εν έτει 1798”.
«Χαρακτηρισμός της πλατείας σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικού τόπου».
«Χαρακτηρίζουμε ως ιστορικό τόπο το εναπομείναν σήμερα τμήμα εκτάσεως 18.850 τα.μ. του παλαιού αγροκηπίου (συνολικής εκτάσεως 46 στρεμμάτων), το οποίο ανήκε στη Σχολή Καρυτσιώτη και εντός του οποίου βρίσκεται η Σχολή Καρυτσιώτη,…, λόγω των σημαντικών ιστορικών γεγονότων, τα οποία έλαβαν χώρα στη συγκεκριμένη περιοχή.
Ο χώρος αυτός είναι τμήμα του αγροκηπίου – αρχικά 46 στρεμμάτων, το οποίο είχε δωρίσει ο Δημήτριος Καρυτσιώτης στη Σχολή, την οποία είχε ιδρύσει το 1805 – δενδροφυτεμένου με πορτοκαλιές, λεμονιές και ελιές, το προϊόν των οποίων χρησιμοποιούνταν για την πληρωμή των δασκάλων της Σχολής και την κάλυψη των εξόδων της.
Στο αγροκήπιο αυτό έλαβαν χώρα δύο σημαντικά γεγονότα της Επαναστάσεως, το γνωστό ως «κολοκοτρωναίικο τραπέζι της συμφιλίωσης» στις 19 Ιουνίου 1821, στο οποίο είχαν προσέλθει οι οπλαρχηγοί, προκειμένου να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις και να ομονοήσουν για την επιτυχία της Επανάστασης που τότε ξεκινούσε, καθώς επίσης και η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων (30 Μαρτίου έως τις 18 Απριλίου του 1823) με την παρουσία οπλαρχηγών, πολιτικών, πλήθους λαού και στρατού. Εντός της Σχολής η οποία περιλαμβάνεται στον υπό κήρυξη χώρο, συντάχθηκε η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης.»
Στον παραπάνω υπό κήρυξη χώρο επίσης περιλαμβάνονται “Ιερος Χώρος “ της Β’ Εθνοσυνέλευσης και το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη (Μουσείο Άστρους).
Η είσοδος του «Ιερού Χώρου» βρίσκεται στα δυτικά του χώρου προς την Πλατεία Καρυτσιώτη και έχει αρκετά σκαλιά , και αντίθετα με το Προαύλιο της Σχολής, δεν είναι προσιτός σε αυτοκίνητα.
Οι συνεδριάσεις της Εθνοσυνέλευσης έγιναν στην ύπαιθρο, «μέσα εις ένα περιβόλι», σύμφωνα με τον Κολοκοτρώνη, ακριβώς στον επίσης περιτειχισμένο “Ιερό Χώρο“ της Β’ Εθνοσυνέλευσης και στο χώρο βρίσκεται η πινακίδα που έστησε το 1899 η Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος.Οι ντόπιοι κάτοικοι μετά τη εθνοσυνέλευσηαπό έκδηλο σεβασμό για την μεγάλη προσφορά του χώρου στο έθνος αποκάλεσαν και αποκαλούν μέχρι σήμερα τον χώρο «Ιερό Χώρο».Οι μαθητές για πολλά χρόνια που περνούσαν καθημερινα να πάνε στη Σχολή που ήταν σχολείο ,δεν ανέβαιναν ποτέ στα σκαλιά και δεν πλησίαζαν ποτέ από μεγαλο σεβασμό την επιγραφή του «Ιερού Χώρου».
Φαίνεται έκδηλος ο σεβασμός και ο θαυμασμός μας στα μνημεία και στη ιστορία μας, όταν πριν 56 χρόνια προσκυνούσαμε τον “Ιερό Χώρο” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων. Αυτό τον χώρο δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Αυτός ο χώρος είναι δικός μας , ανήκει στη τοπική κοινωνία , και δεν ανήκει στους διαχειριστές του ΥΠΠΟΑ, που κάθονται σε ένα γραφείο στη Τρίπολη η στην Αθήνα και αποφασίζουν αναιτιολόγητα για κάτι που δεν τους αφορά άμεσα .
Στον “Ιερο Χώρο “ της Β’ Εθνοσυνέλευσης υπάρχει η πινακίδα , τέσσερεις τείχη , μια ακακία , μερικά πεύκα, κυπαρίσσια και δύο πόρτες. Δεν υπάρχουν “αρχαία γλυπτά και αρχιτεκτονικά μέλη» όπως αναφέρεται λανθασμένα σε έγγραφο Α.Π.ΥΠΠΟΑ/ΓΔΑΠΚ/ΕΦΑΑΡΚ/262358/170456/2027 που το ΥΠΠΟΑ «αναθεώρησε» το προηγούμενο έγγραφο του πιθανόν για να βρεί μια ακόμα μία «δικαιολογία» της 12-01-2017 Α.Π. ΥΠΠΟΑ/ΓΔΑΠΚ/ΕΦΑΑΡΚ/1616/971/ 30 και πεισματικά και επιπόλαια δεν έχει διορθώσει μέχρι σήμερα ,με αποτέλεσμα να προκαλεί σύγχυση με τις ανακρίβειες στους αναγνώστεςκαι υπαλλήλους του ΥΠΠΟΑ που δεν γνωρίζουν τις λεπτομέρειες και βγάζουν λάθος συμπεράσματα.
Τον Ιούλιο 2008, για λόγους ασφαλείας λόγω του σεισμού. αποφασίστηκε το κλείσιμο του Αρχαιολογικού Μουσείου Άστρους, αλλά από υπερβολική ταχύτητα και απερισκεψία , χωρίς απόφαση η ένα αιτιολογημένο έγγραφο από την αρμοδία αρχή του Υπουργείου Πολιτισμού, έκλεισε και ο γειτονικός “Ιερός Χώρος ” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη (πάλι καλά που δεν έκλεισε και η γειτονική πλατεία Καρυτσιώτη) . Ένας υπάλληλος έκλεισε για σχεδόν δέκα χρόνια το “Ιερο Χώρο” γιατί πιθανόν εθεωρούσε ότι με αυτό τον τρόπο επρόβαλλε καλύτερα την ποτιστική μας κληρονομιά . Ποιός αρμόδιος θα τολμούσε γραπτά και θεσμικά να αποφασίσει για να κλείσει τον “Ιερό Χώρο” και που θα έβρισκε έστω μια δικαιολογία για να αιτιολογήσει αυτή την απόφαση. O “Iερός Χώρος ”της Β” Εθνοσυνέλευσης παρέμεινε κλειστός καταχρηστικά για πολλά χρόνια, χωρίς τις αρμόζουσες διαδικασίες και χωρίς την τήρηση και εφαρμογή των κανονισμών του Υπουργείου Πολιτισμού.
Το ΥΠΠΟΑ είχε κάνει αρχικά από απερισκεψία το λάθος να κλείση αδικαιολογητα χωρίς αιτιολογημένη απόφαση το “Ιερο Χώρο”και το Προαύλιο και αργότερα δεν ήθελε να ανακαλέση τα λάθη του η τις παραλείψεις του για τόσα χρόνια και εκράτησε τους χώρους καταχρηστικά κλειστούς. Το ΥΠΠΟΑ άρχισε να κατασκευάζει ατεκμήριωτες «δικαιολογίες», “στο χώρο της Β’ Εθνοσυνέλευσης οοποίος αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του Αρχαιολογικού Μουσείου Άστρους”, “αποτελούν μία ενότητα”, «ο χώρος είναι ενιαίος», ¨λόγω έλλειψης μόνιμου ημερήσιου φυλακτικού προσωπικού » και τα “αρχαία γλυπτά και αρχιτεκτονικά μέλη « άρχισαν να περπατάνε μόνα τους στους δύο χλωρος, για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, και επίσης αναγκαστηκε να αναθεωρήσει και τις δικαιολογίες του. Η μόνη λογική εξήγηση ήταν η κάλυψη προηγουμένων λαθών και έγινε έκδηλη με την “αναθεώρηση “ εγγράφων του Υπουργείου.
Μετά από εκατοντάδες έγγραφα , τεκμηριωμένες αναφορές, χίλιες σελίδες… στο μισό ΥΠΠΟΑ ΚΑΙ Υπουργείο Τουρισμού , “αναθεώρημένα “ εγγράφα , και μπροστά στην φανερά πλέον οργισμένη τοπική κοινωνία το ΥΠΠΟΑ αναγκάστηκε να ανοίξη προσωρινά τον “Ιερό Χώρο “ της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων ,το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη και το Αρχαιολογικό Μουσείου Άστρους.
Την 18-5-2018.…με το έγγραφο Α.Π. ΥΠΠΟA /ΓΔΑΠK /ΕΦΑAΡΚ /218494/158967/1928 …”Η Υπηρεσία μας έχει μεριμνήσει ώστε το Μουσείο να είναι ανοικτό σε συγκεκριμένεςπεριπτώσεις , διαθέτοντας τακτικό φυλακτικό προσωπικό από το Αρχαιολογικό Μουσείο Τεγέας .Σας επισυνάπτουμε Δελτίο Τύπου με συγκεκριμένες ημερομηνίες κατά τις οποίες το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρουςθα είναι ανοικτό κατά τους μήνες Μάιο-Αύγουστο 2018. .. κατά συνέπεια ο χώρος της Εθνοσυνέλευσης και ο προαύλιος χώρος του Μουσείου θα είναι ανοικτοί και επισκέψιμοι και το Σαββατοκύριακο από την 1η Ιουνίου 2018. Τέλος η Εφορεία μας , αναμένει την Προκήρυξη του ΑΣΕΠ για μόνιμο φυλακτικό προσωπικό στο Μουσείο Άστρους”…..
Με την ευκαρία ευχαριστούμε τον Συνήγορο του Πολίτη , την τότε Υπουργό Πολιτισμού κ.Λυδία Κονιόρδου ,την τότε Γενική Γραμματέα Πολιτισμού κ. Μαρία Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη , την τότε προϊσταμένη της ΓΔΑΠΚ κ.Έλενα Κόρκα , την τότε προϊσταμένη της ΔΑΜΕΕΠ κ.Λαζαρίδου, που είχαν κοινοποιηθεί στο παραπανω έγγραφο , είχαν διαβάσει τις «σελίδες»ς από τις αναφορές μας και βοήθησαν αποφασιστικά και ουσιαστικά να ανοίξουν οι χώροι ,έστω και προσωρινά.
