Η παραδοσιακή πηγή Σουληνάρι
«Στον Αγιάννη ’ναι ένα νερό, το λένε Σουληνάρι,
κι όγοιος πάσχει από έρωτα να πάει να πιει, να γιάνει!
Μικρή μου Αγιαννιτοπούλα, μού’ χεις κάψει την καρδούλα».
Το ιστορικόν Άστρος και ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) είναι μία κοινότητα και το κυριότερο οι κάτοικοι είναι οι ίδιοι, είχαν για πολλούς αιώνες και έχουν μέχρι σήμερα. σπίτια στο Άστρος και στον Αγιάννη του Άστρους. Ο Αγιάννης απέχει από το Άστρος Κυνουρίας 17 χλμ.
Στον Αγιάννη μπορείτε να επισκεφτείτε, την ” κτητορική πλάκα” της Σχολής Καρυτσιώτη στο “Κουτρί”, το «Κυβερνείο» του Αγιάννη στην πλατεία του Αι-Γιώργη , το λαογραφικό μουσείο στο «Κουτρί», τους φημισμένους καταρράκτες της Λεπίδας(4 χλ),το Κάστρο Εστέλλα η της Ωριάς (2χλμ) , τα μονοπάτια του Πάρνωνα (Parnon Trail) , το τοπικό δίκτυο μονοπατιών, τους νερόμυλους στο πρόδρομο, τις παραδοσιακες πηγές Σουληνάρι, Πηγαδάκι, Πρόδρομο,Περδικονέρι ,Μούσγα κ.α., τις γραφικές ιστορικές εκκλησίες του χωριού, του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, του Αι-Γιώργη ,την Παναγία κ.α και να θαυμάσετε τα παραδοσιακά «αρχοντικά» του χωριού. Η ιερά μονή της Μαλεβής απέχει μόνο 8 χλμ.
Το αρχοντικό του Πάνου Σαρηγιάννη όπως ήταν την δεκαετία του 1960, στο Σουληνάρι του Αγιάννη. Ο Πάνος Σαρηγιάννης το 1821 στο αρχοντικό του στο Σουληνάρι φιλοξένησε το Δημήτριο Υψηλάντη στην πορεία του από το Άστρος για το στρατόπεδο των Βερβένων.
Ο Δημήτριο Υψηλάντης ήρθε στο Άστρος για συγκεκριμένο σκοπό, να συναντήσει τους ανθρώπους της περιοχής και τον Πάνο Σαρηγιάννη που τον φιλόξενησε αρχικά στο σπίτι τους στο Άστρος, δίπλα στο αγροκήπιο του Καρυτσιώτη και την ίδια ημέρα της άφιξης στο σπίτι του στο Σουληνάρι του Άγιαννη.
Στο αγροκήπιο Καρυτσιώτη στο Άστρος έγινε συνάντηση και γεύμα με τους στρατιωτικούς και τους προεστούς της περιοχής , όπου διάβασε το έγγραφο του αδελφού του Αλέξανδρου Υψηλάντη που τον διώριζε «πληρεξούσιο του Γενικού Επιτρόπου της Αρχής».
Η Αστρεινή παράδοση, φέρει τον Κολοκοτρώνη να παραθέτει γεύμα, το 1821 στο Άστρος, στο Δημήτριο Υψηλάντη, το γνωστό ως Κολοκοτρωνέικο τραπέζι, γίδα ψητή στρωμένη σε φύλλα, ασκί με ρετσινόκρασο και ψωμί. Το γεύμα έγινε στο αγροκήπιο του Καρυτσιώτη κάτω από το τίλιο ,που ακόμα υπάρχει και αργοπεθαίνει, στο χώρο υπήρχαν πολλά δένδρα και άφθονο νερό από το “σούγελο”του Καρυτσιώτη, και στο χώρο υπάρχει σχετική πινακίδα, δίπλα στην Σχολή Καρυτσιώτη (σήμερα Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους), υπήρχε οικισμός και το αρχοντικό του Πάνο Σαρηγιάννη, για να ξεκουραστεί ο Υψηλάντης
Την ίδια μέρα ο Υψηλάντης ανέβηκε στον Άγιο Ιωάννη, όπου φιλοξενήθηκε στο αρχοντικό του Πάνου Σαρηγιάννη στο Σουληνάρι . “την Δευτέραν το εσπέρας έφθασα αισίως εις τον Άγιο Ιωάννη,…. την 20 Ιουνίου 1821 εν τω Αγίω Ιωάννη την Δευτέραν το εσπέρας .Δημήτριος Υψηλάντης πληρεξούσιος”.(Νικολάου Ι. Φλούδα – Θυρεατικά, τόμος Γ’, Άγιος Ιωάννης, Μητρόπολις Οικισμών Θυρέας (Κυνουρίας), Αθήνα , 1983.σελ 46)
