Month: May 2023

Ευχαριστούμε το Γιώργο Πραχαλιά για το κέιμενο

Σαν σήμερα, στις 25 Σεπτεμβρίου 1849, πεθαίνει τυφλός και πάμφτωχος στον Πειραιά ο ενδοξότερος και ευγενέστερος όλων των αγωνιστών του 1821, ο Νικήτας Σταματελόπουλος, ο θρυλικός Νικηταράς.

Για τους Έλληνες ήταν ο ξακουστός Τουρκοφάγος, ενώ για τους συμπολεμιστές του ήταν ο φτωχός Νικήτας, που ποτέ δεν δέχθηκε να πάρει λάφυρα. Η εμφάνισή του στα πεδία των μαχών ξεσήκωνε τον ενθουσιασμό στους Έλληνες και προκαλούσε τον αληθινό τρόμο στους Τούρκους, που υποχωρούσαν αλαλάζοντας και μόνο στη θωριά του με το σπαθί στο χέρι. Αγνός και ανιδιοτελής, δεν καταδέχθηκε ποτέ να πάρει την παραμικρή αμοιβή, ακόμα και όταν η οικογένειά του πεινούσε. Όπως έγραψε ο Γεώργιος Γαζής, ο γραμματικός του Καραϊσκάκη «Ο Νικήτας επατούσε τον χρυσόν δια να κυνηγήσει τον εχθρόν, ευχαριστούμενος να ονομάζηται πένης ένδοξος παρά πλούσιος άδοξος». Μετά την επανάσταση, όταν ο Τερτσέτης ρώτησε το Νικηταρά γιατί δεν πήρε ποτέ του λάφυρα και ζει τώρα σε τόση φτώχια, ο Νικηταράς απάντησε αυστηρά «Πραματευτής δεν ήμουνα. Η μοίρα μου το θέλησε να γίνω Καπετάνιος. Και δεν θα ήτανε σωστό να κάμω πραμάτεια το Καπετανιλίκι μου για να καζαντίσω!».

Για τον Όθωνα και τους Βαυαρούς, τη Βαυαρική ακρίδα όπως τους αποκαλούσε ο απλός λαός, ο Νικηταράς ήταν κάτι παραπάνω από επικίνδυνος. Όχι μόνο γιατί ο Νικηταράς είχε σταθεί ολόψυχα στο πλευρό του Καποδίστρια, αλλά κυρίως γιατί στο πρόσωπό του οι ρακένδυτοι Έλληνες έβρισκαν ακόμα το ηρωικό τους ίνδαλμα, το ατρόμητο παλικάρι που ενσάρκωνε την τιμή και την υπερηφάνεια τους. Γι’ αυτό το Βαυαρικό παρακράτος τον συνέλαβε και τον φυλάκισε, υποβάλλοντάς τον σε φρικαλέα βασανιστήρια. Και όταν η μικρότερη κόρη του, στην οποία ο Νικηταράς είχε παθολογική αδυναμία, είδε να φέρνουν τον πατέρα της με καταματωμένα ρούχα με φορείο στην αίθουσα του δικαστηρίου που δικάζονταν, έχασε τα λογικά της και από τότε παραληρούσε λέγοντας «ωραία που σου παν’ τα κόκκινα πατέρα μου»…

Όταν μετά την πίεση της κοινής γνώμης ο Νικηταράς επέστρεψε τυφλός από την εξορία που τον είχε στείλει ο Όθωνας, αναγκάστηκε να ζητήσει για πρώτη φορά στη ζωή του από την κυβέρνηση ένα μικρό προνοιακό επίδομα για να μπορέσει να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στα έξοδα νοσηλείας της κόρης του. Η κυβέρνηση αρνήθηκε το επίδομα και του έδωσε μόνο μια άδεια επαιτείας για να ζητιανεύει κάθε Παρασκευή απόγευμα έξω από την εκκλησία της Ευαγγελίστριας στον Πειραιά. Έτσι, ο ημίθεος των Δερβενακίων στέκονταν ρακένδυτος και τυφλός κάθε Παρασκευή απόγευμα στο προαύλιο της εκκλησίας και ζητιάνευε…

Το ξημέρωμα της 25ης Σεπτεμβρίου 1849, η υπέροχη καρδιά του Νικηταρά σταμάτησε να χτυπά. Αμέσως κατακλύστηκε από πλήθος κόσμου το σπίτι του στον Πειραιά, καθώς όλοι οι απλοί άνθρωποι ήρθαν αυθόρμητα να δουν για τελευταία φορά το θρυλικό Νικηταρά. Στη μικρή διαθήκη του άφηνε μόνο το σπαθί του στο γιό του Γιάννη και δήλωνε την τελευταία του επιθυμία: να ταφεί δίπλα στο θείο του τον Κολοκοτρώνη, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.

Την ημέρα της κηδείας συνέβη κάτι το αναπάντεχο. Έξω από το χαμόσπιτο υπήρχε ένα μόνιππο κάρο το οποίο θα μετέφερε τη σορό του Νικήτα στην Αθήνα. Μόλις όμως η σορός βγήκε στο κατώφλι του σπιτιού, το άπειρο συγκεντρωμένο πλήθος ξέσπασε σε γοερά κλάματα και οι παλιοί συμπολεμιστές του που είχαν σηκώσει αρχικά τη σορό, δεν την απόθεσαν στο κάρο αλλά την παρέδωσαν στους αμέτρητους ανώνυμους Έλληνες που προσφέρονταν εθελοντικά να σηκώσουν στις πλάτες τους τη σορό του Νικήτα. Χιλιάδες άνδρες, νέοι, γέροι και παιδιά σήκωσαν διαδοχικά τη σορό και έτσι, από πλάτη σε πλάτη, μεταφέρθηκε η σορός από τον Πειραιά μέχρι την Αθήνα, ενώ από τα μπαλκόνια των σπιτιών που περνούσε η τεράστια πομπή έπεφταν λουλούδια στο φέρετρο. Με αυτόν τον μεγαλειώδη και ανεπανάληπτο τρόπο, ένα ολόκληρο Έθνος σήκωσε στις πλάτες του και ξεπροβόδησε στην αιωνιότητα αυτόν τον υπέροχο άνδρα. Μόνο οι Έλληνες θα μπορούσαν να αποδώσουν τέτοια τιμή σε ένα νεκρό και τέτοια τιμή μόνο στο Νικηταρά θα μπορούσε να γίνει…

Δυστυχώς, σήμερα δεν γνωρίζουμε ακριβώς που ήταν ο τάφος του, καθώς και τι απέγιναν τα οστά του Νικηταρά. Αλλά όπως έγραψε και ο ιστορικός Δημήτριος Καμπούρογλου που προσπάθησε το 1926 να βρει τον τάφο του Νικηταρά «Οι Έλληνες ας παρηγορηθούν δια της σκέψεως ότι δια τον Νικηταράν πάσα η Ελληνική Γη έχει ανοιχτές τις αγκάλας»….

September 25, 2020

Κείμενο -Γιώργος Πραχαλιάς

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή».

astrosgr.com/en «Dedicated to Thyreatis Land.»

#astrosgrcom

Από την διασπορά 25 Μαϊου , 2023

Πρίν λίγα χρόνια ένας φίλος μας προνοητικά  και συνοπτικά  είχε ονομάσει τα πράγματα με το όνομα τους  και  είχε προβλέψει τα αποτελέσματα των  πρόσφατων εκλογών λέγοντας, «φτάσαμε στο σημείο να ντρεπόμαστε να  λέμε είμαστε αριστεροί».

Τα κόμματα υπολογισμένα  απευθύνονται στο εκλογικό σώμα  με διαφορετικούς τόνους για να πάρουν όσους περισσότερους  ψήφους μπορούν από όλες τις πλευρές.. Χαρακτηριστικό παράδειγμα  είναι τα επιτελικά στελέχη της Ν.Δ. υπουργοί Γεωργιάδης και Χατζιδάκης  και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  Πολάκης και Σταθάκης, που μιλάνε με διαφορετικούς τόνους  στους ψηφοφόρους για να πετύχουν τον σκοπό τους , που αντίστοιχα είναι ο ίδιος.

Οι αρχηγοί των κομμάτων είναι τελικά υπεύθυνοι , καθορίζουν τους  εκλογικούς τόνους  και ανάλογα  «μαζεύουν η απλώνουν» τα επιτελικά τους στελέχη για να περάσουν το μήνυμα τους  και  να εισπράξουν ψήφους.

Στις τελευταίες εκλογές η ΝΔ κατόρθωσε να διατηρήσει τα ποσοστά  της με μιά οριακή αυξηση , αν και  ήταν κυβένηση και έπρεπε λογικά να είχε φθαρεί,  και  ο  ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  δέν έχασε τις εκλογές, κατά την κοινή  ομολογία  συνετρίβει, για  εκλογικό «σοκ»  μίλησε ο αρχηγός του .                             

Θα αναφέρουμε παρακάτω τους λόγους για την πολιτική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  , αλλά τα δύο παρακάτω γεγονότα είναι  πολύ σημαντικά  και απαιτούν μεγαλη προσοχή  από όλα τα κόμματα ,για κάθε μελλοντική τακτική και για τους επόμενους  εκλογικούς τόνους .

1) Ο  προσωρινά «αυτοαμφισβητούμενος» από την ηγεσία   τέως υπουργός Πολάκης κέρδισε  συντριπτικά στα Χανιά τον σοβαρό μετριοπαθή  τέως υπουργό Σταθάκη ,αλλά  ταυτόχρονα βροντερά  ολόκληρη η Κρήτη έγινε γαλάζια.

2) Το μεγάλο μήνυμα  της κοινωνίας είναι,  ότι συνετρίβει ο  ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ , αλλά ταυτόχρονα εξαφανίστηκε  και ο  τέως υπουργός Βαρουφάκης  , που λογικα έπρεπε να κέρδιζε από την συντριβή του  ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Η κοινωνία  από αγανάκτηση και οργή κάνει μερικές φορές λάθη, αλλά διαχρονικά είναι σωστή, διορθώνει τα λάθη της  και δεν συγχωρεί ποτέ κανένα, έχει τους δικούς της απαράβατους νόμους.

Ας αναφέρουμε του λόγους για την πολιτική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

• Η κοινωνία  τελικά κατάλαβε  το μεγάλο πολιτικό ψέμμα «διώξαμε την τρόϊκα» … ήρθαν οι «θεσμοί»  και «θα σχίσουμε τα μνημόνια με ένα νόμο» ,ήταν  η   μεγαλύτερη πολιτική απάτη  στην μακρόχρονη ιστορία μας.   Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχασε την αξιοπιστία του με τους «θεσμούς»  και τα «σχισμένα μνημόνια», αλλά δεν έμαθε  το μάθημα του και συνέχισε στην ίδια πορεία με περισσότερα  λάθη.
• Έκανε έξη μήνες «σκληρή διαπραγμάτευση» για να μας φέρει τελικά και άλλα χειρότερα μνημόνια.
• Τελικά έκανε το «κρέας ψάρι» , όπως κατηγορηματικα επεσήμανε  ο  γνήσιος  λαϊκος ηγέτης  της αριστεράς.
• Στην προεκλογική περίοδο ο αρχηγός του θύμισε στους ψηφοφόρους  για τις «τράπεζες»  δεν έφταιγε αυτός αλλά  ο Βαρουφάκης, και  η κοινωνία πολύ σωστά θυμήθηκε και αντέδρασε ανάλογα τιμωρώντας και τους δύο, ακόμα μετράνε τους ψήφους που χάσανε για τις τράπεζες…
• Η ηγεσία δεν ήταν σίγουρη τι έπρεπε να κάνει με το τέως υπουργό Πολάκη , γιατί? Τελικά ποιά πορεία θα αποφασίσει  να ακολουθήσει ,  γιατί περισκέπτεται…?
• Αγκάλιασε τους προδότες «αποστάτες και παραβάτες». Φτάσαμε  να λέμε  ξεδιάντροπα δημόσια η κρατούσα  πολιτική ηθική είναι , δεν είναι πρόβλημα την μια μέρα  να  είμαστε  επιτελικά στελέχη,  ακόμα και υποψήφιοι για αρχηγοί, σε ένα κόμμα  και όταν χάνουμε  βροντερά  τις καρέκλες μας, την άλλη εβδομάδα γινόμαστε  επιτελικά στελέχη στην αντίπλευρη όχθη  για καινούργιες καρέκλες. Με άλλα λόγια δεν ντρέπονται να λένε δημόσια,  σημασία  έχουν οι καρέκλες και οι κουτάλες. Σωστά η κοινωνία  αποκάλεσε τον   Αντωνοραγκουσισμό  οι «αποστάτες και παραβάτες». Δυστυχώς οι  αποστάτες εκλέγησαν πάλι ,έχουν πείρα για τις κουτάλες, αλλά το ουσιαστικο είναι οι αποδέκτες αποδοκιμάστηκαν και οι αποστάτες είναι προδότες.

• Η άποψη οι πολιτικοί μας φίλοι μπορεί να είναι και ο «διάβολος» , άμα μας συμφέρει,  και οι ανεξήγητες τυχοδιωκτικές   «δεξιές και αριστερές»  συμμαχίες,   τελικά δεν συγχωρέθηκαν  και αποδοκιμάστηκαν  κραυγαλέα από την κοινωνία , όλα έχουν τα όρια τους. Ευχόμαστε το μάθημα να έγινε τελικά αντιληπτό. 

• Τελικά έχασε  το ψέμμα, η πολιτική απάτη, «φταίνε οι άλλοι», ο διχασμός, οι ύβρεις , η άρνηση, η τοξικότητα, η διχόνοια, ο Μπαρουφακισμός , ο Πολακισμός, ο Αντωνοραγκουσισμός….. ποτέ πιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  δεν κατάφερε να περάσει κανένα συγκεκριμένο θετικό, γιατί πρωταρχικά είχε επιλέξει και ασχολείτο  αποκλειστικά με την άρνηση και τους υψηλούς τόνους.

• Τελικά η  σημερινη ηγεσία δεν κατάλαβε το μήνυμα των πρόσφατων εκλογών και συνεχίζει το ίδιο βιολί, την άρνηση , δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη θετική πρόταση  και  για όλα «φταίνε οι άλλοι». ( Ο Μητσοτάκης χαμογελά ασταμάτητα , τρίβει τα χέρια του για την εξουσία και δοκιμάζει τους θώκους …. )
• Το δίλλημα  παραμένει και είναι  για όλους «Πολάκης η Σταθάκης».
• Οι εκλογικοι τόνοι στην παρουσα  εκλογική περίοδο θα είναι καταλυτικοί για το πολιτικό σύστημα αλλά και για την ύπαρξη των πολιτικών δυνάμεων.\
• Τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας και τα επιτεύγματα του κοινωνικού κράτους  για το ασφαλιστικό, την υγεία, την παιδεία  σοβαρά   απειλούνται  σήμερα  και  είναι αναμφισβήτητα  τα μεγάλα θέματα της κοινωνίας,  όσο ποτέ άλλλοτε.
• Αυτό  λογικά θα έπρεπε να δυναμώνει την αντιπολίτευση σε μια παγκόσμια λαίλαπα που έρχεται. Αυτό δεν έγινε στις τελευταίες εκλογές γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν γίνεται πια πιστευτός  από την κοινωνία και αυτό είναι το μεγαλύτερο του πρόβλημα που πρέπει να λύσει για να επιβιώσει.
• Η αναξιοπιστία   προήλθε από τα αρχικά  στρατηγικά λάθη ( «τρόίκα και θεσμοί», «το κρέας έγινε ψάρι» , «σκληρή διαπραγμάτευση …για τις τράπεζες..»)  αλλά  διαχρονικά  δυναμώνεται  με  τα πολλά άλλα  μικρά λάθη  και  μετατρέπεται τελικά σε έλλειψη ουσιαστικού  περιεχομένου.
• Αναλαμβάνω την ευθύνη μέχρι σήμερα δεν σημαίνει  άδεια λόγια, αλλά  σημαίνει έμπρακτα κάνω το αυτονόητο για να σταματήσει ο κατήφορος. Όταν  αναλαμβάνεις την ευθύνη  και ταυτόχρονα συνεχίζεις  το ίδιο βιολί «φταίνε οι άλλοι» χωρίς ουσιαστικές προτάσεις,  τελικά αυτοπυροβολείσαι και κάνεις κακό  αρχικά κόμμα σου  και γενικά στην προοδευτική  παράταξη που θέλεις να εκπροσωπήσεις.Αυτό το θέμα θα το διαχειριστεί το κόμμα,  αν μετά τις εκλογές θα έχει χάσει ακόμα πέντε  μονάδες.
• Αυτή η τακτική  καταλήγει  να είναι άλλο ένα  πολιτικό δώρο  στους πολιτικούς αντιπάλους που θα το απολαύσουν και θα  το διαχειριστούν
• Ο αρχήγός του ΠΑΣΟΚ -Κίμημα αλλαγής βιάστηκε και απροετοίμαστος έκανε το πρώτο λάθος που θα το πληρώσει ανάλογα,  είπε   δεν θα κάνει συνεργασία ούτε αν έχει 148-149 έδρες ο Μητσοτάκης…τότε το ερώτημα παραμένει  πως θα κυβερνηθεί η χώρα….Θα ήταν σωστότερο να έλεγε έχουμε πρόγραμμα συγκεκριμένο και αυτό μας ενδιαφέρει ….να περάσουμε το πρόγραμμα μας .

Ο Μητσοτάκης  σκέπτεται να γίνει δυνάστης  τουλάχιστον για δέκα χρόνια  και μετά βλέπουμε. Θέλει και προτείνει για πολιτικό αντίπαλο  τον Πολάκη και τον Βαρουφάκη….Ο καθένας θέλει  ότι τον συμφέρει και με χαρά δέχεται τα πολιτικά δώρα από όπου και αν προέρχονται. Το ιδανικό σενάριο  για την δεξιά έχει στηθεί και αυτό είναι η διαίρεση της αντιπολίτευσης σε δύο αντιμαχόμενους ισοδύναμους   ισχυρούς πόλους , ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  και ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής .

Η κοινωνία τελικά θα αποφασίσει και θα διαλέξει  ένα κόμμα από το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  και ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής  που θα το κάνει  την αξιωματική αντιπολίτευση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  έχει  πρόσφατα αποδείξει δεν μπορεί να κυβερνήσει, ούτε να είναι η αξιωματική αντιπολίτευση, χάνει έδαφος , βρίσκεται σε πτώση και ασχολείται με την άρνηση και   για όλα  «φταίνε οι άλλοι».

Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής , η  μεγάλη δημοκρατική παράταξη πρέπει να «ωριμάσει βίαια»  και ορθολογικά , έμπρακτα με  πραγματικές «δημοκρατικές διαδικασίες» να καταθέσει  σοβαρά χωρίς υψηλούς τόνους το πρόγραμμα της  ,που θα κληθεί αργότερα « με δημοκρατικές διαδικασίες» να εφαρμόσει. Αν τα κόμματα δεν λειτουργούν δημοκρατικά, τελικά εμείς θα τα πληρώνουμε όλα και ποτέ δεν θα δούμε  ούτε ήλιο ούτε στον ήλιο μοίρα.

Προκαλούμε δημόσια την δημοκρατική παράταξη να πάρει θέση για το μεγάλο θέμα της δημοκρατίας, κάτι που αρνούνται να πάρουν θέση  οι σημερινοί ηγέτες της, την περιορισμένη θητεία  για όλα, κάτι που μας δείχνει ξεκάθαρα η μεταπολίτευση.  Μόνο με έντιμη και ξεκάθαρη πορεία για τις δημοκρατικές διαδικασίες  θα πάμε μπροστά ,θα γίνουμε αξιωματική αντιπολίτευση και κυβέρνηση η αν μείνουμε στα ίδια θα συνεχίζουμε να διαμαρτυρόμαστε για την λεηλασία….

