Ζαν Πωλ Σαρτρ και Σιμόν ντε Μποβουάρ.“Στην Αγάπη, ένα κι ένα κάνουν ένα”
Ζαν-Πoλ Σαρτρ ,Αλμπέρτ Καμύ, Σάμιουελ Μπέκετ: Οι τρεις μεγάλοι στοχαστές του εικοστού αιώνα που επηρέασαν σημαντικά την Γαλλική λογοτεχία και αναμφισβήτητα την ανθρώπινη σκέψη . Ο Σάμιουελ Μπέκετ αν και ήταν Ιρλανδός έζησε και μεγαλούργησε στο Παρίσι. Δεν μπορούμε να λέμε γνωρίζουμε τον παγκόσμιο πολιτισμό αν δεν γνωρίζουμε τι μας λένε ο Ζαν-Πoλ Σαρτρ , ο Αλμπέρτ Καμύ και ο Σάμιουελ Μπέκετ
Ζαν-Πoλ Σαρτρ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Ζαν-Πoλ Σαρτρ (γαλλικά: Jean-Paul Charles Aymard Sartre), (21 Ιουνίου 1905 – 15 Απριλίου 1980) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης, κριτικός και πολιτικός ακτιβιστής, ο κυριότερος εκπρόσωπος του φιλοσοφικού υπαρξισμού και φαινομενολογίας, καθώς και υποστηρικτής της πολιτικής θεωρίας του Μαρξισμού. Θεωρούσε ότι οι διανοούμενοι πρέπει να παίζουν ενεργό ρόλο στην κοινωνία και ο ίδιος υπήρξε ένας εσωτερικά στρατευμένος καλλιτέχνης (όχι όμως και στρατευμένος από κάποιο κράτος ή καθεστώς) στηρίζοντας τις αριστερές πολιτικές επιλογές του με τη ζωή του και το έργο του. Το 1964 ,αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, αναφέροντας πως ένας συγγραφέας δεν πρέπει να επιτρέψει στον εαυτό του να μετατραπεί σε θεσμό. Είναι επίσης γνωστός για την ανοικτή σχέση που διατηρούσε με τη διάσημη θεωρητικό του φεμινισμού και φιλόσοφο-μυθιστοριογράφο, Σιμόν ντε Μποβουάρ.
Τα σημαντικά φιλοσοφικά του έργα είναι.
- Το είναι και το μηδέν (1943)
- Ο υπαρξισμός είναι ανθρωπισμός 1946,
- Κριτική της διαλεκτικής λογικής (1960)
- Οι λέξεις, 1963 (Αυτοβιογραφία)
- Ναυτία ,1938, (Πεζογραφία)
Ο Ζαν Πωλ Σαρτρ συνοψίζοντας τελείως επιγραμματικά τα βασικά σημεία της θεωρίας του για τον Υπαρξισμό, υποστήριξε την ανυπαρξία του θείου και τη δυνατότητα ελεύθερης επιλογής του ατόμου. Είπε για τον άνθρωπο πως «είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος» και τον έφερε αντιμέτωπο με τις πράξεις του, αποδίδοντάς του την αποκλειστική ευθύνη για αυτές. Άλλωστε θεωρούσε ότι ανεξαρτήτως των συνθηκών καθένας κρίνεται μόνο από τις πράξεις του, που επιπλέον είναι και μη αναστρέψιμες.
- Οι υπαρξιστές θεωρούν ότι ο άνθρωπος δεν έχει μια προκαθορισμένη ουσία ή σκοπό που να του έχει δοθεί από το Θεό ή τη φύση. Εξαρτάται από τον κάθε ένα από μας ξεχωριστά να αποφασίσουμε ποιοι και τι είμαστε μέσω των πράξεών μας. Είναι το πολύ γνωστό απόφθεγμα του Σαρτρ: «η ύπαρξη προηγείται της ουσίας». Δηλαδή, πρώτα υπάρχουμε, σε ένα κόσμο τον οποίο δεν επιλέξαμε, και κατόπιν εξαρτάται από εμάς να καθορίσουμε την ταυτότητά μας , τα βασικά μας χαρακτηριστικά καθώς ζούμε τη ζωή μας και δρούμε μέσα σε αυτήν. Ως εκ τούτου, η ουσία μας (το σύνολο των καθορισμένων χαρακτηριστικών) επιλέγεται, δεν δίνεται, δεν είναι δεδομένη.
- Δεύτερον, οι υπαρξιστές πιστεύουν ότι οι άνθρωποι αποφασίζουν οι ίδιοι για τη μοίρα τους και είναι υπεύθυνοι για το τι κάνουν τη ζωή τους. Έχουμε ελεύθερη βούληση με την έννοια ότι όποιοι και αν είναι οι βιολογικοί ή οι κοινωνικοί παράγοντες που επηρεάζουν τις αποφάσεις μας είναι στο δικό μας χέρι να αποφασίσουμε πώς να διαχειριστούμε αυτούς του παράγοντες και να κάνουμε τις όποιες αλλαγές. Ακριβώς επειδή είμαστε κατ’ ουσίαν αυτοδημιούργητοι έχουμε την πλήρη ευθύνη για το τι θα κάνουμε την ζωή μας.
- Οι υπαρξιστές ενδιαφέρονται να βρουν ποιος είναι ο ποιο αυθεντικός τρόπος να πραγματώσουμε τη ζωή μας ως άτομα. Συνήθως συμμορφωνόμαστε στις απαιτήσεις της «αγέλης». Κατ’ αυτόν τον τρόπο ζούμε μια ζωή μη-αυθεντική, όχι πραγματικά δική μας. Για να γίνουμε αυθεντικοί, πρέπει να αναλάβουμε τη ζωή μας με καθαρότητα και ένταση. Αυτά, τα βιώνουμε σε στιγμές συναισθηματικών εμπειριών όπως η υπαρξιακή αγωνία και η υπαρξιακή ενοχή. Σε τέτοιες περιπτώσεις καταλαβαίνουμε καλά τι συμβαίνει στη ζωή μας.
- Τέλος, ο υπαρξισμός θεωρεί ότι δεν μπορούμε να κρυφτούμε πίσω από υπερβατικές αρχές για να ζήσουμε τη ζωή μας, πιο σωστά να αποφύγουμε να ζήσουμε τη ζωή μας. Βρισκόμαστε «ριγμένοι» στον κόσμο. Χωρίς να το έχουμε επιλέξει, χωρίς να έχουμε κάποιες οδηγίες. Δεν ξέρουμε πώς είναι σωστό για μας να ζήσουμε. Πρέπει να αναλάβουμε οι ίδιοι αυτή την ευθύνη
Αποφθέγματα Ζαν-Πoλ Σαρτρ
- Ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος, γιατί μόλις ριχτεί στον κόσμο, είναι υπεύθυνος για όλα όσα κάνει.
- Η κόλαση είναι οι άλλοι.
- Ο άνθρωπος είναι αυτό που θέλει ο ίδιος να είναι.
- Δεν υπάρχει άλλη πραγματικότητα από την πράξη.
- Μια χαμένη μάχη είναι η μάχη που νομίζεις ότι έχασες.
- Μισώ τα θύματα που σέβονται τους δήμιους τους.
- Kάθε λέξη έχει συνέπειες.Κάθε σιωπή επίσης.
- «Ο φασισμός δεν ορίζεται από τον αριθμό των θυμάτων, αλλά από τον τρόπο που τα σκοτώνει».
- Αν αισθάνεσαι μοναξιά όταν είσαι μόνος, έχεις κακή παρέα.
- Μόνο αυτός που δεν τραβάει κουπί έχει χρόνο να ταρακουνήσει τη βάρκα.
- Όταν οι πλούσιοι κάνουν πόλεμο, οι φτωχοί πεθαίνουν.
- «Από τη στιγμή που θα ακούσεις τις λεπτομέρεις της νίκης είναι δύσκολο να την ξεχωρίσεις από την ήττα».
- «Μπορεί να υπάρξουν καλύτερες εποχές, αλλά αυτή εδώ είναι η δική μας».
- “Στην Αγάπη, ένα κι ένα κάνουν ένα”
- Αν έγινα φιλόσοφος, αν επεδίωξα τόσο επίμονα τη φήμη, που ακόμα περιμένω, όλα έγιναν βασικά για να μπορώ να ρίχνω γυναίκες.
