Το 1348 δημιουργήθηκε το Δεσποτάτο του Μορέως, με πρώτο δεσπότη τον Μανουήλ Καντακουζηνό (1349-1380), γιο του αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνού. Τον διαδέχτηκαν ο αδερφός του Ματθαίος Καντακουζηνός (1380-1383) και ο γιος του Ματθαίου Δημήτριος Α΄ Καντακουζηνός (1383-1384). Ο τελευταίος βρέθηκε αντιμέτωπος με τον αυτοκράτορα Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγο, όταν διεκδίκησε μεγαλύτερη ανεξαρτησία από την Κωνσταντινούπολη, και έδωσε τη θέση του στο γιο του αυτοκράτορα, Θεόδωρο Α΄ Παλαιολόγο (1383-1407). Τα χρόνια που ακολούθησαν το δεσποτάτο επεκτάθηκε σε όλη την Πελοπόννησο, αναβαθμίζοντας την πολιτική, διοικητική και πνευματική σημασία του Μυστρά.
Το 1429 δημιουργήθηκε ένα δεύτερο δεσποτάτο στο Μοριά, με έδρα τη Γλαρέντζα, ηγέτης του οποίου ορίστηκε ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος, ενώ το 1430 ιδρύθηκε και τρίτο, με έδρα τα Καλάβρυτα, με δεσπότη τον Θωμά Παλαιολόγο, αδερφό του Κωνσταντίνου και του Θεόδωρου Β΄ Παλαιολόγου, ο οποίος ήταν δεσπότης του Μυστρά την περίοδο 1407-1443. Το1443ο Κωνσταντίνος έγινε δεσπότης του Μυστρά, θέση στην οποία παρέμεινε ως το1448, οπότε χρίστηκε αυτοκράτορας -ο τελευταίος- της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Τελευταίος δεσπότης του Μυστρά ήταν ο Δημήτριος Παλαιολόγος (1449-1460).
Στις 30 Μαΐου του 1460, ο Δημήτριος Παλαιολόγος παρέδωσε χωρίς μάχη τον Μυστρά στους Οθωμανούς και προσκολλήθηκε στην αυλή του σουλτάνου.
Οι εκκλησίες του Μυστρά
Στον Μυστρά δεσπόζουν 7 σημαντικές εκκλησίες:
Ο Άγιος Δημήτριος (Μητρόπολη). Βασιλική ξυλόστεγη, με ωραία γλυπτά στο τέμπλο και τοιχογραφίες. Στο προαύλιό της βρίσκεται το Μητροπολιτικό μέγαρο, σήμερα το Μουσείο του Μυστρά.
Η Ευαγγελίστρια, μονώροφη με χαρακτηριστικό πλατύ νάρθηκα.
Οι Άγιοι Θεόδωροι, με το χαρακτηριστικό πασίγνωστο οκτάγωνο τρούλο, η μεγαλύτερη και αρχαιότερη εκκλησία του Μυστρά. Διατηρεί εντυπωσιακές τοιχογραφίες, μεταξύ των οποίων και προσωπογραφία του αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου με χρονολογία 1423. Εδώ και ο τάφος του δεσπότη του Μορέως Θεοδώρου Α΄.
Η Παναγία η Οδηγήτρια (Αφεντικό). Έτσι ονομάζεται τρίκλινος διώροφος τρουλωτός ναός με δύο εκατέρωθεν παρεκκλήσια εκείνο των «χρυσοβούλων» επειδή εσωτερικά καλύπτεται με αγιογραφική σύνθεση αγγέλων να κρατούν χρυσόβουλα των ετών 1314, 1319, 1320 και 1322, και το άλλο του Ανδρόνικου που εικονίζονται ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος και ο δεσπότης του Μυστρά Θεόδωρος Α΄ Παλαιολόγος.
Η Αγία Σοφία, πάνω από τα παλάτια, του 1350, ήταν το καθολικό της μονής του Ζωοδότη Χριστού και πιθανότατα αποτελούσε την εκκλησία των Παλατιών. Σε αυτή έχουν ταφεί πολλά μέλη της άρχουσας τάξης του Μυστρά και σε τάφο της βόρειας στοάς βρέθηκε το μεταξωτό γυναικείο φόρεμα αρχόντισσας των αρχών του 15ου αιώνα, που είναι στο μουσείο του Μυστρά.
Η Περίβλεπτος.
Η Παντάνασσα (γυναικείο μοναστήρι), η εκκλησία της οποίας είναι το καλύτερα διατηρούμενο μνημείο. Εκεί βρίσκονται και οι τάφοι της δέσποινας Κλεόπα Μαλατέστα και της Θεοδώρας, της συζύγου του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΙΑ΄ Παλαιολόγου.
Οι εκκλησίες αυτές υπήρξαν καθολικά μοναστηριών. Γενικά οι εκκλησίες του Μυστρά αποτελούσαν χώρο μάθησης της βυζαντινής αρχιτεκτονικής, ζωγραφικής, αγιογραφίας και χωροταξικής μελέτης της εποχής λίγο πριν την αναγέννηση. Σήμερα, μόνο η Παντάνασσα λειτουργεί ως μοναστήρι. Πολλές από τις εκκλησίες οφείλουν τη σημερινή τους μορφή σε εργασίες συντήρησης που πραγματοποιήθηκαν από τον Αναστάσιο Ορλάνδο λίγο πριν το 1940. Η μορφή των εκκλησιών συνδέεται με το φυσικό ανάγλυφο της θέσης στην οποία χτίστηκαν. Έτσι, το σύνολο των εκκλησιών αποκλίνει προς την ανατολή, κατά παράβαση των σχετικών κανόνων της θρησκευτικής παράδοσης. Μία από αυτές, ο Άγιος Γεώργιος, έχει φορά από το βορρά προς το νότο. Ως προς την αρχιτεκτονική μορφή, κυριαρχούν ο απλός βασιλικός τύπος και ο χαρακτηριστικός για τον Μυστρά τύπος που συνδυάζει τη βασιλική στο ισόγειο και το ναό με τρούλους στο υπερώο. Σήμα κατατεθέν των εκκλησιών είναι και οι εξωτερικές στοές. Συνολικά, η αρχιτεκτονική μορφή και τα δομικά υλικά διαμορφώνουν ένα απόλυτα αρμονικό σύνολο με το περιβάλλον.
Η συνέλευση ψήφισε μέσα στη φημισμένη σχολή Καρυτσιώτη στο ιστορικό Άστρος Κυνουρίας την “περίφημη «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως», προς την Υφήλιο, υπογραμμένη από 128 Πληρεξούσιους, μεταξύ των οποίων και ο Κολοκοτρώνης και η συνέλευση απάντησε με την διακήρυξη ,στην υφήλιο και τους μεγαλους της εποχής . «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον».” λίγο επίκαιρο σήμερα… «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καρυτσιώτου».
Ευχαριστούμε δημόσια τον πρόεδρο του ΔΣΑ συμπατριώτη μας κ.Δ.Βερβεσό που έμπρακτα μας θύμισε τα αυτονόητα που σαν τοπική κοινωνία κρύβαμε τόσα χρόνια , ακόμα και από την ιστοσελίδα του δήμου μας , ο «Ιερός χώρος» της Β’Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων είναι εδώ, μπροστά μας, στο ιστορικό Άστρος Κυνουρίας.. Σας ευχαριστούμε κύριε Βερβεσέ, μας δείξατε έμπρακτα οι ηγέτες πάνε μπροστά,να είσαστε καλά.
Ευχαριστούμε δημόσια τήν επιτροπή «Ελλάδα2021» που μας είπε βροντερά , για να το ακούσουμε καλά όλοι μας ,ο «Ιερός χώρος» της Β’Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων είναι εδώ, μπροστά μας στο ιστορικό Άστρος Κυνουρίας.
Παρακαλούμε δημόσια τον δήμαρχο και τους αντιδημάρχους , που συμετείχαν στην εκδήλωση όπως είδαμε τις φωτογραφίες και τις ανακοινώσεις τους στον τύπο, να κάνουν επίσης τα αυτονόητα, όχι άλλα λόγια ρε παιδιά, η τοπική κοινωνία απαιτεί συγκεκριμένες ενέργειες και έργα.
«Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον».”
Η συνέλευση ψήφισε μέσα στη φημισμένη σχολή Καρυτσιώτη στο ιστορικό Άστρος Κυνουρίας την “περίφημη «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως», προς την Υφήλιο, υπογραμμένη από 128 Πληρεξούσιους, μεταξύ των οποίων και ο Κολοκοτρώνης και η συνέλευση απάντησε με την διακήρυξη ,στην υφήλιο και τους μεγαλους της εποχής . «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον».” λίγο επίκαιρο σήμερα… «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καρυτσιώτου».
Ο χώρος είναι ένα μεγαλείο, ένα σημαντικότατο ιστορικό μνημείο. Αυτοί οι θησαυροί μας , δεν κτίζονται με τίποτα σήμερα, ούτε με μια χούφτα εκατομμύρια ευρώ , γιατί η ιστορία μας δεν ξαναγράφετε μερικές φορές. Αυτούς τους θησαυρούς άλλοι τους προσέχουν σαν τα μάτια τους, γιατί θέλουν να τους δείχνουν στα παιδιά τους , τους λένε «μουσεία» και τους κρατάνε πάντοτε ανοικτούς.
Τα μάρμαρα και τα μνημεία είναι σημαντικά και υπάρχουν σε όλα τα μουσεία του κόσμου. Εμείς έχουμε παραπάνω από τα μνημεία αυτό τον υπέροχο σεμνό και επιβλητικό χώρο , ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΣΕIΟ ΑΠΟ ΜΌΝΟΣ ΤΟΥ, δεμένο με την σύγχρονη ιστορία μας που δεν το έχουν πολλοί. Αυτό το μουσείο μας θα ανοίξουμε σύντομα.
Η κτητορική επιγραφή της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη.
Το ιστορικό Άστρος και ο ‘Αγιος Ιωάννης (Αγιάννης) είναι μία κοινότητα.
Η Σχολή Καρυτσιώτη (Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους) , ο γειτονικός «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων , η Πλατεία Καρυτσιώτη στο Άστρος και το Κουτρί στον Αγιάννη είναι αναμφισβήτητα τα σπουδαιότερα τοπόσημα της Κυνουρίας και της πατρίδας μας. Οι χώροι έχουν κηρυχθεί αντίστοιχα «διατηρητέο ιστορικόν μνημείο», «ιστορικό τόπο» και «αρχαιολογικόν χώρον» από τα υπουργεία Παδείας και Πολιτισμού
Διδακτήριον Άστρους
ΥΑ 47192/1433/11-6-1946 – ΦΕΚ 127/Β/8-8-1946
”Κηρύσσομεν ως ιστορικόν διατηρητέον μνημείοντο εν Άστρει διδακτήριον ένθα συνήλθεν εν έτει 1823 η β’ Εθνική Συνέλευσις”.
KN 5351/1932, άρθρο 52
Η πλατεία της σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικός τόπος.
Χαρακτηρισμός της πλατείας σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικού τόπου.