Στην Αρκαδία συνεχίσαμε  την «συντήρηση»  και τα τζάκια, για εξήντα χρόνια …. θέλουμε τα «ίδια», καλά περνάμε… αλλά δεν φταίμε εμείς … τι να πούμε.

Στις επόμενες εκλογές οι  καινούργοι «μασκαράδες και ψευταράδες» πρέπει να  φύγουν οριστικά  από την πολιτικη ζωή μας και να μπουν οριστικά στο πάγκο τους και στα ντουλάπια της ιστορίας.

Ο εμφύλιος πόλεμος του 1946 και η δικτατορία του 1967 αναμφισβήτητα αρνητικά και διχαστικά επηρέασαν την μεταπολίτευση και εμπόδισαν την κοινωνία να ασχοληθεί με τα πραγματικά προβλήματα της . Κάποτε πρέπει να γυρίσουμε σελίδα,  να σταματήσουμε  τις ύβρεις, τους διχασμούς  και τα χρωματιστά καφενεία. Η σημερινή νέα γενιά είναι η τρίτη γενιά από τον εμφύλιο , που έγινε πριν 77 χρόνια, δεν φταίνε οι άλλοι, σήμερα εμείς μπορούμε καλύτερα.

Ας αρχίσουμε από τα αυτονόητα, σε κάτι που συμφωνούμε όλοι.

Ας γυρίσουμε σε μια καινούργια  σελίδα,  την συναίνεση , την  αναγκαία εθνική συννενόηση  και τον αμοιβαίο σεβαστό πολιτικό πολιτισμό. Μπορούμε καλύτερα.

Πρέπει να κάνουμε αυτά που λέμε δημόσια  και αν δεν τα κάνουμε , με νόμο να τιμωρούμαστε υποδειγματικά για πολιτική απάτη.

Η περιορισμένη  θητεία  όλων των αιρετών μας ηγετών  για όλες τις δημόσιες θέσεις  στο κράτος  , στα  κόμματα και  όλους τους δημοσίους φορείς ,  είναι επτά χρόνια.  Ο Ροβεσπιέρος, ο “Αδιάφθορος ” , τον καιρό της παντοδυναμίας του έχει θεσπίσει και ακολουθήσει  πειστά την περιορισμένη  θητεία της μιαs μέρας, γιατί  ήξερε η εξουσία διαφθείρει. Οι αμερικάνοι έχουν θεσπίσει την περιορισμένη θητεία για τον πρόεδρο και οι αρχαίοι Ελληνες αφάρμοσαν καλύτερα τον εξοστρακισμό. Όσο και να φαίνεται υπερβολικό ,η εξουσία  που είχε ήταν μόνο για μια μέρα και ανανεώτανε  κάθε  μέρα, επτά χρόνια  ίσως είναι πολλά. Η περιορισμένη θητεία για όλα τα δημόσια λειτουργήματα  έχει τις ρίζες της στις θέσεις του Πρωταγόρα για την δημοκρατία , γιατί στον Πρωταγόρα δεν υπάρχουν «ειδικοί» , επαγγελματίες πολιτικοί, για να μιλούν αποκλειστικά  και όπως τους συμφέρει  για  την «ντροπή και το δίκαιο». Πρέπει να γνωρίζουμε και ταυτόχρονα να εφαρμόζουμε, η πολιτική δεν είναι προσοδοφόρο επάγγελμα, γιατί τότε αυτονόητα  υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων.

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πηγές

Πρωταγόρας-Η ντροπή και το δίκαιο είναι οι βασικές και καταλυτικές προϋποθέσεις της δημοκρατίας και της κοινωνίας. – astrosgr.com

Τι είναι και τι δεν είναι δημοκρατία , ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο..»  και τι κάνουμε σήμερα   3-3 – astrosgr.com

Το άρθρο έχει δημοσιευθεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News Από ftzivel – 25 Μαϊου , 2023

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή».

astrosgr.com/en «Dedicated to Thyreatis Land.»

#astrosgrcom

Στο χάρτη παραπάνω η Βυζαντινή Αυτοκρατορία το 555 μ.χ. ήταν στο μεγαλέιο της ακμής της

Οι τρείς χάρτες περιγράφουν κραυγαλέα τα μάθήματα της ιστορίας  που είναι πολύ επίκαιρα σήμερα, ο πόλεμος δεν τελείωσε…..

Την 29 Μαϊου 1453 «μαύρη Τρίτη» και αποφράδα ημέρα για το Ελληνικό  έθνος ,τον χριστιανισμό και τον δυτικό πολιτισμό «η Πόλις Εάλω» , η Βασιλεύουσα αλώθηκε και υποδουλούθηκε στους Οθωμανούς «βάρβαρους»  κατακτητές . Η πτώση της Κωνσταντινούπολης στους Οθωμανούς  χαρακτηρίστηκε «το αίσχος των Λατίνων» γιατί ευτυχώς οι λιγοί φανατικοί  διδάσκουν στα παιδιά τους το μίσος για το δυτικό πολιτισμό δεν σταμάτησαν τον πόλεμο μέχρι σήμερα  και η «δύση»  αποδέχεται αυτά χωρίς καμία αντίδραση,  αγνοώντας την δική τους άλωση  που γίνεται καθημερινά αναπόφευκτη.

«Η εξουσία φθείρει και το χρήμα διαφθείρει» το 1453  και σήμερα, δεν ξεχάσαμε τους «πάση θυσία» πρωθυπουργούς μιας καμμένης γης …

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

«Η Βυζαντινή αυτοκρατορία των πρώτων χρόνων του 13ου αιώνα βρισκόταν σε αναταραχή και σε παρακμή. Η οικονομία πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, η διαφθορά στον κρατικό μηχανισμό γιγαντωνόταν, ενώ η εκμετάλλευση του λαού από τους κρατικούς αξιωματούχους και η συστηματική παραμέληση των επαρχιών από τους αυτοκράτορες είχε αποξενώσει τις επαρχίες από την πρωτεύουσα.» 

Ουσιαστικά το τέλος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας άρχισε το  1204  με την τέταρτη σταυροφορία που προσκάλεσαν στην Βασιλεύουσα οι «πραιτωριανοί»  της εξουσίας για να ξαναπάρουν τις χαμένες  «κουτάλες» από τους άλλους πραιτωριανούς . Η αυτοκρατορία  μετα το 1204  τεμαχίστηκε σε μικρότερες «αυτοκρατορίες» και σε ασταμάτητους εμφύλιους πολέμους μεταξύ τους απο το 1204  μέχρι το 1453 . τελικά παρέδωσαν την Βασιλεύουσα στους Οθωμανούς.

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία  μετα το 1204  τεμαχίστηκε σε μικρότερες «αυτοκρατορίες» με ασταμάτητους εμφυλίους πολέμους.

Οι Οθωμανοί ανενόχλητοι  , από τους εμφυλίους πολέμους μεταξύ των πραιτωριανων αυτοκρατόρων ,άρχισαν το δικό τους μεγαλεπήβολο σχέδιο  να πάρουν την πόλη , που το σχέδιο  είχε αρχίσει πριν το 1204  και  ολοκληρώθηκε σχεδόν μετά από 300 χρόνια ,κάτι που δεν καταλαβαίνουν σήμερα  οι «Λατίνοι του αίσχους» .

Ο «μαρμαρωμένος Βασιλιάς» τελικά έμεινε μόνος με 2,000 μισθοφόρους , 5,000 πολιτικοφύλακες  και 170  Σφακιανούς να υπερσπίσει την πόλη μπροστά σε 150,000  φανατικούς Οθωμανούς .

Νωρήτερα είχε απορρίψει επιγραμματικά την πρόταση του Μωάμεθ Β’ να παραδόσει την πόλη με  αντάλαγμα την ελευθερία του και το Δεσποτάτο του Μωρέος .

«Το δε την πόλιν σοι δούναι ουτ’ εμού εστίν, ουτ’ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ού φεισόμεθα της ζωής ημών».

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία  το 1450  ήταν έτοιμη να παραδοθεί και υποδουλωθεί στουε εχθρούς της.

Οι Οθωμανοί είχαν μεγάλα σχέδια και δεν σταμάτησαν το έργο τους για 300 χρόνια ………

Ήταν  «μαύρη Τρίτη»  αποφράδα ημέρα 29 Μαΐου 1453, όταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου «έπεφτε» μπροστά στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού, υπερασπιζόμενος την Βασιλεύουσα.

Οι  ήρωες Σφακιανοί συνέχιζαν την αντίσταση  και την σφαγή των Οθωμανών  και μετά την άλωση μέχρι τον θάνατο και του τελευταίου.

Ο «μαρμαρωμένος Βασιλιάς» αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος αναφώνησε δυνατά πριν τον επερχόμενο  θάνατον του.

 “ουκ έστι τις των Χριστιανών τού λαβείν την κεφαλήν μου απ’ εμού;”

Τετρακόσια χρόνια αργότερα όταν η Ελληνική επανάσταση στο δεύτερο έτος έδειχνε τις δυσκολίες που υπήρχαν, οι Αγγλοι φίλοι μας έστειλαν ένα ναύαρχο να συμβιβάσει τους εμπολέμους .Ο ναύαρχος συνάντησε τον γέρο του Μωριά στο Ναύπλιο και του ζήτησε να συμβιβαστεί με τους Τούρκους κατακτητές και ο γέρος του Μωριά έδωσε την απάντηση.

Παρακάτω ο γέρος του Μωριά με δύο λόγια τα λέει όλα.

–Εμείς ποτέ δεν παραδοθήκαμε , πολεμάμε τους Τούρκους κατακτητές ασταμάτητα τετρακόσια χρόνια στους κάμπους και στα βουνά, και για να καταλάβει καλύτερα ο ναύαρχος συνέχισε . Φωτιά και τσεκούρι στους συνεργάτες των κατακτητών. Ο ναύαρχος κατάλαβε καλά και η συνάντηση τελείωσε γρήγορα.

Την 29 Μαϊου 1453  «η Πόλις Εάλω»  αλλά  ο πόλεμος από ευτυχώς  λίγους φανατικούς συνεχίζεται σήμερα , ας ξυπνήσουν κάποτε οι φίλοι μας στη «δύση» για να αποφύγουν την δική τους άλωση.

Πηγές

Χαρτες Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Δείτε τους συνδέσμυς για περισσότερα

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%85%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF-%CE%9F%CE%B8%CF%89%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%B9

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%B1%CF%82

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

• Έμε ζβαϊχουντε , έμε γράφουντε τσαι έμε νιούντε Τσακώνικα κάθε ρ αμέρα.> Διαβάζουμε , γράφουμε και μιλάμε Τσακώνικα κάθε μέρα.
• Σ’ εμαθήτσε απότσου τσ’ ανακατουτά> Τα έμαθε απ’ έξω κι ανακατωτά.
• Έμε νιουρίζουντε όταν σι έμε γράφουντε σι έμε μαθέντε> Γνωρίζουμε όταν τα γράφουμε τα μαθαίνουμε.

Νι έμε χρηστούντε ταν Τσακωνιά > «Το οφείλουμε στη Τσακωνιά»>

• Από, Σωτήρης Λυσικάτος ,Τσακώνικο Ανθολόγιο Tόμος Θ ,Αρχείον Τσακωνιάς ,2006

1.  Αφέγκη νάμου- V
2.  Α γρούσσα νάμου – astrosgr.com V
3.  
4.  
5.  
6.  Οι αμέρε ταρ εβδιμά- V
7.  Ο χρόνε – V  
8.  To ευατζέλιε ταρ αγάκη – V
9. Ο άσωτε υζέ
10.  Το θάμα ταρ Υπαπαγκή
11.  O Παπουλάκο
12.  
13. A Παλιοχώρα– V
14. Το Δέρεδε  – V
15. Ο Μπραϊμη τα Τσακωνιά   – V
16. Οι Τσακωνοαμερικάνοι   V
17. Ένα Τσάκωνα ταν Αμεριτσή  – V
18. Ιστορία με του Γερμανοί
19. Κουβέντα από το Μέανε  – V

==========================

Αργότερα , είναι δύσκολα για αρχάριους???

1.  Το πάθημα του σκαλικού
2. Ο λιούκο τσαι το ζουφάλι
3. Το χιουρί

Πηγές

Αρχείο Τσακωνιάς

Σωτήρης Λυσικάτος ,Τσακώνικο Ανθολόγιο Tόμος Θ ,Αρχείον Τσακωνιάς ,2006

Γιάννη Καμβύση” Για να κοντούμε τα γρούσσα νάμου “ (Για να κρατήσουμε τη γλώσσα μας) .

Κείμενα : Από την ομάδα, Η γλώσσα των Τσακώνων

«Το οφείλουμε στη Τσακωνιά». > Νι έμε χριστούντε ταν Τσακωνιά .

Απο την διασπορά, 8 Μαϊου , 2023

Θεωρούμε σημαντικό να καταθέσουμε κάτι , που δυστυχώς είναι αυτονόητο , έμπρακτα και διαχρονικά φαίνεται  πλέον ολοφάνερα,  δεν το καταλαβαίνουν πολλοί πρόκριτοι, προεστοί και συμπολίτες μας.

Όταν λέμε να αναρτήσουμε  χωρίς έξοδα δύο φωτογραφίες στην ιστοσελίδα του δήμου μας για την Εθνοσυνέλευση και την Σχολή Καρυτσιώτη ,  αυτά που έχουμε, δεν το λέμε για να προβάλλουμε τον Καρυτσιώτη, αλλά για να προβάλλουμε τον τόπο μας, που δεν  είναι μιά μικρή πλατεία,  αλλά ολόκληρος ο δήμος μας , η Κυνουρία ,η Πελοπόννησος και η πατρίδα μας. Όταν προβάλλουμε τους γείτονες μας ας πούνε  Τσάκωνες και ας πούμε την όμορφη Καστάνιτσα ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ  προβάλλουμε τον τόπο μας. Όταν προβάλλουμε τον τόπο μας δεν το κάνουμε για τους ντόπιους φίλους μας, αυτοί τα γνωρίζουν όλα,  αλλά το κάνουμε για τους πιθανούς επισκέπτες μας.ΟΤΑΝ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΚΑΡΥΤΣΙΩΤΗ  ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟ ΜΑΣ.

ΓΙΑΤΙ να υπάρχει ΤΟΣΗ ΚΟΥΤΑΜΑΡΑ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΚΕΦΑΛΙΑ για το ιστορικό Άστρος και τον τόπο μας γενικά. Ας το ξαναπούμε . Δεν  λέμε ούτε θέλουμε  να προβάλλουμε τον Καρυτσιώτη,,, ούτε μια μικρή πλατεία , αλλά τον τόπο μας ,  την «γούβα» μας, ολόκληρο το δήμος μας , τη Κυνουρία ,τη Πελοπόννησο  και τη πατρίδα μας.

Η κεντρική σελίδα της  καινούργιας ιστοσελίδας του δήμου μας που έγινε πρόσφατα , χωρίς μία φωτογραφία  και μία αναφορά για την πρωτεύουσα του δήμου μας το ιστορικό Άστρος και ότι έχουμε, την Εθνοσυνέλευση και την Σχολή Καρυτσιώτη,  είναι μιά ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΥΒΡΙΣ της τοπικής κοινωνίας.

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ,  με αυτά  τα αυτονόητα που δεν κάνουμε διαχρονικά , ΑΥΤΟΠΥΡΟΒΟΛΟΎΜΑΣΤΕ. ΘΑ ΒΟΥΛΙΑΞΟΥΜΕ. 

Ακούσαμε ο δήμαρχος  «κοσκινάει»….  και θέλει να κάνει μια ολική αναμόρφωση της σελίδας που πρέπει να γίνει σωστά, μελετημένα  καί με «κόστος» και δεν πρέπει να γίνουν μπαλώματα. Με τη νέα θητεία θα το βάλλει μπροστά από την αρχή!!! Έλεος πια.

Η πρόσφατη αλλαγή δεν ήταν ένα μεγάλο «μπάλωμα» ?  Μήπως ήταν ένα «μπάλωμα» για να σβήσουμε το Άστρος? Γιατί δεν την «ξεμπαλώνει» και να βάλλει κάτι και από το Άστρος ? Για να προσθέσει δύο φωτογραφίες, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ  ΕΠΙΤΕΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ? Γιατί έκανε ΠΡΟΣΦΑΤΑ τις  άλλες μεγάλες αλλαγές ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΤΡΟΣ  ? Δεν το καταλαβαίνει ,δεν μπορεί η δεν θέλει?  Σε ποιούς απευθύνεται. Έλεος πια…… Για τι να περιμένουμε την επόμενη θητεία… να ανεβάσουμε δύο φωτογραφίες στη κεντρική σελίδα … γιατί ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΜΙΣΗ ΩΡΑ  δεν προσθέτει δύο φωτογραφίες  μαζί με τα πρόσφατα  «μπαλώματα»…Αυτό έπρεπε να είχε γίνει από το 2014 .

Οι φίλοι μας και οι γείτονες μας , όλοι είμαστε στη ίδια βάρκα της Θυρέας ,δεν περισσεύει κανένας ,δεν ανοίγουμε ποτέ τρύπες ,ούτε αφήνουμε άλλους να ανοίγουν τρύπες …,γιατί τελικά θα βουλιάξουμε και θα πνιγούμε όλοι στο τέλος ……

Όταν κάποιος μας επισκέπτεται δεν έρχεται να δει μόνο μια πλατεία, πάντοτε βλέπει περισότερα ας το καταλάβουμε…. Ας το πούμε διαφορετικά και επιγραμματικά ,είναι στο συμφέρον μας να προβάλλουμε τους γείτονες μας  (και είναι στο συμφέρον μας να μην αυτοπυροβολιόμαστε), τελεία και πάβλα.Ο δήμαρχος μας δεν χρειάζεται την άδεια κανενός για να προβάλλει τον τόπο μας. ΕΧΕΙ ΕΝΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ και το υποσχέθηκε.Τελικά ο κοινός νους θα επικρατήσει.

ΑΡΚΕΤΑ ΜΕ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ

 astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πηγές

Οι φωτογραφίες από την κεντρική ιστοσελίδα του δήμου μας τα λένε όλα. – astrosgr.com

Δημόσια Απαίτηση για ανάρτηση στην ιστοσελίδα του δήμου κειμένου και φωτογραφίες για τον «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και τη Σχολή Καρυτσιώτη – astrosgr.com

Άστρος Κυνουρίας : Ιστορική αναδρομή – astrosgr.com

 «Αρχαιολογικοί Χώροι και Μουσεία» από την ιστοσελίδα  του δήμου μας Discover ΚΥΝΟΥΡΙΑ ΠΑΝΘΥΡΕΑΤΙΣ ΓΗ   και  άλλα που τα “ξέχασαν”, 1-4. – astrosgr.com

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ Ἱστορίαι (2.27.1-2)

[2.27.1] “Ἀνέστησαν δὲ καὶ Αἰγινήτας τῷ αὐτῷ θέρει τούτῳ ἐξ Αἰγίνης Ἀθηναῖοι, αὐτούς τε καὶ παῖδας καὶ γυναῖκας,…..2.27.2] ἐκπεσοῦσι δὲ τοῖς Αἰγινήταις οἱ Λακεδαιμόνιοι ἔδοσαν Θυρέαν οἰκεῖν καὶ τὴν γῆν νέμεσθαι, ….ἡ δὲ Θυρεᾶτις γῆ μεθορία τῆς Ἀργείας καὶ Λακωνικῆς ἐστίν, ἐπὶ θάλασσαν καθήκουσα. καὶ οἱ μὲν αὐτῶν ἐνταῦθα ᾤκησαν, οἱ δ᾽ ἐσπάρησαν κατὰ τὴν ἄλλην Ἑλλάδα”.