« Ο αγώνας συνεχίζεται» και δεν τελείωσε, πρόσφατα ρωτήσαμε την ΕΦΑΑΡΚ μεταξύ άλλων και τα παρακάτω .
«Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που ο χώρος έστω και με φύλακα είναι ανοικτός και προσβάσιμος στους επισκέπτες σήμερα .Eίναι άποψη μας, στην νέα εποχή αργά η γρήγορα το κράτος θα σταματήσει να φυλάει 4 τείχους και όλοι πρέπει να καταλάβουμε την νέα πραγματικότητα, πως πρέπει να προσαρμοστούμε ανάλογα και “να κάνουμε ότι μπορούμε” , αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν έθνος. Με ποιό απλά λόγια ,αν δεν έχουμε χρήματα , πρέπει να αποφασίσουμε αν θα κλειδοαμπαρώσουμε τον Ιερό Χώρο για δέκα η διακόσια χρόνια η θα ανοίξουμε το χώρο χωρίς φύλακες και προϊσταμένους.
Αν ο χώρος της Β´ Εθνοσυνέλευσης είναι προσβάσιμος πάντοτε στους επισκέπτεs, θα παρέχει κάποια πρόσθετη προστασία στον χώρο του προαυλείου του μουσείου που εκτίθενται τα “αρχαία γλυπτά και αρχιτεκτονικά μέλη” , γιατι θα είναι δυνατον να υπάρχουν ανθρωποι πιο κοντά στα μνημεία του προαυλίου. Αντίθετα το κλείσιμο του χώρου κάνει χειρότερη την προστασία στα μνημεία του προαυλείου του Αρχαιολογικού Μουσείου Άστρους γιατι δεν θα υπάρχουν κοντά άνθρωποι στα μνημεία και ταυτόχρονα δεν προβάλλεται η πολιτιστική μας κληρονομιά.Θυμίζουμε και είναι σημαντικότατο η κυρία είσοδοςμε αυτοκίνητα του Προαύλειου της Σχολής Καρυτσιώτη (Μουσείου Άστρους ) είναι έξω και ανατολικά από το “Ιερο Χώρο σε πολύ ήσυχο σημείο.
Για πολλά χρόνια λέμε στους αναγνώστες μας .Ο χώρος του μουσείου, το κτήριο της Σχολής Καρυτσιώτη, τοπικού παραδοσιακού ρυθμού, μαντρωμένο με τον πέτρινο τείχο (μάντρα), μαζί με τον Προαύλιο Χώρο τη Σχολής που σώζονται μέχρι σήμερα οι καμινάδες των δωματίων των οικότροφων μαθητών της σχολής και τον επίσης μαντρωμένο χωριστό γειτονικό «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων εíναι σεμνός , αρμονικός και επιβλητικός,είναι «διατηρητέον ιστορικόν μημείον» και είναι «μουσείο από μόνος του».
Το ΥΠΠΟΑ αργά η γρήγορα πρέπει να εξετάσει από μηδενική βάση την πρόσβαση στους τρεις χωριστούς χώρους το κτήριο της Σχολής Καρυτσιώτη, το Προαύλιο Χώροτη Σχολής και τον γειτονικό «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων, για να προβάλλει καλύτερα την πολιτιστική μας κληρονομιά. Ευχόμαστε σύντομα να ανοίξει και το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους».
Ας αφήσουμε το ΥΠΠΟΑ να συσκέπτεται και ας δούμε τι κάνουμε εμείς.
Τα δύο σπουδαιότερα τοπόσημα του δήμου μας και της πατρίδας μας είναι «ΙερόςΧώρος»τηςΒ’ΕθνοσυνέλευσηςτωνΕλλήνων και η ΣχολήΚαρυτσιώτη, που πρέπει να προβάλλουμε όσο μπορούμε καλύτερα (δεν ξεχνάμε και στην ιστοσελίδα του δήμου μας ) Η καλύτερη και ουσιαστικότερη προβολή είναι οι χώροι να γίνουν ελεύθερα προσβάσιμοι χωρίς περιορισμούς. Εδώ πρέπει να αναφέρουμε τα μνημεία του τόπου μας δεν ανήκουν στο ΥΠΠΟΑ ,αλλά στη τοπική κοινωνία και την αφορά άμεσα . Το ΥΠΠΟΑ σύμφωνα με την Ελληνική νομοθεσία διαχειρίζεται τα μνημεία μας με γενικές αρχές και συγκεκριμένους κανονισμούς.
Καταθέτουμε στο δημόσιο διάλογο τα παρακάτω και περιμένουμε οι συμπολίτες μας να συμμετέχουν με συγκεκριμένες δημόσιες προτάσεις για κάτι που τους αφορά άμεσα. Οταν συμφωνήσουμε και καταλήξουμε τι ακριβώς θέλουμε σαν κοινωνία θα απαιτήσουμε από τους διαχειριστές του ΥΠΠΟΑ να ενεργήσουν ανάλογα και σύμφωνα με την Ελληνική νομοθεσία. Εμείς θα πετύχουμε αυτά που μας αφορούν άμεσα, κανένας δεν θα το κάνει για μας.
Απαιτούμε τα παρακάτω (από τον Γενικό Γραμματέα Πολιτισμού).
Δεν μπορούμε να έχουμε τον“Ιερός Χώρο» Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη κλειστούς και μη προσβάσιμους στους επισκέπετες για να συσκεπτόμαστε 14 χρόνια η διακόσια χρόνια, πρέπει να αποφασίσουμε και να ενεργήσουμε σήμερα.
Ο “Ιερός Χώρος “ της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων να γίνει ελεύθερα προσβάσιμος χωρίς περιορισμούς . Ο δήμος μας και το ΥΠΠΟΑ με συμφωνία και έγκριση λόγω «του διατηρητέου μνημείου» πρέπει να κατασκευάσουν μια πόρτα ασφαλείας που οδηγεί στο Προαύλιο της Σχολής.
Το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη (Μουσείου Άστρους) μεχρι να ανοίξει το Αραχαιλογικο Μουσείο Άστρους να παραμείνει ανοικτό με φύλακα σύμφωνα με τους κανονισμούς του ΥΠΠΟΑ.
Οι υπεύθυνοι φορείς για το έργο ήταν το 2011 ,το 2015 και είναι σήμερα το 2022 στη σειρά , και αυτό έχει σημασία, το ΥΠΠΟΑ , η Περιφέρεια και ο Δήμος μας. Η τοπική κοινωνία απαιτεί από το ΥΠΠΟΑ, τη Περιφέρεια Πελοποννήσου και το Δήμο Βόρειας Κυνουρίας να συντονιστούν και να τελειώσουν το έργο, ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΣΤΡΟΥΣ
Αν για οποιοδήποτε λόγο το ΥΠΠΟΑ κλείσει το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη (Μουσείου Άστρους) ο δημος μας και η κοινοτητα Αστρους να ζητήσουν απο το ΥΠΠΟΑ να κλειδώσει τα 5-6 μνημεία του Προαυλίου στο υπόγειο της Σχολής η σε άλλο χώρο του δήμου μας και να ανοίξει το χώρο.Είναι παράλογο και μεγάλη κουταμάρα για να δηθεν «προφυλάξουμε» 5 μνημεία , ταυτόχρονα να μην τα βλέπουν οι επισκέπτες μας και να ξεχάσει το χώρο μια γενιά, να κλειδοαμπαρώσουμε το χώρο και να τα ξεχασουμε όλα.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος ο «Ιερός Χώρος» να μην είναι ελεύθερα προσβάσιμος χωρίς περιορισμούς. Αν ανοίξει ο ο «Ιερός Χώρος» χωρίς περιορισμούς ,θα έχουμε σχεδόν ανοίξει το μουσείο, τα ωφέλη της τοπικής κοινωνιάς και του δήμου μας θα είναι ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΑ .Τελικα θα μπορούμε να προβάλλουμε ΚΑΛΥΤΕΡΑ την πολιτιστική μας κληρονομιά.
«Οι επισκέπτες θα μπορούν να απολαμβάνουν και θα θαυμάζουν το «Ιερό Χώρο» και χαρούμενοι επίσης θα αγναντεύουν το Προαύλιο και την Σχολή Καρυτσίωτη, ( θα είναι σχεδόν εκεί κοντα στη Σχολή ) και αυτό είναι πολύ σημαντικό, μπορεί να γίνει πολύ εύκολα. Αν ο “Ιερό Χώρος» είναι ελεύθερα προσβάσιμος χωρίς περιορισμούςΑΝΑΜΦΙΣΒΉΤΗΤΑ ΘΑ ΠΡΟΒΆΛΛΕΤΕ ΒΡΟΝΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΡΚΑΔΙΑ καλύτερα την πολιτιστική μας κληρονομιά και η τοπικη κοινωνιά θα σας ευγνωμονεί για πολλά χρόνια»
Δεν υπάρχει κανένας λόγος το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη (Μουσείου Άστρους) να μην είναι ελεύθερα προσβάσιμος χωρίς περιορισμούς. Ας το σκεπτούμε τι κάνουμε και ας το εξετάσουμε για ποιό τελικά σκοπό και γιατί δηθεν «προφυλλάσομε» 5-6 μνημεία και δεν ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ ΜΑΣ .
«Για πολλά χρόνια λέμε στους αναγνώστες μας .Ο χώρος του μουσείου, το κτήριο της Σχολής Καρυτσιώτη, τοπικού παραδοσιακού ρυθμού, μαντρωμένο με τον πέτρινο τείχο (μάντρα), μαζί με τον Προαύλιο Χώρο τη Σχολής που σώζονται μέχρι σήμερα οι καμινάδες των δωματίων των οικότροφων μαθητών της σχολής και τον επίσης μαντρωμένο χωριστό γειτονικό «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων εíναι σεμνός , αρμονικός και επιβλητικός,είναι «διατηρητέον ιστορικόν μημείον» και είναι «μουσείο από μόνος του».»