Χαρακτηρίζουμε ως ιστορικό τόπο το εναπομείναν σήμερα τμήμα εκτάσεως 18.850 τα.μ. του παλαιού αγροκηπίου (συνολικής εκτάσεως 46 στρεμμάτων), το οποίο ανήκε στη Σχολή Καρυτσιώτη και εντός του οποίου βρίσκεται η Σχολή Καρυτσιώτη, όπως αυτό εμφαίνεται στο Κτηματολογικό Διάγραμμα κλίμακας 1:1000 και σημειώνεται με τα στοιχεία 1, 2, 3 έως και 15, λόγω των σημαντικών ιστορικών γεγονότων, τα οποία έλαβαν χώρα στη συγκεκριμένη περιοχή.
Ο χώρος αυτός είναι τμήμα του αγροκηπίου – αρχικά 46 στρεμμάτων, το οποίο είχε δωρίσει ο Δημήτριος Καρυτσιώτης στη Σχολή, την οποία είχε ιδρύσει το 1805 – δενδροφυτεμένου με πορτοκαλιές, λεμονιές και ελιές, το προϊόν των οποίωνχρησιμοποιούνταν για την πληρωμή των δασκάλων της Σχολής και την κάλυψη των εξόδων της.
Στο αγροκήπιο αυτό έλαβαν χώρα δύο σημαντικά γεγονότα της Επαναστάσεως, το γνωστό ως «κολοκοτρωναίικο τραπέζι της συμφιλίωσης» στις 19 Ιουνίου 1821, στο οποίο είχαν προσέλθει οι οπλαρχηγοί, προκειμένου να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις και να ομονοήσουν για την επιτυχία της Επανάστασης που τότε ξεκινούσε, καθώς επίσης και η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων (30 Μαρτίου έως τις 18 Απριλίου του 1823) με την παρουσία οπλαρχηγών, πολιτικών, πλήθους λαού και στρατού. Εντός της Σχολής η οποία περιλαμβάνεται στον υπό κήρυξη χώρο, συντάχθηκε η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης.
Περιοχή ”Κουτρί” Αγίου Ιωάννη (όπου η ιστορική Σχολή Καρυτσιώτη)
ΥΑ 147099/8654/11-4-1960 – ΦΕΚ 199/Β/11-5-1960
Περί κηρύξεως αρχαιολογικού χώρου.
“Χαρακτηρίζομεν ως αρχαιολογικόν χώροντην περιοχήν ”Κουτρί” του χωρίου Άγιος Ιωάννης Κυνουρίας, θερινήν έδραν του Άστρους, ένθα ελειτούργησεν η ιστορική σχολή Καρυτσιώτη εν έτει 1798”.
«1798ΕΝ ΜΗΝΙ ΙΟΥΛΙΩ 18
Η ΣΧΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝΑ
ΤΙ ΕΣΤΗΚΑΣ ΘΑΜΒΟΥΜΕΝΟΣ ΦΙΛΕ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝΜΕ ΑΠΟΡΙΑΝ ΜΥΣΤΙΚΗΝ ΖΗΤΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΒΕΒΑΙΩΘΕΙΣ ΤΙ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΜΕ ΕΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΜΩΜΑ ΜΟΥ……….
Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης <1741-1819> γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη <Αγιάννη > και κατά την Αγιαννίτικη παράδοση, έφυγε “με το ένα τσαρούχι”.Το 1798 έκτισε την μεγαλοπρεπή και <<καλλιμάρμαρο>> Σχολή Καρυτσιώτη στον λόφο Κουτρί στον Αγιάννη και το 1805 έκτισε στο Άστρος το παράρτημα της Σχολής του Αγίου Ιωάννη.Στο κτήριο της σχολής στο Άστρος στεγάζεται σήμερα το κλειδοαμπαρωμένο Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους. Η σχολή Καρυτσιώτη, λειτούργησε κατά τα έτη 1798 – 1826 και απέκτησε μεγάλη φήμη, καθώς συνέρρεαν μαθητές από διάφορα μέρη της Ελλάδας.Η προεπαναστατιμένη Ελλάδα είχε πολλά μικρά “κρυφά” και λίγα φανερά σχολεία. Ένα από τα ελάχιστα φανερά σχολεία ήταν και η περίφημη Σχολή Καρυτσιώτη που είχε κτιστεί το 1798 , 23 χρόνια πριν την Ελληνική επανάσταση και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Είχε κτιστεί στο λόφο Κουτρί του Αγιάννη Κυνουρίας και ήταν ένα από τα λίγα “πανεπιστήμια” της προεπαναστατικής πατρίδας μας και οι μαθητές της ήταν απο ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά μας. Ο μεγαλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης, πανίσχυρος Αγιαννίτης πατριώτης της διασποράς, βρήκε τον τρόπο να επιτρέψουν οι 400 χρόνια κατακτητές Τούρκοι το κτήσιμο και την λειτουργία της σχολής στον Αγιάννη και στο παράρτημα της σχολής Καρυτσιώτη στο Άστρος Κυνουρίας ,που άνοιξε το 1805.
Από την αρχή της επανάστασης το 1821 υπήρχαν συζητήσεις μεταξύ των προεστών και των οπλαρχηγών να γίνει κυβέρνηση των επαναστατημένων Ελλήνων που θα είχε την έδρα της στο Αγιάννη. Τελικά η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας από τις 15 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 .Το «κυβερνείο» που βρίσκεται πολύ κοντά στη σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη ήταν η έδρα της κυβέρνησης. Διακρίνονται οι πολεμίστρες κάτω από τα παράθυρα του κτηρίου. Αργότερα το 1825 είχε επίσης προταθεί ανεπιτυχώς ο Αγιάννης να ξανά γίνει η έδρα της Ελληνικής κυβέρνησης.
Το αρχοντικό των Ζαφειροπουλαίων στον Άγιο Ιωάννη βρίσκεται πολύ κοντά κάτω από την σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη και πάνω από την πηγή Σουληνάρι. Εδώ ο Άκουρος έσωσε και μετέφερε προσωρινά τα καπνισμένα 500 βιβλία της σχολής Καρυτσιώτη ,πριν τα μεταφέρει για καλύτερη προστασία στο κάστρο του Παραλίου Άστρους
Ο μεγαλοπρεπής ναός του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου στον Αγιάννη ανακαινίστηκε και έγινε πατριαρχική εξαρχία το 1638 .
Το άφθονο παγωμένο νερό πηγάζει ακριβώς κάτω από την εκκλησία του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου στον Αγιάννη . Όπως διακρίνεται ακριβώς το νερό ρέει από πέντε κανάλους, ένας είναι πολύ χαμηλά, σαν να φαίνεται το νερό έρχεται μέσα από την εκκλησία.
Χαιρετίζουμε τις επετειακές εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση .
Δεν είναι τυχαίο που οι πρόγονοι μας «τετρακόσια τόσα χρόνια ζούσανε στην καταφρόνια και ανάστασης ημέρα καρτερούσαν» . Στην παγκόσμια ιστορία κανένα έθνος δεν αντιστάθηκε τετρακόσια χρόνια και τελικά νικηφόρα έδιωξε τους κατακτητές .
Ο Άγιος Ιωάννης ( Αγιάννης) Κυνουρίας , ήταν η πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους το 1822 και προσέφερε πολλά και σημαντικά στην επανάσταση του 1821.
Το Άστρος και ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) ήταν τουλάχιστον για οκτακόσια χρόνια και από την πρώτη οργάνωση του Ελληνικού κράτους διοικητικά μια κοινότητα, όπως και σήμερα, και το σπουδαιότερο οι κάτοικοι Αγιαννίτες και Αστρινοί είναι οι ίδιοι κάτοικοι,είχαν και έχουν ακόμα σήμερα σπίτια στον Αγιάννη και το Άστρος. Για πολλούς αιώνες πριν την επανάσταση του 1821 σε διαφορές αναφορές και χάρτες οι δύο οικισμοί το Άστρος και ο Αγιάννης ανακατεύονται , το Άστρος αναφέρεται Άστρος ,γίνεται Αγιάννης ,Καλύβια Άστρους, Αγιαννίτικα καλύβια και ο Αγιάννης αναφέρεται Aγιάννης, γίνεται Άστρος, ορεινό Άστρος ,επάνω Άστρος και Αγιάννης του Άστρους. Φαίνεται το Άστρος άρχιζεαπό το ξεροκάμπι και το κάστρο της Ωριάς η Εστέλλας , που βρίσκεται κοντά στον Αγιάννη μέχρι το κάστρο του Παραλίου Άστρους η επίσης Εστέλλας, και ο πυρήνας του ήταν οι κάτοικοι του Αγιάννη και του σημερινού Άστρους. Από το χωριό Άγιος Ιωάννης προήλθε το Άστρος και το Παράλιο Άστρος, αλλά και άλλοι οικισμοί. Ας θυμόμαστε τι μας έλεγε ο Θουκυδίδης , «οι κάτοικοι είναι τα κράτη», δεν είναι κράτη οι πόλεις και τα κάστρα.
Ο Δήμος Θυρέας, με έδρα τον οικισμό Άγιος Ιωάννης συστάθηκε με διάταγμα της 9ης (21ης) Νοεμβρίου 1834 / 12ης Μαΐου 1835, , ΦΕΚ 16Α – 24/05/1835.Tο 1841ο οικισμός Άστρος ορίζεται χειμερινή έδρατου δήμουκαι οοικισμός Άγιος Ιωάννηςορίζεταιθερινή έδρα του δήμου,ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841.Ο οικισμός Παράλιο Άστροςπροσαρτάται στο δήμο Θυρέας ΦΕΚ 32Α – 08/12/1845και ο οικισμός αποσπάται από το δήμο Θυρέας και ορίζεται έδρα της κοινότητας Παραλίου Άστρους ΦΕΚ 252Α – 24/08/1912.
Ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) το 1845 ορίζεται θερινή έδρα της επαρχίας Κυνουρίας , αρχικά η χειμερινή έδρα της επαρχίας Κυνουρίας ήταν ο Πραστός και αργότερα το Λεωνίδιο.
Το 1912, καταργήθηκε το παλιό Δημοτικό σύστημα του 1834 και εγκαθιδρύθηκαν οι κοινότητες. Από τον Δήμο Θυρέας προέκυψαν οι εξής κοινότητες: Άστρους, Βερβένων, Ξηροπηγάδου, Παραλίου Άστρους, Μελιγούς, Πλατάνου και Χαράδρου .Από το 1912 ο οικισμός Άστρος αποτέλεσε έδρα κοινότητας Άστρους ( ΦΕΚ 252Α – 24/08/1912,o οικισμός Άγιος Ιωάννης ορίζεται θερινή έδρα της κοινότητας. ΦΕΚ 250Α – 18/07/1915). Για ιστορικούς λόγους το Άστρος εξελίχθηκε στο Δήμο Άστρους το 1985.Από το 1997 το Άστρος αποτελεί έδρα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας.
Η πρώτη επίσημη αναφορά της πόλης με το όνομα «Άστρος » συναντάται σε χρυσόβουλο του έτους 1293. Ο Άγιος Ιωάννης Αρκαδίας αναφέρεται για πρώτη φορά το 1435 στο Χρονικό της Αλώσεως του Γεωργίου Σφραντζή και πιθανόν πήρε το όνομά του από την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, που βρίσκεται στο κάτω μέρος του χωριού.
Από Πατριαρχικό σιγίλλιο του έτους 1719, ανανεώνεται το πατριαρχικό και σταυροπηγιακό προνόμιο της Μονής Λουκούς. Σε αυτό το έγγραφο αναφέρεται ο Άγιος Ιωάννης ως χωριό πλησίον της Λουκούς. Επιπλέον αναφέρει ότι κατά το1550, η Μονή Λουκούς ανακαινίστηκε εκ θεμελιών με τη συνδρομή 6 Αγιαννιτών γουναράδων, οι οποίοι ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη.
Oι Αγιαννίτες πραγματικά δεν παραδόθηκαν ποτέ στους κατακτητές και για απόδειξη με το τρόπο τους κατάφεραν να κρατήσουν τα σχολεία τους ανοικτά όλη την διάρκεια του τούρκικου ζυγού και διατήρησαν κρυφά και φανερά αναμμένη την φλόγα του έθνους.
Ο μεγαλοπρεπής ναός του Προδρόμου στον Αγιάννη ανακαινίστηκε και έγινε πατριαρχική εξαρχία το 1638.Πολύ σημαντικό έγγραφο της εποχής εκείνης είναι ένα σιγίλλιο του 1638.Σύμφωνα με αυτό το έγγραφο <<ανακηρύσσεται η χώρα του Αγίου Ιωάννου μετά του ομωνύμου ναού σταυροπήγιον>>και οριζόταν <<ινα εις τον ναόν του Αγίου Ιωάννου υπόκειται ο εις το χωρίον ναός του Αγίου Βασιλείου>>.Για την ανακήρυξη αυτή μεσολάβησαν Αγιαννίτες έμποροι που ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη.
Από το ίδιο σιγίλλιο του 1638 πληροφορούμαστε ότι ο Αγιάννης έγινε πατριαρχική εξαρχία «χάριν βεβαίως τῆς Σχολῆς τοῦἈγίουἹωάννου, λειτουργούσης πολλοῦπαλαιότερον». Σύμφωνα, λοιπόν, με το συγκεκριμένο απόσπασμα στον Άγιο Ιωάννη λειτουργούσε σχολείο, πολύ πριν το 1638. Στον Άγιο Ιωάννη, λειτουργούσαν επίσης και «κατώτερα» σχολεία, όπως αυτό του Παπακυριακού και κρυφά σχολεία, αρχικά στο Μετόχι της Μονής Λουκούς, Άγιος Δημήτριοςκαι αργότερα στους νάρθηκες των εκκλησιών του χωριού,
Το 1715, επετράπη η ίδρυση σχολείου στους κατοίκους του Αγίου Ιωάννου«Ναυπλίου», το οποίο πρόκειται ασφαλώς για τον Άγιο Ιωάννη Αρκαδίας, αφού κατά την Ενετοκρατία, το χωριό υπαγόταν εκκλησιαστικά και διοικητικά στο Ναύπλιο. Το σχολείο αυτό ήταν «ανώτερο» και ονομαζόταν Σχολή του Αγίου Ιωάννου. Η σχολή αυτή αποτέλεσε πρόδρομο της ιστορικής Σχολής Καρυτσιώτη.
Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης <1741-1819> γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη <Αγιάννη > και κατά την Αγιαννίτικη παράδοση, έφυγε “με το ένα τσαρούχι”.Το 1798 έκτισε την μεγαλοπρεπή και <<καλλιμάρμαρο>> Σχολή Καρυτσιώτη στον λόφο Κουτρί στον Αγιάννη και το 1805 έκτισε στο Άστρος το παράρτημα της Σχολής του Αγίου Ιωάννη. Στο κτήριο της σχολής στο Άστρος στεγάζεται σήμερα το κλειδοαμπαρωμένο Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους. Η σχολή Καρυτσιώτη, λειτούργησε κατά τα έτη 1798 – 1826 και απέκτησε μεγάλη φήμη, καθώς συνέρρεαν μαθητές από διάφορα μέρη της Ελλάδας.
“Χαρακτηρίζομεν ως αρχαιολογικόν χώρον την περιοχήν ”Κουτρί” του χωρίου Άγιος Ιωάννης Κυνουρίας, θερινήν έδραν του Άστρους, ένθα ελειτούργησεν η ιστορική σχολή Καρυτσιώτη εν έτει 1798”.
Όταν ο Ιμπραήμ το 1826 κατέκαψε την πατρίδα μας και την σχολή Καρυτσιώτη στο κουτρί στον Αγιάννη ,επίσης τότε δεν υπήρχε κράτος και οι πολιτικοί μας έτρεχαν αναγκαστικά στα βουνά για να σωθούν. Οι πρόγονοί μας, οι άνθρωποι του μόχθου και της καθημερινότητας, δεν λύγισαν ούτε παραδόθηκαν . Έκαναν ότι μπορούσαν μέσα στις στάχτες για να πούν με τον τρόπο τους το κράτος είναι εδώ , όπως προσέφεραν ακόμα τα σπίτια τους για να χρησιμοποιηθούν για σχολεία ,αφού το σχολείο του τόπου της είχε καεί.
“Σύμφωνα με τον ιστοριοδίφη Νικόλαο Ι. Φλούδα, ο οποίος διέσωσε την σχετική Αγιαννίτικη παράδοση, μετά την πυρπόληση της Σχολής Καρυτσιώτη από τον Ιμπραήμ πασά, οι μαθητές διδάσκονταν στο υπόγειο του αρχοντικού αυτού (προεστού Ιωάννη Ματθαίου σήμερα Κουρόγιωργα – Καπήλα,στο υπόγειο αυτό υπήρχε μία κρύπτη η οποία έφτανε μέχρι το γειτονικό σπίτι του Ιωάννη Αν. Βλαχάκη, είχε στα άκρα της τουράκια (λίθινα καθίσματα), όπου διδάσκονταν οι μαθητές) καθώς και του γειτονικού αρχοντικού του Φουρλίγκα (Γρηγορίου Κουρόγιωργα).”
«Το αρχοντικό της οικογένειας Κουρόγιωργα – Φουρλίγκα στον Άγιο Ιωάννη. Βρίσκεται στη θέση «Ελαγός – Άγιος Βασίλειος», κοντά στην πηγή Σουληνάρι. Εδώ στεγάστηκε επί Τουρκοκρατίας κατώτερο σχολείο του χωριού.
Το αρχοντικό του Αγιαννίτη προεστού Ιωάννη Ματθαίου σήμερα Κουρόγιωργα – Καπήλα. Στα υπόγεια και στην κρύπτη του σπιτιού αυτού διδάσκονταν οι μαθητές του κατώτερου σχολείου (στεγαζόταν στο γειτονικό σπίτι του Φουρλίγκα) κατά την επιδρομή του Ιμπραήμ το 1826».
«Το 1829 στο χωριό λειτουργούσε Αλληλοδιδακτικό σχολείο με 150 περίπου μαθητές. Το 1867 χτίστηκε το επονομαζόμενο «Παλιό Σχολείο». Το διάστημα 1960 – 1965 αναγέρθηκε καινούργιο Δημοτικό Σχολείο στη θέση όπου βρισκόταν η Σχολή Καρυτσιώτη στο Κουτρί.»
Tο 1867 χτίστηκε το επονομαζόμενο «Παλιό Σχολείο» στη γειτονιά Σουληνάρι.
Οι Αγιαννίτες και οι Αστρινοί «καλαμαράδες» κατάλαβαν πολύ νωρίς, τουλάχιστον πριν 500 χρόνια , ότι τα σχολεία και «τα γράμματα» ήταν μονόδρομος για «να αλλάξουν ζωή τα παιδιά» τους και τα έδωσαν όλα ακόμα και μέχρι σήμερα στα σχολεία και στα γράμματα.
Από την αρχή της επανάστασης το 1821 υπήρχαν συζητήσεις μεταξύ των προεστών και των οπλαρχηγών να γίνει κυβέρνηση των επαναστατημένων Ελλήνων που θα είχε την έδρα της στο Αγιάννη. Τελικά η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας από τις 15 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 .Το «κυβερνείο» που βρίσκεται πολύ κοντά στη σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη ήταν η έδρα της κυβέρνησης. Διακρίνονται οι πολεμίστρες κάτω από τα παράθυρα του κτηρίου. Αργότερα το 1825 είχε επίσης προταθεί ανεπιτυχώς ο Αγιάννης να ξανά γίνει η έδρα της Ελληνικής κυβέρνησης.
Ο Πάνος (Άκουρος) Ζαφειρόπουλος , είναι ένας από τους σημαντικότερους, η ορθότερα ο σημαντικότερος Αγιαννίτης πριν την επανάσταση του 1821 και η προσφορά του στη Θυρεάτιδα Γη και την πατρίδα είναι ανυπολόγιστη και πέρασε στα ψιλά γράμματα της ιστορίας, δεν αναφέρεται στα βιβλία της ιστορίας και είναι παράξενα άγνωστος για τις μεγάλες προσφορές του στην πατρίδα μας.
Το αρχοντικό των Ζαφειροπουλαίων στον Άγιο Ιωάννη βρίσκεται πολύ κοντά κάτω από την σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη και πάνω από την πηγή Σουληνάρι. Εδώ ο Άκουρος έσωσε και μετέφερε προσωρινά τα καπνισμένα 1500 βιβλία της σχολής Καρυτσιώτη ,πριν τα μεταφέρει για καλύτερη προστασία στο κάστρο του Παραλίου Άστρους.
“Στις αρχές Ιουλίου 1826, το στρατιωτικό σώμα του Πάνου Ζαφειρόπουλου κατέσφαξε 400 Άραβες σε ενέδρα που είχε στήσει στον Μεχμέτ αγά της Τριπολιτσάς. Αυτό ήταν πολύ βαρύ πλήγμα για τους Οθωμανούς. Γι’ αυτό ο Ιμπραήμ πασάς κατέστρεψε ολοσχερώς τον Άγιο Ιωάννη και ολόκληρη την επαρχία του Αγίου Πέτρου”
Ο Ιμπραήμ κατέσφαξε και έκαψε ολόκληρο την Πελοπόννησο, αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να νικήσει τον Άκουρο , αν και τον είχε αιχμαλωτίσει προσωρινά, ούτε στις 5 και 6 Αυγούστου 1826 στο κάστρο του Παραλίου Άστρους, κάποιος έπρεπε να αντισταθεί και είναι μεγάλη μας τιμή, αυτός ήταν ο Αγιαννίτης Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (Άκουρος).
Από την πυρπόληση της Σχολής Καρυτσιώτη στον Αγιάννη διασώθηκαν 500 βιβλία, τα οποία φυλάσσονταν το 1827 στην οικία των Ζαφειροπουλαίων (Κάστρο Παραλίου Άστρους). Τα βιβλία αυτά ήταν, κατά την παράδοση, τοποθετημένα σε μια παλαιά ξύλινη βιβλιοθήκη που βρισκόταν στα γραφεία της Σχολής. Μεγάλο μέρος των βιβλίων αυτών έχει διασωθεί και καταγραφεί στις μέρες μας. Τα βιβλία αυτά ήταν ως επί το πλείστον κείμενα αρχαίων φιλοσόφων και συγγραφέων, εκκλησιαστικά κείμενα, εγχειρίδια φυσικής, μαθηματικών κ.α.”
Αυτά παρακάτω και πολλά άλλα που έχουμε , είναι αναμφισβήτητα σημαντικότατα για την επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα και μας λέει ο κοινός νους πρέπει πάντοτε να διακρίνουμε και να προβάλουμε σε τοπικό , περιφερειακό και εθνικό χώρο και στις επετειακές εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.
Έχουμε προτείνει στο δήμο μας , σε όλους τους αρμόδιους , στην επιτροπή “Ελλάδα 2021” και στο κοινό νου, τα πέντε θέματα της Θυρεάτιδας Γης, που έπαιξαν αναμφισβήτητα καταλυτική σημασία για την οργάνωση και επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα.
Έχουμε προτείνει στο δήμο μας , σε όλους τους αρμόδιους της επιτροπής “Ελλάδα 2021” και στο κοινό νου, τα πέντεθέματα της Θυρεάτιδας Γης που έπαιξαν αναμφισβήτητα καταλυτική σημασία για την οργάνωση και επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα.
Στους παρακάτω συνδέσμους είναι τα σπουδαιότερα θέματα που έχουμε στη Θυρεάτιδα Γη και πάντοτε πρέπει να διακρίνουμε και να προβάλουμε και στις επετειακέςεκδηλώσεις του 1821 .
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους στεγάζεται στη Σχολή Καρυτσιώτη κτήριο τοπικού παραδοσιακού ρυθμού.
Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης (1741-1819) γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη (Αγιάννη) .Το 1798 έκτισε την μεγαλοπρεπή και «καλλιμάρμαρο» Σχολή Καρυτσιώτη στον λόφο Κουτρί στον Αγιάννη και το 1805 έκτισε στο Άστρος το παράρτημα της Σχολής του Αγιάννη. Η σχολή ήταν ένα είδος πανεπιστημίου για εκείνη την εποχή, αφού οι μαθητές από όλη την Ελλάδα διδάσκονταν αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, μαθηματικά, φυσική – χημεία, γαλλικά και ιταλικά κ.α. Η «καλλιμάρμαρος» σχολή στον Αγιάννη κάηκε μέχρι τα θεμέλια το 1826 από τον Ιμπραήμ .Η σχολή στο Άστρος επίσης καταστράφηκε το 1826 από τον Ιμπραήμ , αλλά αναστηλώθηκε αργότερα από συγγενείς του Καρυτσιώτη και επαναλειτούργησε το 1829 με την ονομασία «Μουσείον Καρυτσιώτη». Ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) Κυνουρίας ήταν πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας, από τις 20 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 .
H Σχολή Καρυτσιώτη (Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους) και ο γειτονικος «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων είναι αναμφισβήτητα ένα από τα σπουδαιότερα τοπόσημα της Κυνουρίας και της πατρίδας μας και έχει κηρυχθεί από το υπουργείο Παιδείας «διατηρητέον ιστορικόν μημείον το εν Άστρει διδακτήριον»και από το υπουργείοΠολιτισμού “ιστορικός τόπος”.
Η είσοδος του «Ιερού Χώρου» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και του Αρχαιολογικού Μουσείου Άστρους είναι ένα ιστορικό μνημείο. Εδώ περπάτησαν για να συμμετέχουν στην εθνοσυνέλευση ο γέρος του Μωριά και οι σύνεδροι την εθνοσυνέλευσης.
Οι επαναστατημένοι Έλληνες επέλεξαν τελικά το Άστρος Κυνουρίας και το Αγροκήπιο Καρυτσιώτη για την Εθνοσυνέλευση ως «τόπος του Έθνους». Η Συνέλευση, στα πρότυπα των Συνταγμάτων της Γαλλικής Επανάστασης του 1789 μ.Χ., συνέταξε και τη «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως». Οι πληρεξούσιοι της εθνοσυνέλευσης και ο Κολοκοτρώνης ετίμησαν το μεγάλο εθνικό ευεργέτη μας Δημήτριο Καρυτσιώτη, «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου του Καρυτσιώτου», λέει η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης. Η συνέλευση απάντησε με την διακήρυξη ,στην υφήλιο και τους μεγαλους της εποχής . «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον».” λίγο επίκαιρο σήμερα…
Ο χώρος του μουσείου, το κτήριο της Σχολής Καρυτσιώτη . μαντρωμένο με τον πέτρινο τείχο (μάντρα), μαζί με το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη ( του Μουσείου Άστρους) που σώζονται μέχρι σήμερα οι καμινάδες των δωματίων των οικότροφων μαθητών της σχολής και τον χωριστó γειτονικό «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνωνεíναι σεμνός , αρμονικός και επιβλητικός,είναι «διατηρητέον ιστορικόν μημείον» και «μουσείο από μόνος του». Δίπλα στη Σχολή στον «ιστορικό τόπο» του Αγροκηπίου Καρυτσιώτη βρίσκεται το τήλιο που σύμφωνα με την Αστρινή παράδοση έγινε το Κολοκοτρωνέϊκο τραπέζι προς τιμήν το Δημητρίου Υψηλάντη το 1821. Ο Γ. Τερτσέτης αναφέρει «συνέτρωγαν ο Δημήτριος Υψηλάντης και ο Κολοκοτρώνης εις τους ίσκιους των δένδρων του Άστρους».
Με την ανασύσταση του Ελληνικού κράτους η Σχολή λειτούργησε σαν σχολείο μέχρι το 1971 και σήμερα στεγάζει το Αρχαιολογικό Μουσείο. Η ιδέα του μουσείου Άστρους ξεκίνησε και έγινε πραγματικότητα το 1959 σε κτήριο του γειτονικού αγροκηπίου Καρυτσιώτη από τον αείμνηστο σεβαστό καθηγητή μας «αρχαίο Έλληνα» Κυριάκο (Κούλη) Χασαπογιάννη. Η Σχολή Καρυτσιώτη παραχωρήθηκε στην Εφορεία Αρχαιοτήτων (ΥΠΠΟΑ) από τον Δήμο Άστρους και μετά από σημαντικές επισκευές και συντηρήσεις μετατράπηκε σε Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους το έτος 1985.
Οι συλλογές του Μουσείου περιλαμβάνουν συλλογή γλυπτών του Ρωμαίου Έπαρχου και συνεργάτη των Ρωμαίων κατακτητών Ηρώδη Αττικού από την έπαυλή του στην Εύα , Δολιανά Κυνουρίας (4 χλμ), με μια πληθώρα έργων, που περιλάμβαναν τόσο πρωτότυπα γλυπτά των κλασικών και ελληνιστικών χρόνων, όσο και ρωμαϊκά αντίγραφα. Οι συλλογές του Μουσείου επίσης περιλαμβάνουν γλυπτά, κεραμικά, χάλκινα αντικείμενα, επιγραφές, νομίσματα και άλλα ευρήματα από διάφορες θέσεις της αρχαίας Κυνουρίας, όπως τη Θυρέα και την Ανθήνη .Γλυπτά και αρχιτεκτονικά μέλη, όπως κιονόκρανα, εκτίθενται επίσης στον υπαίθριο προαύλιο χώρο του μουσείου.
Το 2008 με την “πρόφαση της ρωγμής” το ΥΠΠΟΑ έκλεισε το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους και μέχρι σήμερα με τη αναθεωρημένη “πρόφαση της στατικής επάρκειας” συνέχίζει τις “πολλές και άλλες μελέτες” και απερίσκεπτα δεν ανοίγει το μουσείο.
Για τους αναγώστες μας που θέλουν να μάθουν περισσότερα για τo Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους δείτε τα παρακάτω.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους και ο γειτονικός «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων είναι αναμφισβήτητα ένα από τα σπουδαιότερα τοπόσημα της Κυνουρίας και της πατρίδας μας και έχει κηρυχθεί από το υπουργείο Παιδείας το 1946 «διατηρητέο ιστορικόν μνημείο το εν Άστρει διδακτήριον». (ΦΕΚ,ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ Αριθμός Φύλλου 127 -1946 Αριθ. 47192 ) 1433 (8)),ο γειτονικός χώρος «ιστορικό τόπο» από το υπουργείο Πολιτισμού (ΦΕΚ,ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ Αριθμός Φύλλου 1194 – 30-8-2005) και Χαρακτηρισμός ως αρχαιολογικού χώρου «της περιοχής «Κουτρί» του χωρίου Αγίου Ιωάννου Κυνουρίας , θερινήν έδραν του Άστρους ,ένθα ελειτούργησεν η Σχολή Καρυτσιώτη εν έτει 1798» (ΦΕΚ 199 Β΄/11.5.1960 (ΥΑ 147099/8654/11.4.1960)
Τίτλος ΦΕΚ Χαρακτηρισμός της πλατείας σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικού τόπου.
Χαρακτηρίζουμε ως ιστορικό τόπο το εναπομείναν σήμερα τμήμα εκτάσεως 18.850 τα.μ. του παλαιού αγροκηπίου (συνολικής εκτάσεως 46 στρεμμάτων), το οποίο ανήκε στη Σχολή Καρυτσιώτη και εντός του οποίου βρίσκεται η Σχολή Καρυτσιώτη, όπως αυτό εμφαίνεται στο Κτηματολογικό Διάγραμμα κλίμακας 1:1000 και σημειώνεται με τα στοιχεία 1, 2, 3 έως και 15, λόγω των σημαντικών ιστορικών γεγονότων, τα οποία έλαβαν χώρα στη συγκεκριμένη περιοχή.
Ο χώρος αυτός είναι τμήμα του αγροκηπίου – αρχικά 46 στρεμμάτων, το οποίο είχε δωρίσει ο Δημήτριος Καρυτσιώτης στη Σχολή, την οποία είχε ιδρύσει το 1805 – δενδροφυτεμένου με πορτοκαλιές, λεμονιές και ελιές, το προϊόν των οποίων χρησιμοποιούνταν για την πληρωμή των δασκάλων της Σχολής και την κάλυψη των εξόδων της. Στο αγροκήπιο αυτό έλαβαν χώρα δύο σημαντικά γεγονότα της Επαναστάσεως, το γνωστό ως «κολοκοτρωναίικο τραπέζι της συμφιλίωσης» στις 19 Ιουνίου 1821, στο οποίο είχαν προσέλθει οι οπλαρχηγοί, προκειμένου να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις και να ομονοήσουν για την επιτυχία της Επανάστασης που τότε ξεκινούσε, καθώς επίσης και η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων (30 Μαρτίου έως τις 18 Απριλίου του 1823) με την παρουσία οπλαρχηγών, πολιτικών, πλήθους λαού και στρατού. Εντός της Σχολής η οποία περιλαμβάνεται στον υπό κήρυξη χώρο, συντάχθηκε η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης.
ΦΕΚ 199 Β΄/11.5.1960 (ΥΑ 147099/8654/11.4.1960) ) Χαρακτηρισμός ως αρχαιολογικού χώρου «της περιοχής «Κουτρί» του χωρίου Αγίου Ιωάννου Κυνουρίας , θερινήν έδραν του Άστρους ,ένθα ελειτούργησεν η Σχολή Καρυτσιώτη εν έτει 1798
Από το ίδιο σιγίλλιο του 1638 πληροφορούμαστε ότι ο Αγιάννης έγινε πατριαρχική εξαρχία «χάριν βεβαίως τῆς Σχολῆς τοῦ Ἀγίου Ἱωάννου, λειτουργούσης πολλοῦ παλαιότερον». Oι Αγιαννίτες πραγματικά δεν παραδόθηκαν ποτέ στους κατακτητές και για απόδειξη με το τρόπο τους κατάφεραν να κρατήσουν τα σχολεία τους ανοικτά όλη την διάρκεια του τούρκικου ζυγούκαι διατήρησαν κρυφά και φανερά αναμμένη την φλόγα του έθνους. Η προεπαναστατιμένη Ελλάδα είχε πολλά “κρυφά” και λίγα φανερά σχολεία. Ένα από τα ελάχιστα φανερά σχολεία ήταν και η περίφημη Σχολή Καρυτσιώτη που είχε κτιστεί το 1798 , 23 χρόνια πριν την Ελληνική επανάσταση και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία , έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) Κυνουρίας πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας, από τις 20 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 και για να γίνει η Β’Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων στο Άστρος το 1823
Η σχολή Καρυτσιώτη στο Άστρος αρχικά λειτουργούσε ως σχολείο για πολλά χρόνια και οι χιλιάδες «καλαμαράδες» μαθητές της σχολής προσέφεραν πολλά στο έθνος και έφαγαν με τα άρβυλα τους τα σκαλοπάτια της σχολής ,πού ένας ανόητος υπάλληλος αντικατάστησε με «καινούργια» γιατί δεν καταλάβαινε πως μπορούσε να διατηρήσει την πολιτιστική μας κληρονομιά και ταυτόχρονα να προφυλάξει τους επισκέπτες του μουσείου.
Ο χώρος είναι ένα μεγαλείο, ένα σημαντικότατο ιστορικό μνημείο. Αυτοί οι θησαυροί μας , δεν κτίζονται με τίποτα σήμερα, ούτε με μια χούφτα εκατομμύρια ευρώ , γιατί η ιστορία μας δεν ξαναγράφετε μερικές φορές. Αυτούς τους θησαυρούς άλλοι τους προσέχουν σαν τα μάτια τους, γιατί θέλουν να τους δείχνουν στα παιδιά τους , τους λένε «μουσεία» και τους κρατάνε πάντοτε ανοικτούς.
Τα μάρμαρα και τα μνημεία είναι σημαντικά και υπάρχουν σε όλα τα μουσεία του κόσμου. Εμείς έχουμε παραπάνω από τα μνημεία αυτό τον υπέροχο σεμνό και επιβλητικό χώρο , ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΣΕIΟ ΑΠΟ ΜΌΝΟΣ ΤΟΥ, δεμένο με την σύγχρονη ιστορία μας που δεν το έχουν πολλοί. Αυτό το μουσείο μας θα ανοίξουμε σύντομα.
Οι συλλογές του Μουσείου περιλαμβάνουν γλυπτά, κεραμική, χάλκινα αντικείμενα, επιγραφές, νομίσματα και άλλα ευρήματα από διάφορες θέσεις της αρχαίας Κυνουρίας, όπως τη Θυρέα και την Ανθήνη, το ελληνιστικό – ρωμαϊκό νεκροταφείο των Ελληνικών και το ιερό του Απόλλωνα Τυρίτα, του σημαντικότερου ιερού της αρχαίας Κυνουρίας κατά την αρχαϊκή και κλασική περίοδο (8ος-4ος αι. π.Χ.). Γλυπτά και αρχιτεκτονικά μέλη, όπως κιονόκρανα, εκτίθενται επίσης στον υπαίθριο προαύλειο χώρο του μουσείου.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συλλογή των γλυπτών του Ρωμαίου Έπαρχου και συνεργάτη των Ρωμαίων κατακτητών Ηρώδη Αττικού . Ο Αθηναίος μαικήνας διακόσμησε την έπαυλή του στην Εύα , Δολιανά Κυνουρίας (4 χλμ) , με μια πληθώρα έργων, που περιλάμβαναν τόσο πρωτότυπα γλυπτά των κλασικών και ελληνιστικών χρόνων, όσο και ρωμαϊκά αντίγραφα.
Στα σημαντικότερα εκθέματα συγκαταλέγονται:
– Επιτύμβια στήλη με παράσταση καθιστής γυναίκας και όρθιας κόρης. Αττικό έργο του 4ου αι. π.Χ. με μεταγενέστερες επεμβάσεις. – Ακέφαλο άγαλμα Νηρηίδας. 5ος αι. π.Χ. Θεωρείται έργο του γλύπτη Ξάνθου. – Αναθηματικό ανάγλυφο με παράσταση του Ερμή και των Νυμφών. Αρχαϊστικό έργο της εποχής του Αυγούστου που αντιγράφει πρώιμο κλασικό πρότυπο. – Πορτραίτο του Ηρώδη Αττικού. 2ος αι. μ.Χ. – Πορτραίτα του Αδριανού και αυτοκρατόρων της δυναστείας των Αντωνίνων, 2ος-3ος αι. μ.Χ.
Το μουσείο διαθέτει επίσης μεγάλο προαύλειο χώρο, που υπάρχουν οι καμινάδες των δωματίων των οικότροφων μαθητών της σχολής με την δική τους ιστορία, ο οποίος έχει μετατραπεί σε αρχαιολογικό πάρκο και έκθεση. Στον προαύλειο χώρο ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει δύο αγάλματα σε ανάκλιντρο, του Ηρώδη Αττικού και της συζύγου του, καθώς και κίονες και κιονόκρανα κορινθιακού ρυθμού.
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφέρουμε εδώ τα παρακάτω.
Ο «αρχαίος Έλληνας» Κυριάκος (Κούλης) Χασαπογιάννης διακρίνεται τρίτος από αριστερά με άλλους καθηγητές και τον Κωνσταντίνο Καλίτση( τρίτος από δεξιά, που εκτός του σχολικού προγράμματος δίδασκε φιλοσοφία στους μαθητές), μπροστά στη σχολή Καρυτσιώτη, όταν η σχολή ήταν σχολείο την δεκαετία του 1950.(Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα Θυρεάτις Γη)
Το 1959 σίγουρα το μουσείο ήταν σε γειτονικό κτήριο του αγροκηπίου
Η ιδέα του μουσείου Άστρους ξεκίνησε και έγινε πραγματικότητα από τον αείμνηστο σεβαστό καθηγητή μας «αρχαίο Έλληνα» Κυριάκο (Κούλη) Χασαπογιάννη (δεν «μετατράπηκε» από κανέναν , «έγινε» από τον αείμνηστο σεβαστό καθηγητή μας).
Ο αείμνηστος καθηγητής μας Παναγιώτης (Πάνος) Καμπύλης συνέχισε με το ίδιο και καλύτερο τρόπο να υπηρετεί το μουσείο και τον τόπο.
Ο φίλος και σεβαστός μας καθηγητής Ηλίας Σακαλής ,με την αναμφίβολα επίδραση του άλλου αείμνηστου καθηγητού μας Μίμη Σακαλή , του πατριώτη μας αρχαιολόγου, Παναγιώτη Φάκλαρη, καθηγητού της Κλασσικής Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ, και του Γεωργίου Σταϊνχάουερ, έφορου αρχαιοτήτων του ΥΠΠΟΑ, σχεδίασε και τελείωσε το έργο όπως το ξέρουμε σήμερα ,με μεγάλη εξυπνάδα και πολλή δουλειά , μετέφερε το Μουσείο Άστρους από το κτήριο του αγροκηπίου στη Σχολή Καρυτσιώτη, τελεία και πάβλα.
Πολλοί άλλοι γνωστοί και άγνωστοι συμπατριώτες μας συνέχισαν και συνεχίζουν σήμερα το έργο και την παρακαταθήκη, που άφησε ο “αρχαίος Έλληνας ” Κούλης Χασαπογιάννης ,αδιάκοπα όσο μπορούν και αμισθί , όπως έκαναν όλοι οι προηγούμενοι. Υπήρχαν κάποτε μερικοί άνθρωποι που προσφέρουν αμισθί τις υπηρεσίες τους στο τόπο. Όλους αυτούς τους γράψαμε στα βιβλία της ιστορίας, τους ευχαριστούμε και θα τους ευγνωμονούμε πάντοτε. Δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε σήμερα, χωρίς όλους αυτούς “δεν θα είχαμε τίποτα”, ούτε θα κάναμε τον σημερινό διάλογο.
Αντίθετα διαβάζουμε ηθελημένες η άθελες ανακρίβειες στην ιστοσελίδα του δήμου μας για το μουσείο που «ξαναγράφουν» την ιστορία στα μέτρα τους ,“μετατράπηκε σε Μουσείο της Κυνουρίας από τον έφορο»…. που μερικοί νομίζουν δεν είναι και τίποτα σπουδαίο να διαφημίζουμε υπαλλήλους που έτυχε το συγκεκριμένο χρόνο να κατέχουν μια θέση στο ΥΠΠΟΑ και που «δεν έκαναν την πραγματική δουλειά» που άλλοι άρχισαν πολλά χρόνια νωρήτερα και τελείωσαν, ο αείμνηστος σεβαστός καθηγητής μας «αρχαίος Έλληνας» Κυριάκος (Κούλης) Χασαπογιάννης και οι παραπάνω σεβαστοί καθηγητές μας, που τους «ξεχάσαμε» για να προβάλουμε ανακρίβειες.
Ας αναφέρουμε και ένα μαργαριτάρι που το γνωρίζει ο δήμος μας και αδιαφορεί η συσκέπτεται. Ακόμα σήμερα λέει στην ιστοσελίδα του «Τα επόμενα χρόνια, έγινε σχολείο και το 1959, έγινε αρχαιολογικό μουσείο». Το 1966 δεν ήταν σίγουρα μουσείο ,ήταν το Λύκειο Άστρους, αποφοίτησα το 1966 από το Λύκειο Άστρους .Το 1959 σίγουρα το μουσείο ήταν σε γειτονικό κτήριο του αγροκηπίου.
Την 7-10-2008 με την πρόφαση της ρωγμής το ΥΠΠΟΑ έκλεισε το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους και από υπερβολική ταχύτητα απερίσκεπτα χωρίς αιτιολογημένη απόφαση των αρμοδίων αρχών του ΥΠΠΟΑ κλειδοαμπάρωσε καταχρηστικά και τον ξεχωριστό γειτονικό “Ιερό Χώρο” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων.
Με την ΥΠΠΟΤ/ΔΑΒΜΜ/91790 2329 π.ε-12-01-2011 απόφαση εγκρίθηκε η “Μελέτη Άρσης Ετοιμορροπίας Αρχαιολογικού Μουσείου Άστρους με όρους (ΑΔΑ-4Α9Γ-99 )και στις 22-04-2013 υπεγράφη η Προγραμματική Σύμβαση Πολιτισμικής Ανάπτυξης για την εκτέλεση του έργου μεταξύ του τέως ΥΠΑΙΘΠΑ, της Περιφέρειας Πελοποννήσου και του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας. Οι εγκριθείσες εργασίες ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 2014 και ολοκληρώθηκαν το Δεκέμβριο του 2015.
Την 12-1-2011 με την ΑΔΑ-4Α9Γ-99 το ΥΠΠΟΑ έθεσε τους όρους του έργου μεταξύ άλλων τα παρακάτω.
“8.Να εκπονηθεί πλήρης και ολοκληρωμένη μελέτη <αρχιτεκτονική, στατική, Η-Μ> για την στερέωση και αποκατάσταση του μνημείου για τη λειτουργεία του ως σύγχρονου μουσείου”.
“.….ἀ) Έλεγχο στατικής επάρκειας του φέροντος οργανισμού και πλήρη μελέτη στερέωσης και αποκατάστασης του μνημείου που θα προσδιορίζει τις αναγκαίες εργασίες επισκευής και ενίσχυσης όπως …..”
Την 22-7-2016 με το έγγραφο Α.Π. ΥΠΠΟΑ/ΓΔΑΠΚ/ΕΦΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ 244604/146538/2951, μεταξύ άλλων αναφέρει “…Οι εγκριθείσες εργασίες ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 2014 και ολοκληρώθηκαν το Δεκέμβριο του 2015″….”Έπειτα από όλες τις ανωτέρω εγκεκριμένες εργασίες, οι αρχαιότητες επανατοποθετήθηκαν τόσο στην αποθήκη όσο και στο χώρο της έκθεσης. Το Μουσείο είναι έτοιμο να επαναλειτουργήσει αλλά δεν υπάρχει μόνιμο ημερήσιο προσωπικό”….
Μετά το 2015 με άλλα έγγραφα ΥΠΠΟΑ ανέφερε το Μουσείο είναι έτοιμο να επαναλειτουργήσει.
Την 18-5-2018.… με το έγγραφο Α.Π. ΥΠΠΟA /ΓΔΑΠK /ΕΦΑAΡΚ /218494/158967/1928 μεταξύ άλλων αναφέρει …”Η Υπηρεσία μας έχει μεριμνήσει ώστε το Μουσείο να είναι ανοικτό σε συγκεκριμένες περιπτώσεις , διαθέτοντας τακτικό φυλακτικό προσωπικό από το Αρχαιολογικό Μουσείο Τεγέας .Σας επισυνάπτουμε Δελτίο Τύπου με συγκεκριμένες ημερομηνίες κατά τις οποίες το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους θα είναι ανοικτό κατά τους μήνες Μάιο-Αύγουστο 2018. Τέλος η Εφορεία μας , αναμένει την Προκήρυξη του ΑΣΕΠ για μόνιμο φυλακτικό προσωπικό στο Μουσείο Άστρους”…..
Την 20 Ιουνίου 2018 “με την υπ’ αρ. 8Κ/2018 Προκήρυξη του ΑΣΕΠ (ΦΕΚ 19/τ ΑΣΕΠ/20-6-18> ζητείται η πλήρωση μιας μόνιμης θέσης τακτικού ημερήσιου φύλακα αρχαιοτήτων για το Αρχαιολογικό Μουσείο και Χώρους Άστρους.
Τον Φεβρουάριο, 2020 ακούσαμε με μεγάλη χαρά το δήμαρχο μας που δημόσια ανάφερε και αποφάσισε με συγκεκριμένες ενέργειες να ανοίξει το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους και τον “Ιερό Χώρο” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων.
Το ΥΠΠΟΑ «συσκέπτεται» και μέχρι σήμερα δεν έχει απαντήσει στις αναφορές μας. Μας έδωσε τους αριθμούς πρωτοκόλλου που αναγκαστικά αρχειοθετήσαμε στο φάκελο μας « Αποτελεσματικότητα του Ελληνικού Κράτους» ,μέχρι να αποφασίσουμε αν θα καταφύγουμε στις Ελληνικές και Ευρωπαϊκές αρχές για κάθε νόμιμο δικαίωμα μας σύμφωνα με το άρθρο του Συντάγματος για το δικαίωμα αναφοράς και την Ελληνική νομοθεσία η και θα δημοσιεύσουμε στον Ελληνικό και παγκόσμιο τύπο, ότι θεωρούμε σημαντικό και χρήσιμο για τους συμπολίτες μας (που θα το αρχίσουμε σύντομα).
«Εχουμε καταθέσει ένα έγγραφο με αριθμό πρωτ. 109057 ημερ έκδοσης 14/03/2018 και μέχρι σήμερα δεν έχουμε λάβει μια αιτιολογημένη απάντηση.»
““Το έγγραφό σας πρωτοκολλήθηκε προς την Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς με κοινοποίηση στο Γραφείο του Γενικού Γραμματέα Πολιτισμού και αριθμό: 568072”
“Το έγγραφό σας πρωτοκολλήθηκε με αριθμό: 590807”
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους χωρίς ντροπή κανενός παραμένει κλειστό μέχρι σήμερα και ανοίγει πότε πότε για στάχτη στα μάτια μας.
Η τοπική κοινωνία οργισμένη περιμένει υπομονετικά και σιωπηλά τον κοινό νου να επικρατήσεικαι ποτέ δεν θα δεχθεί «η πρόφαση της ρωγμής» να γίνει πρόφαση της «στατικής επάρκειας». Σκέπτεται και δεν καταλαβαίνει γιατί άραγε το ΥΠΠΟΑ ξόδεψε τα χρήματα, (δεν ξέρουμε το τελικό ποσό αφού πρέπει να προστεθούν και οι μελέτες της στατικής επάρκειας του κτηρίου) ,για το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους από το 2011 μέχρι το 2015 και από το 2015 μέχρι σήμερα. Ίσως κάποτε θα το μάθουμε.
Η είσοδος του «Ιερού Χώρου» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και του Αρχαιολογικού Μουσείου Άστρους είναι ένα ιστορικό μνημείο. Εδώ περπάτησαν για να συμμετέχουν στην εθνοσυνέλευση ο γέρος του Μωριά και οι σύνεδροι την εθνοσυνέλευσης.
Τίτλος ΦΕΚ Έγκριση κήρυξης – οριοθέτησης ως ενιαίου αρχαιολογικού χώρου του ρωμαϊκού συγκροτήματος – έπαυλης Ηρώδου του Αττικού στην Εύα (Λουκού) και του αρχαίου λατομείου πωρόλιθου στη θέση «Κουφογή», Δήμου Βόρειας Κυνουρίας, Περιφέρειας Πελοποννήσου.
Κείμενο
Την έγκριση κήρυξης – οριοθέτησης ως ενιαίου αρχαιολογικού χώρου του ρωμαϊκού συγκροτήματος – έπαυλης Ηρώδου του Αττικού στην Εύα (Λουκού), που έχει ανασκαφεί στη θέση «Κολώνες» και του αρχαίου λατομείου πωρόλιθου στη θέση «Κουφογή», Δήμου Βόρειας Κυνουρίας, Περιφέρειας Πελοποννήσου, για λόγους προστασίας και ανάδειξης των σημαντικών μνημείων του αρχαιολογικού χώρου. Εντός της οριοθέτησης συμπεριλαμβάνονται πλέον των προαναφερομένων μνημείων, η διατηρητέα Ι.Μ. Λουκούς με πλήθος αρχαίων εντοιχισμένων στο καθολικό της Μονής και διάσπαρτων στον αύλειο χώρο και το χώρο στάθμευσης αυτής, η δίτοξη υδατογέφυρα ρωμαϊκών χρόνων ΝΑ της Ι.Μ. Λουκούς, οι διάσπαρτες αρχαιότητες στη θέση «Μάνα του Νερού» και τα εντοπισμένα οικοδομικά κατάλοιπα στη θέση «Καλάμι». Ο αρχαιολογικός χώρος οριοθετείται με ενιαία πολυγωνική γραμμή που σημειώνεται με κόκκινο χρώμα στο συνημμένο τοπογραφικό διάγραμμα, που αποτελεί απόσπασμα του χάρτη της ΓΥΣ 1/5000 και ορίζεται από τα σημεία 1, 2, 3, …, 229, 1 του πίνακα συντεταγμένων, που συνοδεύει την παρούσα.
O Ρωμαίος Έπαρχος και συνεργάτης των Ρωμαίων κατακτητών υπήρξε ο πρώτος Έλληνας «ύπατος στρατηγός» (consul ordinarius), έφθασε στο σημείο να τροποποιήσει το όνομά του επί το λατινικότερον ,το νόμιμο όνομα είναι, και αυτό πρέπει να χρησιμοποιούμε δημόσια, Lucius Vibullius Hipparchus Tiberius Claudius Atticus Herodes (Λούκιος Βιβούλλιος Ίππαρχος Τιβέριος Κλαύδιος Αττικός Ηρώδης ).(101-177 μχ)
Στα Κάτω Δολιανά, κοντά στην ιστορική Μονή Λουκούς, περίπου 4 χλμ από το Άστρος ,είναι η Επαυλη του Ηρώδη του Αττικού , Έπαρχου των Ρωμαίων κατακτητών.
Ο χώρος θεωρείται ένα από τα σημαντικά αρχαιολογικά μνημεία, όχι μόνο της Αρκαδίας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης, με πλούσια αρχιτεκτονικά, γλυπτά και ψηφιδωτά ευρήματα. Η Έπαυλη είναι ένα τεράστιο πολεοδομικό συγκρότημα που κτίστηκε σύμφωνα με τις αρχές της ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής, περιλαμβάνει αίθριο, τεχνητή τάφρο-ποταμό, στοές με εκπληκτικά ψηφιδωτά δάπεδα, εξέδρα, μέγαρο και λουτρικό συγκρότημα. Μοιάζει αρκετά με τα κτίρια της βίλας του αυτοκράτορα Αδριανού στο Τίβολι της Ιταλίας.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συλλογή των γλυπτών του Ρωμαίου Έπαρχου και συνεργάτη των Ρωμαίων κατακτητών Ηρώδη Αττικού . Ο Αθηναίος μαικήνας διακόσμησε την έπαυλή του στην Εύα , Δολιανά Κυνουρίας (4 χλμ) , με μια πληθώρα έργων, που περιλάμβαναν τόσο πρωτότυπα γλυπτά των κλασικών και ελληνιστικών χρόνων, όσο και ρωμαϊκά αντίγραφα.
Όμως θέλουνε μα προσθέσουμε είχε κλέψει και την Λάκαινα έργα του Καλλιμάχου του 5ου αι. π.Χ κ από την Ακρόπολη των Αθηνών, που κάποτε ήταν στο Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους και την περιμένουμε υπομονετικά κάποτε να γυρίσει…. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΕΛΓΙΝΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ….ΣΗΜΕΡΑ …και την περιμένουμε υπομονετικά κάποτε να γυρίσει….στο Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους ,όταν κάποτε τελειώσουν στα κρυφά οι πολλές … και άλλες… μελέτες…ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ.
Από το καθηγητή αρχαιολογίας Παναγιώτη Φάκλαρη
ΕΚΤΌΣ ΑΠΟ ΔΙΑΡΠΑΓΗ ΓΛΥΠΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ «μέσα από τα ιερά τα ίδια η μέσα από τα νεκροταφεία των Αθηνών και από αλλού, δεν δίστασε να πάρει , να αρπάξει και τις στύλες των Μαραθωνομάχων που έπεσαν στο Μαραθώνα…. .. και όλα αυτά για να διακοσμήσει την έπαυλη κατά τα ρωμαϊκα πρότυπα , γιατί η ζωή του ήταν σύμφωνα με τα πρότυπα αυτά»
Στα σημαντικότερα εκθέματα συγκαταλέγονται:
– Επιτύμβια στήλη με παράσταση καθιστής γυναίκας και όρθιας κόρης. Αττικό έργο του 4ου αι. π.Χ. με μεταγενέστερες επεμβάσεις. – Ακέφαλο άγαλμα Νηρηίδας. 5ος αι. π.Χ. Θεωρείται έργο του γλύπτη Ξάνθου. – Αναθηματικό ανάγλυφο με παράσταση του Ερμή και των Νυμφών. Αρχαϊστικό έργο της εποχής του Αυγούστου που αντιγράφει πρώιμο κλασικό πρότυπο. – Πορτραίτο του Ηρώδη Αττικού. 2ος αι. μ.Χ. – Πορτραίτα του Αδριανού και αυτοκρατόρων της δυναστείας των Αντωνίνων, 2ος-3ος αι. μ.Χ.
Από το Δήμο μας
«Ένα από τα σημαντικότερα μνημεία των Ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων βρίσκεται στην αρχαία κώμη της Κυνουρίας, Εύα, της οποίας σώζονται ελάχιστα λείψανα. Ο χώρος της Βίλας εκτείνεται σε 20χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα, λίγο μετά το χωριό Κάτω Δολιανά και απέναντι από τη Μονή Λουκούς και αποτελεί ένα από τα πλουσιότερα ευρήματα που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη αρχικά του περιηγητή Leake και στη συνέχεια των αρχαιολόγων Θεόδωρου και Γεώργιου Σπυρόπουλου. Τελευταίο αρχαιολογικό εύρημα η στήλη με ονόματα πεσόντων Μαραθωνομάχων. Εύρημα που αποδεικνύει τη σχέση καταγωγής του Ηρώδη με το Μαραθώνα, αλλά και ότι επρόκειτο για δημιούργημα μεταγενέστερο δικό του. Ο Ηρώδης Αττικός ήταν φιλόσοφος, πολιτικός και λάτρης των έργων τέχνης και επέκτεινε τη βίλα του πατέρα του στην Εύα, με υδραγωγεία, λουτρά, αγάλματα. Η βίλα αποτελεί ύψιστο μνημείο της ηρωολατρείας των Αθηναίων ενώ βρίσκεται σε ένα ωραίο τοπίο, που διέθετε ευφορία εδάφους, είχε πολλά θηράματα και αποτέλεσε μουσείο της αρχαίας τέχνης. Η βίλα, δείγμα ξεχωριστής αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας, διαθέτει μεταξύ άλλων αίθριο, τεχνητή τάφρο- ποταμό, τρεις στοές, ψηφιδωτά δάπεδα, λουτρικό συγκρότημα και κίονες. Στο σχεδιασμό της Πολιτείας βρίσκεται η δημιουργία στεγάστρου για την προστασία των ευρημάτων.»
Από το «Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού, 2015. Οδηγός για την προστατευόμενη περιοχή όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού. Φύση, Πολιτισμός, Οικοτουρισμός. Άστρος Αρκαδίας».
«Έπαυλη Ηρώδη Αττικού“
Η Έπαυλη του Ηρώδη του Αττικού είναι ένα από τα σημαντικότερα και εντυπωσιακότερα μνημεία της Αρκαδίας. Βρίσκεται στο δρόμο μεταξύ Άστρους και Κάτω Δολιανών (Βλ. Ιερα Μονή Λουκούς, σελ. 180). Ο Ηρώδης ο Αττικός (103-179 μ.Χ.), καταγόμενος από το Μαραθώνα, υπήρξε μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες των ρωμαϊκών χρόνων στην Ελλάδα. Ήταν γόνος του Αττικού Ιππάρχου, βαθύπλουτου Αθηναίου, κάτι που του έδωσε την ελευθερία να καλλιεργήσει μία πληθώρα ενδιαφερόντων και ταλέντων: έγινε ρήτορας, φιλόσοφος και πολιτικός, ενώ παράλληλα ως φανατικός συλλέκτης έργων τέχνης, δημιούργησε μία από τις πιο αξιοζήλευτες συλλογές της εποχής του σε σπάνια και αξιόλογα έργα. Από τον πατέρα του κληρονόμησε μία μικρή έπαυλη που βρισκόταν κοντά στην περιοχή της Μονής Λουκούς και αποφάσισε να την επεκτείνει, στεγάζοντας σε αυτήν την πλούσια συλλογή του και μετατρέποντάς την σε ένα είδος πολυτελούς μουσείου. Ο Ηρώδης, ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στην Ρώμη και την Αθήνα, εγκαταστάθηκε στην έπαυλη αυτή, εντυπωσιασμένος από την πλούσια ιστορία της περιοχής: ήταν το κατάλληλο μέρος για να στεγάσει την πλούσια συλλογή του, δημιουργώντας έτσι ένα είδος μουσείου αρχαίας τέχνης, που εντυπωσίαζε με την ποιότητά του. Η τοποθεσία της έπαυλης ήταν ήδη γνωστή από τον 19ο αιώνα, όταν την επισήμανε ο Άγγλος περιηγητής William Martin Leake. Στα μέσα του αιώνα επισκέφτηκε την περιοχή ο Ernst Gurtius, ο οποίος επισήμανε ότι τα ερείπια δεν ανήκαν σε οικισμό, αλλά σε κάποια έπαυλη. Ήδη τα αρχαιολογικά ευρήματα αφθονούσαν στην περιοχή, πράγμα που μαρτυρείται και από τους καλόγερους της παρακείμενης Μονής Λουκούς, οι οποίοι συνεχώς ανακάλυπταν αρχαιότητες κατά την καλλιέργεια της γης τους. Η ταύτιση της έπαυλης έγινε το 1906 μ.Χ. από τον αρχαιολόγο Κωνσταντίνο Ρωμαίο, ενώ συστηματικές ανασκαφές ξεκίνησαν το 1979 μ.Χ. από τον αρχαιολόγο Θεόδωρο Σπυρόπουλο ενώ η αποκατάσταση του μνημείου συνεχίζεται έως σήμερα. Τα ευρήματα που έχουν έλθει στο φως φυλάσσονται στα Αρχαιολογικά Μουσεία Τρίπολης και Άστρους.
Η έπαυλη του Ηρώδη Αττικού κάλυπτε μία τεράστια έκταση 20.000 τ.μ., η μεγαλύτερη έπαυλη στον ελλαδικό χώρο, χτισμένη κατά τα πρότυπα της ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής. Περιλάμβανε μέγαρο, ένα τεράστιο αίθριο με στοές, λουτρικό συγκρότημα και ιερό. Τα αρχαιολογικά ευρήματα που έχουν έρθει στο φως πράγματι επιβεβαιώνουν την παράδοση που ήθελε την έπαυλη αυτή ένα πραγματικό μουσείο. Πλήθος γλυπτών, επιγραφών και αρχιτεκτονικών μελών έχουν έλθει στο φως, τα εντυπωσιακότερα όλων, όμως, είναι τα ψηφιδωτά δάπεδα που βρίσκονται διάσπαρτα σε διάφορους χώρους της έπαυλης, με διακόσμηση, παραστάσεις και χρώματα που μαρτυρούν υψηλή τέχνη. Σήμερα έχει αποκαλυφθεί ένα αρκετά μεγάλο μέρος των ψηφιδωτών αυτών, ενδέχεται όμως μελλοντικές ανασκαφές να αποκαλύψουν ακόμη περισσότερα. Η έπαυλη αυτή δυστυχώς έχει υποστεί επανειλημμένες καταστροφές, είτε εξαιτίας φυσικών παραγόντων, είτε λόγω επιδρομών και βαρβαρικών επιθέσεων είτε, το χειρότερο, λόγω της ανθρώπινης αδιαφορίας. Η περίοδος των συστηματικών ανασκαφών ευτυχώς έδωσε τέλος στις ασύδοτες ενέργειες που λάμβαναν χώρα στην περιοχή.»
Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης <1741-1819> γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη <Αγιάννη > και κατά την Αγιαννίτικη παράδοση, έφυγε “με το ένα τσαρούχι”.Το 1798 έχτισε την μεγαλοπρεπή και “καλλιμάρμαρο” Σχολή Καρυτσιώτη στον λόφο Κουτρί στον Αγιάννη στην οποία φοιτούσαν νέοι από τον Άγιο Ιωάννη , από ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά μας και το 1805 έχτισε στο Άστρος το παράρτημα της Σχολής του Αγίου Ιωάννη.
Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία για πολλά χρόνια και ακόμα μέχρι σήμερα, αφού όλοι οι Αγιαννίτες με πολύ μόχθο και με κάθε θυσία επιθυμούσαν τα παιδιά τους να μάθουν γράμματα και σαν απόφοιτοι “καλαμαράδες ” να αλλάξουν την ζωή τους ,σύμφωνα με τις “έξυπνες ” προσδοκίες του μεγάλου ευεργέτη τους Δημητρίου Καρυτσιώτη.
Εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος
Εν Αθήναις τη 8 Αυγούστου 1946
ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ Αριθμός Φύλλου 127
Αριθ. 47192 ) 1433 (8)
Περί κηρύξεως ιστορικού μνημείου του εν Άστρει διδακτηρίου
Η προεπαναστατική Ελλάδα είχε πολλά μικρά “κρυφά” και λίγα φανερά σχολεία. Ένα από τα ελάχιστα φανερά σχολεία ήταν και η περίφημη Σχολή Καρυτσιώτη που είχε κτιστεί το 1798 , 23 χρόνια πριν την Ελληνική επανάσταση και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης, πανίσχυρος Αγιαννίτης πατριώτης της διασποράς, βρήκε τον τρόπο να επιτρέψουν οι 400 χρόνια κατακτητές Τούρκοι το κτίσιμο και την λειτουργία της σχολής στον Αγιάννη και στο παράρτημα της σχολής Καρυτσιώτη στο Άστρος Κυνουρίας ,που άνοιξε το 1805.
Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία και πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας, από τις 15 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 και για να γίνει η Β’Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων στο Άστρος το 1823.Το “κυβερνείο” που βρίσκεται πολύ κοντά στη σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη ήταν η έδρα της κυβέρνησης . Το Άστρος είναι κυρίως γνωστό στη πατρίδα μας από όλους τους Έλληνες και στους ομογενείς στο εξωτερικό από την Β´Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων που έγινε το 1823, για αυτό μας ξέρει ολόκληρος ο κόσμος. Οι “καλαμαράδες ” Αστρινοί , από τα καλαμάρια που χρησιμοποιούσαν για να γράφουν στη φημισμένη Σχολή Καρυτσιώτη ,προσέφεραν πολλά στη πατρίδα εκείνες τις δύσκολες για το έθνος μας στιγμές που όλα κρεμόντουσαν από μια κλωστή για να πνιγεί η επανάσταση στο αίμα. Αλλά πριν την Εθνοσύνελευση είχε προηγηθεί το καταλυτικό κτίσιμο της Σχολής Καρυτσιώτη.
Η μεγάλη πλατεία Καρυτσιώτη βρίσκεται στο “αγροκήπιο” του Καρυτσιώτη.
Ο χώρος έχει ανακηρυχθεί σαν «ιστορικό τόπο» από το υπουργείο Πολιτισμού (ΦΕΚ,ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ Αριθμός Φύλλου 1194 – 30-8-2005)
Τίτλος ΦΕΚ Χαρακτηρισμός της πλατείας σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικού τόπου.
