To Κορακοβούνι απέχει από το Άστρος 8 χλμ
Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».
Το Κορακουβούνι, πεδινός οικισμός χτισμένος πάνω σε μικρό λόφο δίπλα στον ποταμό Βρασιάτη και τον κεντρικό επαρχιακό δρόμο Άστρους – Λεωνιδίου, βρίσκεται σε απόσταση 8 χλμ. νότια του Άστρους. Αποτελεί κεφαλοχώρι της περιοχής με αρκετά πετρόχτιστα αρχοντικά σπίτια. Στο κέντρο και την πλατεία του χωριού δεσπόζει τρισυπόστατος Ναός του Αγίου Βασιλείου, του Αγίου Γεωργίου και της Αγίας Βαρβάρας. Εδώ βρίσκονται και οι προτομές του Γεωργίου Λεβέντη, ο οποίος υπήρξε εξέχων Φιλικός και επικεφαλής της Εφορίας των Φιλικών Βουκουρεστίου και του ευεργέτη Γεωργίου Καζάκη. Με πανοραμική θέα από τον οικισμό, ο επικέπτης μπορεί να θαυμάσει τον κατάφυτο ελαιώνα που απλώνεται στον κάμπο του Βρασιάτη και τις γαλαζοπράσινες παραλίες της περιοχής. Το Ορεινό Κορακοβούνι σε υψόμετρο 579 μ., βρίσκεται χτισμένο στις πλαγιές του Πάρνωνα και σε απόσταση 20 περίπου χλμ. νοτιοδυτικά του Άστρους. Στην είσοδο του χωριού ο επισκέπτης συναντά τον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου χτισμένο το 17ο αιώνα, την εντυπωσιακή τρίκρουνη βρύση με τα κρυστάλλινα νερά χτισμένη το 1886, σε μια πλακόστρωτη και πετρόχτιστη όμορφη πλατεία περιτριγυρισμένη από εντυπωσιακά υπεραιωνόβια πλατάνια. Τα πετρόκτιστα σπίτια του χωριού συνδυάζουν αρμονικά στοιχεία της ορεινής και νησιώτικης αρχιτεκτονικής.
Μουσείο Παραδοσιακού Ελαιοτριβείου στο Κορακοβούνι:
Το ελαιοτριβείο χτίστηκε το 1884 από τον Πέτρο Π. Πετρόπουλο και λειτούργησε μέχρι το 1920. Ήταν βιοκίνητο, δηλαδή όλες οι διεργασίες γινόταν από βιολογικά όντα (ένα άλογο και εργάτες) και όχι από μηχανές. Το ελαιοτριβείο αναπλάστηκε το 2006 από τον Ευάγγελο Αναστ. Πετρόπουλο, εγγονό του κτήτορα. Στο μουσείο ο επισκέπτης μπορεί να παρατηρήσει και να γνωρίσει τη μέθοδο επεξεργασίας της ελιάς για την παραγωγή του ελαιολάδου, πριν από την βιομηχανική εκσυγχρόνιση, παρουσιασμένη από ανθρώπινα ομοιώματα. Τα εκθέματα περιλαμβάνουν τις κόφες (καλάθια) μέσα στις οποίες έφερναν τις ελιές οι εργάτες, τα τσόλια μέσα στα οποία τοποθετούνταν ο ελαϊκός πολτός (κοινώς χαμούρι) για να εκθλιβεί το λάδι, τη μυλόπετρα που έλιωνε τις ελιές, το πιεστήριο όπου γινόταν η έκθλιψη και τέλος το «λιμπί» (δοχείο) που κατέληγε το ελαιόλαδο και οι άλλοι χυμοί (λιοζούμια) της ελιάς. Ανάμεσα στα εκθέματα του μουσείου είναι το καζάνι που έβραζαν το νερό που χρησιμοποιούσαν για τη διεργασία της εκχύλισης του ελαιόλαδου, οι νταμιζάνες που μετέφεραν το λάδι, το λιοκόκκι και το πυρηνόξυλο τα οποία έμεναν μετά την εκχύλιση του λαδιού. Θέση στο μουσείο, επίσης, καταλαμβάνει το «δυναμάρι», ένας μηχανισμός αύξησης της πίεσης των πιεστηρίων, η πλάστιγγα η οποία αγοράστηκε το 1913 για το ζύγισμα των ελιών και του λαδιού και το γραφείο που γινόταν η καταγραφή των συναλλαγών. Φυσικά δε λείπουν τα συμπληρωματικά εργαλεία του ελαιοτριβείου, όπως αυτά του φωτισμού (λυχνάρια) και εργαλεία όπως η μέγγενη, καντάρια, χειροτρύπανα και κλειδιά. Θα δούμε τον πρώτο κοχλία του πιεστηρίου που ήταν ξύλινος, πριν αντικατασταθεί από τον σιδερένιο. Ο χώρος του ελαιοτριβείου χρησίμευε και ως χώρος επεξεργασίας των βρώσιμων ελιών με αλάτι που γινόταν στη «λάντζα», ένα μεγάλο βαρέλι χωριτικότητας 2,5 τόνων που σώζεται μέχρι σήμερα. Μέσα στο μουσείο περισώζονται γεωργικά εργαλεία προβιομηχανικής εποχής, όπως αλέτρι, ζέβλες και υνιά.