Πηγές
Ο υπαρξισμός στην εποχή μας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B1%CE%BD-%CE%A0%CF%89%CE%BB_%CE%A3%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%81
https://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=20
Αλμπέρτ Καμύ.(1913 – 1960)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Αλμπέρ Καμύ (γαλλικά: Albert Camus, 7 Νοεμβρίου 1913 – 4 Ιανουαρίου 1960) ήταν Γάλλος φιλόσοφος , λογοτέχνης και συγγραφέας , ένας από τους πιο δημοφιλείς φιλόσοφους του 20ου αιώνα, και ένας από τους ιδρυτές του παραλογισμού. Ήταν επίσης ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός. Χρωστά σχεδόν εξίσου τη φήμη του στα μυθιστορήματά του Ο Ξένος και Η Πανούκλα, στα θεατρικά του έργα Καλιγούλας και Οι δίκαιοι και τέλος στα φιλοσοφικά του δοκίμια Ο Μύθος του Σίσυφου και Ο επαναστατημένος άνθρωπος. Τιμήθηκε το 1957 με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
- Φαντάζομαι πως ο Σίσυφος ήταν ευτυχισμένος.
- Ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα
- Η αλήθεια και η ελευθερία είναι απαιτητικές ερωμένες, γι’ αυτό κι έχουν λίγους εραστές.
- Επαναστατώ άρα υπάρχω.
- Το να δημιουργείς είναι σαν να ζεις δυο φορές.
- Η πραγματική γενναιοδωρία προς το μέλλον έγκειται στο να τα δίνουμε όλα στο παρόν.
- Το φθινόπωρο είναι μια δεύτερη άνοιξη, όπου κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι.
- Οι άνθρωποι σπεύδουν να ασκήσουν κριτική για να μην κριθούν οι ίδιοι.
- Σε τελευταία ανάλυση, χρειάζεται περισσότερο κουράγιο για να ζήσεις παρά για να αυτοκτονήσεις.
- Το σχολείο μας προετοιμάζει για τη ζωή σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει.
- Γοητεία είναι ένας τρόπος να παίρνεις την απάντηση «ναι», χωρίς να έχεις κάνει κάποια ξεκάθαρη ερώτηση.
- Για να είμαστε ευτυχισμένοι, πρέπει να μη μας απασχολούν πολύ οι άλλοι.
- Η ευημερία των λαών υπήρξε ανέκαθεν το άλλοθι των τυράννων.
- Θα σου πω κάτι… Οι σκέψεις δεν είναι ποτέ ειλικρινείς. Οι συγκινήσεις είναι.
- Οι μόνοι αληθινοί παράδεισοι είναι οι χαμένοι παράδεισοι.
- Να αυτοκτονήσω ή να κάνω καφέ;
- Πρέπει να έχει κανείς έναν έρωτα, έναν μεγάλο έρωτα, για να του εξασφαλίζει άλλοθι στις αδικαιολόγητες απελπισίες που κυριεύουν όλους μας.
- Έχουμε εξορίσει την ομορφιά. Οι Έλληνες είχαν πάρει τα όπλα γι’ αυτήν.
- Η ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο, σφραγίδα ενός χυδαίου πνεύματος
- Η αλήθεια, όπως και το φως, τυφλώνει.
- Ο σκλάβος ξεκινά ζητώντας δικαιοσύνη και καταλήγει να περιμένει να φορέσει ένα στέμμα.
- Ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που αρνείται να είναι αυτό που είναι.
- Το φθινόπωρο είναι μια δεύτερη άνοιξη, όπου κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι
- Η ελευθερία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ευκαιρία για να γίνουμε καλύτεροι.
- Από τη στιγμή που όλοι θα πεθάνουμε, είναι προφανές ότι το πού και το πότε δεν έχουν καμιά σημασία.
- Αυτοί που γράφουν ξεκάθαρα έχουν αναγνώστες. Αυτοί που γράφουν δυσνόητα, έχουν σχολιαστές.
- Σε συγχωρούν για την ευτυχία σου και τα πλούτη σου μόνο αν τα μοιράζεσαι γενναιόδωρα.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%81_%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%8D
https://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=9
Σάμιουελ Μπέκετ (1906 – 1989)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Σάμιουελ Μπέκετ (αγγλ.: Samuel Barclay Beckett, 13 Απριλίου 1906 – 22 Δεκεμβρίου 1989) ήταν Ιρλανδός λογοτέχνης, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Το έργο του είναι βασικά μινιμαλιστικό, και σύμφωνα με ορισμένους ερμηνευτές, βαθιά απαισιόδοξο για την ανθρώπινη φύση. Η απαισιοδοξία αυτή αντανακλάται από την εκτενή και περίεργη αίσθηση του χιούμορ στο έργο του, καθώς και από το γεγονός ότι η περιγραφή των εμποδίων στην ανθρώπινη ζωή εξυπηρετεί την επιθυμία του Μπέκετ να δείξει ότι το ταξίδι είναι που αξίζει, παρά τις δυσκολίες του.
Το 1969, τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενώ το 1984 εκλέχθηκε επικεφαλής της Aosdána, ένωσης ανθρώπων των Καλών Τεχνών της Ιρλανδίας
- Τίποτα δεν είναι πιο αληθινό από το τίποτα. – Ο Μαλόν πεθαίνει (1951
- Όσο πιο μεγάλος είναι κανείς, τόσο πιο γεμάτος είναι και τόσο πιο άδειος. – Το τέλος του Παιχνιδιού (1957)
- Απών πάντα, όλα συντελέστηκαν χωρίς εμένα.– Το τέλος του Παιχνιδιού (1957
- Δεν υπάρχει τίποτα πιο αστείο απ’ τη δυστυχία. – Το τέλος του Παιχνιδιού (1957
- Τίποτα δεν συμβαίνει, κανένας δεν έρχεται, κανένας δεν πηγαίνει, είναι τρομερό.– Περιμένοντας τον Γκοντό (1948)
- Τα λάθη μου είναι η ζωή μου.
- Κάθε λέξη είναι ένας άχρηστος λεκές στη σιωπή και στο τίποτα.
- Έτσι είμαι εγώ. Είτε ξεχνώ αμέσως είτε δεν ξεχνώ ποτέ.
- Δεν μπορώ να συνεχίσω. Θα συνεχίσω.
- Το τέλος είναι στην αρχή, και παρ’ όλα αυτά εσύ συνεχίζεις!
- – Πιστεύεις στη μέλλουσα ζωή; – Η δική μου ήταν πάντα τέτοια.
- Πάντα προσπάθεια. Πάντα αποτυχία. Δεν πειράζει. Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα.– Worstward Ho (1983)
- Μη με αγγίζεις! Μη με ρωτάς! Μη μου μιλάς! Μείνε μαζί μου.– Περιμένοντας τον Γκοντό (1948)
- Ξέρεις από τι πέθανε η μητέρα Πεγκ; Από σκοτάδι.
- Κουρελάκι εσένα σε κρατάω.Το τέλος του Παιχνιδιού (1957
- Όλοι γεννιόμαστε τρελοί . Μερικοί παραμένουν. – Περιμένοντας τον Γκοντό (1948)
- Μη περιμένετε να σας κυνηγήσουν για να κρυφτείτε, αυτή ήταν πάντα η αρχή μου. – Μολλόυ (1951)
- Ναι, στη ζωή μου, αφού πρέπει να τη λέω έτσι, υπήρχαν τρία πράγματα, η ανικανότητα να μιλήσω , η ανικανότητα να σωπάσω , και η μοναξιά , μ’ αυτά έπρεπε να τα βγάλω πέρα. – Ο Ακατονόμαστος (1954)
- Tο σκοτάδι που πάντα πάλευα να κατανικήσω είναι στην πραγματικότητα ο καλύτερός μου σύμμαχος... – Η τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ (1958)
- Εξοχικός δρόμος με δέντρο. Σούρουπο.
Εστραγκόν: Δε γίνεται τίποτα.
Βλαδίμηρος: Αυτό αρχίζω να πιστεύω κι εγώ.– Περιμένοντας τον Γκοντό (1948)
https://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=1530
astrosgr.com - Το Ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας 