Όταν “Ιερός Χώρος “ της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων καιτο Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη (Μουσείου Άστρους), γίνουν ελεύθερα προσβάσιμα χωρίς περιορισμούς σχεδόν πετύχαμε τους στόχους μας και Αρχαιολογικό Μουσείου Άστρους τελικά από ντροπή όλων μας, θα το βλέπουμε και θα το πιάνουμε, θα ανοίξει οριστικά και αμετάκλητα.
Καλούμε τους συμπολίτες μας , τους ενεργούς πολίτες του δήμου μας , το Σύλλογο Φίλων του Αρχαιολογικού Μουσείου Άστρους ,τους διάφορους πολιτιστικούς και επαγγελατικούς συλλόγους του δήμου μας , τον πρόεδρο του Δ.Σ. του δήμου και τα μέλη της επιτροπής Τουρισμού του δήμου , τα μέλη των Τοπικών Συμβουλίων των κοινοτήτων του δήμου μας και τα μελη το Δ.Σ. του δήμου μας «και την κουτσή Μαρία» να καταθέσουν δημόσια τις αποψεις για να καταθέσουμε όλοι μαζι με χιλιάδες ύπογραφές μια τεκμηριωμένη αναφορά στο ΥΠΠΟΑ για να πετύχυμε αυτά που μας αφορούν άμεσα.
Το ΥΠΠΟΑ θα πρέπει να βρει λόγους να ανοίξει τον “Iερό Χώρο” της Β’ Εθνοσυνέλευσης καιτο Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη (Μουσείου Άστρους), όλες τις ημέρες και όλες τις ώρες, δεν χρειάζεται φύλακας σε αυτούς τους χώρους.
O κοινός νους αργά η γρήγορα θα επικρατήσει καιΟ “Ιερός Χώρος “ της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων καιτο Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη (Μουσείου Άστρους), θα γίνουν ελεύθερα προσβάσιμα χωρίς περιορισμούς
Όταν οι χώροι είναι ανοικτοί και προσβάσιμοι στους επισκέπτες και στα παιδιά μας προβάλλουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά ( δεν «προφυλλάσουμε» τίποτα) και βοηθάμε τον τουρισμό ,την τοπική κοινωνία και την πατρίδα μας.
Ευχαριστούμε όλους για την συμμετοχή και την ενεργό παρουσία τους στην επέτειο για τα διακόσια χρόνια της Β’ Εθνικής Συνέλευσις των Ελλήνων . Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τους συμπολίτες μας, την Σμαράγδη Ι.Αρβανίτη και τον Δημήτρη Βερβεσό, για την δική τους διαχρονικά ακατάπαυστη , εξαιρετική και ουσιαστική προσπάθεια για την προβολή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Ευχαριστούμε την Βουλή των Ελλήνων ,τον Δήμο Βόρειας Κυνουρίας και το Ίδρυμα Μνήμης Αγγελικής & Λεωνίδα Ζαφείρη. Ο «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνικής Συνέλευσις των Ελλήνων είναι εδώ, μπροστά μας.
Τίτλος ΦΕΚ Χαρακτηρισμός του Ιερού Ναού του Αγ. Γεωργίου στον οικισμό Αγ. Ιωάννης Ν. Αρκαδίας ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου.
Κείμενο
“Χαρακτηρίζουμε τον Ιερό Nαό του Aγίου Γεωργίου που βρίσκεται στον οικισμό Άγιος Iωάννης της επαρχίας Κυνουρίας του Nομού Aρκαδίας, ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, με ζώνη προστασίας 10 μ. γύρω του. O ναός, που τοποθετείται στους μεταβυζαντινούς χρόνους, είναι σταυροειδής με πλάγιους χορούς αγιορείτικου τύπου, με οκταγωνικό τρούλο και μεταγενέστερο νάρθηκα στα δυτικά. Στο εσωτερικό του διακρίνονται ίχνη τοιχογραφιών. Tο δάπεδό του είναι στρωμένο με πλάκες από σμάλτο, πολλές από τις οποίες φέρουν ανάγλυφες παραστάσεις”.
KN 5351/1932
Τα χωριά του Πάρνωνα εκχριστιανίστηκαν περίπου τον 9ον αιώνα και από υπερβολικό σεβασμό πολλά πρόσθεσαν την λέξη Άγιος στο όνομα τους , όπως Άγιος Ιωάννης ,Άγιος Πέτρος, Άγιος Νικόλαος ,Άγιος Ανδρέας ,Άγιος Βασίλειος,¨Άγιοι Ασώματοι,Άγιος Πανελεήμονας, Άγια Σοφιά ,Άγιος Γεώργιος, Κοσμάς και γέμισαν το τόπο με εκκλησίες και μοναστήρια. Επίσης ονόμασαν «άγιες» πολλές τοποθεσίες .Για το λόγο αυτό ο Πάρνωνας ονομάστηκε και το «Άγιον Όρος» της Νότιας Ελλάδας.
Ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) πριν την επανάσταση του 1821 είχε συνολικά 16 εκκλησίες μαζί με τα γύρω από το χωριό εξωκλήσια ,αυτό λέει κάτι για το σεβασμό των κατοίκων και την ακμή του χωριού για πολλά χρόνια.
Ο ναός του Αγίου Γεωργίου είναι ένας μεταβυζαντινός ναός που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του Αγιάννη, με την μεγάλη πλατάνα. Ο ναός εορτάζει κάθε χρόνο στις 23 Απριλίου στην εορτή του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου ή την Δευτέρα του Πάσχα (αν το Πάσχα πέφτει μετά την 23η Απριλίου).
Το 1982 ο ναός ορίστηκε με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας και Επιστημών ως <<Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο>>, ενώ χαρακτηρίστηκε ως <<Μεταβυζαντινό μνημείο>>.
Σύμφωνα με πολλούς ερευνητές ο ναός του Αγίου Γεωργίου χτίστηκε κατά τον 14ο – 15ο αιώνα, είναι δηλαδή σύγχρονος ή λίγο παλαιότερος από τον ναό του Προδρόμου. Παρόλα αυτά κάποιοι άλλοι θεωρούν τον ναό πολύ παλαιότερο, λόγω της τεχνοτροπίας των αγιογραφιών στο εσωτερικό του.
Ο ναός ήταν αρχικά ξωκλήσι του χωριού , το χωριό ήταν για πολλά χρόνια χαμηλότερα, στο Σουληνάρι και στον Πρόδρομο. Τα σπίτια του Αγιάννη άρχισαν δειλά να ανηφορίζουν στο Σαραντάψυχο προς το ναό του Αγίου Γεωργίου περίπου πριν 250 χρόνια και περισσότερα μετά το 1940 με το άνοιγμα του αυτοκινητόδρομου Άστρους -Τρίπολης.
Ο Αγιάννης ήταν η πρωτεύουσα της Ελλάδος της Προσωρινής Κυβέρνησης της Επανάστασης, από τις 15 Αυγούστου μέχρι την 1 Οκτωβρίου και “ η γειτονιά Σουληνάρι ήταν η μητρόπολη του Αγιάννη”.
Ο ναός του Αγίου Βασιλείου ήταν ένας μεγάλος ναός ο οποίος βρισκόταν στο κάτω μέρος του χωριού και συγκεκριμένα στη θέση Ματθαίουκαι κοντά στην πηγή Σουληνάρι. Ο ναός, ο οποίος αποτέλεσε την μητρόπολη του ναού, καταστράφηκε ολοσχερώς το1826και στη θέση του σήμερα έχει στηθεί ένα λιτό προσκυνητάρι…..“Ο ναός μαζί με την γύρω περιοχή του αποτελούσαν τη μητρόπολη του χωριού, καθώς βλέπουμε ότι στη γύρω περιοχή υπάρχουν πολλά αρχοντικά σημαντικών Αγιαννιτών (όπως του Πέρρου, του Σαρηγιάννη, του Ματθαίου κ.α. (των αδερφών Ζαφειροπουλαίων)) και διάφορες εκκλησίες (Άγιος Ευστράτιος και Άγιος Πέτρος)”
Ο ναός του Αγίου Γεωργίου πυρπολήθηκε δύο φορές από τους Τούρκους κατακτητές το 1687 και το 1826 και επέζησε λόγω της πέτρινης κατασκευής του ,αντίθετα με τους άλλους ναούς του Αγιάννη που κατεστράφηκαν ολοσχερώς από τον Ιμπραήμ το 1826.(Άγιος Βασίλειος, Άγιος Ευστράτιος και Άγιος Πέτρος).
«Τον Μάρτιο του 1687 ο Άγιος Ιωάννης πυρπολείται από τους Οθωμανούς, μαζί με πολλά γειτονικά χωριά όπως η Μελιγού, η Καστάνιτσα, το Κορακοβούνικαι ο Πραστός. Το γεγονός αυτό πληροφορούμαστε από το εξής απόσπασμα: <<Eῖς δέ τούς 1687 μήναν Μάρτιον, ἢλθεν ὀ Μεϊμέτ πασάς διά προσταγής τοῦ σερασκέρη Ἱσμαῆλ πασά ὄπου εὐρίσκετον εἶς την Πάτραν, εἶς ταῖς Τσακωνίαις και μή θέλοντας τά χωρία να τόν προσκυνήσουν, ἐσκλάβωσεν και ἐκαψεν τόν Ἂγιον Ἱωάννην, την Μελιγκοῦ, την Καστάνιτζαν, Κορακοβούνη και Πραστόν, και ἒγινε μεγάλη ζημία τῶν χριστιανῶν>>»
Ο ναός έχει στο εσωτερικό του συνολικά 142 αξιοθαύμαστα εικονογραφήματα ,που κυρίως στα χαμηλότερα οι άγιοι «τυφλώθηκαν» από τα σπαθιά και το μίσος του Ιμπραήμ το 1826. Οι τοιχογραφίες είναι πιθανόν έργα του Αγιαννίτη ιερέα και ζωγράφου Γεωργίου Κουλιδά.