Το κάστρο της Αρτίκαινας
Σε κοντινή απόσταση από το χωριό αξίζει ο επισκέπτης να γνωρίσει το μεσαιωνικό κάστρο της Αρτίκαινας (Βλ. σελ. 208), σε μια επιβλητική περιοχή με απεριόριστη θέα προς τις κορυφές του Πάρνωνα και το γαλαζοπράσινο του Αργολικού Κόλπου. Με πρωτοβουλία των τοπικών συλλόγων διοργανώνονται κάθε χρόνο πληθώρα πολιτιστικών δραστηριοτήτων, εκδηλώσεων και πανηγύρια. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το παραδοσιακό αποκριάτικο καρναβάλι, με μοναδική φιλοξενία και πλούσια κεράσματα στο κοινό, όπως η ονομαστή παραδοσιακή πλακόπιτα
Κορακοβούνι Αρκαδίας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Χειμερινό Κορακοβούνι (επίσης Καρακοβούνι και Κορακοβούνιον) είναι πεδινός οικισμός του νομού Αρκαδίας, χτισμένος αμφιθεατρικά σε ένα ύψωμα στους πρόποδες του Πάρνωνα. Σε μικρή απόσταση κυλά ο ποταμός Βρασιάτης.[3] Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού, 52 χλμ. ΝΑ της Τρίπολης, στην πρώην επαρχία Κυνουρίας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Βόρειας Κυνουρίας. Στο Κορακοβούνι υπάγονται ακόμα το Ορεινό Κορακοβούνικαι το Νεοχώρι. Η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων, καθώς αρχικά υπήρχε το όρος Καρακοβούνι (από το Ζαρίτσι Κυνουρίας μέχρι το Καστράκι Άστρους) όπου στο ενδιάμεσο υπήρχε μόνο ένας οικισμός όπου και πήρε το όνομα του όρους. Κατά τους Βυζαντινούς Χρόνους, από το Κορακοβούνι ή Καρακοβούνι καταγόταν ο Στρατηγός του Βυζαντίου Περβαινάς.
Το όνομα του χωριού έχει συνδεθεί με την Ελληνική Επανάσταση του 1821 καθώς είναι η γενέτειρα των:
- Βαρσαμή Κωνσταντίνου: Καταγόταν από το Κορακοβούνι Κυνουρίας. Πληγώθηκε βαριά στον Άγιο Σώστη, έξω από την Τρίπολη. Όταν θεραπεύτηκε, συνέχισε να αγωνίζεται μέχρι την απελευθέρωση.
- Λεβέντη, Γεωργίου: (Κορακοβούνι Κυνουρίας 1790 – Αθήνα 1847
Ορεινό Κορακοβούνι Αρκαδίας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Ορεινό Κορακοβούνι είναι ένας ορεινός οικισμός, χτισμένος σε υψόμετρο 534 μ. Έχει απόσταση 12 χλμ από το Κορακοβούνικαι 22 χλμ από το Άστρος. Το χωριό υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Βόρειας Κυνουρίαςκαι έχει πληθυσμό 8 μόνιμους κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011
Το χωριό, σύμφωνα με την παράδοση, ιδρύθηκε μετά την καταστροφή του Παλαιού Κορακοβουνίου (οικισμός που υπήρχε κοντά στον Πραστό) από τα τουρκικά στρατεύματα το 1687.[2] Μαζί με το Παλαιό Κορακοβούνι καταστράφηκαν επίσης ο Άγιος Ιωάννης, η Μελιγού, η Καστάνιτσα και ο Πραστός. Μετά την καταστροφή του χωριού οι κάτοικοι ίδρυσαν ένα νέο χωριό στην θέση όπου βρίσκεται σήμερα το Ορεινό Κορακοβούνι. Κατά τα έτη της Τουρκοκρατίας ο οικισμός υπαγόταν στο Βιλαέτι Αγίου Πέτρου. Σύμφωνα με ενετική απογραφή του 1699 το χωριό διέθετε δύο εκκλησίες: τον Άγιο Δημήτριο και την Παναγία, καθώς και δύο εφημέριους.[3] Τον 18ο και 19ο οι Κορακοβουνίτες ανέπτυξαν εμπορικές σχέσεις με διάφορες περιοχές, καθώς οι Κορακοβουνίτες ζούσαν και εμπορεύονταν σε μέρη όπως οι Σπέτσες, η Ύδρα, η Κωνσταντινούπολη, η Οδησσός κ.α.
Κατά τα έτη 1750 – 1775στο χωριό έδρασε ο κλέφτης Γεώργιος Λεβέντης (παππούς του φιλικού), ο οποίος ήταν πρωτοπαλίκαρο του Κωνσταντή Κολοκοτρώνη.[4] Με την ίδρυση της Φιλικής Εταιρίαςπολλοί Κορακοβουνίτες έγιναν μέλη της, με σημαντικότερο τον έμπορο Γεώργιο Λεβέντη(1790 – 1847). Η συνεισφορά των Κορακοβουνιτών στην Επανάσταση του 1821 ήταν σημαντική, καθώς πάνω από 100 αγωνιστές διακρίθηκαν στις μάχες των Δολιανών, Βερβένων, της Τριπολιτσάςκ.α. Το 1826 το χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς από τις ορδές του Ιμπραήμ πασά. Μετά την απελευθέρωση το χωριό υπήχθη στον Δήμο Βρασιών (1834 – 1912). Από το Ορεινό Κορακοβούνι προήλθε το Χειμερινό Κορακοβούνι, το οποίο δημιουργήθηκε κατά τον 18ο αι. και αποτελεί μόνιμη κατοικία των Κορακοβουνιτών.
Το χωριό
Το Ορεινό Κορακοβούνι είναι ένα ορεινό χωριό χτισμένο αμφιθεατρικά στις πλαγιές ενός βουνού. Είναι κατάφυτο από δέντρα, ενώ διαθέτει και πολλά παραδοσιακά αρχοντικά σπίτια που συνδυάζουν την Τσακώνικη με την Σπετσιώτικη αρχιτεκτονική. Σημείο κατατεθέν αποτελεί η μαρμάρινη βρύση μαζί με την μικρή πλατεία και τον ναό της Παναγίας, που βρίσκονται στην είσοδο του χωριού. Το χωριό έχει εκκλησίες όπως: του Αγίου Δημητρίου (πολιούχος) στην κεντρική πλατεία του χωριού, κτίσμα του 1688, της Παναγίας στην είσοδο του χωριού, που αποτελούσε καθολικό της Μονής Παναγίας Κατακεκρυμμένης, κτίσμα και πάλι του 1688. Διαθέτει επίσης και εξωκκλήσια όπως του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στην θέση «Κλήμα», των Αγίων Αναργύρων στη θέση «Κλήμα», του Αγίου Γεωργίου (πρώην μονή Ενδύσσενας), του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη θέση «Τσερμπενά» και το προσκυνητάρι του Προφήτη Ηλία, πάνω από το χωριό.
Το Ορεινό Κορακοβούνι διαθέτει και ένα παραδοσιακό καφενείο – ταβέρνα. Κοντά στο χωριό, βρίσκονται τα χωριά Κορακοβούνι, Άγιος Ανδρέας και τα τσακωνοχώρια Πραστός, Καστάνιτσα και Σίταινα. Σημαντικό αξιοθέατο αποτελεί και το βυζαντινό, ερειπωμένο Κάστρο της Αρτίκαινας, που βρίσκεται ανατολικότερα του χωριού. Το χειμώνα το χωριό μένει με ελάχιστους κατοίκους, ενώ το καλοκαίρι «ξαναζωντανεύει» κυρίως στις γιορτές του Προφήτη Ηλία και του Δεκαπενταύγουστου\
astrosgr.com 