Το άρθρο αυτό είναι ένα κομμάτι (1-2) από το θέμα γιατί δεν πρέπει να κτήσουμε ένα καινούργιο μουσείο στην έπαυλη του Ηρώδη και συνιστούμε για όσους ενδιαφέρονται να έχουν μία συνολική εικόνα και για καλύτερη κατανόηση ,να διαβάσουν αργότερα και το σχετικό με το θέμα μας άρθρο,ο σύνδεσμος βρίσκεται στο τέλος.
Στην έπαυλη του Ηρώδη πρέπει αναμφισβήτητα να διατηρήσουμε και να προβάλουμε με καλύτερο τρόπο όλα τα ακίνητα ,ότι έχουμε εκεί, ότι φυσικά βρίσκεται εκεί π.χ. τα ψηφιδωτά και πρέπει σύντομα να γίνουν προσβάσιμα στους επισκέπτες .Το ΥΠΠΟΑ και ο δήμος μας δεν κάνουν την δουλειά τους και έμπρακτα δεν προβάλλουν την πολιτιστική μας κληρονομιά αλλά ξέρουν πολύ καλά να κλειδοαμπαρώνουν και να “διαφυλάσσουν”.Οι συμπολίτες έχουν τον πρώτο λόγο και πρέπει να απαιτούμε καθημερινά τα αυτονόητα.
Εδώ λεμε να κτήσουμε κάτι καινούργιο είναι προβολή και διάκριση του Ρωμαίου έπαρχου και αυτό δεν πρέπει να το κάνουμε.
O Ρωμαίος έπαρχος (συνεργάτης των Ρωμαίων κατακτητών) (101 -177 μ.χ) ,έφθασε στο σημείο να τροποποιήσει το όνομά του επί το λατινικότερον από Ηρώδης Αττικού Μαραθώνιος . Το νόμιμο όνομα είναι, και αυτό πρέπει να χρησιμοποιούμε δημόσια, Lucius Vibullius Hipparchus Tiberius Claudius Atticus Herodes (Λούκιος Βιβούλλιος Ίππαρχος Τιβέριος Κλαύδιος Αττικός Ηρώδης ).
Ο Ρωμαίος έπαρχος, Lucius Vibullius Hipparchus Tiberius Claudius Atticus Herodes (Λούκιος Βιβούλλιος Ίππαρχος Τιβέριος Κλαύδιος Αττικός Ηρώδης), ας λέμε κάποτε τα πράγματα με το όνομα τους, έκανε διαρπαγή μνημείων , όπως την Λάκαινα έργα του Καλλιμάχου του 5ου αι. π.Χ . από την Ακρόπολη των Αθηνών και τις στύλες των Μαραθωνομάχων που έπεσαν στο Μαραθώνα και όλα αυτά για να διακοσμήσει την έπαυλη κατά τα ρωμαϊκα πρότυπα , « γιατί η ζωή του ήταν σύμφωνα με τα πρότυπα αυτά».
Από. Καϊδαντζή Ε. Παναγιώτα Ιστορικός ΑΘΗΝΑ 2018
Ο ΗΡΩΔΗΣ ΑΤΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΑΥΛΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΕΙΞΗ, ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Sel 85-88
Όπως φάνηκε κατά τις ανασκαφές των Θεοδώρου και Γεωργίου Σπυροπούλου τα έτη 1979-2001, ο Ηρώδης μετέφερε κι έστησε στην έπαυλη της Κυνουρίας592 τις στήλες των πεσόντων Μαραθωνομάχων, θέλοντας να τιμήσει τους προγόνους του.
Ένα λοιπόν από τα σημαντικότερα μνημεία της μάχης του Μαραθώνος, οι στήλες των πεσόντων, προέρχεται από την έπαυλη του Ηρώδη στην Λουκού Κυνουρίας595
Τα δύο μνημεία μεταφέρθηκαν στην έπαυλη από τον ίδιο τον Ηρώδη
Σύμφωνα με τον Παυσανία602 οι Μαραθωνομάχοι τάφηκαν σε τάφο στο πεδίο της μάχης603 πάνω στον οποίο στήθηκαν στήλες με τα ονόματα των πεσόντων604 κατά φυλές. Πιθανώς η στήλη (εικ.159α-β) μεταφέρθηκε στην Πελοπόννησο από τον Ηρώδη, ο οποίος φημιζόταν για το πάθος του για την συλλογή, όπως παρατηρούμε στην έπαυλή του στη Λουκού από το πλήθος κλασικών αττικών επιτυμβίων, νεκροδείπνων αναγλύφων και αγαλμάτων.
Εκτός από τις στήλες ο Ηρώδης μετέφερε και τις Ορχούμενες Λάκαινες (εικ.160) του Καλλίμαχου610, έργο του 5ου αι. π.Χ., τις οποίες τοποθέτησε στις έξι κόγχες της εξέδρας στην πρόσοψη απέναντι από τις αντίστοιχες έξι Καρυάτιδες-Αμαζόνες της δυτικής εξέδρας για λόγους συμμετρίας. Μεταξύ 165 170 μ.Χ. οι κόγχες αυτές αντικαταστάθηκαν με έξι «cubicula»611 (υπνοδωμάτια) με κλίνες.
Η έπαυλη χαρακτηρίστηκε από τον Γ. Σπυρόπουλο ως «κιβωτός καλλιτεχνικών κειμηλίων και σύγχρονων δημιουργημάτων» 612 λόγω του πλήθους των έργων τέχνης και της διακόσμησης που βρέθηκαν στην έπαυλη. Επιπλέον, η έπαυλη θεωρείται το κέντρο της οικονομικής δραστηριότητας του Ηρώδη καθώς ο ιδιοκτήτης εμπορευόταν μεταξύ άλλων και το μάρμαρο Δολιανών613.
https://www.welovemarathon.gr/post/romaikos-marathonas-periousia-irodi-attikou
Ο Τύμβος των Μαραθωνομάχων
….. . Η εύρεση μίας στήλης με τα ονόματα πεσόντων στα Μηδικά στην έπαυλη του Ηρώδη στην Κυνουρία από τους αρχαιολόγους Θεόδωρο και Δρα. Γιώργο Σπυρόπουλο, καθώς και η εύρεση ενός πορτρέτου του Ηρώδη κοντά στον τύμβο, επιβεβαιώνει την σχέση του με το μνημείο. Φαίνεται ότι ο Ηρώδης μετέφερε στην έπαυλη του στην Κυνουρία την στήλη σε μία ένδειξη προγονολατρείας. Έτσι συνέδεσε για πάντα την έπαυλη του με την ιστορία του τόπου της γέννησης του Μαραθώνα!
Από το καθηγητή αρχαιολογίας Παναγιώτη Φάκλαρη
ΕΚΤΌΣ ΑΠΟ ΔΙΑΡΠΑΓΗ ΓΛΥΠΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ «μέσα από τα ιερά τα ίδια η μέσα από τα νεκροταφεία των Αθηνών και από αλλού, δεν δίστασε να πάρει , να αρπάξει και τις στύλες των Μαραθωνομάχων που έπεσαν στο Μαραθώνα…. .. και όλα αυτά για να διακοσμήσει την έπαυλη κατά τα ρωμαϊκα πρότυπα , γιατί η ζωή του ήταν σύμφωνα με τα πρότυπα αυτά»
https://www.welovemarathon.gr/post/romaikos-marathonas-periousia-irodi-attikou
Ο Τύμβος των Μαραθωνομάχων
…..ο τύμβος περιλαμβάνει όστρακα κεραμικής από την Πρωτοελλαδική μέχρι και τα μεταγενέστερα χρόνια. Η εύρεση μίας στήλης με τα ονόματα πεσόντων στα Μηδικά στην έπαυλη του Ηρώδη στην Κυνουρία από τους αρχαιολόγους Θεόδωρο και Δρα. Γιώργο Σπυρόπουλο, καθώς και η εύρεση ενός πορτρέτου του Ηρώδη κοντά στον τύμβο, επιβεβαιώνει την σχέση του με το μνημείο. Φαίνεται ότι ο Ηρώδης μετέφερε στην έπαυλη του στην Κυνουρία την στήλη σε μία ένδειξη προγονολατρείας. Έτσι συνέδεσε για πάντα την έπαυλη του με την ιστορία του τόπου της γέννησης του Μαραθώνα!
Ο Ηρώδης Αττικός κατασκεύασε τον Τύμβο των Μαραθωνομάχων, αλλά δεν “άρπαξε” τον Τύμβο, αντίθετα, μετακίνησε τις στήλες του μνημείου για να τις ενσωματώσει στο δικό του «Ηρώδειο» στην Αρκαδία, πιθανώς για να αντικαταστήσει ένα αρχαιότερο μνημείο. Η εύρεση πορτραίτου του Ηρώδη κοντά στον τύμβο το 1955 ενισχύει τη σύνδεσή του με το μνημείο.
Ο Ηρώδης Αττικός γεννήθηκε το 101 μ.Χ. και ήταν γιος του Τίτου Κλαύδιου Αττικού η Τιβέριου Αττικού. Παππούς του ήταν ο Ίπππαρχος Αττικός που ανήκε στο γένος των Αιακιδών, με επιφανείς προγόνους μεταξύ των οποίων ο Μιλτιάδης και ο Κίμων. Ο παππούς του Ίππαρχος προσπάθησε ανεπιτυχώς να γίνει τύραννος της Αθήνας, με αποτέλεσμα να δημευθεί η περιουσία του. Ο πατέρας του ανακάλυψε σε ένα πηγάδι στο σπίτι τους ένα θησαυρό, τον οποίο ο αυτοκράτωρ Νερούας του επέτρεψε να τον διαχειριστεί, όπως αυτός ήθελε. Η μεγάλη περιουσία του Τιβερίου οφειλόταν στην ανακάλυψη κρυμμένου αμύθητου θησαυρού, ωστόσο η αλήθεια ήταν ότι ο Ίππαρχος είχε καταφέρει να αποκρύψει μεγάλο μέρος της περιουσίας του κατά το διάστημα που δικαζόταν και έτσι τη διέσωσε από τη δήμευση.
Τα μέλη της οικογένειας είχαν γίνει Ρωμαίοι πολίτες επί της βασιλείας των αυτοκρατόρων Κλαυδίου ή Νέρωνα. Είναι πιθανό πως ο Τραϊανός είχε αποδώσει στον Τιβέριο Αττικό τα διακριτικά του πραίτωρα (ornamenta praetoria), τον κατέστησε δηλαδή επίτιμο μέλος της ρωμαϊκής Συγκλήτου. Επί Αδριανού ο Τιβέριος έγινε και ουσιαστικά συγκλητικός και, το 133 μ.Χ., ο πρώτος ύπατος (consul suffectus) με καταγωγή από την κυρίως Ελλάδα.
Όταν πέθανε ο πατέρας του , μαθεύτηκε πως στη διαθήκη του όριζε να δίνεται ετησίως ένα χρηματικό ποσό σε κάθε αθηναίο πολίτη. Αντί γι’ αυτό όμως, ο γιος του Ηρώδης αποφάσισε να δώσει εφάπαξ σε κάθε πολίτη πέντε μνας. Επιπλέον, οι περισσότεροι Αθηναίοι δεν έλαβαν αυτά τα χρήματα, καθώς ο Ηρώδης παρουσίασε στοιχεία που έδειχναν ότι ίδιοι ή οι πρόγονοί τους ήταν οφειλέτες του πατέρα του και του παππού του.
Στο χώρο της πολιτικής ο Ηρώδης ανέλαβε ανώτατα αξιώματα στην Αθήνα και στη Μικρά Ασία. Το 125 μ.Χ. τοποθετείται από τον αυτοκράτορα Αδριανό έπαρχος των ελεύθερων πόλεων της Μικράς Ασίας,. Το 140 μ.Χ. εκλέγεται επώνυμος άρχων στην πόλη της Αθήνας και διοργανωτής των Πανελληνίων. Έπειτα, θα προσκληθεί από το Ρωμαίο αυτοκράτορα Αντωνίνο τον Ευσεβή για να αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση των νεαρών διαδόχων Μάρκου Αυρήλιου και Λουκίου Βέρου.
Διετέλεσε φίλος αυτοκρατόρων και είχε τη μέγιστη τιμή να συγκαταλεχθεί στους «φίλους» (inter amicos) του αυτοκράτορα ανήλθε σε διάφορα ρωμαϊκά αξιώματα, έγινε μέλος της ρωμαϊκής Συγκλήτου και ως αναγνώριση της φιλίας και της ευμένειας του αυτοκράτορα προς το πρόσωπό του το 143 μ.Χ., αναγορεύθηκε ο πρώτος Έλληνας «ύπατος στρατηγός» (consul ordinarius ) το μέγιστο τιμητικό πολιτικό αξίωμα στο οποίο μπορούσε να ανέλθει Ρωμαίος συγκλητικός.
Οι προδότες, συνεργάτες και οι κοτζαμπάσηδες είναι η κατάρα του Ελληνικού έθνους.
Από τα συγγράμματά του διασώζεται μόνον ένας λόγος «Περί Πολιτείας», η γνησιότητα του οποίου αμφισβητείται.
Οι Αθηναίοι στράφηκαν εναντίον του Ηρώδη, κατηγορώντας τον ότι δυνάστευε την πόλη. Για το λόγο αυτό απευθύνθηκαν στον αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο. Ο Μάρκος Αυρήλιος, όμως, για ακόμη μία φορά θα προστατέψει το δάσκαλο και παιδαγωγό του και δε θα τον καταδικάσει.
Όταν διατελούσε έπαρχος στις πόλεις της Μικράς Ασίας προχώρησε στην ανακατασκευή των λουτρών της Τρωάδας η οποία κόστισε συνολικά επτά εκατομμύρια δραχμές, τέσσερα εκατομμύρια παραπάνω απ’ ότι είχε αρχικώς υπολογιστεί. Οι υπόλοιπες πόλεις της Μικράς Ασίας αντέδρασαν και διαμαρτυρήθηκαν εγγράφως στον αυτοκράτορα. Ο πτέρας του Κλαύδιος Αττικός καθησύχασε τον αυτοκράτορα υποσχόμενός του ότι θα κάλυπτε ο ίδιος το ποσό των τεσσάρων εκατομμυρίων δραχμών.
Το 160 μ.Χ. κατά τη διάρκεια της υπατείας του γαμπρού του Βραδούα, πεθαίνει η Ρήγιλλα. Ο Βραδούας κατηγορεί τον Ηρώδη, ως υποκινητή της δολοφονίας της στο Βουλευτήριο της Ρώμης. Ο Αττικός θα απαντήσει στις κατηγορίες του Βραδούα και εν τέλει θα αθωωθεί από τον παλαιό μαθητή του και πλέον αυτοκράτορα, Μάρκο Αυρήλιο. Πολλές φορές άλλωστε, οι ισχυρές φιλίες και οι διασυνδέσεις του αποτέλεσαν εχέγγυο για την αίσια έκβαση των υποθέσεών του από κοινού μαζί με τις ρητορικές του.
Προσωπική ζωή
Η προσωπική ζωή του Ηρώδη προκάλεσε, ήδη από την αρχαιότητα, πολλά ερωτήματα. Αρχικά, ο Ηρώδης θα νυμφευθεί την Αλκία από την οποία απέκτησε ένα γιο, τον Ηρωδιανό, που πέθανε πρόωρα σε μικρή ηλικία. Λίγο αργότερα θα πεθάνει και η σύζυγός του.
Σύμφωνα με τους αρχαίες πηγές ο Ηρώδης κατηγορήθηκε για το θάνατο της Ρήγιλλας, δεύτερη σύζυγος. Η Ρήγιλλα ήταν αριστοκρατικής καταγωγής και συγγενής με τη Φαυστίνα την Πρεσβύτερη, σύζυγο του Αντωνίνου. Το έτος 160 π.Χ., η Ρήγιλλα όντας ήδη οκτώ μηνών έγκυος, κτυπήθηκε στην κοιλιά από έναν απελεύθερο ονόματι Αλκιμέδοντα, έπειτα από διαταγή του Ηρώδη, με αποτέλεσμα μητέρα και βρέφος να χάσουν τη ζωή τους.
Ο Ηρώδης απέκτησε 5 παιδιά με τη Ρήγιλλα, τρία αγόρια και δύο κορίτσια τα περισσότερα εκ των οποίων πέθαναν ενόσω ήταν ακόμη εν ζωή. Τα αγόρια έφεραν ρωμαϊκά ονόματα ενώ τα κορίτσια ελληνικά. Το πρώτο τους παιδί, ο Κλαύδιος πέθανε λίγους μήνες μετά τη γέννησή του το 141 μ.Χ. Η κόρη τους Ελπινίκη πέθανε σε ηλικία 23 ετών το 165 μ.Χ., έχοντας προλάβει να γεννήσει ένα γιο. Η δεύτερή τους κόρη Αθηναΐς ή Παναθηναΐς πέθανε σε ηλικία 18 ετών το 161 μ.Χ. Πρόλαβε να αποκτήσει ένα γιο το Λούκιο Βιβούλιο Ίππαρχο. Ο Αττικός Βραδούας, το τέταρτο παιδί, ήταν και ο μοναδικός που έζησε και πέθανε σε ηλικία 64 ετών το 209 μ.Χ. Ο Αττικός Βραδούας αντιμετώπιζε μαθησιακές δυσκολίες και στην προσπάθειά του ο Ηρώδης να του διδάξει το αλφάβητο τον ανέτρεφε μαζί με 24 δούλους, καθένας από τους οποίους ονομαζόταν με ένα γράμμα της αλφαβήτου. Μαθαίνοντας, λοιπόν, τα ονόματα των συνομήλικων του θα μάθαινε και το αλφάβητο. Ο θάνατος της μητέρας του σε συνδυασμό με την ήδη τεταμένη σχέση που είχε με τον πατέρα του απομάκρυναν τον έναν από τον άλλο. Το γεγονός αυτό έγινε ιδιαίτερα αισθητό όταν ο Ηρώδης δεν του κληροδότησε τίποτα από την περιουσία του. Τέλος, ο Ρήγιλλος πέθανε σε ηλικία 5 ετών το 155 μ.Χ. Ανάλογη τύχη, όμως, είχαν και οι τρεις προστατευόμενοι – υιοθετημένοι γιοι του Ηρώδη. Οι τρεις αυτοί νεαροί είλκυαν την καταγωγή τους από την Αφρική και έφεραν τα ελληνικά ονόματα Αχιλλεύς, Πολυδευκίων και Μέμνων. Για τη σχέση του Ηρώδη με τους τρεις αυτούς νέους έχει διατυπωθεί πλήθος απόψεων, με την κρατούσα να υποστηρίζει πώς υπήρχε μία σχέση εραστή και ερωμένου. Οι τρεις προστατευόμενοί του πέθαναν σε μικρή ηλικία. Στη μνήμη μάλιστα του Πολυδευκίωνα ο Ηρώδης διεξήγαγε αγώνες και αφιέρωσε αγάλματα. Λίγα χρόνια αργότερα, οι δύο αγαπημένες του οινοχόες βρήκαν τραγικό θάνατο, έπειτα από κτύπημα ενός κεραυνού.