Το άρθρο έχει δημοσιευθεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News Από ftzivel – 8 Μαϊου , 2023

 astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή».

astrosgr.com/en «Dedicated to Thyreatis Land.»

#astrosgrcom

Απο το Δημο μας

“Καταπράσινο ορεινό χωριό με υπέροχη θέα και γνωστό για την νικηφόρα μάχη του Νικηταρά, επονομαζόμενου και Τουρκοφάγου, το Μάιο του 1821. Βρίσκεται στα 1050 μέτρα απέχει 25 χιλιόμετρα από την Τρίπολη, 45 από το Άστρος και διαθέτει καλές τουριστικές υποδομές, με ξενώνες, ταβέρνες. Ιδανικό χωριό για Σαββατοκύριακα και τριήμερα, κατάλληλο για όσους αγαπούν τη φύση και τους περιπάτους, από το χωριό περνά το Ευρωπαϊκό Μονοπάτι Ε4. Ενώ ιδιαίτερη προτίμηση δείχνουν οι επισκέπτες και για το Δασικό χωριό που βρίσκεται λίγο πιο έξω από τα Άνω Δολιανά. Φημισμένο είναι το μάρμαρο Δολιανών ενώ μπορείτε να επισκεφτείτε το Λαογραφικό Μουσείο Χριστοφίλη και να δείτε την τέχνη και παράδοση της περιοχής. Μεγάλη προσέλευση έχει η γιορτή καστάνου, τοπικού προϊόντος της ορεινής Κυνουρίας, που γίνεται το Φθινόπωρο, και στην οποία ο επισκέπτης μπορεί να γευτεί το κάστανο σε δεκάδες συνταγές. Οι κάτοικοι του χωριού μεταφέρονται στα Άνω Δολιανά από τα Κάτω Δολιανά την 23η Απριλίου όπου μεταφέρουν και την εικόνα του Αγίου Γεωργίου από το ένα χωριό στο άλλο με τα πόδια, έθιμο που περνά από γενιά σε γενιά.”

https://www.discoverkynouria.gr/el/sights/ano-doliana

Μια φίλη μας παρατηρεί από τα”Δολιανά Αρκαδίας”

“Το σωστό είναι:Η μεταφορά της εικόνας του Αγίου Γεωργίου γίνεται την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου με τα πόδια από τα Άνω Δολιανά στα Κάτω Δολιανά όπως μεταφέρονταν και οι κάτοικοι παλιά για να περάσουν το χειμώνα στα χειμαδιά (κάτω Δολιανά)Επίσης το χωριό έχει μεγάλη παραγωγή κερασιών που παραλείφθηκε.”

Από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης

Το δασικό χωριό «`Ανω Δολιανά» του Νομού Αρκαδίας βρίσκεται στις βόρειες πλαγιές του Πάρνωνα, σε υψόμετρο 1.180μ. περίπου, στη θέση Χορευταρού – Κρέκιζα του ορεινού οικισμού `Ανω Δολιανών του Δήμου Κυνουρίας, σε απόσταση 20χμ. ΝΑ της Τρίπολης.

Κατασκευάστηκε από το Δασαρχείο Κυνουρίας, με πιστώσεις του Υπουργείου μας, και έχει δυο οδικούς άξονες πρόσβασης. Η έκτασή του είναι 29 στρέμματα και αποτελείται από 20 ξύλινες μονοκατοικίες. Από αυτές, άλλες έχουν μια κρεβατοκάμαρα – όπου μπορούν να φιλοξενηθούν άνετα 2-3 άτομα – και άλλες δυο ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες – όπου μπορούν να μείνουν 4-5 άτομα. Οι μονοκατοικίες συμπληρώνονται με μπάνιο, κουζίνα, ψυγείο, κι έναν ενιαίο ευρύχωρο καθιστικό χώρο με τζάκι και τραπεζαρία.

Επίσης, υπάρχει ένα κεντρικό εστιατόριο διακοσίων ατόμων, με ένα μεγάλο τζάκι στη μέση, όπου οι επισκέπτες απολαμβάνουν τις ντόπιες λιχουδιές, φτιαγμένες με αρκαδικές συνταγές, από γνήσια τοπικά προϊόντα.

Η κατασκευή του δασικού χωριού έχει γίνει με ιδιαίτερη φροντίδα. Οι ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις, τα δίκτυα φωτισμού, ύδρευσης και αποχέτευσης είναι άριστα, ενώ τα ειδικά μέσα πυρόσβεσης που υπάρχουν εξασφαλίζουν την ασφάλεια της διαμονής.

Ο επισκέπτης, όλες τις εποχές του χρόνου, μπορεί να αποδράσει για λίγο μακριά από το άγχος και τη ρύπανση του περιβάλλοντος των μεγαλουπόλεων, και να περιπλανηθεί στο γραφικό περιβάλλον του δασικού χωριού, με τους πέτρινους τοίχους, τα πεζούλια και τα μονοπάτια, να παρατηρήσει και να θαυμάσει την πλούσια φύση και τις λειτουργίες της, να την αγαπήσει και να την προστατέψει. Μπορεί επίσης να μάθει την ιστορία και να γνωρίσει τη ζωή των σύγχρονων κατοίκων της Αρκαδίας, καθώς η θέση του δασικού χωριού είναι τέτοια, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ορμητήριο για επισκέψεις στα πανέμορφα παραδοσιακά χωριά της περιοχής.

Οι επισκέπτες του δασικού χωριού έχουν τη δυνατότητα να ασχοληθούν με διάφορες άλλες εναλλακτικές δραστηριότητες, όπως ιππασία, τοξοβολία, ποδήλατο βουνού, paint bull, πεζοπορία.

Το δασικό χωριό των `Ανω Δολιανών προσφέρεται για περιβαλλοντολογική εκπαίδευση και ενημέρωση των επισκεπτών, για συνέδρια και σεμινάρια δασοπονικού και περιβαλλοντολογικού περιεχομένου, ενώ υπάρχει δυνατότητα παροχής διευκολύνσεων σε σπουδαστές όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης.

http://www.minagric.gr/…/dasika…/1168-xorio-anodoliana

ΥΑ ΥΠΠΕ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/38870/844/9-8-1983 – ΦΕΚ 537/Β/13-9-1983
Τίτλος ΦΕΚ Χαρακτηρισμός της οικίας ιδιοκτησίας Αφών Χριστοφίλη στον οικισμό Άνω Δολιανά επαρχίας Κυνουρίας νομού Αρκαδίας ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου
Κείμενο
“Xαρακτηρίζουμε την οικία ιδιοκτησίας αδελφών Χριστοφίλη στον οικισμό Άνω Δολιανά επαρχίας Κυνουρίας νομού Αρκαδίας
ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, δυνάμει του άρθρου 52 του Κ Ν 5351/32 “περί αρχαιοτήτων”, γιατί στο σπίτι αυτό οχυρώθηκε οαγωνιστής της Επανάστασης του 1821 ”Nικηταράς ο Tουρκοφάγος ‘ στη μάχη των Δολιανών και γι’ αυτό το λόγο είναι γνωστό ως ”ταμπούρι του Nικηταρά”.
Η οικία, που βρίσκεται σε περίοπτη θέση και στρατηγική θέση του οικισμού, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα οχυράς κατοικίας της περιοχής”.

K N 5351/1932, άρθρο 52.

Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».

·Δολιανά Το ιστορικό χωριό των Δολιανών είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.050 μ. και σε απόσταση 35 περίπου χλμ. δυτικά του Άστρους, αποτελώντας την «πύλη» προς τον Πάρνωνα. Πρόκειται για έναν παραδοσιακό, γραφικό και δυναμικό ορεινό προορισμό, γνωστό στο πανελλήνιο. Τα Δολιανά είναι γνωστά από την αρχαιότητα για το μάρμαρο άριστης ποιότητας από το οποίο κατασκευάστηκαν σημαντικοί ναοί της αρχαιότητας καθώς και ο Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Βασιλείου στην Τρίπολη (1855). Τα εντυπωσιακά πετρόχτιστα σπίτια του οικισμού, τα γραφικά καλντερίμια, οι περίτεχνες βρύσες, περιτριγυρισμένα από καστανιές, βελανιδιές, κερασιές, καρυδιές, πλατάνια, συνθέτουν ένα μοναδικό ανθωπογενές και φυσικό περιβάλλον για τον επισκέπτη. Πληθώρα πεζοπορικών διαδρομών ξεκινούν από το χωριό και σε πολλά σημεία συναντούν το ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4. Τα Δολιανά είναι επίσης γνωστά από την ονομαστή μάχη των Δολιανών που έγινε εδώ στις 18 Μαΐου του 1821 (Βλ. σελ. 268). Το ιστορικά διατηρητέο κτίριο «Ταμπούρι του Νικηταρά» (κτίριο ιδιοκτησίας Αφών Χριστοφίλη) στα Άνω Δολιανά, όπου οχυρώθηκε ο Νικηταράς με τους συντρόφους του, έχει μετατραπεί σε μουσείο. Λίγο έξω από το χωριό, μέσα σε μια καταπράσινη τοποθεσία απο καστανιές, βρίσκεται το εκκλησάκι του Άη Γιάννη, το ρέμα και ο ομώνυμος καταρράκτης. Το χωριό διαθέτει πλούσια τουριστική υποδομή, ξενώνες, ξενοδοχεία, εστιατόρια και ταβέρνες, καθώς επίσης και το πολυδύναμο Δασικό Χωριό. Τα Κάτω Δολιανά, βορειοδυτικά του Άστρους αποτελούν τη χειμερινή κατοικία των Δολιανιτών. Eδώ διαχειμάζουν οι κάτοικοι των Άνω Δολιανών και επιστρέφουν στο χωριό την άνοιξη, για να περάσουν τους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού, όπου μεταφέρουν και την εικόνα του προστάτη του χωριού Αγίου Γεωργίου την πρώτη Κυριακή του Νοέμβρη. Η μεταφορά αυτή γίνεται από το ένα χωριό στο άλλο με τα πόδια (25 χλμ.), έθιμο που περνά από γενιά σε γενιά. Στην ευρύτερη περιοχή των Κάτω Δολιανών, υπάρχουν σημαντικοί αρχαιολογικοί χώροι και μνημεία, όπως το Ασκληπιείο του Πολεμοκράτη και η Έπαυλη του Ηρώδη του Αττικού στην περιοχή Λουκούς, οι αρχαιολογικοί χώροι στο Κουρμέκι και Τσιόροβο, αρχαία φυλακεία (Ανεμόμυλος, Ξυλόπυργος), ρωμαϊκοί τάφοι και το αρχαίο λατομείο πωρόλιθου στη θέση «Κουφογή». Παραδοσιακό προϊόν των Άνω Δολιανών είναι τα κάστανα που μαζεύουν οι κάτοικοι το φθινόπωρο, οπότε διοργανώνεται η γιορτή τού κάστανου, ενώ στα Κάτω Δολιανά οι κάτοικοι ασχολούνται με την παραγωγή ελαιολάδου και βρώσιμων ελιών (χαρακτηριστικές ποικιλίες το μανάκι και οι χονδροελιές). Καλλιεργούνται επίσης και εσπεριδοειδή.

· Γιορτές Γης, όπως η γιορτή καστάνου και άλλες πλούσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις, τα ονομαστά Ηρώδεια, ιστορικές αναπαραστάσεις, κ.ά. διοργανώνονται στα Δολιανά κάθε χρόνο. Από το 2015 πραγματοποιείται ορεινός ημιμαραθώνιος αγώνας δρόμου στα Άνω Δολιανά στο πλαίσιο διήμερου εκδηλώσεων που διοργανώνεται με αφορμή την επέτειο της ιστορικής μάχης των Δολιανών στις 18 Μαΐου 1821.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Άνω Δολιανά Αρκαδίας

Τα Άνω Δολιανά (ή και Δολιανά) είναι ορεινό, πετρόχτιστο χωριό στην επαρχία Βόρειας Κυνουρίας της Αρκαδίας, το οποίο ανήκει στην τοπική κοινότητα Δολιανών.[2] Το χειμώνα κατοικείται από λιγοστούς οικιστές, καθώς οι περισσότεροι διαχειμάζουν στα Κάτω Δολιανά και αρκετοί επιστρέφουν σε αυτό την άνοιξη. Στην απογραφή του 2011 είχε 90 κατοίκους. Είναι χαρακτηρισμένος παραδοσιακός οικισμός, σύμφωνα με σχετική νομοθετική ρύθμιση του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.[3][4]

Τα τελευταία χρόνια γνωρίζει αξιόλογη τουριστική ανάπτυξη ήπιας μορφής, με σημαντικό αριθμό επισκεπτών, ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακα της χειμερινής περιόδου.[5][6]

Ο οικισμός βρίσκεται στο νότιο περίγυρο της πεδιάδας της Τρίπολης. Εκτείνεται σε υψόμετρο μεταξύ των 950 και 1.050 μέτρων και είναι χτισμένος αμφιθεατρικά στις βόρειες πλαγιές του Πάρνωνα, με βορεινή έκθεση, απλωμένος σε δύο γειτονιές και περιβαλλόμενος από ρεματιές και μικρούς καταρράκτες. Ιδιαίτερη αξία έχει η πανοραμική θέα από το σημείο, καθώς μοιάζει με μπαλκόνι[7] που βλέπει προς το οροπέδιο της Τρίπολης και τον κάμπο της Μαντίνειας, με τον οπτικό ορίζοντα να φτάνει ως τα όρη Μαίναλο, Αρτεμίσιο, Χελμό και Ερύμανθο.[8]

Το χωριό είναι κατάφυτο από καστανιές και πλατάνια, ενώ ένα δάσος με έλατα ξεκινάει από το βορειοανατολικό άκρο του. Στην περιοχή ευδοκιμούν ιδιαίτερα οι κερασιές, ενώ παλαιότερα υπήρχαν και βυσσινιές. Επίσης θα δει κανείς μηλιές, φιρικιές, καρυδιές, βελανιδιές αλλά και ορισμένες φουντουκιές και αχλαδιές, σε ένα θέαμα που παρουσιάζει ενδιαφέρον ιδιαίτερα το φθινόπωρο, με την εναλλαγή των χρωμάτων στις φυλλωσιές των φυλλοβόλων δέντρων.[9][10]

Είναι σε απόσταση 175 χιλιομέτρων ή 2 ωρών περίπου από την Αθήνα, 20 χιλιομέτρων (25 λεπτά) από την Τρίπολη και 33 χιλιομέτρων (35 λεπτά) από το Άστρος

Ιστορία

Αρχαία λατομεία

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών: Γλυπτά του Δαμοφώντα από το ναό της Δέσποινας στη Λυκόσουρα. Από αριστερά προς τα δεξιά: Άρτεμις, Δήμητρα, πέπλο Δέσποινας, Άνυτος (Τιτάνας), θηλυκός Τρίτων (θραύσμα από το θρόνο). Τα εκθέματα 2 και 3 είναι από μάρμαρο Δολιανών.

Βορειοδυτικά της κοινότητας, στις θέσεις «Αλεπότρυπες» και «Ψοφιαίικα», βρίσκονται αρχαία λατομεία που χρονολογούνται από την αρχαϊκή-κλασική εποχή και παράγουν το ομώνυμο τοπικό μάρμαρο Δολιανών,[17] το οποίο είναι χρώματος λευκού, με τόνο προς το κυανότεφρο ή ανοικτοκυανότεφρο.[18][19] Είναι από τα ποιοτικότερα μάρμαρα της Πελοποννήσου, παρουσιάζοντας ομοιότητες με το Πεντελικό μάρμαρο της Αττικής, παρ’ όλο που δε φτάνει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του τελευταίου.[20]Χρησιμοποιήθηκε συνηθέστερα ως δομικός λίθος και σπανιότερα στη γλυπτική.

Επανάσταση

Προτομή του Νικηταρά στο ρέμα του Τσάκωνα, εκεί όπου εκτυλίχθηκε η Μάχη των Δολιανών.

Στις 18 Μαΐου του 1821, κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, στο χωριό δόθηκε η λεγόμενη Μάχη των Δολιανών. Στη συγκεκριμένη μάχη, ο Νικηταράς που κρατούσε με 300 άντρες τα Άνω Δολιανά, κατάφερε να αποκρούσει 4.000 Τούρκους που επιτίθεντο με πυροβολικό. Εκείνη τη μέρα πήρε και το προσωνύμιο «Τουρκοφάγος» που τον συνόδευε μετέπειτα, διότι σύμφωνα με την παράδοση έπεσαν πολλοί Τούρκοι από το χέρι του. Στη μνήμη του έχει ανεγερθεί ανδριάντας στην είσοδο του οικισμού και συγκεκριμένα στην περιοχή «ρέμα του Τσάκωνα», το κυρίως θέατρο της μάχης

Αξιοθέατα

Το Ιστορικό και Εθνογραφικό Μουσείο Δολιανών

Στις 23 Μαΐου του 2015 εγκαινιάστηκε το «Ιστορικό και Εθνογραφικό Μουσείο Δολιανών», αφιερωμένο στην ιστορική μάχη που διεξήχθη στο χωριό αλλά και στην ευρύτερη λαογραφία της καθημερινότητας της περιοχής. Στεγάζεται στην οικία Χριστοφίλη, ένα από τα σπίτια στα οποία ταμπουρώθηκαν οι Έλληνες αγωνιστές, περιστατικό από το οποίο η οικία βαφτίστηκε «Το ταμπούρι του Νικηταρά».[45][46] Είναι ανοιχτό για το κοινό κάθε Σάββατο και Κυριακή πρωί με ελεύθερη είσοδο.[47]

Ιδιαίτερου κάλλους είναι το παλαιό σχολείο, το οποίο λειτουργεί σήμερα ως παραδοσιακός ξενώνας. Αποτελείται από δύο κτήρια , τα οποία έχουν κηρυχθεί διατηρητέα από το ΥΠΕΧΩΔΕ.[48] Το μικρότερο και παλαιότερο από αυτά ανεγέρθη το 1853.[7]

Ως σχολείο, λειτουργούσε τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο κάθε σχολικού έτους, μέχρι οι κάτοικοι να ολοκληρώσουν τη συγκομιδή καστάνων και σπαρτών και να μεταφερθούν στον πεδινό οικισμό. Σταμάτησε τη λειτουργία του τον Οκτώβριο του 1982.

Σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρου από το κέντρο του χωριού, στο δρόμο προς τον οικισμό Δραγούνι και μετά τον καταρράκτη στο ρέμα του Αϊ Γιαννιού, βρίσκεται το γραφικό ξωκλήσι του Αϊ Γιάννη, στο μέσον μιας κατάφυτης πλαγιάς με πανοραμική θέα προς το χωριό.

Εδώ είχε στρατοπεδεύσει ο Νικηταράς με τα παλικάρια του από τις 16 Μαΐου του 1821, ερχόμενος από το στρατόπεδο των Βερβένων με τελική κατεύθυνση το Ναύπλιο για να προμηθευτεί σκαγομπάρουτα. Το πρωί της 18ης Μαΐου όταν και είχε προγραμματίσει την αναχώρησή του, μια Οθωμανική φάλαγγα υπό τον κεχαγιάμπεη Μουσταφά άρχισε να ανηφορίζει προς τον οικισμό με απώτερο σκοπό την πλαγιοκόπηση του στρατοπέδου των Βερβένων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Νικηταράς να εισακούσει το κάλεσμα των χωρικών, να αναβάλλει την αναχώρησή του και να επιστρέψει στον οικισμό για να τον υπερασπιστεί. Έτσι ξέσπασε και η Μάχη των Δολιανών.