Η παραδοσιακή πηγή Σουληνάρι
Ο Αγιάννης ήταν η πρωτεύουσα της Ελλαδος της Προσωρινής Κυβέρνησης της Επανάστασης, από τις 22 Αυγούστου μέχρι την 1 Οκτωβρίου και η γειτονιά το Σουληνάρι ήταν η μητρόπολη του Αγιάννη. “Ο ναός του Αγίου Βασιλείου ήταν ένας μεγάλος ναός ο οποίος βρισκόταν στο κάτω μέρος του χωριού και συγκεκριμένα στη θέση Ματθαίου και κοντά στην πηγή Σουληνάρι. Ο ναός, ο οποίος αποτέλεσε την μητρόπολη του ναού, καταστράφηκε ολοσχερώς το 1826 και στη θέση του σήμερα έχει στηθεί ένα λιτό προσκυνητάρι…..“Ο ναός μαζί με την γύρω περιοχή του αποτελούσαν τη μητρόπολη του χωριού, καθώς βλέπουμε ότι στη γύρω περιοχή υπάρχουν πολλά αρχοντικά σημαντικών Αγιαννιτών (όπως του Πέρρου, του Σαρηγιάννη, του Ματθαίου κ.α. (των αδερφών Ζαφειροπουλαίων) ) και διάφορες εκκλησίες (Άγιος Ευστράτιος και Άγιος Πέτρος)” από τον συμπολίτη μας Γιάννη Δ.Κουρμπέλη
Τα καλοκαίρια όταν “γέμιζε το χωριό”, ερχόντουσαν πολλοί κάτοικοι για διακοπές , στο Σουληνάρι καθημερινά είχαμε πανηγύρι. Είχε πολύ κόσμο 20 – 30 περίπου άτομα, που περίμενε 2-3 ώρες μερικές φορές να έρθει η σειρά του, για να πάρει νερό με τις λαίνες , τις τέσες και τα βαρέλια φορτωμένα στα γαιδούρια. Ήταν μια ευχάριστη κοινωνική εκδήλωση και το κουτσομπολιό από τις γυναίκες “πήγαινε σύννεφο” ,ποιά κοίταξε ποιόν και τα παρόμοια.Πολλές πήγαιναν περισσότερο για το κουτσομπολιό και δηθεν και για νερό με μια μικρή στάμνα. Μερικές φορές ο παππούς μου με έστελνε στη βρύση για “λίγο δροσερό νεράκι “και πήγαινα με μια πολύ μίκρη στάμνα , έξυπνο κόλπο, και οι γυναίκες που περίμεναν να γεμίσουν τα βαρέλια τους με άφηναν πρώτο , αφού “είχα μικρή στάμνα” …, αλλά πιθανώτατα και για μην ακούω το κουστομπολιό.
Στο Σουληνάρι επίσης επήγαιναν παράξενες ώρες για νυφοπάζαρο οι νέοι και οι νέες του χωριού , που αλλού να πήγαιναν.., για νερό πήγαιναν και ήταν πολύ διψασμένοι και όταν ήταν τυχεροί και δεν είχε κόσμο , ένοιωθαν τα πρώτα σκιρτίσματα της καρδιάς . Οι νέοι έκαναν τότε πάντοτε την πρώτη κίνηση , ενδεικτικά με τα παρακάτω..
Από την Σμαράγδη Αρβανίτη.
.Άγιος Ιωάννης Κυνουρίας (arcadians.gr) Αρκάδες Εσμέν
«Στον Αγιάννη ’ναι ένα νερό, το λένε Σουληνάρι,
κι όγοιος πάσχει από έρωτα να πάει να πιει, να γιάνει!
Μικρή μου Αγιαννιτοπούλα, μού’ χεις κάψει την καρδούλα».
Και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία συνέχιζαν την πολιορκία τους
«Στον Αγιάννη αγάπησα πέρδικα πλουμισμένη,
στον Αγιάννη η καρδούλα μου είναι φυλακισμένη.
Αγιαννίτισσα θα πάρω για θα πέσω να πεθάνω!»
http://www.arcadians.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=242:p-&catid=89
Η παραδοσιακή πηγή Πηγαδάκι
“Στις 13 Μαρτίου 1742 αναγείρεται η πηγή Πηγαδάκι, λίγο πιο πάνω από τον Πρόδρομο, στον συνοικισμό Χασαπογιαννέϊκα. Η πηγή χτίστηκε σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή, η οποία είναι γραμμένη στα αραβικά, Η μετάφραση της πινακίδας αναφέρεται στο • Ιωάννη Μ. Αρβανίτη – Από τις Πηγές του Λαού μας, τόμος A,
Η παραδοσιακή πηγή Περδικονέρι
Η βρύση στην πλατεία του χωριού.