Έπαρχος (λατινικά: rector provinciae) ονομαζόταν στη ρωμαϊκή διοίκηση ο κυβερνήτης μιας επαρχίας, δηλαδή ενός ρωμαϊκού εδάφους έξω από την ιταλική χερσόνησο..
Συνοπτικά οι αρμοδιότητες του επάρχου ήταν οι ακόλουθες:
Οικονομικά: επέβαλλε τους φόρους, επέβλεπε τη συλλογή τους από τους φοροσυλλέκτες.
Δικαιοσύνη: ήλεγχε την εφαρμογή των νόμων και την απονομή της δικαιοσύνης από τα εντεταλμένα όργανα. Συνήθως ήταν ο φυσικός δικαστής των πολύ σημαντικών υποθέσεων .
Στρατός: ήταν ο ανώτατος διοικητής της τοπικής λεγεώνας. Σε καιρό ειρήνης μπορούσε να την χρησιμοποιεί και για αστυνομικά καθήκοντα χωρίς την έγκριση ανώτερης αρχής, ο τονισμός των λέξεων είναι δικός μου.
Στρατιωτικός διοικητής ήταν,”αποφασίζουμε και διατάσσουμε” στο μεγαλείο του.
Ο Ηρώδης “επένδυσε” τα χρήματά του αγοράζοντας αγροτικές εκτάσεις σε διάφορες περιοχές όπως ο Μαραθώνας, η Εύβοια, η Κόρινθος, το Γύθειο και η Θυρεάτιδα της Αρκαδίας. Κρίνοντας από τη θέση των περιοχών αυτών, φαίνεται πως τον ενδιέφερε η παραγωγή λαδιού και κρασιού. Είχε επίσης υπό την εκμετάλλευσή του τα λατομεία μαρμάρου της Πεντέλης, που του απέδιδαν σημαντικό κέρδος, καθώς το προϊόν τους ήταν περιζήτητο σε όλη τον ρωμαϊκό κόσμo.”
Η «Ορχούμενη Λάκαινα» , έργα του Καλλιμάχου του 5ου αι. π.Χ και βρισκόταν αρχικά στην Ακρόπολη των Αθηνών. Από εκεί, ο «συλλέκτης» έργων τέχνης η κλέπτης αρχαίων μνημείων προδότης και συνεργάτης των Ρωμαίων κατακτητών Ρωμαίος έπαρχος , μετέφερε αυτό το σπάνιας καλλιτεχνικής αξίας άγαλμα για να κοσμήσει την έπαυλή του στην Εύα Κυνουρίας.”ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΣΣΟΥΜΕ ,διέθετε και Ρωμαϊκές λεγεώνες………..
O “γενιτσαραγάς” συνεργάτης των Ρωμαίων κατακτητών η κοτζαμπάσης “με στρατό” στα νεώτερα Ελληνικά, λήστευε τη δημόσια περιούσια και όλους τους πολίτες και ήταν φυσικα πάμπλουτος . Ζούσε μια ζωή με πολλές χλιδές μαζύ με τους ρωμαίους αυτοκράτορες και υπήρχαν πολλοί θάνατοι όπου πήγαινε , ακόμα μέσα στην οικογένεια του.
Το πρόβλημα με “τους συνεργάτες” είναι ότι είναι βαναυσότεροι ,περισσότερο αιμοσταγείς και βάρβαροι από τους κατακτητές , γιατί θέλουν να δείξουν στα αφεντικά τους είναι βασιλικότεροι του βασιλέως , αλλά στην πραγματικότητα ενδιαφέρονται μόνο πως θα γατζωθούνε στις καρέκλες τους ,για το τομάρι τους και για προσωπικό ώφελος , αλλά και μένουν μεταξύ μας, δεν φεύγουν ποτέ και για αυτό το λόγο μισούνται περισσότερο από τον λαό.