Το εκκλησάκι του Αϊ Γιάννη αντικριστά του οικισμού

Παραδοσιακές βρύσες

Λόγω του νερού που αφθονούσε στην περιοχή, στο χωριό είχαν κτιστεί αρκετές μαρμάρινες παραδοσιακές βρύσες, οι οποίες διασώζονται μέχρι και σήμερα, αν και ορισμένες έχουν πλέον στερέψει. Ενδεικτικά:

• Σοποτός, αμέσως μετά τον οικισμό Κούβλη και λίγο πριν την είσοδο στα Δολιανά. Σύμφωνα με την αραβογράμματη επιγραφή της χτίστηκε το 1713 και η ονομασία της σημαίνει “καλά νερά” στα σλάβικα.[49]
• Λουτσίτσα, στην αγορά του χωριού.
• Τσιρίκου, στη θέση Ρυκάκια.
• Κόντη, στη θέση Αγγελαίικα.
• Κοντινός
• Βλάγγα

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CF%89_%CE%94%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AC_%CE%91%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82

Μάχη των Δολιανών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Μάχη των Δολιανών ή Μάχη των Βερβένων πραγματοποιήθηκε το Μάιο του 1821 ανάμεσα στους επαναστατημένους Έλληνες με αρχηγό τον Νικηταρά εναντίον των Τούρκων στα Άνω Δολιανά της Πελοποννήσου, στο πλαίσιο της Ελληνικής Επανάστασης.

Η μάχη

Στις 18 του Μάη τέσσερις χιλιάδες Τούρκοι με κανόνια υπό τον Μουσταφά βγήκαν από την Τρίπολη με στόχο τη διάλυση του στρατοπέδου στα Βέρβενα και χωρίστηκαν σε τρεις φάλαγγες. Η πρώτη φάλαγγα επιτέθηκε στα Δολιανά, η δεύτερη στα Βέρβενα και η τρίτη στο Δραγούνι.[3] Από τα Δολιανά μόλις είχε περάσει ο Νικηταράς με κατεύθυνση το Άργος και το Ναύπλιο. Έτρεξε αμέσως με 120 ένοπλους εκεί πίσω και οχυρώθηκε στα πιο γερά σπίτια του χωριού.[2] Ξέσπασε μάχη κατά την οποία οι Έλληνες κατάφεραν, αν και κατά πολύ λιγότεροι να απωθήσουν τους Τούρκους. Στο μεταξύ έφτασαν ενισχύσεις από το στρατόπεδο Βερβένων αλλά αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω και να οχυρωθούν στο εκεί στρατόπεδο όπου προέβαλαν αποτελεσματική αντίσταση στους Τούρκους και στη συνέχεια τους κυνήγησαν ως τα Δολιανά όπου ενώθηκαν με τους άνδρες του Νικηταρά.[3] Οι Τούρκοι τράπηκαν σε φυγή αφήνοντας εβδομήντα νεκρούς, τα κανόνια τους και τρεις σημαίες.[2] Επίσης ο Νικηταράς “κέρδισε” το προσωνύμιο του «τουρκοφάγου». Στη μάχη σκοτώθηκαν ο Γεωργάκης Διγενής και ο Αναγνώστης Ρόρης Δολιανίτης, ενώ άλλοι δώδεκα τραυματίστηκαν.[2]

Η σημασία της μάχης

Η μάχη των Δολιανών ματαίωσε τη διάλυση του στρατοπέδου στα Βέρβενα. Εκεί υπήρχαν 2.500 αγωνιστές και η απώλειά του θα ήταν σημαντική.[2] Επίσης τόνωσε το ηθικό των επαναστατών και άνοιξε το δρόμο για την άλωση της Τριπολιτσάς

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%94%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BD

Κάτω Δολιανά

Χωριό του κάμπου που δημιούργησαν οι διπλο-κάτοικοι των Άνω Δολιανών για τόπο χειμερινής κατοικίας τους τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Ξεχωρίζουμε το όμορφο δημοτικό σχολείο (κτίσμα του 1904) και τα λείψανα αρχαίου πύργου (και οικισμού) στην θέση Τσιόροβο.

Στα Κάτω Δολιανά, κοντά στην ιστορική Μονή Λουκούς, περίπου 4 χλμ από το Άστρος ,είναι η Επαυλη του Ηρώδη του Αττικού ,Έπαρχου των Ρωμαίων κατακτητών.

Πηγές :

Ο δημος μας ,Η Βικιπαίδεια ,Exploring Greece

Πίσω στην σελίδα Παραδοσιακά Χωριά

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.” 

#astrosgrcom

Doliana of Arcadia

ΓΙΑΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΑ ΒΕΡΒΕΝΑ

ΥΑ Φ31/45625/5207πε/18-7-1977 – ΦΕΚ 793/Β/20-8-1977

Τίτλος ΦΕΚ      Περί κηρύξεως χώρου της μάχης των Βερβένων ως ιστορικού τόπου.

Κείμενο  

”Εγκρίνομεν τον χαρακτηρισμόν του χώρου της μάχης των Βερβένων ως ιστορικού τόπου, λόγω της αναμφιβόλου ιστορικότητός του και προς αποφυγήν της περαιτέρω αλλοιώσεως”.

KN 5351/1932, άρθρο 52 Ν 1469/1950

Σε ολόκληρη την Ελλάδα και κάθε εποχή μπορεί κάποιος ταξιδιώτης να επιλέξει πολλούς και συνάμα υπέροχους προορισμούς.

Τα Βέρβενα Αρκαδίας ,σας καλούν να τα γνωρίσετε.

Βρίσκονται στη Δυτική πλευρά του Πάρνωνα. Είκοσι λεπτά από την Τρίπολη, πενήντα λεπτά από το Άστρος και μόλις δύο ώρες από την Αθήνα. Η επίσκεψη σε αυτό το υπέροχο ορεινό χωριό της Αρκαδίας είναι μοναδική εμπειρία. Αποφασίστε το.

Γενικά ,μπορούμε να πούμε πως θα ταξιδέψετε πίσω στο χρόνο. Θα αισθανθείτε την αρμονία του φυσικού περιβάλλοντος ,θα μπείτε έστω και για λίγο, σ΄ έναν τρόπο ζωής απλό, ανέμελο ,γεμάτο ανθρώπινη ζεστασιά. Σε ολόκληρη την Ελληνική ύπαιθρο, αλλά εδώ στην Αρκαδία μας, η νοσταλγία του χθες ,η απόλαυση των απλών πραγμάτων και η χαλάρωση από τη δύσκολη καθημερινότητα μοιάζουν να συνυπάρχουν και να «δωρίζονται» απλόχερα σε κάθε επισκέπτη.

Ειδικότερα :

1. Τα Βέρβενα είναι ένας πανέμορφος παραδοσιακός οικισμός με δικό του χρώμα, μοναδικό γιατί η τουριστική ανάπτυξη δεν αλλοίωσε την ουσία του παραδοσιακού αυθεντικού του χαρακτήρα. Είναι ενταγμένο με αριστουργηματικό τρόπο στο φυσικό περιβάλλον, χτισμένο με υλικά που τα παρείχε ο τόπος του..

Σε υψόμετρο 1160 μ. (το ψηλότερο χωριό της επαρχίας Κυνουρίας και από τα ψηλότερα της Αρκαδίας ),είναι αξιοθαύμαστο η ύπαρξη μεγάλων και πλατιών δρόμων ,που εξυπηρετούν ντόπιους και ξένους.

2. ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΣΠΑΝΙΑ ΓΕΩΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ Η καθαριότητά του , ξακουστή. Τα σοκάκια του ολάνθιστα. Εμμονή για τους κατοίκους ο καλός λόγος που βγαίνει από ξένα χείλη. Γιατί γνωρίζουν πως αυτός ο έπαινος αξίζει διπλά.

3. Οι κάτοικοί του ,κομμάτι και συνέχεια του τοπίου. Λιτοί, απλοί, ουσιώδεις. Η δωρικότητα του χαρακτήρα τους ,προτέρημα δυσεύρετο στις μέρες μας…

4. Αξιοπρόσεχτα:

· Η πανοραμική θέα ολόκληρου του Τεγεατικού και Μαντινειακού χώρου.

· Οι Πύργοι που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην επανάσταση του ΄21(Ο πύργος του Παπαϊωάννου (Δαρβέρη) ,του Μαρλαγκούζου, του Κρητικού ,του Αδραχτά ),

· η μεγάλη Βρύση,

· ο Ι.Ν. Τιμίου Προδρόμου,

· η εκκλησία της Παναγιάς κ.ά.

· και αν είστε από τους τυχερούς ,ίσως συναντήσετε και τον Πάνα ,το γιο του Ερμή και της Δρυόπης που τρέχει στις πλαγιές των Βερβενίων ορέων,

«κει στον ωραίον τόπο κει που αρέσει των ανθρώπων,

όπου είναι τα γλυκά κρασιά ,τα ωραία παλικάρια ,

κιτρολεμονιάς κλωνάρια»

. ΑΡΤΕΜΙΔΑ

5. Την ώρα του δειλινού θα μαγευτείτε από τα μοναδικά παιγνιδίσματα του φωτός. Ηλιοβασιλέματα θα δει κανείς πολλά στη ζωή του ,λίγα θα μείνουν στη μνήμη του

6. Λειτουργούν παραδοσιακές ταβέρνες με καλή κουζίνα και ντόπια υλικά.

———————————————–

Απο το Δημο μας

Ιστορικό χωριό γνωστό από την Επανάσταση του 1821. Εδώ δόθηκε η μία εκ των δύο νικητήρια μάχη υπό τον Κ.Καράμπελα κατά του Μουσταφά μπέη, η άλλη ήταν των Δολιανών, που οδήγησε στην Άλωση της Τριπολιτσάς. Από τα πιο ορεινά χωριά της Πελοποννήσου σε υψόμετρο 1160 μέτρα, έχει στα πόδια του τον κάμπο της Τρίπολης. Κατοικείται κατά κύριο λόγο το Καλοκαίρι, όπως και το διπλανό του χωριό Άνω Κούτρουφα, που είναι χαμένο μέσα σε καστανιές και καρυδιές. Απέχει 40 χιλιόμετρα από την Τρίπολη και ξεχωρίζει για τα πετρόχτιστα και μαρμαρόχτιστα σπίτια του. Επιβλητική είναι η Εκκλησία της Παναγίας που έχει κατασκευαστεί από Τηνιακούς μαστόρους. Στο χωριό λειτούργησε το πρώτο τυπογραφείο του Αγώνα του 1821, ενώ μαρμάρινη πλάκα που τοποθετήθηκε το 1920, υπενθυμίζει το γεγονός της άφιξης του Δημήτρη Υψηλάντη στο χωριό στις 21 Ιουνίου του 1821 όπου εγκαταστάθηκε και η Πελοποννησιακή Γερουσία. Τα Άνω Βέρβενα πυρπολήθηκαν το 1826 από τον Ιμπραήμ. Οι κάτοικοί του έχουν μεταφερθεί στα Κάτω Βέρβενα, παραθαλάσσιο οικισμό κοντά στο Παράλιο Άστρος, που αποτελεί τουριστικό θέρετρο με ανεπτυγμένη υποδομή και με εξαιρετική παραλία με άμμο.

https://www.discoverkynouria.gr/el/sights/ano-vervena

Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».

Βέρβενα Τα ιστορικά Βέρβενα αποτελούν ορεινό κεφαλοχώρι του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας, στα βορειοδυτικά αντερίσματα του Πάρνωνα και σε υψόμετρο 1.160 μ. και σε απόσταση 42 χλμ. από το Άστρος. Στους αρχαίους χρόνους, σύμφωνα με τον λεξικογράφο Ησύχιο, ίσως να κατοικούσαν εδώ οι Βερβένιοι, Αρκαδικό γένος. Στην περιοχή του χωριού έχουν βρεθεί σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα, ενώ στη θέση Παντελεήμονας, βόρεια του χωριού και σε απόσταση 2 περίπου χλμ. βρίσκονται τα ερείπια του ιερού ναού της Κνακεάτιδος Αρτέμιδος. Γύρω από τα Βέρβενα υπάρχουν ερείπια Βυζαντινών οικισμών.

Στα πολυτραγουδισμένα Βέρβενα ξαφνιάζει ευχάριστα τον επισκέπτη η επιβλητικότητα του τοπίου και η αρχιτεκτονική του ιστορικού χωριού. Κάθε σημείο και κτήριο του οποίου ξυπνάει την περηφάνια και ζωντανεύει τις μνήμες του 1821, όπου εδώ γράφτηκαν μερικές από τις πιο ένδοξες σελίδες της ιστορίας του Καράμπελας, ένας από τους πιο ονομαστούς κλέφτες της Πελοποννήσου, τα κατορθώματα του οποίου ύμνησε η λαϊκή μούσα. Στην επανάσταση του 1821 τα Βέρβενα έπαιξαν σημαντικό ρόλο, κυρίως λόγω της στρατηγικής τους θέσης. Το στρατόπεδό τους υπήρξε το πρώτο και ένα από τα σπουδαιότερα κατά τις πρώτες μέρες του αγώνα. Εδώ είχε εγκαταστήσει ο Κολοκοτρώνης το στρατηγείο του, στον Πύργο του Αυγουστή, πριν την επίθεσή του κατά των Τούρκων για την άλωση της Τριπολιτσάς. Εδώ λειτούργησε επίσης το πρώτο οργανωμένο Φροντιστήριο του Αγώνα και έγινε η ηρωϊκή μάχη στις 18 Μαίου του 1821 (Βλ. σελ. 267). Σημαντικές προσωπικότητες του Αγώνα πέρασαν κατά τη διάρκεια της Επανάστασης από τα Βέρβενα, μεταξύ των οποίων και ο Δημήτριος Υψηλάντης, ο οποίος απευθύνθηκε στους αγωνιστές με έναν εμψυχωτικό λόγο (21 Ιουνίου του 1821). Το χωριό πυρπολήθηκε ολοκληρωτικά το 1826 από τον Ιμπραήμ. Την όμορφη εικόνα του χωριού συμπληρώνουν τα επιβλητικά πυργόσπιτα, τα εντυπωσιακά πετρόχτιστα σπίτια, τα γραφικά σοκάκια, οι πλατείες με τα μαρμάρινα γλυπτά. Αξιόλογες είναι οι εκκλησίες του Τιμίου Προδρόμου και της Παναγίας, έργο Tηνιακών μαστόρων από τις αρχές του αιώνα, που κατασκευάστηκε με χρήματα της Αδελφότητας Βερβενιωτών από την Αμερική. Μοναδική πηγή ύδρευσης του χωριού μέχρι να φτιαχτεί το υδραγωγείο αποτελούσε η «Μεγάλη Βρύση», χτισμένη το 1788 από λευκό μάρμαρο που αποτελείται από δύο τόξα που αντιστοιχούν σε κρουνούς. Η πρόσοψή της είναι διακοσμημένη με ανάγλυφες παραστάσεις που εικονίζουν ανθρώπινες μορφές, ζώα, δέντρα και γεωμετρικά μοτίβα. Αξιοσημείωτο ενδιαφέρον πα ρου σιάζουν τα έργα του Βερβενιώτη γλύπτη Κωνσταντίνου Γκαύρου, που δεσπόζουν τοποθετημένα από τον ίδιο σε περίοπτα σημεία του χωριού. Ήταν ένας λαϊ κός, αυτοδίδακτος γλύπτης της πρώτης εικοσαετίας του 20ου αιώνα και επηρεάστηκε από τους Τηνιακούς μαστόρους που έκτιζαν την Εκκλησία της Παναγιάς. Το χωριό τον χειμώνα δεν κα τοικείται. Αρκετοί κάτοικοι δια χειμάζουν εδώ και πολλά χρόνια στον οικισμό Κάτω Βέρβενα, στο Άστρος αλλά και σε πολλά άλλα σημεία τόσο της Αρκαδίας όσο και των γειτονικών νομών.

Δημοτικό τραγούδι των Βερβένων Πατήσανε τα Βέρβενα – μωρέ σήμερα τα κάνανε μπιργιάνι-γειά σου λεβέντη Γιάννη Πήραν άσπρα, πήραν φλωριά-μωρέ σήμερα πήραν μαργαριτάρια-βαράτε παληκάρια Πήρανε και μια νιόνυφη-καλέ σήμερα Τριών ημερών νυφούλα-μωρ’ Βερβενιωτοπούλα Μπροστά την παν’ δεν περπατεί-καλέ σήμερα Και πίσω δεν πηγαίνει-τα δέντρα τα μαραίνει -Περπάτα αστρί, περπάτα αυγή-καλέ σήμερα Περπάτα νιονυφούλα-μωρ’ Βερβενιωτοπούλα Μη σε βαραίνουν τα φλωριά-μωρέ σήμερα Μη σε βαραίνει η φούντα-μωρ’ Βερβενιωτοπούλα -Δε με βαραίνουν τα φλωριά-μωρέ σήμερα δεν με βαραίνει η φούντα-μωρ’ Βερβενιωτοπούλα Μον’ με βαραίνει το παιδί-καλέ σήμερα που τ’άφησα στην κούνια-π’ανάθεμά τα ούλα Κι είπα της κούνιας: κούνα το-μώρε σήμερα Να πάω να γυρίσω-να μην τ’αλησμονήσω. (Συλλογή: Ιωάννου Η. Τυροβολά)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τα Βέρβενα (ή Βέρβαινα  η Βέρβενα, γνωστά και με το μη ορθό Άνω Βέρβενα) είναι ορεινό κεφαλοχώρι της Κυνουρίας του Νομού Αρκαδίας το οποίο έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός. Είναι χτισμένα στις βόρειες πλαγιές του όρους Πάρνωνα σε υψόμετρο 1.160 μέτρων, αποτελώντας τον ορεινότερο οικισμό του και ένα από τα ορεινότερα χωριά της Πελοποννήσου. Απέχουν 20 χιλιόμετρα από την Τεγέα Αρκαδίας, 35 χιλιόμετρα από την Τρίπολη και 45 χιλιόμετρα από το Αστρος. Οι κάτοικοι διαμένουν το καλοκαίρι και κατά τους χειμερινούς μήνες μεταφέρονται στα Κάτω Βέρβενα, στο Ξηροπήγαδο, στο Άστρος αλλά -σε μικρότερο βαθμό, και στους γύρω οικισμούς

Αρχαίοι χρόνοι[

Κατά την αρχαιότητα, ίσως κατοικούσαν εδώ οι Βερβένιοι, αρκαδικό γένος, σύμφωνα με τον λεξικογράφο Ησύχιο [2], ενώ η περιοχή του σημερινού χωριού ανήκε στην αρχαία Αρκαδία. Τα αρχαιότερα λείψανα που έχουν επισημανθεί στην περιοχή ανάγονται στη 2η χιλιετία π.Χ. και πρόκειται για λίθινες αξίνες που βρέθηκαν στη θέση Πέτρα, όπου η ομώνυμη βρύση…………….