Κοντά στον Αηγιώργη στην κεντρική πλατεία βρίσκεται δίωροφο μακρόστενο οίκημα, με πολεμίστρες, το οποίο, κατά την παράδοση, χρησιμοποιήθηκε ως «Κυβερνείο» για την εγκατάσταση της Επαναστατικής Κυβέρνησης, από 22 Αυγούστου έως 1 Οκτωβρίου 1822. Το χρονικό αυτό διάστημα βεβαιώνεται και από τα Αρχεία των Λαζάρου και Γεωργίου Κουντουριώτη (τ. Α΄, σ. 92 κ.εξ.).
Στη κεντρική πλατεία δίπλα από το ναό για τουλάχιστον τριακόσια χρόνια εγίνοντο τις γιορτές «τρικούβερτα» πανηγύρια και ατέλειωτοι μεγάλοι χοροί με πολλές σειρές «από όλο το χωριό» .Η γιορτή του Αηγιώργη στον Αγιάννη ήταν σπουδαίο πανηγύρι της περιοχής . Οι νέοι στολισμένοι με τα «καλά τους» έφιπποι στα επίσης στολισμένα άλογα τους με τα χρωματιστά κομπολόγια και τις «μαντανίες» γύριζαν τον Αηγιώργη τρεις φορές καμαρώνοντας και λοξοκοιτώντας τις κοπελιές τους και μετά έφευγαν τρέχοντας επιδεικτικά με καμάρι μέχρι του Λαϊνά , για να γυρίσουν πάλι αργότερα αυτή τη φορά πολύ σιγά ακόμα έφιπποι για να επιβεβαιώσουν ότι τους πρόσεξαν όλες και όλοι.
Οι γυναίκες κυρίως οι νέες στολισμένες με τα καλά τους και άλλοι άρχισαν χορεύοντας πηδηκτά , σαν απόγονοι του Παιάνα και του Διόνυσου, σε μεγάλη σειρά τραγουδώντας το διθύραμβο «της Λάμπρως το τραγούδι» επίσης καμαρώνοντας επιδεικτικά « να γυρίζουν το Αηγιώργη» και στο τέλος να αρχίζει ο μεγάλος χορός στη πλατεία , «που χόρευε όλο το χωριό» και ο μπάρμπα Πάνος Κατσιανός με το κλαρίνο , παρώτρυνε έξυπνα με το «αέρα τους πουλάμε» τους άλλους οργανοπαίκτες να παίξουν ασταμάτητα για «να χορέψει ο κόσμος».
«Σαράντα δυό κλεφτόπουλα την Λάμπρω κυνηγάνε
και η Λάμπρω από το φόβο της τ’Αηγιώργη πάει κα τάζει.
Άγιε μου Γιώργη, γλίτω με οχ τουν Κλεφτών τα χέρια.
Να φέρνω λίτρες το κερί κι οκάδες το λιβάνι
με τα βουβαλοτόμαρα να κουβαλάω το λάδι»
Από τις τρεις πλευρές του ναού υπάρχει το φημισμένο «πεζούλι» που εκάθοντο πριν τις καρέκλες «οι άντρες», όταν πήγαιναν στην πλατεία για διασκέδαση και κουτσομπολιό. Στο «πεζούλι» η “Συγλητικό” του Αηγιώργη συνεδρίαζαν οι άρχοντες του χωριού για πολλά χρόνια και το 1822 οι αξιωματούχοι της προσωρινής Κυβέρνησης της Ελλάδος . Αργότερα δίπλα στο «πεζούλι» κάτω από τις μουριές και κάτω απο την μεγάλη πλατάνα τα καλοκαίρια οι παραθεριστές «Αθηναίοι» Αγιαννίτες και οι «Τσιοπέλοι» από το Άστρος, με τα άσπρα πουκάμισα και τις μαγκούρες, στις καρέκλες του καφενείου «Το τρικ» έπαιζαν τάβλι, κολιτσίνα, δηλωτή, ξερή, πρέφα, κουμκάν και τετραγώνιζαν το κύκλο με ατέλειωτες «ιστορίες» όπως « θέλω την ίδια ρέγγα» και την «γίδα με το βιολί» στου Κατσούλη την μουριά. Την δεκαετία του 1950 το κουμκάν ήταν απαγορευμένο τυχερό χαρτοπαικτικό παιχνίδι ,αλλά ο Αγιάννης η το «μικρό Παρίσι» ήταν «ελεύθερη Ελλάδα» γιατί την αστυνομία είχε αντικαταστήσει ο αυτό κυρηγμένος με την προτροπή για πλάκα Αγιαννιτών «Αστυνόμος» Λουφολιάς με το δανεικό καπέλο χωροφύλακα χωρίς την κορόνα ,δεν υπήρχε αστυνομία στον Αγιάννη. Άλλωστε οι Αγιαννίτες μαθητές της σχολής Καρυτσιώτη ήταν αφορισμένοι για τις χαρτοπαικτικές τους ασχολίες από το 1824.
«Κατά τα έτη της Επαναστάσεως του 1821 η σχολή λειτουργούσε με δυσκολίες. Σύμφωνα με έγγραφο του εκπροσώπου του Υπουργείου Θρησκείας την 20η Ιουλίου 1824, οι μαθητές της Σχολής «ἀντί νά καταγίνονται εῖς τήν σπουδήν τῶν μαθημάτων….καταγίνονται ἀπό τήν αὐγήν ἒως τό ἒσπερας καθ’ ἐκάστην μέραν εῖς τό νά παίζουν χαρτιά….ταῦτα πληροφορηθέν τό Ὑπουργεῖον τοῦτο ἐταράχθη και ἐφριξεν !». Έτσι, το Υπουργείο, μαθαίνοντας για την κατάσταση της Σχολής, εξέδωσε έναν αφορισμό προς τους μαθητές.
Μια και αναφέραμε μαγκούρες και άσπρα πουκάμισα παραπάνω ας διευκρινίσουμε. Στο ¨μικρό Παρίσι» η Αγιάννη την δεκαετία του 1960 ερχόντουσαν πολλοί «Αθηναίοι» Αγιαννίτες και οι Αστρινοί «τσιοπέλοι» για να παραθερίσουν. Επίσης οι Αγιαννίτες είχαν για εκατοντάδες χρόνια μεράκι με τα γράμματα και πολλοί νέοι ήταν σπουδασμένοι και επίσης έρχοντο για να παραθερίσουν στο «μικρό Παρίσι». Σχεδόν όλοι φορούσαν άσπρα πουκάμισα και οι περισσότεροι είχαν μαγκούρες « δήθεν να παριστάνουν τους χωρικούς» με τις κλίτσες . Ο γραφικός «τρελλός του χωριού» και «αστυνόμος» Λουφολιάς τους αποκαλούσε μεταξύ άλλων ασπροπουκαμισάκηδες . Τότε έλεγαν στο «μικρό Παρισι» για πλάκα χαρακτηριστικά , «αν πετάξεις μια μαγκούρα θα κτυπήσεις δέκα ασπροπουκαμισάκηδες δασκάλους».
Απέναντι από το Αηγιώργη βρίσκεται η μεγάλη πλατάνα που είχε την μεγάλη ,καλήφωνη και πολύ δυνατή καμπάνα που καλούσε τους Αγιαννίτες στον Αηγιώργη εκατοντάδες χρόνια, που έσπασε περίεργα πρόσφατα .
Ιωάννη Μ. Αρβανίτη – Από τις Πηγές του Λαού μας, τόμος A,Β,Αθήνα1985,1988
Σμαράγδης Ι. Αρβανίτη – Μελέτες Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Αρχαιολογίας και Τέχνης προς τιμήν της καθηγήτριας Ελένης Δεληγιάννη-Δωρή. Ο μεταβυζαντινός ναός του Αγίου Γεωργίου στον Άγιο Ιωάννη Κυνουρίας συνοπτική παρουσίαση του μνημείου και του εικονογραφικού προγράμματος, Αθήνα 2010
“The Second National Assembly of the Greeks met in this place, March 30 – April 18, 1823”
The “Sacred Space” of the Second National Assembly of the Greeks is undoubtedly one of the most important historical monuments not only of Kynouria, but also of our homeland. The anniversary of this event is celebrated with special splendor every year on Easter Friday.
The Greek state, recognizing the great contribution of the Karytsiotis School and the “Sacred Space” of the Second National Assembly of the Greeks to the Greek nation, declared it a “historic monument”, “historic site” and “archaeological site”. Astros Tuition
YA 47192/1433/11-6-1946 – Official Gazette 127/B/8-8-1946
“Let us declare as a historical preserved monument the lecture hall in Astra where the second National Assembly met in 1823”.
Characterization of the Karytsiotis school square and part of the farm, in Astros Kynourias, as a historical site.
HY Ministry of Defense/GDAPC/ARCH/B1/Φ30/65069/3340/1-8-2005 – Official Gazette 1194/B/30-8-2005
We classify as a historical site the remaining section of 18,850 square meters. of the old farm (total area of 46 acres), which belonged to the Karytsiotis School…
This area is part of the farm – originally 46 acres, which Dimitrios Karytsiotis had donated to the School, which he had founded in 1805 – planted with orange, lemon and olive trees, the product of which was used to pay the School’s teachers and covering its expenses.
In this farm, two important events of the Revolution took place, the known as the “Kolokotronis Table” on June 19, 1821, to which the chieftains had come, in order to overcome their differences and agree on the success of the Revolution that was starting at that time, as also the Second National Assembly of the Greeks (March 30 to April 18, 1823) with the presence of chieftains, politicians, masses of people and the army. Within the School, which is included in the area under declaration, the declaration of the National Assembly was drawn up”.
Nafplio, which had originally been chosen to hold the Assembly, was rejected as it was considered a “partial place”, i.e. party, under the absolute influence of Kolokotronis. Thus, Astros was finally chosen for the National Assembly as the “place of the Nation.” The meetings took place in the countryside, “in an orchard,” according to Kolokotronis.
The Archaeological Museum of Astros (Karytsiotis school building), the forecourt area of the school and the neighboring “Sacred Space” of the Second National Assembly of the Greeks are physically and functionally three separate spaces with their own particular historical significance, but harmoniously linked together, modest and imposing, it is an enchanting space, in itself a wonderful and unique “museum” that our visitors admire.
Members of the government began arriving at Astros in early March, but it took about a month for the proxies to arrive. The assembly began on March 30, 1823 in Astros Kynourias and lasted until April 18.
The decisions of the National Assembly were very important for the establishment and organization of the Greek State.
On April 13, 1823, the Provisional Government of Greece, the constitution which had been voted on January 1, 1822 by the First National Assembly of Epidaurus, was revised. The new Constitution was called the “Law of Epidaurus” (showing the continuity of the new Constitution with the previous one).
The Nation acquired a definitive Constitution, which, by decision of the assembly, was “the supreme law” and prevailed over the laws of the parliament. By decision of the assembly, the catalytic intervention of Kolokotronis, the anger of the people and the army, prevented the expropriation of the national lands – estates, which were left behind by the Turkish lords, which the kotzabasides of the assembly sought and wanted. The revised Constitution, extremely progressive and innovative for its time, contained liberal and democratic provisions that guaranteed the individual rights of the citizen. Public education was instituted, issues of religious freedom were resolved, the principle of free press was established, etc. The Criminal Code was also drawn up, based on Byzantine Law, to protect the citizen from the indecency of the authorities.
It gave the right of ownership to all persons who were in Greece, without restriction on their nationality.
During the Assembly it was decided to abolish the local organizations, the Messinian Senate in Kalamata by Petrobeis Mavromichalis, the Peloponnesian Senate in the Kaltezon Monastery, the Senate of the Western Peninsula of Greece in Messolonghi, by Al. Mavrokordatos and Areios Pagos in Salona, for Eastern Greece, from Th. Negri, so that there is a single center of authority and coordination.
One of the important points of the Second National Assembly is the abolition of the chief strategy, a decision which, although without mentioning his name, abolished the position of Theodoros Kolokotronis. The decision was considered as a declaration of the democratic state, in which all powers belonged to the representatives of the nation elected by universal suffrage.
“It was issued in Astros within the Museum of Karytsiotis,” says the proclamation of the National Assembly. The Astros Archaeological Museum is housed in the Karytsiotis School
Also important is the final text of the National Assembly, where the re-declaration of National Independence and the decision to continue the Revolution with every sacrifice is made.
The Assembly, following the standards of the Constitutions of the French Revolution of 1789 AD, drew up the “Declaration of the Second Greek Assembly”. The proxies of the National Assembly and Kolokotronis honored our great national benefactor Dimitrios Karytsiotis, “Was published in Astros within the Museum of Karytsiotos,” says the proclamation of the National Assembly. The assembly responded with the proclamation, to the world and the greats of the time. “We are determined to become independent, as an autonomous and independent nation.” a bit topical today…
The proclamation begins with the words: “The pro-independence national war of the Greeks has been going on for the third year already, and the tyrant has not been defeated either by land or by sea. While the tyrannical hands of the Greeks sent a myriad of Turks to hell, and they acquired fortresses and secured the territory, and the sound of the weapons, echoing, disturbed Byzantium, the nation was happy to proclaim in Epidaurus for the first time as a nation, its independence , to legislate and establish a national administration. Already after sixteen months, Second to convene in Astros Assembly.
DCIM\101MEDIA\DJI_0184.JPG
The “Sacred Space” of the 2nd National Assembly of the Greeks can be seen with the yellow line and the Courtyard of the Karytsiotis School with the blue line.
«Το 2023 αποτελεί χρονιά ορόσημο για τον Δήμο Βόρειας Κυνουρίας.Φέτος ο Δήμος Βόρειας Κυνουρίας εορτάζει τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την Σύγκληση της Β΄ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων στο Άστρος Κυνουρίας. …… Η σημαντική αυτή επέτειος αποτελεί μια ευκαιρία για πανελλαδική ανάδειξη του τόπου μας και διάδοσης της ιστορίας μας.»
Κύριε Δήμαρχε ,με έργα, όχι με άδεια λόγια ,γίνεται η ανάδειξη του τόπου μας. Η τοπική κοινωνία υπομονετικα περιμένει αυτά που υποσχεθήκατε στο πρόγραμμα σας .
Ένα αυτονόητο έργο, που το καταλαβαίνει και η κουτσή κουρούνα ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΛΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, είναι η ανάρτηση ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ σχεδόν χωρίς χρήματα στην ιστοσελίδα του δήμου μας ,δύο φωτογραφίες με δύο λέξεις για τα δύο σπουδαιότερα μνημεία του δήμου μας , τον «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και την πλάκα της σχολής Καρυτσιώτη στον Αγιάννη.
Στην ψηφιακή εποχή μας η προβολη του τόπου μας , για ότι έχουμε, ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΛΗ της κοινωνίας και είναι καταλυτική για την περιβόητη οικονομική ανάπτυξη.
Ο Αγιάννης πήρε το όνομα του από την μεγαλοπρεπή εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου .Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στον Αγιάννη, είναι ένα μεγάλο ιστορικό μνημείο που αξίζει να επισκεφτούμε.
“Σύμφωνα με πολλούς ερευνητές ο ναός του Προδρόμου χτίστηκε κατά τον 14ο – 15ο αιώνα, ενώ κατ’ άλλους χτίστηκε τον 16ο ή 17ο αιώνα, λόγω της τεχνοτροπίας του εσωτερικού του ναού. Σύμφωνα με αναφορά του έτους 1828 ο ναός ήταν ηλικίας 250 ετών, είχε δηλαδή χτιστεί περί το 1578. Πιθανόν όμως να χτίστηκε κατά τα Βυζαντινά χρόνια, καθώς η μορφή του ναού, αλλά και η τοιχοποιία του μοιάζει με πολλά Βυζαντινά μνημεία της περιοχής (όπως η Μονή Λουκούς).”
«Κατά την παράδοση ο Αγιάννης πήρε το όνομα του από την εκκλησία αυτή. Ο Άγιος Ιωάννης αναφέρεται για πρώτη φορά στον Χρονικόν της Αλώσεως του Γεωργίου Σφρατζή το έτος 1435 και άκμασε τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Η παράδοση για την ίδρυση του χωριού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το χτίσιμο του ναού του Προδρόμου. Ο Άγιος Ιωάννης ιδρύθηκε από βοσκούς οι οποίοι ανακάλυψαν την πηγή που βρίσκεται σήμερα κάτω από την εκκλησία. Η περιοχή του Αγιάννη ήταν τότε ένα απροσπέλαστο δάσος. Αμέσως μετά την ανακάλυψη, οι βοσκοί άνοιξαν δρόμο μέσα στο δάσος και έχτισαν μία βρύση. Σύντομα οι βοσκοί με τις οικογένειες τους άρχισαν να χτίζουν τις κατοικίες τους γύρω από την πηγή και έχτισαν μία εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Το γεγονός αυτό συνέβη σίγουρα πολύ πριν το 1435, πιθανόν τα Βυζαντινά χρόνια. (βλέπε ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ – ΜΕΡΟΣ Α’)
Ο μεγαλοπρεπής ναός του Προδρόμου στον Αγιάννη ανακαινίστηκε και έγινε πατριαρχική εξαρχία το 1638.Πολύ σημαντικό έγγραφο της εποχής εκείνης είναι ένα σιγίλλιο του 1638.Σύμφωνα με αυτό το έγγραφο <<ανακηρύσσεται η χώρα του Αγίου Ιωάννου μετά του ομωνύμου ναού σταυροπήγιον>>και οριζόταν <<ινα εις τον ναόν του Αγίου Ιωάννου υπόκειται ο εις το χωρίον ναός του Αγίου Βασιλείου>>.Για την ανακήρυξη αυτή μεσολάβησαν Αγιαννίτες έμποροι που ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη.»
Ο επισκέπτης θαυμάζει την υπεραιωνόβια πλατάνα και το άφθονο παγωμένο νερό που πηγάζει ακριβώς κάτω από την εκκλησία και ρέει από πέντε κανάλους, ένας είναι πολύ χαμηλά, σαν να φαίνεται το νερό έρχεται μέσα από την εκκλησία.
Με το άφθονο νερό του προδρόμου “έζησε” το χωριό.Το νέρο την νύκτα πήγαινε στη μεγάλη στέρνα δίπλα στην πλατάνα και όταν γέμιζε η στέρνα οι μυλωνάδες την απολούσαν και το νερό έτρεχε ορμητικά σε ένα μικρό καταρράκτη σε κάθε νερόμυλο και με την δύναμη του νερόυ δούλευαν οι νερόμυλοι. Υπήρχαν τέσσερις νερόμυλοι κάτω από τον πρόδρομο στη σειρά, του Δικαίου η Μακαρούνα , του Κορδώνη, του Παπούλια η Τουρή και του Γαρδικιώτη ,< λέγανε ότι υπήρχε και άλλος νερόμυλος του Γιάννακα αλλά δεν θυμάμαι το κτήριο η ήταν ο ίδιος με του Γαρδικιώτη η ήταν μακρύτερα κάτω από την εκκλησία του Αηλιά και είχε γκρεμιστεί, όποιος θυμάται ας βοηθήσει>. Κάτω κοντά στον Άγιο Δημήτριο στο ρέμμα υπήρχε και ο νερόμυλος του Σταυρούλη. Επίσης στη είσοδο του χωριού άπό το Άστρος μετά την εκκλησία της Αγιάς Παρασκευής υπήρχε και ένας μύλος που δούλευε, όχι με νερό, αλλά με πετρέλαιο του μπάρμπα Λιά Κολοβού.
Ο σούγελος του νερού, το νερό του προδρόμου μεταφερότανε μακρυά για να ποτίζονται τα “περβόλια” και να ζουν οι Αγιαννίτες για πολλούς αιώνες.
Τα καλοκαίρια κάτω από το πρόδρομο ήταν το μισο χωριό στα περβόλια τους, ήταν σαν ένα καθημερινό πανηγύρι, μερικοί τραγουδούσαν η φώναζαν δυνατά για να τους ακούν αυτοί που ήσαν πολύ μακρυά και φυσικά ήταν κα χώρος κοινωνικών επαφών για τις νέες και νέους του χωριού , κάπου έπρεπε να συναντηθούν και να αρχίσουν οι πολιορκίες από τους νέους που τότε είχαν τον πρώτο λόγο. Οι νερόμυλοι αλέθανε τα σιτάρια και ταυτόχρονα την νύκτα ποτίζανε τα περβόλια ακριβώς κάτω από τον πρόδρομο στους “μύλους ” και την ημέρα το νερό πήγαινε στου σούγελο που έφθανε μέχρι το Σουληνάρι στην άλλη άκρη του χωριού. Επίσης το νερό το πηγαίνανε και στο δρόμους, ήταν άφθονο, μέχρι τις βάγιες όπου δεν υπήρχε σούγελος.Oι ποτιστάδες είχαν το πρώτο λόγο ,αλλά βασικά όλοι πήγαιναν με σειρά.
Μετά την πλατάνα και πριν την μεγάλη στέρνα υπήρχε πλυσταριό, που οι γυναίκες έπλεναν τα κλινοσκεπάσματα χράμια και σαίσματα και γενικά τα ρούχα της οικογένειας τους
Πριν μερικά χρόνια ο περίπατος στους “μύλους ” σταματούσε στον δεύτερο νερόμυλο του Κορδώνη, τα βάτα έφθαναν μέχρι τον Αη Λιά απέναντι δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει ανοικτό μονοπάτι και μεχρι που φθανει.. Βλέπουμε κάθε χρόνο προσπάθειες των φίλων του χωριού να καθαρίζουν τα μονοπάτια. Στα περβόλια όλοι είχαν λαχανικά ,ντομάτες , κολοκυθάκια, φασολάκια, αγγούρια , μπάμιες,μελιτζάνες αραποσίτια, σταφύλια, καρύδια, κυδόνια, μύγδαλα, μήλα και άλλα φρούτα κάθε είδους.Στη κυριολεξία το χωριό “ζούσε” από τον πρόδρομο. Δεν έχουμε φωτογραφίες από τους νερόμυλους του χωριού και από τα περβόλια τους “Μύλους ”, όποιος έχει κάτι ας βοηθήσει .Η βόλτα στους “Μύλους ” ήταν κάποτε γραφικότατη και οι φίλοι του χωριού το γνωρίζουν και κάτι θα κάνουν,.
Να σημειώσουμε ,ότι δίπλα από εκεί περνάει το μονοπάτι του “Parnon Trail”και θα μπορούν να το επισκεφθούν δεκάδες περιπατητές.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
“Η δύναμη του νερού χρησιμοποιήθηκε από τον άνθρωπο ως κινητήριος δύναμη των μύλων για τη σύνθλιψη των κόκων των σιτηρών και την παραγωγή αλεύρων.
Ο νερόμυλος ή υδρόμυλος είναι η πρώτη μηχανή παραγωγής έργου που κατασκεύασε ο άνθρωπος με τη χρήση φυσικής, ήπιας και ανανεώσιμης πηγής ενέργειας. Με τη δύναμη που δημιουργεί η πτώση του νερού από ψηλά ή η ροή του και με τη βοήθεια του τροχού, εφεύρεση που άλλαξε την ανθρώπινη ιστορία, κινήθηκαν απλές και στη συνέχεια πολύπλοκες μηχανές, που κάλυψαν τις περισσότερες ανάγκες των προβιομηχανικών κοινωνιών, αντικαθιστώντας στις πρώιμες μηχανές την ανθρώπινη ή ζωϊκή δύναμη (χειρόμυλοι και ζωόμυλοι), κινητήριες δυνάμεις πριν το νερό και τον αέρα.[1]Με τον νερόμυλο και την βοηθεια της μυλόπετρας επίσης άλεθαν το αλέυρι. “
“Εν τούτω τω τόπω συνήλθεν η Β΄ Εθνική Συνέλευσις των Ελλήνων, 30 Μαρτίου – 18 Απριλίου 1823»
O «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνωνείναι αναμφισβήτητα ένα από το σημαντικότερα ιστορικά μνημεία όχι μόνο της Κυνουρίας, αλλά και της πατρίδας μας. Η επέτειος αυτού του γεγονότος γιορτάζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα κάθε χρόνο την Παρασκευή του Πάσχα.
Το Ελληνικό κράτος αναγνωρίζοντας την μεγάλη προσφορά της Σχολής Καρυτσιώτη και του «Ιερού Χώρου» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων στο Ελληνικό έθνος εκήρυξε σαν «ιστορικόν διατηρητέον μνημείον», «ιστορικό τόπο» και «αρχαιολογικόν χώρον».Διδακτήριον Άστρους
Χαρακτηρίζουμε ως ιστορικό τόπο το εναπομείναν σήμερα τμήμα εκτάσεως 18.850 τα.μ. του παλαιού αγροκηπίου (συνολικής εκτάσεως 46 στρεμμάτων), το οποίο ανήκε στη Σχολή Καρυτσιώτη…..
Ο χώρος αυτός είναι τμήμα του αγροκηπίου – αρχικά 46 στρεμμάτων, το οποίο είχε δωρίσει ο Δημήτριος Καρυτσιώτης στη Σχολή, την οποία είχε ιδρύσει το 1805 – δενδροφυτεμένου με πορτοκαλιές, λεμονιές και ελιές, το προϊόν των οποίωνχρησιμοποιούνταν για την πληρωμή των δασκάλων της Σχολής και την κάλυψη των εξόδων της.
Στο αγροκήπιο αυτό έλαβαν χώρα δύο σημαντικά γεγονότα της Επαναστάσεως, το γνωστό ως «κολοκοτρωναίικο τραπέζι της συμφιλίωσης» στις 19 Ιουνίου 1821, στο οποίο είχαν προσέλθει οι οπλαρχηγοί, προκειμένου να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις και να ομονοήσουν για την επιτυχία της Επανάστασης που τότε ξεκινούσε, καθώς επίσης και η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων (30 Μαρτίου έως τις 18 Απριλίου του 1823)με την παρουσία οπλαρχηγών, πολιτικών, πλήθους λαού και στρατού. Εντός της Σχολής η οποία περιλαμβάνεται στον υπό κήρυξη χώρο, συντάχθηκε η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης».
Το Ναύπλιο, που είχε αρχικά επιλεγεί για να πραγματοποιηθεί η Συνέλευση, απορρίφθηκε καθώς εθεωρείτο«τόπος μερικός», δηλ. κομματικός, υπό την απόλυτο επιρροή του Κολοκοτρώνη. Έτσι, επιλέχθηκε τελικά το Άστρος για την Εθνοσυνέλευση ως«τόπος του Έθνους».“Οι συνεδριάσεις έγιναν στην ύπαιθρο, «μέσα εις ένα περιβόλι», σύμφωνα με τον Κολοκοτρώνη.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους (κτήριο της σχολής Καρυτσιώτη), ο προαύλειος χώρος της σχολής και ο γειτονικός «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνωνεíναι φυσικά και λειτουργικά τρεις χωριστοί χώροι με την δική τους ιδιαίτερη ιστορική σημασία, αλλά δεμένοι μεταξύ τους αρμονικά, σεμνά και επιβλητικά, είναι ένας μαγευτικός χώρος, από μόνος του ένα υπέροχο και μοναδικό «μουσείο» που θαυμάζουν οι επισκέπτες μας.
Στο Άστρος άρχισαν να προσέρχονται τα μέλη της κυβέρνησης από τις αρχές Μαρτίου, αλλά χρειάστηκε ένας περίπου μήνας μέχρι να έλθουν οι πληρεξούσιοι. Η συνέλευση άρχισε στις 30 Μαρτίου 1823 στο Άστρος Κυνουρίας και κράτησε μέχρι τις 18 Απριλίου.
Οι αποφάσεις της Εθνοσυνέλευσης ήταν σημαντικότατες για την ίδρυση και οργάνωση του Ελληνικού Κράτους.
Στις 13 Απριλίου 1823, αναθεωρήθηκε το Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος, το σύνταγμα το οποίο είχε ψηφιστεί την 1η Ιανουαρίου 1822 από την Α’ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου. Το νέο Σύνταγμα ονομάστηκε «Νόμος της Επιδαύρου» (δείχνοντας τη συνέχεια του νέου Συντάγματος με το προηγούμενο).
Tο Έθνος απέκτησε οριστικό Σύνταγμα, που με απόφαση της συνέλευσης ήταν“ο ανώτερος νόμος και υπηρίσχυε των νόμων του βουλευτικού. Με απόφαση της συνέλευσης, την καταλυτική παρέμβαση του Κολοκοτρώνη, την οργή του λαού και του στρατού, απετράπειη εκποίηση των εθνικών γαιών – κτημάτων,που άφηναν πίσω τους οι Τούρκοι άρχοντες, που επεδίωκαν και ήθελαν οι κοτζαμπάσηδες της συνέλευσης.Το αναθεωρημένο Σύνταγμα, εξαιρετικά προοδευτικό και πρωτοποριακό για την εποχή του,περιείχε φιλελεύθερες και δημοκρατικές διατάξεις, που διασφάλιζαν τα ατομικά δικαιώματα του πολίτη. Θεσμοθετήθηκε η Δημόσια εκπαίδευση, λύθηκαν ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας,καθιερώθηκε η αρχή της ελευθεροτυπίαςκ.α. Καταρτίστηκε και ο Ποινικός Κώδικας, βάσει του Βυζαντινού Δικαίου,για την προστασία του πολίτη από την ασυδοσία των αρχών.
Έδινε το δικαίωμα της ιδιοκτησίας σε όλα τα άτομα που βρίσκονταν στην Ελλάδα, χωρίς περιορισμό στην ιθαγένειά τους .
Κατά τη Συνέλευση αποφασίστηκενα καταργηθούν οι τοπικοί οργανισμοί,η Μεσσηνιακή Γερουσία στην Καλαμάτα από τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, η Πελοποννησιακή Γερουσία στη Μονή Καλτεζών, η Γερουσία της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος στο Μεσολόγγι, από τον Αλ. Μαυροκορδάτο και ο Άρειος Πάγος στα Σάλωνα, για την Ανατολική Ελλάδα, από το Θ. Νέγρη, ώστενα υπάρχει ένα μόνο κέντρο εξουσίας και συντονισμού.
