Από το ‘’Αστρος σε απόσταση περίπου 67 χλμ. είναι η ιερά μονή της Έλωνας, που σαν σύμβολο της Τσακωνιάς είναι κρεμασμένη και απροσπέλαστη στον κόκκινο βράχο.
Στη διαδρομή Άστρους Λεωνιδίου υπάρχουν πολλές μαγευτικές παραλίες που «ο ήλιος και η θάλασσα του Αργολικού» βρίσκονται στο μεγαλείο τους. Από το Άστρος το Λεωνίδιο είναι σε απόσταση περίπου 50 χλμ.
Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας
Πάρνωνας: το «Άγιον Όρος» της Νότιας Ελλάδας Δεκάδες τα μοναστήρια του Πάρνωνα, άλλοτε ριζωμένα σε απόκρημνα βράχια, ρίζες της πίστης και της ψυχής του χριστιανισμού και άλλοτε σε υψώματα, ανάταση προς το θείο και το όνειρο. Θεμελιωμένα εδώ και πολλούς αιώνες, αποτελούν ένα πολυσύνθετο κομμάτι της ιστορίας του τόπου, υψηλά δείγματα αρχιτεκτονικής, τόπους ψυχικής ευφορίας και αγαλλίασης, μονοπάτια λύτρωσης κι ελπίδας.
Το βουνό του Πάρνωνα ονομάστηκε «Δεύτερο Άγιο Όρος» ή «Άγιον Όρος της Νότιας Ελλάδας», γιατί σε αυτό μετοίκισαν επί Κωνσταντίνου Πωγωνάτου (668-685 μ.Χ.) εκχριστιανισθέντες κάτοικοι από τον Άθω, αλλά και γιατί κανένα άλλο ελληνικό βουνό δεν παρουσιάζει τόσο μεγάλη συγκέντρωση μοναστηριών. Η χριστιανική παρουσία στον Πάρνωνα μέχρι και στις παραθαλάσσιες παρυφές του είναι αδιάλειπτη από τα παλαιοχριστιανικά χρόνια (4ος-7ος αι. μ.Χ.). Τούτο βεβαιώνουν χριστιανικά αρχαιολογικά ευρήματα που εντοπίζονται στην ευρύτερη περιοχή της Θυρέας. Από την κάθοδο των Σλάβων και ύστερα στην περιοχή έπονται οι λεγόμενοι «σκοτεινοί χρόνοι». Παρά τις καταστροφές που προκάλεσε η αβαροσλαβική επιδρομή, ο ελληνικός πληθυσμός δεν αφανίστηκε, ενώ σύμφωνα με ευρήματα παρατηρείται πάλι άνθιση τον 11ο αι. Τούτο μαρτυρούν και τα αρχιτεκτονικά γλυπτά μέλη που εκτίθενται στην αίθουσα της Βιβλιοθήκης των Βουρβούρων. Στον Πάρνωνα σώζονται κατάλοιπα της Παλαιολόγειας Περιόδου (υστεροβυζαντινά χρόνια) καθώς και ευρήματα που αποκαλύπτουν οικοδομική έξαρση στα πρώιμα οθωμανικά χρόνια (1600 μ.Χ.). Ορισμένα από τα μοναστήρια στην ευρύτερη περιοχή του Πάρνωνα, τόσο στην Αρκαδία όσο και στην Λακωνία παρουσιάζονται στις επόμενες σελίδες.
Ιερά Μονή Παναγίας Ελώνης ή Έλωνας:
Σκαρφαλωμένο σε υψόμετρο 650 μ. στη χαράδρα του Δαφνώνα, πάνω στον επιβλητικό κοκκινόβραχο, αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα και γνωστά μοναστήρια στην Αρκαδία. Απέχει 17 χλμ. από το Λεωνίδιο και βρίσκεται στο δρόμο Λεωνιδίου – Κοσμά. Για την επωνυμία της μονής έχουν διατυπωθεί πολλές ερμηνείες. Σε κάποιες από αυτές η «Έλωνα» αποδίδεται στον τόπο όπου βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας ή κτίστηκε το μοναστήρι. Σε επίσημη μνεία της μονής από το Πατριαρχείο, κατά την απονομή του σταυροπηγιακού της προνομίου, ορίζεται «εις τοποθεσίαν Έλωνης καλουμένην» . Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία η μονή οφείλει την επωνυμία της σε κάποια παλαιά εικόνα, η οποία –σύμφωνα με την παράδοση– μεταφέρθηκε στην Τσακωνιά από το Έλος της Λακωνίας. Η μονή, σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες, ιδρύθηκε στις αρχές του16ου αι.
Υπέστη άγρια επιδρομή κατά την επανεγκατάσταση των Τούρκων και τη γενική δοκιμασία του τόπου από τις ενετοτουρκικές πολεμικές επιχειρήσεις το 1715 μ.Χ. Ανανεώνεται όμως το σταυροπηγιακό προνόμιό της και έκτοτε γνωρίζει ακμή. Κατά την περίοδο της Επανάστασης η μονή αποτελεί ασφαλές καταφύγιο αμάχων ενώ παράλληλα προσφέρει μεγάλο μέρος της περιουσίας της στον αγώνα. Μόλις στις αρχές του 20ου αι. το μοναστήρι αναζωογονείται με την παρουσία πολλών μοναχών και έκτοτε ακμάζει. Πλατιά σκαλοπάτια οδηγούν στην τοξωτή είσοδο της μονής, ενώ ανοικτός διάδρομος οδηγεί στη δεύτερη πύλη. Και οι δύο πύλες καλύπτονται με καταχύστρες. Από το σημείο αυτό ο διάδρομος έχει στα δεξιά τον πανύψηλο κόκκινο βράχο και στα αριστερά την απότομη χαράδρα. Οδηγεί στον κεντρικό χώρο της μονής, με τα εσωτερικά οικοδομήματα να διαμορφώνονται σε διαφορετικά επίπεδα (τριώροφα κτίρια). Οι στοές και οι κλίμακες προσδίδουν έναν ρυθμό κίνησης και εσωτερικής ζωής στο κτιριακό συγκρότημα. Τα χαγιάτια-βεράντες και τα μπαλκόνια προσφέρουν μια εξαιρετική θέα προς τον Δαφνώνα. Το καθολικό, κτίσμα του 1809 μ.Χ. είναι καμαροσκέπαστη βασιλική προσαρμοσμένη στο κοίλωμα του βράχου. Διαθέτει εντοιχισμένη πλάκα με κτητορική επιγραφή σύμφωνα με την οποία ο ναός του 1809 καταλαμβάνει τη θέση παλαιότερου. Ο επισκέπτης αξίζει να σταθεί στο περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο από καρυδιά. Στο κέντρο της βόρειας πλευράς του ναού βρίσκεται και το διώροφο μαρμάρινο κωδωνοστάσιο του 1831 μ.Χ. Στο προσκυνητάρι δεσπόζει η φορητή εικόνα της Παναγιάς, κατασκευασμένη με κερί και μαστίχα σε ξύλο, που σύμφωνα με την παράδοση είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Η ιστορία της συνδέεται άρρηκτα με την ίδρυση της μονής. Αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου γιορτάζει στις 15 Αυγούστου, στις 23 Αυγούστου, στις 21 Νοεμβρίου (Εισόδια της Θεοτόκου με λιτανεία της εικόνας στο Λεωνίδιο), αλλά και την 1η Κυριακή Οκτωβρίου εκάστου έτους (επαναφορά της εικόνας που εκλάπη).
astrosgr.com 