Ελληνική Επανάσταση[

Κατά την Επανάσταση του 1821, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ίδρυσε στα Βέρβενα στρατόπεδο και είχε εγκαταστήσει το στρατηγείο του στον Πύργο του Αυγουστή, ο οποίος ακόμη σώζεται. Στις 18 Μαΐου 1821, οι Τούρκοι από την Τρίπολη Αρκαδίας επιτίθενται εναντίον του στρατοπέδου χωριού, αλλά αποκρούονται στη μάχη Βερβένων και Δολιανών. Στις 21 Ιουνίου 1821 έφθασε στη Βέρβενα ο Δημήτριος Υψηλάντης από την Οδησσό της Ρωσίας, όπου είχε εγκατασταθεί και η Πελοποννησιακή Γερουσία, όπου και έγινε η επίσημη υποδοχή του, η οποία μνημονεύεται στην μαρμάρινη πλάκα, με τη μορφή ανοιχτού ειληταρίου, που αναρτήθηκε το 1920 στο σημείο της υποδοχής.

Τον Ιούλιο του 1825, στο χωριό επιτέθηκαν τουρκο-αιγυπτιακές δυνάμεις, ενώ το 1826 πυρπολήθηκε από τον Ιμπραήμ

====================================

Βερβενιώτες στα Δολιανά

Απο τοAstros News January 9, 2012 ~

Του Παναγιώτη Β. Φάκλαρη

https://astrosnewsarchives.wordpress.com/…/%ce%b2…/…

====================================

Κάτω Βέρβενα Αρκαδίας

Τα Κάτω Βέρβενα είναι ένας μικρός οικισμός στους πρόποδες του όρους Ζάβιτσα, 5 χιλιόμετρα από το Άστρος Κυνουρίας. Είναι ο πρώτος οικισμός της πεδιάδας του Άστρους που συναντάμε ερχόμενοι από την Αθήνα. Αποτελεί τη χειμερινή κατοικία για τους περισσότερους από τους κατοίκους των ορεινών Βερβένων.

Μέχρι το 1927 ονομαζόταν Τσερένι. Κατόπιν, στις 20 Αυγούστου 1927 μετονομάστηκε σε Τημένιον[2], ονομασία που κράτησε μέχρι τις 13 Νοεμβρίου 1984, οπότε και πήρε τη σημερινή του ονομασία.[3]

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AD%CF%81%CE%B2%CE%B5%CE%BD%CE%B1

Δείτε επίσης την σελίδα 4) «Ελλάδα 2021» : Tο στρατόπεδο των Βερβένων.

Πίσω στην σελίδα Παραδοσιακά Χωριά

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.” 

#astrosgrcom

Back to Vervena of Arcadia

Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».

Ο Χάραδρος είναι ένα όμορφο ημιορεινό χωριό, 17 χλμ. νοτιο δυτικά του Άστρους, στις βορειοανατολικές πλαγιές του Πάρνωνα, χτισμένο σε υψόμετρο 568 μ.

Μεγάλα και μικρά υψώματα, κορυφογραμμές ποικίλες, πλαγιές με λιόδεντρα, ρέματα και φαράγγια συνθέτουν το τοπίο. Η χαραδραϊικη γη γίνεται ομορφότερη με τις χρωματικές συνθέσεις και αντιθέσεις που αποκτά στις εποχές του χρόνου. Στα όρια του χωριού παρατηρούνται αξιόλογοι αρχαιολογικοί χώροι όπως, το Σπήλαιο του Άσουλα (Άη Γιώργη) (Βλ. σελ. 126), με διαχρονική κατοίκηση από τη Νεολιθική περίοδο έως και τους Βυζαντινούς χρόνους, και το αρχαίο φυλακείο στη θέση Ελληνικό, λίγο πριν την είσοδο στο χωριό, το οποίο σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση. Οι λιγοστοί κάτοικοι του χωριού ασχολούνται σήμερα με την καλλιέργεια της ελιάς και την κτηνοτροφία. Η παλαιότερη εκκλησία του Χαράδρου είναι ο Προφήτης Ηλίας, που σύμφωνα με την παράδοση έχει κτισθεί στα ερείπια ενός παλαιότερου ναού. Είναι ο πολιούχος του χωριού και εορτάζει στις 20 Ιουλίου. Στο χωριό ξεχωρίζουν το ανακαινισμένο σχολείο του (1927) και η βρύση Βαρικό (1937) με τα δύο πανύψηλα πλατάνια της. Σε απόσταση 2 χλμ. νοτιοανατολικά του Χαράδρου βρίσκονται οι Άγιοι Ασώματοι, μικρός οικισμός που αποτέλεσε κατά το παρελθόν τη χειμερινή έδρα για τους κατοίκους των Βουρβούρων.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Χάραδρος (ή Τρεστενά ως το 1927[3]) είναι ένα μικρό ημιορεινό χωριό του νομού Αρκαδίας, χτισμένο σε υψόμετρο 535 μέτρων στις βορειοανατολικές πλαγιές του Πάρνωνα. Περιτριγυρίζεται από βουνά και έχει θέα ένα μικρό κάμπο. Πλαγιές με ελιές, ρέματα και φαράγγια συνθέτουν το τοπίο της περιοχής. Βρίσκεται στην επαρχία Κυνουρίας και απέχει 18 χιλιόμετρα από το Άστρος.

Αξιοθέατα του χωριού αποτελούν το κτίριο του σχολείου που χτίστηκε το 1927 και η βρύση Βαρικό του 1937, την οποία σκιάζουν δύο πανύψηλα πλατάνια. Στον οικισμό λειτουργούσε ελαιοτριβείο μέχρι το 1999

Πίσω στην σελίδα Παραδοσιακά Χωριά

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.” 

#astrosgrcom

Charadros of Arcadia – astrosgr.com

Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».

«Η Μελιγού αποτελεί όμορο χωριό του Άστρους, της έδρας του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας. Εντός του οικισμού ο επισκέπτης θα παρατηρήσει την προτομή του Κολοκοτρώνη, ο οποίος είχε κατασκηνώσει εδώ μαζί με τους στρατιωτικούς κατά τη διάρκειας της Β΄ Εθνικής Συνέλευσης των Ελλήνων και θα θαυμάσει τις εκκλησίες του Τιμίου Προδρόμου και του Αγίου Νικολάου, τις πλατείες και το πάρκο-χώρο αναψυχής και γήπεδο δίπλα στο δημοτικό σχολείο. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα πετρόχτιστα νερογέφυρα δίπλα στο χωριό και ιδιαίτερα η επιβλητική νερογέφυρα (Μυλοβάγενο) στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου. Εντυπωσιακή η θέα από το Καστράκι Μελιγούς (Βλ. σελ. 215) προς την πεδιάδα της Θυρέας, τον υγρότοπο του Μουστού και τον Αργολικό Κόλπο. Το εκκλησάκι της Αγίας Αναστασίας, με αρχιτεκτονικά μέλη από την αρχαιότητα, βρίσκεται σε μια περιοχή η οποία ίσως και να κρύβει και σηματοδοτεί την αρχαία πόλη της Θυρέας, η οποία σύμφωνα με τις γραπτές αναφορές του Θουκυδίδη «απέχει θαλάττης σταδίους δέκα» . Δύο χλμ. νότια της Μελιγούς βρίσκεται η λιμνοθάλασσα του Μουστού (Βλ. σελ. 31) σημαντικός πόλος έλξης επισκεπτών, τα νερά της οποίας καταλήγουν μέσω συμπλέγματος τεχνητών και φυσικών καναλιών στον Αργολικό Κόλπο, με εντυπωσιακές τις εκβολές τους και το γεφύρι της Καζάρμπας (Βλ. φωτ. σελ. 228). Από το Βαυαρικό γεφύρι της Καζάρμπας έως τις Πόρτες απλώνεται μια μοναδική παραλία, σε ένα ειδυλιακό περιβάλλον που διατηρείται αναλλοίωτο, αφού χωροθετείται στην Περιοχή Απόλυτης Προστασίας του υγροτόπου Μουστού.

Σε απόσταση 12 χλμ. νοτιοδυτικά του Άστρους και σε υψόμετρο 616 μ. είναι χτισμένη η ορεινή Μελιγού. Εντυπωσιακά τα πετρόχτιστα σπίτια του χωριού και οι εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου και της Παναγίας. Σημείο αναφοράς για τον επισκέπτη είναι η όμορφη πλατεία της Παναγίας με τα επιβλητικά υπεαιωνόβια πλατάνια και τα πλούσια νερά. Βορειοδυτικά του χωριού Μελιγού και σε μικρή απόσταση από αυτό, στη θέση Σπαθοκομμένο, βρίσκεται αρχαίο φυλακείο. Η ιστορική Μονή της Αγίας Τριάδας αποτελεί ένα ακόμα δυναμικό αξιοθέατο της Μελιγούς. Πληθώρα πολιτιστικών εκδηλώσεων και πλούσια πανηγύρια διοργανώνονται από τους Πολιτιστικούς και Αθλητικούς Συλλόγους του χωριού καθόλη τη διάρκεια του έτους. «

Η μαγευτική παραλία Πόρτες βρίσκεται στην κάτω Μελιγού , είναι σημείο αναφοράς για όλους τους ντόπιους κατοίκους και “ανήκει” σε όλους ….. στο Παράλιο Άστρος , στο Άστρος και στην Μελιγού. Οι Αστρινοί συμφωνούν με τους επισκέπτες που αναφέρουν ότι απόλαυσαν τα μπάνια τους “στις Πόρτες, την καλύτερη παραλία του Άστρους “.

Ορεινή Μελιγού Αρκαδίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

«Η Ορεινή ΜελιγούΑρκαδίας, είναι ένας ορεινός, παραδοσιακός οικισμός[της Κυνουρίας. Βρίσκεται χτισμένη σε υψόμετρο 616 μ., σε απόσταση 12 χλμ. δυτικά του Άστρους και δίπλα από το χωριό Άγιος Ιωάννης. Διοικητικά υπάγεται στον Δήμο Βόρειας Κυνουρίας

Ιστορία

Η Ορεινή Μελιγού αναφέρεται για πρώτη φορά στο Χρονικό του Μορέωςαπό τον Γεώργιο Σφραντζή το έτος 1435 με το όνομα Μελιγού. Το όνομα «Μελιγού» είναι σλαβικής προέλευσης και προέρχεται από την φυλή των Μηλιγγών (ή Μελιγγών), οι οποίοι μαζί με τους Εζερίτες εγκαταστάθηκαν τον 9ο αι. στον Πάρνωνα, αφήνοντας πολλά τοπωνύμια. Τον 17ο και 18ο αι. η Μελιγού αναπτύχθηκε και έγινε ένα από τα πλουσιότερα και ισχυρότερα χωριά της περιοχής μαζί με τον Άγιο Ιωάννη, τον Άγιο Πέτρο, τον Πλάτανο και άλλα. Σημαντική ήταν η προσφορά της Μελιγούς στην Επανάσταση του 1821, καθώς πολλοί Μελιγιώτες συμμετείχαν σε διάφορες μάχες όπως των Βερβένων, των Δολιανών, της Τριπολιτσάςκ.ά. Το 1826, η Ορεινή Μελιγού, καταστράφηκε ολοσχερώς από τις στρατιές του Ιμπραήμ Πασά, ενώ την ίδια τύχη είχαν και άλλα χωριά της περιοχής. Μετά την απελευθέρωση, η Μελιγού υπήχθη στον Δήμο Θυρέας (με έδρα τον Άγιο Ιωάννη και Άστρος), ενώ οι κάτοικοί της εγκαταστάθηκαν μόνιμα στα Μελιγγιώτικα Καλύβια (σημερινή Χειμερινή Μελιγού Αρκαδίας).

Το χωριό

Η Ορεινή Μελιγού, βρίσκεται χτισμένη στην πλαγιά ενός κατάφυτου και καταπράσινου βουνού. Το χωριό είναι γεμάτο με παραδοσιακά αρχοντικά, βρύσες, ταβέρνες και εκκλησίες. Στο χωριό, υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου με το νεκροταφείο και η Παναγία, η οποία εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Σε κοντινή απόσταση από το χωριό, υπάρχουν τα ξωκκλήσια του Αγίου Σάββα, του Προφήτη Ηλία και της Αγίας Τριάδας, πρώην μονή χτισμένη τον 17ο αι. Βορειότερα του χωριού βρίσκονται, στη θέση Σπαθοκομμένο, λείψανα αρχαίου φυλακίου. Στο χωριό λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο εκδηλώσεις και πανηγύρια, με σημαντικότερα της Παναγίας (7 – 8 Σεπτεμβρίου) και της Αγίας Τριάδας. Τον χειμώνα το χωριό μένει με λιγοστούς κάτοικους, αφού οι περισσότεροι κάτοικοι κατεβαίνουν στη Μελιγού»

Τειχιό – Ελληνικό

Σε κόντινη απόσταση απέναντι από την Άνω Μελιγού βρίσκεται το Τειχιό – Ελληνικό.Σε απόσταση περίπου 5 χιλιομέτρων από το Άστρος στην κορυφή του λόφου πάνω από τις στροφές «κοδέλες » σε λίγη απόσταση από τον ανηφορικό δρόμο προς τον Αγιάννη βρισκεται το Ελληνικό η Τειχιό,από εκεί η θέα της Θυρεάτιδας Γης και του Αργολικου κόλπου είναι εξαιρετικη. Στο σημείο υπάρχει επιγραφή της αρχαιολογικής υπηρεσίας που οδηγεί σε αγροτικό δρόμο και μετά από 2 χιλιόμετρα φθάνει ο επισκέπτης σε ένα πλάτωμα, που αποτελεί την αρχή 15λεπτης πορείας που οδηγεί στην κορυφή ενός λόφου, του Τειχιού ή Ελληνικού. Εδώ αντικρίζει κανείς τα ερείπια του αρχαίου ιερού ναού του Θεού Απόλλωνα, ερείπια τειχών, οικοδομημάτων και υπόγειων δεξαμενών και λειψάνων της Άνω Θυρέας ή για κάποιους άλλους της Νηρηίδας.

Αγία Τριάδα

«Στον δρόμο από Αστρος για Ορεινή Μελιγού, λίγο πριν φθάσουμε στο χάνι του Κοπανίτσα, ακολουθούμε αριστερά το χωματόδρομο και τα σήματα προς το Μοναστήρι της Αγίας Τριάδος (1612). Το μοναστήρι είναι ερειπωμένο, αλλά το καθολικό του σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση

Aπo to FBΣυμπόσιο Μελιγιωτών

Περί Μελιγούς

ΣΥΜΠΌΣΙΟ ΜΕΛΙΓΙΩΤΏΝ·MONDAY, FEBRUARY 4, 2019·

Η Μελιγού όπως οφείλουμε να ξέρουμε είναι Χωριό της Κυνουρίας, Κοινότητα του άλλοτε Δήμου Θυρέας και τώρα Διαμέρισμα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας. Το συναμφότερο της Μελιγούς αποτελούν τα δύο τμήματα αυτής «εν ενί σώματι και μιά καρδία», η Απάνω Μελιγού ( Εαρινή κατοικία, ή Ορεινή Μελιγού, ή το «Χωριό») και η Κάτω Μελιγού (Χειμερινή κατοικία, ή Πεδινή Μελιγού, ή ο «Γιαλός», ή «Καλύβια Μελιγούς»). Κατοικείται από τους Μελιγιώτες ή Μελιγίτες, επιπρόσθετα δε στο Γιαλό έχουν εγκατασταθεί πολλοί ξενοχωρίτες από τα ορεινά της Κυνουρίας (Πλατανίτες και Βερβενιώτες κυρίως, αλλά όχι μόνο) αναφομοίωτοι. Το κοντινότερο, μέχρι παρεξηγήσεως, χωριό στη Μελιγού είναι ο Αγιάννης ή Άστρος, που αποτελεί την έδρα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας. Ορισμένα επί πλέον στοιχεία για το χωριό μας:

1. ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Το χωριό μας «Μελιγού», όπως σήμερα επισήμως ονομάζεται, οφείλει το όνομά της – λένε οι ειδικοί – στους Μελιγγούς ή Μηλιγγούς Σλάβους, οι οποίοι κατά τους μέσους χρόνους (6ος-7ος κλπ αιώνες), εγκαταστάθηκαν στις υπώρειες των ορέων «Πάρνων» ή «Μαλεβός» (όπως τον αποκαλούμε εμείς) και «Ταΰγετος» και ειδικώτερα για εμάς στη σημερινή «Ορεινή Μελιγού» και μάλιστα στις θέσεις «Κουτρί» και «Μελιγγαριά» όπου υπάρχουν καταφανή ίχνη παλαιών συνοικισμών και τοποθεσίες με σλαβικές ονομασίες.

Η κάθοδος των Σλάβων στην Πελοπόννησο κατά τον μεσαίωνα, η συμπεριφορά τους προς την αυτοκρατορία και προς τους Φράγκους και η εν τέλει αφομοίωση με την ελληνικότητα του χώρου και την πλειοψηφία του πληθυσμού αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο συνεχούς μελέτης για τους ιστορικούς και τους αρχαιολόγους.

Το «Χρονικό του Μορέως», έμμετρο κείμενο άγνωστου του 14ου αιώνα, δίνει πληροφορίες για τους Σλάβους της Πελοποννήσου μεταξύ των οποίων και οι Μηλιγγοί ή Μελιγγοί (δρούγγος ή δρόγγος του Μιληγγού ή του Μελιγού που απετελείτο από Σλαβικά και Ελληνικά ή αμφίμικτα χωριά).

Περαιτέρω η Μελιγού (δηλαδή η αρχέγονη εγκατάσταση στο ορεινό τμήμα) είναι γνωστή και στο έτος 1435 μ. Χ. όπου αναφέρεται από τον Γεώργιο Φραντζή ως «Μελίγον» μαζί με άλλα γειτονικά χωριά που υπάρχουν και σήμερα.

Κατά την περίοδο (1683-1699), που σοβούσε η Ενετοτουρκική διένεξη για την κυριαρχία στην Πελοπόννησο, και συγκεκριμένα το 1687, αναφέρεται ξανά το χωριό μας στον υπ’ αριθμόν 61 κώδικα της Μονής των Ιβήρων Αγίου Όρους από τον Θεοφύλακτο Αγοραστό που σημειώνει ότι «ήλθεν ο Μεϊμέτ πασάς και μη θέλοντος τα χωρία να τον προσκυνήσουν, εσκλάβωσεν και έκαψεν τον Άγιον Ιωάννην, στου Μελιγγού, την Καστάνιτσα κλπ».

Το έτος 1700, κατά τη Ενετοκρατία, η Μελιγού αναφέρεται στην απογραφή του Γκριμάνι ως χωριό της περιφέρειας του Αγίου Πέτρου με 43 οικογένειες (περίπου 160 κατοίκους).

Κατά τον 18ο και 19ο αιώνα το χωριό μας αναφέρεται από τους επισκέπτες, περιηγητές ή και κατασκόπους ευρωπαίους της εποχής εκείνης.

2. ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ

Κατά τη δεύτερη Τουρκοκρατία και την Επανάσταση μέχρι το 1833 η Μελιγού υπαγόταν διοικητικά στην Επαρχία του Αγίου Πέτρου. Το 1833-1834 η Μελιγού περιελήφθη στην Επαρχία Κυνουρίας ως Κοινότητα του Δήμου Θυρέας. Με την κατάργηση των παλαιών Δήμων το 1914 η Μελιγού ονομάστηκε ως Κοινότητα Μελιγούς με ενιαίο γεωγραφικό χώρο την Ορεινή και Χειμερινή Μελιγού. Με την εισαγωγή των συστημάτων «Καποδίστριας» και «Καλλικράτης» η Μελιγού αποτελεί σήμερα Κοινοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας.

Η διοικητική υπαγωγή της Μελιγούς είναι στην Επαρχία Κυνουρίας του Νομού Αρκαδίας της Περιφέρειας Πελοποννήσου

Δικαστικά η Μελιγού υπάγεται στο Πρωτοδικείο και Εφετείο Ναυπλίου.

Η Μελιγού ως σύνολο καταλαμβάνει 25.000,- περίπου στρέμματα ενιαίου χώρου και ο πληθυσμός της είναι 900 κάτοικοι περίπου.

3. ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Κατά τη δεύτερη τουρκοκρατία οι μελιγιώτες, οι οποίοι κατείχαν γη στο λεγόμενο πεδίον του Άστρους, κατασκεύαζαν πρόχειρες κατοικίες στην άκρη της πεδιάδας, όπου παρέμεναν για λίγο, όσο χρειαζόταν για την καλλιέργεια των κτημάτων. Συν τω χρόνω τα κτίσματα αυτά έγιναν ισόγεια σπίτια και ονομάστηκαν «Καλύβια Μελιγούς» ή «Μελεγγίτικα ή Μελιγιώτικα Καλύβια» και αποτέλεσαν τη χειμερινή κατοικία των κατοίκων. Τα καλύβια έγιναν κανονικά σπίτια, διώροφα, ο κόσμος απαλλάχτηκε από το φόβο των διαφόρων από θαλάσσης κινδύνων και από τη μάστιγα της ελονοσίας του έλους της λίμνης «Μουστός» και φτάσαμε στο σήμερα όπου η κύρια κατοικία των Μελιγιωτών είναι στην Πεδινή ή Χειμερινή ή Κάτω Μελιγού ή στο «Γιαλό», ενώ η Ορεινή ή Απάνω Μελιγού ή το «Χωριό», αποτελεί τόπο αναψυχής και πανηγυριών με κάθε ευκαιρία.

Το «Χωριό» βρίσκεται σε υψόμετρο 600 μέτρων περίπου και ο «Γιαλός» 50 μέτρων περίπου από την επιφάνεια της θάλασσας.

«ΣΟΥΓΕΛΟΣ – ΝΕΡΟΜΥΛΟΣ – ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
Τα μνημεία αυτά στην Κάτω Μελιγού αποτέλεσαν κάποτε μνημειώδη έργα για την επιβίωση των κατοίκων του Χωριού. Χτίστηκαν πριν από την απελευθέρωση από τους Τούρκους και το νερό ακολουθούσε την πορεία από την πηγή (Μάνα) με ανοιχτό υδραύλακα (Σούγελος από το τουρκικό ομώνυμο su yollari), περνούσε από το επιβλητικό Μυλοβάγενο του Νερόμυλου στο εξωκκλήσι του Αγιώργη, από δύο πέτρινα θολωτά γεφύρια των δύο χειμάρρων της Μελιγούς (το ένα σώζεται), από ενδιάμεσες δεξαμενές και κατέληγε σε τρεις δημόσιες βρύσες στο χωριό για την ύδρευση και σε χωμάτινα αυλάκια για την άρδευση. Η παλαιότερη γραπτή αναφορά που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα για τα μνημεία αυτά είναι το συμβολαιογραφικό εργολαβικό έτους 1837 με το οποίο ανέθεσε ο Ειδικός Πάρεδρος Μελιγούς την επισκευή της Μάνας του Νερού και του Σούγελου σε μάστορα («τέκτονα») από το Καστρί. Η πορεία από τη Μελιγού κατά μήκος του Σούγελου μέχρι το Μυλοβάγενο και από εκεί μέχρι τη Μάνα του Νερού είναι για κάθε επισκέπτη αληθής πορεία ιστορίας μέσα στο φυσικό περιβάλλον, που αξίζει να την ζήσε.»

«Μάνα του Νερού» λέγεται και η πηγή πάνω από την μονή της Λουκούς από την οποία με το σούγελο του Καρυτσιώτη υδρεύοντο το Άστρος και τα Κάτω Δολιανά. Πριν διακόσια χρόνια ο Καρυτσιώτης μας δώρησε την σχολή και μας έφερε το νερό στο χωριό για να πληρώνονται οι καθηγητές της σχολής από το αγροκήπιο” .

Με το θάρρος δανειστήκαμε φωτογραφίες και κείμενα από τους φίλους μας Μελιγιώτες

http://meligiotiko-simposio.blogspot.com/

Πίσω στην σελίδα  Παραδοσιακά Χωριά 

Το πρώτο χωριό είναι η Άνω Μελιγού στο βάθος ο Αγιάννης

Πίσω στην σελίδα Παραδοσιακά Χωριά

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.” 

#astrosgrcom

Meligou of Arcadia – astrosgr.com

Χαιρετίζουμε τις  επετειακές εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση .

ΥΑ Φ31/45625/5207πε/18-7-1977 – ΦΕΚ 793/Β/20-8-1977

Τίτλος ΦΕΚ      Περί κηρύξεως χώρου της μάχης των Βερβένων ως ιστορικού τόπου.

Κείμενο  

”Εγκρίνομεν τον χαρακτηρισμόν του χώρου της μάχης των Βερβένων ως ιστορικού τόπου, λόγω της αναμφιβόλου ιστορικότητός του και προς αποφυγήν της περαιτέρω αλλοιώσεως”.

KN 5351/1932, άρθρο 52

Ν 1469/1950

ΥΑ ΥΠΠΕ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/38870/844/9-8-1983 – ΦΕΚ 537/Β/13-9-1983
Τίτλος ΦΕΚ Χαρακτηρισμός της οικίας ιδιοκτησίας Αφών Χριστοφίλη στον οικισμό Άνω Δολιανά επαρχίας Κυνουρίας νομού Αρκαδίας ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου
Κείμενο
“Xαρακτηρίζουμε την οικία ιδιοκτησίας αδελφών Χριστοφίλη στον οικισμό Άνω Δολιανά επαρχίας Κυνουρίας νομού Αρκαδίας
ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, δυνάμει του άρθρου 52 του Κ Ν 5351/32 “περί αρχαιοτήτων”, γιατί στο σπίτι αυτό οχυρώθηκε οαγωνιστής της Επανάστασης του 1821 ”Nικηταράς ο Tουρκοφάγος ‘ στη μάχη των Δολιανών και γι’ αυτό το λόγο είναι γνωστό ως ”ταμπούρι του Nικηταρά”.
Η οικία, που βρίσκεται σε περίοπτη θέση και στρατηγική θέση του οικισμού, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα οχυράς κατοικίας της περιοχής”.

K N 5351/1932, άρθρο 52.

Στις  πρώτες σημαντικότατες  νίκες των Ελλήνων  αγωνιστών του 1821 στο Βαλτέτσι, στα Βέρβενα και τα Δολιανά  κρίθηκε η τύχη του απελευθερωτικού αγώνα και άνοιξαν οι δρόμοι για την  απελευθέρωση της υποδουλωμένης Τριπολιτσάς, που ήταν το ευφυέστατο και  μεγαλεπήβολο σχέδιο του Γέρου του Μωριά, καθοριστικής σημασίας για τη τελική  επιτυχία του αγώνα. Χαρακτηριστικά πριν την μάχη των Δολιανών και των Βερβένων , οι Έλληνες  έλεγαν «έρχονται οι Τούρκοι» και  κρυβόντουσαν και μετά τη αποφασιστική νίκη έλεγαν «που είναι οι Τούρκοι» για να τους σφάξουν. Ο «Τουρκοφάγος» με το αιματοβαμμένο σπαθί του σηκωμένο ψηλά κυνήγαγε τους Τούρκους μέχρι την Τριπολιτσά  φωνάζοντας δυνατά «Που πάτε ωρέ Περσιάνοι! Σταθείτε να πολεμήσετε»! Ουσιαστικά στα ιστορικά Βέρβενα και στα ιστορικά Δολιανά « έκλεισαν οι στράτες του Μωριά»  για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι.

«Στις 12 και 13 Μαΐου 1821 έγινε στο Βαλτέτσι της Αρκαδίας μια μάχη καθοριστικής σημασίας ανάμεσα σε Έλληνες και Τούρκους. Επρόκειτο για την πρώτη «τακτική» μάχη, που είχε διάρκεια 23 ώρες σύμφωνα με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη που ήταν επικεφαλής των Ελλήνων. Οι πρόγονοί μας πέτυχαν μια μεγάλη νίκη η οποία τους έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση, καθώς πείστηκαν ότι μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους. Αν οι Τούρκοι κέρδιζαν τη μάχη του Βαλτετσίου το μέλλον της Επανάστασης ήταν ζοφερό. Ο Κολοκοτρώνης γράφει σχετικά: «Εκείνος ο πόλεμος (στο Βαλτέτσι) εστάθη η σωτηρία της Ελλάδος».».

Η ήττα των Τούρκων στο Βαλτέτσι σήμανε εκτός των άλλων και την αποτυχία του σχεδίου τους για προέλαση προς τη Μεσσηνία από τον δρόμο της Μεγαλόπολης. Η ήττα τους έπρεπε ν’ αντισταθμιστεί πολύ γρήγορα από μια νίκη. Ο Μουσταφάμπεης η Κεχαγιάμπεης που ήταν ο αρχηγός των Τούρκων στο Βαλτέτσι, μόλις πέντε ημέρες αργότερα αποφάσισε να εκστρατεύσει εναντίον του στρατοπέδου των Βερβένων το οποίο θεωρούσε εύκολο στόχο καθώς ήταν περισσότερο απομονωμένο από τα υπόλοιπα. Πίστευε ότι το στρατόπεδο θα διαλυόταν και οι Τούρκοι θα έφταναν στον Μυστρά και από εκεί στη Μεσσηνία για να καταπνίξουν την Επανάσταση. Αλλά και σε περίπτωση ήττας τους ο δρόμος του Άργους και της Κορίνθου θα ήταν ανοιχτός για να κατέβουν ενισχύσεις από την Ανατολική Στερεά.

Το βράδυ της 17ης προς 18ης Μαΐου 1821 ξεκίνησε  ο Κεχαγιάμπεης από την Τριπολιτσά επικεφαλής μεγάλης δύναμης (4.000 άνδρες και κανόνια, κατά τον Σπ. Τρικούπη) , με στόχο τη διάλυση του ελληνικού στρατοπέδου στα Βέρβενα.

Όταν έφτασε στις Ρίζες, ο Κεχαγιάμπεης χώρισε τη δύναμή του σε τρεις φάλαγγες.

Η πρώτη φάλαγγα επιτέθηκε στα Βέρβενα.

Η δεύτερη φάλαγγα επιτέθηκε στα Δολιανά, έχοντας απώτερο στόχο να προσβάλλει το στρατόπεδο των Βερβένων από τα νοτοανατολικά.

Η τρίτη φάλλαγα (κυρίως ιππικό) επιτέθηκε στο Δραγούνι.Με σχέδιο να ενωθεί αργότερα με τις  άλλες δυνάμεις που εμάχοντο στα Βέρβενα.

Η απελευθέρωση του έθνους δεν δωρίζεται αλλά κερδίζεται στα πεδία των μαχών με το αίμα των ηρώων προγόνων μας που έμπρακτα έκαναν το πατριωτικό τους καθήκον. Δυστυχώς στο Δραγούνι στις 18 Μαϊου του 1821, οι Τούρκοι με την υπεροχή του ιππικού νίκησαν τους Έλληνες και εκεί σκοτώθηκε ο Αγιαννίτης οπλαρχηγός του  Πάνου Ζαφειρόπουλου Γεωργάκης Διγενής  και  17 Αγιαννίτες αγωνιστές. Ο Πάνος (Άκουρος)Ζαφειρόπουλος αυτή την ημέρα συμμετείχε στη μάχη των Βερβένων.

Δείτε τον σύνδεσμο Γεωργάκης Διγενής

Ο Νικηταράς είχε περάσει από τα Δολιανά αλλά μόλις ενημερώθηκε ότι οι άνδρες του Κεχαγιάμπεη επιτίθενται στο χωριό επέστρεψε εκεί μαζί με τον αδελφό του Νικόλα Σταματελόπουλο  και οχυρώθηκαν σε 13 πετρόκτιστα σπίτια. Άλλοι 100 άνδρες από τον Άγιο Πέτρο Κυνουρίας έσπευσαν στο πλευρό του ενώ και δύο ντόπιοι οπλαρχηγοί ο Μητρομάρας Αθανασίου και ο Ηλίας Κωνσταντόπουλος ένωσαν τις δυνάμεις τους με εκείνες του Νικηταρά.

Ο Κεχαγιάμπεης είχε περισσότερους από 2.000 άνδρες οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν Τουρκαλβανοί

Ο Κεχαγιάμπεης έκανε στρατηγείο του την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και αφού τοποθέτησε τα πυροβόλα του σε καίριες θέσεις άρχισε τον κανονιοβολισμό του χωριού των Δολιανών για να διασπείρει τους αμυνόμενους. Τα σπίτια των Δολιανών αποδείχτηκαν ανθεκτικά και οι Έλληνες πολεμιστές παρακινούμενοι από τον Νικηταρά αγωνίζονταν γενναία. Μάλιστα ένας αγωνιστής από τη Βαρβίτσα σκότωσε τον Τούρκο αρχικανονιέρη. Η μάχη συνεχιζόταν το ίδιο όμως γινόταν και στα κοντινά Βέρβενα.

Στο στρατόπεδο των Βερβένων υπήρχαν 2.500 περίπου πολεμιστές με επικεφαλής τους Παναγιώτη Γιατράκο, Αντώνη Μαυρομιχάλη, Αναγνώστη Κοντάκη , Πανο (Άκουρο) Ζαφειρόπουλο και το επίσκοπο Βρεσθένης Θεοδώρητο.

Ο Παναγιώτης Γιατράκος προσπάθησε αρχικά να χτυπήσει τους Τούρκους όταν έφταναν στα Βέρβενα αλλά σε αφύλακτο μέρος. Έτσι η προσπάθειά του δεν απέδωσε. Σιγά σιγά ο κλοιός γύρω από τα Βέρβενα στένευε ιδιαίτερα όταν έφτασε και στο τμήμα που πέρασε από το Δραγούνι. Σύντομα οι Τούρκοι κατέλαβαν το ύψωμα που βρίσκεται πάνω από το χωριό και έστησαν πάνω σ’ αυτό τη σημαία (το μπαϊράκι όπως λεγόταν τότε) τους.

Δεν πρόλαβαν όμως να χαρούν την επιτυχία τους αυτή, γιατί δύο άριστοι Μανιάτες σκοπευτές, υποσχέθηκαν να σκοτώσουν τον μπαϊρακτάρη (=τον σημαιοφόρο), αφού πάρουν πρώτα ως αμοιβή10 φισέκια (φυσίγγια δηλαδή) ο καθένας και την ευχή του δεσπότη Θεοδώρητου. Πραγματικά αυτό έγινε. Οι Μανιάτες σκότωσαν τον σημαιοφόρο και πέταξαν κάτω τη σημαία. Ένας άλλος μπαϊρακτάρης , έστησε και δεύτερη σημαία, αλλά οι Μανιάτες τον σκότωσαν κι αυτόν.

Αυτό το γεγονός έδωσε θάρρος στους Έλληνες, ενώ αντίθετα οι Τούρκοι το θεώρησαν κακό οιωνό. Αποφάσισαν έτσι να φύγουν, φοβούμενοι πανωλεθρία ανάλογη μ’ αυτή του Βαλτετσίου. Τότε δέχτηκαν την επίθεση όσων ήταν κλεισμένοι στα Βέρβενα. Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, οχυρώθηκαν σε μία εκκλησία ανάμεσα στα Βέρβενα και τα Δολιανά. Οι απώλειες των Τουρκαλβανών δεν ήταν πολύ μεγάλες.

Ο Σπυρίδων Τρικούπης, γράφει για 70 νεκρούς, ενώ ο Αναγνώστης Κοντάκης που πήρε μέρος στη μάχη, αναφέρει ότι οι εχθρικές απώλειες ήταν μεγαλύτερες και ότι η κύρια μάχη έγινε στο φαράγγι ανάμεσα στα Βέρβενα και τα Δολιανά και κράτησε όλη την ημέρα. Οι ηττημένοι άφησαν στο πεδίο της μάχης πολλά λάφυρα

Οι Τουρκαλβανοί υποχρεώθηκαν να υποχωρήσουν ως τα Δολιανά, όπου συνέχισαν τη μάχη ως τις 2 μετά τα μεσάνυχτα. Εξαντλημένοι τότε τράπηκαν σε φυγή και χάθηκαν μέσα στον κάμπο της Τριπολιτσάς. Εκεί όμως τους περίμεναν και τους χτυπούσαν μερικοί θαρραλέοι Έλληνες, διότι ήταν «σκότος βαθύτατον και δεν διεκρίνοντο οι ημέτεροι από τους εχθρούς». Μια ξαφνική βροχή, τους γλίτωσε από τη σφαγή.

Η μάχη στα ιστορικά Βέρβενα  και στα ιστορικά Δολιανά  την 18ην Μαϊου 1821 ματαίωσε τη διάλυση του στρατοπέδου των Βερβένων  και το σχέδιο των Τούρκων. Επίσης τόνωσε το ηθικό των επαναστατών και άνοιξε το δρόμο για την απελευθέρωση της υποδουλωμένης Τριπολιτσάς.

Οι Τούρκοι μετά την ήττα τους στα Βέρβενα και στα Δολιανά κλείστηκαν οριστικά στην Τριπολιτσά. Ο γέρος του Μωριά αναμφισβήτητα δικαιώθηκε και άρχισε να « κλείνει τις στράτες του Μωριά»…για τα επακόλουθα.

Αναμφισβήτητα το “στρατόπεδο των Βερβένων” έπαιξε καταλυτική σημασία για την οργάνωση και επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα .Δεν είναι υπερβολή να πούμε από το “στρατόπεδο των ιστορικών Βερβένων” άρχισε ουσιαστικά και στρατιωτικά η απελευθέρωση της πατρίδας μας.

Ο Νικηταράς απέκτησε μεγάλη αίγλη και τότε του δόθηκε το προσωνύμιο «Τουρκοφάγος». Κατά κάποιον τρόπο, πήρε εκδίκηση για τον πατέρα του και τον εντεκάχρονο αδελφό του Ιωάννη που σφαγιάστηκαν στη Μονεμβασιά τον Οκτώβριο του 1816.

Ο Νικηταράς, το πραγματικό ονοματεπώνυμο του οποίου ήταν Νικήτας Σταματελόπουλος, γεννήθηκε το 1782 στη Μεγάλη Αναστασίτσα (σήμερα Νέδουσα Μεσσηνίας). Η μητέρα του, ήταν αδελφή της γυναίκας του Θ. Κολοκοτρώνη. Η γενναιότητα και η προσφορά του στον Αγώνα, είναι γνωστές. Ξεχωριστή ήταν και η ανιδιοτέλεια του. Μια φορά μόνο, μετά τη μάχη στα Δερβενάκια καταδέχτηκε να πάρει από τα πλούσια λάφυρα ένα πολύτιμο σπαθί, το οποίο πρόσφερε αργότερα σ’ έναν έρανο για το Μεσολόγγι.

Μετά την Επανάσταση, φυλακίστηκε γιατί θεωρήθηκε αρχηγός της «Φιλορθοδόξου Εταιρείας» (Δεκέμβριος 1839). Δικάστηκε και αθωώθηκε στις 11 Ιουλίου 1840, ωστόσο η Κυβέρνηση δεν τον απελευθέρωσε τότε, αλλά μόλις στις 18 Σεπτεμβρίου 1841. Είχε σχεδόν τυφλωθεί, καθώς έπασχε από ζάχαρο.

TΜετά την αποφυλάκισή του, του δόθηκε «άδεια επαιτείας» κάθε Παρασκευή στον Πειραιά, εκεί που βρίσκεται σήμερα ο ναός της Ευαγγελίστριας. Μετά το 1844 από τον Όθωνα  του δόθηκε ο βαθμός του Υποστράτηγου μαζί με μία πενιχρή σύνταξη. Πέθανε στις 25 Σεπτεμβρίου 1849.

Έχουμε προτείνει στο δήμο μας , σε όλους  τους αρμόδιους της επιτροπής “Ελλάδα 2021” και στο κοινό νου, τα πέντε θέματα της Θυρεάτιδας Γης που έπαιξαν αναμφισβήτητα  καταλυτική σημασία για την οργάνωση και επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα.

Στους παρακάτω συνδέσμους είναι τα σπουδαιότερα  θέματα που έχουμε στη Θυρεάτιδα Γη  και  πάντοτε πρέπει να διακρίνουμε και να προβάλουμε και στις επετειακές εκδηλώσεις του 1821 .

Πηγές

• AstrosKynouriaNews
• Το Πρώτο Θέμα
• Βικιπαίδεια, ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
• Μηχανή του Χρόνου

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

 Η Μελιγού και στο βάθος ο ιστορικός Αγιάννης

Τα παραδοσιακά χωριά του Πάρνωνα είναι όμορφα

Βέρβενα Αρκαδίας 

Κούτρουφα Αρκαδίας

Δολιανά Αρκαδίας 

Kαστρί Αρκαδίας 

Άγιος Πέτρος Αρκαδίας 

Αγιάννης (Άγιος Ιωάννης)  Kυνουρίας

 Μελιγού Αρκαδίας 

Χάραδρος Αρκαδίας 

Πλάτανος Αρκαδίας 

Σίταινα Αρκαδίας 

Καστάνιτσα Αρκαδίας 

Πραστός Aρκαδίας 

Κορακοβούνι Αρκαδίας 

Το καταφύγιο Πάρνωνα απέχει δύο ώρες πορείας από τη Βαμβακού, 

Πίσω στην σελίδα Παραδοσιακά Χωριά

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.” 

#astrosgrcom

Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».

Σίταινα Η ελατοσκέπαστη Σίταινα, Τσακωνοχώρι, σε απόσταση 23 χλμ. νοτιοδυτικά του Άστρους και υψόμετρο 740 μ., βρίσκεται χτισμένη αριστερά και δεξιά μιας όμορφης – καταπράσινης ρεματιάς και κάτω από τις επιβλητικές κορυφές του Πάρνωνα. Τα παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια της φέρουν τα χαρακτηριστικά της Τσακώνικης αρχιτεκτονικής. Η πρώτη γραπτή αναφορά του χωριού γίνεται σε χρονικό του γνωστού ιστορικού Γεωργίου Φραντζή, το έτος 1435.

Κατά την περίοδο της Κλεφτουριάς ο Δημήτριος Καλιοτζής, ο Σιταινιώτης, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους επτά πιο ονομαστούς Κλέφτες της Πελοποννήσου, θα αποτελέσει τον τρόμο των Τούρκων και η πλούσια δράση του θα υμνηθεί από τη λαϊκή Μούσα σε πολλά δημοτικά τραγούδια. Εντυπωσιακή είναι η συμμετοχή των Σιταινιωτών στην εθνική εξέγερση του 1821. Στη Σίταινα θα δημιουργηθούν δύο στρατιωτικά σώματα, με περισσότερους από 100 αγωνιστές και επικεφαλής τους Γεώργιο Λ. Μπουρμά και Θεόδωρο Ιωάννου ή Κρητικό. Ο Θ. Ιωάννου με την έναρξη της Επανάστασης θα εγκαταλείψει το Ναύπλιο, όπου ζούσε έχοντας δύο ιδιόκτητα πλοία και το μονοπώλιο των ανθράκων. Στη Σίταινα θα οργανώσει και θα οπλίσει με προσωπικά του έξοδα, έχοντας πουλήσει τα δύο του πλοία, περισσότερους από 80 Σιταινιώτες, υπό την αρχηγία του οποίου πολέμησαν σε όλες τις μάχες της Πελοποννήσου. Στο βυζαντινό κάστρο της Ζάγκολης, 3 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του χωριού, τέλη Ιουλίου-αρχές Αυγούστου του 1826, οι οχυρωμένοι κάτοικοι και αγωνιστές της Σίταινας θα αποκρούσουν επιτυχώς και θα ταπεινώσουν τις ορδές του Ιμπραήμ. Το 1835 με βασιλικό διάταγμα δημιουργείται ο Δήμος Σιταίνης. Οι τρεις εντυπωσιακές και περίτεχνα διαμορφωμένες πλακόστρωτες πλατείες του χωριού, οι καμαροσκέπαστες πλούσιες βρυσάδες και τα κρυστάλλινα νερά πολλών πλούσιων πηγών, οι εκκλησίες των Ταξιαρχών και του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου με τα έντονα Βυζαντινά χαρακτηριστικά, ο νερόμυλος και τα διάσπαρτα και ανεξίτηλα ίχνη μιας πλούσιας παράδοσης, σε συνδυασμό με το πλούσιο και πολυποίκιλο φυσικό περιβάλλον, δημιουργούν μοναδικές εικόνες μαγευτικής ομορφιάς, που κερδίζουν τον επισκέπτη. Το ελατόδασος της Σίταιναςαποτελεί ένα μοναδικό φυσικό μνημείο. Εντυπωσιακά οροπέδια, όπως του Προφήτη Ηλία- Κάμπου, της Λούτσας και του Κάμπου, πλούσια και πολυσύνθετη χλωρίδα, ένας πολυδαίδαλος κόσμος μονοπατιών, με έντονα τα χνάρια και τα σημάδια της έντονης ανθρώπινης δραστηριότητας κατά το παρελθόν που σηματοδοτούν τα ασβεστοκάμινα, τα μαρμαράλωνα και τα χωματάλωνα, τα πηγάδια. Στην ευρύτερη περιοχή του χωριού υπάρχουν και ενδιαφέροντα σπήλαια, τα οποία αποτέλεσαν καταφύγιο των κατοίκων, τόσο κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όσο και κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής (Καρατζά, Καλιοτζή, Καραχάλιου). Η Σίταινα χάρη στο πλούσιο της φυσικό περιβάλλον και τα πολυάριθμα μονοπάτια, πολλά από τα οποία ακολουθούν το αρχαίο οδικό δίκτυο της περιοχής, αποτελεί σήμερα πόλο έλξης για ομάδες πεζοπόρων και ορειβατικούς συλλόγους, για τις ανάγκες των οποίων έχει διαμορφωθεί χώρος ελεύθερης κατασκήνωσης πλησίον της πλατείας του Θεολόγου, από τον πολιτιστικό σύλλογο του χωριού. Ανάμεσα στις πολλές και ενδιαφέρουσες διαδρομές μονοπατιών που ανοίγονται και ξεδιπλώνονται από το χωριό, εκείνες προς το φαράγγι και τον καταρράκτη του Λούλουγκα-κάστρο Ζάγκολης και προς το οροπέδιο Προφήτη Ηλία-κορυφές Τούρλας αποτελούν διαδρομές γνωστές στο πανελλήνιο και με τη μεγαλύτερη περιπατητική κίνηση. Από τις υπόλοιπες διαδρομές ξεχωρίζουν το παλιό μονοπάτι- μουλαρόδρομος που οδηγεί στον Πλάτανο, η διαδρομή προς το δάσος της Λεκάς, το μονοπάτι προς το γεφύρι και το φαράγγι της Κουτουπούς. Η Σίταινα αποτελεί επίσης ιδανική αφετηρία για την περιήγηση στο θαυμαστό κόσμο των φαραγγιών του Βρασιάτη. Στη Σίταινα γεννήθηκε και έζησε για πολλά χρόνια ο ποιητής Θεόδωρος Παπαγιωργόπουλος (1862-1941), ο οποίος και αρθρογραφούσε σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά των Αθηνών με τα ψευδώνυμα «Σφουγγής» και «Πάρνης». Η Σίταινα υπήρξε επίσης η γενέτειρα του ιερομονάχου Ιωσήφ Καρατζά, κτήτορα της Ιεράς Μονής Μαλεβής (1916). Εκτός από τα θρησκευτικά πανηγύρια ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού διοργανώνει κάθε καλοκαίρι πλούσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες, όπως το Αντάμωμα των Σιταινιωτών, Γιορτές Νεολαίας, τη Γιορτή των Φαραγγιών, τον Κύκλο του Ψωμιού.

Από ExploringGreece

Η Σίταινα μαζύ με την Καστάνιστα και τον Πραστό αποτέλεσαν τον αρχικό πυρήνα της Τσακωνιάς. Γραφικότατο χωριό μέσα στα έλατα, προσφέρει πολλαπλές δυνατότητες για εξορμήσεις στην φύση του Πάρνωνα. Το χωριό έχει παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια και πολλά νερά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Σίταινα είναι ένα ορεινό χωριό του νομού Αρκαδίας, χτισμένο αμφιθεατρικά στις πλαγιές του Πάρνωνα σε υψόμετρο 700 μ., κοντά στην ψηλότερη κορυφή του, τη Μεγάλη Τούρλα (1934 μ.). Το χωριό βρίσκεται σε απόσταση 30 χλμ. από το Άστρος. Η Σίταινα υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Βόρειας Κυνουρίας.

Η Σίταινα είναι ένα Τσακωνοχώρι στο οποίο, μαζί με τα κοντινά χωριά Πραστός και Καστάνιτσα, ομιλείται ακόμα η Τσακωνική διάλεκτος από τους γηραιότερους.

Ιστορία

Η Σίταινα, αναφέρεται για πρώτη φορά στο Χρονικό της Αλώσεως του Γεωργίου Σφραντζή, με την ονομασία Σίτανα. Η ονομασία «Σίταινα», είναι σλαβική[3] και σημαίνει τέλμα, βάλτος. Τα επόμενα χρόνια, αναφέρεται σε διάφορα έγγραφα της Τουρκοκρατίας και της Ενετοκρατίας. Κατά τα προεπαναστατικά χρόνια, στην Σίταινα γεννιέται ο γνωστός κλέφτης και πρωτοπαλίκαρο του Καπετάν Ζαχαριά, Δημήτριος Καλιοντζής. Σημαντική ήταν η προσφορά του χωριού και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, καθώς 150 Σιταινιώτες, εντάχθηκαν σε διάφορα σώματα, με μεγάλη επιτυχία. Το 1826 ο Ιμπραήμ Πασάς κατέστρεψε ολοσχερώς το χωριό, όπως και όλα τα άλλα χωριά της Κυνουρίας. Σύμφωνα με την παράδοση οι κάτοικοι του χωριού κατέφυγαν στο σπήλαιο της Ζαγγόλης. Τα επόμενα χρόνια η Σίταινα αποτέλεσε έδρα της Κοινότητας Σιταίνης.

Το χωριό

Το χωριό είναι γεμάτα με έλατα και διάφορα δέντρα, ενώ, όπως και τα άλλα Τσακωνοχώρια, έχει πολλά αρχοντικά – πυργόσπιτα, δείγματα της Τσακώνικης αρχιτεκτονικής. Η Σίταινα έχει δύο εκκλησίες: τους Ταξιάρχες και τον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο. Κοντά στην κορυφή του Πάρνωνα, υπάρχει το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Κοντά στο χωριό υπάρχει η οχυρωμένη εκκλησία της Παναγίας Ζαγγόλης, την οποία αναφέρει ο περιηγητής Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ το 1805. Σε αυτό το σπήλαιο κατέφυγαν οι κάτοικοι της Σίταινας, μετά την καταστροφή του από τον Ιμπραήμ.

Σε κοντινή απόσταση βρίσκονται τα φαράγγια του Λούλουγγα, της Κουτουπούς, της Ζαρμπάνιτσας και της Μαζιάς, στα οποία πραγματοποιείται πεζοπορία και ορειβασίας. Κοντά στην Σίταινα βρίσκονται τα χωριά Πραστός, Καστάνιτσα Αρκαδίας, Πλάτανος Αρκαδίας κ.ά.

Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».

Που ομιλείται η τσακώνικη διάλεκτος Λεωνίδιο, Πραγματευτή, Μέλανα, Τυρό, Σαπουνακέικα, Άγιο Ανδρέα, Πραστό, Σίταινα, Καστάνιτσα. Συνοικισμούς: Σαμπατική, Λιβάδι, Βασκίνα, Παλιόχωρα, Άγιος Παντελεήμονας (Φούσκα), Δερνικέικα

Η τσακώνικη διάλεκτος

Η τσακώνικη διάλεκτος, ο τσακώνικος χορός, η ενδυμασία, τα ήθη και έθιμα των Τσακώνων, αποτελούν άλλη μια δυναμική της περιοχής του Πάρνωνα. Σύμφωνα με το «Χρονικόν της Μονεμβασιάς»: «Οι δε των θρεμμάτων νομείς και αγροικικοί κατωκίσθησαν εν τοις παρακειμένοις εκείσε τραχανοίς τόποις, οι και επ’ εσχάτων τζακονίαι επωνομάσθησαν». Οι Τσάκωνες, ως γνήσιοι απόγονοι των Δωριέων, διατήρησαν ανόθευτη τη ρίζα τους και η τσακώνικη γλώσσα αποτελεί και σήμερα τη ζωντανή έκφραση της Δωρικής διαλέκτου. Στην κοιτίδα της Τσακωνιάς, το σήμερα επιμένει να βαδίζει και να δημιουργεί στα χνάρια του χθες σε μια αέναη κι αδιάλειπτη πνοή της Ελλάδας.

O ιδιαίτερος γλωσσικός θησαυρός του τόπου μας Η τσακώνικη διάλεκτος έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο των υπό εξαφάνιση γλωσσών της UNESCO και αναγνωρίζεται ως πολιτισμικό κατόρθωμα και ανεπανάληπτος θησαυρός πολιτισμού. Η γλώσσα διατηρήθηκε γνήσια και ανόθευτη στα στόματα των απλών ανθρώπων, των ξωμάχων, των ποιμένων και των γεωργών. Στις ευχές, στους χαιρετισμούς, στις κατάρες, στις καθημερινές εκφράσεις, στα πειράγματα και τα αστεία, εκεί βρίσκεται αιώνες τώρα ο γλωσσικός θησαυρός των Τσακώνων. Σε αυτό το ξεχωριστό κομμάτι της Ελληνικής γης που λέγεται Τσακωνιά (κοιτίδα της Τσακωνιάς υπήρξε ο Πραστός, η Καστάνιτσα και η Σίταινα), σε αυτούς τους τραχινούς τόπους, οι κάτοικοι της περιοχής, διαθέτοντας ελάχιστα μέσα, όχι μόνο επιβίωσαν, αλλά άφησαν πίσω τους μια πολύτιμη κληρονομιά, την τσακώνικη παράδοση, την πανέμορφη γλώσσα, τον μοναδικό υποβλητικό τσακώνικο χορό, τα τσακώνικα τραγούδια, την υφαντική τέχνη, τις συνήθειες τους, ό,τι ονομάζουμε σήμερα ήθη και έθιμα. Όλα αυτά συνθέτουν την ταυτότητα του τόπου με μια ζωντανή γλώσσα που είναι στο χέρι των Tσακώνων, αλλά και όλου του ελληνισμού, να την αγκαλιάσει και να την προστατέψει από τη λησμονιά

Δειτε το συνδεσμο

«Το οφείλουμε στη Τσακωνιά».

http://www.tsakonianarchives.gr/…

Πίσω στην σελίδα Παραδοσιακά Χωριά η Χωριά της Τσακωνιάς 

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.” 

#astrosgrcom

Sitaina of Arcadia – astrosgr.com

Από το Δήμο μας

Γραφικό χωριουδάκι χτισμένο στην νοτιοανατολική πλευρά του Πάρνωνα σε υψόμετρο 450 μέτρα, απέχει 180 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Ο οικισμός έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος παραδοσιακός και ο επισκέπτης μαγεύεται με την πρώτη ματιά από την πλούσια βλάστηση και τα πολλά νερά που αντικρίζει με το που φτάνει στο χωριό.

Γνωστό το χωριό για το μικροκλίμα του και για το νερό του. «Σαν του Πλάτανου το νερό δε θα βρεις σ’ άλλα μέρη. Με μια γουλιά δε θες γιατρό, με δυο βρίσκεις ταίρι». Ο παλιός νερόμυλος η πέτρινη βρύση, η επιβλητική εκκλησία, τα σοκάκια, ο Πύρος του Μοίρα που συναντά όποιος φτάνει στο χωριό προσφέρουν εικόνες που ξεκουράζουν και γαληνεύουν μυαλό και ψυχή. Όσοι αναζητούν περιπέτεια και άμεση επαφή με τη φύση μπορούν να τη βρουν εξερευνώντας το Φαράγγι Σπηλάκια.

Στην περιοχή υπάρχει η Σπηλιά του Σωτήρος ή Σωσίμου, επίσης μπορεί κανείς να κάνει πεζοπορία στο φαράγγι της Λεπίδας. Πλούσια είναι και η πανίδα της περιοχής, ενώ ξεχωριστές και γνωστές οι γιορτές των ερώτων, των νερών και των φεγγαριών τον Αύγουστο με το γέμισμα του Φεγγαριού αλλά και οι γιορτές των κερασιών το Μάιο.Σε κοντινή απόσταση τα χωριά Χάραδρος και Σίταινα με πλούσια βλάστηση και απαράμιλλη φυσική ομορφιά.

Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».

Πλάτανος

Ο Πλάτανος είναι γνωστός για το κλίμα του και για το νερό του. Η μαρμάρινη επιγραφή στη βρύση της κεντρικής πλατείας «προειδοποιεί»: Σαν του Πλατάνου το νερό δεν θα βρεις σ’ άλλα μέρη με μια γουλιά δεν θες γιατρό με δυό βρίσκεις ταίρι.

Ο Πλάτανος απέχει 20 χλμ. από το Άστρος και βρίσκεται χτισμένος αμφιθεατρικά, σε υψόμετρο 450 μ. στη βορειοανατολική πλευρά του όρους Πάρνωνα, στη βάση μιας καταπράσινης ρεματιάς. Είναι περιτριγυρισμένος από πανέμορφο και παρθένο φυσικό περιβάλλον γεμάτο καστανιές, πεύκα, πλατάνια και έλατα. Ο Πλάτανος είναι ένα γραφικό χωριό γεμάτο με πλακόστρωτα στενά δρομάκια, πέτρινα σπίτια, άφθονα νερά, αλλά και πολλά οπωροφόρα δέντρα, όπως κερασιές, αχλαδιές, καρυδιές. Τα σπίτια του διατηρούν τα κύρια στοιχεία της τοπικής αρχιτεκτονικής, η οποία συνδυάζεται με νησιώτικα στοιχεία.

Στην είσοδο του χωριού βρίσκεται η κεντρική λιθόστρωτη πλατεία με τον πρώτο καταρράκτη του χωριού τις «Χαρές» και εντυπωσιακή πλούσια βλάστηση. Η κεντρική εκκλησία του χωριού είναι η Αγία Άννα, ενώ υπάρχουν ακόμη δύο εκκλησάκια μεταβυζαντινά, ο Άγιος Γεώργιος και οι Άγιοι Θεόδω ροι με περίτεχνες αγιογραφίες. Ενδιαφέρον παρουσιάζει, επίσης, ο Πύργος του Μοίρα με αμυντική γωνιακή κατασκευή (18ος αι.), που αποτελεί χαρακτηριστικό πυργόσπιτο. Απέναντι από το χωριό, ένας εμβληματικός βράχος με την ονομασία «Καλόγερος», λόγω σχήματος, παρέχει υπέροχη θέα προς το χωριό, αλλά και προς τον Πάρνωνα.