Ένα από τα σημαντικά σημεία της Β’ Εθνοσυνέλευσης είναι η κατάργηση της αρχιστρατηγίας, απόφαση που αν και χωρίς αναφορά στο όνομά του, κατάργησε τη θέση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.Η απόφαση θεωρήθηκε σαν διακήρυξητου δημοκρατικού πολιτεύματος ,που όλες οι εξουσίες ανήκαν στους εκλεγμένους από καθολική ψηφοφορίααντιπροσώπους του έθνους.
«Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου του Καρυτσιώτου», λέει η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης. ΣτηΣχολή Καρυτσιώτη στεγάζεται το Αρχαιολογικό ΜουσείοΆστρους
Σημαντικό είναι επίσης το καταληκτικό κείμενο της Εθνοσυνέλευσης όπου γίνεται επαναδιακήρυξη της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της απόφασης για συνέχιση της Επανάστασης με κάθε θυσία.
Η Συνέλευση, στα πρότυπα των Συνταγμάτων της Γαλλικής Επανάστασης του 1789 μ.Χ., συνέταξε και τη «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως». Οι πληρεξούσιοι της εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης ετίμησαν το μεγάλο εθνικό ευεργέτη μας Δημήτριο Καρυτσιώτη, «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου του Καρυτσιώτου», λέει η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης. Η συνέλευση απάντησε με την διακήρυξη ,στην υφήλιο και τους μεγαλους της εποχής .«Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον».”λίγο επίκαιρο σήμερα…
Η διακήρυξη αρχίζει με τις φράσεις: “Τρίτον ήδη χρόνον διαρκεί ο υπέρ ανεξαρτησίας εθνικός των Ελλήνων πόλεμος και ο τύραννος ούτε κατά γην ούτε κατά θάλασσαν ηυδοκίμησεν. Ενώ δε αι τυραννοκτόνοι χείρες των Ελλήνων έπεμψαν μυριάδας Τούρκους εις άδου, και φρούρια απέκτησαν, και την επικράτειαν εξησφάλισαν, ο δε κρότος των ημετέρων όπλων, αντηχήσας, διετάραξε το Βυζάντιον, ευτύχησε το έθνος να διακηρύξη εν Επιδαύρω κατά πρώτον ως έθνος, την ανεξαρτησίαν του, να νομοθετήσει και εθνικήν να καταστήση διοίκησιν. Ήδη δε μετά δεκαέξ μήνας Δευτέραν να συγκροτήση εν Άστρει συνέλευσιν ....»
DCIM\101MEDIA\DJI_0184.JPG
Διακρίνεται ο«Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων με την κίτρινη γραμμή και σε μπλε γραμμή το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη.
“O Θαλής ήταν ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες όλων των εποχών”
Η πνευματική και η οικονομική ελευθερία δημιουργούν τις άριστες συνθήκες για μια πνευματική απογείωση .
Οι Ίωνες , ήταν οι Έλληνες της πρώτης διασποράς ,έγιναν ελεύθεροι από τον κατεστημένο τρόπο ζωής και σκέψης, και μακρυά από την κάθε επίδραση του παλιού άλλαξαν τον ρου της ιστορίας. Ανύσηχοι και ριψοκίνδυνοι έγιναν γρήγορα οικονομικά ανεξάρτητοι, από το εμπόριο με τους άλλους ανατολικούς λαούς, και δημιούργησαν το περιβάλλον που τους επέτρεπε να προκαλούν, ενθαρρύνουν και επιτρέπουν την αμφισβήτηση και την λογική εξήγηση για όλα.
Ξαφνικά ο κόσμος άφησε τους μύθους και τις θρησκοληψίες που κυριάρχησαν την σκέψη του χιλιετιρίδες, από την εμφάνιση του στον πλανήτη γή, και άρχισε να σκέπτεται λογικά.
Είχε φθάσει η κατάλληλη στιγμή στην ιστορία την ανθρωπότητας για την λεγόμενη δημιουργία του Ελληνικού θαύματος.
Αναμφισβήτητα ο Θαλής ο Μιλήσιος επηρέασε την ανθρωπότητα όσο κανένας άλλος άνθρωπος , μας έδωσε τον λόγοκαι τον κοινό νου ,ένα χρήσιμο εργαλείο, για να τα κάνουμε σωστά όλα.
“Οι πρώτοι εκείνοι φιλόσοφοι είχαν κάτι κοινό: πίστευαν όλοι πως πίσω απ’ όλες τις αλλαγές κρυβόταν ένα ορισμένο πρωταρχικό στοιχείο.
“Έτσι ελευθερώθηκε η φιλοσοφία από τη θρησκεία. Μπορούμε να πούμε ότι οι φυσικοί φιλόσοφοι έκαναν τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση ενός επιστημονικού τρόπου σκέψης κι έθεσαν έτσι τα θεμέλια για τη μετέπειτα ανάπτυξη των φυσικών επιστημών.
“…..Αυτή η διαδικασία είχε ως συνέπεια μια βαθιά πνευματική ζύμωση, καθώς και σοβαρές επιπτώσεις στη διανοητική ιστορία του ανθρώπου. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν στην Ιωνία οδήγησαν στο φιλοσοφικό στοχασμό”
“Στις ιωνικές όμως πόλεις του 7ου και του 6ου αιώνα π.Χ. υπήρχε μια πανίσχυρη αστική τάξη στην οποία κυριαρχούσαν οι έμποροι και οι ναυτικοί. Αυτοί προσπάθησαν να εξηγήσουν τα φαινόμενα – πέρα από τις μυθικές ερμηνείες το κόσμου – με τη λογική και τον προσδιορισμό των φυσικών αιτίων.”
“H πόλη που πρωτοστάτησε σε αυτή την κίνηση ήταν η Μίλητος με τις πολυάριθμες αποικίες της. Εκεί έζησαν οι πρώτοι φιλόσοφοι: ο Θαλής, (640 ή 624 π.Χ. – 546 π.Χ.) o Αναξίμανδρος (610 – 547 π.Χ.) και ο Αναξιμένης (570-526 π.Χ.”
“Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ο Θαλής υπήρξε ο πρώτος φιλόσοφος και η φιλοσοφία αρχίζει με αυτόν.
O Σταγειρίτης αναφέρει: To ερωτάν περί των πρώτων αρχών και αιτίων… αλλά Θαλής μεν ο της τοιαύτης αρχηγός φιλοσοφίας ύδωρ φησίν είναι αρχήν.. .(Το να ερωτά κάποιος για τις πρώτες αρχές και τα αίτια είναι φιλοσοφία”
Ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας αλλά και αρκετοί ακόμα φιλόσοφοι του θεωρούν το Θαλή τον πρώτο φιλόσοφο της ιστορίας. Αλλωστε το όνομα του βρίσκεται ανάμεσα σε αυτά των «7 σοφών της αρχαιότητας».” Ακόμα και στην σύγχρονη εποχή, ο Θαλής διατηρεί το… μαθηματικό του «κύρος». Ενας από τους σημαντικότερους μαθηματικούς των τελευταίων αιώνων, ο Μπέρναρντ Ράσελ, είχε δηλώσει πως: «Η δυτική φιλοσοφία αρχίζει με τον Θαλή». Φυσικά η δήλωση αυτή μπορεί να δικαιολογηθεί, αφού ο Θαλής ήταν από τους πρώτους επιστήμονες που ασχολήθηκαν σε μεγάλο βαθμό με την έννοια της «λογικής», η οποία αποτέλεσε βασικό αντικείμενο μελέτης του Ράσελ.”
“Τα μέλη της λογικιστικής σχολής πίστευαν ότι η λογική αποτελούσε τη βάση για κάθε είδους επιχειρηματολογία. Οι κύριοι εκπρόσωποι της σχολής αυτής ήταν ο BertrandRussell ((Μπέρτραντ Ράσελ, 1872-1970)
Θα ήταν περισσότερο εύστοχο αν διορθώναμε τον Μπέρτραντ Ράσελ και λέγαμε καλύτερα ότι ο παγκόσμιος πολιτισμός αρχίζει με τον Θαλή , αφούς ο δυτικός πολιτισμός σήμερα αναμφισβήτητα επηρεάζει σηναντικά τον παγκόσμιο πολιτισμό .
“Ο Θαλής ο Μιλήσιος , ήταν μια πολύπλευρη προσωπικότητα. Ασχολήθηκε με την αστρονομία και τα μαθηματικά, τη φυσική και την φιλοσοφία. Για τα επιστημονικά του επιτεύγματα λέγονται πολλά και είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς πόσα από αυτά δεν οφείλονται στον θρύλο που δημιουργήθηκε γύρω από την προσωπικότητά του. Αναδείχτηκε σε οξυδερκή διανοητική και πολιτικά
Πρώτος ο Θαλής αναζήτησε την αρχή των όντων όχι στον Θεό, αλλά σε κάποιο φυσικό είδος. Η προσπάθειά του Θαλή να εξηγήσει τη φύση και το πλήθος των φυσικών φαινομένων, όχι πια με το μύθο και τη θρησκεία, αλλά ορθολογικά, τον τοποθετεί ιστορικά στην πρώτη θέση της αρχαιοελληνικής φιλοσοφικής παραδόσεως”
“Ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο σπουδαίος αυτός φιλόσοφος και ικανότατος παρατηρητής της Φύσης, προσπάθησε να εξηγήσει την προέλευση του Κόσμου με την επαγωγική έρευνα παραμερίζοντας τον μύθο.Υπέθεσε ότι το πρωταρχικό στοιχείο, η αρχή και η βάση του Κόσμου, θα πρέπει να είναι κάποιο από τα τέσσερα βασικά στοιχεία”
Πρώτος, λοιπόν, ο Θαλής ο Μιλήσιος, ιδρυτής της Ιωνικής Σχολής και θεμελιωτής της θεωρητικής Γεωμετρίας και Αστρονομίας, ως φορεύς του θεωρητικού ελληνικού πνεύματος, το οποίο δεν αρκείται στην διαπίστωση και διαμνημόνευση των δεδομένων αλλά αναζητά την θεωρητική εξήγηση και δικαιολόγηση των γεγονότων, έδωσε την έννοια της «αρχής», που από τότε αποτελεί βασικό όρο της παγκόσμιας επιστημονικής διανόησης”
…”είναι σίγουρο πως ο Θαλής δικαίως θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες…..Αυτό διότι ο Μιλήσιος μαθηματικός ήταν αυτός που ουσιαστικά έδωσε το έναυσμα ώστε οι μαθηματικοί να αρχίσουν να σκέφτονται με… πιο επιστημονικό τρόπο….Εφαρμόζοντας πρώτος την «αρχή της απαγωγής», έδωσε στα χέρια των μεταγενέστερων επιστημόνων ένα πανίσχυρο εργαλείο. Είτε θεωρούσε ότι το νερό εκτός από κοσμογονική αρχή συμμετέχει στη σύσταση του κόσμου είτε όχι, το σημαντικό είναι ότι ο φιλόσοφος αφαιρεί από το νερό τη θεϊκή του ιδιότητα και το αναγνωρίζει μόνον ως φυσικό σώμα.
Το σημαντικότερο είναι, ωστόσο, ότι μέσω της προβληματικής του για την αρχή του κόσμου ανήγαγε τα πολλαπλά φαινόμενα του κόσμου σε μία απρόσωπη, μοναδική ή ενιαία αρχή, γεγονός που τον κατατάσσει δίκαια στη χορεία των φιλοσόφων.
Ο Θαλής είναι γνωστός και για την επιτυχημένη πρόβλεψη της ηλιακής έκλειψης του 585.
Κατά την διάρκεια του μεγάλου του ταξιδιού, ο Θαλής φρόντισε να μεταδώσει και κάποιες από τις γνώσεις του στους γειτονικούς λαούς. Μάλιστα όταν βρισκόταν στην Αίγυπτο, μπροστά στο εντυπωσιακό θέαμα των επιβλητικών πυραμίδων, φρόντισε να πραγματοποιήσει την πιο… γνωστή του μέτρηση. Κανείς δεν γνώριζε το πραγματικό ύψος της μεγάλης πυραμίδας της Γκίζας, μέχρι που ο Θαλής έκανε μια πολύ απλή αλλά και έξυπνη σκέψη. Τοποθετώντας μια ράβδο δίπλα στο τερατώδες κτίσμα, περίμενε την στιγμή της μέρας όπου η σκιά θα έφτανε στο ίδιο μήκος με ξύλο. Την ίδια στιγμή, το ύψος της πυραμίδας μπορούσε να μετρηθεί μέσω της σκιάς της. Ενα αιώνιο πρόβλημα, άλυτο ακόμα και για τους χτίστες της πυραμίδας, είχε λυθεί με έναν τόσο απλό τρόπο”.
Για 2,500 χρόνια ο λαός μας όταν θέλει να πει κάποιος είναι πολύ εξυπνος λέει επίσης αυτός είναι “Θαλής “ (η “Αριστοτέλης “) σε ένδειξη εκτίμησης και θαυμασμού στους μεγάλους στοχαστές. Αυτό το έλεγαν περισσότερο καθημερινά για πολλούς αιώνες μετα τον θάνατο του. Όπως ο 78ος Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμός (Π.Μ.Δ.) στα Μαθηματικά λέγεται «Ο ΘΑΛΗΣ» και δεν λέγεται Αρχιμήδης, Ευκλείδης, Πυθαγόρας , για να δείξουν την μεγάλη εκτίμηση που έχουν όλοι στο Θαλή μέχρι σήμερα.
Η “παρέα ” του Θαλή, (οι σπουδαιότεροι Προσωκρατικοί φιλόσοφοι και άλλοι φιλόσοφοι ).
.O Αναξίμανδρος
“O επόμενος φιλόσοφος από τη Μίλητο είναι ο Αναξίμανδρος (610 – 547 π.Χ.) Όπως ο Θαλής, έτσι και αυτός, είχε σημαντικές γνώσεις στα μαθηματικά, την αστρονομία και τη γεωγραφία.
Λέγεται ότι κατασκεύασε τον πρώτο χάρτη του κόσμου, συντέλεσε στην εισαγωγή της χρήσης του ηλιακού ρολογιού στην Ελλάδα, ενώ κατασκεύασε και μια ουράνια σφαίρα για τη διευκόλυνση των ναυτικών. Συγκεκριμένα, δημιούργησε ένα σφαιρικό πρότυπο των ουρανών στο κέντρο του οποίου τοποθέτησε τη Γη (γεωκεντρικό πρότυπο του σύμπαντος).
Τα ενδιαφέροντα όμως του Αναξίμανδρου ξεπερνούν κατά πολύ αυτά του Θαλή. Εκτός από τα μαθηματικά, την αστρονομία και τη γεωγραφία, τον ενδιαφέρουν η μετεωρολογία, η ανθρωπολογία, η βιολογία, ακόμη και η ιστορία του πολιτισμού. Τα ενδιαφέροντα του προδίδουν και την πραγματική του πρόθεση: Ήθελε να δώσει μια καθολική εικόνα της φυσικής πορείας των πραγμάτων από την αρχή τους ως την παρούσα φάση τους.
Το πρώτο τέτοιο παράδειγμα στην ιστορία της επιστήμης αποτελεί αναμφίβολα η θεωρία του Αναξίμανδρου, κατά τον 6ο αι. π.Χ., ότι η Γη αιωρείται στο κενό, θεωρία που κατά τον Κ. Popper «είναι μια από τις τολμηρότερες, τις πιο επαναστατικές και τις πιο θαυμαστές ιδέες σε ολόκληρη την ιστορία του ανθρωπίνου πνεύματος». Το αξιοσημείωτο στην ιδέα αυτή είναι ότι η ενόραση και η λογική οδήγησαν τον Αναξίμανδρο στο σωστό συμπέρασμα ότι η Γη δεν είναι δυνατόν να στηρίζεται πουθενά, αλλά πρέπει να αιωρείται, ενώ, αντίθετα, η παρατήρηση και η εμπειρία ότι βρισκόμαστε πάνω σε μια επίπεδη γήινη επιφάνεια με τον κυκλικό ορίζοντα γύρω μας ήταν εκείνες που τον παρέσυραν στην εσφαλμένη αντίληψη ότι η Γη είναι κύλινδρος (και όχι σφαίρα), σε μια από τις επίπεδες επιφάνειες του οποίου ζει ο άνθρωπος.”
O Αναξιμένης (570-526 π.Χ.
“O τρίτος φιλόσοφος από τη Μίλητο ήταν ο Αναξιμένης (570-526 π.Χ. περίπου). Οι απόψεις του θεωρούνται συνέπεια και παραλλαγή των απόψεων του Αναξίμανδρου μέχρι του σημείου να θεωρείται -χωρίς όμως να υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις- μαθητής του”
“Ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος ήταν Έλληναςπροσωκρατικόςφιλόσοφος που έζησε τον 6ο με 5ο π.Χ. αιώνα στην Έφεσο, στην Ιωνία της Μικράς Ασίας 535-470 px or 544-484?”
“Ο Δημόκριτος (~460 π.Χ.– 370 π.Χ., ΕΤΥΜ. αρχ., αρχική σημ. “ο κριτής του δήμου”, δῆμος + -κριτός< κρίνω) ήταν προσωκρατικόςφιλόσοφος, ο οποίος γεννήθηκε στα Άβδηρα της Θράκης. Ήταν μαθητής του Λεύκιππου. Πίστευε ότι η ύλη αποτελείτο από αδιάσπαστα, αόρατα στοιχεία, τα άτομα. Επίσης ήταν ο πρώτος που αντιλήφθηκε ότι ο Γαλαξίας είναι το φως από μακρινά αστέρια. Ήταν ανάμεσα στους πρώτους που ανέφεραν ότι το σύμπαν έχει και άλλους “κόσμους” και μάλιστα ορισμένους κατοικημένους. Ο Δημόκριτος ξεκαθάριζε ότι το κενό δεν ταυτίζεται με το τίποτα (“μη ον”), είναι δηλαδή κάτι το υπαρκτό.”
“Ο Πρωταγόρας (π. 490 – π. 420 π.Χ.), από τα Άβδηρα της Θράκης, ήταν σημαντικός σοφιστής της αρχαιότητας. Υπήρξε σύγχρονος του Δημόκριτου, από τα Άβδηρα επίσης, κορυφαίος μεταξύ των σοφιστών και ο ιδρυτής της σοφιστικής κίνησης. Ως δάσκαλος ταξίδεψε σε πολλές ελληνικές πόλεις. Επισκεπτόταν συχνά την Αθήνα όπου συνδέθηκε με φιλία με τον Περικλή και άλλους επιφανείς Αθηναίους. Αναφέρεται πως ο Περικλής του ανέθεσε να γράψει τους νόμους για τους Θούριους, της αθηναϊκής αποικίας στην Κάτω Ιταλία που ιδρύθηκε το 444 π.Χ στη θέση της Σύβαρης[1].”
“Ο Επίκουρος (341 π.Χ. – 270 π.Χ.) ήταν Έλληναςφιλόσοφος. Ίδρυσε δική του φιλοσοφική σχολή, με το όνομα Κήπος του Επίκουρου, η οποία θεωρείται από τις πιο γνωστές σχολές της ελληνικής φιλοσοφίας”
Ο Πλάτων (Αρχαία Αθήνα, 427 π.Χ. – Αρχαία Αθήνα, 347 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληναςφιλόσοφος από την Αθήνα, ο πιο γνωστός μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη. Το έργο του, που με τη μορφή φιλοσοφικών διαλόγων έχει σωθεί ολόκληρο (του αποδίδονται ακόμα και μερικά νόθα έργα),· άσκησε τεράστια επιρροή στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και γενικότερα στη δυτική φιλοσοφική παράδοση μέχρι και σήμερα. Κύριος οικοδόμος της φιλοσοφίας, οδηγητής είτε προάγγελος μεταγενεστέρων προβάσεών της, εμπνευστής άμεσα ή έμμεσα των σπουδαιότερων κοινωνικοπολιτικών οραματισμών.[6]