Οι «γιανιτσαραγάδες » ,οι διοικητές των γενίτσαρων, ήταν εξισλαμισθέντες Έλληνες , και ήταν το αισχρόν αιμοσταγές στρατιωτικό σκέλος των κοτζαμπασήδων , και μερικοί ιστορικοί αναφέρουν η επανάσταση έγινε κυρίως εναντίον αυτών και λιγότερο εναντίων των κατακητών,αυτοί κατέσφασαν τον Ελληνικό λαό. Σε αυτούς αναφέροταν ο λαός όταν έλεγε «σφάξεμε αγά μου να αγιάσω».
Δείτε άρθρο του Π. Φάκλαρη.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=119284
“Αναμφισβήτητα ήταν ιδιόρρυθμης ιδιοσυγκρασίας και η προσωπικότητά του παραμένει αμφιλεγόμενη. Μερικοί τον θεωρούσαν ευεργέτη και άλλοι διεστραμμένο εγκληματία. Οι πολυάριθμοι και αδιευκρίνιστοι θάνατοι που συνέβησαν στο άμεσο περιβάλλον του τροφοδότησαν τη δεύτερη άποψη Σύμφωνα με τον σοφιστή Φιλόστρατο (βασική πηγή για τον βίο του Ηρώδη) με εντολή του ένας δούλος σκότωσε με κλωτσιά την έγκυο Ρήγιλλα. Ο αδελφός της, ο ύπατος Βραδούας, τον μήνυσε και ο Ηρώδης προσήχθη σε δίκη στη Ρώμη αλλά αθωώθηκε, παρά τις αναπάντητες υποψίες. Επίσης τα παιδιά του Ελπινίκη, Παναθηναΐς, Αθηναΐς και Ρήγιλος, πέθαναν σε νεαρή ηλικία υπό σκοτεινές συνθήκες,όπως και οι τρεις νεαροί νέγροι (Πολυδευκίων, Αχιλλεύς και Μέμνων), που αποτελούσαν την ιδιαίτερη συντροφιά του, ενώ οι αγαπημένες του δίδυμες οινοχόοι φέρονται ότι σκοτώθηκαν από κεραυνό. Ο μόνος από την οικογένεια που απέμεινε ήταν ο γιος του Αττικός, ο οποίος έπασχε από διανοητική ασθένεια”.
Συνοπτικά το χειρότερο από όλα ο Βιβούλιος ήταν προδότης και “γενιτσαραγάς” συνεργάτης των Ρωμαίων κατακτητών.
Εκείνο που μας κάνει περισσότερο εντύπωση είναι το αποτρόπαιο έγλημα της γυναίκας του και του οκτώ μηνών εμβρύου παιδιού του. “Η ιστορικός Sarah Pomeroy χαρακτηρίζει τη Ρήγιλλα κλασική περίπτωση θύματος συζυγικής βίας”.
Πιστεύουμε αδιαφιλονίκητα ότι o Λούκιος Βιβούλλιος Ίππαρχος Τιβέριος Κλαύδιος Αττικός Ηρώδης ήταν ένας διεστραμμένοs εγκληματίαs και ένας προδότης, συνεργάτης των Ρωμαίων κατακτητών.
Συνιστούμε για όσους ενδιαφέρονται να έχουν μία συνολική εικόνα και για καλύτερη κατανόηση ,να διαβάσουν επίσης το παρακάτω σχετικό με το θέμα μας άρθρο.
Γιατί δεν πρέπει να κτήσουμε ένα καινούργιο μουσείο στην έπαυλη του Λούκιου Βιβούλλιου Ίππαρχου Τιβέριου Κλαύδιου Αττικού Ηρώδη.
Πηγές
Ηρώδης ο Αττικός – Βικιπαίδεια (wikipedia.org)
Ηρώδης Αττικός – Ο Μαικήνας της πόλης των Αθηνών – Historical Quest (historical-quest.com)
astrosgr.com - Το Ιστορικόν Άστρος Κυνουρίας 