Νοτιοανατολικά του χωριού, κοντά στο γεφύρι αρχίζει το ειδυλλιακό φαράγγι των Σπηλακιών (Βλ. σελ. 121) και αυτό με πυκνή βλάστηση και άφθονο νερό που καταλήγει στον ποταμό Βρασιάτη. Άλλο μονοπάτι, λίγο μετά το γεφύρι, οδηγεί στο ξωκλήσι του Αγιώργη. Στην περιοχή του φαραγγιού υπάρχει η Σπηλιά του Σωτήρος ή Σωσίμου, που στα χρόνια της Επανάστασης έγινε καταφύγιο για τους κατοίκους του χωριού από τη μανία των στρατιωτών του Ιμπραήμ. Ο επισκέπτης μπορεί επίσης να απολαύσει τη φύση της περιοχής κάνοντας πεζοπορία στο φαράγγι της Λεπίδας (Βλ. σελ. 119). Ένα άλλο μονοπάτι, ανάμεσα από τις πεζούλες όπου καλλιεργούν οι Πλατανήτες τα μποστάνια τους, οδηγεί στη Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου ή Σέλας, όπως είναι γνωστή, σε μια περιοχή εξαιρετικής ομορφιάς. Οι περίτεχνες τοιχογραφίες της Μονής αναπαριστούν μαρτύρια, με ευθείες αναφορές στην περίοδο της τουρκοκρατίας.

Οι μόνιμοι κάτοικοι του Πλάτανου είναι λιγοστοί, το καλοκαίρι όμως το χωριό ζωντανεύει. Καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους διοργανώνονται πλούσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως οι φημισμένες «Γιορτή κερασιών, νερών και ερώτων» (Βλ. σελ. 282), η «γιορτή Καστάνου και Σύκου» , το πρωτότυπο τουρνουά «Συνάντηση ταβλιού» , τα «Πανσελήνια» και πλήθος άλλων.

Νερόμυλοι και Νεροτριβή:. Στην κεντρική πλατεία του Πλάτανου βρίσκεται ο Μπαρκαίικος νερόμυλος και δίπλα του η δίστομη πέτρινη παραδοσιακή βρύση. Πρόκειται για τον μόνο μύλο από τους τέσσερις που είχε παλαιότερα το χωριό, με εσωτερικό μηχανισμό που λειτουργεί ακόμα αλέθοντας σιτάρι και καλαμπόκι εξυπηρετώντας τις τοπικές ανάγκες, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί μουσειακό χώρο για τους επισκέπτες του χωριού. Δίπλα και ακριβώς κάτω από τον Μπαρακαίικο νερόμυλο βρίσκεται η Περραίικη νεροτριβή ή ντριστέλα (Βλ. σελ. 219). Πριν την ρεματιά υπάρχει ο Λατσαίικος νερόμυλος ο οποίος καλύπτεται από μεγάλα υπεραιωνόβια πλατάνια.

Καταρράκτης Νυμφών & μονότοξο γεφύρι: Κατηφορίζοντας προς τη ρεματιά, το καλά συντηρημένο μονοπάτι, οδηγεί προς τον καταρράκτη των Νυμφών. Ο καταρράκτης έχει ύψος περίπου 10 μ. και περιβάλλεται από πλούσια βλάστηση και επιβλητικά πλατάνια. Το σημείο είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στους φυσιολάτρες ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Διασχίζοντας το μονοπάτι, παράλληλα με το ποτάμι, συναντάμε το παλιό μονότοξο γεφύρι (Βλ. σελ. 354)

Το πετρογέφυρο του Πλατάνου :Το μονότοξο πετρογέφυρο του Πλατάνου είναι ένα κομμάτι της ιστορίας και παράδοσης του χωριού. Στις μέρες μας η χρηστικότητά του έχει περιοριστεί, ωστόσο η ομορφιά του περισσεύει. Χτισμένο στις αρχές του 19ου αιώνα, εξυπηρετούσε τις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων, καθώς συνέδεε τον Πλάτανο με την παραλιακή Κυνουρία. Οι αγωγιάτες και οι τσοπάνηδες του Πλατάνου μετέφεραν την πραμάτεια και τα κοπάδια τους χρησιμοποιώντας αυτό το γεφύρι, κυρίως τον χειμώνα, ως μοναδική δίοδο προς την Ανατολική Κυνουρία και την Αργολίδα. Επιπλέον, κάτοικοι των γειτονικών χωριών (Αγίου Ιωάννη, Ορεινής Μελιγούς, Χάραδρου κ.ά.) μετέφεραν με ευκολία τα δημητριακά τους προς τους νερόμυλους του Πλατάνου που βρίσκονταν κοντά στο γεφύρι. Σήμερα, η ανάγκη συντήρησης και ανάδειξης του πετρογέφυρου – που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της φυσιογνωμίας του Πλατάνου και έχει ιδιαίτερο πολιτιστικό ενδιαφέρον – είναι επιτακτική, καθώς οι ορμητικοί υδάτινοι όγκοι που συγκεντρώνονται από τη Λεπίδα (καταρράκτης Λεπίδας) και τους γύρω χείμαρρους, οι οποίοι στη συνεχεία καταλήγουν στον Βρασιάτη ποταμό, μπορούν ενδεχομένως να απειλήσουν στο μέλλον το πανέμορφο αυτό μνημείο του χωριού.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Πλάτανος είναι χωριό, το οποίο βρίσκεται αμφιθεατρικά χτισμένο στις πλαγιές του όρους Πάρνωνας. Διοικητικά υπάγεται στον Δήμο Βόρειας Κυνουρίαςστο Νομό Αρκαδίας.

Έχει απόσταση 180 χλμ από την Αθήνα και 22 χλμ από το Παράλιο Άστρος. Περιβάλλεται από πολλά πλατάνια εκατοντάδων χρόνων εξ ου και η ονομασία του χωριού. Έχει τη μορφή νησιού με σοκάκια όπου δεν μπαίνουν αμάξια. Οι κάτοικοι υποστηρίζουν ότι η καταγωγή τους είναι από νησί, πιθανόν την Αίγινα. Έχει κηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός. Δίπλα στο χωριό κυλά ο ποταμός Βρασιάτης. Λόγω του ποταμιού έχουν δημιουργηθεί στο χωριό πολλές δημόσιες βρύσες και αυλάκια στα σοκάκια. Συνορεύει με το χωριό Χάραδρος, Άγιος Ιωάννης και το τσακώνικο χωριό Σίταινα. Σε απόσταση 2 χλμ από το χωριό βρίσκεται το φαράγγι της Λεπίδας

Ιστορία

Ο Πλάτανος αναφέρεται για πρώτη φορά στο Χρονικό της Αλώσεως του Γεωργίου Σφραντζή το 1435, με την ονομασία Πλαταμώνας. Κατά τα επόμενα έτη, αναφέρεται σε αρκετά έγγραφα την περίοδο της Ενετοκρατίας. Πριν και κατά τη διάρκεια της Β΄ Τουρκοκρατίας (18ος και 19ος αι.) το χωριό γνώρισε μεγάλη ακμή, μαζί με άλλα γειτονικά χωριά. Την ίδια περίοδο χτίστηκαν και αρκετά αρχοντικά πυργόσπιτα. Σημαντική ήταν η προσφορά του χωριού κατά την Επανάσταση του 1821. Το 1826, ο Ιμπραήμ πέρασε από το χωριό όμως οι κάτοικοι σωθήκανε γιατί κρυφτήκανε σε μια σπηλιά στον απέναντι λόφο που οι κάτοικοι την λένε ακόμα “τρούπα”. Υπάρχει μέσα φούρνος και στέρνα.

Μετά την απελευθέρωση, έγινε έδρα του δήμου Πλατανούντος, ενώ τα επόμενα χρόνια, μετά τη συγχώνευσή του στον Δήμο Θυρέας, αποτέλεσε την έδρα της ομώνυμης κοινότητας.

Το χωριό

Στον Πλάτανο, λόγω των άφθονων νερών του, λειτουργούσαν παλαιότερα νερόμυλοι, νεροπρίονο και νεροτριβή. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την καλλιέργεια αγροτικών προϊόντων, όπως κεράσια, κάστανα, σύκα, αλλά και ντομάτες και διάφορα κολοκυνθοειδή. Οι παλαιοί θυμούνται τα χωράφια γεμάτα φανάρια τη νύχτα όπου οι κάτοικοι πήγαιναν και τα πότιζαν. Επίσης ο μισός πληθυσμός του χωριού κάποτε ασχολιόταν με την κτηνοτροφία. Τώρα είναι 3-4 οικογένειες.

Τα παραδοσιακά μουσικά όργανα του χωριού, είναι το λαούτο και το βιολί. Οι οργανοπαίχτες, καλούνταν σε πανηγύρια και γάμους και στα διπλανά χωριά.

Στο χωριό υπάρχουν 5 εκκλησίες: ο Άγιος Γεώργιος, που βρίσκεται στον απέναντι λόφο και θεωρείται ως η πρώτη εκκλησία του χωριού. Σύμφωνα με την παράδοση, ο πρώτος οικισμός βρισκόταν εκεί, οι Άγιοι Θεόδωροι, που βρίσκονται στο πάνω μέρος του χωριού. Η πέρα Παναγιά, που βρίσκεται στον δεύτερο λόφο δεξιά του χωριού, περικυκλωμένη από νερά και πεζούλες κατοίκων που οργώνουν. Η περιοχή εκεί λέγεται Σέλα και παλαιότερα αποτελούσε μοναστήρι το οποίο κατασκευάστηκε στα τέλη του 15ου αι. και αγιογραφήθηκε από τον Γεώργιο Κουλιδά. Σύμφωνα με την παράδοση, η εκκλησία πήρε την ονομασία της από έναν Τούρκο αγά, ο οποίος έταξε μια χρυσή σέλα προκειμένου να σωθεί το παιδί του από μία αρρώστια, που τελικά σώθηκε. Στην εκκλησία, ζούσαν καλόγεροι που όμως κρεμάστηκαν από τους Τούρκους. Έχει δημιουργηθεί βρύση και τσιμεντένια παγκάκια στην περιοχή του παρεκκλησιού. Εκεί, την Τρίτη του Πάσχα γινόταν γιορτή με οργανοπαίχτες.

Η εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος βρίσκεται στο πάνω μέρος του χωριού και γίνεται λειτουργία κάθε χρόνο στις 6 Αυγούστου. Και αυτή η εκκλησία αποτελούσε παλαιότερα μοναστήρι (18ος αι.) όπου είχαν κελιά καλόγεροι. Τέλος, η εκκλησία του Αγίου Πέτρου, που βρίσκεται δίπλα από το κοινοτικό γραφείο του Προέδρου του χωριού. Κεντρική εκκλησία του χωριού είναι η Αγία Άννα, που γιορτάζεται στις 25 Ιουλίου η κοίμηση της, με περιφορά εικόνας στα σοκάκια του χωριού. Η εκκλησία έχει εικόνα μισοκαμμένη από την επιδρομή του Ιμπραήμ.

Στα παλαιά χρόνια, στη γειτονιά του χωριού ονόματι Καρακαλά ήταν συγκεντρωμένη η αγορά, με κουρείο, παντοπωλείο και δύο κρασοπουλειά.

Στο χωριό λειτουργεί ξενώνας από το 2010 με παροχή καφέ και φαγητού. Υπάρχουν 2 ακόμη καφενεία. Οι επισκέπτες είναι κυρίως ορειβάτες και φυσιολάτρες, οι οποίοι κάνουν πεζοπορία στο φαράγγι της Λεπίδας, στη γέφυρα που οδηγεί στον παλαιό δρόμο για το Άστρος που ονομάζεται Σκάλα και εξυπηρετούσε τον κόσμο πριν γίνει το οδικό δίκτυο. Ακόμη κάνουν πεζοπορία στο παλαιό μονοπάτι Πλάτανος-Σίταινα.

Δείτε τους παρακάτω συνδέσμους , για κείμενα και φωτογραφίες <οι πηγές μας >

Από το ypaithros.grhttps://www.ypaithros.gr/platanos-kynourias-opou-akous-polla-kerasia/embed/#?secret=u5xPa1EZtZ

Από το BESDES.GR

«Σκαρφαλωμένος στο κλείσιμο μιας μικρής καταπράσινης χαράδρας του Πάρνωνα.Ο Πλάτανος Κυνουρίας είναι αυτόακριβώς που ζητάς για μια εκδρομή έξω από τα καθιερωμένα»

http://besdes.gr/2018/10/08/%CE%BC%CF%8C%CE%BB%CE%B9%CF%82-180%CF%87%CE%BB%CE%BC-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%AC%CE%B3/?fbclid=IwAR0btm4BhDWp0fjAMVH2R3-f-oO6iV1JYVn9O1Rrxt2M7Ui8yi7uf_djqfY

Πίσω στην σελίδα Παραδοσιακά Χωριά

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.” 

#astrosgrcom

Platanos of Arcadia – astrosgr.com

Από την διασπορά, 2 Μαϊου, 2023

Ένας  γνωστός μας,  αλλοδαπός ακαδημαϊκός και καθηγητής που μιλάει Ελληνικά, μιλάγαμε για το πρόσφατο συνέδριο και Σύνταγμα του Άστρους , έψαχνε να μάθει κάτι για την Εθνοσυνέλευση και μας ρώτησε.

-Γιατί ο δήμος δεν προβάλλει στην ιστοσελίδα του  την Εθνοσυνέλευση, την Σχολή Καρυτσιώτη και όλα τα ιστορικά θέματα . Ξέρετε οι αλλοδαποί τρελλένονται για την Ελληνική ιστορία ….

– (Τι να πώ και εγώ).

–Κάποτε θα το καταλάβουν και θα το κάνουν , αλλά θα ρωτήσουμε και το δήμο, θέλετε να προσθέσετε και το όνομα σας, αφού το αναφέρατε..

-Φυσικά  , θα ρωτήσω και άλλους  καθηγητές ……..

-Έχουμε και εμείς  φτιάξει μια ιστοσελίδα αν θέλετε να δείτε κάτι ,τα έχουμε όλα  στον τόπο μας  και  έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες……

Welcome to astrosgr.com/en / – astrosgr.com

The “Sacred Space” of the Second National Assembly of the Greeks : Public Proposal for the website of our municipality – astrosgr.com

Αφού υποσχεθήκαμε να ρωτήσουμε , πρέπει να το κάνουμε,ο φίλος μας καθηγητής περιμένει γραπτή αιτιολογημένη απάντηση.

Γιατί κύριε δήμαρχε, αφού δεν το καταλαβαίνετε , δεν μπορείτε η δεν θέλετε να κάνετε μια ανάρτηση με δύο λέξεις και δυο φωτογραφίες , ΓΙΑΤΙ δεν  μας λέτε τους λόγους να το καταλάβουμε και εμείς,  για να μην μαζεύουμε υπογραφές από τους συμπολίτες μας και αλλοδαπούς  καθηγητές? Αφού έχετε ομολογήσει θα το κάνετε ,  το προσθέσατε  και στο εκλογικο σας πρόγραμμα  ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΧΑΤΕ ΑΡΧΙΚΑ  «ΞΕΧΑΣΕΙ», πότε θα το κάνετε,  πριν τις  εκλογές η ΠΟΤΕ  για να ξέρουμε ?

Βαρεθήκαμε να λέμε τα ίδια , μάλλιασε η γλώσσα μας,  αλλά η τοπική κοινωνία δεν βαρέθηκε και  δεν ξεχνά τις υποσχέσεις σας.

Τι άλλο να πούμε?  Έλεος πια….ΟΥΤΕ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ…

Ο δήμαρχος μας υποσχέθηκε  θα φτιάξει την ιστοσελίδα του δήμου μας και  πρόσφατα την έφτιαξε, δεν μας ενδιαφέρει πόσα χρήματα ξόδεψε, αλλά μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα .

Έχουμε κάνει πολλές αναφορές και παρεμβάσεις για τα αυτονόητα , έχουμε στείλλει κείμενα ακόμα και φωτογραφίες , πήραμε και αριθμούς πρωτοκόλλου, αλλά ποτέ δεν πήραμε  καμμία απάντηση, εκτός  το 2020 ,στην αρχή την παρακάτω επιστολή, φυσικά όλα αυτά θα τα κάναμε  χωρίς χρήματα, απλά θέλαμε να προσφέρουμε στη Θυρεάτιδα Γη,  ότι μπορούσαμε .

Η ιστοσελίδα έγινε ,όπως έγινε.Τι να πούμε?  «Καλά λέει ο σοφός λαός μας , είμαστε  άξιοι της μοίρας μας».

Δεν θα σχολιάσουμε την καινούργια ιστοσελίδα , το είχαμε κάνει κάποτε με λεπτομέρειες ,  τα σχόλια  ανήκουν αποκλειστικά στους προεστούς, στους προκρίτους και στους  συμπολίτες μας.

Για να βοηθήσουμε τον δημόσιο  διάλογο σκεπτομάστε να δημοσιεύσουμε όλες τις αναφορές μας , πιστεύουμε μέχρις τις εκλογές να προλάβουμε όλες ,είναι πολλές….. Οι δημόσιες παρεμβάσεις μας είναι γνωστές .

Δείτε τον συνδέσμους.

Γιατί δημιουργήσαμε το AstrosGr.com – astrosgr.com

Του Γιάννη Κουρόγιωργα Αρχεία – astros–kynourianews.gr

Θέλουμε να τονίσουμε, τα αυτονόητα και Ο ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ  δεν χρειάζονται αναφορές και παρεμβάσεις ,ΑΠΛΑ, ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ ,ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ.

Απλά  παρακάτω ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΤΗΣ  ΘΥΡΕΑΣ

Από

Archaiological Sights & Museums | DiscoverKynouria.gr

Από

Καλωσήρθατε | ΔΗΜΟΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ (voreiakynouria.gov.gr)

Δείτε τις   6  όμορφες φωτογραφίες από την κεντρική σελίδα, ,ειλικρινέστατα πολύ όμορφες φωτογραφίες, ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΣ ΤΗΝ «ΞΕΧΑΣΑΝΕ»!!!!. 

Καλωσήρθατε | ΔΗΜΟΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ (voreiakynouria.gov.gr)

Θα αφήσουμε στην τοπική κοινωνία να προσθέσει και άλλες  φωτογραφίες  στην ιστοσελΊδα του δήμου μας για τα αυτονόητα πριν τις εκλογές , ΑΝ ΤΟ ΚΡΙΝΕΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ, ευχόμαστε   ΚΑΤΙ  ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΣ….. αφού  τις   «ΞΑΝΑξέχασε» ο δήμος μας ….. τί άλλο να πούμε?

Ο «Ιερός χώρος» της Β’Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων είναι εδώ, μπροστά μας,στο ιστορικό Άστρος Κυνουρίας «Ελλάδα 2021» – astrosgr.com\

Το άρθρο έχει δημοσιευθεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News  Από ftzivel – 2 Μαϊου, 2023

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πηγές

Η Σχολή Καρυτσιώτη  και ο «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνικής Συνέλευσης των Ελλήνων ,  1823-2023 – astrosgr.com

Home – Κοινότητα Άστρους (koinotita–astrous.gr)

Αρχαιολογικοί χώροι – Ιστορία & Αξιοθέατα Άστρους Αρχεία – Κοινότητα Άστρους (koinotita–astrous.gr)

Αξιοθέατα Αγιάννη Αρχεία – Κοινότητα Άστρους (koinotita–astrous.gr)

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή».

astrosgr.com/en «Dedicated to Thyreatis Land.»

#astrosgrcom