Την δεκετία του 1950 κατασκευάστηκε υδραγωγείο στο Αγιάννη , αρχικά από την πηγή Περδικονέρι και αργότερα από την Λεπίδα , στην αρχή με 2-3 βρύσες στο χωριό και αργότερα άρχισε η ύδρευση στα σπίτια.Απο τότε η ύδρευση του χωριού γίνεται με το νερό της Λεπίδας.
Η κάμαρα οδηγεί στη πηγη του Προδρόμου ,όπως φαίνεται παρακάτω.
Η πηγή του Προδρόμου και η πλατάνα
Ο επισκέπτης θαυμάζει την υπεραιωνόβια πλατάνα και το άφθονο παγωμένο νερό που πηγάζει ακριβώς κάτω από την εκκλησία και ρέει από πέντε κανάλους, ένας είναι πολύ χαμηλά, σαν να φαίνεται το νερό έρχεται μέσα από την εκκλησία.
Το άφθονο παγωμένο νερό του Προδρόμου στον Αγιάννη «έρχεται μέσα από την εκκλησία».
Ο σούγελος του νερού, το νερό του προδρόμου μεταφερότανε μακρυά για να ποτίζονται τα “περβόλια”
Η στέρνα του Προδρόμου
Με το άφθονο νερό του προδρόμου “έζησε” το χωριό.Το νέρο την νύκτα πήγαινε στη μεγάλη στέρνα δίπλα στην πλατάνα και όταν γέμιζε η στέρνα οι μυλωνάδες την απολούσαν και το νερό έτρεχε ορμητικά σε ένα μικρό καταρράκτη σε κάθε νερόμυλο και με την δύναμη του νερόυ δούλευαν οι νερόμυλοι. Υπήρχαν τέσσερις νερόμυλοι κάτω από τον πρόδρομο στη σειρά, του Δικαίου η Μακαρούνα , του Κορδώνη, του Παπούλια η Τουρή και του Γαρδικιώτη ,< λέγανε ότι υπήρχε και άλλος νερόμυλος του Γιάννακα αλλά δεν θυμάμαι το κτήριο η ήταν ο ίδιος με του Γαρδικιώτη η ήταν μακρύτερα κάτω από την εκκλησία του Αηλιά και είχε γκρεμιστεί, όποιος θυμάται ας βοηθήσει>. Κάτω κοντά στον Άγιο Δημήτριο στο ρέμμα υπήρχε και ο νερόμυλος του Σταυρούλη. Επίσης στη είσοδο του χωριού άπό το Άστρος μετά την εκκλησία της Αγιάς Παρασκευής υπήρχε και ένας μύλος που δούλευε, όχι με νερό, αλλά με πετρέλαιο του μπάρμπα Λιά Κολοβού.
Ο πρώτος νερόμυλος κάτω από τον πρόδρομο του Δικαίου η Μακαρούνα .
Ο σούγελος του νερού, το νερό του προδρόμου μεταφερότανε μακρυά για να ποτίζονται τα “περβόλια” και να ζουν οι Αγιαννίτες για πολλούς αιώνες.
Τα καλοκαίρια κάτω από το πρόδρομο ήταν το μισο χωριό στα περβόλια τους, ήταν σαν ένα καθημερινό πανηγύρι, μερικοί τραγουδούσαν η φώναζαν δυνατά για να τους ακούν αυτοί που ήσαν πολύ μακρυά και φυσικά ήταν κα χώρος κοινωνικών επαφών για τις νέες και νέους του χωριού , κάπου έπρεπε να συναντηθούν και να αρχίσουν οι πολιορκίες από τους νέους που τότε είχαν τον πρώτο λόγο. Οι νερόμυλοι αλέθανε τα σιτάρια και ταυτόχρονα την νύκτα ποτίζανε τα περβόλια ακριβώς κάτω από τον πρόδρομο στους “μύλους ” και την ημέρα το νερό πήγαινε στου σούγελο που έφθανε μέχρι το Σουληνάρι στην άλλη άκρη του χωριού. Επίσης το νερό το πηγαίνανε και στο δρόμους, ήταν άφθονο, μέχρι τις βάγιες όπου δεν υπήρχε σούγελος.Oι ποτιστάδες είχαν το πρώτο λόγο ,αλλά βασικά όλοι πήγαιναν με σειρά
Οι καταρράκτεςτης Λεπίδας: Στον Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) και Πλάτανο Kυνουρίας
Αποστάσεις απο τον Αγιάννη
astrosgr.com - Το Ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας 