“Το Παλαμήδι του Αναπλιού” είναι “η μητέρα όλων των κάστρων” , μισή ώρα απο το Άστρος (34χλμ) και είναι ένα από τα ωραιότερα κάστρα της Ελλάδας , το μεγαλύτερο και καλύτερα διατηρημένο φρουριακό συγκρότημα της Ενετοκρατίας. Στο Παλαμήδι βρίσκεται η φυλακή του Κολοκοτρώνη ,στο κέντρο του μεγάλου κάστρου, στα δεξιά της μικρής εκκλησίας στο βάθος μέσα στη τελευταία καμάρα( διακρίνεται κάποιος με κίτρινα) .Σε αυτό το επιβλητικό καλντιρίμι περπάτησε ο γέρος του Μωριά αλυσσοδεμένος από τους κοντζαπμάσηδες, που πολλοί επισκέπτες συγκινούνται όταν το περπατάνε με όλες τις σκέψεις…. για τις εξουσίες…
Η πόρτα αριστερά οδηγεί στο μικρό μουντρούμι που σε λίγα σκαλιά οδηγεί στη “φυλακή του Κολοκοτρώνη” ,που όταν κατέβεις τα σκαλιά “πιάνετε κυριολεκτικα η αναπνοή σου”, σκεπτόμενος τον αλυσσοδεμένο γέρο του Μωριά που με το τσαρούχι του έφαγε το βράχο από την οργή του, για τους κοντζαμπάσηδες που δεν φεύγουν ποτέ από την ζωή μας……..Η επίσκεψη στην φυλακή του Κολοκοτρώνη εμπνέει και ενθαρρύνει πολλούς επισκέπτες να συνεχίζουν με αξιοπρέπεια και θάρρος τους δικούς τους καθημερινούς αγώνες .
Όταν η επανάσταση στο δεύτερο έτος έδειχνε τις δυσκολίες που υπήρχαν, οι Άγγλοι φίλοι μας έστειλαν ένα ναύαρχο να συμβιβάσει τους εμπολέμους .Ο ναύαρχος συνάντησε τον γέρο του Μωριά στο Ναύπλιο και του ζήτησε να συμβιβαστεί με τους Τούρκους κατακτητές και ο γέρος του Μωριά έδωσε την απάντηση.Τι λέει παρακάτω ο γέρος του Μωριά με δύο λόγια τα λέει όλα.
Εμείς δεν παραδοθήκαμε ποτέ,πολεμάμε τους Τούρκους κατακτητές ασταμάτητα τετρακόσια χρόνια στα κάστρα μας ,στους κάμπους και στα βουνά, και για να καταλάβει καλύτερα ο ναύαρχος συνέχισε .
Φωτιά και τσεκούρι στους συνεργάτες των κατακτητών.
Ο ναύαρχος κατάλαβε καλά και η συνάντηση τελείωσε γρήγορα.
Tο ορεινό αυτό κάστρο θεωρείται ότι είναι το οχυρό που αναφέρεται στο Αραγωνικό Χρονικό του Μορέως ως Estella (μετάφραση της ελληνικής λέξης Άστρος) και έχει μείνει γνωστό με το δημώδες όνομα «Κάστρο της Ωριάς», το οποίο απαντά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, λόγω της λαϊκής παράδοσης σχετικά με την κατάληψή του. Το κάστρο Εστέλλα η της Ωριάς έκτισε ο Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος προς υποταγήν των ανυπότακτων γειτόνων Τσακώνων στη Σίταινα ,Καστάνιτσα και Πραστό, εκεί που ήταν οι Τσάκωνες , «επάνω εις τα όρη » suso en law montanyas , όπως αναφέρεται στο Χρονικό του Μορέως
Το ΚάστροτηςΕστέλλαςηΩριάςβρίσκεται στο οροπέδιο Ξεροκάμπι, σε ένα απόκρημνο λόφο σαν μία «φυσική πυραμίδα», ανάμεσα στα χωριά Άγιος Ιωάννης και Άγιος Πέτρος, είναι επίσης γνωστό σαν το κάστρο στο Ξηροκάμπι.
Ο Ιμπραήμ κατέσφαξε και έκαψε ολόκληρο την Πελοπόννησο, αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να νικήσει τον Άκουρο , αν και τον είχε αιχμαλωτίσει προσωρινά, ούτε στην μάχη της 5 και 6 Αυγούστου 1826 στο κάστρο του Παραλίου Άστρους, κάποιος έπρεπε να αντισταθεί και είναι μεγάλη μας τιμή, αυτός ήταν ο Αγιαννίτης Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (Άκουρος). Η νίκη του Άκουρου στο Κάστρο του Παραλίου Άστρους αναπτέρωσε αποφασιστικά το ηθικό των Ελλήνων και έδειξε ουσιαστικά το δρόμο στον Ιμπραήμ για την Αίγυπτο.
Στο ίδρυμαΜνήμης Αγγελικής & Λεωνίδα Ζαφείρη στο ‘Αστρος βρίσκονται τα περίπου 1,500 βιβλία της περίφημης Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη ,που προνοητικά και έξυπνα έσωσε και διαφύλλαξε ο Αγιαννίτης στατηγόςΠαναγιώτης Ζαφειρόπουλος (Άκουρος) αναγνωρίζοντας την μεγάλη σημασία τους , από τις ορδές του Ιμπραήμ αρχικά στο «αρχοντικό« του στον Αγιάννη και αργότερα τα μετέφερε για καλύτερη προστασία στην οικία του στο Κάστρο του Παραλίου Άστρους. Τα βιβλία αυτά ήταν ως επί το πλείστον κείμενα αρχαίων φιλοσόφων και συγγραφέων, εκκλησιαστικά κείμενα, εγχειρίδια φυσικής, μαθηματικών κ.α.”
Στις πρόποδες του λόφου βρίσκεται η λίμνη Μουστού . Ο Μουστός ,υδροβιότοπος της Κυνουρίας, είναι εντεταγμένος στο ευρωπαϊκό δίκτυο Natura 2000 και έχει χαρακτηριστεί ως προστατευόμενη περιοχή, καθώς αποτελεί καταφύγιο για σημαντικό πληθυσμό αποδημητικών πουλιών τα οποία διαχειμάζουν σε αυτόν.
The native Pelasgians had a golden rule that for millennia until today the inhabitants of Thyrea have faithfully applied, mutual respect, consensus, conciliation and the Greek measure. Thyratis Earth, a relatively small space for millennia until today, has managed to maintain its independence, its uniqueness, its comparative advantages, its characteristics, its culture and to bravely and effectively resist many small and large conquerors and invaders.
Kynouria derives its name from the ancient settler of the area Kynouros, son of Perseus according to the Argeian tradition. The inhabitants of Kynouria were in order Pelasgians, Danaeans, Ionians and Dorians. The Kynourians were Ionians and gave the name of the area after them.
In northern Kynouria, in ancient times it corresponded to the area of Thyreatida land, there was the main settlement of the area Thyrea and secondary Anthini, Nirida, Eva and later at least from the 2nd century AD Astros. The view is supported by historians that the Thyrates came from the Danes. who settled in Argos, the first city in Europe, from 2,800-2,000 BC.
Thucydides, the world’s first historian, and Herodotus, report that Thyreatis Earth (Thyrea) existed 3,000 years ago, with a reference by Herodotus to 1,100 BC.
As for the toponym “Thyrea”, it owes its origin to the fact that the area was the passage or door of communication and transition from the State of Argos to the State of Sparta and vice versa (Thucydides, BD 27). In fact, the natural limit, according to Euripides (El. 410-2), was “Tanaos”, that is, the current torrent Tanos.
The first traces of human presence can be seen with certainty at least from the Neolithic years. Rich finds of this period, as well as of the Bronze Age from the places of Marmaralona (Xerokampos), Koutri (Ano Meligous), Agios Georgios (Meligous), Herronisi (Branch Issue, photo 1), Paralio Island, on the road near Leon Beach in Geraki, illuminate these prehistoric years. The first inhabitants belong to the pre-Hellenic leaves, were the Pelasgians, who lived in Kynouria before the Arcadians in Arcadia and the (early Greek) Danes in Argolida and on the coasts of Kynouria. Then the Ionians settled in Kynouria. The creators of the Mycenaean civilization, the Achaeans, settled in Argolis around 1600 BC. A little later they descended from there to Laconia, while Kynouria was already part of Argeia land. These are also testified by the findings from Herronisi, the Island of Agios Andreas, Elliniko Astros, Kastraki Meligous.
With the descent of the Dorians, who came and occupied the land last, the dispossession of the inhabitants begins. The borders of the three territories meet in the region: the Dorians of Sparta, the Arcadians of Tegea and the Achaeans of Argos. A typical testimony is the findings at the site Fonomenoi tou Ag. Petrou, next to the road to Karyes, where three large stone piles were found which corresponded to the borders of the territories of Argos, Tegea and Sparta and were ancient sanctuaries dedicated to Enodion Hermes.
The area soon became the target of its powerful neighbors, the Spartans, the Argians and the Arcadians / Tegeates. It was mainly the apple of contention between the Spartans and the Argives, as it was located between the two states and had a special geo-strategic position, which resulted in a war (around the end of the 11th century BC according to Herodotus). Geographically, its area is divided into two major sections. The north, which in ancient times corresponded to Thyreatida, with the main settlement of Thyrea and secondary Anthini, Nirida, Eva and Astros, while the south corresponded to the country of Prasia, in which there was the main settlement Prasiai and the secondary , Cheese and Sculpture. Until the 7th c. e.g. Kynouria must maintain its autonomy (resulting from the participation of the Greens in the Amphitryon of Kalavria) despite all thediseases of Argos and Sparta to annex it. However, the area of Prasia must have been more related to Laconia, while the area of Thyreatida to Argolida.
Despite the intense pressure of its neighbors, Kynouria must have remained independent until the time of Argeios Tyrannus Feidonas, when it passed to the rule of Argos, which was then at its peak. After Phaedo, however, Argos gradually began to decline while Sparta was gaining strength. The fate of Kynouria seems to have been finally decided in 546 BC, at the battle of Thyrea (or the battle of the Six Hundred Chosen Ones), when Sparta prevailed over Argos and gained control of Kynouria. In 424 BC. the Athenian fleet reached the shores of Thyreatida, captured it, looted it, set it on fire and destroyed it completely. Kynouria remained Spartan until 338 BC. when Philip II ceded its northern part to the Argives until the Roman period, while the southern region of Prasia and Tire (which was the natural border of ancient Sparta) remained in Sparta.
Wall or Greek and the Shield
At a distance of ten kilometers from today’s Astros, in the area of Teichiou or Elliniko, most probably here was the city of Thyrea, there was a Temple dedicated to the god Apollo which was especially worshiped by the Kynouri. In this place today are the ruins of an ancient city of the 5th to 3rd century BC according to archaeologists. Here you can see the ruins of walls, buildings and underground tanks. .
Eva
At a distance of three kilometers from the city of Astros is the area of Ancient Eva, where today are the ruins of the villa of Herodes Atticus that were discovered in excavations carried out there in recent years. In the same excavations were found great and unique findings dating from the 4th BC. century until the 2nd century AD These findings are kept in the Archaeological Museum of Astros.
Anthini
Next to the Port of Agios Andreas there is the “island of Agios Andreas” where one can see ruins of a cyclopean wall that belong according to the testimonies to the ancient city of Anthini. Parts of the outer precinct with towers of the 5th-4th century are preserved. e.g. Later the city was moved lower to the sea, where Late Roman ruins and additional fortifications from Byzantine times are preserved. Near the castle is preserved half a damaged arched stone bridge.
The historic Astros of Kynouria is located on the west beach of the Argolic, where the above map shows the ancient city of Thyrea, south of the first city in Europe the historic Argos and the seat of the Mycenaean civilization Mycenae
For thousands of years nothing significant happened that we know in the area, “everything was plagued by bullying and slavery.” raiders until 1821.
Roman and Byzantine Period
For the historical route of the area during Roman and Byzantine times, information is scarce, which does not allow the formation of a clear picture. We know that during the period of the settlement of the Slavs in the Peloponnese (6th century onwards) two Slavic tribes – the Milingos and the Ezerites – chose as their place of residence the inaccessible areas of Taygetos and Parnon. During the reign of Emperor Basil I of Macedon (867-866) they also embraced Christianity, like the Greeks of Parnon and Taygetus, and since then they have not occupied History as a separate national entity.
The villages of Parnonas were Christianized around the 9th century and out of excessive respect many added the word Agios to their name, such as Agios Ioannis, Agios Petros, Agios Nikolaos, Agios Andreas, Agios Vassilios, Agios Aomatoi, Agios Panos George, Kosmas and filled the place with churches and monasteries. They also called many sites “holy”. For this reason Parnonas was named the “Holy Mountain” of Southern Greece.
Frankish-Turkish occupation
After the 12th century the lowlands were abandoned by the inhabitants and now they live permanently in the mountains to escape the incessant raids, the corsairs and the conquerors.
William Villehardouin to subdue the disobedient Tsakon neighbors in Sitaina, Kastanitsa and Prasto, where the Tsakon were, “up in the mountains” suso en law montanyas, as mentioned in the Chronicle of Morea, built the castle of Ostre location near “Xerokambi”, of Agios Ioannis of Thyreatida.
Today, this mountain castle is considered to be the fortress mentioned in the Aragonese Chronicle of Morea as Estella ((translation of the Greek word Astros) and has become known by the popular name “Castle of the Hour”, which is found in other parts of Greece, due to popular tradition regarding its occupation. Based on this identification and reference to the Aragonese Chronicle, the castle must have been built no later than the 14th century and most likely the 13th.
William Villehardouin also at the same time in 1256 AD, built the castle Estella (Castello de lla estella) in the later called “Island” of Paralio Astros which was later named Castle of Paralio Astros or Zafeiropoulos.
“Kynouria then participates in the common fate of the Peloponnese: it has a first small taste of the Turkish occupation after the Turkish invasion of Moria (1460), it knows the restoration of Venetian rule until 1715 and from then until its liberation struggle 1821 is part of the vast Ottoman Empire. The Turkish occupation, however, failed to completely suspend the economic and intellectual activity of the Kynourians. There is an extraordinary mobility in these areas, which focuses on the comas of Ag. Ioannis, Meligos, Platanos and the surrounding monasteries. “Shortly before the revolution, Astros was revived with the help of fiery men, among whom the Karytsiotai brothers hold a prominent position.”
The Municipality of Thyreas was established by a decree of 9 (21) November 1834/12 May 1835, according to which the first municipalities of Arcadia and Kynouria were established. / 1835 Establishment of the municipality with headquarters in the settlement of Agios Ioannis, Government Gazette 5A – 08/03/1841 The settlement of Astros is defined as the winter seat of the municipality, The settlement of Agios Ioannis is defined as the summer seat of the municipality. In 1836, when the municipalities took their final form, the Municipality of Thyreas included the villages of Agios Ioannis, Astros and Meligou. In 1840 the Municipality of Platanos (Platanos) was merged into the municipality of Thyreas. In 1845 Paralion Astros (Arcadia) Government Gazette 32A – 08/12/1845 and Xiropigado and in 1879 Haradros (then Trestena) were added to the municipality. For many centuries until the 1950s, Agiannis, today’s summer settlement of Astros, was the metropolitan center of Thyrea.
In 1912, the old Municipal system of 1834 was abolished and communities were established. The following communities emerged from the Municipality of Thyreas: Astros, Vervena, Xiropigadou, Paralio Astros, Meligos, Platanos and Haradros.
Municipality of Astros (Arcadia) Government Gazette 99A – 28/05/1985 The municipality came from the recognition in a municipality of the community of Astros
Municipality of North Kynouria
Government Gazette 244A – 04/12/1997 The settlement of Astros is detached from the municipality and the seat of the municipality of North Kynouria is defined The settlement of Agios Ioannis is detached from the municipality and annexed to the municipality of North Kynouria
Municipality of North Kynouria – Wikipedia (wikipedia.org)
The Municipality of North Kynouria is a municipality of Arcadia and the Peloponnese Region, which was established in 1997 according to the Administrative Reform of “Kapodistrias” and remained intact in terms of its extent by the later “Kallikratis”. It is located in the eastern part of the Peloponnese and is bathed by the Argolic Gulf. Its population is 10,341 inhabitants and its area is 575.7 sq.km. The seat of the municipality is Astros.
Local Communities Municipality of North Kynouria (boriakinouria.gov.gr)
Agia Sofia, Agios Andreas, Agios Georgios, Agios Petros, Astros, Vervena, Doliana, Elatos, Karatoula, Kastanitsa, Kastri, Korakovouni, Koutroufa, Meligou, Mesorrachi, Nea Chora, Paralio Astros, Perdikovrisi, Xiropigado, Sitaina, Stolos, Haradros, Oria. Also, the municipality includes about 40 small settlements.
Astros and Agios Ioannis (Agiannis)
The Second National Assembly of the Greeks took place in Astros in 1823.
Astros and Agiannis have been for at least eight hundred years and are now a community with the same inhabitants.
The first official reference of the city with the name “Astros” is found in a gold bull of the year 1293 of the emperor Andronikos II Palaiologos. However, the first reference to the name “Astron” corresponds to the Geographer Claudius Ptolemy (2nd century AD).
For many centuries before the revolution of 1821 in different reports and maps the two settlements Astros and Agiannis are mixed, Astros refers to Astros, becomes Agiannis, Kalivia Astros, Agiannitika huts and Agiannis refers to Agiannis, becomes Astros, the Astros, and Agiannis of Astros. It seems that Astros started from Xerokambi and the castle of Oria, Estella, which is located near Agianni, to the castle of Paralio Astros or also Estella, (which is also mentioned in many maps as a castle), and its core was its inhabitants Agianni and today’s Astros and surely the settler of Paralio Astros Agiannitis Akouros agreed with them, who knew his place better than all of us. Thucydides told us, “the inhabitants are the states”, not the states, the cities and the castles.
In 1805, a branch of the Karytsio school was founded in Astrosof Agios Ioannis (1798) (now Archaeological Museum), which was attended by young people from various parts of Greece. Together with the school, Dimitrios Karytsiotis from Agiannitis (1741 – 1819), donated a large area, the so-called Farm Garden.
Astros played an important role in the Revolution, from March 30 to April 18, 1823, in the courtyard of the Karytsiotis school in Astros, the Second National Assembly of the Greeks took place, in which the new revised Constitution of revolutionary Greece was voted. The anniversary of this event is celebrated with special splendor every year on Easter Friday.
The decisions of the National Assembly were very important for the establishment and organization of the Greek State.
The Nation acquired a final Constitution, which by decision of the assembly was “the supreme law”, named “Law of Epidaurus” as a continuation of the first national assembly in Epidaurus, and served the laws of the parliament… By decision of the assembly, the catalytic intervention of Kolokotron , the rage of the people and the army, prevents the sale of the national lands – estates, left behind by the Turkish lords, which were sought and wanted by the Kotzabasids of the assembly.
The assembly voted the famous “Declaration of the NW of the Greek Assembly”, to the World, signed by 128 Plenipotentiaries, including Kolokotronis and the assembly responded with the proclamation, to the world and the elders of the time. “We are determined to become independent, as an autonomous and independent nation.” a little topical today…
The Kolokotronian table in Astros
The Astra tradition brings Kolokotronis to a meal, in 1821 in Astros, at Dimitrios Ypsilantis, the table known as Kolokotroneiko. The meal took place in the garden of Karytsiotis under the telio, which still exists and is dying late, and in the area there is a relevant sign, next to the School of Karytsiotis (now Archaeological Museum of Astros). Tertsetis reports that “Dimitrios Ypsilantis and Kolokotronis collaborated in the shadows of the trees of Astros”. Kolokotronis deliberately, in order to adapt the prince to the Greek reality, said to Dimitrios Ypsilantis at the table, cutting the roast with his own hands “these are the golden forks and the golden knives of Greece” which were his hands… ..
Agios Ioannis (Agiannis)
Agios Ioannis (Agiannis) of Kynouria, was the capital of the Greek state in 1822 and offered many important things to the revolution of 1821. From 1834 to 1912, it was the summer seat of the Municipality of Thyreas, the winter seat was Astros since 1841. In 1845, the village became the seat of Kynouria Province. From this village came Astros, Paralio Astros and other small settlements.
Agios Ioannis is mentioned for the first time in 1435 in the Chronicle of the Fall of Georgios Sfrantzis and probably took its name from the church of Agios Ioannis Prodromos, located at the bottom of the village. From the sigil of 1638 we are informed that Agiannis became a patriarchal exarchate “for the sake of course of the School of Agios Ioannis, operating much older”. According to this passage, a school operated in Agios Ioannis, long before 1638. In Agios Ioannis, there were also “inferior” schools, such as that of Papakyriakos and secret schools, initially in Metochi of the Loukous Monastery, Agios Dimitrios and later in the narthexes of village churches
The Agiannites really never surrendered to the conquerors and as a proof of their way they managed to keep their schools open throughout the Turkish yoke and kept the flame of the nation hidden and openly lit.
Our great benefactor Dimitrios Karytsiotis <1741-1819> was born in Agios Ioannis <Agiannis> and according to the tradition of Agianniti, he left “with a tsarouchi”. and in 1805 he built in Astros the branch of the School of Agios Ioannis. This school operated during the years 1798 – 1826 and gained a great reputation, as in the Karytsiotis School, students from different parts of Greece gathered.
General Panos Zafeiropoulos (Akouros).
The people of Agiannites contributed a lot and significantly to the Greek revolution of 1821 and the most important of all the people of Agiannites was General Panos Zafeiropoulos (Akouros), responsible for military security during the war of the National Assembly in Astros. At the beginning of the revolution, under the leadership of Panos Zafeiropoulos, more than 100 inhabitants of Agiannis, participated in battles of the Dolians and the Bervens, in Tripolitsa and throughout the Peloponnese. Agiannis highlighted other important personalities who played a decisive role in the preparation and during the revolution and helped in the liberation struggle, such as Panos Sarigiannis, Ioannis Zafeiropoulos, Konstantinos Zafeiropoulos and Georgakis Digenis who died in the 18th battle.
His “government”Agianni
From the beginning in 1821, discussions began between the revolutionaries to make Agiannis the capital of the free Greek state. The Karytsiotis school played a primary and decisive role in making Agiannis the capital of revolutionary Greece from August 15 to October 1, 1822. The “government” located very close to the Karytsiotis school of Agiannis was the seat of government. . This period is also confirmed by the Archives of Lazaros and Georgios Kountouriotis (vol. AD, p. 92 ff.).
In 1826 the village was completely destroyed by the hordes of Ibrahim, while the same fate befell other villages in the area, such as Vervena, Prastos and others. Ibrahim completely destroyed the School of Karytsiotis as well as many churches, such as Agios Vassilios, Agios Efstratios, Agios Petros and many others,
The Castle of Paralio Astros or that of Zafeiropoulos
William Villehardouin in 1256 AD, built the castle Estella (Castello de lla estella) on the later called “island” of Paralio Astros. In 1824 Panos Zafeiropoulos the Akouros with his brothers Ioannis and Konstantinos renovated and fortified the ruined castle, in fact he built three fortified houses inside the castle for himself and his brothers and at the same time he started the settlement of Paralio Astros with the Saints his fighters. The Zafeiropoulos brothers are the first inhabitants of Paralio Astros.
At the beginning of August 1826 at the Castle of Paralio Astros the 2,000 Greek fighters led by Panos (Akouros) Zafeiropoulos, will successfully repel the hordes of Ibrahim, who will then chase in the plain of Thyrea, achieving a glorious victory of the Greeks for the Greek Revolution. Ibrahim slaughtered and burned the whole Peloponnese, but he was never able to defeat Akouros, although he had been temporarily captured, not even in the castle of Paralio Astros, someone had to resist… and it is our great honor, this was Agiannitis Panagiotis Zafe Akouros) .. Panos Zafeiropoulos and his brothers, well fortified in the Castle, but also with the help of other fighters put up such strong resistance that they forced him to flee. According to the testimony of Kolokotronis, this Castle remained the only invincible.
The “camp of the Bervens”
It is no coincidence that our ancestors “lived for four hundred and so many years in the abomination and resurrection day”. In world history no nation has resisted for four hundred years and finally victoriously drove out the conquerors.
The historical Bervena in antiquity was inhabited by the Bervenians, an Arcadian genus, while the area of the present village belonged to ancient Arcadia. The oldest relics that have been identified in the area date back to the 2nd millennium BC. and these are stone pickaxes found at Petra. Relics of Artemis from the 9th century BC were found in the place of Panteleimon. until the Hellenistic years. In this place during the 6th c. e.g. an all-marble temple of Doric style was built.
In the revolution of 1821, Vervena played an important role, mainly due to their strategic position. The “Berven camp” was the first organized camp of the struggle, it had about 2,500 fighters (the other three were from Valtetsi, Chrysovitsi and Piana) and one of the most important camps during the first days of the struggle. Here Kolokotronis had set up his headquarters, in the Tower of Augustus, before his attack against the Turks for the conquest of Tripolitsa.
The first organized “Tutorial of the Struggle” also operated in historic Vervena, where the military organization, martial arts and military discipline of the spontaneous revolutionary fighters were taught. The Peloponnesian Senate was also stationed in historic Vervena to coordinate the liberation struggle. In the center of the village, there is the three-storey vaulted tower-residence of the Darveris family, where the first national printing house sent from Trieste, necessary for the organization of the Greek state, was established during the years of the Revolution. On June 21, 1821, Dimitrios Ypsilantis arrived in Vervena from Odessa, Russia, where he was officially welcomed by the Peloponnesian Senate, which is mentioned on the marble plaque, which was hung in 1920 at the reception point.
All the villages of Thyrea, without exception, helped the revolution. The Proestos and Demogerdos of Prastos, in consultation with Kolokotronis and the people of Verveni, Karabela and Kritiko, established in Vervena the famous “Cellar”, ie the chamber of the Army, so that Prastos could supply the army with food in the army. which was attended by many Prastian fighters. Agiopetritis Protestos, Anagnostis Kontakis, writes that: “if it were not for Prastos, who fed the army for 4 months, the struggle for freedom would have been lost”. GeneralThe caretaker was Georgios Trochanis from Agianni.
The Turks after their defeat in Vervena and Doliana were permanently closed in Tripolitsa.
The battle of historic Vervena and historic Doliana on May 18, 1821 thwarted the disbandment of the Berven camp and the plan of the Turks. It also boosted the morale of the revolutionaries and paved the way for the fall of Tripoli.
Undoubtedly, the “camp of the Bervens” played a catalytic importance for the organization and success of the liberation struggle.
The battles at Doliana and Vervena.
In the first major victories of the Greek fighters of 1821 in Valtetsi, Vervena and Doliana, the fate of the liberation struggle was decided and the way was opened for the liberation of enslaved Tripolitsa, which was the most ingenious and grandiose plan of the Elder of Moria, final success of the match. Typically before the battle of Doliana and Vervena, the Greeks said “the Turks are coming” and hid and after the decisive victory they said “where are the Turks” to slaughter them. The “Turkophagus” with his blood-stained sword raised high chased the Turks to Tripolitsa shouting loudly “Where are you going Persians! Stand up to fight! Essentially in historic Vervena and historic Doliana “the armies of Moria were closed” so that we can be free today.
On May 18, 1821, Nikitaras, with only 200 men, heroically confronted the thousands of Mustafabey Turks in Doliana. With reinforcements coming from Vervena, a place also known for another equally large battle that took place earlier that day, the enemy retreated with such heavy losses that Nikitaras has since been called “Turkophagus”.
The victories of the Greeks earlier in Valtetsi, and on May 18, 1821 in Vervena and Doliana were decisive for the spread and establishment of the Struggle in the Peloponnese, and are another great station of the National Uprising. The historic Vervena and the historic Doliana (and the drum of the Turkophagus) are known from the first very important victories in the liberation struggle on May 18, 1821, which at that difficult time filled the rebellious Greeks with the necessary confidence.
Kolokotronis mentions in his memoirs: “The horde of Berbens touched them closely. “After weighing near Doliana, the Turks also besieged Nikitas, and so Nikitas and his men came out, and took them down to the plain, hunting.”
The liberation of the nation is not donated but is won on the battlefields with the blood of our heroic ancestors who practically did their patriotic duty. Unfortunately in Dragouni on May 18, 1821, the Turks with the superiority of the cavalry defeated the Greeks and there the Agiannitis chief Panos Zafeiropoulos Georgakis Digenis and Agiannites fighters were killed. Panos (Akouros) Zafeiropoulos participated in the battle of Vervena.
Saint Peter
Agios Petros is mentioned for the first time in 1435 in the Chronicle of the Fall of Georgios Sfrantzis. In the following years the village is mentioned in various documents of the time. Around 1600 in the village was born Agios Nilos the Myrovlitis (according to the world Nikolaos Terzakis, † 1651), who consecrated in the Monastery of Malevi and later on Mount Athos. During the Venetian period, in 1687, Agios Petros became the seat of the Province of Agios Petros Tsakonia (Territorio di San Pietro di Zacognia). At the same time (18th century) the village experienced great growth due to trade, with a population then almost 4,000 inhabitants and many mansions – tower houses.
During the Turkish occupation, Agios Petros became the seat of the Vilayet of Agios Petros, which included Kastri, Agios Ioannis, Platanos, Meligos, Haradros, Astros, Korakovouni, Prastos, Sitaina, Kastanitsa, V Doliana et al. After 1775, the thieves Giannis Karabelas, Antonakis Alevizos, fought and resisted against the Turkalvans. In 1786 these two thieves, in collaboration with Captain Zacharias and other Agiopetrites, fought the Turks in the Monastery of Malevi.
“The prostitute Anagnostis Kondakis initiated in the Friendly Society half of the Peloponnese”.
With the founding of the Friendly Society, in 1814, several Agiopetrites began to participate, including the prostitute Anagnostis Kondakis, the abbot of the Monastery of Malevi, Kallinikos Tsiamouris and others. The contribution of the village to the Revolution of 1821 was important. On March 24, 1821, Anagnostis Kondakis proclaims the Revolution in the area. Several Agiopetrites, under Anagnostis Kondakis, participated with great success in the battles of Doliana and Vervena, Tripolitsa, Valtetsi, etc., in collaboration with the other military corps of Kynouria. In 1826 Ibrahim Pasha completely destroyed the village, as well as all the other villages.of the area. In the following years Agios Petros became the seat of the Community of Agios Petros. In 1944, during the German occupation, 48 German civilians were executed by the Germans.
In all the national liberation struggles that followed until the modern era, the region paid the bravery of its inhabitants with a heavy blood tax (a typical example is the execution of the inhabitants of St. Peter during the German occupation).
Platanos
Platanos is a village, which is located amphitheatrically built on the slopes of Mount Parnonas. Administratively it belongs to the Municipality of North Kynouria in the Prefecture of Arcadia.
Platanos is mentioned for the first time in the Chronicle of the Fall of Georgios Sfrantzis in 1435, with the name Platamonas. In the following years, he refers to several documents during the Venetian period. Before and during the Second Ottoman Empire (18th and 19th centuries) the village flourished, along with other neighboring villages. At the same time, several mansions and tower houses were built. The contribution of the village was important during the Revolution of 1821. In 1826, Ibrahim passed through the village but the inhabitants were saved because they hid in a cave on the opposite hill which the inhabitants still call “troupa”. There is an oven and a cistern inside.
After the liberation, it became the seat of the municipality of Platanos, while in the following years, after its merger with the Municipality of Thyreas, it became the seat of the homonymous community.
Meligou
Orini Meligou is mentioned for the first time in the Chronicle of Moreos by Georgios Sfrantzis in the year 1435 with the name Meligou. The name “Meligou” is of Slavic origin and comes from the tribe of Milingos (or Melingos), who together with the Ezerites settled in the 9th century. in Parnonas, leaving many place names. In the 17th and 18th c. Meligou developed and became one of the richest and most powerful villages in the area along with Agios Ioannis, Agios Petros, Platanos and others. Meligou’s contribution to the Revolution of 1821 was important, as many Meligiotes participated in various battles such as the Bervens, the Dolians, the Tripolitsakas. In 1826, Orini Meligou was completely destroyed by the armies of Ibrahim Pasha, while other villages in the area had the same fate. After the liberation, Meligou became part of the Municipality of Thyreas (based in Agios Ioannis and Astros), while its inhabitants settled permanently in Meliggiotika Kalivia (today’s Winter of Meligou, Arcadia).
In Meligou there is a bust of Kolokotronis, who had camped with the other fighters during the Second National Assembly of the Greeks in Astros, Kynouria.
The “political wisdom” of General Theodoros Kolokotronis played a catalytic importance in order to maintain the necessary “national reconciliation and national unity” at that time. The old man of Moria accepted “what was decided” by the assembly, even his dismissal by a general, who had won on the battlefields by the fighters, as in the destruction of Dramalis in Dervenakia, which undoubtedly played a catalytic role in the victorious course of the liberation match.
The old man of Moria considered it necessary to say things by name, and warned the “tsoglani” Alexandros Mavrokordatos, as the fighters called him.
“I tell you this, Mr. Mavrokordate; do not sit president because I come and drive you away with the lemons, with the veda where you came”
Kotzambasism, the “collaborators” of the authorities and the “janissaries” are a Turkish curse and the worst plague and plague of the Greek Nation.
The old man of Moria earlier in Vervena on June 21, 1821 and in Zarakova on July 4, 1821, literally saved the Senators Kotzabasides from ransom from the rage of the fighters and the people. Typically said to the furious crowd you must kill me first.
Also in Meligou, the old man of Moria rejected the proposals of the chiefs Plapoutas and Androutsos to slaughter the Kotzabasides gathered in Astros from all over the territory, he did not want Greek blood to be shed. Typically he told Adroutsos. “Well, what did you do to the people, to slaughter them?” “These politicians know such tricks in political things that are useful to us, as we are more useful in war.”
His target at that time was the Turkish conquerors, who were robbing and committing acts of violence against the people, they were being fought by the old man of Moria. He did not fight for himself, nor for chairs and headquarters, nor for the Kotzabasids, because they were comfortable and enjoyed the robberies, taxes and looting that they did as good collaborators of the conquerors.
After the liberation from the Turkish conquerors, when he was chained together with Plapoutas, by the same Kotzabasids who are always near where there are spoons, Plapoutas reminded him of their conversations in Meligou, but the old man of Morias pointed out to him, “the Greeksthey were free and that was the most important thing. “
Korakovouni
The well-known Filikos Georgios Leventis was born in 1790 in Korakovouni (located 7 km south of Astros). Georgios Leventis together with the other Arkadas Panagiotis Sekeris were the main sponsors of the great cause of the Friendly Society.
Mountainous Korakovouni is a mountainous settlement, built at an altitude of 534 m. It is 12 km from Korakovounika and 22 km from Astros. The village belongs administratively to the Municipality of North Kynouria and has a population of 8 permanent residents according to the 2011 census
The village, according to tradition, was founded after the destruction of Paleo Korakovouni (a settlement that existed near Prastos) by Turkish troops in 1687. [2] Along with Paleo Korakovouni, Agios Ioannis, Meligou, Kastanitsa and Prastos were also destroyed. After the destruction of the village, the inhabitants founded a new village in the place where today is Mount Korakovouni. During the years of Ottoman rule the settlement belonged to the Vilaeti of Agios Petros. According to a Venetian census of 1699, the village had two churches: Agios Dimitrios and Panagia, as well as two vicars. [3] In the 18th and 19th the Korakovounites developed trade relations with various areas, as the Korakovounites lived and traded in places such as Spetses, Hydra, Constantinople, Odessa etc.
During the years 1750 – 1775 in the village acted the thief George Leventis (grandfather of the friend), who was the first son of Konstantis Kolokotronis. [4] With the founding of the Friendly Society, many Korakovounites became members, most importantly the merchant George Leventis (1790 – 1847). The contribution of the Korakovounites to the Revolution of 1821 was significant, as more than 100 fighters were distinguished in the battles of Doliana, Vervena, Tripolitsak.a. In 1826 the village was completely destroyed by the hordes of Ibrahim Pasha. After the liberation, the village was subordinated to the Municipality of Vrasia (1834 – 1912). From Korakovouni came the Winter Korakovouni, which was created during the 18th century. and is a permanent residence of the Korakovounites.
Kastri
Beautiful Village, named after the complex of seven Kastritochorion, as the largest village in the area until 1960. The other villages are Messorachi, Perdikovrisi, Nea Chora, Karatoulas, Oria and Elatos. 25 Kilometers from Tripoli, it is located at an altitude of 950 meters and is a traditional mountain village that combines tranquility and leisure opportunities, such as walks, the discovery of mountain nature and the gorges of Parnon but also offers the possibility of religious ascension as northeast of the village is a one of the most picturesque monasteries, of Timios Prodromos. It has a tourist infrastructure with rooms for rent and many taverns for food. The visitor can get to know the popular culture through shrines, watermills, threshing floors and traditional fountains that are still preserved today and explore the environment and nature of Parnon through the Environmental Education Center that operates in the square. For those who are enchanted by unique routes in nature, from the village begins a road that ends through Vourvouron and Karya in the national Tripoli-Sparta. Captain Zacharias Varvitsiotis acted in Kastri with a great participation in the struggle of 1821.
Kastritochoria Kastritochoria, centered on Kastri-Agios Nikolaos, are located on a verdant and complex in terms of flora slope of Parnon. Magnificent natural landscape and beautiful settlements that create a separate unit of seven villages, Kastri, Elatos, Karatoulas, Mesorrachi, Nea Chora, Perdikovrisi and Oria. The oral tradition states that the seven settlements were created by inhabitants of the coastal area of Thyrea, near Astros, who, in order to escape the raids of the enemies, coming from the sea, proceeded to the mountainous areas, mainly following its riverbed. Tanos river and its tributaries. These first settlers were followed by other Thyrates who were scattered in the settlements of Kastri and thus their population increased. During the Turkish occupation, the Kastritochoria actively participated in the revolution of 1821. After the liberation from the Turks, when with a decree of 1834/5 the Municipalities of the Prefecture of Arcadia were formed, the Municipality of Tania was created, which included the Kastritochoria. In 1912 the Municipality of Tania was abolished and communities were established in the area. In the years that followed, the population almost doubled until the war of 1940, when it began to decline due to the blood tax on the Germans, the civil war and later internal and external immigration.
Tsakonia
In the area of Tsakonia, Prastos, Agios Andreas, Kastanitsa, Sitaina and of course in the neighboring Municipality of South Kynouria Leonidio, Tyros and other villages, the Tsakonian dialect is still used today, which has its roots in ancient Doric ”. “Tsakonika is theoldest living language in Greece.
In this special part of the Greek land called Tsakonia (the cradle of Tsakonia was Prastos, Kastanitsa and Sitaina), in these rugged places, the inhabitants of the area, with few means, not only survived, but left behind a valuable heritage, the Tsakonian tradition, the beautiful language, the unique evocative Tsakonian dance, the Tsakonian songs, the weaving art, their habits, what we call today customs and traditions. All this composes the identity of the place with a living language that is in the hands of the Tsakonians, but also of all Hellenism, to embrace it and protect it from oblivion
Kastanitsa
“Kaur made the country of namos” that is “Welcome to our village”
“And for history, for the Tsakonians, he first speaks in the 9th century AD. the emperor of Byzantium Constantine the Purple-Born. Around 1000 AD. the Tsakonians left over from the great Slavic invasions began their peaceful work, necessary for their survival. A few years later – in 1293 AD – the first Tsakonochori, Kastanitsa, made its official written appearance. “
Kastanitsa, perched on the slopes of Mount Parnon, at 840 m., Is the oldest Tsakonochori, with a history of more than seven centuries and one of the oldest mountain villages of Kynouria (s.s. belongs to the municipality of North Kynouria). Characterized since 1967 by the Ministry of Culture by Presidential Decree, a traditional – preserved settlement with special natural and architectural beauty, built on a narrow hill, stands out with its tower houses, painted white, with roofs of local slate Malevos and wood with bright colors on the doors and windows and flowered courtyards.
In a golden bull Imperial Byzantine decree, of the year 1293, there is a written reference to Kastanitsa. This is the oldest written reference to a specific village. Kastanitsa, too, contributed to the fight. Known for the victorious battle against the army of Ibrahim and the chief “Kapsabelis” whose name has been given to one of the squares of the village. Today, almost all the Tower Houses survive and part of the old three-storey Kapsabelis Tower, which was destroyed in the civil war. Of special value is the wood-carved and gilded iconostasis of the Transfiguration of the Savior, a gift from the Empress of Russia Catherine.
Prastos
Prastos is mentioned for the first time in a gold bullion of the emperor Andronikos II Palaiologos in 1293 with the name Proastion. It succeeded the ancient city of Orion, as it became the seat of the Diocese of Reontos Prastos, thus becoming the largest Tsakonochori. He gained great power and wealth during the Second Ottoman Empire (18th & early 19th century). At that time it is estimated that Prastos had a population of over 6,000 people, 30 churches, 9 parishes, 3 monasteries, 2 castles and several mansions – tower houses. People traveled to Spetses, Hydra, Istanbul and other places and acquired large fortunes.
In 1819, Prastos was separated from the Vilaeti of Agios Petros and became the capital of the Vilaeti of Prastos. This vilayet also included Kastanitsa, Sitaina, today’s Agios Andreas, Korakovouni, the area of Tyros, up to Leonidio.
During the years of Ottoman rule, the historic Prastos, seat of the diocese of Prastos and Reontos, capital of Tsakonia, with more than 3,500 inhabitants engaged in trade, contributed much to the liberation struggle until it was destroyed, in 1826 by Ibrahim who set it on fire. thus its economic and population flourishing ceased. Today there are ruins of Reontos and Prastos. Some Byzantine churches. Tower houses and a multitude of ruins that show its former prosperity.
Σίταινα
During the pre-revolutionary years, the well-known thief and captain of Captain Zacharias, Dimitrios Kaliontzis, was born in Sitaina. The contribution of the village was also important during the Revolution of 1821, as 150 Sitainiotes joined various corps, with great success. In 1826 Ibrahim Pasha completely destroyed the village, as well as all the other villages of Kynouria. According to tradition, the villagers took refuge in the cave of Zaggoli.
• I. Kouskouna, K. Hasapogianni, I. Kakavoulia – Thyreatis Gi, Athens 1981, Angeliki & Leonida Zafeiri Memorial Foundation
• Nikolaou Flouda – Thyreatika volume B ‘: Astros, the golden gem, the historian 1983
• Nikolaou Flouda – Thyreatika, volume C ‘: Agios Ioannis, metropolis of Thyreas settlements, Athens 1983
• Nikolaou Flouda – Two hundred years of the School of Agios Ioannis Astros Kynouria, Athens 1965
• Ioannis M. Arvanitis – From the Sources of our People, volume A, NW
• Smaragdis I. Arvanitis – The schools of Dimitrios Karytsiotis in Agios Ioannis and Astros Thyreas – Kynourias during the pre-revolutionary years until the liberation, Company PHellenic Studies, Athens 2001
• Smaragdis I. Arvanitis – 2nd National Assembly of the Stars By Arkades Esmen
• Smaragdis I. Arvanitis – The Second National Assembly of the Greeks in Astros by arkadia press
• Smaragdis I. Arvaniti Agios Ioannis Kynourias, From Arkades Esmen
• Smaragdis I. Arvanitis – Studies of Byzantine and Post-Byzantine Archeology and Art in honor of Professor Eleni Deligianni-Dori. The post-Byzantine church of Agios Georgios in Agios Ioannis Kynourias brief presentation of the monument and the iconographic program, Athens 2010
• Smaragdis I. Arvanitis – The castle of Paralio Astros Kynouria first remarks, Athens 2007
•
astros-kynourianews.gr – News website / Media
Municipality of North Kynouria (boriakinouria.gov.gr)
Η ιδέα του μουσείου Άστρους ξέκινησε και έγινε πραγματικότητα από τον αείμνηστο καθηγητή μας Κυριάκο (Κούλη) Χασαπογιάννη.
Το πρώτο μουσείο Άστρουςστεγάστηκε την δεκαετία του 1950 στo δυόροφο πλίθινο κτήριο ,που δεν υπάρχει σήμερα, και βρισκόταν στη γωνία του “αγροκηπίου”, απένατι από το παλιό σπίτι του Δημητράκη Ευθυμίου , όπως φαίνεται στην φωτογραφία όπως ήταν πριν την κατεδάφηση, παλιότερα στέγαζε τον γεωπόνο και τους κηπουρούς του αγροκηπίου.Εδώ έκτισε την ιδέα του Μουσείου Άστρους O «αρχαίος Έλληνας» Κούλης Χασαπογιάννης , κουβαλούσε τα μαρμάρινα αγάλματα με τους συγχωριανούς του χωρικούς και ζήταγε καμιά φορά και την βοήθεια του Πάνου Καμπύλη, που ήταν νεώτερος και δυνατότερος, να τα ανεβάσουν στη σκάλα και λόγω της μεγάλης ηλικίας του έπιανε και αυτός δήθεν από μια άκρη για να βοηθήσει. Τα κάγκελα στα παράθυρα για ασφάλεια από τους αρχαιοκαπήλους συνεργάτες, δεν τα είχε βάλλει ο Καρυτσιώτης ούτε ο γεωοπόνος και οι κηπουροί του αγροκηπίου, τα είχε βάλλει με τα χέρια του …ο αείμνηστος καθηγητής μας και τα επιθεωρούσε κάθε φορά που άνοιγε του Μουσείο Άστρους.
Ο αυτοηδονιζόμενος σάτυρος από την ιστοσελίδα Θυρεάτις Γη
Για πολλά χρόνια μάζευε ότι έβρισκε και θεωρούσε σημαντικό από όλη την Κυνουρία. Όλα τα ευρήματα εκτός απο ένα, τα στέγαζε στό παραπάνω δυόροφο πλίθινο κτήριο, που είχε τις «συλλογές» ,οπως αποκαλουσε τα μνημεία.Το μικρό αγαλματάκι που δεν άφηνε ποτέ στο τότε μουσείο, τον εκφραστικότατο αυτοηδονιζόμενο σάτυρο, ο αείμνηστος καθηγητης μας το κουβαλούσε πάντοτε μαζύ του και το επαίρνε στο σπίτι του γιατί το θεωρούσε πολύ σημαντικό και στόχο αρχαιοκαπήλων. Όταν ερχούντοσαν επισκέπτες σπουδαίοι με αξιώματα η απλοί άνθρωποι ο καθηγητής τους ξεναγούσε στο χώρο με πολύ χαρά και ενθουσιασμό. Αν τους θεωρούσε “ύποπτους ” δεν τους έδειχνε το αγαλματάκι. Πολλές φορές περίμενε ανυπόμονα να έρθουν επισκέπτες για να κάνει ότι του” άρεσε”.Ακολουθούσε την ίδια πάντοτε διάδρομή , σχολή, ιερός χωρος, τήλιο (οπου έγινε το κολοκοτρωνέικο τραπέζι στον Υψηλάντη), και στο “μουσειο” και στο τέλος έβγαζε το μικρό αγαλματάκι απο την τσέπη του.Έλεγε πάντοτε τα ίδια ακριβώς σαν μαγνητόφωνο με ένα πολύ γλαφυρό και πειστικό τρόπο ,όπως τα “χρυσά κουταλια” ήταν τα χέρια που έτρωγε ο Κολοκοτρώνης με τον Υψηλάντη στο τήλιο , τι έλεγε στη Μελιγού ο Πλαπούτας στο γέρο του Μωριά. Τα έλεγε όλα με “στόμφο” ,σαν να αγόρευε στους Αθηναίους του Περικλή, χωρίς κανένα χαρτί, δυστυχώς δέν έγραφε τίποτα γιατί ήταν μια κινητή εγκυκλοπαίδεια. Όταν τελείωνε η ξεναγώγηση έλεγε στη παρέα του με έκδηλη ικανοποίηση “του τα έψαλλα και αυτού”. Είχε και εκείνη τη φορά εκτελέσει το πατριωτικό του καθήκον, έτσι ένοιωθε. Όταν μετά από περίπου 40 χρόνια διδασκαλίας και ξεναγώγησης στο ίδιο τόπο, έγινε επιθεωρητής και έπρεπε να φύγει από το Άστρος για πρώτη φορά και να πάει στη Ρόδο, παρέδοσε συνγκινημένος το αγαλμάτακι “δημόσια” για κάθε ενδεχόμενο, στο άλλο αείμνηστο καθηγητή μας Πάνο Καμπύλη, που έπρεπε να τον επιβεβαίωσει ότι θα το πρόσεχε και θα το έπαιρνε στο σπίτι του. O “αρχαίος Έλληνας” Κούλης Χασαπογιάννης, είχε κατά λάθος γεννηθεί 2,500 χρόνια αργότερα. Όλη η κοινωνική και επαγγελματική του ζωή ηταν γεμάτη “αμοιβαίο σεβασμό”,“Ελληνικό μέτρο” , απαράμιλλο “ήθος “, και “υπερβολικότατη ευγένεια “ για την παραμικρή λεπτομέρεια, ακόμα και όταν μερικοί μαθητές του τον πείραζαν,χαμογέλουσε με γλυκό και ευγενικό τρόπο και γυριζε γρήγορα στο δικό του θέμα για να προλάβει να μάθουν κάτι οι μαθητές, τους έτρωγε το χρόνο του διαλλείματος…, αυτοί ήταν οι καθηγητές μας και αυτά μας έμαθαν.
Ο αείμνηστος καθηγητής μας Παναγιώτης (Πάνος) Καμπύλης συνέχισε με το ίδιο και καλύτερο τρόπο να υπηρετεί το μουσείο και τον τόπο. Ο φίλος και σεβαστός μας καθηγητής Ηλίας Σακαλής ,με την αναμφίβολα επίδραση του άλλου αείμνηστου καθηγητού μας Μίμη Σακαλή και του πατριώτη μας αρχαιολόγου, Παναγιώτη Φάκλαρη, καθηγητού της Κλασσικής Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ, και του Γεωργίου Σταϊνχάουερ, έφορου αρχαιοτήτων του ΥΠΠΟΑ, έφερε το έργο όπως το ξέρουμε σήμερα με μεγαλη εξυπνάδα και πολλή δουλειά , μετέφερε το Μουσείο Άστρους στη Σχολή Καρυτσιώτη. Πολλοί άλλοι γνωστοί και άγνωστοι συμπατριώτες μας συνέχισαν και συνεχίζουν σήμερα το έργο και την παρακαταθήκη, που άφησε ο “αρχαίος Έλληνας ” Κούλης Χασαπογιάννης ,αδιάκοπα όσο μπορούν και αμισθί , όπως έκαναν όλοι οι προηγούμενοι. Υπήρχαν κάποτε μερικοί άνθρωποι που προσφέρουν αμισθί τις υπηρεσίες τους στο τόπο. Όλους αυτούς τους γράψαμε στα βιβλία της ιστορίας, τους ευχαριστούμε και θα τους ευγνωμονούμε πάντοτε.Δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε σήμερα, χωρίς όλους αυτούς “δεν θα είχαμε τίποτα”, ούτε θα κάναμε τον σημερινό διάλογο.
Την δεκαετία του 1950 η τοπική κοινωνία μπορούσε να έχει το μουσείο της στο Άστρος που με χαρά και υπερηφάνεια έδειχνε ότι είχε…………
Ο Δημήτριος Καρυτσιώτης <1741-1819>
Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης <1741-1819> γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη <Αγιάννη > και κατά την Αγιαννίτικη παράδοση, έφυγε “με το ένα τσαρούχι”.Το 1798 έκτισε την μεγαλοπρεπή και <<καλλιμάρμαρο>> Σχολή Καρυτσιώτη στον λόφο Κουτρί στον Αγιάννη και το 1805 έκτισε στο Άστρος (τότε Αγιαννίτικα καλύβια) το παράρτημα της Σχολής του Αγίου Ιωάννη.
Η σχολή ήταν ένα είδος πανεπιστημίου για εκείνη την εποχή, αφού οι μαθητές διδάσκονταν αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, μαθηματικά, φυσική – χημεία, γαλλικά και ιταλικά κ.α. Έχτισε, ακόμη, οικήματα για τους μαθητές που φοιτούσαν στη Σχολή και για τους διδασκάλους. Επιπλέον, εφοδίασε τη Σχολή με όργανα φυσικής, αστρονομίας, χημείας, χάρτες και άλλα εποπτικά μέσα διδασκαλίας. Έστελνε μάλιστα και χρηματικά ποσά για την πληρωμή των διδασκάλων και των ιατρών που εργάζονταν εκεί. Ο Καρυτσιώτης πλούτισε τη Σχολή με βιβλία και δημιούργησε μία μεγάλη βιβλιοθήκη. Ήθελε να ιδρύσει στην πατρίδα του μια σχολή, εφάμιλλη των Ευρωπαϊκών, που θα παρείχε τη γνώση στους μαθητές, δίνοντας τους την ευκαιρία να διαλέξουν δύο κατευθύνσεις: την εμπορική και την επαγγελματική. Από την πυρπόληση της Σχολής διασώθηκαν 1500 βιβλία, τα οποία φυλάσσονταν το 1827 στην οικία των Ζαφειροπουλαίων (Κάστρο Παραλίου Άστρους). Τα βιβλία αυτά ήταν, κατά την παράδοση, τοποθετημένα σε μια παλαιά ξύλινη βιβλιοθήκη που βρισκόταν στα γραφεία της Σχολής. Μεγάλο μέρος των βιβλίων αυτών έχει διασωθεί και καταγραφεί στις μέρες μας. Τα βιβλία αυτά ήταν ως επί το πλείστον κείμενα αρχαίων φιλοσόφων και συγγραφέων, εκκλησιαστικά κείμενα, εγχειρίδια φυσικής, μαθηματικών κ.α.
Οι καμινάδες των δωματίων των οικοτρόφων μαθητών της σχολής σώζονται σήμερα , βρίσκονται στο προαύλιο χώρο της σχολής με την δική τους ιστορία…
Το Αρχαιολογικό Μουσείο του Άστρους στεγάζεται από το 1985 στο κτήριο της σχολής Καρυτσιώτη, τοπικού παραδοσιακού ρυθμού, μαντρωμένο με τον πέτρινο τείχο , μαζί με τον προαύλιο χώρο που σώζονται μέχρι σήμερα οι καμινάδες των δωματίων των οικότροφων μαθητών της σχολής και τον επίσης μαντρωμένο χωριστó γειτονικό «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων εíναι σεμνός , αρμονικός και επιβλητικός χώρος , μουσείο από μόνος του . Είναι μεγαλείο, ένα σημαντικότατο ιστορικό μνημείο. Αυτοί οι θησαυροί μας , δεν κτίζονται σήμερα με τίποτα, ούτε με μια χούφτα εκατομμύρια ευρώ , γιατί η ιστορία μας δεν ξαναγράφετε μερικές φορές. Αυτούς τους θησαυρούς άλλοι τους προσέχουν σαν τα μάτια τους, γιατί θέλουν να τους δείχνουν στα παιδιά τους , τους λένε «μουσεία» και τους κρατάνε πάντοτε ανοικτούς.
Τα μάρμαρα και τα μνημεία είναι σημαντικά και υπάρχουν σε όλα τα μουσεία. Εμείς έχουμε παραπάνω από τα μνημεία αυτό τον υπέροχο σεμνό και επιβλητικό χώρο , ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΣΕIΟ ΑΠΟ ΜΌΝΟΣ ΤΟΥ, δεμένο με την σύγχρονη ιστορία μας που δεν το έχουν πολλοί. Αυτό το μουσείο μας θα ανοίξουμε σύντομα.
Η μεγάλη πλατεία Καρυτσιώτηβρίσκεται στο “αγροκήπιο” του Καρυτσιώτη.
Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης έκτισε την σχολή στον Αγιάννη και το παράρτημα της στο Άστρος αλλά έβλεπε πιο μακρυά. Το 1805 δώρισε στους κατοίκους του Άστρους και στη Σχολή μια έκταση περιπου 48 στρεμμάτων, το λεγόμενο «Αγροκήπιο», δίπλα και γύρω από τη Σχολή για να πληρώνονται για δίδακτρα οι καθηγητές της σχολής και να τρώνε οι οικότροφοι μαθητές της σχολής με τους καρπούς και τα φρούτα του “αγροκήπιου ” όπως σταφύλια, μούσμουλα. Επισης περίφραξε το «Αγροκήπιο» με πέτρινο τείχο( μάντρα), σε μερικά σημεία ψηλότερο από δύο μέτρα.
Απο το Greek Travel Pages
Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους – Περίληψη
Το Αρχαιολογικό Μουσείο του Άστρους στεγάζεται από το 1985 σε κτήριο του 19ου αι., τοπικού παραδοσιακού ρυθμού, που λειτουργούσε ως διδακτήριο (Σχολή Καρυτσιώτη). Το κτίριο παραχωρήθηκε στην τοπική Εφορεία Αρχαιοτήτων από το Δήμο ΄Αστρους και μετά από σημαντικές επισκευές και συντηρήσεις μετατράπηκε σε Μουσείο.
Οι συλλογές του Μουσείου περιλαμβάνουν γλυπτά, κεραμική, χάλκινα αντικείμενα, επιγραφές, νομίσματα και άλλα ευρήματα από διάφορες θέσεις της αρχαίας Κυνουρίας, όπως τη Θυρεά και την Ανθήνη, το ελληνιστικό – ρωμαϊκό νεκροταφείο των Ελληνικών και το ιερό του Απόλλωνα Τυρίτα, του σημαντικότερου ιερού της αρχαίας Κυνουρίας κατά την αρχαϊκή και κλασική περίοδο (8ος-4ος αι. π.Χ.). Γλυπτά και αρχιτεκτονικά μέλη, όπως κιονόκρανα, εκτίθενται επίσης στον υπαίθριο αύλειο χώρο του μουσείου.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συλλογή των γλυπτών από την έπαυλη του Ηρώδη Αττικού (109-179 μ.Χ.) στην Εύα Δολιανών. Ο Αθηναίος μαικήνας διακόσμησε την έπαυλή του με μια πληθώρα έργων, που περιλάμβαναν τόσο πρωτότυπα γλυπτά των κλασικών και ελληνιστικών χρόνων, όσο και ρωμαϊκά αντίγραφα. Έτσι η ανασκαφή της έπαυλης ήταν σα να έφερε στο φως ένα αρχαίο «μουσείο». Στα σημαντικότερα εκθέματα συγκαταλέγονται:
– Επιτύμβια στήλη με παράσταση καθιστής γυναίκας και όρθιας κόρης. Αττικό έργο του 4ου αι. π.Χ. με μεταγενέστερες επεμβάσεις. – Ακέφαλο άγαλμα Νηρηίδας. 5ος αι. π.Χ. Θεωρείται έργο του γλύπτη Ξάνθου. – Αναθηματικό ανάγλυφο με παράσταση του Ερμή και των Νυμφών. Αρχαϊστικό έργο της εποχής του Αυγούστου που αντιγράφει πρώιμο κλασικό πρότυπο. – Πορτραίτο του Ηρώδη Αττικού. 2ος αι. μ.Χ. – Πορτραίτα του Αδριανού και αυτοκρατόρων της δυναστείας των Αντωνίνων, 2ος-3ος αι. μ.Χ.
Η Σχολή Καρυτσιώτη έγινε το 1985 το Aρχαιολογικό Μουσείο Άστρους και υπηρήτησε όμορφα τον τόπο για αρκετά χρόνια. Aυτά είχαμε, αυτά πάντοτε με “μέτρο”μπορούσαμε, αυτά κάναμε, μέχρι που έγινε η “πρόφαση της ρωγμής “.
Την 7-10-2008 με την πρόφαση της ρωγμής το ΥΠΠΟΑ έκλεισε το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους και από υπερβολική ταχύτητα απερίσκεπτα χωρίς αιτιολογημένη απόφαση των αρμοδίων αρχών του ΥΠΠΟΑ κλειδοαμπάρωσε καταχρηστικά και τον ξεχωριστό γειτονικό “Ιερό Χώρο” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων.
Με την ΥΠΠΟΤ/ΔΑΒΜΜ/91790 2329 π.ε-12-01-2011 η Απόφαση εγκρίθηκε η “Μελετη Άρσης Ετοιμορροπίας Αρχαιολογικού Μουσείου Άστρους με όρους (ΑΔΑ-4Α9Γ-99 )και στις 22-04-2013 υπεγράφη η Προγραμματική Συμβαση Πολιτισμικής Αναπτυξης για την εκτέλεση του έργου μεταξυ του τέως ΥΠΑΙΘΠΑ, της Περιφέρειας Πελοποννήσου και του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας. Οι εγκριθείσες εργασίες ξεκίνησαν τον Απριλιο του 2014 και ολοκληρώθηκαν το Δεκεμβριο του 2015.
Την 12-1-2011 με την ΑΔΑ-4Α9Γ-99 το ΥΠΠΟΑ έθεσε τους όρους του έργου μεταξύ άλλων τα παρακάτω.
“8.Να εκπονηθεί πλήρης και ολοκληρωμένη μελέτη <αρχιτεκτονική, στατική, Η-Μ> για την στερέωση και αποκατάσταση του μνημείου για τη λειτουργεία του ως σύγχρονου μουσείου”.
“.….ἀ) Έλεγχο στατικής επάρκειας του φέροντος οργανισμού και πλήρη μελέτη στερέωσης και αποκατάστασης του μνημείου που θα προσδιορίζει τις αναγκαίες εργασίες επισκευής και ενίσχυσης όπως …..”
Την 22-7-2016 με το έγγραφο Α.Π. ΥΠΠΟΑ/ΓΔΑΠΚ/ΕΦΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ 244604/146538/2951, μεταξυ άλλων αναφέρει “…Οι εγκριθεισες εργασίες ξεκίνησαν τον Απριλιο του 2014 και ολοκληρώθηκαν το Δεκεμβριο του 2015″….”Έπειτα από όλες τις ανωτέρω εγκεκριμένες εργασίες, οι αρχαιότητες επανατοποθετήθηκαν τόσο στην αποθήκη όσο και στο χώρο της έκθεσης. Το Μουσείο είναι έτοιμο να επαναλειτουργήσει αλλά δεν υπάρχει μόνιμο ημερήσιο προσωπικό”….
Μετά το 2015 με άλλα έγγραφα ΥΠΠΟΑ ανέφερε το Μουσείο είναι έτοιμο να επαναλειτουργήσει.
Την 18-5-2018.… με το έγγραφο Α.Π. ΥΠΠΟA /ΓΔΑΠK /ΕΦΑAΡΚ /218494/158967/1928 μεταξυ άλλων αναφέρει …”Η Υπηρεσία μας έχει μεριμνήσει ώστε το Μουσείο να είναι ανοικτό σε συγκεκριμένες περιπτώσεις , διαθέτοντας τακτικό φυλακτικό προσωπικό από το Αρχαιολογικο Μουσείο Τεγέας .Σας επισυνάπτουμε Δελτίο Τύπου με συγκεκριμένες ημερομηνίες κατα τις οποίες το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους θα είναι ανοικτό κατά τους μήνες Μάιο-Αύγουστο 2018. Τέλος η Εφορεία μας , αναμένει την Προκήρυξη του ΑΣΕΠ για μόνιμο φυλακτικό προσωπικό στο Μουσείο Άστρους”…..
Την 20 Ιουνίου 2018 “με την υπ’ αρ. 8Κ/2018 Προκήρυξη του ΑΣΕΠ (ΦΕΚ 19/τ ΑΣΕΠ/20-6-18> ζητείται η πλήρωση μιας μόνιμης θέσης τακτικού ημερήσιου φύλακα αρχαιοτήτων για το Αρχαιολογικό Μουσειο και Χώρους Άστρους.
Τον Φεβρουάριο, 2020 ακούσαμε με μεγάλη χαρά το δήμαρχο μας που δημόσια ανάφερε και αποφάσισε με συγκεκριμένες ενέργειες να ανοίξει το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους και τον “Ιερό Χώρο” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων. Η τοπική κοινωνία οργισμένη περιμένει υπομονετικά και σιωπηλά τον κοινό νου να επικρατήσει και εύχεται η πρόφαση της ρωγμής να μην γίνει πρόφαση της στατικότητας.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο του Άστρους, ο προαύλιος χώρος τη σχολής και ο χωριστóς γειτονικός «Ιερός Χώρος » της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων εíναι σεμνός , αρμονικός και επιβλητικός χώρος , μουσείο από μόνος του.
Άρχισαν οι προετοιμασίες για τις επετειακές εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση . Στην Αρκαδία δεν μπορούμε να γιορτάσουμε τίποτα με τους αρχαιολογικούς χώρους κλειστούς και με ντροπή κλειδοαμπαρωμένους χωρίς μια αιτιολογημένη απόφαση του ΥΠΠΟΑ.
Δεν είναι δυνατον πια οι χώροι να παραμένουν κλειστοί από στραβομάρα και κουταμάρα ,για το μοναδικό λόγο κάποτε έγινε ένα λάθος, και να ανοίγουν μια μέρα το χρόνο δηθεν για να “γιορτάσουμε”.
Προτείνουμε στο δήμο μας , σε όλους τους αρμόδιους της επιτροπής “Ελλάδα 2021” και στο κοινό νου τα τέσσερα θέματα της Θυρεάτιδας Γης που πρέπει να διακρίνουμε και να προβάλουμε σε τοπικό , περιφερειακό και εθνικό χώρο στις επετειακές εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.
O«Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων, η Σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη, ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης)Αρκαδίας <Το “κυβερνείο”και ο Πάνος (Άκουρος) Ζαφειρόπουλος> και το “στρατόπεδο των Βερβένων”έπαιξαν αναμφισβήτητα καταλυτική σημασία για την οργάνωση και επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα.
Ευχόμαστε οι αρμόδιοι να συμφωνούν, να καταλάβουν τι λέμε και έγκαιρα να ενεργήσουν κατάλληλα.
1) O«Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων
“Εν τούτω τω τόπω συνήλθεν η Β΄ Εθνική Συνέλευσις των Ελλήνων, 30 Μαρτίου – 18 Απριλίου 1823»
Tο Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους και «O Ιερός Χώρος « της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων είναι σεμνός και επιβλητικός , είναι «μουσεία» από μόνα τους.
Οι αυτόχθονες Πελασγοί είχαν ένα χρυσό κανόνα που για χιλιετηρίδες εφάρμοσαν πιστά μέχρι σήμερα οι κάτοικοι της Θυρέας, τον αμοιβαίο σεβασμό , την συναίνεση , την συνεννόηση και το Ελληνικό μέτρο. Οι “καλαμαράδες “Αστρινοί , πιστοί στην παράδοση χιλιετηρίδων άνθρωποι του Ελληνικού μέτρου και της εθνικής συνεννόησης, εκαλέσθηκαν εκείνη την στιγμή από το έθνος να συμβιβάσουν τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα για ένα εθνικό διάλογο και το επέτυχαν με αποτελέσματα, υπό την επιρροή και ηγεσία του Αγιαννίτη στρατηγού , υπεύθυνου για την στρατιωτική ασφάλεια σε καιρό πολέμου τηs εθνοσυνέλευσης, Πάνου Ζαφειρόπουλο η Άκουρου .Το Άστρος επιλέχθηκε για την εθνοσυνέλευση, γιατί στο Άστρος υπήρχαν πολλοί καλαμαράδες και ήταν αναμφισβήτητα τόπος κοινής αποδοχής και θα βοηθούσε καλύτερα την εθνική συνεννόηση.
Στο χώρο η αρχαιολογική υπηρεσία το 1899 έκτισε την επιγραφή και οι ντόπιοι κάτοικοι μετά το τέλος της Β” Εθνοσυνέλευσης ονόμασαν τον χώρο » Ιερό Χώρο», από έκδηλο σεβασμό, για την μεγάλη συνεισφορά που προσέφερε στο Ελληνικό Έθνος. Eδώ για υπερβολή το “ιερός” δεν έχει θρησκευτική έννοια αλλά Εθνική έννοια, ο χώρος αναγνωριζότανε απο τους κατοίκους σαν πολύ σπουδαίος, σαν “Ιερός Χώρος ».
Οι αποφάσεις της Εθνοσυνέλευσης ήταν σημαντικότατες για την ίδρυση και οργάνωση του Ελληνικού Κράτους.
1)“Tο Έθνος απέκτησε οριστικό Σύνταγμα, που με απόφαση της συνέλευσης ήταν “ο ανώτερος νόμος” και υπηρίσχυε των νόμων του βουλευτικού… Με απόφαση της συνέλευσης, την καταλυτική παρέμβαση του Κολοκοτρώνη, την οργή του λαού και του στρατού, απετράπει η εκποίηση των εθνικών γαιών – κτημάτων, που άφηναν πίσω τους οι Τούρκοι άρχοντες, που επεδίωκαν και ήθελαν οι κοτζαμπάσηδες της συνέλευσης… Η συνέλευση ψήφισε την “περίφημη «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως», προς την Υφήλιο, υπογραμμένη από 128 Πληρεξούσιους, μεταξύ των οποίων και ο Κολοκοτρώνης……”Η συνέλευση απάντησε με την διακήρυξη ,στην υφήλιο και τους μεγαλους της εποχής . «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον».” λίγο επίκαιρο σήμερα…
2) Το αναθεωρημένο Σύνταγμα, εξαιρετικά προοδευτικό και πρωτοποριακό για την εποχή του, περιείχε φιλελεύθερες και δημοκρατικές διατάξεις, που διασφάλιζαν τα ατομικά δικαιώματα του πολίτη. Θεσμοθετήθηκε η Δημόσια εκπαίδευση, λύθηκαν ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας, καθιερώθηκε η αρχή της ελευθεροτυπίας κ.α. Καταρτίστηκε και ο Ποινικός Κώδικας, βάσει του Βυζαντινού Δικαίου, για την προστασία του πολίτη από την ασυδοσία των αρχών
3) Στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προβλέφθηκε η κατάργηση της όποιας μορφής δουλείας: «κανείς δεν πωλείται και δεν αγοράζεται στην ελληνική επικράτεια και ο αγορασμένος άνθρωπος, άμα πατήσει την ελληνική γη, γίνεται ελεύθερος και ο αγοραστής χάνει τα χρήματά του».
Δείτε περισσότερα στο συνδέσμο, για την σπουδιότητα της Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος, από την Σμαράγδη Ι.Αρβανίτη
Η κτητορική επιγραφή της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη.
«1798ΕΝ ΜΗΝΙ ΙΟΥΛΙΩ 18
Η ΣΧΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝΑ
ΤΙ ΕΣΤΗΚΑΣ ΘΑΜΒΟΥΜΕΝΟΣ ΦΙΛΕ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝΜΕ ΑΠΟΡΙΑΝ ΜΥΣΤΙΚΗΝ ΖΗΤΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΒΕΒΑΙΩΘΕΙΣ ΤΙ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΜΕ ΕΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΜΩΜΑ ΜΟΥ
ΕΙΜΙ ΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ, ΚΕΙΝΩΝ ΤΟΥ ΕΛΙΚΩΝΟΣΣΧΟΛΕΙΟΝ ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΤΟΥ ΤΡΕΧΟΝΤΟΣ ΑΙΩΝΟΣΣΟΦΙΑΝ ΕΠΑΓΓΕΛΟΜΑΙ ΑΦ’ ΗΣ ΟΥΔΕΝ ΓΛΥΚΕΙΟΝΤΟΙΣ ΝΕΟΙΣ ΧΡΗΣΙΜΩΤΕΡΟΝ ΤΩ ΑΝΑΓΚΑΙΩ ΒΙΩ
ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ ΑΝΑΓΕΡΘΗΚΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΝΥΝ ΑΙΩΝΑΤΟ ΕΤΟΣ ΜΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΣΑΙ ΑΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝΟ ΚΤΗΤΟΡ ΟΠΟΥ Μ’ ΕΚΑΝΕΝ ΟΙΚΟΝ ΤΟΥ ΕΛΙΚΩΝΟΣΕΙΝ’ Ο ΚΛΕΙΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΟΝΟΣΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΑΣ ΕΙΝ’ ΥΙΟΣ ΑΝΑΘΡΕΜΜΑ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ
Ο ΤΟΠΟΣ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΕΙΝ’ Η ΑΥΤΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑΚΑΡΥΤΣΙΩΤΗΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ Η ΑΥΤΗ ΦΑΜΙΛΙΑΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥΤΟ ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝΚΑΙ ΕΙΣ ΨΥΧΙΚΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑΝ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΟΚΕΩΝ
ΟΣΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΕΜΒΑΙΝΕΤΕ Μ’ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝΠΑΡΑΚΑΛΕΙΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΤΗΝ ΑΝΩ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝΝ’ ΑΞΙΩΘΗ ΝΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΟΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΕΙΝ ΤΑΙΣ ΑΥΛΑΙΣ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ, ΑΜΗΝ
Η ΣΥΝΔΡΟΜΙΝ ΑΠ΄ΕΓΙΝΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΝ ΜΟΥΠΡΟΚΟΠΙΟΝ ΤΟΝ ΘΥΤΗΝ ΜΟΥ ΦΙΛΟΝ ΚΑΙ ΕΡΑΣΤΗΝ ΜΟΥΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΙΨΙΟΝ ΤΟΥ ΑΝΩ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Δ’ ΥΙΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ»
Ο Δημήτριος Καρυτσιώτης <1741-1819>
Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης <1741-1819> γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη <Αγιάννη > και κατά την Αγιαννίτικη παράδοση, έφυγε “με το ένα τσαρούχι”.Το 1798 έκτισε την μεγαλοπρεπή και <<καλλιμάρμαρο>> Σχολή Καρυτσιώτη στον λόφο Κουτρί στον Αγιάννη στην οποία φοιτούσαν νέοι από τον Άγιο Ιωάννη , απο ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά μας και το 1805 έκτισε στο Άστρος (τότε Αγιαννίτικα καλύβια) το παράρτημα της Σχολής του Αγίου Ιωάννη.
Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία για πολλά χρόνια και ακόμα μέχρι σήμερα, αφού όλοι οι Αγιαννίτες με πολύ μόχθο και με κάθε θυσία επιθυμούσαν τα παιδια τους να μάθουν γράμματα και σαν απόφοιτοι “καλαμαράδες ” να αλλάξουν την ζωή τους ,σύμφωνα με τις “έξυπνες ” προσδοκίες του μεγάλου ευεργέτη τους Δημητρίου Καρυτσιώτη.
Η προεπαναστατιμένη Ελλάδα είχε πολλά μικρά “κρυφά” και λίγα φανερά σχολεία. Ένα από τα ελάχιστα φανερά σχολεία ήταν και η περίφημη Σχολή Καρυτσιώτη που είχε κτιστεί το 1798 , 23 χρόνια πριν την Ελληνική επανάσταση και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Ο μεγαλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης, πανίσχυρος Αγιαννίτης πατριώτης της διασποράς, βρήκε τον τρόπο να επιτρέψουν οι 400 χρόνια κατακτητές Τούρκοι το κτήσιμο και την λειτουργία της σχολής στον Αγιάννη και στο παράρτημα της σχολής Καρυτσιώτη στο Άστρος Κυνουρίας ,που άνοιξε το 1805.
Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία , έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας, από τις 15 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 και για να γίνει η Β’Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων στο Άστρος το 1823.Το “κυβερνείο” που βρίσκεται πολύ κοντά στη σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη ήταν η έδρα της κυβέρνησης . Το Άστρος είναι κυρίως γνωστό στη πατρίδα μας από όλους τους Έλληνες και στους ομογενείς στο εξωτερικό από την Β´Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων που έγινε το 1823, για αυτό μας ξέρει ολόκληρος ο κόσμος. Οι “καλαμαράδες ” Αστρινοί , από τα καλαμάρια που εχρησιμοποιούσαν για να γράφουν στη φημισμένη Σχολή Καρυτσιώτη ,προσέφεραν πολλά στη πατρίδα εκείνες τις δυσκολες για το έθνος μας στιγμές που όλα εκρέμοντο από μια κλωστή για να πνιγεί η επανάσταση στο αίμα. Αλλά πριν την Εθνοσύνελευση είχε προηγηθεί το καταλυτικό κτίσιμο της Σχολής Καρυτσιώτη.
Η σχολή ήταν ένα είδος πανεπιστημίου για εκείνη την εποχή, αφού οι μαθητές διδάσκονταν αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, μαθηματικά, φυσική – χημεία, γαλλικά και ιταλικά κ.α. Έχτισε, ακόμη, οικήματα για τους μαθητές που φοιτούσαν στη Σχολή και για τους διδασκάλους. Επιπλέον, εφοδίασε τη Σχολή με όργανα φυσικής, αστρονομίας, χημείας, χάρτες και άλλα εποπτικά μέσα διδασκαλίας.Έστελνε μάλιστα και χρηματικά ποσά για την πληρωμή των διδασκάλων και των ιατρών που εργάζονταν εκεί. Ο Καρυτσιώτης πλούτισε τη Σχολή με βιβλία και δημιούργησε μία μεγάλη βιβλιοθήκη.Ήθελε να ιδρύσει στην πατρίδα του μια σχολή, εφάμιλλη των Ευρωπαϊκών, που θα παρείχε τη γνώση στους μαθητές, δίνοντας τους την ευκαιρία να διαλέξουν δύο κατευθύνσεις: την εμπορική και την επαγγελματική. Από την πυρπόληση της Σχολής διασώθηκαν 1500 βιβλία, τα οποία φυλάσσονταν το 1827στην οικία των Ζαφειροπουλαίων(Κάστρο Παραλίου Άστρους). Τα βιβλία αυτά ήταν, κατά την παράδοση, τοποθετημένα σε μια παλαιά ξύλινη βιβλιοθήκη που βρισκόταν στα γραφεία της Σχολής. Μεγάλο μέρος των βιβλίων αυτών έχει διασωθεί και καταγραφεί στις μέρες μας. Τα βιβλία αυτά ήταν ως επί το πλείστον κείμενα αρχαίων φιλοσόφων και συγγραφέων, εκκλησιαστικά κείμενα, εγχειρίδια φυσικής, μαθηματικών κ.α.
Στο κτήριο της σχολής αυτής στο Αστρος στεγάζεται σήμερα το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους. Επίσης έκτισε δωμάτια για να μένουν οι μαθητές και οι καθηγητές στη σχολής. Στο προαύλιο χώρο της σχολής του Άστρους σώζονται μέχρι σήμερα οι επιβλητικές καμινάδες των δωματίων της σχολής των οικοτρόφων μαθητών της σχολής με την δική τους ξεχωριστή ιστορία, Το 1805 δώρισε στους κατοίκους του Άστρους και στη Σχολή μια έκταση περιπου 48 στρεμμάτων, το λεγόμενο «Αγροκήπιο», δίπλα και γύρω από τη Σχολή για να πληρώνονται για δίδακτρα οι καθηγητές της σχολής και να τρώνε οι οικότροφοι μαθητές της σχολής με τους καρπούς και τα φρούτα του “αγροκήπιου ” όπως σταφύλια, μούσμουλα.Το ίδιο έτος (1805) ο αδερφός του, Γεώργιος Καρυτσιώτης, επίσης μεγαλέμπορος στην Τεργέστη, μετέφερε με “σούγελο” <πέτρινο αυλάκι > για 5-6 χιλιόμετρα το νερό από τη <<Μάνα του νερού>>, πλησίον της Μονής Λουκους, στο Άστρος. Για “να ποτίζεται το αγροκήπιο για να είναι ανοικτή η Σχολή». Το έργο κατέληγε σε τρεις βρύσες (η μία απέναντι από το Δημοτικό σχολείο, η άλλη δίπλα στον Άγιο Κωνσταντίνο και η τρίτη δίπλα στο Δημαρχείο). Ο Δημήτριος Καρυτσιώτης ενταφιάστηκε στο Ελληνορθόδοξο νεκροταφείο της Τεργέστης και ο μεγαλοπρεπής τάφος της οικογένειας Καρυτσιώτη σώζεται μέχρι σήμερα.
«Στα τέλη Ιουλίου – αρχές Αυγούστου του 1826 και οι δύο σχολές πυρπολήθηκαν από τις ορδές του Ιμπραήμ πασάκαι η Σχολή του Αγίου Ιωάννη, καταστράφηκε ολοσχερώς. Μαζί με τη σχολή καταστράφηκε όλο το χωριο, καθώς και οι 13 εκκλησίες και τα 2 μοναστήρια του. Σύμφωνα με τον ιστορικό Φαίδωνα Κουκουλέ, η σχολή «έγινε σωρός πετρών από την πυρκαϊάν του κοινού εχθρού της πίστεως Ιμβραήμ…». Κατά την Αγιαννίτικη παράδοση, η Σχολή καιγόταν συνεχώς επί μία εβδομάδα, καθώς οι κάτοικοί του είχαν διασκορπιστεί και δεν μπορούσαν να σβήσουν την φωτιά. Η σχολή του Άστρους σύντομα ανακαινίστηκε και έλαβε την ονομασία «Μουσείον Καρυτσιώτου».
Από το astros-kynourianews
3)Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης)Αρκαδίας :Το “κυβερνείο”και ο Πάνος (Άκουρος) Ζαφειρόπουλος
«Η πρώτη μνεία του χωριού του Αγίου Ιωάννη γίνεται στο Χρονικό της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης του Γεωργίου Σφρατζή, το 1453 (βιβλίο Β΄, κεφ. Χ). Το όνομα του χωριού «Άγιος Ιωάννης», που μάλλον οφείλεται σε ναό αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, είναι μάλλον ευεξήγητο για την περιοχή της Κυνουρίας, όπου οι κάτοικοί της ως νεοπροσήλυτοι στο Χριστιανισμό, από τον 9ο- 10οαι. και μετά, έδωσαν στα χωριά τους ονόματα Αγίων, έκτισαν παντού εκκλησίες, ξωκλήσια, προσκυνητάρια, σκήτες και αρκετά Μοναστήρια. Γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται η Κυνουρία ως «μικρογραφία του Αγίου Όρου.Ωστόσο, υποστηρίζεται και η άποψη ότι το πατριδωνυμικό «Αγιαννίτες» προέρχεται από το «Αιγινήτες», δεδομένου ότι οι Αιγινήτες αναγκάσθηκαν σε μετοίκηση στη Θυρέα, την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου».
«Κοντά στην πλατεία βρίσκεται δίωροφο μακρόστενο οίκημα, με πολεμίστρες, το οποίο, κατά την παράδοση, χρησιμοποιήθηκε ως Κυβερνείο για την εγκατάσταση της Επαναστατικής Κυβέρνησης, από 22 Αυγούστου έως 1 Οκτωβρίου 1822. Το χρονικό αυτό διάστημα βεβαιώνεται και από τα Αρχεία των Λαζάρου και Γεωργίου Κουντουριώτη (τ. Α΄, σ. 92 κ.εξ.).»
Το κείμενο παραπάνω από την Σμαράγδη Αρβανίτη
Ο Δημήτριος Καρυτσιώτης <1741-1819>
Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης <1741-1819> γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη <Αγιάννη > και κατά την Αγιαννίτικη παράδοση, έφυγε “με το ένα τσαρούχι”.Το 1798 έκτισε την μεγαλοπρεπή και <<καλλιμάρμαρο>> Σχολή Καρυτσιώτη στον λόφο Κουτρί στον Αγιάννη και το 1805 έκτισε στο Άστρος (τότε Αγιαννίτικα καλύβια) το παράρτημα της Σχολής του Αγίου Ιωάννη.
Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας από τις 15 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 .Το «κυβερνείο» που βρίσκεται πολύ κοντά στη σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη ήταν η έδρα της κυβέρνησης.Διακρίνονται οι πολεμίστρες κάτω από τα παράθυρα
Ο Πάνος (Άκουρος) Ζαφειρόπουλος , είναι ένας από τους σημαντικότερους, η ορθότερα ο σημαντικότερος Αγιαννίτης πριν την επανάσταση του 1821 και η προσφορά του στη Θυρεάτιδα Γη και την πατρίδα είναι ανυπολόγηστη και πέρασε στα ψιλά γράμματα της ιστορίας, δεν αναφέρεται στα βιβλία της ιστορίας και είναι παράξενα άγνωστος για τις μεγάλες προσφορές του στην πατρίδα μας.
Το αρχοντικό των Ζαφειροπουλαίων στον Άγιο Ιωάννη βρίσκεται πολύ κοντά κάτω από την σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη και πάνω από την πηγή Σουληνάρι. Εδώ ο Άκουρος εσωσε και μετέφερε προσωρινά τα καπνισμένα 1500 βιβλία της σχολής Καρυτσιώτη πριν τα μεταφέρει για καλύτερη προστασία στο κάστρο του Παραλίου Άστρους.
“Στις αρχές Ιουλίου 1826, το στρατιωτικό σώμα του Πάνου Ζαφειρόπουλου κατέσφαξε 400 άραβες σε ενέδρα που είχε στήσει στον Μεχμέτ αγά της Τριπολιτσάς. Αυτό ήταν πολύ βαρύ πλήγμα για τους Οθωμανούς. Γι’ αυτό ο Ιμπραήμ πασάς κατέστρεψε ολοσχερώς τον Άγιο Ιωάννη και ολόκληρη την επαρχία του Αγίου Πέτρου”
Ο Ιμπραήμ κατέσφαξε και έκαψε ολόκληρο την Πελοπόννησο,αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να νικήσει τον Άκουρο , αν και τον είχε αιχμαλωτίσει πρσωρινά,ούτε στο κάστρο του Παραλίου Άστρους, κάποιος έπρεπε να αντισταθεί και είναι μεγάλη μας τιμή, αυτός ήταν ο Αγιαννίτης Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (Άκουρος).
Από την πυρπόληση της Σχολής διασώθηκαν 1500 βιβλία, τα οποία φυλάσσονταν το 1827 στην οικία των Ζαφειροπουλαίων (Κάστρο Παραλίου Άστρους). Τα βιβλία αυτά ήταν, κατά την παράδοση, τοποθετημένα σε μια παλαιά ξύλινη βιβλιοθήκη που βρισκόταν στα γραφεία της Σχολής. Μεγάλο μέρος των βιβλίων αυτών έχει διασωθεί και καταγραφεί στις μέρες μας. Τα βιβλία αυτά ήταν ως επί το πλείστον κείμενα αρχαίων φιλοσόφων και συγγραφέων, εκκλησιαστικά κείμενα, εγχειρίδια φυσικής, μαθηματικών κ.α.”
4) Tο “στρατόπεδο των Βερβένων”
Τα ιστορικά Βέρβενα και Δολιανά < και το ταμπούρι του Τουρκοφάγου >είναι γνωστά από τις πρώτες σημαντικότατες νίκες στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821 που εκείνη την δύσκολη στιγμή γέμισαν με την αναγκαία αυτοπεποίθηση τους επαναστατημένους Έλλήνες. Ανεξαίρετα όλα τα χωριά της Θυρέας βοήθησαν την επανάσταση και ο χαρακτηριστικά ο Αγιοπετρίτης προεστός και απομνημονευματογράφος του Αγώνα, Αναγνώστης Κοντάκης, γράφει πως: «αν δεν ήταν ο Πραστός, που επί 4 μήνες τροφοδοτούσε τον στρατό, ο αγώνας για την λευτεριά ήταν χαμένος».
Αλλά το σπουδαιότερο από όλα ήταν ότι το “στρατόπεδο των Βερβένων” έπαιξε καταλυτική σημασία για την οργάνωση και επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα. Στα ιστορικά Βέρβενα λειτούργησε επίσης το πρώτο οργανωμένο “Φροντιστήριο του Αγώνα” και είχε εγκατασταθεί η Πελοποννησιακή Γερουσία. Το “στρατόπεδο των Βερβένων” ηταν το πρώτο οργανωμένο στρατόπεδο του αγώνα, είχε περίπου 2,500 αγωνιστές< τα άλλα τρία ήταν του Βαλτετσίου, Χρυσοβίτσι και Πιάνας >.
Στα ιστορικά Βέρβενα κατά την αρχαιότητα κατοικούσαν οι Βερβένιοι, αρκαδικό γένος, ενώ η περιοχή του σημερινού χωριού ανήκε στην αρχαία Αρκαδία. Τα αρχαιότερα λείψανα που έχουν επισημανθεί στην περιοχή ανάγονται στη 2η χιλιετία π.Χ. και πρόκειται για λίθινες αξίνες που βρέθηκαν στη θέση Πέτρα. Στη θέση Παντελεήμων βρέθηκαν λείψανα λατρείας της Αρτέμιδος από τον 9ο αι π.Χ. μέχρι και τα ελληνιστικά χρόνια. Στη θέση αυτή κατά τον 6ο αι. π.Χ. κατασκευάστηκε ένας ολομάρμαρος ναός δωρικού ρυθμού.
Στην επανάσταση του 1821 τα Βέρβενα έπαιξαν σημαντικό ρόλο, κυρίως λόγω της στρατηγικής τους θέσης. Το στρατόπεδό τους υπήρξε το πρώτο και ένα από τα σπουδαιότερα κατά τις πρώτες μέρες του αγώνα. Εδώ είχε εγκαταστήσει ο Κολοκοτρώνης το στρατηγείο του, στον Πύργο του Αυγουστή, πριν την επίθεσή του κατά των Τούρκων για την άλωση της Τριπολιτσάς. Εδώ λειτούργησε επίσης το πρώτο οργανωμένο Φροντιστήριο του Αγώνακαι έγινε η ηρωϊκή μάχη Βερβένων και Δολιανών στις 18 Μαίου του 1821.Στις 21 Ιουνίου 1821 έφθασε στη Βέρβενα ο Δημήτριος Υψηλάντης από την Οδησσό της Ρωσίας, όπου είχε εγκατασταθεί και η Πελοποννησιακή Γερουσία,όπου και έγινε η επίσημη υποδοχή του, η οποία μνημονεύεται στην μαρμάρινη πλάκα, με τη μορφή ανοιχτού ειληταρίου, που αναρτήθηκε το 1920 στο σημείο της υποδοχής. Το 1826 το χωριό πυρπολήθηκε από τον Ιμπραήμ.
Άρχισαν οι προετοιμασίες για τις επετειακές εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση . Στην Αρκαδία δεν μπορούμε να γιορτάσουμε τίποτα με τους αρχαιολογικούς χώρους κλειστούς και με ντροπή κλειδοαμπαρωμένους χωρίς μια αιτιολογημένη απόφαση του ΥΠΠΟΑ.
Δεν είναι δυνατον πια οι χώροι να παραμένουν κλειστοί από στραβομάρα και κουταμάρα ,για το μοναδικό λόγο κάποτε έγινε ένα λάθος, και να ανοίγουν μια μέρα το χρόνο δηθεν για να “γιορτάσουμε”.
Προτείνουμε στο δήμο μας , σε όλους τους αρμόδιους της επιτροπής “Ελλάδα 2021” και στο κοινό νου τα τέσσερα θέματα της Θυρεάτιδας Γης που πρέπει να διακρίνουμε και να προβάλουμε σε τοπικό , περιφερειακό και εθνικό χώρο στις επετειακές εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.
O«Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων, η Σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη, ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) Αρκαδίας <Το “κυβερνείο”και ο Πάνος (Άκουρος) Ζαφειρόπουλος> και το “στρατόπεδο των Βερβένων”έπαιξαν αναμφισβήτητα καταλυτική σημασία για την οργάνωση και επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα.
Ευχόμαστε οι αρμόδιοι να συμφωνούν, να καταλάβουν τι λέμε και έγκαιρα να ενεργήσουν κατάλληλα.
1) O«Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων
“Εν τούτω τω τόπω συνήλθεν η Β΄ Εθνική Συνέλευσις των Ελλήνων, 30 Μαρτίου – 18 Απριλίου 1823»
Tο Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους και «O Ιερός Χώρος « της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων είναι σεμνός και επιβλητικός , είναι «μουσεία» από μόνα τους.
Οι αυτόχθονες Πελασγοί είχαν ένα χρυσό κανόνα που για χιλιετηρίδες εφάρμοσαν πιστά μέχρι σήμερα οι κάτοικοι της Θυρέας, τον αμοιβαίο σεβασμό , την συναίνεση , την συνεννόηση και το Ελληνικό μέτρο. Οι “καλαμαράδες “Αστρινοί , πιστοί στην παράδοση χιλιετηρίδων άνθρωποι του Ελληνικού μέτρου και της εθνικής συνεννόησης, εκαλέσθηκαν εκείνη την στιγμή από το έθνος να συμβιβάσουν τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα για ένα εθνικό διάλογο και το επέτυχαν με αποτελέσματα, υπό την επιρροή και ηγεσία του Αγιαννίτη στρατηγού , υπεύθυνου για την στρατιωτική ασφάλεια σε καιρό πολέμου τηs εθνοσυνέλευσης, Πάνου Ζαφειρόπουλο η Άκουρου .Το Άστρος επιλέχθηκε για την εθνοσυνέλευση, γιατί στο Άστρος υπήρχαν πολλοί καλαμαράδες και ήταν αναμφισβήτητα τόπος κοινής αποδοχής και θα βοηθούσε καλύτερα την εθνική συνεννόηση.
Στο χώρο η αρχαιολογική υπηρεσία το 1899 έκτισε την επιγραφή και οι ντόπιοι κάτοικοι μετά το τέλος της Β” Εθνοσυνέλευσης ονόμασαν τον χώρο » Ιερό Χώρο», από έκδηλο σεβασμό, για την μεγάλη συνεισφορά που προσέφερε στο Ελληνικό Έθνος. Eδώ για υπερβολή το “ιερός” δεν έχει θρησκευτική έννοια αλλά Εθνική έννοια, ο χώρος αναγνωριζότανε απο τους κατοίκους σαν πολύ σπουδαίος, σαν “Ιερός Χώρος ».
Οι αποφάσεις της Εθνοσυνέλευσης ήταν σημαντικότατες για την ίδρυση και οργάνωση του Ελληνικού Κράτους.
1)“Tο Έθνος απέκτησε οριστικό Σύνταγμα, που με απόφαση της συνέλευσης ήταν “ο ανώτερος νόμος” και υπηρίσχυε των νόμων του βουλευτικού… Με απόφαση της συνέλευσης, την καταλυτική παρέμβαση του Κολοκοτρώνη, την οργή του λαού και του στρατού, απετράπει η εκποίηση των εθνικών γαιών – κτημάτων, που άφηναν πίσω τους οι Τούρκοι άρχοντες, που επεδίωκαν και ήθελαν οι κοτζαμπάσηδες της συνέλευσης… Η συνέλευση ψήφισε την “περίφημη «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως», προς την Υφήλιο, υπογραμμένη από 128 Πληρεξούσιους, μεταξύ των οποίων και ο Κολοκοτρώνης……”Η συνέλευση απάντησε με την διακήρυξη ,στην υφήλιο και τους μεγαλους της εποχής . «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον».” λίγο επίκαιρο σήμερα…
2) Το αναθεωρημένο Σύνταγμα, εξαιρετικά προοδευτικό και πρωτοποριακό για την εποχή του, περιείχε φιλελεύθερες και δημοκρατικές διατάξεις, που διασφάλιζαν τα ατομικά δικαιώματα του πολίτη. Θεσμοθετήθηκε η Δημόσια εκπαίδευση, λύθηκαν ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας, καθιερώθηκε η αρχή της ελευθεροτυπίας κ.α. Καταρτίστηκε και ο Ποινικός Κώδικας, βάσει του Βυζαντινού Δικαίου, για την προστασία του πολίτη από την ασυδοσία των αρχών
3) Στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προβλέφθηκε η κατάργηση της όποιας μορφής δουλείας: «κανείς δεν πωλείται και δεν αγοράζεται στην ελληνική επικράτεια και ο αγορασμένος άνθρωπος, άμα πατήσει την ελληνική γη, γίνεται ελεύθερος και ο αγοραστής χάνει τα χρήματά του».
Δείτε περισσότερα στο συνδέσμο, για την σπουδιότητα της Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος, από την Σμαράγδη Ι.Αρβανίτη
Η κτητορική επιγραφή της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη.
«1798ΕΝ ΜΗΝΙ ΙΟΥΛΙΩ 18
Η ΣΧΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝΑ
ΤΙ ΕΣΤΗΚΑΣ ΘΑΜΒΟΥΜΕΝΟΣ ΦΙΛΕ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝΜΕ ΑΠΟΡΙΑΝ ΜΥΣΤΙΚΗΝ ΖΗΤΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΒΕΒΑΙΩΘΕΙΣ ΤΙ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΜΕ ΕΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΜΩΜΑ ΜΟΥ
ΕΙΜΙ ΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ, ΚΕΙΝΩΝ ΤΟΥ ΕΛΙΚΩΝΟΣΣΧΟΛΕΙΟΝ ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΤΟΥ ΤΡΕΧΟΝΤΟΣ ΑΙΩΝΟΣΣΟΦΙΑΝ ΕΠΑΓΓΕΛΟΜΑΙ ΑΦ’ ΗΣ ΟΥΔΕΝ ΓΛΥΚΕΙΟΝΤΟΙΣ ΝΕΟΙΣ ΧΡΗΣΙΜΩΤΕΡΟΝ ΤΩ ΑΝΑΓΚΑΙΩ ΒΙΩ
ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ ΑΝΑΓΕΡΘΗΚΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΝΥΝ ΑΙΩΝΑΤΟ ΕΤΟΣ ΜΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΣΑΙ ΑΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝΟ ΚΤΗΤΟΡ ΟΠΟΥ Μ’ ΕΚΑΝΕΝ ΟΙΚΟΝ ΤΟΥ ΕΛΙΚΩΝΟΣΕΙΝ’ Ο ΚΛΕΙΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΟΝΟΣΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΑΣ ΕΙΝ’ ΥΙΟΣ ΑΝΑΘΡΕΜΜΑ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ
Ο ΤΟΠΟΣ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΕΙΝ’ Η ΑΥΤΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑΚΑΡΥΤΣΙΩΤΗΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ Η ΑΥΤΗ ΦΑΜΙΛΙΑΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥΤΟ ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝΚΑΙ ΕΙΣ ΨΥΧΙΚΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑΝ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΟΚΕΩΝ
ΟΣΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΕΜΒΑΙΝΕΤΕ Μ’ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝΠΑΡΑΚΑΛΕΙΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΤΗΝ ΑΝΩ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝΝ’ ΑΞΙΩΘΗ ΝΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΟΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΕΙΝ ΤΑΙΣ ΑΥΛΑΙΣ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ, ΑΜΗΝ
Η ΣΥΝΔΡΟΜΙΝ ΑΠ΄ΕΓΙΝΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΝ ΜΟΥΠΡΟΚΟΠΙΟΝ ΤΟΝ ΘΥΤΗΝ ΜΟΥ ΦΙΛΟΝ ΚΑΙ ΕΡΑΣΤΗΝ ΜΟΥΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΙΨΙΟΝ ΤΟΥ ΑΝΩ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Δ’ ΥΙΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ»
Ο Δημήτριος Καρυτσιώτης <1741-1819>
Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης <1741-1819> γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη <Αγιάννη > και κατά την Αγιαννίτικη παράδοση, έφυγε “με το ένα τσαρούχι”.Το 1798 έκτισε την μεγαλοπρεπή και <<καλλιμάρμαρο>> Σχολή Καρυτσιώτη στον λόφο Κουτρί στον Αγιάννη στην οποία φοιτούσαν νέοι από τον Άγιο Ιωάννη , απο ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά μας και το 1805 έκτισε στο Άστρος (τότε Αγιαννίτικα καλύβια) το παράρτημα της Σχολής του Αγίου Ιωάννη.
Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία για πολλά χρόνια και ακόμα μέχρι σήμερα, αφού όλοι οι Αγιαννίτες με πολύ μόχθο και με κάθε θυσία επιθυμούσαν τα παιδια τους να μάθουν γράμματα και σαν απόφοιτοι “καλαμαράδες ” να αλλάξουν την ζωή τους ,σύμφωνα με τις “έξυπνες ” προσδοκίες του μεγάλου ευεργέτη τους Δημητρίου Καρυτσιώτη.
Η προεπαναστατιμένη Ελλάδα είχε πολλά μικρά “κρυφά” και λίγα φανερά σχολεία. Ένα από τα ελάχιστα φανερά σχολεία ήταν και η περίφημη Σχολή Καρυτσιώτη που είχε κτιστεί το 1798 , 23 χρόνια πριν την Ελληνική επανάσταση και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Ο μεγαλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης, πανίσχυρος Αγιαννίτης πατριώτης της διασποράς, βρήκε τον τρόπο να επιτρέψουν οι 400 χρόνια κατακτητές Τούρκοι το κτήσιμο και την λειτουργία της σχολής στον Αγιάννη και στο παράρτημα της σχολής Καρυτσιώτη στο Άστρος Κυνουρίας ,που άνοιξε το 1805.
Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία , έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας, από τις 15 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 και για να γίνει η Β’Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων στο Άστρος το 1823.Το “κυβερνείο” που βρίσκεται πολύ κοντά στη σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη ήταν η έδρα της κυβέρνησης . Το Άστρος είναι κυρίως γνωστό στη πατρίδα μας από όλους τους Έλληνες και στους ομογενείς στο εξωτερικό από την Β´Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων που έγινε το 1823, για αυτό μας ξέρει ολόκληρος ο κόσμος. Οι “καλαμαράδες ” Αστρινοί , από τα καλαμάρια που εχρησιμοποιούσαν για να γράφουν στη φημισμένη Σχολή Καρυτσιώτη ,προσέφεραν πολλά στη πατρίδα εκείνες τις δυσκολες για το έθνος μας στιγμές που όλα εκρέμοντο από μια κλωστή για να πνιγεί η επανάσταση στο αίμα. Αλλά πριν την Εθνοσύνελευση είχε προηγηθεί το καταλυτικό κτίσιμο της Σχολής Καρυτσιώτη.
Η σχολή ήταν ένα είδος πανεπιστημίου για εκείνη την εποχή, αφού οι μαθητές διδάσκονταν αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, μαθηματικά, φυσική – χημεία, γαλλικά και ιταλικά κ.α. Έχτισε, ακόμη, οικήματα για τους μαθητές που φοιτούσαν στη Σχολή και για τους διδασκάλους. Επιπλέον, εφοδίασε τη Σχολή με όργανα φυσικής, αστρονομίας, χημείας, χάρτες και άλλα εποπτικά μέσα διδασκαλίας.Έστελνε μάλιστα και χρηματικά ποσά για την πληρωμή των διδασκάλων και των ιατρών που εργάζονταν εκεί. Ο Καρυτσιώτης πλούτισε τη Σχολή με βιβλία και δημιούργησε μία μεγάλη βιβλιοθήκη. Ήθελε να ιδρύσει στην πατρίδα του μια σχολή, εφάμιλλη των Ευρωπαϊκών, που θα παρείχε τη γνώση στους μαθητές, δίνοντας τους την ευκαιρία να διαλέξουν δύο κατευθύνσεις: την εμπορική και την επαγγελματική. Από την πυρπόληση της Σχολής διασώθηκαν 1500 βιβλία, τα οποία φυλάσσονταν το 1827στην οικία των Ζαφειροπουλαίων(Κάστρο Παραλίου Άστρους). Τα βιβλία αυτά ήταν, κατά την παράδοση, τοποθετημένα σε μια παλαιά ξύλινη βιβλιοθήκη που βρισκόταν στα γραφεία της Σχολής. Μεγάλο μέρος των βιβλίων αυτών έχει διασωθεί και καταγραφεί στις μέρες μας. Τα βιβλία αυτά ήταν ως επί το πλείστον κείμενα αρχαίων φιλοσόφων και συγγραφέων, εκκλησιαστικά κείμενα, εγχειρίδια φυσικής, μαθηματικών κ.α.
Στο κτήριο της σχολής αυτής στο Αστρος στεγάζεται σήμερα το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους. Επίσης έκτισε δωμάτια για να μένουν οι μαθητές και οι καθηγητές στη σχολής. Στο προαύλιο χώρο της σχολής του Άστρους σώζονται μέχρι σήμερα οι επιβλητικές καμινάδες των δωματίων της σχολής των οικοτρόφων μαθητών της σχολής με την δική τους ξεχωριστή ιστορία, Το 1805 δώρισε στους κατοίκους του Άστρους και στη Σχολή μια έκταση περιπου 48 στρεμμάτων, το λεγόμενο «Αγροκήπιο», δίπλα και γύρω από τη Σχολή για να πληρώνονται για δίδακτρα οι καθηγητές της σχολής και να τρώνε οι οικότροφοι μαθητές της σχολής με τους καρπούς και τα φρούτα του “αγροκήπιου ” όπως σταφύλια, μούσμουλα. Το ίδιο έτος (1805) ο αδερφός του, Γεώργιος Καρυτσιώτης, επίσης μεγαλέμπορος στην Τεργέστη, μετέφερε με “σούγελο” <πέτρινο αυλάκι > για 5-6 χιλιόμετρα το νερό από τη <<Μάνα του νερού>>, πλησίον της Μονής Λουκους, στο Άστρος. Για “να ποτίζεται το αγροκήπιο για να είναι ανοικτή η Σχολή». Το έργο κατέληγε σε τρεις βρύσες (η μία απέναντι από το Δημοτικό σχολείο, η άλλη δίπλα στον Άγιο Κωνσταντίνο και η τρίτη δίπλα στο Δημαρχείο). Ο Δημήτριος Καρυτσιώτης ενταφιάστηκε στο Ελληνορθόδοξο νεκροταφείο της Τεργέστης και ο μεγαλοπρεπής τάφος της οικογένειας Καρυτσιώτη σώζεται μέχρι σήμερα.
«Στα τέλη Ιουλίου – αρχές Αυγούστου του 1826 και οι δύο σχολές πυρπολήθηκαν από τις ορδές του Ιμπραήμ πασά και η Σχολή του Αγίου Ιωάννη, καταστράφηκε ολοσχερώς. Μαζί με τη σχολή καταστράφηκε όλο το χωριο, καθώς και οι 13 εκκλησίες και τα 2 μοναστήρια του. Σύμφωνα με τον ιστορικό Φαίδωνα Κουκουλέ, η σχολή «έγινε σωρός πετρών από την πυρκαϊάν του κοινού εχθρού της πίστεως Ιμβραήμ…». Κατά την Αγιαννίτικη παράδοση, η Σχολή καιγόταν συνεχώς επί μία εβδομάδα, καθώς οι κάτοικοί του είχαν διασκορπιστεί και δεν μπορούσαν να σβήσουν την φωτιά. Η σχολή του Άστρους σύντομα ανακαινίστηκε και έλαβε την ονομασία «Μουσείον Καρυτσιώτου».
Από το astros-kynourianews
3)Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) Αρκαδίας :Το “κυβερνείο”και ο Πάνος (Άκουρος) Ζαφειρόπουλος
«Η πρώτη μνεία του χωριού του Αγίου Ιωάννη γίνεται στο Χρονικό της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης του Γεωργίου Σφρατζή, το 1453 (βιβλίο Β΄, κεφ. Χ). Το όνομα του χωριού «Άγιος Ιωάννης», που μάλλον οφείλεται σε ναό αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, είναι μάλλον ευεξήγητο για την περιοχή της Κυνουρίας, όπου οι κάτοικοί της ως νεοπροσήλυτοι στο Χριστιανισμό, από τον 9ο- 10οαι. και μετά, έδωσαν στα χωριά τους ονόματα Αγίων, έκτισαν παντού εκκλησίες, ξωκλήσια, προσκυνητάρια, σκήτες και αρκετά Μοναστήρια. Γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται η Κυνουρία ως «μικρογραφία του Αγίου Όρου.Ωστόσο, υποστηρίζεται και η άποψη ότι το πατριδωνυμικό «Αγιαννίτες» προέρχεται από το «Αιγινήτες», δεδομένου ότι οι Αιγινήτες αναγκάσθηκαν σε μετοίκηση στη Θυρέα, την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου».
«Κοντά στην πλατεία βρίσκεται δίωροφο μακρόστενο οίκημα, με πολεμίστρες, το οποίο, κατά την παράδοση, χρησιμοποιήθηκε ως Κυβερνείο για την εγκατάσταση της Επαναστατικής Κυβέρνησης, από 22 Αυγούστου έως 1 Οκτωβρίου 1822. Το χρονικό αυτό διάστημα βεβαιώνεται και από τα Αρχεία των Λαζάρου και Γεωργίου Κουντουριώτη (τ. Α΄, σ. 92 κ.εξ.).»
Το κείμενο παραπάνω από την Σμαράγδη Αρβανίτη
Ο Δημήτριος Καρυτσιώτης <1741-1819>
Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης <1741-1819> γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη <Αγιάννη > και κατά την Αγιαννίτικη παράδοση, έφυγε “με το ένα τσαρούχι”.Το 1798 έκτισε την μεγαλοπρεπή και <<καλλιμάρμαρο>> Σχολή Καρυτσιώτη στον λόφο Κουτρί στον Αγιάννη και το 1805 έκτισε στο Άστρος (τότε Αγιαννίτικα καλύβια) το παράρτημα της Σχολής του Αγίου Ιωάννη.
Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας από τις 15 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 .Το «κυβερνείο» που βρίσκεται πολύ κοντά στη σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη ήταν η έδρα της κυβέρνησης.Διακρίνονται οι πολεμίστρες κάτω από τα παράθυρα
Ο Πάνος (Άκουρος) Ζαφειρόπουλος , είναι ένας από τους σημαντικότερους, η ορθότερα ο σημαντικότερος Αγιαννίτης πριν την επανάσταση του 1821 και η προσφορά του στη Θυρεάτιδα Γη και την πατρίδα είναι ανυπολόγηστη και πέρασε στα ψιλά γράμματα της ιστορίας, δεν αναφέρεται στα βιβλία της ιστορίας και είναι παράξενα άγνωστος για τις μεγάλες προσφορές του στην πατρίδα μας.
Το αρχοντικό των Ζαφειροπουλαίων στον Άγιο Ιωάννη βρίσκεται πολύ κοντά κάτω από την σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη και πάνω από την πηγή Σουληνάρι. Εδώ ο Άκουρος εσωσε και μετέφερε προσωρινά τα καπνισμένα 1500 βιβλία της σχολής Καρυτσιώτη πριν τα μεταφέρει για καλύτερη προστασία στο κάστρο του Παραλίου Άστρους.
“Στις αρχές Ιουλίου 1826, το στρατιωτικό σώμα του Πάνου Ζαφειρόπουλου κατέσφαξε 400 άραβες σε ενέδρα που είχε στήσει στον Μεχμέτ αγά της Τριπολιτσάς. Αυτό ήταν πολύ βαρύ πλήγμα για τους Οθωμανούς. Γι’ αυτό ο Ιμπραήμ πασάς κατέστρεψε ολοσχερώς τον Άγιο Ιωάννη και ολόκληρη την επαρχία του Αγίου Πέτρου”
Ο Ιμπραήμ κατέσφαξε και έκαψε ολόκληρο την Πελοπόννησο,αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να νικήσει τον Άκουρο , αν και τον είχε αιχμαλωτίσει πρσωρινά,ούτε στο κάστρο του Παραλίου Άστρους, κάποιος έπρεπε να αντισταθεί και είναι μεγάλη μας τιμή, αυτός ήταν ο Αγιαννίτης Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (Άκουρος).
Από την πυρπόληση της Σχολής διασώθηκαν 1500 βιβλία, τα οποία φυλάσσονταν το 1827 στην οικία των Ζαφειροπουλαίων (Κάστρο Παραλίου Άστρους). Τα βιβλία αυτά ήταν, κατά την παράδοση, τοποθετημένα σε μια παλαιά ξύλινη βιβλιοθήκη που βρισκόταν στα γραφεία της Σχολής. Μεγάλο μέρος των βιβλίων αυτών έχει διασωθεί και καταγραφεί στις μέρες μας. Τα βιβλία αυτά ήταν ως επί το πλείστον κείμενα αρχαίων φιλοσόφων και συγγραφέων, εκκλησιαστικά κείμενα, εγχειρίδια φυσικής, μαθηματικών κ.α.”
4) Tο “στρατόπεδο των Βερβένων”
Τα ιστορικά Βέρβενα και Δολιανά < και το ταμπούρι του Τουρκοφάγου >είναι γνωστά από τις πρώτες σημαντικότατες νίκες στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821 που εκείνη την δύσκολη στιγμή γέμισαν με την αναγκαία αυτοπεποίθηση τους επαναστατημένους Έλλήνες. Ανεξαίρετα όλα τα χωριά της Θυρέας βοήθησαν την επανάσταση και ο χαρακτηριστικά ο Αγιοπετρίτης προεστός και απομνημονευματογράφος του Αγώνα, Αναγνώστης Κοντάκης, γράφει πως: «αν δεν ήταν ο Πραστός, που επί 4 μήνες τροφοδοτούσε τον στρατό, ο αγώνας για την λευτεριά ήταν χαμένος».
Αλλά το σπουδαιότερο από όλα ήταν ότι το “στρατόπεδο των Βερβένων” έπαιξε καταλυτική σημασία για την οργάνωση και επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα. Στα ιστορικά Βέρβενα λειτούργησε επίσης το πρώτο οργανωμένο “Φροντιστήριο του Αγώνα” και είχε εγκατασταθεί η Πελοποννησιακή Γερουσία. Το “στρατόπεδο των Βερβένων” ηταν το πρώτο οργανωμένο στρατόπεδο του αγώνα, είχε περίπου 2,500 αγωνιστές< τα άλλα τρία ήταν του Βαλτετσίου, Χρυσοβίτσι και Πιάνας >.
Στα ιστορικά Βέρβενα κατά την αρχαιότητα κατοικούσαν οι Βερβένιοι, αρκαδικό γένος, ενώ η περιοχή του σημερινού χωριού ανήκε στην αρχαία Αρκαδία. Τα αρχαιότερα λείψανα που έχουν επισημανθεί στην περιοχή ανάγονται στη 2η χιλιετία π.Χ. και πρόκειται για λίθινες αξίνες που βρέθηκαν στη θέση Πέτρα. Στη θέση Παντελεήμων βρέθηκαν λείψανα λατρείας της Αρτέμιδος από τον 9ο αι π.Χ. μέχρι και τα ελληνιστικά χρόνια. Στη θέση αυτή κατά τον 6ο αι. π.Χ. κατασκευάστηκε ένας ολομάρμαρος ναός δωρικού ρυθμού.
Στην επανάσταση του 1821 τα Βέρβενα έπαιξαν σημαντικό ρόλο, κυρίως λόγω της στρατηγικής τους θέσης. Το στρατόπεδό τους υπήρξε το πρώτο και ένα από τα σπουδαιότερα κατά τις πρώτες μέρες του αγώνα. Εδώ είχε εγκαταστήσει ο Κολοκοτρώνης το στρατηγείο του, στον Πύργο του Αυγουστή, πριν την επίθεσή του κατά των Τούρκων για την άλωση της Τριπολιτσάς. Εδώ λειτούργησε επίσης το πρώτο οργανωμένο Φροντιστήριο του Αγώνα και έγινε η ηρωϊκή μάχη Βερβένων και Δολιανών στις 18 Μαίου του 1821.Στις 21 Ιουνίου 1821 έφθασε στη Βέρβενα ο Δημήτριος Υψηλάντης από την Οδησσό της Ρωσίας, όπου είχε εγκατασταθεί και η Πελοποννησιακή Γερουσία,όπου και έγινε η επίσημη υποδοχή του, η οποία μνημονεύεται στην μαρμάρινη πλάκα, με τη μορφή ανοιχτού ειληταρίου, που αναρτήθηκε το 1920 στο σημείο της υποδοχής. Το 1826 το χωριό πυρπολήθηκε από τον Ιμπραήμ.
Ο Αγιάννης ήταν η πρωτεύουσα της Ελλάδος της Προσωρινής Κυβέρνησης , από τις 15 Αυγούστου μέχρι την 1 Οκτωβρίου το 1822 και «η γειτονιά το Σουληνάρι ήταν η μητρόπολη του Αγιάννη», όπως μας λέει ο συμπολίτης μας Γιάννης Δ.Κουρμπέλης. Αυτά τα θυμίζουμε γιατί διαβάσαμε σε μια ιστοσελίδα της Κυνουρίας με ειδικότητα τον τουρισμό «Το χωριό διαθέτει πολλά παραδοσιακά σιντριβάνια, όπως το Σούλουναρι»!!! διαβάσετε σωστά……
Το χωριό είχε συνολικά 16 εκκλησίες μαζί με τα γύρω από το χωριό εξωκλήσια , αυτό λέει κάτι για το σεβασμό των κατοίκων και την ακμή του χωριού για πολλά χρόνια.
Κλεισμένοι μέσα διαβάζουμε και μαθαίνουμε καθημερινά. Στην ιστοσελίδα https://visitkynouria.gr/el/ ρίξαμε μια ματιά για ότι μας ενδιαφέρει και σχεδόν πάθαμε δεύτερο εγκεφαλικό….Έχουμε συνηθίσει να κουνάμε τα χέρια μας και ζητήσαμε να διορθωθούν τα αυτονόητα και μεταξύ άλλων πήραμε την απάντηση, έλεος πιά.
“δεν βγαζουμε κατι απο το κεφαλι μας αλλα καπου ειναι γραμμενα ολα αυτα και εμεις αντλουμε στοιχεια και κειμενα….για εσας λαθος για καποιους αλλους τοσα χρονια σωστα”
Το ιστορικό Άστρος , η πρωτεύουσα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας, υπάρχει τουλάχιστον για επτακόσια χρόνια και φαίνεται μερικοί «ανόητοι επαρχιώτες» που αυτοπυροβολούνται, ηθελημένα η άθελα δεν γνωρίζουμε ,προσπαθούν να το σβήσουν οριστικά. Απορούμε γιατί να υπάρχει τέτοια στραβομάρα και κουταμάρα, αλλά θα βρούμε το τέλος και τελικά θα το μάθουμε. Απορούμε γιατί μία ιστοσελίδα για τον τουρισμό με όνομα σχετικό με την Κυνουρία «ξέχασε» την πρωτεύουσα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας , και δεν αναφέρει ουσιαστικά σχεδόν τίποτα για το Άστρος, όπως επίσης την ξέχασε και ο δήμος μας στην ιστοσελίδα του οκτώ χρόνια. Φαίνεται όλα αυτά είναι τυχαία….. αλλά δύσκολο να το χάψουμε.
Οι αναγνώστες μας ας διαβάσουν τα παρακάτω και ας βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα, εμείς έχουμε βγάλει τα δικά μας.
Είναι η δουλειά του δήμαρχου μας και του προέδρου της κοινότητος μας να πούνε ξάστερα και βροντερά στην visitkynouria.gr να κάνουν τα αυτονόητακαι αν δεν τα κάνουν να βρουν τον τρόπο να τους πείσουν, αν υπάρχει θέληση υπάρχει και ο τρόπος. Εμείς θα περιμένουμε και αν δεν δούμε πρόοδο τελικά θα βρούμε τον τρόπο, μας έμαθε το ΥΠΠΟΑ τον τρόπο.
Σας παρακαλούμε διαβάσατε προσεκτικά τα παρακάτω είναι και για το ιστορικό Άστρος και για το Παράλιο Άστρος.
Άστρος – Παράλιο Άστρος
«Ένα από τα πιο διάσημα θέρετρα της Πελοποννήσου, με μεγάλη ανάπτυξη λόγω της μικρής απόστασης από την Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις της Πελοποννήσου
Ενδεικτικά: 165χλμ από την Αθήνα και 49χλμ από την Τρίπολη.
Έχει αναπτύξει τουριστικές υποδομές για κάθε γούστο, κρυστάλλινες παραλίες και θαλάσσια σπορ.
Μπορείτε να το επισκεφθείτε όλο το χρόνο, ιδανικό για Σαββατοκύριακα.
Εκεί μπορείτε να βρείτε ένα ιστιοπλοϊκό κέντρο και να επισκεφθείτε τα χωριά της Κυνουρίας και τα νησιά του Αργοσαρωνικού.
Το γραφικό φυσικό λιμάνι είναι εκπληκτικό.
Επάνω από το λιμάνι στέκετε επιβλητικά το κάστρο του ¨νησιού” με απίστευτη θέα στον Αργολικό κόλπο.
“Νησί” ονομάζεται τμήμα της πόλης που είναι χτισμένο στην πλευρά του λόφου προς το λιμάνι.
Τα σπίτια της περιοχής έχουν διατηρήσει το παραδοσιακό τους χρώμα και στην κορυφή υπάρχει το γνωστό μεσαιωνικό κάστρο.
Κάθε καλοκαίρι στο τοπικό θέατρο λαμβάνουν χώρα πολλά πολιτιστικά φεστιβάλ και αθλητικές εκδηλώσεις.
Το Κάστρο του Παραλίου Άστρος
Στην κορυφή του “νησιού” υπάρχει το κάστρο από την εποχή των Βενετών.
Χτίστηκε το 1256 από τον πρίγκιπα Gulielm Villeard.
Κατά τα χρόνια των τουρκικών το κάστρο χρησιμοποιήθηκε ως μορφή άμυνας.
Τον 18ο αιώνα οι αδελφοί Ζαφειροπούλου, πλούσιοι έμποροι στο εξωτερικό, επέστρεψαν στην πατρίδα τους για να πολεμήσουν εναντίον των Τούρκων και να χτίσουν στο έδαφος του παλιού κάστρου τρία σπίτια, με τα κύρια χαρακτηριστικά της τοπικής αρχιτεκτονικής.
Σήμερα μπορείτε να δείτε τα ερημικά σπίτια.
Το κάστρο μπορεί να επισκεφθείτε όλο το χρόνο και η θέα από ψηλά είναι εκπληκτική».
Αυτά όλα για το ιστορικό Άστρος ,την πρωτεύουσα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας, όπως αναφέρουν το θέμα στην αρχή, δεν ξέχασαν τίποτα…, έλεος πια…. «Άστρος – Παράλιο Άστρος».
Η παραπάνω σελίδα για τον ιστορικό Αγιάννη είναι αρκετά καλή , καλύτερη από την σελίδα του Αγιάννη της ιστοσελίδας του δήμου μας και σε κάθε περίπτωση πολύ καλύτερη από την δύσκολη λέξη «Άστρος», αλλά δυστυχώς ευλογεί τον Τουρκοπαπάζογλου «ανέδειξε σημαντικές προσωπικότητες όπως …. και Αναγνώστου Παπάζογλου», (από αντιγραφή από κάπου πού όλοι πρέπει να τα διαβάζουμε χωρίς καμία αμφιβολία ….), και έχει τα παρακάτω μαργαριτάρια για «σιντριβάνια» και « προήλθαν οι κάτοικοι».
«Από αυτό το χωριό προήλθαν οι κάτοικοι του Άστρους, το οποίο μέχρι το 1961 ονομαζόταν Αγιάννητικα Καλύβια, καθώς και κάποιους άλλους οικισμούς.
Το χωριό διαθέτει πολλά παραδοσιακά σιντριβάνια, όπως το Σούλουναρι, το Περδικέρι, το Πηγαδάκι, το Μούσα, το Πρόδρομο και άλλα.»
Σιντριβάνια, διαβάσατε σωστά , σιντριβάνια, Σούλουναρι,( ο τονισμός στο «Σού»… είναι αναμφισβήτητη αδιαπραγμάτευτη γραμματική εφεύρεση), το Περδικέρι, …, το Μούσα.(Δήμαρχε και πρόεδρε μην γελάτε, είμαστε για κλάμματα…)
«Από αυτό το χωριό προήλθαν οι κάτοικοι του Άστρους,», απορούμε τι να σημαίνει αυτό στην Ελληνική γλώσσα…, προήλθαν οι κάτοικοι… μέχρι το 1961????…..δεν είναι δική μας δουλειά … ο πρόεδρος έχει την μαγγούρα του…, φοβούνται να πούνε το « Άστρος» και δεν διαβάζουν τα παρακάτω δημόσια έγγραφα από το 1841 και αργότερα τα γράφουν όλα… έχουν τους δικούς τους δεοντολογικούς νόμους «καπου ειναι γραμμενα».
«Δείτε τα έγγραφα παρακάτω για να αποδείξουμε την άποψη μας
Διοικητικές μεταβολές των ΟΤΑ Δ.
Θυρέας Ν. Αρκαδίας
ΦΕΚ 16Α – 24/05/1835
Σύσταση του δήμου με έδρα τον οικισμό Άγιος Ιωάννης
ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841
Ο οικισμός Άστρος ορίζεται χειμερινή έδρα του δήμου
Ο οικισμός Άγιος Ιωάννης ορίζεται θερινή έδρα του δήμου»
Είναι θλιβερό αλλά αυτά παραπάνω ανακρίβειες και «καπου ειναι γραμμενα» διαβάζουν οι επισκέπτες μας για την κοινότητα μας, τα σπουδαιότερα τα κρύβουμε συστηματικά…τι να κάνουμε…..
«Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015.Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού.Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».
Οι φίλοι μας, μας δείχνουν την αναμφισβήτητα φυσιολογική θέση του μελλοντικού καινούργιου Μουσείου Κυνουρίας και κάθε μουσείου για την Β’ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων στο βάθος δεξιά η λίγο παρακάτω …. Θα τα βρούμε μπροστά μας .
To άρθρο έχει δημοσιευθεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News Από ftzivel -2 Νοεμβρίου, 2020 , #194 , 16-1-2022
Από ftzivel -22 Φεβρουαρίου, 2020 , #838, 16-1-2022
Του Γιάννη Κουρόγιωργα
Στη παραπάνω φωτογραφία είναι μια μερική θέα του Αγιάννη, στο βάθος φαίνεται η Μελιγού και ο Αργολικός.
Ο Άγιος Ιωάννης ( Αγιάννης) Κυνουρίας , ήταν η πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους το 1822 και προσέφερε πολλά και σημαντικά στην επανάσταση του 1821.
“Ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης και παλαιότερα Ορεινό Άστρος) βρίσκεται επί του αρχαιότερου δρόμου Παρ. Άστρους – Τρίπολης, στο 23ο περίπου χλμ. Είναι ένα ορεινό χωριό, σε 750 μ. υψ., στη βόρεια πλαγιά του Σαραντάψυχου, πρόβουνου του Πάρνωνα (Μαλεβού).
Η πρώτη μνεία του χωριού του Αγίου Ιωάννη γίνεται στο Χρονικό της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης του Γεωργίου Σφρατζή, το 1453 (βιβλίο Β΄, κεφ. Χ). Το όνομα του χωριού «Άγιος Ιωάννης», που μάλλον οφείλεται σε ναό αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, είναι μάλλον ευεξήγητο για την περιοχή της Κυνουρίας, όπου οι κάτοικοί της ως νεοπροσήλυτοι στο Χριστιανισμό, από τον 9ο– 10ο αι. και μετά, έδωσαν στα χωριά τους ονόματα Αγίων, έκτισαν παντού εκκλησίες, ξωκλήσια, προσκυνητάρια, σκήτες και αρκετά Μοναστήρια. Γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται η Κυνουρία ως «μικρογραφία του Αγίου Όρους». Ωστόσο, υποστηρίζεται και η άποψη ότι το πατριδωνυμικό «Αγιαννίτες» προέρχεται από το «Αιγινήτες», δεδομένου ότι οι Αιγινήτες αναγκάσθηκαν σε μετοίκηση στη Θυρέα, την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου (Θυρέα είναι η αρχαία ονομασία περιοχής της Βόρειας Κυνουρίας που περιλαμβάνει το Άστρος, το Παράλιο Άστρος, τη Μελιγού, το Χάραδρο, τον Πλάτανο και τον Άγιο Ιωάννη).
Περί τα μέσα του 19ου αι. ήταν το κεφαλοχώρι της περιοχής και μόνιμη κατοικία. λόγω της ορεινής και απόμερης θέσης του. Οι κάτοικοι κατέβαιναν στα χειμαδιά, στον κάμπο της Θυρέας, μόνο για το μάζεμα του ελαιόκαρπου και το βγάλσιμο του λαδιού. Παραχείμαζαν, λοιπόν, στα αγροτικά πρόχειρα καλύβια τους στη θέση του σημερινού Άστρους, γνωστού και γι’ αυτό το λόγο ως Αγιαννίτικα Καλύβια. Ύστερα από την απελευθέρωση και αφού εκλείψανε οι κίνδυνοι, μεγάλα έργα έγιναν στην περιοχή του Άστρους και οι κάτοικοι άρχισαν να περνούν εκεί όλο το χειμώνα. Επιβλήθηκε τότε σταδιακά και το πατριδωνύμιο «Άστρος» ή και «Άστρα» στα Αγιαννίτικα Καλύβια, ονομασία ώς τότε που αντιστοιχούσε σε ολόκληρη περίπου την αρχαία Θυρέα. Έκτοτε, και ο Άγιος Ιωάννης ονομάστηκε και «Απάνω Άστρος» ή «Ορεινό Άστρος».
Από το Άστρος, λοιπόν, ο «φιδωτός» ανηφορικός δρόμος οδηγεί στα ορεινά χωριά της Κυνουρίας. Ανεβαίνοντας τις «κοδέλες», το δρόμο δηλαδή με τις στροφές, έχει κανείς τη δυνατότητα να απολαύσει μια πανοραμική άποψη του Παραλίου Άστρους και του κάμπου με το Άστρος. Στα αριστερά θα συναντήσει τη Μονή της Παλιοπαναγιάς, χωμένη μέσα στο βουνό και το πράσινο, που σύμφωνα με τις πηγές χτίστηκε το 13ο αι., με χορηγία του Αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά, που δυστυχώς δεν σώζεται στην αρχική της μορφή.”
Σε απόσταση περίπου 5 χιλιομέτρων από το Άστρος στην κορυφή του λόφου πάνω από τις στροφές “κοδέλες ” σε λίγη απόσταση από τον ανηφορικό δρόμο προς τον Αγιάννη βρισκεται το Ελληνικό η Τειχιό, από εκεί η θέα της Θυρεάτιδας Γης και του Αργολικου κόλπου είναι εξαιρετικη. Στο σημείο υπάρχει επιγραφή της αρχαιολογικής υπηρεσίας που οδηγεί σε αγροτικό δρόμο και μετά από 2 χιλιόμετρα φθάνει ο επισκέπτης σε ένα πλάτωμα, που αποτελεί την αρχή 15λεπτης πορείας που οδηγεί στην κορυφή ενός λόφου, του Τειχιού ή Ελληνικού. Εδώ αντικρίζει κανείς τα ερείπια του αρχαίου ιερού ναού του Θεού Απόλλωνα, ερείπια τειχών, οικοδομημάτων και υπόγειων δεξαμενών και λειψάνων της Άνω Θυρέας ή για κάποιους άλλους της Νηρηίδας.
Η θέα της Θυρέας και του Αργολικού από το Ελληνικό ηΤειχιό είναι φαντασμαγορική
“Στη συνέχεια περνάς από την ορεινή Μελιγού και σε 5 λεπτά φτάνεις στον Αγιάννη.Στην είσοδο του χωριού υπάρχει η σύγχρονη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Συνεχίζοντας συναντάς ένα αλσύλλιο, το «Κουτρί». Εκεί ο επισκέπτης διακρίνει εντοιχισμένη μια μαρμάρινη πλάκα. Πρόκειται για την κτητορική επιγραφή της περίφημης Σχολής Καρυτσιώτη που μόνη αυτή σώθηκε μετά την πυρπόληση της Σχολής από τις ορδές του Ιμπραήμ στις 30 Ιουλίου του 1826. Η Σχολή είχε ιδρυθεί από το Δημήτριο Καρυτσιώτη, μεγάλο ευεργέτη της περιοχής, ξενιτεμένο στην Τεργέστη, που διέπρεψε στο εμπόριο. Η Σχολή ήταν πλήρες διδακτήριο – οικοτροφείο και λειτούργησε το 1798 με μαθητές σχεδόν από όλη την Πελοπόννησο. Ως παράρτημα της Σχολής του Αγιάννη ιδρύθηκε δεύτερη Σχολή στα Αγιαννίτικα Καλύβια, το 1805. Στο κτίριο της Σχολής στεγάζεται σήμερα το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους.
Μετά το «Κουτρί», περί τα 250 μ., απαντά κανείς την κεντρική πλατεία του χωριού, με την μεγάλη πλατάνα. Εκεί βρίσκεται και ο ναός του Άι-Γιώργη, μεταβυζαντινός, με ολόγραφο το εσωτερικό του. Οι τοιχογραφίες είναι πιθανόν έργα του Αγιαννίτη ιερέα και ζωγράφου Γεωργίου Κουλιδά. Σε πολλές από αυτές διακρίνονται τα ίχνη από το πέρασμα του Ιμπραήμ: ξιφισμοί στα πρόσωπα των Αγίων και το βγάλσιμο των ματιών τους.
Κοντά στην πλατεία βρίσκεται δίωροφο μακρόστενο οίκημα, με πολεμίστρες, το οποίο, κατά την παράδοση, χρησιμοποιήθηκε ως Κυβερνείο για την εγκατάσταση της Επαναστατικής Κυβέρνησης, από 22 Αυγούστου έως 1 Οκτωβρίου 1822. Το χρονικό αυτό διάστημα βεβαιώνεται και από τα Αρχεία των Λαζάρου και Γεωργίου Κουντουριώτη (τ. Α΄, σ. 92 κ.εξ.).
Κατηφορίζοντας από την πλατεία του Άι-Γιώργη προς το κάτω μέρος του χωριού περνάμε από τη θέση Κουφόβουνο, όπου σώζονται αναπαλαιωμένα τα αρχοντικά σπίτια του προεστού Αναγνώστη Παπάζογλου, και φτάνουμε στην καμαρόσκεπη πηγή Πηγαδάκι, με την ανάγλυφη, αραβογράμματη τουρκική επιγραφή σε εντοιχισμένη πλάκα και χρονολογία 1100 (1742 μ.Χ.): «Ο ρεϊζης (αξιωματικός) Χατζη-Ισμαήλ, φιλάνθρωπος και ειρηνοποιός, αφήνει πηγή νερού καθαρού και γλυκού χάρη του κόσμου. Για το ζωγόνο έργο του να λέτε τη Φετιχά (προσευχή)».
Λίγο πιο κάτω βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, επίσης μεταβυζαντινή. Ο επισκέπτης θαυμάζει την υπεραιωνόβια πλατάνα και το άφθονο παγωμένο νερό που πηγάζει ακριβώς κάτω από την εκκλησία και ρέει από τέσσερις κανάλους. Μέχρι το 1960 περίπου το νερό κινούσε τέσσερις νερόμυλους και ποτίζονταν τα προσοδοφόρα περιβόλια. Δυστυχώς τώρα ο τόπος έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί και τα βάτα πήραν τη θέση των μποστανιών. Συνεχίζουμε ανατολικά, στο κάτω χωριό, προσπερνάμε το παλιό σχολείο, το προσκυνητάρι στη θέση της εκκλησίας του Αγίου Βασιλείου, που και αυτή πυρπόλησε ο Ιμπραήμ, και φτάνουμε στην πολυτραγουδισμένη πηγή, το Σουληνάρι, με την επιβλητική πλατάνα, στόλισμα για την περιοχή.
«Στον Αγιάννη ’ναι ένα νερό, το λένε Σουληνάρι, κι όγοιος πάσχει από έρωτα να πάει να πιει, να γιάνει! Μικρή μου Αγιαννιτοπούλα, μού’ χεις κάψει την καρδούλα».
Από την πλατεία του Άι-Γιώργη, δρόμος οδηγεί στο άνω μέρος του χωριού, και στη Λάκκα, τη δεύτερη πλατεία, όπου βρίσκεται και ο ναός της Παναγίας, χτισμένος από τους αδελφούς Μ. Παπούλια (ή Τουρή) πάνω στα θεμέλια παλαιότερου που κατέστρεψε ο Ιμπραήμ. Από το σημείο αυτό μπορεί κανείς να θαυμάσει σχεδόν ολόκληρο το χωριό, την άγρια ομορφιά των γύρω βουνών και το ζωογόνο πράσινο. Ο δρόμος συνεχίζει και οδηγεί στην έξοδο από το χωριό προς το Μοναστήρι της Μαλεβής και τον Άγιο Πέτρο. Βγαίνοντας από τον Αγιάννη επιβάλλεται μια στάση στο Περδικονέρι, πηγή με εξαίρετο και χωνευτικό νερό. Ο εξωραϊστικός Σύλλογος του χωριού διαμόρφωσε το χώρο με καθίσματα και στέγαστρο, δημιουργώντας έτσι ένα ιδανικό μέρος για ξεκούραση και για βόλτα ιδίως τα ζεστά καλοκαιρινά βράδια. Σε 2 χιλιόμετρα περίπου, στη θέση «Ξηροκάμπι», σώζονται ερείπια του Κάστρου της Ωριάς, από την περίοδο της Φραγκοκρατίας, για το οποίο έχουν ειπωθεί πολλοί θρύλοι, παραδόσεις και τραγούδια.
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 άρχισε στον Αγιάννη έντονη οικοδομική δραστηριότητα, που συνεχίζεται ώς τις μέρες μας, και αφορά κυρίως την αναπαλαίωση των παλιών παραδοσιακών οικιών. Έχει εξελιχθεί ως το παραθεριστικό χωριό του Άστρους και ιδίως το καλοκαίρι είναι τόπος συγκέντρωσης των απανταχού Αγιαννιτών, αλλά και παραθεριστών. Πέρα από τις φυσικές ομορφιές του, και το ωραίο ορεινό κλίμα που αναζωογονεί, ο Αγιάννης απέχει μόνο μισή ώρα από την παραλία του Άστρους. Διαθέτει εξαιρετικές ταβέρνες, όπου σερβίρονται κρέατα και τυριά παραγωγής των κτηνοτρόφων της περιοχής, αλλά και το περίφημο Αγιαννίτικο κρασί, το κοκκινέλι. Λειτουργεί επίσης παραδοσιακός ξενώνας με όλες τις σύγχρονες ανέσεις. Στιγμές χαλάρωσης απολαμβάνεις συντροφιά με ένα καφέ και γλυκό του κουταλιού στα καφενεία στην πλατεία του Άι-Γιώργη, κάτω από την πλατάνα, αγναντεύοντας τα βουνά. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και κυρίως στα πλαίσια των θρησκευτικών εορτών του Αγίου Παντελεήμονα, της Αγίας Παρασκευής και της Παναγίας, οργανώνονται παραδοσικά πανηγύρια – γλέντια, αλλά και πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων.”
«Στον Αγιάννη αγάπησα πέρδικα πλουμισμένη, στον Αγιάννη η καρδούλα μου είναι φυλακισμένη. Αγιαννίτισσα θα πάρω για θα πέσω να πεθάνω!»
“Διόρθωση Θέλουμε να διορθώσουμε κάτι. Είχαμε μια πολύ σωστή παρατήρηση από την Σμαράγδη Αρβανίτη, το κείμενο στην αρχή αναφέρεται «Tο κείμενο παραπάνω από τον σύνδεσμο. http://www.520greeks.com/useful/agios-ioannis-4/»
Είχαμε διαβάσει πριν πολλά χρονιά το κείμενο από την Σμαράγδη Αρβανιτη αλλά το είχαμε ξεχάσει και ψάχνοντας βρήκαμε το παραπάνω σύνδεσμο και το αναφέραμε , όπως αναφέραμε το κείμενο της για την Β’ Εθνοσυνέλευση.
Δεν γνωρίζουμε ποιος είναι έγραψε το κείμενο, ας το κρίνουν οι αναγνώστες μας, η γνώμη μας είναι μάλλον γραμμένο απο την Σμαραγδη Αρβανιτη, και την ευχαριστούμε δημόσια για τη ορθότατη παρατήρηση της.
Ο Άγιος Ιωάννης αναφέρεται για πρώτη φορά το 1435 στο Χρονικό της Αλώσεως του Γεωργίου Σφραντζή και πιθανόν πήρε το όνομά του από την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, που βρίσκεται στο κάτω μέρος του χωριού. Το 1638, το χωριό ανακηρύχθηκε Σταυροπηγιακό, δηλαδή Πατριαρχική Εξαρχία, με έδρα τον ναό του Αγίου Βασιλείου. Το 1765, ιδρύθηκε σχολείο στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μετόχι της Μονής Λουκούς Αρκαδίας. Το 1798 στο χωριό χτίστηκε, από τον Δημήτριο Καρυτσιώτη (1741 – 1819), μια σχολή στην οποία φοιτούσαν νέοι από τον Άγιο Ιωάννη και από άλλα χωριά. Σαν παράρτημα της σχολής χτίστηκε το 1805 στο Άστρος άλλη μία τέτοια σχολή, η οποία σήμερα αποτελεί το Αρχαιολογικό Μουσείο. Η σχολή αυτή, λειτούργησε κατά τα έτη 1798 – 1826 και απέκτησε μεγάλη φήμη, καθώς στη Σχολή Καρυτσιώτη, συνέρρεαν μαθητές από διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Η συνεισφορά του Αγίου Ιωάννη στην επανάσταση του 1821, ήταν σημαντική, καθώς ανέδειξε σημαντικές προσωπικότητες όπως ο Πάνος Σαρηγιάννης και ο Αναγνώστης Παπάζογλου, αλλά και τους οικιστές του παραλίου Άστρους, αδερφούς Ζαφειροπουλαίους (Ιωάννης Ζαφειρόπουλος, Κωνσταντίνος Ζαφειρόπουλος και Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (Άκουρος)), που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην προετοιμασία και κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Με την έναρξη της επανάστασης, οργανώνονται πάνω πάνω από 100 Αγιαννίτες, με σημαντικότερο τον πεσόντα Γεωργάκη Διγενή, οι οποίοι υπό την αρχηγία των Ζαφειροπουλαίων, ενώθηκαν με τα διάφορα στρατιωτικά σώματα της Κυνουρίας. Σημαντική ήταν και η συμμετοχή τους σε διάφορες μάχες, όπως των Δολιανών, των Βερβένων, Τριπολιτσάς κ.α.
Το καλοκαίρι του 1822, ο Άγιος Ιωάννης έγινε πρωτεύουσα της Προσωρινής Κυβέρνησης της Επανάστασης, από τις 15 Αυγούστου μέχρι την 1 Οκτωβρίου. Το 1826 το χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς από τις ορδές του Ιμπραήμ Πασά, ενώ την ίδια τύχη είχαν και άλλα χωριά της περιοχής. Ο Ιμπραήμ Πασάς, κατέστρεψε επίσης πολλές εκκλησίες, όπως του Άγιου Βασιλείου, του Αγίου Ευστρατίου, του Αγίου Πέτρου και πολλές άλλες[2], όπως επίσης και την Σχολή του Καρυτσιώτη. Το 1845, το χωριό έγινε έδρα της Επαρχίας Κυνουρίας. Από το 1834 έως το 1912, αποτέλεσε θερινή έδρα του Δήμου Θυρέας. Από αυτό το χωριό προήλθε το Άστρος, το οποίο ονομαζόταν μέχρι το 1961 Αγιαννίτικα Καλύβια, αλλά και κάποιοι άλλοι οικισμοί.
Το 1845, το χωριό έγινε έδρα της Επαρχίας Κυνουρίας. Από το 1834 έως το 1912, αποτέλεσε θερινή έδρα του Δήμου Θυρέας. Από αυτό το χωριό προήλθε το Άστρος, το οποίο ονομαζόταν μέχρι το 1961 Αγιαννίτικα Καλύβια, αλλά και κάποιοι άλλοι οικισμοί.
Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας από τις 15 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 .Το «κυβερνείο» που βρίσκεται πολύ κοντά στη σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη ήταν η έδρα της κυβέρνησης .“Το σπίτι που ανήκει σήμερα στον Ιωάννη Κάζο είναι το γνωστό σε όλους τους Αγιαννίτες, <<Κυβερνείο>>. Αυτό το οίκημα, που παλαιότερα άνηκε στην οικογένεια Κουτίβα, υπήρξε η έδρα της κυβέρνησης όταν ο Άγιος Ιωάννης έγινε πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας. Η Προσωρινή κυβέρνηση της Ελλάδας εγκαταστάθηκε στο χωριό από τις 15 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 και αποτελείτο από γνωστά πολιτικά πρόσωπα της εποχής (Αθανάσιος Κανακάρης, Ιωάννης Ορλάνδος, αδερφοί Κουντουριώτες κ.α.).
Η κήρυξη της Επανάστασης του 1821 στον Άγιο Ιωάννη – Αγιαννίτες αγωνιστές
Το χωριό
Από το χωριό Άγιος Ιωάννης προήλθε το Άστροςκαι το Παράλιο Άστρος, αλλά και άλλοι οικισμοί.Οι κάτοικοι κατέβαιναν στα χειμαδιά, στον κάμπο της Θυρέας, μόνο για το μάζεμα του ελαιόκαρπου και το βγάλσιμο του λαδιού, στα αγροτικά πρόχειρα καλύβια τους στη θέση του σημερινού Άστρους, γνωστού και γι’ αυτό το λόγο ως Αγιαννίτικα Καλύβια.
Ο Αγιάννης διαφημίζεται για το ωραίο ορεινό κλίμα του που ανανεώνει και αναζωογονεί τους κατοίκους και τους επισκέπτες του, διαθέτει πολλές φυσικές ομορφιές και απέχει μόνο μισή ώρα από την παραλία του Άστρους . Το ορεινό κλίμα, όπως έλεγαν χρακτηριστικά για “να μη τους φάει ο κάμπος “< εκεινη την εποχή με πολύ ζέστη χωρίς κλιματισμούς ,με τα κουνούπια και την ελεονοσία> ήταν και ένας από τους λόγους που οι κάτοικοι αναγκάστηκαν παρά όλες τις δυσκολίες να έχουν το επάνω και κάτω χωριό , τα χρειαζόντουσαν και τα δύο <Υπάρχουν αρκετά επάνω και κάτω χωριά στην περιοχή μας , Μελιγού, Δολιανά, Βέρβενα, Κορακοβούνι, Κούτρουφα… που δεν υπάρχουν εύκολα αλλού στη πατρίδα μας > Οι φίλοι μας οι Βερβενιώτες από πολύ μακρύτερα , τότε δεν υπήρχαν αυτοκίνητα…, με τα επάνω κάτω… εγέμισαν ολόκληρη την Κυνουρία…,
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 άρχισε στον Αγιάννη έντονη οικοδομική δραστηριότητα, που συνεχίζεται ώς τις μέρες μας, και αφορά κυρίως την αναπαλαίωση των παλιών παραδοσιακών οικιών. Ταυτόχρονα εκτήστικαν πολλά καινούργια σπίτια. Πολλοί επισκέπτεςαπό όλη την Ελλάδα και την Γερμανίααγοράζουν σπίτια στο Αγιάννη. Έχει εξελιχθεί ως το παραθεριστικό χωριό του Άστρους και ιδίως το καλοκαίρι είναι τόπος συγκέντρωσης των απανταχού Αγιαννιτών, αλλά και παραθεριστών από όλη την Ελλάδα, την δεκαετία του εξήντα οι φιλοι του χωριού αποκαλούσαν το Αγιάννη “το μικρό Παρίσι”.
Το 1798 στο χωριό χτίστηκε, από τον Δημήτριο Καρυτσιώτη (1741 – 1819), μια σχολή στην οποία φοιτούσαν νέοι από τον Άγιο Ιωάννη και από όλη την Ελλάδα.Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία για πολλά χρόνια και ακόμα μέχρι σήμερα, αφού όλοι οι Αγιαννίτες με πολύ μόχθο και με κάθε θυσία επιθυμούσαν τα παιδια τους να μάθουν γράμματα και σαν απόφοιτοι “καλαμαράδες ” να αλλάξουν την ζωή τους ,σύμφωνα με τις “έξυπνες ” προσδοκίες του μεγάλου ευεργέτη τους Δημητρίου Καρυτσιώτη.
Οι Αγιαννίτες προσέφεραν πολλά και σημαντικά στην Ελληνική επανάσταση του 1821 και ο σημαντικότερος από όλους του Αγιαννίτες ήταν ο στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος (Άκουρος). Aπο τις αρχές το 1821 εγενόντουσαν συζητήσεις μεταξύ των επαναστατημένων να γίνει ο Αγιάννης η πρωτεύουσα του ελεύθερου Ελληνικού κράτους. Το καλοκαίρι του 1822, ο Άγιος Ιωάννης έγινε πρωτεύουσα της Προσωρινής Κυβέρνησης της Επανάστασης, από τις 15 Αυγούστου μέχρι την 1 Οκτωβρίου.
Οι σημαντικότεροι Αγιαννίτες πριν την επανάσταση ήταν oi:( δείτε τους συνδέσμους για λεπτομέρειες )
Πώς θα πάτε: Από το αεροδρόμιο Αθηνών ακολουθείτε τη διαδρομή για Αθήνα, Κόρινθο, Τρίπολη, έξοδο προς Άργος (Στη έξοδο Στέρνα μετά την Νέμεα), Άργος, Τρίπολη (από το παλιό δρόμο), έξοδο προς Άστρος (Αριστερά μετά τους Μύλους), Άστρος και από εκεί την Ορεινή Μελιγού μετά φτάνετε στον Άγιάννη .
Ο Άγιάννης απέχει περίπου από το Άστρος 17 χλμ , από το Άγιο Πέτρο 15 χλμ, από την Τρίπολη 52 χλμ, και από το αεροδρόμιο Αθηνών 243 χλμ.
Ο Άγιάννης είναι χτισμένος σε υψόμετρο 750 μ στις πρόποδες του Σαραντάψυχου βουνού του Πάρνωνα η Μαλεβού. Απέχει μισή ώρα από το Άστρος και είναι ιδιαίτερα προσφιλές μέρος για ημερήσιες εκδρομές χειμώνα, καλοκαίρι.
Για όσους θέλουν λίγο πεζοπορία σημαντικά και με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά είναι και τα μονοπάτια που ενώνουν τον Αγιάννη με τον Πλάτανο 11 χλμ , τους καταρράκτες της Λεπίδας 3 χλμ., το κάστρο της Ωριάς 4 χλμ ,την Μελιγού 4 χλμ, το Kαλογεροβούνι 4 χλμ (για καλή θέα του χωριού), Ελληνικό η Τειχιό 12 χλμ (από το Άστρος 5)
Ο Άγιάννης απέχει περίπου από το Ναύπλιο 52 χλμ, Άργος 51 χλμ,,Μυκήνες 63 χλμ,, Κόρινθος 111 χλμ, Αρκαδικό Χωριό χλμ, 33, Λεωνίδιο 66 χλμ, Επίδαυρος 87 χλμ, Μεθώνη 167 χλμ,Κορώνη 157 χλμ, Σπάρτη 58 χλμ, Μυστράς 63 χλμ, Μονεμβασιά 145, Αρχαία Ολυμπία 172 χλμ , Πάτρα από Κόρινθο 242 χλμ (και από Τρίπολη-Ολυμπία 280 χλμ), Αθήνα 200 χλμ
Χάρτης : Δείτε στο σύνδεσμο τη διαδρομή από το αεροδρόμιο Αθηνών
Απο το γραφικό λιμάνι του Παραλίου Άστρους το καλοκαίρι γίνονται πολλές κρουαζιέρες στου “Αιγαίου τα νησιά”.…………………..
Διαμονή/Φαγητό:
Ο Φούντας Ξενώνας : Μονάδα που αποτελείται από 4 δωμάτια, πλήρως εξοπλισμένα, σύμφωνα με το παραδοσιακό αρχιτεκτονικό ύφος της περιοχής, με κύρια χαρακτηριστικά την πέτρα και το ξύλο. TEL: +302755052022, TEL2: +306972021942, E-MAIL: info@foudas
Καραματζάνης Ταβέρνα- ψησταριά με εκλεκτά μαγειρευτά πιάτα και όλες τις παραδοσιακές γεύσεις της ελληνικής κουζίνας σε μία μεγάλη αυλή με πλατάνια TEL: +302755052003
Το Κουτρί: Παραδοσιακό καφενείο στην είσοδο του χωριού, το οποίο μπορεί να φιλοξενήσει και κοινωνικές εκδηλώσεις (γάμους, βαφτίσια).
Η Πλατάνα :Απολαύστε το καφεδάκι σας,το αναψυκτικό ή κάποιο γλυκό, κάτω από την υπεραιωνόβια πλατάνα στο ομώνυμο καφενείο του χωριού
Για θέματα υγείας υπάρχουν στο Άστρος το Κέντρο Υγείας Άστρους, επίσης πολλά ιατρεία και στη Τρίπολη το Παναρκαδικό Νοσοκομείο
Σχολεία , νηπιαγωγεία: Στο Άστρος υπάρχουν νηπιαγωγείο ,δημοτικό και γυμνάσιο, επίσης παραδίδονται μαθήματα από ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς για ξένες γλώσσες και άλλα μαθήματα
Διασκέδαση, από την ιστοσελίδα του δήμου μας
Το κολύμπι σε μία από τις πολλές και καθαρές παραλίες της περιοχής.
Ο περίπατος μέσα στο δάσος σε μονοπάτια ή μεγαλύτερους δρόμους και το ποδήλατο βουνού.
Η Ορειβασία στον Πάρνωνα.
Το ψάρεμα στους πολυάριθμους ήσυχους και απάνεμους κολπίσκους.
Η επίσκεψη ιστορικών τόπων και οικισμών.
Το προσκύνημα στα μοναστήρια και τις εκκλησίες της περιοχής.
Η ενασχόληση με αθλητικές δραστηριότητες, όπως αθλοπαιδιές, (μπάσκετ, βόλεϊ ποδόσφαιρο, 5χ5 ή ατομικά αθλήματα.
Τα παραδοσιακά πανηγύρια και πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται σε όλα τα διαμερίσματα του Δήμου.
Οι καλλιτεχνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις που γίνονται κάθε καλοκαίρι στο υπαίθριο θέατρο του Παραλίου Άστρους
Η σχολή Καρυτσιώτη: Συνεχίζοντας από το Άστρος στην αρχή του χωριού συναντάς ένα αλσύλλιο, το «Κουτρί». Εκεί ο επισκέπτης διακρίνει εντοιχισμένη μια μαρμάρινη πλάκα. Πρόκειται για την κτητορική επιγραφή της περίφημης Σχολής Καρυτσιώτη που μόνη αυτή σώθηκε μετά την πυρπόληση της Σχολής από τις ορδές του Ιμπραήμ στις 30 Ιουλίου του 1826.
Οι εκκλησίες του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και του Άι-Γιώργη. Ο Αγιάννης πήρε το όνομα του από την γραφική εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Ο επισκέπτης θαυμάζει την υπεραιωνόβια πλατάνα και το άφθονο παγωμένο νερό που πηγάζει ακριβώς κάτω από την εκκλησία και ρέει από πέντε κανάλους,ένας είναι πολύ χαμηλά. ο ναός του Άι-Γιώργη, μεταβυζαντινός, με ολόγραφο το εσωτερικό του. Οι τοιχογραφίες είναι πιθανόν έργα του Αγιαννίτη ιερέα και ζωγράφου Γεωργίου Κουλιδά
Οι εκκλησίες του Άι-Γιώργη (πάνω ) και του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμουδιακρίνεται κάτω από την εκκλησία η μεγάλη στοά που βρίσκεται η πηγή .
Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και το άφθονο παγωμένο νερό που πηγάζει ακριβώς κάτω από την εκκλησία και όπως διακρίνεται ακριβώς κάτω απο την εκκλησία ρέει το νερό από πέντε κανάλους, ένας είναι πολύ χαμηλά.,σαν να φαίνεται το νερό έρχεται μέσα από την εκκλησία.
Τα παραδοσιακά αρχοντόσπιτα των προεστών . Τα σημαντικότερα είναι Το <<Κυβερνείο>> που υπήρξε η έδρα της κυβέρνησης όταν ο Άγιος Ιωάννης έγινε πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας, του Τσάκωνα ,Καρυτσιώτη, Πάνου Ζαφειρόπουλο (Άκουρου) ,Αναγνώστη Παπάζογλου ,Πάνου Σαρηγιάννη, Τροχάνη, Ματθαίου, Σακελλαρίου, αλλά υπάρχουν πολλά άλλα Πέρρου,Κοράλλη, Ζαφείρη,Πάσχου, Πρωτοπαπά,Τζοβάνη,Αποστολίδη,,,,,
Του Αναγνώστη Παπάζογλου
Του Τσάκωνα
Το αρχοντικό αυτό βρίσκεται στην θέση Κουφόβουνο, λίγο πιο πάνω από τον ναό του Προδρόμου. Έχει σχήμα μακρόστενου παραλληλογράμμου, με μεγάλο μήκος και είναι διώροφο με υπόγειο. Χαρακτηριστικό του σπιτιού αυτού είναι και ο μεγάλος χυτήρας, (ζεματίστρα) ο οποίος αποτελούσε αμυντικό μηχανισμό κατά τα έτη της Τουρκοκρατίας. Σύμφωνα με μαρτυρίες το ταβάνι του σπιτιού ήταν ζωγραφισμένο και υπήρχαν διάφορα χριστιανικά σύμβολα, χαρακτηριστικό των πύργων των μετοχιών της εποχής εκείνης. Είναι κτίσμα του 14ου – 15ου αι., σύμφωνα με μαρτυρία του ιδιοκτήτη Ιωάννη Χαρμπαλή. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι είναι πιθανόν το αρχαιότερο σπίτι του χωριού μας. Η ζεματίστρα διακρίνεται στο τέλος του κτηρίου αριστερά κάτω από τα δύο παράθυρα,
Του Πάνου Σαρηγιάννη
Οι πηγές του Αγιάννη :Ο Προδρομος με τα άφθονα νερά του “έζησε το χωριό”, κάτω από τον πρόδρομο υπήρχαν πέντε νερόμυλοι και πολλά περιβόλια που ποτήζονταν από τα νερά του προδρόμου. Άλλες παραδοσιακές και ιστορικές πηγές πηγές “με δροσερα και χονευτικά νερά” είναι Το Πηγαδάκι, Το Σουληνάρι, η Μούσγα και το Περδικονέρι .Σήμερα το χωριό παίρνει από υδραγωγείο σε όλα τα σπίτια από τα νερά της Λεπιδας.Φωτογραφία της πηγής προδρόμου παραπάνω στα αξιοθέατα
Tο Σουληνάρι
Ο Αγιάννης ήταν η πρωτεύουσα της Ελλαδος της Προσωρινής Κυβέρνησης της Επανάστασης, από τις 15 Αυγούστου μέχρι την 1 Οκτωβρίου και η γειτονιά το Σουληνάρι ήταν η μητρόπολη του Αγιάννη., όπως μας λέει ο συμπολίτης μας Γιάννης Δ.Κουρμπέλης.“
Το χωριό είχε συνολικά 16 εκκλησίες μαζί με τα γύρω από το χωριό εξωκλήσια , αυτό λέει κάτι για το σεβασμό των κατοίκων και την ακμή του χωριού για πολλά χρόνια.
Στις 13 Μαρτίου 1742 αναγείρεται η πηγή Πηγαδάκι, λίγο πιο πάνω από τον Πρόδρομο, στον συνοικισμό Χασαπογιαννέϊκα. Η πηγή χτίστηκε σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή, η οποία είναι γραμμένη στα αραβικά, από τον οθωμανό ρεϊζη (= τίτλος αξιωματούχου) Χατζή Ισμαήλ. Ιδού η μετάφραση του σωζώμενου αποσπάσματος της επιγραφής:<<Ο ρεϊζης Χατζή Ισμαήλ, φιλάνθρωπος και ειρηνόφιλος, αφήνει πηγή νερού καθαρού και γλυκού, χάρη του κόσμου. Για το ζωογόνο έργο του να λέτε τη φετιχά (= προσευχή απ’ το κοράνιο). 13 Μαρτίου 1742>>Η κτητορική επιγραφή της πηγής είναι ένα από τα λίγα στοιχεία που μαρτυρούν την ύπαρξη Τούρκων στον Άγιο Ιωάννη. Στο περιθώριο της πλάκας υπάρχει αναπαράσταση πουλιού και κυπαρισσιού. Το κυπαρίσσι, στην οθωμανική παράδοση, είναι δείγμα αιωνιότητας, ενώ το πουλί είναι παραδοσιακό δείγμα επισημότητας των Μογγόλων και ψυχοκρατίας των Τούρκων
Οι καταρράκτες της Λεπίδας
Το Φαράγγι της Λεπίδας είναι ένα από τα φαράγγια της Πελοποννήσου. Βρίσκεται στο όρος Πάρνωνας.[1] Παρά το σχετικά μικρό του μέγεθος, διαθέτει έναν αναλογικά μεγάλο καταρράκτη 70 μέτρων και έναν μικρότερο 45 μέτρων, οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση περίπου 800 μέτρων μεταξύ τους, ακολουθώντας τη ροή των υδάτων. Οι πηγές των καταρρακτών ξεκινάνε από το οροπέδιο Ξηροκάμπι, ανάμεσα στο χωριό Άγιος Ιωάννης και στην Ιερά Μονή Μαλεβής. Το ποτάμι, κατεβαίνοντας από το οροπέδιο διασχίζει το φαράγγι και σχηματίζει στην πορεία του μικρές βάθρες.[2][3]
Ο πρώτος καταρράκτης βρίσκεται σε απόσταση 3 χιλιομέτρων από το χωριό Άγιος Ιωάννης. Η πρόσβαση στη βάση του γίνεται από χωματόδρομο και μετά από σύντομη πεζοπορία σε μονοπάτι 200 περίπου μέτρων. Ο δεύτερος καταρράκτης (επονομαζόμενος «Μελίσσι») βρίσκεται σε απόσταση 1,5 χλμ. από το χωριό Πλάτανος, στο δρόμο προς Άστρος και σε απόσταση 19 χιλιομέτρων από το τελευταίο. Προσεγγίζεται μετά από 800 μέτρα πεζοπορίας από τον κοντινότερο αυτοκινητόδρομο, ακολουθώντας την κοίτη του ποταμού.[4][5]
Ιδανική περίοδος επίσκεψης είναι η άνοιξη, καθώς η ροή των υδάτων σταματά τους καλοκαιρινούς μήνες. Στο φαράγγι διοργανώνονται συχνά καταβάσεις canyoning και καταρριχήσεις με σχοινί (rappel).[6] Πολύ κοντά βρίσκεται και το κάστρο της Ωριάς.
Κάστρα:Στη θέση «Ξηροκάμπι», σώζονται ερείπια του Κάστρου της Ωριάς
Οι ιστορικές πηγές, καθώς και πολλοί μελετητές, τοποθετούν εκεί το κάστρο Estella (Άστρον), το οποίο χτίστηκε από τον Γουλιέλμο Β΄ Βιλλεαρδουίνο «πάνω στα βουνά», προκειμένου να υποτάξουν τους ανυπότακτους Τσάκωνες της περιοχής, με βάση το Αραγωνικό Χρονικό. Το οχυρό, έχει κτιστεί σε στρατηγική θέση, πάνω στον μοναδικό δρόμο που ένωνε την Αργολίδα με την Λακωνία και την παραλιακή με την κεντρική Κυνουρία. Κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, το όνομα Estella ξεχάστηκε και ο λαός το συνέδεσε με τον διαδεδομένο μύθο της Ωριάς ή Ωραίας αρχόντισσας. Σύμφωνα με την κυνουριακή παραλλαγή του μύθου, το κάστρο ανήκε σε μια ωραία αρχόντισσα, καταλήφθηκε όμως από τους Τούρκους, μετά από 12 χρόνια πολιορκίας, από δόλο. Τότε η αρχόντισσα αυτοκτόνησε ή κατ’ άλλους ρίχτηκε στα βράχια από τον πατέρα της. Μετά τις επιτυχίες του Ανδρόνικου Ασάν το 1320, το κάστρο αποτέλεσε την ενδοχώρα του Δεσποτάτου του Μυστρά. Το 1407, το κάστρο καταλήφθηκε από τους Ενετούς του Ναυπλίου. Παρόλα αυτά, το 1423, βρισκόταν στα χέρια των Μελισσηνών, ενώ στον κατάλογο του Magno καταχωρήθηκε το 1463. Τέλος, το 1467, καταλήφθηκε από τους Τούρκους.
Το κάστρο, βρίσκεται σε έναν βραχώδη λόφο, καθιστώντας το κάστρο απρόσιτο. Στην δυτική ομαλή πλαγιά, υπήρχε διπλός οχυρωματικός περίβολος, που περιέβαλε τον λόφο, που στα ανατολικά καταλήγει στους καταρράκτες της Λεπίδας. Το εξωτερικό τείχος, έχει κτιστεί με ξερολιθιά και έκλεινε μέσα του έναν μεγάλο οικισμό με περισσότερες από 150 μικρές κατοικίες, διατάσεων 4×8 μέτρων περίπου. Τριάντα μέτρα πριν την κορυφή, υψώνεται μία δεύτερη σειρά τειχών που έχει κτιστεί με πέτρες και ασβεστοκονίαμα και διασώζεται σε μήκος 100 και ύψος 3 μέτρων. Εκεί, υπάρχει μία στενή εξωτερικά πύλη, η οποία προς τα μέσα πλαταίνει, ώστε να χωρά 4 – 5 υπερασπιστές του κάστρου, οδηγεί στο ευρύχωρο πλάτωμα της κορυφής όπου είναι ορατά τα θεμέλια 3 κατοικιών, αλλά και ένας τετράγωνος πύργος που διασώζεται σε ύψος 3 μέτρων
Το κάστρο, σύμφωνα με το Χρονικό του Μορέως, χτίστηκε το 1256 από τον ηγεμόνα του Πριγκηπάτου της Αχαΐας, Γουλιέλμου Β΄ Βιλλεαρδουίνου, προκειμένου να υποτάξει τους Τσάκωνες που κατοικούσαν στην περιοχή.[2] Το κάστρο ονομαζόταν Castello della Estella δηλαδή Κάστρο του Αστεριού, λόγω της αστεροειδούς χερσονήσου στην οποία είχε χτιστεί.[3] Χτίστηκε σχεδόν ταυτόχρονα με το Κάστρο της Ωριάς, το οποίο χτίστηκε για τον ίδιο σκοπό. Το 1465, κατά τον πρώτο Ενετο-τουρκικό πόλεμο, το κάστρο παραδίδεται στον Ενετό διοικητή του Ναυπλίου, Christophoro de Priuli. Τα επόμενα χρόνια παρήκμασε και οι μεσαιωνικές οχυρώσεις κατέρρευσαν.
Την περίοδο του 1821 οι πλούσιοι έμποροι του εξωτερικού, αδερφοί Ζαφειρόπουλοι (Κωνσταντίνος, Ιωάννης και Παναγιώτης), με καταγωγή από τον Άγιο Ιωάννη, οχυρώνουν το κάστρο φτιάχνοντας εκεί τις κατοικίες τους. Στις 4 Αυγούστου1826, 1200 στρατιώτες που είχαν κλειστεί μέσα στο κάστρο νίκησαν τον πολυάριθμο στρατό του Ιμπραήμ που το πολιορκούσε. Το 1833, ο Πάνος Ζαφειρόπουλος (Άκουρος), αφιέρωσε το κάστρο στο Βασίλειο της Ελλάδας και στον βασιλιά Όθωνα. Στις αρχές του 20ου αιώνα, το κάστρο εγκαταλείφθηκε και ερημώθηκε.[4
HΣχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη με το παράρτημα της στο Άστρος (που στεγάζεται το μουσείο Άστρους), που οι μαθητές της ήταν από διάφορα μέρη της Ελλάδας , στο «Κουτρί» ο επισκέπτης διακρίνει την κτητορική επιγραφή της περίφημης Σχολής Καρυτσιώτη που μόνη αυτή σώθηκε μετά την πυρπόληση της Σχολής, η φωτογραφία είναι παραπάνω στα αξιοθέατα του χωριού.
“Ο «ιερός χώρος » είναι σεμνός και επιβλητικός , είναι «μουσείο» από μόνος του “Tο Έθνος απέκτησε οριστικό Σύνταγμα, που με απόφαση της συνέλευσης ήταν “ο ανώτερος νόμος” και υπηρίσχυε των νόμων του βουλευτικού… Με απόφαση της συνέλευσης, την καταλυτική παρέμβαση του Κολοκοτρώνη, την οργή του λαού και του στρατού, απετράπει η εκποίηση των εθνικών γαιών – κτημάτων, που άφηναν πίσω τους οι Τούρκοι άρχοντες, που επεδίωκαν και ήθελαν οι κοτζαμπάσηδες της συνέλευσης… Η συνέλευση ψήφισε την “περίφημη «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως», προς την Υφήλιο, υπογραμμένη από 128 Πληρεξούσιους, μεταξύ των οποίων και ο Κολοκοτρώνης……”Η συνέλευση απάντησε με την διακήρυξη ,στην υφήλιο και τους μεγαλους της εποχής . «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον».” λίγο επίκαιρο σήμερα…
Δείτε περισσότερα στο συνδέσμο, για την σπουδιότητα της Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος, από την Σμαράγδη Ι.Αρβανίτη Δρ Βυζαντινής Αρχαιολογίας Παν/μιο Αθηνών.
Στα Κάτω Δολιανά, κοντά στην ιστορική Μονή Λουκούς, είναι η Επαυλη του Ηρώδη του Αττικού ,Έπαρχου των Ρωμαίων κατακτητών.
Τειχιό – Ελληνικό Παίρνοντας τον δρόμο από Αστρος προς τα χωριά του Πάρνωνα,σε περίπου 5 Χλμ. φθανουμε στον μικρό κτηνοτροφικό οικισμό Ελληνικό (υπάρχει πινακίδα δεξιά).Εκεί στην κορυφή του λόφου στο ‘Τειχιό’ θα βρούμε ερείπια τειχών, ερείπια του ναού του Απόλλωνα ,δεξαμενών και λειψάνων της Αρχ. Θυρέας.
Άλλοι σημαντικοί Αρχαιολογικοί Χώροι και Μουσεία για ημερήσιες εκδρομές (που κάποτε όλοι πρέπει να επισκεπτούμε):Παλαμήδι και Μπούρτζι στο Ναύπλιο, οι Μυκήνες, το Θέατρο Επιδαύρου,( φημισμένο για την ανεπανάληπτη ακουστική του , ακούγονται και οι αναπνοές,,,) τα κάστρα της Μεθώνης κα της Κορώνης, Η Ολυμπία, Ο Παρθενώνας,η Ακρόπολη και το Μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα και οι Δελφοί.
Mοναστήρια
H εκκλησία της Άγιας Θεοδώρας στη Βάστα κοντά στή Μεγαλόπολη.
Σε κοντινές αποστάσεις βρίσκονται (μονή Μαλεβής 8 χλμ, Λουκούς (21 χλμ), Τιμίου Προδρόμου (32 χλμ) και Παλαιοπαναγιάς (15 χλμ), και σε μακρυνές αποστάσεις η Μονή της Ορθοκωστάς (38 χλμ), στο Πραστό,της Έλωνας (83 χλμ) στο Λεωνίδιο και η εκκλησία της Άγιας Θεοδώρας(110 χλμ) στη Βάστα κοντά στή Μεγαλόπολη, στο σύνδεσμο του δήμου παρακάτω μερικές
Φαράγγια: Το Φαράγγι της Λεπίδας από τον Αγιάννη 3 χλμ , τα Σπηλάκια είναι κοντά στο χωριό Πλάτανος, το ρέμα του Λούλουγκα κοντά στο χωριό Σίταινα, το ρέμα Κουτουπούς κοντά στην Καστάνιτσα και το ρέμα της Μαζιάς κοντά στον Πραστό.
Πάρνωνας η Μαλεβός, βουνό της Κυνουρίας που χωρίζει την Αρκαδία από τη Λακωνία, με την ψηλότερη κορυφή -τη Μεγάλη Τούρλα-, να είναι σε υψόμετρο 1.934 μ. Οικότοπος Προστατευόμενης Περιοχής με πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Ο Πάρνωνας είναι σημαντικότατος βιότοπος. Έχουν καταγραφεί σχεδόν 1.000 είδη χλωρίδας, από τα οποία 15 είναι ενδημικά του βουνού, μοναδικά στον κόσμο, άλλα 69 είναι ενδημικά της Πελοποννήσου ή της Ελλάδας και 11 είναι σπάνια για τον ευρωπαϊκό χώρο (κυρίως ασιατικά είδη). Μερικά από αυτά είναι: astragalus agraniotti, centaurea athoa subsp. parnona, viola parnonia, silene laconica, centaurea laconica.
Υγρότοπος Μουστού: Ο μεγαλύτερος και σημαντικότερος υγρότοπος της περιοχής, βρίσκεται στο κέντρο του όρμου του Αστρους, πίσω από μία αμμώδη παραλία. Περιλαμβάνει δύο λίμνες, τη λίμνη του Μουστού και μία μικρότερη τη λίμνη του Χερρονησίου
Παραλίες
Το γραφικό λιμάνι του Παραλίου Άστρους , σκαρφαλωμένο στο λόφο το “νησί”, όπως αποκαλούσαν οι παλιοί τον κατοικημένο λόφο, το Παράλιο Άστρος δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανένα νησί του Αιγαίου, τα έχει όλα …. είναι μόνο 2 ώρες από την Αθήνα και πολύ κοντά είναι “το βουνό” ,,,και ο Αγιάννης …
Για τους επισκέπτες η Κυνουρία διαθέτει πλήθος δραστηριοτήτων ανάλογα με τη διάθεση και τις φυσικές αντοχές! Φυσικά το καλοκαίρι οι παραλίες της περιοχής σφύζουν από ζωή και καλούν τον επισκέπτη να τις απολαύσει. Πόρτες, Ατσίγγανος, Ανάβαλος, Ξηροπήγαδό, Χερονήσσι, Αρκαδικό χωριό και Κρυονέρι, είναι μερικές μόνο από τις επιλογές που προτείνουμε! Όποιοι επιθυμούν να εξερευνήσουν τα πανέμορφα νερά της περιοχής, μπορούν να κάνουν καταδύσεις στο Αρκαδικό χωριό, το Ξηροπήγαδο και το Παράλιο Άστρος.
Οι περισσότερες παραλίες είναι μιση ώρα από τον Αγιάννη. Ο Αγιάννης συνδυάζει άριστα “το βουνό και τη θάλασσα”,και γι αυτό πολλοί προτιμούν τον Αγιάννη για ττις διακοπές τους .Όποιος δοκιμάζει μια φορά ξαναέρχεται και γίνεται μόνιμος η αγοράζει σπίτι στον Αγιάννη….
Ο μύλος του Άγιου Ανδρέα
Ο μύλος του Άγιου Ανδρέα που “κολυμπάει” στον αργολικό, εντυπωσιακό μνημείο της σύγχρονης ιστορίας μας κοντά στη παραλία Χερονήσσι.
Δείτε τον σύνδεσμο όλες τις παραλίες του δήμου μας
Ο Εξωραιστικός Συλλογος του Αγιάννη έχει προσφέρει και θα προσφέρει ακόμα πολλά στον Αγιάννη και είναι καλη πηγή πληροφόρησης για τους επισκέπτες, το τηλέφωνο είναι 6984921252
Η Ιστοσελίδα Θυρεάτις Γη με το δικό της τρόπο περιέχει πολλές πληροφορίες και ενθύμια για την σύγχρονη ιστορία της περιοχής
Τοπικά προϊόντα/γεύσεις: κρέατα και τυριά παραγωγής των κτηνοτρόφων της περιοχής, αλλά και το περίφημο Αγιαννίτικο κρασί, το κοκκινέλι.
“Σύμφωνα με τον ιστοριοδίφη Νικόλαο Ι. Φλούδα, ο οποίος διέσωσε την σχετική Αγιαννίτικη παράδοση, μετά την πυρπόληση της Σχολής Καρυτσιώτη από τον Ιμπραήμ πασά, οι μαθητές διδάσκονταν στο υπόγειο του αρχοντικού αυτού <δίπλα του Ματθαίου> καθώς και του γειτονικού αρχοντικού του Φουρλίγκα (Γρηγορίου Κουρόγιωργα)”που διακρίνεται παραπάνω.
Όταν ο Ιμπραήμ στη επανάσταση το 1826 κατέκαψε την πατρίδα μας και την σχολή Καρυτσιώτη στο κουτρί στον Αγιάννη , επίσης τότε δεν υπήρχε κράτος και οι πολιτικοι μας έτρεχαν αναγκαστικά στα βουνά για να σωθούν. Οι πρόγονοί μας, οι άνθρωποι του μόχθου και της καθημερινότητας, δεν λύγισαν ούτε παραδόθηκαν . Έκαναν ότι μπορούσαν μέσα στις στάχτες για να πούν με τον τρόπο τους το κράτος είναι εδώ , όπως προσέφεραν ακόμα τα σπίτια τους για να χρησιμοποιηθούν για σχολεία ,αφού το σχολείο του τόπου της είχε καεί.
Το παραπάνω αρχοντικό των Ζαφειροπουλαίων βρίσκεται λίγο πάνω από την πηγή Σουληνάρι, στο κάτω μέρος του χωριού και είναι λίγο κάτω από τη σχολή Καρυτσιώτη. Μετα η πριν …την πυρπόληση της σχολής από τον Ιμπραήμ το 1826 ο Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος εδώ αρχικά μετέφερε κατά την παράδοση τα 1500 βιβλία της σχολής Καρυτσιώτη ,πριν τα μεταφέρει οριστικά στο κάστρο του Παραλίου Αστρους για καλύτερη διαφύλαξη. Τα βιβλία αυτά ήταν ως επί το πλείστον κείμενα αρχαίων φιλοσόφων και συγγραφέων, εκκλησιαστικά κείμενα, εγχειρίδια φυσικής, μαθηματικών κ.α. . Μεγάλο μέρος των βιβλίων αυτών έχει διασωθεί και καταγραφεί στις μέρες μας. Το αρχοντικό ανήκει σήμερα σε Γερμανούς.
Το συμπέρασμα αφού και Γερμανοί επισκέπτονται τον Αγιάννη , τους αρέσει υπερβολικά και τότε αγοράζουν και σπίτια, είναι μια τρανή απόδειξη ότι ο Αγιάννης είναι το “μικρό Παρίσι” …………..
Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε να φτιάξουμε καλύτερα την ,ας πούμε μισοτελειωμένη, ιστοσελίδα του δήμου μας, και ρίχνουμε ιδέες , ας είναι πρόχειρες …. Φυσικά το παραπάνω κείμενο θα αναθεωρηθεί με το καιρό και ευχόμαστε κάποιος θα βρεθεί να φτιάξει μια Ιστοσελιδα τουλάχιστον για τον Αγιάννη ,που ήταν η πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους το 1822.
Ευχόμαστε οι συμπολίτες μας να τοποθετήσουν στην είσοδο των χωριών μας τις δύο μεγάλες πινακίδες που αναμφισβήτητα ο κοινός νους μας λέει είναι αναγκαίες, στην σημερινή δύσκολη εποχή της παγκοσμιότητας που θα λένε έξυπνα.
“Καλώς ήλθατε στο ιστορικό Άστρος που το 1823 έγινε η Β’ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων”
“Καλώς ήλθατε στον ιστορικόν Αγιάννη που το 1822 ήταν η πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους ”
Οι πηγές μας είναι κυρίως από το AstrosKunouria News και τον συμπολίτη μας Γιάννη Δ.Κουρμπέλη , την Ιστοσελίδα του δήμου μας που την κοιτάμε πότε πότε… την Βικιπαίδεια και άλλους όπως αναφέρονται στο κείμενο.
Με τις πινακίδες των δρόμων ασχολείσαι; Αφού ο τουρισμός είναι η βαρειά βιομηχανία μας και οι αιρετοι μας και αρμόδιοι δεν τις χρειάζονται ούτε τις κοιτούν ποτέ “κάποιος πρέπει να το κάνει” ,αυτό μπορώ να κάνω.Αν δεν ξέρεις να μετράς μέχρι το δέκα αποκλείεται να ξέρεις πολλαπλασιασμό η διαίρεση πως να το κάνουμε , αυτά είναι ,,,,, Αν μπορείς να φτιάξεις μια πινακίδα ενός δρόμου σωστά ξέρεις να μετράς μέχρι το δέκα………
Οι πινακίδες των δρόμων μας δεν υπάρχουν για τους ντόπιους πολίτες, τους αιρετούς μας η τους αρμόδιους της περιφέρειας και τους αυτοκυρηχθέντες αναρμόδιους του υπουργείου πολιτισμού αλλά για τους επισκέπτες μας που τις κοιτούν και απορούν . αν είναι δυνατόν …………Πριν διαβάσετε τα παρακάτω ρίξτε μια ματιά στη παραπάνω φωτογραφία.Τώρα φθάσαμε…. αλλά από που πάμε στο Αστρος δεξιά η αριστερά…. ψιλα γράμματα. για μερικούς και τι εγινε?…. τι να κάνουμε..
Ο σοφός λαός μας λέει άμα δεν στηρίξεις την καλύβα σου θα πέσει να σε πλακώσει. Δεν θα ασχοληθούμε εδώ τι έγινε τα τελευταία δέκα η πενήντα χρόνια η νωρήτερα, λάθη κάνουμε όλοι μας και περισσότερα λάθη αυτοί που κάνουν έργα .Οι κριτικές είναι εύκολη δουλειά για όλους και πιό εύκολη για αυτούς που μόνο ασχολούνται να κρίνουν πάντοτε τους άλλους και οί ίδιοι δεν κάνουν ποτέ τίποτα, ” κοίταξε δεν έκαναν τίποτα” , “όλοι είναι ίδιοι”. Στη πρόσφατη επίσκεψη στη πατρίδα μας αφουγκραστήκαμε ένα καινούργιο αέρα να φυσάει και νέοι άνθρωποι να δείχνουν έμπρακτα θα στηρίξουν περισσότερο και καλύτερα την καλύβα μας και τον τόπο μας. Όπως φαίνεται θα δούμε καλύτερες μέρες μπροστά μας μόνο αν όλοι μας αφίσουμε τις κριτικές για τους άλλους και αρχίσουμε με έργα να προσφέρουμε ότι μπορούμε στους συμπολίτες μας , την καλύβα μας και το τόπο μας.
Ας αναφέρουμε εδώ δύο εύστοχες με τα παραπάνω εμπειρίες που είχαμε εφέτος στις διακοπές μας για να καταλάβουμε καλύτερα τι εννοούμε όταν λέμε “με έργα να προσφέρουμε ότι μπορούμε στους συμπολίτες μας “.
Έχουμε πει πολλές φορές ο Αργολικός είναι υπέροχος και τον απολαμβάνουμε όσο περισσότερο μπορούμε κάθε χρόνο. Εφέτος είχαμε την τύχη απολαμβάνοντας τον Αργολικό κάτω από τις πόρτες προς το Παράλιο Άστρος να γνωρίσουμε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι Ιταλών νομικών που κάνουν τις διακοπές τους για σχεδόν δέκα χρόνια στις “πόρτες ” . Καθόμαστε στο ίσκιο βλέποντας το ώμορφο αργολικό “ήλιο και την θάλασσα”, όταν δίπλα μας ήρθε μια κυρία που άφισε τα πραγματά της και αμέσως πήρε μια σακούλλα και σε μια ακτίνα περίπου πενήντα μέτρων άρχισε να καθαρίζει την παραλία από ότι σκουπίδι εύρισκε μπροστά της,όταν τελείωσε κάθισε δίπλα μας. Την επόμενη μέρα έκανε το ίδιο και τότε αρχίσαμε να μιλάμε μαζύ της και γνωριστήκαμε. Αργότερα την ρώτησα γιατί καθαρίζει καθημερινά την παραλία και με αφόπλισε με ένα ώμορφο χαμόγελο, ” μου αρέσει”, “κάποιος πρέπει να το κάνει”, ” τι να κάνουμε μερικοί δεν καταλαβαίνουν” . Μου έκανε περισσότερη εντύπωση όταν έμαθα αργότερα η κυρία που καθάριζε την παραλία ήταν δικαστής του εφετείου στη Ιταλία. Κάτι παράξενο έγινε και τις επόμεμες μέρες, η παραλία ήταν καθαρή όταν ερχόντουσαν οι φίλοι μας Ιταλοί νομικοί και δεν χρειαζότανε πια να καθαρίσουν την παραλία, η κυρία μας καλημερούσε και χαμογελούσε λέγοντας “σήμερα είναι καθαρή” …. δεν κατάλαβε ότι κάποιος άλλος είχε μάθει ένα μάθημα και έκανε αυτή τη δουλειά βιαστικά το πρωί για να προλάβει πριν έρθουν οι φίλοι μας…… Χαιρετιστήκαμε στο τέλος και υποσχεθήκαμε να βρεθούμε πάλι του χρόνου τον Αύγουστο στις πόρτες.
Η παραλία στις πόρτες ήταν καθαρή σήμερα, στη παραπάνω φωτογραφία..
Ένα βράδυ σε μια ταβέρνα στο λιμάνι συζητούσαμε με φίλους μας τα μικροπροβλήματα του τουρισμού και συγκεκριμένα τα μεγάλα άγρια χορτάρια που έκαναν την ζωή των οδηγών πολύ δύσκολη και επικίνδυνη στο πρώτο δρόμο στο Παράλιο Άστρος , που στρίβουμε δεξιά προς την παραλία όταν ερχόμαστε από το Άστρος. Στο δρόμο αυτό περνανε όλα τα αυτοκίνητα που πηγαινουν στην παραλία προς τις πόρτες και είναι πολλά καθημερινά τους καλοκαιρινούς μήνες. Είχαμε φωτογραφίες του δρόμου που έδειχναν τα χάλια μας. Αποφασίσαμε την άλλη μέρα να πάμε να κόψουμε μόνοι μας τα χορτάρια και αργότερα να αναφέρουμε το γεγονός στο τύπο και στους αρμοδίους.Απίστευτο και όμως αληθινό την επόμενη μέρα τα χορτάρια κόπηκαν δια μαγείας και “οι τοίχοι έχουν αυτιά”, γλυτώσαμε την ταλαιπωρία…..
Με μεγάλη χαρά επίσης επισκεπτήκαμε τον “Ιερό Χώρο” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και αντικρύσαμε για δεύτερη χρονιά τις λουμοχτά σπασμένες “αλυσίδες της ντροπής” , ο χώρος άνοιξε προσωρινά, όχι οριστικά και αμετάκλητα , δοκιμάζουν τις αντοχές της τοπικής κοινωνίας… . Θυμίζουμε στους φίλους μας και λέμε λουμοχτά γιατί το ΥΠΠΟΑ δεν θέλει ούτε την ημέρα της γιορτής της Εθνοσυνέλευσης να ανοίξει τώρα για δύο χρόνια το αρχαιολογικό μουσείο Άστρους ,έλεος πιά…. δεν ανοίγει οριστικά και αμετάκλητα ούτε τον “Ιερό Χώρο” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και οι αρμόδιοι “ξέχασαν” ότι την 20 Ιουνίου 2018 “με την υπ’ αρ. 8Κ/2018 Προκήρυξη του ΑΣΕΠ (ΦΕΚ 19/τ ΑΣΕΠ/20-6-18> ζητείται η πλήρωση μιας μόνιμης θέσης τακτικού ημερήσιου φύλακα αρχαιοτήτων για το Αρχαιολογικό Μουσειο και Χώρους Άστρους”.
“Δεν χάφτουμε τίποτα” , ξέρουμε ότι θέλουν και ετοιμάζονται να σφραγίσουν και να κλειδοαμπαρώσουν τον χώρο πάλι , αλλά προσωρινά ρίχνουν στάχτη στα μάτια μιας οργισμένης τοπικής κοινωνίας που με χίλιες υπογραφές αποφάσισαν να πάρουν πίσω αυτά που τους ανοίκουν.. Για το λόγο αυτό άνοιξαν προσωρινά τον χώρο, γιατί οι συμπολίτες αποφάσισαν να είναι μπροστά και τώρα το γνωρίζουν όλοι θα επανέλθουν βροντερά σύντομα σε κάθε κατεύθυνση Το ΥΠΠΟΑ μετά από δέκα χρόνια ντροπής ανοίγοντας προσωρινά τον χώρο επιτέλους και όχι εύκολα ανακάλεσε τις κατασκευασμένες δικαιολογίες ” αποτελουν μια ενότητα” και “ο χώρος είναι ενιαίος ” . Ο χώρος πιά “δεν είναι ενιαίος ” για κανέναν , ούτε για το ΥΠΠΟΑ. Ας μην αναφέρουμε εδώ ότι συμφωνα με τα έγγραφα του ΥΠΠΟΑ τα μνημεία και τα αγάλματα “περπατάνε” μόνα τους , δεν ξεχνάμε τίποτα.
“Στην νέα εποχή αργά η γρήγορα το κράτος θα σταματήσει να φυλάει 4 τοίχους και όλοι πρέπει να καταλάβουμε την νέα πραγματικότητα, πως πρέπει να προσαρμοστούμε ανάλογα και «να κάνουμε ότι μπορούμε», αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν έθνος.
Με ποιό απλά λόγια ,αν δεν έχουμε χρήματα , πρέπει να αποφασίσουμε αν θα κλειδοαμπαρωσουμε τον Ιερό Χώρο για πάντα η θα ανοίξουμε το χώρο χωρίς φύλακες και προισταμένους, ο κοινός νους αργά η γρήγορα θα επικρατήσει και ο Ιερός Χώροςτης Β’ Εθνοσυνέλευσηςτων Ελλήνων θα ανοίξει οριστικά και αμετάκλητα”
Εδώ αντικρύσαμε για δεύτερη χρονιά τις λουμοχτά σπασμένες “αλυσίδες της ντροπής” Ο χώρος ειναι προσωρινά ανοικτός αλλά το ΥΠΠΟΑ ξέχασε να γράψει ενα φυλλάδιο δύο σελιδες με την ιστορία του χώρου για διανομή στους επισκέπτες με χρήματα η δωρεάν , κατα τα άλλα “άνοιξε”…Δευτέρα μέχρι Παρασκευή καλοκαίρι καιρό 8.30 μεχρι 4.00;? απορώ πόσοι επισκέπτες πάνε απο τις 1- 4 με 40 θερμοκρασία , και τα Σαββατοκύριακα είναι κλειστά………….. ας ήταν ανοικτός καλύτερα Παρασκευή,Σάββατο, Κυριακή από τις 5- 8 πολλοι περισσότεροι θα έβλεπαν τον χώρο. Απορώ και γνωρίζω τα εμπόδια …. κοινός νους υπάρχει πουθενά;;
Αλλά ας επανέλθουμε στην καλύβα μας και τι κάνουμε σήμερα .
Ευχαριστούμε τον δήμαρχο μας και το Δ.Σ. του δήμου που διάλεξαν τον “Ιερό Χώρο” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων για την ορκωμοσία της καινούργιας δημοτικής αρχής, έστειλαν ένα καλό και καθυστερημένο μήνυμα στους διαχειριστές του ΥΠΠΟΑ . Με μεγάλη χαρά ακούσαμε τον συμπολίτη μας υφυπουργό που μίλησε για μια επιτέλους διάκριση του χώρου. Ο καθηγητής μας Ζολώτας μας έλεγε ότι στη οικονομία όταν κάποιος ξοδεύει ένα ευρώ για μια αγορά αυτό το ευρώ ξοδεύεται δέκα φορές , ο ξενοδόχος θα αγοράσει παπούτσια , ο τσαγκάρης θα κουρευτεί, ο κουρέας θα φτιάξει το παράθυρο του, ο παραθυράς αγοράσει παντελόνι, ο ράπτης θα… θα ωφωληθούν δέκα. Ο τουρισμός είναι η βαρειά μας βιομηχανία , ας ανοίξουμε τα μάτια μας και ας στηρίξουμε την καλύβα μας και τον τόπο μας. Ας κάνουμε ότι μπορούμε. Θα ήταν ευχάριστο να είχαμε εκατομμύρια να τα μοιράζαμε σε όλους . αλλά δεν έχουμε. Μπορούμε να κάνουμε πολλά , μερικές φορές χωρίς χρήματα. για παράδειγμα , για να ανοίξουμε το Ιερό Χώρο χρειαζόμαστε μόνο μια τανάλια για να σπάσουμε τις αλυσίδες της ντροπής.
Αφού πια μιλάμε για διάκριση του “Ιερού Χώρου” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων θα προτείνουμε για δημόσιο διάλογο τα παρακάτω
1) Οι οργισμένοι συμπολίτες με τις χίλιες υπογραφές , (οι διαχειριστές του ΥΠΠΟΑ και οι αιρετοί κατάλαβαν και συμφωνούν….) θα ανοίξουν αμέσως ,χωρίς αλλες καθυστερήσεις και δικαιολογίες, οριστικά και αμετάκλητα τον “Ιερό Χώρο” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνωνκαι τον προαύλιο χώρο της Σχολής Καρυτσιώτη. ο χώρος πια δεν είναι ενιαίος για κανέναν ούτε για το ΥΠΠΟΑ.
2) Η δημοτική και κοινοτική αρχή θα βάλλουν μια μεγάλη πινακίδα στη στροφή του δρόμου στον ατσίγγανο , στο κόμβο του Παραλίου Άστρους . με μεγάλα γράμματα που θα μιλάει για την καλύβα μας “Καλώς ήλθατε στο ιστορικό Άστρος που το 1823 έγινε η Β’ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων”
3) Η δημοτική και κοινοτική αρχή θα βάλλουν τουλάχιστον δέκα πινακίδες από τον ατσίγγανο μέχρι “Ιερό Χώρο” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων , μιλάμε θέλουμε να διακρίνουμε και να διαφημήσουμε, που θα δείχνουν την κατεύθυνση για τον “Ιερό Χώρο” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και το μουσείο Άστρους και στη είσοδο της πόλης μας ,δίπλα στη σωστή πινακίδα για το πάρκο ελιάς , που “ξέχασαν” να βάλλουν νωρήτερα για τον “Ιερό Χώρο” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και το μουσείο Άστρους.
4)Η δημοτική αρχή θα δόσει μεγάλη έμφαση και προτεραιότητα για την τουριστική προβολή του δήμου μας που με κεντρικό θέμα τα δύο σπουδαιότερα μνημεία που αναμφισβήτητα έχουμε στο δήμο μας, τον “Ιερό Χώρο” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και την Σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη και του παραρτήματος της στο Άστρος , που ήταν πριν διακόσια χρόνια κάτι σαν πανεπιστήμιο με τα σημερινά δεδομένα, που παράξενα τα κρύβουμε απο στραβομάρα μας μέχρι σήμερα. Επίσης θα προσθέσει όλα τα άλλα μνημεία του δήμου μας, όλα έχουν την αξία τους
5)Η δημοτική και κοινοτική αρχή θα ασχοληθούν και θα τελειώσουν τις πινακίδες για όλους τους δρόμους αρχίζοντας από την αφαίρεση των παράνομων πινακίδων στη στροφή στον ατσίγγανο , στο κόμβο Παραλίου Άστρους , υπάρχουν 3 λάθος πινακίδες που δείχνουν “Άστρος ” προς αριστερά και δεξιά στο ίδιο σημείο , έλεος πιά ο υπεύθυνος της τεχνικής υπηρεσίας της περιφέρειας είναι αιώνια σε διακοπές …. και ο υπεύθυνος του υπουργείου τουρισμού για την πελοπόννησο αυτοκηρύχθηκε αναρμόδιος … έλεος πιά, οι επισκέπτες την πληρώνουν…. τι είναι μισή ώρα ταλαιπωρία….. να βρούν το Άστρος στο Παράλιο Άστρος , ας ξεχάσουμε για τώρα τις παράνομες διαφημήσεις…
Η πινακίδα στη διασταύρωση των δρόμων Αγίου Κωνσταντίνου και Ηρώων , σε λάθος κατεύθυνση στη παραπάνω φωτογραφία.. Ηρώων είναι η Αγίου Κωνσταντίνου ,εδώ οι επισκέπτες μας εφέτος χάθηκαν , υπάρχουν βέβαια και οι επαρχιώτες φίλοι μας που αυτοπυροβολούνται και τα έχουν βάλει με τις πινακίδες , οι αρμόδιοι τι κάνουν τρέχει τίποτα
6)Η δημοτική και κοινοτική αρχή θα ασχοληθούν με το ταλαίπωρο αρχαιολογικό μουσείο Άστρους, οι αρμόδιοι “ξέχασαν” ότι την 20 Ιουνίου 2018 “με την υπ’ αρ. 8Κ/2018 Προκήρυξη του ΑΣΕΠ (ΦΕΚ 19/τ ΑΣΕΠ/20-6-18> ζητείται η πλήρωση μιας μόνιμης θέσης τακτικού ημερήσιου φύλακα αρχαιοτήτων για το Αρχαιολογικό Μουσειο και Χώρους Άστρους.
“Καλώς ήλθατε στο ιστορικό Άστρος που το 1823 έγινε η Β’ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων”
To άρθρο έχει δημοσιευθεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News Από ftzivel -2 Σεπτεμβρίου, 2019 ,#217 ,16-1-2022
Καλώς ήλθατε στο ιστορικό Άστρος που το 1823 έγινε η Β’ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων.
Το ιστορικό Άστρος είναι χτισμένο σε υψόμετρο 75 μ. στο κέντρο του κάμπου της Θυρέας, νοτιοανατολικά της Τρίπολης 40 χλμ. και νοτιοδυτικά του Ναυπλίου 33 χλμ. και ανήκει στο νομό Αρκαδίας. Το Άστρος και ο ‘Αγιος Ιωάννης (Αγιάννης ) Κυνουρίας είναι μία κοινότητα. Με την πρώτη διοικητική διαίρεση του ελληνικού κράτους το 1835, εντάχθηκε στον Δήμο Θυρέας, που είχε αρχική έδρα τον Άγιο Ιωάννη από το 1834. Από το 1841 έως το 1912, ήταν η χειμερινή έδρα του Δήμου Θυρέας, ο Αγιάννης ήταν η θερινή έδρα. Ο Δήμος Θυρέας, συστάθηκε με διάταγμα της 9ης (21ης) Νοεμβρίου 1834 / 12ης Μαΐου 1835, σύμφωνα με το οποίο συστάθηκαν οι πρώτοι δήμοι της Αρκαδίας και της Κυνουρίας . Το 1912, καταργήθηκε το παλιό Δημοτικό σύστημα του 1834 και εγκαθιδρύθηκαν οι κοινότητες. Από τον Δήμο Θυρέας προέκυψαν οι εξής κοινότητες: Άστρους, Βερβένων, Ξηροπηγάδου, Παραλίου Άστρους, Μελιγούς, Πλατάνου και Χαράδρου. Από το 1912 ο οικισμός αποτέλεσε έδρα κοινότητας Άστρους η οποία εξελίχθηκε στο Δήμο Άστρους το 1985.Από το 1997 το Άστρος αποτελεί έδρα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας .Η πρώτη επίσημη αναφορά της πόλης με το όνομα «Άστρος » συναντάται σε χρυσόβουλο του έτους 1293.
Πώς θα πάτε: Από το αεροδρόμιο Αθηνών ακολουθείτε τη διαδρομή για Αθήνα, Κόρινθο, Τρίπολη, έξοδο προς Άργος (Στη έξοδο Στέρνα μετά την Νέμεα), Άργος, Τρίπολη (από το παλιό δρόμο), έξοδο προς Άστρος (Αριστερά μετά τους Μύλους), Άστρος. Το Άστρος απέχει περίπου από το αεροδρόμιο Αθηνών 200 χλμ., την Αθήνα 170 χλ., το Άργος 34 χλμ. , το Ναύπλιο 33 χλμ., την Τρίπολη 40 χλμ., το Λεωνίδιο 48 χλμ., την Σπάρτη 82 χλμ. ,
Στο ιστορικό Άστρος Κυνουρίας τα έχουμε όλα .
1) Είμαστε κοντά σε όλα..
2) Έχουμε τον «ήλιο και την θάλασσα»του Αργολικού, με πολλές μαγευτικές παραλίες.
3)Έχουμε μεγάλη ιστορία και σημαντικότατα αρχαιολογικά μνημεία
4)Έχουμε τον Πάρνωνα , «τα βουνά μας και τα κάστρα μας».
5) Είμαστετο «Άγιον Όρος» της Νότιας Ελλάδας
6)Έχουμε τους γείτονες μας
7)Έχουμε τις κατάλληλες υποδομές για διακοπέςγια όλους και για οικογένειες
1)Είμαστε κοντά σε όλα.
Η Αθήνα απέχει 170 χλμ, περίπου δύο ώρες και το ‘Άστρος έχει το φημισμένο και το καλύτερο Αττικό κλίμα.
Το Άστρος δεν είναι το κέντρο του κόσμου ,αλλά είναι πολύ κοντά στους σημαντικότερους Αρχαιολογικούς Χώρους και Μουσεία της πατρίδας μας που με ημερήσιες εκδρομές από το Άστρος εύκολα επισκέπτονται πολλοί φίλοι μας όταν διαλέγουν το Άστρος για τη βάση των ετήσιων διακοπών τους.
Το Παλαμήδι στο Ναύπλιο (33 χλμ,), οι Μυκήνες( 43 χλμ), το Θέατρο Επιδαύρου( 70 χλμ), Η Ολυμπία(170 χλμ), Ο Παρθενώνας,η Ακρόπολη και το Μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα (170 χλμ), οι Δελφοί (288 χλμ) και ο Μυστράς (88 χλμ).
2) Έχουμε τον «ήλιο και την θάλασσα»του Αργολικού.
Το Άστρος και ο Αγιάννης συνδυάζουν άριστα “το βουνό και τη θάλασσα”και γι αυτό πολλοί προτιμούν το Άστρος για τις διακοπές τους . Η εναλλαγή του τοπίου από το μπλε της θάλασσας στο πράσινο της πεδιάδας και του βουνού, είναι μια ευχάριστη πρόκληση για τον απαιτητικό ταξιδιώτη που βαριέται γρήγορα τα μονότονα σκηνικά.
Ο Αργολικός έχει μαγευτικές παραλίες και “ο ήλιος και η θάλασσα” του Αργολικού είναι γοητευτικός, Όποιος δοκιμάζει μια φορά ξαναέρχεται και γίνεται μόνιμος ….Δεν είναι τυχαίο που έχουμε μόνιμους επισκέπτες από Γερμανία, Ιταλία , Γαλλία, Αγγλία και όλη την Ελλάδα. Στην παραλία πόρτες υπάρχει και ο μικρός Γερμανικός οικισμός.!!!
Το γραφικό “νησί” Παράλιο Άστρος απέχει 4 χλμ από το Άστρος. Το “νησί” , όπως αποκαλούσαν οι παλιοί τον κατοικημένο λόφο, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανένα νησί του Αιγαίου, τα έχει όλα, είναι μόνο 2 ώρες από την Αθήνα και πολύ κοντά είναι “το βουνό” Πάρνωνας και τα παραδοσιακά χωριά του, από το λιμάνι του η πρόσβαση στου “Αιγαίου τα νησιά” είναι εύκολη.
Για τους επισκέπτες η Κυνουρία διαθέτει πλήθος δραστηριοτήτων ανάλογα με τη διάθεση και τις φυσικές αντοχές! Φυσικά το καλοκαίρι οι παραλίες της περιοχής σφύζουν από ζωή και καλούν τον επισκέπτη να τις απολαύσει. Πόρτες, Ατσίγγανος, Ανάβαλος , Ξηροπήγαδό , Χερονήσσι , Αρκαδικό χωριό και Κρυονέρι, είναι μερικές μόνο από τις επιλογές που προτείνουμε! Όποιοι επιθυμούν να εξερευνήσουν τα πανέμορφα νερά της περιοχής, μπορούν να κάνουν καταδύσεις στο Αρκαδικό χωριό, το Ξηροπήγαδο και το Παράλιο Άστρος.
3)Έχουμε μεγάλη ιστορία και σημαντικότατα αρχαιολογικά μνημεία
Ο δήμος Θυρέας είναι εδώ και αυτό είναι το όνομα της περιοχής, όπως το αποκαλούν οι κάτοικοι για 3,000 χρόνια.
Αρχαιολογικοί Χώροι και Μουσείατης Θυρεάτιδας Γης
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους
Το Αρχαιολογικό Μουσείο του Άστρους στεγάζεται από το 1985 στο κτήριο της σχολής Καρυτσιώτη ( κτίστηκε το 1805) , τοπικού παραδοσιακού ρυθμού, μαντρωμένο με τον πέτρινο τείχο, μαζί με τον προαύλιο χώρο που σώζονται μέχρι σήμερα οι καμινάδες των δωματίων των οικότροφων μαθητών της σχολής και τον επίσης μαντρωμένο χωριστó γειτονικό «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων εíναι σεμνός, αρμονικός και επιβλητικός, «είναιμουσείο από μόνος του» .
Διαθέτει επίσης μεγάλο προαύλιο χώρο, ο οποίος έχει μετατραπεί σε αρχαιολογικό πάρκο και έκθεση. Στον προαύλειο χώρο ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει δύο αγάλματα σε ανάκλιντρο, του Ηρώδη Αττικού και της συζύγου του, καθώς και κίονες και κιονόκρανα κορινθιακού ρυθμού.
Το εκθεσιακό υλικό του Μουσείου περιλαμβάνει τις εξής συλλογές: Αρχιτεκτονικά μέλη από την Έπαυλη του Ηρώδη του Αττικού στην Εύα (Δολιανά Κυνουρίας), ευρήματα, κυρίως κεραμικά από νεκροταφεία ελληνιστικών χρόνων, μικροαντικείμενα και νομίσματα από διάφορες περιοχές της Κυνουρίας, επιγραφές από διάφορες θέσεις της Κυνουρίας
Εν τούτω τω τόπω συνήλθεν η Β΄ Εθνική Συνέλευσις των Ελλήνων, 30 Μαρτίου – 18 Απριλίου 1823»,
Στο Άστρος, το 1823 μ.Χ., συνήλθε η Β’ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων, με κύριο σκοπό την αναθεώρηση και τον εκσυγχρονισμό του Συντάγματος το οποίο είχε ψηφιστεί το 1822 μ.Χ., κατά την Α΄ Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο, για αυτό και ονομάστηκε «Νόμος της Επιδαύρου».
Η χώρα απόκτησε πλέον οριστικό Καταστατικό Χάρτη, ο οποίος ρύθμιζε όλα τα σχετικά θέματα με τη σύσταση και τη λειτουργία του κράτους, των θεσμών και του στρατού. Το αναθεωρημένο Σύνταγμα, εξαιρετικά προοδευτικό και πρωτοποριακό για την εποχή του. Η Συνέλευση, στα πρότυπα των Συνταγμάτων της Γαλλικής Επανάστασης του 1789 μ.Χ., συνέταξε και τη «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως». Η συνέλευση απάντησε με την διακήρυξη,στην υφήλιο και τους μεγάλους της εποχής . «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον».” λίγο επίκαιρο σήμερα…
Οι αυτόχθονες Πελασγοί είχαν ένα χρυσό κανόνα που για χιλιετηρίδες εφάρμοσαν πιστά μέχρι σήμερα οι κάτοικοι της Θυρέας, τον αμοιβαίο σεβασμό , την συναίνεση , την συνεννόηση και το Ελληνικό μέτρο. Οι “καλαμαράδες» Αστρινοί , πιστοί στην παράδοση χιλιετηρίδων άνθρωποι του Ελληνικού μέτρου και της εθνικής συνεννόησης, εκαλέσθηκαν εκείνη την στιγμή από το έθνος να συμβιβάσουν τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα για ένα εθνικό διάλογο και το επέτυχαν με αποτελέσματα, υπό την επιρροή και ηγεσία του Αγιαννίτη στρατηγού , υπεύθυνου για την στρατιωτική ασφάλεια σε καιρό πολέμου τηs εθνοσυνέλευσης, Πάνου Ζαφειρόπουλο η Άκουρου .Το Άστρος επιλέχθηκε για την εθνοσυνέλευση, γιατί στο Άστρος υπήρχαν πολλοί καλαμαράδες απόφοιτοι της σχολής Καρυτσιώτη και ήταν αναμφισβήτητα τόπος κοινής αποδοχής και θα βοηθούσε καλύτερα την εθνική συνεννόηση.
Δείτε περισσότερα στο συνδέσμο, για την σπουδιότητα της Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος, από την Σμαράγδη Ι.Αρβανίτη ,Από το Αρκάδες Εσμέν
H Σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννηκαι το παράρτημα της στο Άστρος
Η κτητορική επιγραφή της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη.
«1798ΕΝ ΜΗΝΙ ΙΟΥΛΙΩ 18 Η ΣΧΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝΑ..»
Ο Δημήτρης Καρυτσιώτης έκτισε την περίφημη σχολή Καρυτσιώτη η “πανεπιστήμιο” στη προεπαναστατική Ελλάδα το 1798 στον Αγιάννη (17 χλμ) και το παράρτημα της σχολής το 1805 στο Άστρος . H προσφορά του στη Θυρεάτιδα Γη και την πατρίδα είναι ανυπολόγιστη. Η προεπαναστατιμένη Ελλάδα είχε πολλά μικρά “κρυφά” και λίγα φανερά σχολεία. Ένα από τα ελάχιστα φανερά σχολεία ήταν και η περίφημη Σχολή Καρυτσιώτη που είχε κτιστεί το 1798 , 23 χρόνια πριν την Ελληνική επανάσταση και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Είχε κτιστεί στο λόφο Κουτρί του Αγιάννη Κυνουρίας και ήταν ένα από τα λίγα “πανεπιστήμια” της προεπαναστατικής πατρίδας μας και οι μαθητές της ήταν από ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά μας. Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης, πανίσχυρος Αγιαννίτης πατριώτης της διασποράς, βρήκε τον τρόπο να επιτρέψουν οι 400 χρόνια κατακτητές Τούρκοι το κτίσιμο και την λειτουργία της σχολής στον Αγιάννη και στο παράρτημα της σχολής Καρυτσιώτη στο Άστρος Κυνουρίας.
Άγιος Ιωάννης Αρκαδίας :Το “κυβερνείο”και ο Πάνος (Άκουρος) Ζαφειρόπουλο
Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας από τις 15 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 .Το «κυβερνείο» που βρίσκεται πολύ κοντά στη σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη ήταν η έδρα της κυβέρνησης .Διακρίνονται οι πολεμίστρες κάτω από τα παράθυρα.(17 χλμ)
Ο Ιμπραήμ κατέσφαξε και έκαψε ολόκληρο την Πελοπόννησο, αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να νικήσει τον Άκουρο , αν και τον είχε αιχμαλωτίσει προσωρινά, ούτε στο κάστρο του Παραλίου Άστρους, κάποιος έπρεπε να αντισταθεί και είναι μεγάλη μας τιμή, αυτός ήταν ο Αγιαννίτης Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (Άκουρος).Από την πυρπόληση της Σχολής διασώθηκαν 1500 βιβλία, τα οποία φυλάσσονταν το 1827 στην οικία των Ζαφειροπουλαίων (Κάστρο Παραλίου Άστρους).
Ένα από τα σημαντικότερα μνημεία των Ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων βρίσκεται στην αρχαία κώμη της Κυνουρίας, Εύα, της οποίας σώζονται ελάχιστα λείψανα.(4 χλμ). Ο χώρος της Βίλας εκτείνεται σε 20χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα, λίγο μετά το χωριό Κάτω Δολιανά και απέναντι από τη Μονή Λουκούς και αποτελεί ένα από τα πλουσιότερα ευρήματα που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη αρχικά του περιηγητή Leake και στη συνέχεια των αρχαιολόγων Θεόδωρου και Γεώργιου Σπυρόπουλου.
Αρχαιολογικός χώρος Θυρέας, Τειχιό – Ελληνικό
Σε απόσταση περίπου 5 χιλιομέτρων από το Άστρος στην κορυφή του λόφου πάνω από τις στροφές «κοδέλλες » σε λίγη απόσταση από τον ανηφορικό δρόμο προς τον Αγιάννη βρίσκεται το Ελληνικό η Τειχιό, από εκεί η θέα της Θυρεάτιδας Γης και του Αργολικού κόλπου είναι εξαιρετική. Στο σημείο υπάρχει επιγραφή της αρχαιολογικής υπηρεσίας που οδηγεί σε αγροτικό δρόμο και μετά από 2 χιλιόμετρα φθάνει ο επισκέπτης σε ένα πλάτωμα, που αποτελεί την αρχή 15λεπτης πορείας που οδηγεί στην κορυφή ενός λόφου, του Τειχιού ή Ελληνικού. Εδώ αντικρίζει κανείς τα ερείπια του αρχαίου ιερού ναού του Θεού Απόλλωνα, ερείπια τειχών, οικοδομημάτων και υπόγειων δεξαμενών και λειψάνων της Άνω Θυρέας ή για κάποιους άλλους της Νηρηίδας.
Η πλατεία Καρυτσιώτη
Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης έκτισε την σχολή στον Αγιάννη και το παράρτημα της στο Άστρος αλλά έβλεπε πιο μακριά. Το 1805 δώρισε στους κατοίκους του Άστρους και στη Σχολή μια έκταση περιπου 48 στρεμμάτων, το λεγόμενο «Αγροκήπιο», δίπλα και γύρω από τη Σχολή για να πληρώνονται για δίδακτρα οι καθηγητές της σχολής και να τρώνε οι οικότροφοι μαθητές της σχολής με τους καρπούς και τα φρούτα του “αγροκήπιου ” όπως σταφύλια, μούσμουλα. Επίσης περίφραξε το «Αγροκήπιο» με πέτρινο τείχο ( μάντρα), σε μερικά σημεία ψηλότερο από δύο μέτρα. Η μάντρα σώζεται μέχρι σήμερα στα ανατολικά του αγροκηπίου, την υπόλοιπη την έφαγε η “ανάπτυξη”. Επίσης έκτισε ένα πέτρινο υδραγωγείο περίπου 5 χλμ, από πλησίον της Μονής Λουκούς, για να ποτίζεται το αγροκήπιο.
Στο κέντρο του αγροκηπίου βρίσκεται η πλατεία Καρυτσιώτη.
Το γεφύρι του υδραγωγείου της Λουκούς, «για να έχει το χωριό νερό»
Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης το 1805, με τη βοήθεια του αδελφού του, Γεώργιου Καρυτσιώτη, έκτισε ένα πέτρινο υδραγωγείο, πλησίον της Μονής Λουκούς(4χλμ), για να έχει το χωριό νερό και “να ποτίζεται το αγροκήπιο για να είναι ανοικτή η Σχολή», από το οποίο υδρεύονται μέχρι και σήμερα το Άστρος, τα Κάτω Δολιανά, η Μονή Λουκούς, τα Κάτω Βέρβενα και το Παράλιο Άστρος. Σύμφωνα με την διαθήκη και τις οδηγίες του αδερφού του Γεωργίου το νερό του υδραγωγείου ανήκει το ένα τρίτο στη μονή Λουκούς , το ένα τρίτο στη σχολή Καρυτσιώτη < για την σχολή έγινε το υδραγωγείο> και το ένα τρίτο στο χωριό. Ο πέτρινος «σούγελος» είχε μήκος περίπου 5 χλμ ,σημαντικού έργου πριν διακόσια είκοσι χρόνια, και υπήρχαν στο Άστρος 3-4 βρύσες , στο σημερινό δημαρχείο, στον Άγιο Κωνστατίνο, δίπλα στο μετόχι της Λουκούς στην πάνω γειτονιά που ήταν την δεκαετία του 1960 το γυμνάσιο, στο δημοτικό σχολείο, όπου οι κάτοικοι πήγαιναν για νερό και κουτσομπολιό… Πηγαίναμε με «τα βαρέλια και τις λαίνες» πολύ μακρυά για νερό ,επίσης είχαμε τον άλλο «σούγελο της Μελιγούς».
Η παραλία Πόρτες και ο Αργολικός
Στις παραλία Πόρτες (3 χλμ) κατέληγε το ένα από τα δύο αποστραγγιστικά κανάλια , που κατασκευάσθηκαν από Βαυαρούς μηχανικούς, επί Βασιλείας Όθωνα… (Το άλλο είναι το γνωστό μας κανάλι από το Μουστό μέχρι τη θάλασσα). Σκοπός των αποστραγγιστικών καναλιών ήταν να περιορίσουν την έκταση του έλους Μουστού και απαλύνουν έτσι το πρόβλημα της ελονοσίας, που ήταν η μάστιγα της περιοχής… Οι Πόρτες ήταν δυο σιδερένιες πόρτες, στερεωμένες στα τρία καλαίσθητα «ποδάρια», οι οποίες δεν εμπόδιζαν το νερό του Μουστού να κυλάει στη θάλασσα, αλλά όταν έπιανε Μπάτης οι Πόρτες έκλειναν με τα χτυπήματα των πρώτων κυμάτων… Έτσι απέτρεπαν να ξαναγεμίζει το έλος με θαλασσινό νερό… Το έργο αυτό περιορίζοντας την έκταση του έλους και των προβλημάτων που δημιουργούσε, λειτούργησε καταλυτικά για την εξέλιξη όλης περιοχή.
Αξιοθέατα στο Άστρος
Μια βόλτα στο χωριό ,”Το Άστρος το καμαρωτό και με την αρχοντιά του», για όσους θέλουν λίγο πεζοπορία.
O«Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων, το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους και ο προαύλειος χώρος της σχολής Καρυτσιώτη,(το μουσείο στεγάζεται στο παράρτημα της σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη ), η πλατεία Καρυτσιώτη, το ίδρυμα Ζαφείρη, το θεματικό Πάρκο Ελιάς, το Λαογραφικό Μουσείο ΕΠΑΛ Άστρους .
Στο Μουστό και το Καστράκι της Μελιγούς,(3 χλμ),στο Χερροννήσι,(7 χλμ), (ο Μύλος του Άγιου Ανδρέα κολυμπάει στον Αργολικό) και στο λιμάνι του Άγιου Ανδρέα< 8χλμ), στις Πόρτες(3 χλμ), «την καλύτερη παραλία της Μεσογείου»…, στο «νησί» Παράλιο Άστρος ,(4 χλμ), στο Παλιόχανο,(5 χλμ) Λιλέικα (μικρές σπηλιές) (8χλμ), στη Ιερά Μονή Λουκούς ,χώρος αρχαίας Εύας και Ηρώδη Αττικού,(4 χλμ), και το γεφύρι του σούγελου του Καρυτσιώτη, στο γεφύρι του Χαραρά,(3χλμ),στο νερόμυλο του Αη Γιώργη της Κάτω Μελιγούς,(4 χλμ) και μονή της Παλιοπαναγιάς (6 χλμ), στο Ελληνικό η Τειχιό ,(5 χλμ) και το χάνι του Κοπανίτσα ,(10 χλμ
4)Έχουμε τον Πάρνωνα , «τα βουνά μας και τα κάστρα μας»
Μεγάλο μέρος της Β. Κυνουρίας, αλλά και φυσικό σύνορο στα δυτικά προς τη Λακωνία είναι η οροσειρά ίου Πάρνωνα. 0 Πάρνωνας ή Μαλεβός διαγράφει μέχρι το μέσον περίπου τα όρια των νομών της Αρκαδίας και Λακωνίας και η νοτιότερη προέκταση της φτάνει μέχρι το ακρωτήριο Μαλέας. Η ονομασία του είναι αρχαιότατη και προέρχεται από την ίδια ρίζα με τις ονομασίες των ορέων Πάρνηθα και Παρνασσός, δηλώνοντας “τη λάμπουσα κορυφή”, από τον ανατέλλοντα ήλιο ή τη σελήνη. Η ψηλότερη κορυφή του είναι η Μεγάλη Τούρλα (1.93Β μέτρα], ενώ στη κορυφογραμμή του υπάρχουν αρκετές βουνοκορφές, που το υψόμετρο τους ξεπερνά τα 1500 μέτρα.
Στο Δήμο μας ουγρότοποςΜούστου και οι περιοχές με υψόμετρο άνω των 1.600 μέτρων, έχουν ενταχθεί στο δίκτυο ‘”NATURA 2000 ενώ τοδάσοςδενδρόκεδρου, στηνπεριοχήΜαλεβής, οκαστανεώναςτηςΚαστάνιτσαςκαιτοδρυοδάσοςτης ΣέλλαςστονΠλάτανο, έχουν χαρακτηριστεί ως διατηρητέα μνημεία της φύσης.
Χλωρίδα
Η περιοχή της Βόρειας Κυνουρίας δικαίως μπορεί να χαρακτηριστεί βοτανικός παράδεισοςμεμεγάληοικολογικήαξία.
Αν και δεν έχει γίνει πλήρης και συστηματική καταγραφή της χλωρίδας του Πάρνωνα είναι σίγουρο πως από τους πρόποδες έως τις κορφές του φύονται περισσότερα από χίλια είδη και υποείδη. Έχουνκαταγραφεί 113 σπάνιαφυτά, μοναδικάστονΕυρωπαϊκόχώροκαι 16 τοπικοενδημικά, φυτάδηλαδήπουδενσυναντώνταισεκανέναάλλομέροςτουκόσμου. Τα σπάνια αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά του Πάρνωνα, γνωστά από την αρχαιότητα, προσθέτουν άλλη μια δυναμική στη χλωρίδα της περιοχής.
Κάστρα , έχουμε πολλά κάστρα….
Όταν η επανάσταση στο δεύτερο έτος έδειχνε τις δυσκολίες που υπήρχαν, οι Άγγλοι φίλοι μας έστειλαν ένα ναύαρχο να συμβιβάσει τους εμπολέμους .Ο ναύαρχος συνάντησε τον γέρο του Μωριά στο Ναύπλιο και του ζήτησε να συμβιβαστεί με τους Τούρκους κατακτητές και ο γέρος του Μωριά έδωσε την απάντηση.
Τι λέει παρακάτω ο γέρος του Μωριά με δύο λόγια τα λένε όλα.
Εμείς δεν παραδοθήκαμε ποτέ, πολεμάμε τους Τούρκους κατακτητές ασταμάτητα τετρακόσια χρόνια στα κάστρα μας ,στους κάμπους και στα βουνά, και για να καταλάβει καλύτερα ο ναύαρχος συνέχισε . Φωτιά και τσεκούρι στους συνεργάτες των κατακτητών. Ο ναύαρχος κατάλαβε καλά και η συνάντηση τελείωσε γρήγορα.
==========================================
Κάστρο Παράλιου Άστρους ή Κάστρο των Ζαφειρόπουλων
5) Έχουμε ότι καλύτερο διαθέτει ο θρησκευτικός τουρισμός, είμαστετο «Άγιον Όρος» της Νότιας Ελλάδας
“Εκτιμάται ότι ο πληθυσμός του Πραστού στους μεσαιωνικούς χρόνους ανερχόταν σε 9.000 κατοίκους. Ο Πραστός είχε τότε 9 ενορίες, 30 εκκλησίες και έντονη οικονομική δραστηριότητα.”
Αγιάννης :Το χωριό πριν το 1821 είχε συνολικά 16 εκκλησίες μαζί με τα γύρω από το χωριό εξωκλήσια , αυτό λέει κάτι για το σεβασμό των κατοίκων και την ακμή του χωριού για πολλά χρόνια.
Πάρνωνας: το «Άγιον Όρος» της Νότιας Ελλάδας Δεκάδες τα μοναστήρια του Πάρνωνα, άλλοτε ριζωμένα σε απόκρημνα βράχια, ρίζες της πίστης και της ψυχής του χριστιανισμού και άλλοτε σε υψώματα, ανάταση προς το θείο και το όνειρο. Θεμελιωμένα εδώ και πολλούς αιώνες, αποτελούν ένα πολυσύνθετο κομμάτι της ιστορίας του τόπου, υψηλά δείγματα αρχιτεκτονικής, τόπους ψυχικής ευφορίας και αγαλλίασης, μονοπάτια λύτρωσης κι ελπίδας.
Mοναστήρια του Δήμου Βόρεια Κυνουρίας, αποστάσεις από το Άστρος
Ο Δήμος Βόρειας Κυνουρίας, με έδρα το ιστορικό Άστρος, αποτελείται από 26 Τοπικά Διαμερίσματα και 40 οικισμούς, βρίσκεται στο βόρειο ανατολικό τμήμα του Νομού Αρκαδίας και ανατολικά βρέχεται από τα νερά του Αργολικού Κόλπου.
Σε ολόκληρη τη Θυρέα δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι λιθαράκι και να σηκώσεις θα βρεις ένα ιστορικό μνημείο και έναν αρχαιολογικό θησαυρό. Όπως το Άστρος ,όλα τα γειτονικά χωριά έχουν προσφέρει πολλά στην ελληνική επανάσταση του 1821 και έχουν μεγάλη ιστορία. Τα σπουδαιότερα ιστορικά χωριά είναι ο Άγιος Ιωάννης <Αγιάννης >, το Παράλιο Άστρος ,το Κορακοβούνι ,ο Άγιος Πέτρος, ο Πραστός, η Καστάνιτσα, η Σίταινα, τα Βέρβενα και τα Δολιανά.
Στα γειτονικά Τσακωνοχώρια, Πραστός, Καστάνιτσα, Σίταινα, Άγιος Ανδρέας, Λεωνίδιο και Τυρό ,ομιλείται μέχρι σήμερα η τσακώνικη διάλεκτος, η οποία έχει ρίζες στην αρχαία δωρική, «μιλάνε σήμερα αρχαία Ελληνικά». Σε Τσακώνικα χωριά υπάρχουν πινακίδες με την επιγραφή «Καούρ Εκάνατε», που σημαίνει καλώς ήρθατε .Το τσακώνικο “τσ’εσ’ ποίου» σημαίνει τι κάνεις;( πρόερχεται από το αρχαίο ποιέω, ποιώ).
7)Έχουμε τις κατάλληλες υποδομές για διακοπέςγια όλους και για οικογένειες
Την δεκαετία του 1950 άνοιξε καλύτερα πρώτα ο αυτοκινητόδρομος Άστρους – Άργους και λίγο αργότερα ήρθε το ηλεκτρικό ρεύμα, τοποθετήθηκαν αρχικά βρύσες σε όλο το χωριό από τον «σούγελο» του Καρυτσιώτη , μετά βάλανε νερό στα σπίτια και άνοιξαν οι δρόμοι για αυτοκίνητα μέσα στο χωριό. Πριν το εξήντα στο Άστρος υπήρχαν τρία ταξιά και 2-3 φορτηγά , ο κόσμος κινιόταν με τα λεωφορεία , στον Αγιάννη περνούσαν δύο λεωφορεία την ημέρα, δύο πάνω και δύο κάτω.
Στη συνέχεια οι αείμνηστοι Αστρινοί πρωταρχικά Τζίμης Γαρδικιώτης και Άλκης Χασαπογιάννης έφεραν στο χωριο την κλωστοϋφαντουργία «ΑΙΓΑΙΟΝ» η «το εργοστάσιο του Καρέλλα», που επαιξε καταλυτική σημασία για την οικονομική ανάπτυξη της Θυρέας.
Πριν το 1960, χωρίς υπερβολή πριν το 1950 ….ελάχιστοι φίλοι Παραλιώτες κάνανε μπάνια στη θάλασσα και πολύ λίγοι Αστρινοί . Ο Αστρινός «Κουμπουρίτσας» έκανε μπάνιο στην παραλία Πόρτες πριν το 1960, είχε την εξοχική βίλλα του στις Πόρτες , που υπάρχει ετοιμόρροπη και σήμερα , και άριστος κάτοχος της πατροπαράδοτης Αστρινής φιλοξενίας τότε παραχώρησε δωρεάν την βίλλα του σε Γερμανούς επισκέπτες. Οι Γερμανοί από τότε άρχισαν να έρχονται κάθε χρόνο με άλλους φίλους τους και στη συνέχεια έκτισαν στις Πόρτες το μικρό Γερμανικό οικισμό.
Μετά το 1960 «ο ήλιος και η θάλασσα» έγιναν την μόδας και όλοι άρχισαν τα μπάνια. Η πατροπαράδοτη Πελασγική «Αστρινή φιλοξενία», η Θάλασσα, ο Καρέλλας και γενικότερα η οικονομική ανάπτυξη της πατρίδας μας έφεραν στο Άστρος , στην περιοχή της Θυρέας και περισσότερο στο Παράλιο Άστρος έντονη οικοδομική δραστηριότητα, που συνεχίζεται ώς τις μέρες μας, και κτίστηκαν πολλά καινούργια σπίτια και διαμερίσματα.
Σήμερα το Άστρος και γενικότερα η Θυρέα είναι μια όμορφη μικρή πόλη που τα έχει όλα που χρειάζονται για να ευχαριστήσει και το ποιο απαιτητικό επισκέπτη.
Το Άστρος και η Θυρέα έχουν κέντρο υγείας, τράπεζες, εστιατόρια, ξενοδοχεία, γήπεδα , εμπορικά καταστήματα ,πολλά βενζινάδικα, πολλά αυτοκίνητα και ότι άλλο έχουν οι μικρές πόλεις και η Τρίπολη και το Ναύπλιο είναι κοντά σε μισή ώρα. Το Άστρος έχει εξελιχθεί σε ένα παγκόσμιο παραθεριστικό προορισμό και το μυστικό μας είναι « όποιος έρθει στο τόπο μας σίγουρα θα ξανά έρθει και σίγουρα θα φέρει και φίλους του», όπως έκαναν οι Γερμανοί φιλοξενούμενοι του συμπολίτη μας. Στο Παράλιο Άστρος έχει ιδιοκτήτες διαμερισμάτων από την Αθήνα και την διασπορά, που έρχονται συχνά για να απολαύσουν τις μαγευτικές παραλίες του Αργολικού σε ένα υπέροχο Αττικό κλίμα . Το Άστρος και την Θυρέα επισκέπτονται μόνιμα κάθε χρόνο από την Γερμανία ,Ιταλία, Γαλλία , Αγγλία , την Αθήνα , ολόκληρη την πατρίδα μας ,την Ελληνική διασπορά και όλο το κόσμο. Δεν είναι τυχαίο που ακούσαμε στη παραλία Πόρτες κάποιον φίλο μας από την διασπορά που έλεγε σε μια δικαστικό από την Ιταλία , μόνιμο επισκέπτης μας για δέκα χρόνια, «σίγουρα θα γίνεις σύντομα δήμαρχος». Επίσης «το μικρό Παρίσι» ο Αγιάννης και τα άλλα παραδοσιακά χωριά του Πάρνωνα είναι πολύ κοντά.
Τά έχουμε όλα και είμαστε κοντά σε όλα, σας περιμένουμεστο φιλόξενο ιστορικό Άστρος Κυνουρίας.
Καλώς ήλθατε στο ιστορικό Άστρος που το 1823 έγινε η Β’ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων.
Το Άστρος και ο ‘Αγιος Ιωάννης (Αγιάννης) είναι μία κοινότητα.
Αξιότιμοι κύριοι Κατσή και Πλακοκέφαλε, συγχαρητήρια για τις πρόσφατες αρμοδιότητες σας , σας ευχόμαστε καλή δύναμη και επιτυχία στο έργο σας.
Ευχαριστούμε τον δήμαρχο μας , ποτέ δεν είναι αργά , που πρόσθεσε στο Επιχηρεισιακό Πρόγραμμα του δήμου μας στην ενότητα 2.1.7.1 Αρχαιολογικοί χώροι, Μουσεία & Μοναστήρια το σπουδαιότερο μνημείο της πατρίδας μας , « H Σχολή Καρυτσιώτη , ο«Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και Το Αρχαιολογικό ΜουσείοΆστρους» (σελίδα 55) ,ποτέ δεν είναι αργά πιστεύουμε σύντομα θα το αναρτήσει και στην ιστοσελίδα του δήμου μας, τώρα είναι πολύ εύκολο. Ο κοινός νους θα επικρατήσει τελικά
Έχουμε ρωτήσει θεσμικά το δήμο μας και περιμένουμε υπομονετικά και ευγενικά τον κοινό νου. Έχουμε αριθμούς πρωτοκόλλου χωρίς απάντηση μέχρι σήμερα.
«Πότε θα αναρτήσετε σύμφωνα με το τουριστικό πρόγραμμα σας ,στην ιστοσελίδα του δήμου δύο φωτογραφίες με δύο λέξεις, την πινακίδα του «Ιερού Χώρου» της Β’ Εθνοσυνέλευσης και την πλάκα της σχολής Καρυτσιώτη στον Αγιάννη?»
O«Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης τωνΕλλήνων
«Εν τούτω τω τόπω συνήλθεν η Β΄ Εθνική Συνέλευσις των Ελλήνων, 30 Μαρτίου – 18 Απριλίου 1823»,
O «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων είναι αναμφισβήτητα ένα από το σημαντικότερα ιστορικά μνημεία όχι μόνο της Κυνουρίας αλλά και της πατρίδας μας.
Το Ναύπλιο, που είχε αρχικά επιλεγεί για να πραγματοποιηθεί η Συνέλευση, απορρίφθηκε καθώς εθεωρείτο«τόπος μερικός», δηλ. κομματικός, υπό την απόλυτο επιρροή του Κολοκοτρώνη. Έτσι, επιλέχθηκε τελικά το Άστρος για την Εθνοσυνέλευση ως «τόπος του Έθνους», δηλαδή τόπος ουδέτερος, που δεν ανήκε σε κομματικές φατρίες.“ Οι συνεδριάσεις έγιναν στην ύπαιθρο, «μέσα εις ένα περιβόλι», σύμφωνα με τον Κολοκοτρώνη, «εντός του Μουσείου του Καρυτσιώτου», λέει η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης.
Στο ιστορικό ΆστροςΚυνουρίας , το 1823 μ.Χ., συνήλθεν η Β’ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων, με κύριο σκοπό την αναθεώρηση και τον εκσυγχρονισμό του Συντάγματος το οποίο είχε ψηφιστεί το 1822 μ.Χ., κατά την Α΄ Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο, για αυτό και ονομάστηκε «Νόμος της Επιδαύρου». Οι αποφάσεις της Εθνοσυνέλευσης ήταν σημαντικότατες για την ίδρυση και οργάνωση του Ελληνικού Κράτους.
Η χώρα απόκτησε πλέον οριστικό Καταστατικό Χάρτη,ο οποίος ρύθμιζε όλα τα σχετικά θέματα με τη σύσταση και τη λειτουργία του κράτους, των θεσμών και του στρατού ,που με απόφαση της συνέλευσης ήταν “ο ανώτερος νόμος” υπερίσχυε των νόμων του βουλευτικού Με απόφαση της συνέλευσης, την καταλυτική παρέμβαση του Κολοκοτρώνη, την οργή του λαού και του στρατού, απετράπει η εκποίηση των εθνικών γαιών – κτημάτων, που άφηναν πίσω τους οι Τούρκοι άρχοντες, που επεδίωκαν και ήθελαν οι κοτζαμπάσηδες της συνέλευσης. Το αναθεωρημένο Σύνταγμα, εξαιρετικά προοδευτικό και πρωτοποριακό για την εποχή του, περιείχε φιλελεύθερες και δημοκρατικές διατάξεις, που διασφάλιζαν τα ατομικά δικαιώματα του πολίτη. Θεσμοθετήθηκε η Δημόσια εκπαίδευση, λύθηκαν ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας, καθιερώθηκε η αρχή της ελευθεροτυπίας κ.α. Καταρτίστηκε και ο Ποινικός Κώδικας, βάσει του Βυζαντινού Δικαίου, για την προστασία του πολίτη από την ασυδοσία των αρχών.
Η Συνέλευση, στα πρότυπα των Συνταγμάτων της Γαλλικής Επανάστασης του 1789 μ.Χ., συνέταξε και τη «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως» υπογραμμένη από 128 Πληρεξούσιους, μεταξύ των οποίων και ο Κολοκοτρώνης, εντός του Μουσείου του Καρυτσιώτου», λέει η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης Η συνέλευση απάντησε με την διακήρυξη, στην υφήλιο και τους μεγάλους της εποχής . «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον».”
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους (κτήριο της σχολής Καρυτσιώτη), ο προαύλειος χώρος της σχολής και ο γειτονικός «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνωνεíναι φυσικά και λειτουργικά τρεις χωριστοί χώροι με την δική τους ιδιαίτερη ιστορική σημασία, αλλά δεμένοι μεταξύ τους αρμονικά, σεμνά και επιβλητικά, είναι ένας μαγευτικός χώρος, από μόνος του ένα υπέροχο και μοναδικό «μουσείο» που θαυμάζουν οι επισκέπτες μας.
Στο χώρο η αρχαιολογική υπηρεσία το 1899 έκτισε την επιγραφή και οι ντόπιοι κάτοικοι μετά το τέλος της Β” Εθνοσυνέλευσης ονόμασαν τον χώρο » Ιερό Χώρο», από έκδηλο σεβασμό, για την μεγάλη συνεισφορά που προσέφερε στο Ελληνικό Έθνος. Eδώ για υπερβολή το “ιερός” δεν έχει θρησκευτική έννοια αλλά Εθνική έννοια, ο χώρος αναγνωριζότανε από τους κατοίκους σαν πολύ σπουδαίος, σαν “Ιερός Χώρος ».
Οι “καλαμαράδες» Αστρινοί , πιστοί στην παράδοση χιλιετηρίδων άνθρωποι του Ελληνικού μέτρου, του αμοιβαίου σεβασμού και της εθνικής συνεννόησης, καλέστηκαν εκείνη την στιγμή από το έθνος να συμβιβάσουν τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα για ένα εθνικό διάλογο και το επέτυχαν με αποτελέσματα, υπό την επιρροή και ηγεσία του Αγιαννίτη στρατηγού , υπεύθυνου για την στρατιωτική ασφάλεια σε καιρό πολέμου τηs εθνοσυνέλευσης, Πάνου Ζαφειρόπουλο η Άκουρου .Το Άστρος επιλέχθηκε για την εθνοσυνέλευση, γιατί στο Άστρος υπήρχαν πολλοί καλαμαράδες απόφοιτοι της σχολής Καρυτσιώτη και ήταν αναμφισβήτητα τόπος κοινής αποδοχής και θα βοηθούσε καλύτερα την εθνική συνεννόηση.
Το Άστρος και οΆγιος Ιωάννης(Αγιάννης) είναι μια κοινότηταγιά τουλάχιστον οκτακόσια χρόνια και το σπουδαιότερο οι κάτοικοι είναι οι ίδιοι, είχαν και έχουν σήμερα σπίτια στον Άγιάννη και στο Άστρος.
Με την πρώτη διοικητική διαίρεση του ελληνικού κράτους το 1835, ο ¨Αγιος Ιωάννης και Άστρος εντάχθηκαν στον Δήμο Θυρέας Ν. Αρκαδίας.
(ΦΕΚ 16Α – 24/05/1835– Σύσταση του δήμου με έδρα τον οικισμό Άγιος Ιωάννης, ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841 –Ο οικισμός Άστρος ορίζεται χειμερινή έδρα του δήμου,Ο οικισμός Άγιος Ιωάννης ορίζεται θερινή έδρα του δήμου)
Από το 1912 ο οικισμός αποτέλεσε έδρα κοινότητας Άστρους η οποία εξελίχθηκε στο Δήμο Άστρους το 1985. Από το 1998 το Άστρος αποτελεί έδρα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας .Η πρώτη επίσημη αναφορά της πόλης με το όνομα «Άστρος » συναντάται σε χρυσόβουλο του έτους 1293.
HΣχολή Καρυτσιώτη και το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους
Το Μουσείο και ο γειτονικος «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων είναι αναμφισβήτητα ένα από τα σπουδαιότερα τοπόσημα της Κυνουρίας και της πατρίδας μας και έχει κηρυχθεί από το υπουργείο Παιδείας το 1946 «διατηρητέον ιστορικόν μημείον το εν Άστρει διδακτήριον». (ΦΕΚ,ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝΑριθμός Φύλλου 127 –1946 Αριθ. 47192 ) 1433 (8)) και ο γειτονικός χώρος «ιστορικό τόπο» από το υπουργείο Πολιτισμού (ΦΕΚ,ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝΑριθμός Φύλλου 1194 – 30-8-2005).ΦΕΚ 199 Β΄/11.5.1960 (ΥΑ 147099/8654/11.4.1960) ) Χαρακτηρισμός ως αρχαιολογικού χώρου «της περιοχής «Κουτρί» του χωρίου Αγίου Ιωάννου Κυνουρίας , θερινήν έδραν του Άστρους ,ένθα ελειτούργησεν η Σχολή Καρυτσιώτη εν έτει 1798»
Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης (1741-1819) γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) Κυνουρίας και κατά την Αγιαννίτικη παράδοση, έφυγε “με το ένα τσαρούχι”. Το 1798 έκτισε την μεγαλοπρεπή και «καλλιμάρμαρο» Σχολή Καρυτσιώτη στον λόφο Κουτρί στον Αγιάννη και το 1805 έκτισε στο Άστρος το παράρτημα της Σχολής του Αγίου Ιωάννη. Η σχολή ήταν ένα είδος πανεπιστημίου για εκείνη την εποχή, αφού οι μαθητές από όλη την Ελλάδα διδάσκονταν αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, μαθηματικά, φυσική – χημεία, γαλλικά και ιταλικά κ.α. Η «καλλιμάρμαρος» σχολή στον Αγιάννη κάηκε μέχρι τα θεμέλια το 1826 από τον Ιμπραήμ .Η σχολή στο Άστρος επίσης καταστράφηκε το 1826 από τον Ιμπραήμ , αλλά αναστηλώθηκε αργότερα από συγγενείς του Καρυτσιώτη και επαναλειτούργησε το 1829 με την ονομασία «Μουσείον Καρυτσιώτη».
Από το ίδιο σιγίλλιο του 1638 πληροφορούμαστε ότι ο Αγιάννης έγινε πατριαρχική εξαρχία «χάριν βεβαίως τῆς Σχολῆς τοῦ Ἀγίου Ἱωάννου, λειτουργούσης πολλοῦ παλαιότερον». Oι Αγιαννίτες πραγματικά δεν παραδόθηκαν ποτέ στους κατακτητές και για απόδειξη με το τρόπο τους κατάφεραν να κρατήσουν τα σχολεία τους ανοικτά όλη την διάρκεια του τούρκικου ζυγούκαι διατήρησαν κρυφά και φανερά αναμμένη την φλόγα του έθνους.
Η προεπαναστατιμένη Ελλάδα είχε πολλά “κρυφά” και λίγα φανερά σχολεία. Ένα από τα ελάχιστα φανερά σχολεία ήταν και η περίφημη Σχολή Καρυτσιώτη που είχε κτιστεί το 1798 , 23 χρόνια πριν την Ελληνική επανάσταση και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία , έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) Κυνουρίας πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας, από τις 15 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 και για να γίνει η Β’Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων στο Άστρος το 1823.
Ο χώρος του μουσείου, το κτήριο της σχολής Καρυτσιώτη, τοπικού παραδοσιακού ρυθμού,μαζί με τον προαύλιο χώρο που σώζονται μέχρι σήμερα οι καμινάδες των δωματίων των οικότροφων μαθητών της σχολής και τον επίσης μαντρωμένο χωριστó γειτονικό «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων εíναι σεμνός , αρμονικός και επιβλητικός, είναι «διατηρητέον ιστορικόν μημείον» και «μουσείο από μόνος του».
Εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος
Περί κηρύξεως ιστορικού μνημείου του εν Άστρει διδακτηρίου
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Έχοντες υπ’ όψει το άρθρο 52 του κωδ.νόμου 535?/ «περί αρχαιοτήτων» την εν τη υπ’ αριθ. 23/1946 συνεδρία διατυπωθείσαν γνώμην του Αρχαιολογικού Συμβουλίου κηρύσσομεν ως διατηρητέον ιστορικόν μνημείον το εν Άστρει διδακτήριον ένθα συνήλθεν εν έτει 1823 η Β’ Εθνική Συνέλευσις του Έθνους.
Εν Αθήναις τη 11 Ιουνίου 1946
Ο Υπουργός , Αντώνιος Παπαδήμος.
Ο αείμνηστος Κυριάκος(Κούλης) Χασαπογιάννης, φιλόλογος και έκτακτος επιμελητής αρχαιοτήτων, χωρίς ανταμοιβή έκτισε την ιδέα του Αρχαιολογικού Μουσείου το 1959 σε γειτονικό κτήριο του αγροκηπίου . Η Σχολή Καρυτσιώτη λειτούργησε σαν σχολείο μέχρι το 1971. Το 1985 το Μουσείο μεταφέρθηκε στο κτήριο της Σχολής Καρυτσιώτη και λειτούργησε μέχρι το 2008.
Το μουσείο διαθέτει επίσης μεγάλο προαύλειο χώρο, που υπάρχουν οι καμινάδες των δωματίων των οικότροφων μαθητών της σχολής με την δική τους ιστορία, ο οποίος έχει μετατραπεί σε αρχαιολογικό πάρκο και έκθεση. Στον προαύλειο χώρο ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει δύο αγάλματα σε ανάκλιντρο, του Ηρώδη Αττικού και της συζύγου του, καθώς και κίονες και κιονόκρανα κορινθιακού ρυθμού.
Οι συλλογές του Μουσείου περιλαμβάνουν γλυπτά, κεραμική, χάλκινα αντικείμενα, επιγραφές, νομίσματα και άλλα ευρήματα από διάφορες θέσεις της αρχαίας Κυνουρίας, όπως τη Θυρέα και την Ανθήνη, το ελληνιστικό – ρωμαϊκό νεκροταφείο των Ελληνικών και το ιερό του Απόλλωνα Τυρίτα, του σημαντικότερου ιερού της αρχαίας Κυνουρίας κατά την αρχαϊκή και κλασική περίοδο (8ος-4ος αι. π.Χ.). Γλυπτά και αρχιτεκτονικά μέλη, όπως κιονόκρανα, εκτίθενται επίσης στον υπαίθριο προαύλειο χώρο του μουσείου.
Η ανασκαφή της γειτονικής έπαυλης στην Εύα Δολιανών (απέχει από το Άστρος 4 χλμ) του Ρωμαίου Έπαρχου και συνεργάτη των Ρωμαίων κατακτητών Ηρώδη Αττικού έφερε στο φως ένα αρχαίο «μουσείο».
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συλλογή των γλυπτών. Ο Αθηναίος μαικήνας διακόσμησε την έπαυλή του με μια πληθώρα έργων, που περιλάμβαναν τόσο πρωτότυπα γλυπτά των κλασικών και ελληνιστικών χρόνων, όσο και ρωμαϊκά αντίγραφα.
Στα σημαντικότερα εκθέματα συγκαταλέγονται:
– Επιτύμβια στήλη με παράσταση καθιστής γυναίκας και όρθιας κόρης. Αττικό έργο του 4ου αι. π.Χ. με μεταγενέστερες επεμβάσεις. – Ακέφαλο άγαλμα Νηρηίδας. 5ος αι. π.Χ. Θεωρείται έργο του γλύπτη Ξάνθου. – Αναθηματικό ανάγλυφο με παράσταση του Ερμή και των Νυμφών. Αρχαϊστικό έργο της εποχής του Αυγούστου που αντιγράφει πρώιμο κλασικό πρότυπο. – Πορτραίτο του Ηρώδη Αττικού. 2ος αι. μ.Χ. – Πορτραίτα του Αδριανού και αυτοκρατόρων της δυναστείας των Αντωνίνων, 2ος-3ος αι. μ.Χ.
Θέλουμε να γνωρίζετε ότι μας έχουν αποσταλεί αριθμοί πρωτοκόλλων για αιτήματα μας και περιμένουμε την αιτιολογημένη απάντηση από το δήμο μας ,ποτέ δεν είναι αργά.π.χ. Αρ. πρωτοκόλλου: 7727/22-6-2021 Αριθμός πρωτοκόλλου: 16815/14-12-2020, Αριθμός πρωτοκόλλου: 9118/26-07-2021.
Σας παρακαλούμε να μας δόσετε τον αριθμό πρωτοκόλλου για την επιστολή μας .
Πρόσφατα την 13ην Αυγούστου 2021 εγκαινιάστηκε το πολιτιστικό κέντρο του Αγιάννη που περιλαμβάνει λαογραφικό μουσείο , έκθεση θεάτρου Σκιών και δανειστική βιβλιοθήκη.
Μια υπέροχη δουλειά , όπως είπε ο πρόεδρος του εξωραιστικού σύλλογου του Αγιάννη Στράτης Δαλιάνης , είναι έργο μιας ομάδας ανθρώπων που βοήθησαν να γίνει. Τα μέλη του εξωραιστικού σύλλογου Αγίου Ιωάννη και οι φίλοι του Αγιάννη έμπρακτα από αγάπη και υπερβολικό ενδιαφέρον για το χωριό μας και τον τόπο μας έκαναν ότι μπορούσαν με το χρόνο τους και τις προσφορές τους, χωρίς εξουσίες, στατικές μελέτες και σφραγίδες. Ας τους ακολοθήσουν οι αρμόδιοι και άλλοι συμπολίτες μας, για να γίνουν και άλλα αυτονόητα για τον τόπο μας, όπως το οριστικό και αμετάκλητο άνοιγμα του «Ιερού Χώρου» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και η προβολή του , και στην ιστοσελίδα του δήμου μας, και το επιτέλους μετά τόσες στατικές μελέτες άνοιγμα του Αρχαιολογικού Μουσείου Άστρους.
Το λαογραφικό μουσείο στεγάζεται στο δημοτικό σχολείο του Αγιάννη που κτίστηκε την δεκαετία του 1960, στην είσοδο του χωριού στη θέση Κουτρί ,στο χώρο που ήταν η φημισμένη καλλιμάρμαρος Σχολή Καρυτσιώτη . Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης <1741-1819>, γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη <Αγιάννη > και κατά την Αγιαννίτικη παράδοση, έφυγε “με το ένα τσαρούχι”. Ο μεγαλος ευεργέτης μας, πανίσχυρος Αγιαννίτης πατριώτης της διασποράς, βρήκε τον τρόπο να επιτρέψουν οι 400 χρόνια κατακτητές Τούρκοι , πριν την Ελληνική επανάσταση του 1821, το κτήσιμο και την λειτουργία της σχολής Καρυτσιώτη στον Αγιάννη το 1798 και στο παράρτημα της σχολής Καρυτσιώτη στο Άστρος Κυνουρίας ,που άνοιξε το 1805.
Το μουσείο θα είναι ανοιχτό κάθε μέρα από τις 6μμ έως τις 8μμ, διαφορετικά εάν επιθυμεί κάποιος να μάθει περισσότερα η να το επισκεπτεί μπορεί να τηλεφωνήσει στο 6973738850, κος Στράτης Δαλιάνης.
Επίσης την 13ην Αυγούστου 2021, στη θέση Κουτρί στον Αγιάννη πραγματοποιήθηκε από τον εξωραιστικό σύλλογο του χωριού εκδήλωση με θέμα Δημήτριος Καρυτσιωτης Μέγας ευεργέτης, Σχολή Καρυτσιωτη ,Αποκαλύπτηρια της προτομής του.
Ο ευπατρίδης συμπατριώτης μας Νικόλαος Μπάρλας του Μιχαήλ από την διασπορά και το μακρινό Τορόντο του Καναδά στο πρώτο κάλεσμα του προέδρου του εξωραιστικού συλλόγου ανταποκριθηκε και χρηματοδότησε την προτομή του Δημητρίου Καρυτσίωτη εκφράζοντας και αυτός την αγάπη του για τον τόπο που τον γέννησε. Ο Νίκος Μπάρλας επιτυχημένος επιχειρηματίας στην ξένη γη που ζει έχει κατά καιρούς βοηθήσει και άλλους συλλόγους και για αυτό είμαστε ευγνώμονες και του ευχόμαστε να είναι πάντα καλά και να έχει το νου του πάντα στο χωριό μας. Ο σύλλογος αποφάσισε να τιμήσει τον Νίκο Μπάρλα ορίζοντας αυτόν επίσημο μέλος και απονέμει πλακέτα και αναμνηστικό δίπλωμα τιμής. Στο σημείο αυτό παρέλαβε την αναμνηστικη πλακέτα και το δίπλωμα τιμής η ανιψιά του Νίκου Μπάρλα και με την παράκληση να διαβιβάσει στον θείο της την αγάπη και την ευγνωμοσύνη των Αγιαννιτών προς αυτόν. Στην συνέχεια έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Δημητρίου Καρυτσιώτη.
Είναι σχετικό με το θέμα μας πως ξεκίνησε και λειτουργούσε το Μουσείο Άστρους τις δεκαετίες του 1950 και 1960, ο αείμνηστος συμπολίτης μας «αρχαίος Έλληνας» σεβαστός καθηγητής μας Κυριάκος (Κούλης) Χασαπογιάννης.Η ιδέα του μουσείου Άστρους ξεκίνησε και έγινε πραγματικότητα από τον αείμνηστο σεβαστό καθηγητή μας (δεν «μετατράπηκε» από κανέναν , «έγινε» από τον αείμνηστο σεβαστό καθηγητή μας). Τις δεκαετίες του 1950 και 1960 το Άστρος είχε μουσείο και σήμερα το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους πραμένει κλειστό μετά την προφάση της ρωγμής και με την παγίδα της μελέτης της πρόφασης της στατικής επάρκειας. Ταυτόχρονα ο δήμος μας «ξέχασε» την δημιουργία και καταλυτική προσφορά για το μουσείο Άστρους του σεβαστού καθηγητή μας Κυριάκου (Κούλη) Χασαπογιάννη και διακρίνει αναιτιολόγητα και στενοκέφαλα στην ιστοσελίδα του δήμου μας κατά τύχη υπάλληλους του ΥΠΠΟΑ του 1985, ας υπήρχε μουσείο από την δεκαετία του 1950.
Οι συμπολίτες μας, μέλη του εξωραιστικού σύλλογου του Αγιάννη , φίλοι του Αγιάννη και οι Αγιαννίτες της διασποράς έμπρακτα παίρνουν στα χέρια τους αυτά που τους ανήκουν, δεν περιμένουν το ΥΠΠΟΑ και τις εξουσίες να τα «μελετήσουν», εγκρίνουν και να τα σφραγίσουν. Όπως έκαναν πρόσφατα στον Αγιάννη και όπως έκανε ο καθηγητής μας την δεκαετία του 1960 , σύντομα θα ανοίξουν τον «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους, δεν υπάρχουν πιά άλλες αναιτιολόγητες δικαιολογίες και προφάσεις.
Στην παραπάνω φωτογραφία είναι η νεροτριβή στο γραφικότατο Πλάτανο Κυνουρίας.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
“Η δύναμη του νερού χρησιμοποιήθηκε από τον άνθρωπο ως κινητήριος δύναμη των μύλων για τη σύνθλιψη των κόκων των σιτηρών και την παραγωγή αλεύρων.
Ο νερόμυλος ή υδρόμυλος είναι η πρώτη μηχανή παραγωγής έργου που κατασκεύασε ο άνθρωπος με τη χρήση φυσικής, ήπιας και ανανεώσιμης πηγής ενέργειας. Με τη δύναμη που δημιουργεί η πτώση του νερού από ψηλά ή η ροή του και με τη βοήθεια του τροχού, εφεύρεση που άλλαξε την ανθρώπινη ιστορία, κινήθηκαν απλές και στη συνέχεια πολύπλοκες μηχανές, που κάλυψαν τις περισσότερες ανάγκες των προβιομηχανικών κοινωνιών, αντικαθιστώντας στις πρώιμες μηχανές την ανθρώπινη ή ζωϊκή δύναμη (χειρόμυλοι και ζωόμυλοι), κινητήριες δυνάμεις πριν το νερό και τον αέρα.[1]Με τον νερόμυλο και την βοηθεια της μυλόπετρας επίσης άλεθαν το αλέυρι. “
Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στον Αγιάννη, ένα μεγάλο ιστορικό μνημείο που αξίζει να επισκεφτούμε.
Ο Αγιάννης πήρε το όνομα του από την γραφική εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Ο επισκέπτης θαυμάζει την υπεραιωνόβια πλατάνα και το άφθονο παγωμένο νερό που πηγάζει ακριβώς κάτω από την εκκλησία και ρέει από πέντε κανάλους, ένας είναι πολύ χαμηλά, σαν να φαίνεται το νερό έρχεται μέσα από την εκκλησία.
Με το άφθονο νερό του προδρόμου “έζησε” το χωριό.Το νέρο την νύκτα πήγαινε στη μεγάλη στέρνα δίπλα στην πλατάνα και όταν γέμιζε η στέρνα οι μυλωνάδες την απολούσαν και το νερό έτρεχε ορμητικά σε ένα μικρό καταρράκτη σε κάθε νερόμυλο και με την δύναμη του νερόυ δούλευαν οι νερόμυλοι. Υπήρχαν τέσσερις νερόμυλοι κάτω από τον πρόδρομο στη σειρά, του Δικαίου η Μακαρούνα , του Κορδώνη, του Παπούλια η Τουρή και του Γαρδικιώτη ,< λέγανε ότι υπήρχε και άλλος νερόμυλος του Γιάννακα αλλά δεν θυμάμαι το κτήριο η ήταν ο ίδιος με του Γαρδικιώτη? η ήταν μακρύτερα κάτω από την εκκλησία του Αηλιά και είχε γκρεμιστεί, όποιος θυμάται ας βοηθήσει>. Κάτω κοντά στον Άγιο Δημήτριο στο ρέμμα υπήρχε και ο νερόμυλος του Σταυρούλη. Επίσης στη είσοδο του χωριού άπό το Άστρος μετά την εκκλησία της Αγιάς Παρασκευής υπήρχε και ένας μύλος που δούλευε, όχι με νερό, αλλά με πετρέλαιο?? του μπάρμπα Λιά Κολοβού.
Ο σούγελος του νερού, το νερό του προδρόμου μεταφερότανε μακρυά για να ποτίζονται τα “περβόλια” και να ζουν οι Αγιαννίτες για πολλούς αιώνες,
Τα καλοκαίρια κάτω από το πρόδρομο ήταν το μισο χωριό στα περβόλια τους, ήταν σαν ένα καθημερινό πανηγύρι, μερικοί τραγουδούσαν ,η φώναζαν δυνατά για να τους ακούν αυτοί που ήσαν πολύ μακρυά και φυσικά ήταν κα χώρος κοινωνικών επαφών για τις νέες και νέους του χωριού , κάπου έπρεπε να συναντηθούν και να αρχίσουν οι πολιορκίες από τους νέους που τότε είχαν τον πρώτο λόγο. Οι νερόμυλοι αλέθανε τα σιτάρια και ταυτόχρονα tην νύκτα ποτίζανε τα περβόλια ακριβώς κάτω από τον πρόδρομο στους “μύλους ” και την ημέρα το νερό πήγαινε στου σούγελο που έφθανε μέχρι το Σουληνάρι στην άλλη άκρη του χωριού , έπισης το νερό το πηγαίνανε και στο δρόμο, ήταν άφθονο, μέχρι τις βάγιες όπου δεν υπήρχε σούγελος.Oι ποτιστάδες είχαν το πρώτο λόγο ,αλλά βασικά όλοι πήγαιναν με σειρά. Μετά την πλατάνα και πριν την μεγάλη στέρνα υπήρχε πλυσταριό, που οι γυναίκες έπλεναν τα κλινοσκεπάσματα χράμια και σαίσματα ,και μερικές φορές τα ρούχα της οικογένειας του.Πριν μερικά χρόνια προσπάθησα να κατέβω στους “μύλους ” αλλά δεν κατάφερα να πάω μακρύτερα από τον δεύτερο νερόμυλο του Κορδώνη, τα βάτα έφθαναν μέχρι τον Αη Λιά απέναντι ,τώρα δεν ξέρω τι γινεται. Βλέπω κάθε χρόνο προσπάθειες των φίλων του χωριού να καθαρίζουν τα μονοπάτια.Στα περβόλια όλοι είχαν λαχανικά ,ντομάτες , κολοκυθάκια, φασολάκια, αγγούρια , μπάμιες,μελιτζάνες αραποσίτια, σταφύλια, καρύδια, κυδόνια, μύγδαλα, μήλα και άλλα φρούτα κάθε είδους.Στη κυριολεξία το χωριό “ζούσε” από τον πρόδρομο. Δεν έχουμε φωτογραφίες από τους νερόμυλους του χωριού και από τα περβόλια τους “Μύλους ” όποιος έχει κάτι ας βοηθήσει ,η βόλτα στους “Μύλους ” ήταν κάποτε γραφικότατη και οι φίλοι του χωριού το γνωρίζουν και κάτι θα κάνουν,.
Στην παραπάνω φωτογραφία ο Μπαρκάικος νερόμυλος στο γραφικότατο Πλάτανο Κυνουρίας.
Ο γραφικότατος γειτονικός Πλάτανος είναι πασίγνωστος για τους νερόμυλους του και την νεροτριβή του, που έφτιαχναν τα χράμια και τα σαίσματα .
Δείτε τον παρακάτω σύνδεσμο για τον γραφικότατο Πλάτανο Κυνουρίας
Επίσης ας αναφέρομαι εδώ τον νερόμυλο το Αη Γιώργη στη Κάτω Μελιγού ,κάτω από την μονή της Παλιοπαναγιάς, που με τα νερό του ζούσε η Κάτω Μελιγού και το μισό Άστρος πριν την δεκαετία του 1960 , πηγαίναμε μετα τα πόδια φυσικά “στο σούγελο της Μελιγούς “ με τις “λαγίνες ” από την γειτονιά Κολοκυθού του Άστρους για πόσιμο νερο.
Σε αυτό το σημείο του υδραγωγείου “στο σούγελ , στη παραπάνω φωτογραφία, είχε διαδοθεί από τους παλαιότερους η και νεώτερους ….ότι ο Καρυτσιώτης είχε δόσει οδηγίες στο Αράπη φύλακα και κηπουρό του αγροκηπίου «να κόψει το νέρο » από το χωριό ,άμα μάθαινε ότι η Σχολή Καρυτσιώτη ήταν κλειστή…. Πριν διακόσια χρόνια ο Καρυτσιώτης μας δώρησε την σχολή και μας έφερε το νερό στο χωριό, για να πληρώνονται οι καθηγητές της σχολής από το αγροκήπιο ……
Ας αναφέρομε και τον νερόμυλο της Λουκούς που δούλευε παλιότερα.
Ο φημισμένος “Μύλος του Άγιου Ανδρέα” , που κολυμπάει στον Αργολικό, δεν ήταν μύλος για άλεσμα σιταριού άλλα για άλλα προιόντα (χρώματα από σχίνα που υπήρχαν πολλά στην περιοχή μας).
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Oι καταρράκτες της Λεπίδας: Κοντά στον Αγιάννη και το Πλάτανο
Απο την Βικιπαίδεια
«Το Φαράγγι της Λεπίδας είναι ένα από τα φαράγγια της Πελοποννήσου. Βρίσκεται στο όρος Πάρνωνας.[1] Παρά το σχετικά μικρό του μέγεθος, διαθέτει έναν αναλογικά μεγάλο καταρράκτη 70 μέτρων και έναν μικρότερο 45 μέτρων, οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση περίπου 800 μέτρων μεταξύ τους, ακολουθώντας τη ροή των υδάτων. Οι πηγές των καταρρακτών ξεκινάνε από το οροπέδιο Ξηροκάμπι, ανάμεσα στο χωριό Άγιος Ιωάννης και στην Ιερά Μονή Μαλεβής. Το ποτάμι, κατεβαίνοντας από το οροπέδιο διασχίζει το φαράγγι και σχηματίζει στην πορεία του μικρές βάθρες.[2][3] Ο πρώτος καταρράκτης βρίσκεται σε απόσταση 3 χιλιομέτρων από το χωριό Άγιος Ιωάννης. Η πρόσβαση στη βάση του γίνεται από χωματόδρομο και μετά από σύντομη πεζοπορία σε μονοπάτι 200 περίπου μέτρων. Ο δεύτερος καταρράκτης (επονομαζόμενος «Μελίσσι») βρίσκεται σε απόσταση 1,5 χλμ. από το χωριό Πλάτανος, στο δρόμο προς Άστρος και σε απόσταση 19 χιλιομέτρων από το τελευταίο. Προσεγγίζεται μετά από 800 μέτρα πεζοπορίας από τον κοντινότερο αυτοκινητόδρομο, ακολουθώντας την κοίτη του ποταμού.[4][5]
Ιδανική περίοδος επίσκεψης είναι η άνοιξη, καθώς η ροή των υδάτων σταματά τους καλοκαιρινούς μήνες. Στο φαράγγι διοργανώνονται συχνά καταβάσεις canyoning και καταρριχήσεις με σχοινί (rappel).[6] Πολύ κοντά βρίσκεται και το κάστρο της Ωριάς.»
«O «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων» με κωδικό GR-01724 στην ηλεκτρονική έκδοση της Επιτροπής “Ελλάδα2021”
Από την ΕΠΙΤΡΟΠΗ «ΕΛΛΑΔΑ 2021»
Δεκέμβριος 2021
Η Επιτροπή «Ελλάδα 2021» συστάθηκε με απόφαση του Πρωθυπουργού με σκοπό το συντονισμό για τη διαμόρφωση του ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΕΙΔΟΣ ΔΡΑΣΗΣ επετειακού προγράμματος για τον εορτασμό των 200 χρόνων μετά την Επανάσταση του 1821.
Για την υλοποίηση του σκοπού της, η Επιτροπή επέλεξε εξ αρχής να απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση προς όλους, προκειμένου ο κάθε ένας – φορέας, σύλλογος, οργανισμός, εταιρεία, ιδιώτης – να προτείνει το πώς θέλει να γιορτάσει την μοναδική αυτή επέτειο. Στόχος ήταν το Εθνικό Πρόγραμμα Εορτασμού των 200 χρόνων μετά την Επανάσταση του 1821 να διαμορφωθεί από την ίδια την κοινωνία. Ταυτόχρονα, η Επιτροπή επιδίωξε τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή από όλη την Ελλάδα, καθώς και των Ελλήνων στο εξωτερικό, αλλά και των φίλων της Ελλάδας, αναπτύσσοντας συνεργασίες και κινητοποιώντας φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τις Ελληνικές Αρχές στο εξωτερικό και τον Απόδημο Ελληνισμό.
Έθεσε δε το πλαίσιο ώστε η επέτειος να εορταστεί καθ’ όλη τη διάρκεια της επετειακής χρονιάς 2021, και να προταθούν δράσεις και εκδηλώσεις που να τιμούν όχι μόνο την Επανάσταση του 1821 αλλά όλη την πορεία των 200 χρόνων της σύγχρονης Ελλάδας, καθώς και τους Έλληνες που άφησαν έντονο το αποτύπωμά τους στην πορεία αυτή. Επιπλέον, στο ίδιο πλαίσιο, η Επιτροπή αναζήτησε δράσεις και εκδηλώσεις οι οποίες να ανοίγουν προοπτικές, να θέτουν στόχους για την πορεία της Ελλάδας στο μέλλον και να αφήνουν μια παρακαταθήκη για τη χώρα.
Για την υποβολή των προτάσεων, η Επιτροπή ανέπτυξε ειδική ηλεκτρονική πλατφόρμα, εύκολα προσβάσιμη μέσω του ιστότοπού της. Η πλατφόρμα ξεκίνησε τη λειτουργία της ήδη από τον Δεκέμβριο 2019 και παρέμεινε ανοιχτή για την υποβολή προτάσεων έως 31 Ιουλίου 2020. Λόγω έντονου ενδιαφέροντος δόθηκε η δυνατότητα υποβολής προτάσεων μέσω εντύπου για ένα ακόμα μήνα, όπως ανακοινώθηκε και στον ιστότοπο της Επιτροπής. Αυτοχρηματοδοτούμενες δράσεις συνέχισαν να προτείνονται στην Επιτροπή και καθ’ όλη τη διάρκεια του 2021.
Η ανταπόκριση στο κάλεσμα της Επιτροπής ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Συνολικά στην πλατφόρμα υποβλήθηκαν 1.827 προτάσεις από ποικιλία φορέων, οργανισμών, ιδρυμάτων, επιχειρήσεων αλλά και ιδιωτών, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε 47 χώρες και των πέντε ηπείρων.
Θέλοντας να τιμήσει και αναδείξει την ευρεία την συμμετοχή της κοινωνίας συνολικά και του κάθε ενός ξεχωριστά, αλλά και για να αφήσει ένα ιστορικό αρχείο για το μέλλον, η Επιτροπή παρουσιάζει την παρούσα ψηφιακή έκδοση. Η έκδοση συμπεριλαμβάνει τις βασικές πληροφορίες για τις υποβληθείσες προτάσεις που ανταποκρίνονται στο πλαίσιο εορτασμού που έθεσε η Επιτροπή και για τις οποίες οι φορείς και/ή τα πρόσωπα που τις υπέβαλαν συναίνεσαν να συμπεριληφθούν.
“Δεν μπορείτε να διαχειριστείτε αυτό που δεν μετράτε”.
Οι συμπολίτες μας ρωτάνε υπομονετικά ,γιατί ξεχνάμε για επτά χρόνια τον Αγιάννη και το Άστρος ?…. Δεν είναι αργά ,μπορούμε να προσθέσουμε ένα μικρό κείμενο για την πρωτεύουσα του δήμου μας,για το ιστορικό Άστρος Κυνουρίας στο Επιχηρεισιακό Πρόγραμμα και την ιστοσελίδα του δήμου μας.
Διαβάσαμε μερικές σελίδες από το καινούργιο Επιχηρεισιακό Πρόγραμμα 2020-2024 του δήμου μας. Δεν ξέρουμε τη διαδικασία αν αυτό είναι το τελικό σχέδιο , ευχόμαστε να διορθωθεί κατάλληλα , τουλάχιστον για το Άστρος , την αρχαία πόλη Θυρέα και το παλαιό Δήμο Θυρέας (παρακάτω λεπτομέρειες
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε δημόσια τον αντιδήμαρχο Γιάννη Καμπύλη για τη πρόταση του στο Δ.Σ. του δήμου μας σχετικά με τις απαιτούμενες διορθώσεις στο Επιχηρεισιακό Πρόγραμμα 2020-2024 του δήμου μας.
Ευχαριστούμε επίσης τον δήμαρχο μας , ποτέ δεν είναι αργά , που πρόσθεσε στην ενότητα 2.1.7.1 Αρχαιολογικοί χώροι, Μουσεία & Μοναστήρια το σπουδαιότερο μνημείο της πατρίδας μας , « H Σχολή Καρυτσιώτη , ο«Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και Το Αρχαιολογικό ΜουσείοΆστρους» (σελίδα 55) ,ποτέ δεν είναι αργά πιστεύουμε σύντομα θα το αναρτήσει και στην ιστοσελίδα του δήμου μας, τώρα είναι πολύ εύκολο. Ο κοινός νους θα επικρατήσει τελικά.
ΦΕΚ 199 Β΄/11.5.1960 (ΥΑ 147099/8654/11.4.1960) )
Χαρακτηρισμός ως αρχαιολογικού χώρου «της περιοχής «Κουτρί» του χωρίου Αγίου Ιωάννου Κυνουρίας , θερινήν έδραν του Άστρους ,ένθα ελειτούργησεν η Σχολή Καρυτσιώτη εν έτει 1798»
Ευχαριστούμε επίσης δημόσια τον δήμαρχο μας που διόρθωσε από το αρχικό σχέδιο, ήταν στην ενότητα 2.1.7.5 Εκδηλώσεις (σελίδα 61/193) το μεγάλο λάθος και μαργαριτάρι ,που ήταν αντίθετο με την Ελληνική νομοθεσία «Το Κάστρο του Άστρους».
Διαβάζουμε τώρα στην τελευταία ανάρτηση στην ενότητα 2.1.7.4 Εκδηλώσεις «Το Κάστρο στο Παράλιο Άστρος Κυνουρίας» σελίδα 73. Πάλι καλά σταματήσαμε την διασπορά ψευδών ειδήσεων. Φαίνεται μερικοί θα συνεχίζουν να λένε «Κάστρο στο Παράλιο Άστρος» όπως αναφέρεται και στη σελιδα 56, τι να κάνουμε , εμείς θα το λέμε με το νόμιμο όνομα του «Το Κάστρο του Παραλίου Άστρους”.
Μέχρι εδώ καλά , κάτι κάναμε, δεν πήγε χαμένος ο κόπος των συμπολιτών μας. Αλλά είναι και άλλα πολλά που πρέπει να διορθώσουμε.
2.1.7.2 Σημαντικοί Οικισμοί
Άστρος ( γιατί συνεχίζουμε να ξεχνάμε το Άστρος)
2.1.7.2 ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ. Δεν υπάρχειεπιχειρησιακό πρόγραμμα ( και ιστοσελίδα δήμου) στο πλανήτη γηπου δέν έχει ένα μικρό κείμενο για την πρωτεύουσα του δήμου,για το δήμο μας το ιστορικο Άστρος Κυνουρίας,όπως προβλέπεται από την νομοθεσία για τέτοια καταγραφή, αυτό είναι αυτονόητο και πρέπει να προστεθεί αμέσως και υπάρχουν εθελοντές. Έχουμε καταθέσει χωριστή πρόταση για το Άστρος.Δείτε τον σύνδεσμο .
Έλεος πια. Ποιός είναι ο δήθεν «ιστορικός» που έγραψε το κείμενο στο σχέδιο ,χωρίς να διαβάσει το Θουκυδίδη και τον Ηρόδοτο?
Σβήσαμε από το προηγούμενο σχέδιο σωστά «της Θυρέας στην οποία ανήκουν το Παράλιο» και ξεχάσαμε να γράψουμε κάτι για το δήμο Θυρέας και να αναφέρουμε την αρχαία πόλη Θυρέα.
Ας διαβάσουμε την ιστορία μας.
Στη Θυρέα ανήκαν ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης), ΦΕΚ 16Α – 24/05/1835, το Άστρος, ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841 (από το 1834-5,1841 ήταν οι έδρες του δήμου Θυρέας), η Μελιγού, ο Χάραδρος , ο Πλάτανος και το Παράλιο Άστρος (ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845 ).
Ξεχάσαμε το Ελληνικό η Τειχιό.
Πιθανότατα η αρχαία πόλις Θυρέα ήταν κτισμένη στο Ελληνικό η Τειχιό μεταξύ Άστρους και Αγιάννη και ήταν η μητρόπολη της Βόρειας Κυνουρίας.
«Η Κυνουρία από τα τέλη του 11ου αι. π.Χ. ως τα ρωμαϊκά χρόνια, αποτέλεσε περιζήτητη λεία για την ικανοποίηση συμφερόντων της Σπάρτης και του Άργους. Γεωγραφικά η περιοχή της χωρίζεται σε δυο μεγάλες ενότητες. Τη βόρεια,που στα αρχαία χρόνια αντιστοιχούσε στη Θυρεάτιδα, με κύριο οικισμό τη Θυρέακαι δευτερεύοντες την Ανθήνη, τη Νηρίδα, την Εύα και το Άστρος, ενώ το νότιο αντιστοιχούσε στη χώρα των Πρασιών, στην οποία υπήρχε ο κύριος οικισμός Πρασιαί και οι δευτερεύοντες Πολίχνη, Τυρός και Γλυππία»
Από την ιστοσελίδα του δήμου μας
Βρίσκεται στο 8 χιλιόμετρο από το Άστρος προς τα χωριά του Πάρνωνα. Στο σημείο υπάρχει επιγραφή της αρχαιολογικής υπηρεσίας που οδηγεί σε αγροτικό δρόμο και μετά από 2 χιλιόμετρα φθάνει ο επισκέπτης σε ένα πλάτωμα, που αποτελεί την αρχή 15λεπτης πορείας που οδηγεί στην κορυφή ενός λόφου, του Τειχιού ή Ελληνικού. Εδώ αντικρίζει κανείς ερείπια τειχών, οικοδομημάτων και υπόγειων δεξαμενών της Άνω Θυρέας ή για κάποιους άλλους της Νηρηίδας. Βόρεια του Ελληνικού στα 500 μέτρα υπάρχει το πετρόχτιστο καλύβι του Μπάρλα που έχει χτιστεί πάνω στα θεμέλια αρχαίου ιερού, κατά πάσα πιθανότητα του Θεού Απόλλωνα.
Τα «ιστορικά στοιχεία» με λίγα λόγια είναι ελλιπή και «κουτσά» , γραμμένα με γλαφυρά όνειρα για να «ξαναγράψουμε» την ιστορία μας, όπως μας συμφέρει καλύτερα, με πολλά υπονοούμενα για τα όνειρα και τα παραμύθια μας « στο λιμάνι του ‘Αστρους (σημερινό Παράλιο Άστρος)» σελίδα 22, και άλλα πολλά αστεία. Η τοπική κοινωνία ας τα διαβάσει και ας τα κρίνει ανάλογα (σελίδα 20).
Στο προηγούμενο σχέδιο υπήρχαν οι δύο παρακάτω ενότητες που αφαιρέθηκαν οριστικά? Γιατί αφαιρέθηκαν?
2.1.7.2 Μοναστήρια σελ 55.. Κάπου διαβάσαμε κάτι για τη Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιοπαναγιάς & Άγιος Νικόλαος-Παντελεήμων Κοντολινάς Καστάνιτσας ???.
2.1.7.5 Εκδηλώσεις (σελίδα 61/193) Ξεχάσαμε τον Αγιάννη στις εκδηλώσεις και τα πανηγύρια!!!
Αξιότιμοι κύριοι Κατσή και Πλακοκέφαλε, συγχαρητήρια για τις πρόσφατες αρμοδιότητες σας , σας ευχόμαστε καλή δύναμη και επιτυχία στο έργο σας.
Ευχαριστούμε τον δήμαρχο μας , ποτέ δεν είναι αργά , που πρόσθεσε στο Επιχηρεισιακό Πρόγραμμα του δήμου μας στην ενότητα 2.1.7.1 Αρχαιολογικοί χώροι, Μουσεία & Μοναστήρια το σπουδαιότερο μνημείο της πατρίδας μας , « H Σχολή Καρυτσιώτη , ο «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και Το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους» (σελίδα 55) ,ποτέ δεν είναι αργά πιστεύουμε σύντομα θα το αναρτήσει και στην ιστοσελίδα του δήμου μας, τώρα είναι πολύ εύκολο. Ο κοινός νους θα επικρατήσει τελικά
Δεν διαβάσαμε ούτε την ιστοσελίδα του δήμου μας και χαθήκαμε στις λεπτομέρειες με τα πολλά και άσχετα στο Επιχειρησιακο Πρόγραμμα 2020-2024 , 2.1.1.1 Ιστορικά στοιχεία
Από την ιστοσελίδα του δήμου μας
Το καλύτερο πρώτο κείμενο παρακάτω δεν το βρίσκουμε εύκολα στην ιστοσελίδα , η κάνουμε λάθος?
Στο δεύτερο υπάρχον κείμενο πρέπει να διορθωθούν πολλά , το πρώτο είναι το καλύτερο ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ.που είναι σύμφωνη με την Ελληνική νομοθεσία , ας σταματήσουμε με διχαστικές γελειότητες « τα παιδία παίζει».
Θέλουμε να αναφέρουμε ότι ο δήμος μας είχε στην ιστοσελίδα του τα δύο παρακάτω κείμενα για την ιστορία. Είχαμε δημοσιεύσει λεπτομερέστατα άρθρα για μαργαριτάρια της ιστοσελίδας του δήμου μας .Ο δήμος μας κράτησε το χειρότερο από τα δύο και έκρυψε το καλύτερο που είναι το πρώτο παρακάτω.Αλλά υπάρχει και συνέχεια στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα δεν διαβάσαμε τι είχαμε στην ιστοσελίδα έτοιμο και αφού αντιγράψαμε το χειρότερο στο πρώτο σχέδιο , δεν ήταν όλα αυτά αρκετά στο πρόσφατο σχέδιο , αντιγράψαμε την ιστορία της ανθρωπότητας με άσχετα θέματα για τα συγκεκριμένα ιστορικά τοπόσημα του δήμου μας , που είχαμε τα περισσότερα στο κρυμμένο πρώτο κείμενο… και ΤΕΛΙΚΑ τώρα διορθώνουμε τα αδιόρθωτα και περιμένουμε αστραπές τονΑύγουστο…. Δείτε με τα μάτια σας τα δύο κείμενα του δήμου και συγκρίνετε με τα πρόσφατα “ιστορικά στοιχεία” (σελίδες 20-24) ,τι να κάνουμε…!!! Δείτε το σύνδεσμο ( συνολικά 4 άρθρα) και στην παράγραφο παρακάτω τι λέγαμε πριν δύο χρόνια.
“A)Πρέπει να αποφασίσουμε ποιά θέματα θα καλύπτει κάθε σελίδα, για να μην ταλαιπωρούνται οι χρήστες. Όπως φαίνεται η Ιστοσελίδα Discover ΚΥΝΟΥΡΙΑ ΠΑΝΘΥΡΕΑΤΙΣ ΓΗ θα καλύπτει τον τουρισμό και το πολιτισμό. Επομένως όλα τα σχετικά με τον τουρισμό και το πολιτισμό πρέπει να αφαιρεθούν από την ιστοσελίδα Δήμος Βόρειας Κυνουρίας και να γίνει μια κεντρική αναφοράγια τον άλλο σύνδεσμο. Για παράδειγμα είναι αστείο να έχουμε αναφορά στην “ιστορία” μας στις δύο Ιστοσελίδες που είναι λίγο διαφορετική, ας αποφασίσουμε ποιά είναι η ιστορία μας και ας την βάλλουμε σε μια σελίδα για όλους και για όλα (προσωπικά προτιμώ το κείμενο ιστορίας της ιστοσελίδας του δήμου http://www.boriakinouria.gov. gr είναι ακριβέστερο και καλύτερο ).Ο κανόνας είναι άμα υπάρχει κάτι σε μια σελίδα να μην υπάρχει το ίδιο στη άλλη σελίδα , ούτε σαν κατηγορία η θέμα με κείμενο η χωρίς κείμενο , φωτογραφίες η μια λέξη “Αξιοθέατα” ,“coming soon” κλπ χρειάζεται λίγο καθάρισμα.“
Ιστορία Παρουσίαση Δήμου
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΓΡΟΤΗΜΕΝΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ( το καλύτερο κείμενο που δεν διαβάσαμε,αλλά πρέπει να διορθώσουμε “τα παιδία παίζει”…..διχαστικά και άστοχα για ένα κείμενο του ΔΗΜΟΥ , δεν μιλάμε στα καφενεία…)
Η Κυνουρία αντλεί το όνομα της από τον αρχαίο οικιστή της περιοχής Κύνουρο. Λόγω του οικονομικού ενδιαφέροντος που παρουσίαζε η Θηρέα, σημερινή περιοχή του Άστρους, από την Αρχαιότητα είχε γίνει αντικείμενο διαμάχης μεταξύ των πόλεων- κρατών, Σπάρτης και Άργους, που κατέληξε σε πολεμική σύρραξη.
Ο Ηρόδοτος αναφερόμενος στη διαμάχη αυτή των Σπαρτιατών και Αργείων, την τοποθετεί χρονικά περί τα τέλη του 11 π.χ. αιώνα. Αν και οι απόψεις των ιστορικών διίστανται για το αν τελικά η Θηρέα ήταν πόλη ή ευρύτερη περιοχή, σίγουρο είναι ότι στα μέρη αυτά υπήρξαν και ήκμασαν και οι κώμες Ανθήνη, Νηρίς και Εύα.
Σε απόσταση δέκα χιλιομέτρων από το σημερινό Άστρος, στην περιοχή Ελληνικό, υπήρχε Ναός αφιερωμένος στο Θεό Απόλλωνα τον οποίο λάτρευαν ιδιαίτερα οι Κυνούριοι. Στη θέση αυτή σήμερα βρίσκονται ερείπια αρχαίας πόλης του 5ου έως 3ου π.χ αιώνα κατά τις εκτιμήσεις των αρχαιολόγων.
Σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από την πόλη του Άστρους απαντάται η περιοχή της Αρχαίας Εύα, όπου σήμερα βρίσκονται τα ερείπια της έπαυλης του Ηρώδη του Αττικού που αποκαλύφθηκαν σε ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν εκεί τα τελευταία χρόνια. Στις ίδιες ανασκαφές βρέθηκαν σπουδαία και μοναδικά ευρήματα που χρονολογούνται από τον 4ο π.χ. αιώνα μέχρι και τον 2ο αιώνα μ.χ. Τα ευρήματα αυτά φυλάσσονται στο αρχαιολογικό μουσείο του Άστρους.
Στο Κορακοβούνι (που βρίσκεται 7 χλμ. Νότια του Άστρους) γεννήθηκε στα 1790 ο γνωστός Φιλικός Γεώργιος Λεβέντης. Ο Γεώργιος Λεβέντης μαζί με τον άλλο Αρκάδα Παναγιώτη Σέκερη υπήρξαν οι κύριοι χορηγοί στο μεγάλο σκοπό της Φιλικής Εταιρίας.
Το έτος 1798 ιδρύθηκε στη θέση Κουτρί του Αγίου Ιωάννη Κυνουρίας, (οικισμός που κατά τους ιστορικούς Διονύσιο Κόκκινο και Ι. Θεοφανίδη ήταν πρωτεύουσα του κράτους το καλοκαίρι του 1822), ένα ανώτερο Ελληνικό σχολείο, με δαπάνη του Δημητρίου Καρυτσιώτη και το 1805 περίπου ιδρύθηκε η χειμερινή έδρα της σχολής στα καλύβια του Αγιάννη το σημερινό Άστρος. Η προτομή του Καρυτσιώτη κοσμεί σήμερα την πλατειά της Β΄ Εθνοσυνέλευσης του Άστρους
Στις 20 Μαρτίου μέχρι 18 Απριλίου του 1823, στον περίβολο της σχολής Καρυτσιώτη στο Άστρος, έγινε η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων, στην οποία ψηφίστηκε το νέο αναθεωρημένο Σύνταγμα της επαναστατημένης Ελλάδας. Η επέτειος αυτού του γεγονότος γιορτάζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα κάθε χρόνο την Παρασκευή του Πάσχα. Η ΄Β Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων υπήρξε γεγονός υψίστης σημασίας για το Ελληνικό έθνος, αφού έβαλε τέρμα στη διχόνοια που είχε φωλιάσει στις καρδιές των επαναστατημένων Ελλήνων και είχε βάλλει σε κίνδυνο ακόμα και αυτή την υπόθεση της επανάστασης.
Η Αστρινή παράδοση, φέρει τον Κολοκοτρώνη να παραθέτει γεύμα, το 1821 στο Άστρος, στο Δημήτριο Υψηλάντη, το γνωστό ως Κολοκοτρωνέικο τραπέζι. Από στόμα σε στόμα μάλιστα, διασώθηκαν και κάποιες φράσεις με τις οποίες ο Κολοκοτρώνης λέγεται ότι συνόδευε το κρασί και το φαγητό που πρόσφερε στον πρίγκιπα με τα χέρια, αφού ούτε πιρούνια ούτε πιάτα, και φυσικά ούτε τραπέζια υπήρχαν: “Αυτό πρίγκιπα σου το προσφέρει η Ελλάς με τα χρυσά πιρούνια της” και όταν του πρόσφερε κρασί μέσα σε νεροκολόκυθο είπε: “αυτό πρίγκιπα στο προσφέρει η πατρίς με τα χρυσά ποτήρια της”.
Στις 19 Μαϊου 1821 ο Νικηταράς με 200 μόνον άντρες αντιμετώπισε ηρωϊκά στα Άνω Δολιανά τους 6000 Τούρκους του Μουσταφάμπεη. Την επόμενη ημέρα με ενισχύσεις που ήρθαν από τα Βέρβαινα ( τόπο επίσης γνωστό για μια άλλη εξ ίσου μεγάλη μάχη ) ο εχθρός υποχώρησε με τόσο μεγάλες απώλειες που ο Νικηταράς ονομάστηκε έκτοτε “Τουρκοφάγος”.
Η νίκη των Δολιανών μαζί με άλλες (Βέρβαινα, Λεβίδι) υπήρξε καθοριστική για την εξάπλωση και καθιέρωση του Αγώνα στην Πελοπόννησο, γι’ αυτό και αποτέλεσε έναν ακόμα σταθμό της Εθνεγερσίας
Τον Αύγουστο του 1826 ο Ιμπραήμ εξεστράτευσε εναντίον του Αγίου Πέτρου και, αφού έκαψε τον Άγιο Ιωάννη και το σημερινό Άστρος, μετά επετέθη στο Παράλιο Άστρος. Εκεί ο Πάνος Ζαφειρόπουλος και τα αδέλφια του καλά οχυρωμένοι στο Κάστρο, αλλά και με τη βοήθεια άλλων αγωνιστών πρόβαλαν τόσο σθεναρή αντίσταση, ώστε τον εξανάγκασαν σε φυγή. Σύμφωνα δε με μαρτυρία του Κολοκοτρώνη το Κάστρο αυτό έμεινε το μόνο απόρθητο.
Στα χρόνια της τουρκοκρατίας ο Ιστορικός Πραστός, έδρα της επισκοπής Πραστού και Ρέοντος, πρωτεύουσα της Τσακωνιάς, με περισσότερους από 3.500 κατοίκους οι οποίοι ασχολούνταν με το εμπόριο, προσέφερε πολλά στον απελευθερωτικό αγώνα μέχρι να καταστραφεί, το 1826 από τον Ιμπραήμ ο οποίος τον πυρπόλησε κι έτσι διακόπηκε η οικονομική και πληθυσμιακή του άνθιση. Σήμερα υπάρχουν εκεί ερείπια του Ρέοντος και Πραστού. Κάποιες Βυζαντινές εκκλησίες. Πυργόσπιτα και πλήθος ερειπίων που δείχνουν την άλλοτε ακμή του.
Η Καστάνιτσα, και αυτή προσέφερε στον αγώνα. Γνωστή για την νικηφόρα μάχη κατά του στρατού του Ιμπραήμ και του οπλαρχηγού “Καψαμπέλη” το όνομά του οποίου έχει δοθεί σε μία από τις πλατείες του χωριού. Σήμερα σώζονται σχεδόν όλα τα Πυργόσπιτα και μέρος του παλιού τριώροφου Πύργου Καψαμπέλη, ο οποίος καταστράφηκε στον εμφύλιο. Ξεχωριστή αξία έχει το ξυλόγλυπτο και επίχρυσο τέμπλο της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, δώρο της αυτοκράτειρας της Ρωσίας Αικατερίνης.
Σε χρυσόβουλο Αυτοκρατορικό Βυζαντινό διάταγμα, του έτους 1293, υπάρχει γραπτή αναφορά στην Καστάνιτσα. Πρόκειται για την αρχαιότερη γραπτή αναφορά για συγκεκριμένο χωριό.
Στην περιοχή της Τσακωνιάς (Πραστός, Άγιος Ανδρέας, Καστάνιτσα και φυσικά στους όμορους Δήμους Λεωνίδιου και Απόλλωνος) χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα η τσακώνικη διάλεκτος η οποία έχει ρίζες στην αρχαία Δωρική.
(και ας αφαιρέσει τουλάχιστον τα μισά «τσακώνικα» ( γιατί να έχουμε πάντοτε τόσες υπερβολές για όλα) ..το κείμενο είναι για το δήμο , δεν είναι για την Τσακωνιά,,,, ας προσθέσουμε κάτι και για την πρωτεύουσα του δήμου μας,,,,Άστρος , όχι”στο σημερινό Άστρος….”αλλά επίσης πρέπει να διορθώσουμε “τα παιδία παίζει”…..διχαστικά και άστοχα για ένα κείμενο του ΔΗΜΟΥ , δεν μιλάμε στα καφενεία.)
Η Βόρεια Κυνουρία αντλεί το όνομα της από τον αρχαίο οικιστή της περιοχής Κύνουρο και κατοικείται τουλάχιστον από τη νεολιθική εποχή, με την εγκατάσταση προελληνικών φύλων (Δαναοί, Ίωνες και Δωριείς διαδοχικά). Η περιοχή έγινε σύντομα στόχος των ισχυρών γειτόνων της, των Σπαρτιατών, των Αργείων και των Αρκάδων / Τεγεατών. Αποτέλεσε κυρίως μήλον της έριδος μεταξύ των Σπαρτιατών και των Αργείων, καθώς βρισκόταν ανάμεσα στα δύο κράτη και διέθετε ιδιαίτερη γεω-στρατηγική θέση, γεγονός που κατέληξε σε πολεμική σύρραξη (περί τα τέλη του 11ου π.χ. αιώνα σύμφωνα με τον Ηρόδοτο).
Παρά την έντονη πίεση των γειτόνων της η Κυνουρία πρέπει να παρέμενε ανεξάρτητη μέχρι την εποχή του Αργείου Τυράννου Φείδωνα οπότε και πέρασε στην κυριαρχία του Άργους, που γνώριζε τότε τη μέγιστη ακμή του. Μετά τη Φείδωνα όμως το Άργος άρχισε σταδιακά να παρακμάζει ενώ η Σπάρτη ισχυροποιούταν. Η τύχη της Κυνουρίας φαίνεται να κρίθηκε οριστικά ο 546 π.Χ., στη μάχη της Θυρέας (ή μάχη των Εξακοσίων Επιλέκτων), οπότε η Σπάρτη επικράτησε του Άργους και απέκτησε τον έλεγχο της Κυνουρίας. Το 424 π.Χ. ο αθηναϊκός στόλος έφθασε στα παράλια της Θυρεάτιδος, την κυριεύσε, τη λεηλάτησε και την πυρπόλησε. Η Κυνουρία παρέμεινε Σπαρτιατική μέχρι το 338 π.Χ. όταν ο Φίλιππος Β΄ απέδωσε το βόρειο τμήμα της στους Αργείους μέχρι και τη ρωμαϊκή περίοδο, ενώ η νότια περιοχή των Πρασιών και του Τυρού (η οποία ήταν το φυσικό σύνορο της αρχαίας Σπάρτης) παρέμεινε στη Σπάρτη.
Οι σημαντικότερες πόλεις της αρχαίας Κυνουρίας ήταν στη βόρεια Κυνουρία η Θυρέα και η Ανθήνη και στη νότια Κυνουρία οι Πρασιές, ο Τυρός, η Πολίχνη, η Γλυπία και το Μάριο.
Το έτος 1798 ιδρύθηκε στη θέση Κουτρί του Αγίου Ιωάννη Κυνουρίας, (οικισμός που υπήρξε πρωτεύουσα του κράτους το καλοκαίρι του 1822), ένα ανώτερο Ελληνικό σχολείο και το 1805 περίπου ιδρύθηκε η χειμερινή έδρα της σχολής στα καλύβια του Αη Γιάννη (στο σημερινό Άστρος). Στην περιοχή της Τσακωνιάς (νοτιοδυτικό τμήμα της Βόρειας Κυνουρίας) υπήρξαν τα χωριά Πραστός, Καστάνιτσα και Σίταινα. Οι Τσάκωνες αναφέρονται ως φύλακες των φρουρίων στη βυζαντινή εποχή, με μεγάλη οικονομική δύναμη. Στα τέλη του 19ου αιώνα ο πληθυσμός των τριών χωριών της Τσακωνιάς προσεγγίζει αυτόν της Τριπολιτσάς και στις 16 Μαρτίου του 1821 κηρύττει την έναρξη της επανάστασης. Οι Τσάκωνες πρωτοστατούν στην πολιορκία της Μονεμβασιάς και της Τριπολιτσάς, ενώ συμμετέχουν σε όλες τις μάχες της ελληνικής επανάστασης αλλά και στη Φιλική Εταιρεία. Μάλιστα, κατά την παράδοση, φέρεται ότι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης το 1821 παρέθεσε γεύμα στο Δημήτριο Υψηλάντη, στο Άστρος (γνωστό ως «Κολοκοτρωνέϊκο τραπέζι»). Στις 19 Μαΐου 1821 ο Νικηταράς με 200 μόνον άντρες αντιμετώπισε ηρωικά στα Άνω Δολιανά τους 6.000 Τούρκους του Μουσταφάμπεη. Την επόμενη ημέρα με ενισχύσεις που ήρθαν από τα Βέρβαινα ο εχθρός υποχώρησε με τόσο μεγάλες απώλειες που ο Νικηταράς ονομάστηκε έκτοτε “Τουρκοφάγος”. Η νίκη των Δολιανών μαζί με άλλες (Βέρβαινα, Λεβίδι) υπήρξε καθοριστική για την εξάπλωση και καθιέρωση του Αγώνα στην Πελοπόννησο, γι’ αυτό και αποτέλεσε έναν ακόμα σταθμό της Εθνεγερσίας.
Το 1823 (από 20 Μαρτίου μέχρι 18 Απριλίου) τελείται στο Άστρος η Β’ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων, όπου και ψηφίζεται το αναθεωρημένο σύνταγμα της επαναστατημένης Ελλάδας. Οι κάτοικοι δεν έπεσαν αμαχητί στην επέλαση του Ιμπραήμ, αλλά έπληξαν σοβαρά τα στρατεύματά του. Μετά την καταστροφή του Πραστού από τον Ιμπραήμ το 1826, δημιουργείται το Λεωνίδιο, ο Άγιος Ανδρέας και άλλα Τσακωνοχώρια. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της περιοχής είναι η τσακώνικη διάλεκτος, η οποία έχει ρίζες στην αρχαία Δωρική και ομιλείται μέχρι σήμερα, αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου.
Σε όλους τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες που ακολούθησαν μέχρι τη σύγχρονη εποχή, η περιοχή πλήρωσε τη γενναιότητα των κατοίκων της με βαρύ φόρο αίματος (χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εκτέλεση κατοίκων του Αγίου Πέτρου κατά τη γερμανική κατοχή).
=========================
“και το 1805 περίπου ιδρύθηκε η χειμερινή έδρα της σχολής στα καλύβια του Αη Γιάννη (στο σημερινό Άστρος).”
« “η χειμερινή έδρα της σχολής στα καλύβια του Αγιάννη το σημερινό Άστρος » ( δεν ήταν «χειμερινή έδρα του ιδίου σχολείου» , ήταν «το παράρτημα της Σχολής Καρυτσιώτη» ,το κείμενο αυτό αντιγράφτηκε από την υπάρχουσα ιστοσελίδα του δήμου μας ).ας σταματήσουμε με διχαστικές γελειότητες « τα παιδία παίζει».
Να διορθωθεί , είναι αντίθετο με την Ελληνικη νομοθεσία , από το Επιχειρησικαο Πρόγραμμα και από την ιστοσελίδα του δημου μας.
«το παράρτημα της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγίου Ιωάννου(Αγιάννη) στο Άστρος, χειμερινή έδρα του παλιού Δήμου Θυρέας και σήμερα έδρα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας».
Τι προτείνουμε στο δήμο μας
“Ας διορθώσει ανάλογα στο κείμενο της ιστοσελίδας «το παράρτημα της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγίου Ιωάννου(Αγιάννη) στο Άστρος, χειμερινή έδρα του παλιού Δήμου Θυρέας και σήμερα έδρα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας» και ας αφαιρέσει τουλάχιστον τα μισά «τσακώνικα» ( γιατί να έχουμε πάντοτε τόσες υπερβολές για όλα ….) και τελείωσε , το κείμενο θα γίνει πολύ καλύτερο από το προτεινόμενο και ας χρησιμοποιήσει αυτό προσωρινά
Το ιστορικό Άστρος Κυνουρίας βρίσκεται στη δυτική παραλία του Αργολικού ,εκεί που στο παραπάνω χάρτη διακρίνεται ηαρχαίαπόλητηςΘυρέας, νότια από την πρώτη πόλη της Ευρώπης το ιστορικό Άργος και την έδρα του Μυκηναϊκού πολιτισμού Μυκήνες.
Είναι ευκολότερο να γράψεις ένα καινούργιο κείμενο, παρά να διορθώσεις ένα «στραβό» κείμενο, μερικές φορές δεν διορθώνεται με τίποτα και δεν θέλεις να στενοχωρήσεις, ας πούμε μια καλοπροαίρετη προσπάθεια.Αλλά οι υπερβολές και η στοιχειώδη έλλειψη του Ελληνικού μέτρου καθιστούν την διόρθωση η κριτική αναγκαία, όταν μάλιστα ανώνυμα αναφέρονται σε ένα κείμενο του Δήμου μας.
Το κείμενο αυτό δεν είναι «ιστορικά στοιχεία» για ένα Επιχηρεισιακό Πρόγραμμα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας με 26 χωριά. Είναι ένα καλό άρθρο για ένα περιοδικό κάποιου ομίλου, που έχει τους δικούς του λανθασμένους η και σωστούς συγκεκριμένους στόχους του, για τους δικούς του αναγνώστες και για κουβεντούλες στα γνωστά καφενεία .
Δεν φταίει ο συγγραφέας του κειμένου, αλλά αυτοί που το επέτρεψαν να κατατεθεί στο πρόγραμμα, φαίνεται η συνταγή «τοπόσημα» δουλεύει σωστά, δεδομένου ότι είναι γνωστές οι θέσεις του πιθανού συγγραφέα για ανακρίβειες και διασπορά ψευδών ειδήσεων, που δεν γνωρίζουμε ποιός είναι αλλά θα το μάθουμε , που πρόσφατα ανακλήθηκαν αναγκαστικά από την κατακραυγή της τοπικής κονωνίας π.χ. το «Κάστρο του Άστρους» και «Στο Άστρος, (σημερινό Παράλιο Άστρος) διαδραματίστηκε ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα των πρώτων μηνών της Επανάστασης του 1821.» Ο δήμος απέσυρε το «Κάστρο του Άστρους» από το Επιχηρεισιακό Πρόγραμμα, αλλά στο κείμενο «ιστορικά στοιχεία» συνεχίζεται το ίδιο βιολί με χειρότερα διχαστικά και γελοία σχόλια. Με απλά λόγια «βάλλαμε το λύκο να φυλλάξει τα πρόβατα» , χάθηκαν οι επιστήμονες ιστορικοί του τόπου μας και τώρα διορθώνουμε τα αδιόρθωτα μαργαριτάρια.
Στην επόμενη ενότητα μιλάμε σωστά για το Δήμο Βόρειας Κυνουρίας , αυτό είναι το θέμα για το Επιχηρεισιακό Πρόγραμμα. 2.1.1.2Βασικά Γεωγραφικά και Διοικητικά Χαρακτηριστικά. Ο Δήμος Βόρειας Κυνουρίας ….., αλλά στην ενότητα 2.1.1.1 Ιστορικά στοιχεία δεν βρίσκουμε ουσιαστικά το δήμο μας σχεδόν πουθενά, αλλά βρίσκουμε πολλά άλλα, μερικά τονισμένα πολλές φορές και μερικά πολύ άσχετα.
1)Πολλά και σχεδόν άσχετα, με τα συγκεκριμενα ιστορικά τοπσημα του δήμου μα
Αν είχαμε βάλλει τον «Θουκυδίδη» για «ιστορικα στοιχεία» πάλι θα λέγμαε ότι είναι μεγάλο λάθος πολλά και σχεδόν άσχετα, αυτά κάναμε με το κείμενο «ιστορικα στοιχεία» καλή ιστορία αλλά άσχετη με τα συγκεκριμενα ιστορικά τοπσημα του δήμου μας που πρέπει να αναφέρουμε σε ενα κείμενο του δήμου ( όχι σε ένα βιβλίο ιστορίας της ανθρωπότητας )
Το περισσότερο κείμενο έχει γενικά άσχετα θέματα περιπου 50% του κειμένου ,σχεδόν πάνω από δύο σελίδες από τις συνολικά σχεδόν πέντε σελίδες του κειμένου π.χ. για την μάχη της Πελαγονίας ,,,«Βενετούς υπό τον Morosini”,,, ( από τελευταία παράγραφο της σελίδας 20 «Σύμφωνα με την αρχαιολογική έρευνα…» μέχρι το τέλος της σελίδας 22 και σε άλλες σελίδες ,με εξαίρεση την παράγραφο για την έπαυλη του Ηρώδη, που και εκεί βρέθηκε για κάθε ενδεχόμενο το άσχετο θέμα «το Παράλιο Άστρος» που σε κάθε ευκαιρία το αναφέρουμε όπου μας καπνίσει. Τα θέματα αυτά δεν είναι λάθος. Το μεγάλο λάθος είναι πολλά και σχεδόν άσχετα με τα συγκεκριμένα θέματα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας που αναγκαστικα «ξεχάστηκαν» στις πέντε σελίδες , γιατί προβάλλαμε λεπτομερέστατα λάθος άσχετα θέματα και φάγαμε τις σελίδες .Αυτά τα θέματα εύκολα μπορούσαν να αναφέρονται συνοπτικά σε μια παράγραφο , όχι σε δύο σελίδες από τις συνολικά πέντε , για να υπάρχει διαθέσιμος χώρος για τα συγκεκριμένα θέματα του δήμου μας .Ο κεντρικος στόχος είναι η ιστορία του δήμου μας για συγκεκριμένα θέματα.Διαφορετικά το κείμενο θα έφθανε στις 100 σελίδες..
2)Ιίποτα για τα πολλά ιστορικά χωριά του δημου μας
Δεν αναφέρεται σχεδόν τίποτα για τα πολλά ιστορικά χωριά του δημου μας . Δεν πιστεύουμε ο δήμος μας ηθελημένα , όταν διαβάσει το κείμενο ο αρμόδιος αντιδήμαρχος θα συμφωνήσει μαζί μας , να προβάλλει μόνο «στην χερσόνησο Άστρους (σημερινό νησί Παραλίου Άστρους » σελίδες 22,24 , δεν είναι μόνο αυτά η ιστορία του Δήμου. Το κείμενο πρέπει να περιέχει και τον ανάλογο χώρο για τα πολλά ιστορικά χωριά του δήμου μας.
3)Τίποτα για την ιστορία του δήμου, το παλιό Δήμο Θυρέας και την αρχαία πόλη Θυρέα.
Δεν αναφέρεται τίποτα για την ιστορία του δήμου, το παλιό Δήμο Θυρέας και την αρχαία πόλη Θυρέα. Η αρχαία πόλη Θυρέα υπάρχει στη ιστοσελίδα του δήμου μας , αλλά διαλέξαμε μόνο ότι μας άρεσε από την ιστοσελίδα για να εντυπωσιάσουμε τους φίλους μας.
«Οι σημαντικότερες πόλεις της αρχαίας Κυνουρίας ήταν στη βόρεια Κυνουρία η Θυρέα και η Ανθήνη και στη νότια Κυνουρία οι Πρασιές, ο Τυρός, η Πολίχνη, η Γλυπία και το Μάριο»
Στην αρχαία Ελλάδα ,όπως μας έλεγε ο Θουκυδίδης, οι κάτοικοι των πόλεων ήταν τα κράτη, οι Αθηναίοι, οι Σπαρτιάτες, οι Κορίνθιοι, οι Αργείοι, από τις πόλεις ξεκίναγαν όλα από το Άργος ,η Αργολική γη , ο Αργολικός κόλπος,οι Αργείοι …ο Κορινθιακός κόλπος , οι Κορίνθιοι κλπ.. από την πόλη Θυρέα , η Θυρεάτις Γη, ο δήμος Θυρέας, οι Θυρεάτες κλπ. ΑΥΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΜΑΣ , αυτά τα «ξεχάσαμε», για να γράψουμε για την Πελαγονία και μερικές φορές για να το τονίσουμε όσο μπορούμε περισσότερο το «λιμάνι του Άστρους (σημερινό Παράλιο Άστρος)» , έλεος πια…καλύτερα να αφήναμε τα αρχικά ψέμματα……Στο Επιχηρεισιακό Πρόγραμμα του δήμου στη ενότητα «ιστορικά στοιχεία» πρωταρχικά πρέπει να μιλάμε για την ιστορία του δήμου μας , το παλιο δήμο Θυρέας , το Δήμο Άστρους, ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΔΗΜΟ , έστω λίγα και για την έδρα του δήμου, ας πούμε όσα αναφέρουμε για τον Άκουρο, όχι μόνο για την «χερσόνησο Άστρους» και την Πελαγονία..
4)Το «Παράλιο Άστρος» βρίσκεται συχνά παντού
Το «Παράλιο Άστρος» με διάφορους τρόπους «λιμάνι Άστρους» , «χερσόνησο Άστρους», βρίσκεται συχνά παντού και σε άσχετα θέματα π.χ. στην έπαυλη του Ηρώδη « από τα άνω Δολιανά μέχρι το Παράλιο Άστρος και την Αγία Αναστασιά» γελοία πράγματα τίποτα για το Άστρος…δεν το κουτούλησε κανένας ποτέ μπροστά του , δεν ξέρουμε τι είναι το Ελληνικό μέτρο , στην ίδρυση της Νέας Ρώμης …. « από το Παράλιο Άστρος στα βόρεια μέχρι τις αρχαίες Πρασιές» ούτε Μελιγού, Κορακοβούνι πουθενά , ούτε Άγιος Ανδρέας … «από το Παράλιο Άστρος» με την γνωστή συνταγή «τοπόσημα» έλεος πια.. όλα για το «λιμάνι Άστρους» που δεν έχει σχέση με κανένα κοντόφθαλμο τοπικισμό..και μάλιστα « ο γαϊδαρος είπε τον πετεινό κεφάλα» και ο θεός κάποτε «βαρέθηκε το πολύ κύριε ελέησον….»
5)Τα “παιδία παίζει” , αντίθετα με την Ελληνική νομοθεσία
Στην αρχή της σελίδας 23 μετά από τις προηγούμενες λεπτομέρειες για τους «Βενετούς υπό τον Morosini” βρήκαμε επιτέλους 6 γραμμές για τον Άγιο Ιωάννη και το Δημήτριο Καρυτσιώτη. Με την ευκαιρία ρίξαμε και την γελοία μπαταριά που συνηθίζεται να ακούγεται καθημερινά στα καφενεία πυράμια « η χειμερινή έδρα του ιδίου σχολείου στα καλύβια του Αγίου Ιωάννου (στο σημερινό Άστρος )» ( δεν ήταν «χειμερινή έδρα του ιδίου σχολείου» , ήταν «το παράρτημα της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη»). Στα καφενεία λέμε ότι μας καπνίσει, αλλά στο κείμενο του δήμου πρέπει να γνωρίζει ο συγγραφέας,όπως το γνωρίζει και ο δήμαρχος μας ,πρέπει αυτά που αναφέρουμε να είναι σύμφωνα με την Ελληνική νομοθεσία. Θα διορθώσουμε τελικα την παραπάνω άσχετη μπαταριά του καφενείου και την παρακάτω ιστοσελίδα του δήμου μας.
Δεν προτείνουμε να διορθωθεί, το αδιόρθωτο αυτό κείμενο .
Υπάρχουν σε όλο το κείμενο πολλά μαργαριτάρια, που δεν θα ασχοληθούμε προσωρινά, αλλά θα επισημάνουμε αυτά που ξεχωρίζουν, τα πολλά άλλα αν χρειασθεί θα τα αφήσουμε για αργότερα.
1)« η χειμερινή έδρα του ιδίου σχολείου στα καλύβια του Αγίου Ιωάννου (στο σημερινό Άστρος )» ( δεν ήταν «χειμερινή έδρα του ιδίου σχολείου» , ήταν «το παράρτημα της Σχολής Καρυτσιώτη» ,το κείμενο αυτό αντιγράφτηκε από την υπάρχουσα ιστοσελίδα του δήμου μας ).
Να διορθωθεί , είναι αντίθετο με την Ελληνικη νομοθεσία , από το Επιχειρησικαο Πρόγραμμα και από την ιστοσελίδα του δημου μας.
«το παράρτημα της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγίου Ιωάννου(Αγιάννη) στο Άστρος, χειμερινή έδρα του παλιού Δήμου Θυρέας και σήμερα έδρα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας».
2)« Άκουρος με τα αδέλφια του (Εμμανουήλ και Ιωάννη)», Εμμανουήλ… μεγάλη μπαταριά , ο συγγραφέας ούτε τον Άκουρο ,Οικιστή του Παραλίου Άστρους , δεν γνωρίζει και γράφει μπαταριές. Δεν θα αναφέρουμε εδώ τα σωστά ονόματα , τα ξεχάσαμε… ας τα βρει ο ειδικός «ιστορικός» συγγραφέας του κειμένου και να τα διορθώσει ανάλογα, έχει πολλη δουλειά θα διορθώσει πολλά…άς διαβάσει την ιστορία του τόπου μας …
3) Στις σελίδες 23 και 24, οι τέσσερες τελευταίοι παράγραφοι.
Στη σειρά οι παραγραφοι 1-«Την άνοιξη του 1823..»,2- «Πρέπει ακόμα ..»,3-»Το 1823…», 4-»Το 1824 ο Παναγιώτης»
Η Τρίτη παράγραφος «Το 1823…» βρίσκεται απερίσκεπτα μεταξύ των 2 και 4 ,που αναφέρουν το ίδιο θέμα «Πρέπει ακόμα ..», «Το 1824 ο Παναγιώτης » και είναι σχεδόν επανάληψη της πρώτης.. στην ίδια σελίδα λέμε τα ίδια.. «Την άνοιξη του 1823» που αναφέρει «Σύνταγμα του Άστρους» που το σωστό είναι «Νόμο της Επιδαύρου».
4) «στην χερσόνησο Άστρους « και «στην χερσόνησο Άστρους (σημερινό νησί Παραλίου Άστρους », σελίδες στην αρχή 22 και στην αρχή 24.
Να διορθωθούν αντίστοιχα.
« στην χερσόνησο του Παραλίου Άστρους» και «στην χερσόνησο σημερινό «Νησί» Παραλίου Άστρους »
« στο λιμάνι του Παραλίου Άστρους» και «της Τριπολιτσάς στο λιμάνι του Παραλίου Άστρους»
6) Άστρος, έδρα του δήμου μας
Να προστεθούν στο κείμενο τουλάχιστον δέκα γραμμές για το Άστρος, έδρα του δήμου μας. Θα αφήσουμε το αρμόδιο αντιδήμαρχο να γράψει κάτι για την πρωτεύουσα του δήμου μας.
Ας ξεχάσουμε και τα υπόλοιπα δεν θα τελειώσουμε ποτέ π.χ. «Παραλία Άστρους»
Δυστυχώς το προτεινόμενο κείμενο δεν αρμόζει στο δήμο μας και πρέπει σύντομα να ανακληθεί,ας μην έχουμε καλύτερα προσωρινά «ιστορικά στοιχεία».
Ας διορθώσει ανάλογα στο κείμενο της ιστοσελίδας «το παράρτημα της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγίου Ιωάννου(Αγιάννη) στο Άστρος, χειμερινή έδρα του παλιού Δήμου Θυρέας και σήμερα έδρα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας» και ας αφαιρέσει τουλάχιστον τα μισά «τσακώνικα» ( γιατί να έχουμε πάντοτε τόσες υπερβολές για όλα ….) και τελείωσε , το κείμενο θα γίνει πολύ καλύτερο από το προτεινόμενο και ας χρησιμοποιήσει αυτό προσωρινά.Ιστορία | Δήμος Βόρειας Κυνουρίας (boriakinouria.gov.gr)
Τα κείμενα πρέπει να είναι επώνυμα.
Ρωτάμε, ποιός άραγε έγραψε το κείμενο «Ιστορικά στοιχεία»? Έχει σημασία?
Δεν τα ξέρουμε όλα, αλλά σύντομα θα καταθέσουμε στο δημόσιο διάλογο ένα συγκροτημένο κείμενο για την ιστορία του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας και για όλα τα ιστορικά χωριά.
hhpt/astrosgr.com“Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή. Dedicated to Thyreatis Land.”
#astrosgrcom
Οι αυτόχθονες Πελασγοί είχαν ένα χρυσό κανόνα που για χιλιετηρίδες εφάρμοσαν πιστά μέχρι σήμερα οι κάτοικοι της Θυρέας, τον αμοιβαίο σεβασμό , την συναίνεση , την συνεννόηση και το Ελληνικό μέτρο. Η Θυρεάτις Γη σχετικά μικρός χώρος για χιλιετηρίδες μέχρι σήμερα κατόρθωσε να διατηρήσει την ανεξαρτησία της , την ιδιαιτερότητα της , τασυγκριτικάπλεονεκτήματα της , ταχαρακτηριστικάτης, το πολιτισμό της και να αντισταθεί γενναία και αποτελεσματικά σε πολλούς μικρούς και μεγάλους κατακτητές και επιδρομείς.
Στην ψηφιακή εποχή μας η ιστοσελίδα του δήμου είναι πρωταρχικής σημασίας για την σωστή προβολή του τόπου μας , κάτι αυτονόητο, που όλοι παντού κάτι κάνουν, όσο μπορούνε καλύτερα.
Σχεδόν πριν τρία χρόνια ( Ιανουάριος 2020) κάναμε το κόπο με αναφορές και δημόσιες παρεμβάσεις να καταγράψουμε λεπτομερέστερα τα μικρά και μεγάλα λάθη της ιστοσελίδας του δήμου μας, για να βοηθήσουμε τους αρμόδιους της ιστοσελίδας να κάνουν τα αυτονόητα και τις απαραίτητες διορθώσεις για μια καλύτερη προβολή του τόπου μας. Η περιβόητη ανάπτυξη δεν θα έρθει μόνη της, αν δεν κουνάμε και εμείς τα χέρια μας.
Δεν είμαστε ειδικοί, αλλά θεωρούμε αναγκαίο να προσθέσουμε ότι η υπάρχουσα ιστοσελίδα είναι τεχνικά καλή και είναι δυνατό να βελτιωθεί , αλλά το πρόβλημα είναι τα θέματα που απουσιάζουν και τα κείμενα «θέλουν λίγη δουλειά». ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ .Άμα θέλουμε, με λίγη φαντασία και λίγη δουλειά μπορούμε να φτιάξουμε την ιστοσελίδα καλύτερα , για να προβάλλουμε τον τόπο μας έξυπνα,χωρίς έξοδα και αποτελεσματικά.
Ο δήμος «ξέχασε» διαχρονικά την πρωτεύουσα , το ιστορικό Άστρος.
Παραθέτουμε παρακάτω ,μόνο για δύο θέματα, τι λέγαμε πριν τρία χρόνια, που είναι πολύ επίκαιρα σήμερα.
«Eίναι αδιανόητο στη ιστοσελίδα ενός δήμου να μην υπάρχει σελίδα για την πρωτεύουσα του δήμου με ένα μικρό κείμενο, συγκεκριμένα για το Άστρος, και να υπάρχουν σελίδες που γίνονται σύνδεσμοι για 11 άλλα χωριά του δήμου, αυτό είναι παγκόσμιο ρεκόρ ερασιτεχισμού, στενοκεφαλιάς και στραβομάρας.»
Αυτή η στενοκεφαλιά είναι παγκόσμιο ρεκόρ Γκίνες . Δεν υπάρχει άλλη ιστοσελιδα δήμου στον πλανήτη γη που δεν έχει μια σελίδα για την πρωτεύουσα του δήμου.Αυτό γίνεται διαχρονικά χωρίς ντροπη μόνο στο δήμο μας.
Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας … και δεν ντρεπόμαστε….να το θυμίζουμε.Δείτε τον σύνδεσμο.
«Σε διαφορετική παρακάτω σελίδα στην ιστοσελίδα του δήμου μας μετρήσαμε 39 “Αξιοθέατα” για όλο το δήμο μας, όπως τα Φαράγγια της Μαζιάς και της Ζαρμπάνιτσας, αλλά δεν βρήκαμε πουθενά τίποτα για το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους και για τα δύο σπουδαιότερα μνημεία του δήμου μας, τη Σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη με το παράρτημα της στο Άστρος (που στεγάζεται το μουσείο Άστρους) και τoν «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων,»
Το “AΙΣΧΟΣ ΤΗΣ ΘΥΡΕΑΣ”
Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας … και δεν ντρεπόμαστε…. να προβάλλουμε τα σπουδαιότερα συγκριτικά πλεονεκτήματα του δήμου μας , τον «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και τη Σχολή Καρυτσιώτη. Δεν χρειάζεται να είσαι νευροχειρουργός για να το καταλάβεις. Χρειάζεται να υπάρχει κοινός νους και θέληση . Είναι εδώ μπροστά μας , ΑΥΤΑ ΈΧΟΥΜΕ. Δεν μπορούμε να το πούμε καλύτερα , δείτε το παρακάτω σύνδεσμο.
Τελικά με καθυστέρηση 8 χρόνια και 1,000 σελίδες παρακάλια ανάρτησαν στην σελίδα Αρχαιολογικοί Χώροι και Μουσεία επιτέλους μια φωτογραφία του Αρχαιολογικού ΜουσείουΆστρους. Ευχαριστούμε τον δήμαρχο !!! Όμως το κείμενο είναι κουτσό και λανθασμένο και επίσης απουσιάζει και το κείμενο στα αγγλικά.
Από την σελίδα του δήμου μας , δείτε τα λάθη ,τις αντιφάσεις και τους σολοικισμούς…ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.
«Τα επόμενα χρόνια, έγινε σχολείο και το 1959, έγινε αρχαιολογικό μουσείο. Το 2008 έκλεισε λόγω ζημιών που προκλήθηκαν από σεισμό.
Παραχωρήθηκε στην Εφορεία Αρχαιοτήτων από τον Δήμο Άστρους και μετά από σημαντικές επισκευές και συντηρήσεις μετατράπηκε σε Μουσείο της Κυνουρίας από τον έφορο Αρχαιοτήτων κ. Θ. Σπυρόπουλο, το έτος 1985.»
Το εκθεσιακό υλικό του Μουσείου περιλαμβάνει τις εξής συλλογές: Αρχιτεκτονικά μέλη από την Επαυλη του Ηρώδη του Αττικού στην Εύα (Δολιανά Κυνουρίας), ευρήματα, κυρίως κεραμικά από νεκροταφεία ελληνιστικών χρόνων, μικροαντικείμενα και νομίσματα από διάφορες περιοχές της Κυνουρίας, επιγραφές από διάφορες θέσεις της Κυνουρίας.
Δυστυχώς ξεχάσαμε την ιστορική αλήθεια πως έγινε το μουσείο και προβάλλουμε ένα υπάλληλο του ΥΠΠΟΑ , που σε τυχαίο χρόνο έκανε την δουλειά του .
Η ιδέα του μουσείου Άστρους ξεκίνησε και έγινε πραγματικότητα από τον αείμνηστο σεβαστό καθηγητή μας «αρχαίο Έλληνα» Κυριάκο (Κούλη) Χασαπογιάννη(δεν «μετατράπηκε» από κανέναν , «έγινε» από τον αείμνηστο σεβαστό καθηγητή μας).
Δείτε το σύνδεσμο για περισσότερα την ιστοσελίδα της κοινότητας μας και συγκρίνετε τις δύο σελίδες, τα λόγια είναι περιττά…….
Το Φαράγγι της Λεπίδας αν και δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο διαθέτει υπέροχη φυσική ομορφιά. Για να φθάσει κανείς στο φαράγγι έχει δύο επιλογές είτε από τα Κάτω Δολιανά είτε από τα Καστριτοχώρια.
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη εδώ να μην συγχαρούμε δημόσια το πρόεδρο της κοινότητας Άστρους κ.Κώστα Μπάρλα ,που όσο μπρούσε καλύτερα , αποφάσισε και εδημιούργησε την ιστοσελίδα της κοινότητας.
Είμαστε υπερήφανοι που παρουσιάζουμε και προβάλλουμε την Θυρεάτιδα Γη, το Άστρος και τα γειτονικά χωριά στους πιθανούς επισκέοτες και φίλους, είναι αυτονόητο για μας και το κάνουμε διαχρονικά χωρίς κανένα οικονομικό όφελος,δεν ασχολούμαστε με χρήματα. Είμαστε υπερήφανοι που αφιερώνουμε το χρόνο μας και άλλα έξοδα μας στην Θυρεάτιδα Γη
Δεν σκοπεύουμε, δεν θελουμε, δεν επιχειρούμε και δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε το δήμο μας , που αδιαφιλονίκητα έχει η πρέπει να έχει τον πρώτο λόγο για την προβολή και την ανάπτυξη του τόπου μας. Πάντοτε οι επισκέπτες μας θα κοιτάνε πρώτα την ιστοσελίδα του κάθε δήμου, όταν ψάχνουν που θα περάσουν τις διακοπές τους στη πατρίδα μας , αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Ευχόμαστε και ο δήμος μας κάποτε να καταλάβει τα αυτονόητα.Ας αρχίσει από τα εύκολα, μια ανάρτηση στην ιστοσελίδα του δήμου με λίγες λέξεις και δύο φωτογραφίες για τα αυτονόητα ,για αυτά που έχουμε και μας ξέρει όλος ο ντουνιάς, για τα σπουδαιότερα μνημεία του τόπου μας ,για ότι δήθεν «γιορτάζουμε»…,που είναι εδώ και θα τα βρούμε μπροστά μας ,δεν κρύβονται πιά…..
Τίτλος ΦΕΚ Έγκριση οριοθέτησης ως ενιαίου αρχαιολογικού χώρου των θέσεων «Νησί Αγ. Ανδρέα» και «Χερρονήσι», Δήμου Βόρειας Κυνουρίας, Περιφερειακής Ενότητας Αρκαδίας, Περιφέρειας Πελοποννήσου.
Την έγκριση οριοθέτησης ως ενιαίου αρχαιολογικού χώρου των θέσεων «Νησί Αγ. Ανδρέα» και «Χερρονήσι», Δήμου Βόρειας Κυνουρίας, Περιφερειακής Ενότητας Αρκαδίας, Περιφέρειας Πελοποννήσου, καθώς και ως ενάλιου αρχαιολογικού χώρου της παραλίας στα βόρεια και ανατολικά των ως άνω θέσεων. Η οριοθέτηση του αρχαιολογικού χώρου γίνεται για λόγους προστασίας των αρχαιοτήτων που έχουν εντοπιστεί στις θέσεις και συγκεκριμένα α) στον Αγ. Ανδρέα Κυνουρίας των αρχαίων καταλοίπων του οχυρωμένου οικισμού κλασικών χρόνων με πολυγωνικό τείχος και διατείχισμα στο λόφο του, των εντός των τειχών αρχαιοτήτων (αναλημματικοί τοίχοι, λατομικά μέτωπα, ληνοί και δεξαμενές), αρχαίου πύργου στο χώρο της σύγχρονης κοινοτικής πλατείας και των καταλοίπων κτισμάτων στην περιοχή του σύγχρονου λιμένα και β) της εγκατάστασης στη θέση «Χερρονήσι» με χρήση από τους πρωτοελλαδικούς έως και τους αρχαϊκούς χρόνους, σύμφωνα με τα κινητά ευρήματα που έχουν εντοπιστεί στο χώρο. Ο ενιαίος αρχαιολογικός χώρος οριοθετείται με ενιαία πολυγωνική γραμμή που σημειώνεται με κόκκινο χρώμα στο συνημμένο τοπογραφικό διάγραμμα, που αποτελεί απόσπασμα του χάρτη της ΓΥΣ σε κλίμακα 1/5000 και ορίζεται από τα σημεία 1, 2, 3, …, 86, 1 του πίνακα συντεταγμένων, που συνοδεύει την παρούσα.
Τίτλος ΦΕΚ Χαρακτηρισμός της γέφυρας του ποταμού Βρυσυάτη κοινότητας Αγ. Ανδρέα, επαρχία Κυνουρίας νομού Αρκαδίας ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου.
Κείμενο
“Χαρακτηρίζουμε την γέφυρα του ποταμού Βρυσυάτη, που βρίσκεται στην κοινότητα Άγιος Ανδρέας επαρχίας Κυνουρίας νομού Αρκαδίας, ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο με ζώνη προστασίας 20 μέτρα γύρω του.
Η γέφυρα είναι κτισμένη με αργολιθοδομή και ο δρόμος διαμορφώνεται με καλντερίμι. Η κατασκευή της μπορεί να τοποθετηθεί χρονικά στην περίοδο της ύστερης Τουρκοκρατίας”.
Τίτλος ΦΕΚ Περί χαρακτηρισμού ως αρχαιολογικού χώρου της παραλίας Αγίου Ανδρέα Κυνουρίας.
Κείμενο
“Τροποποιούμε την ΥΑ 12099/779/11-4-1960 (ΦΕΚ 199/Β/11-5-1960) και χαρακτηρίζουμε ως αρχαιολογικό χώρο ολόκληρη την περιοχή Παραλίας Αγίου Ανδρέα Κυνουρίας που ορίζεται από τα αρχαία τείχη, με ζώνη προστασίας πλάτους 50 μ. έξω από αυτά και σε όλο το μήκος τους, σύμφωνα με τα συνημμένα τοπογραφικά σχέδια της Δ/νσεως Αναστηλώσεως ΥΠΠΕ”.
KN 5351/1932
Η Κυνουρία αντλεί το όνομα της από τον αρχαίο οικιστή της περιοχής Κύνουρο, γυιό του Περσέα σύμφωνα με την Αργεία παράδοση. Οι κάτοικοι την Κυνουρίας ήταν σε σειρά Πελασγοί, Δαναοί, Ίωνες και Δωριείς.Οι Κυνουριείς ήταν Ιώνες και έδωσαν το όνομα στην περιοχή από το όνομα τους.
Στη βόρεια Κυνουρία , στα αρχαία χρόνια αντιστοιχούσε στην περιοχή της Θυρεάτιδος γης , υπήρχε ο κύριοτερος οικισμός της περιοχής η Θυρέα και δευτερεύοντες η Ανθήνη, η Νηρίδα, η Εύα και αργότερα τουλάχιστον από το 2.μ,χ αιώνα το Άστρος. .Στο νότιο αντιστοιχούσε στη χώρα των Πρασιών, στην οποία υπήρχε ο κύριος οικισμός Πρασιαί και οι δευτερεύοντες Πολίχνη, Τυρός και Γλυππία. Υποστηρίζεται η άποψη από τους ιστορικούς οι Θυρεάτες προέρχοντο από τους Δαναούς. που εγκαταστάθηκαν στο Άργος, την πρώτη πόλη της Ευρώπης, από το 2,800-2,000 π.χ.
Κοντά στο λιμάνι του Άγιου Ανδρέα υπάρχει το «νησί του Αγίου Ανδρέα» όπου κανείς μπορεί να δει ερείπια κυκλώπειου τείχους που ανήκουν σύμφωνα με τις μαρτυρίες στην αρχαία πόλη Ανθήνη. Σώζονται τμήματα από τον εξωτερικό περίβολο με πύργους του 5ου-4ου αιώνας. π.Χ. Αργότερα η πόλη μεταφέρθηκε χαμηλότερα προς τη θάλασσα, όπου σώζονται υστερορωμαϊκά ερείπια και συμπληρωματική οχύρωση από τους βυζαντινούς χρόνους. Κοντά στο κάστρο σώζεται μισό κατεστραμμένο τοξωτό λιθόκτιστο γεφύρι.
Από το Δήμο μας
Το γραφικό λιμάνι του Αγίου Ανδρέα σε απόσταση 3 χιλιομέτρων από το χωριό με θέα το Μυρτώο πέλαγος. Καθαρή θάλασσα για όλες τις δραστηριότητες. Το λιμάνι δεν έχει άναρχη τουριστική ανάπτυξη και προσφέρει χαλάρωση και απόλυτη ηρεμία. Η μία παραλία έχει βότσαλο και πέτρες και είναι η αγαπημένη των παιδιών, ενώ περνώντας το ποτάμι είναι μία δεύτερη μεγάλη παραλία με ψιλό βοτσαλάκι και διάφανα νερά και σήμα κατατεθέν τον ερειπωμένο ανεμόμυλο που είναι μέσα στο νερό. Η περιοχή είναι γνωστή στους λάτρεις των θαλάσσιων σπορ, λόγω των ανέμων, ενώ νότια του λιμανιού υπάρχει βραχώδης ακτή κατάλληλη για υποβρύχιο ψάρεμα.
Ο μύλος του Άγιου Ανδρέα κολυμπάει στον Αργολικό……
astrosgr.com 