Χαρακτηρίζουμε ως ιστορικό τόπο το εναπομείναν σήμερα τμήμα εκτάσεως 18.850 τα.μ. του παλαιού αγροκηπίου (συνολικής εκτάσεως 46 στρεμμάτων), το οποίο ανήκε στη Σχολή Καρυτσιώτη και εντός του οποίου βρίσκεται η Σχολή Καρυτσιώτη, όπως αυτό εμφαίνεται στο Κτηματολογικό Διάγραμμα κλίμακας 1:1000 και σημειώνεται με τα στοιχεία 1, 2, 3 έως και 15, λόγω των σημαντικών ιστορικών γεγονότων, τα οποία έλαβαν χώρα στη συγκεκριμένη περιοχή.
Ο χώρος αυτός είναι τμήμα του αγροκηπίου – αρχικά 46 στρεμμάτων, το οποίο είχε δωρίσει ο Δημήτριος Καρυτσιώτης στη Σχολή, την οποία είχε ιδρύσει το 1805 – δενδροφυτεμένου με πορτοκαλιές, λεμονιές και ελιές, το προϊόν των οποίων χρησιμοποιούνταν για την πληρωμή των δασκάλων της Σχολής και την κάλυψη των εξόδων της. Στο αγροκήπιο αυτό έλαβαν χώρα δύο σημαντικά γεγονότα της Επαναστάσεως, το γνωστό ως «κολοκοτρωναίικο τραπέζι της συμφιλίωσης» στις 19 Ιουνίου 1821, στο οποίο είχαν προσέλθει οι οπλαρχηγοί, προκειμένου να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις και να ομονοήσουν για την επιτυχία της Επανάστασης που τότε ξεκινούσε, καθώς επίσης και η Β΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων (30 Μαρτίου έως τις 18 Απριλίου του 1823) με την παρουσία οπλαρχηγών, πολιτικών, πλήθους λαού και στρατού. Εντός της Σχολής η οποία περιλαμβάνεται στον υπό κήρυξη χώρο, συντάχθηκε η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης
Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης έχτισε την σχολή στον Αγιάννη (1798) και το παράρτημα της στο Άστρος (1805) αλλά έβλεπε πιο μακριά. Το 1805 δώρισε στους κατοίκους του Άστρους και στη Σχολή μια έκταση περίπου 48 στρεμμάτων, το λεγόμενο «Αγροκήπιο», δίπλα και γύρω από τη Σχολή για να πληρώνονται για δίδακτρα οι καθηγητές της σχολής και να τρώνε οι οικότροφοι μαθητές της σχολής τους καρπούς και τα φρούτα του “αγροκήπιου ” όπως σταφύλια, μούσμουλα. Επίσης περίφραξε το «Αγροκήπιο» με πέτρινο τοίχο (μάντρα), σε μερικά σημεία ψηλότερο από δύο μέτρα. Η μάντρα σώζεται μέχρι σήμερα στα ανατολικά του αγροκηπίου, την υπόλοιπη την έφαγε η “ανάπτυξη”.
Το 1805 με τη βοήθεια του αδελφού του, Γεώργιου έφερε το νερό για το χωριό από την “μάννα του νερού”περίπου 5 χλμ,πάνω από τη ιερά μονή της Λουκούς , με πέτρινο σούγελο, (υδραγωγείο) που σε μερικά σημεία ακόμα υπάρχει, για να έχει το χωριό νερό και “να ποτίζεται το αγροκήπιο για να είναι ανοικτή η Σχολή».Σύμφωνα με την διαθήκη του αδερφού του το νερό ανήκε 1/3 στη ιερά μονή Λουκούς, 1/3 στη Σχολή και το 1/3 στο χωριό. Με το νερό αυτό έζησε για ύρδρευση και άρδρευση το Άστρος και το Παράλιο Άστρος περίπου μέχρι την δεκαετία του 1960 και τότε με την αύξηση των κατοίκων προστέθηκαν τα νερά από τα φρέατα .
Στο αγροκήπιο υπήρχαν δύο είσοδοι , η μία σώζεται και σήμερα κοντά και ανατολικά της σχολής. Η άλλη είσοδος ήταν μεγαλοπρεπέστατη και ιστορικό μνημείο, πιο κάτω από το δημοτικό σχολείο Άστρους , απέναντι από την οικία του Δημητράκη Ευθυμίου, που από εκεί πέρασε ο γέρος του Μωριά και οι σύνεδροι της Εθνοσυνέλευσης, αλλά μετά το 1966 την έφαγε επίσης η “ανάπτυξη” και η κουταμάρα μας , όπως το ίδιο έγινε και με τα φαγωμένα σκαλοπάτια της σχολής. Στη γωνία δίπλα από την είσοδο υπήρχε το πλίθινο κτήριο που χρησιμοποιούσαν ο γεωπόνος και οι κηπουροί του αγροκηπίου. Το κτήριο αυτο το 1959 έγινε το μουσείο Άστρους από τον αείμνηστο σεβαστό καθηγητή μας Κυριάκο (Κούλη ) Χασαπογιάννη. .Την δεκαετία του 1960 το Άστρος είχε Μουσείο που δυστυχώς σήμερα φαίνεται δεν μπορούμε να έχουμε , με τις «προφάσεις της ρωγμής και της στατικής επάρκειας» .
Το αγροκήπιο η ένα μεγάλο περβόλι την δεκαετία του 1960 είχε ακόμα την πέτρινη μάντρα γύρω γύρω και κοντά στο δρόμο υπήρχαν φοινικόδεντρα .Εκεί που είναι σήμερα η πλατεία Καρυτσιώτη υπήρχαν μεγάλα τετράγωνα δρομάκια με διάφορα δέντρα και λουλούδια κυρίως τριανταφυλλιές, πορτοκαλιές, νερατζιές και στο κάτω μέρος της πλατείας υπήρχαν δύο σειρές μουσμουλιές. Εκεί που είναι η είσοδος του σημερινού γυμνασίου Άστρους υπήρχε μια στέρνα που μαζευότανε το νερό από το «σούγελο» για να ποτίσουν οι κηπουροί τα περβόλια και τα δέντρα. Στη μάντρα κοντά στο δρόμο κάτω από το ίδρυμα Ζαφείρη υπήρχαν μπανανιές και φοίνικες.Το “αγροκήπιο” περίπου 48 στρεμμάτων αρχίζει από εκεί που βρίσκεται το κτήριο του ΟΤΕ μέχρι το νεκροταφείο, με όλα τα σχολεία ,γήπεδα και πλατείες , το χώρο του Ιδρύματος Ζαφείρη.
Από τη γειτονική Σχολή του Καρυτσιώτη πέρασαν χιλιάδες μαθητές που με τα άρβυλα τους “έφαγαν” τα σκαλοπάτια του κτηρίου,που ένας ανόητος υπάλληλος της αντικατάστησε με καινούργια μάρμαρα , γιατί δεν ήξερε και “ούτε υπήρχε άλλος τρόπος ” να διατηρήσει την ιστορία μας και την ασφάλεια των επισκεπτών.
Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης το 1805, με τη βοήθεια του αδελφού του, Γεώργιου Καρυτσιώτη, έκτισε ένα πέτρινο υδραγωγείο, που άρχιζε πλησίον της Μονής Λουκούς από την πηγή «μάννα του νερού», για να έχει το ‘Αστρος νερό και “να ποτίζεται το αγροκήπιο για να είναι ανοικτή η Σχολή». Από το υδραγωγείο και άλλες πηγές υδρεύονται μέχρι και σήμερα το Άστρος, τα Κάτω Δολιανά, η Μονή Λουκούς, τα Κάτω Βέρβενα και το Παράλιο Άστρος. Σύμφωνα με την διαθήκη και τις οδηγίες του αδερφού του Γεωργίου το νερό του υδραγωγείου ανήκει το ένα τρίτο στη μονή Λουκούς , το ένα τρίτο στη σχολή Καρυτσιώτη ( στην πραγματικότητα για διατήρηση της σχολής έγινε το υδραγωγείο) και το ένα τρίτο στο χωριό.
Ο πέτρινος «σούγελος» είχε μήκος περίπου 5 χλμ ,σημαντικού έργου πριν διακόσια είκοσι χρόνια, και υπήρχαν στο Άστρος 3-4 βρύσες , στο σημερινό δημαρχείο, στον Άγιο Κωνστατίνο, δίπλα στο μετόχι της Λουκούς στην πάνω γειτονιά που ήταν την δεκαετία του 1960 το γυμνάσιο, στο δημοτικό σχολείο, όπου οι κάτοικοι πήγαιναν για νερό και κουτσομπολιό… Πηγαίναμε με «τα βαρέλια και τις λαϊνες» πολύ μακριά για νερό . Θυμάμαι το σούγελο στην επάνω γειτονιά κοντά στο τότε γυμνάσιο, επίσης τον άλλο «σούγελο της Μελιγούς».
Γύρω στο εξήντα έφεραν βρύσες σε όλο το χωριό σε κάθε γειτονιά και σιγά σιγά έβαλλαν νερό στα σπίτια αργότερα. Την δεκαετία του 1950 επίσης έφτιαξαν τσιμεντένια αυλάκια σε όλο το χωριό και από το νερό του “σούγελου” οι κάτοικοι άρχιζαν να ποτίζουν τα περβόλια και τα δέντρα τους. Στη γειτονιά μας με το πρώτο νερό οι κάτοικοι τότε φύτεψαν κολοκυθιές και γέμισαν όλοι οι δρόμοι , οι ελιές και τα σχίνα στους φράχτες μεγάλα κίτρινα κολοκύθια. Από το περιβόλι μας μια κολοκυθιά πέρασε απέναντι από το δρόμο ,σκαρφάλωσε σε μια ελιά και έπρεπε να ζητάμε την άδεια της γειτόνισσας να μαζέψουμε τα κολοκύθια μας. Η γειτονιά από τότε ονομάστηκε “κολοκυθού”. Με το νερό σιγά σιγά άλλαξε το χωριό , οι κάτοικοι φύτευσαν τις πρώτες πορτοκαλιές και καλλιεργούσαν τα περβόλια τους, ο Καρυτσιώτης έβλεπε πολύ μπροστά….
Απέναντι από την μονή της Λουκούς ήταν νερόμυλος που τα νερά του τα έπαιρνε από τον σούγελο του Καρυτσιώτη.
Σε αυτό το σημείο του υδραγωγείου , στο γεφύρι της Λουκούς, είχε διαδοθεί από τους παλαιότερους η και νεώτερους ….ότι ο Καρυτσιώτης είχε δώσει οδηγίες στο Αράπη φύλακα και κηπουρό του αγροκηπίου “να κόψει το νέρο ” από το χωριό ,άμα μάθαινε ότι η Σχολή ήταν κλειστή. Φυσικά θα έπαιρνε πίσω και το αγροκήπιο, γιατί δεν υπήρχε λόγος να το έχουν πια οι κάτοικοι…..
Πρίν διακόσια χρόνια οι Αστρινοί είχαν ανοικτή την σχολή Καρυτσιώτη. Σήμερα με όλες τις «προόδους και τεχνολογίες» δεν μπορούμε να ανοίξουμε ούτε το «Ιερό Χώρο» της Β’Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων, που βρίσκεται μέσα σε τέσσερεις τοίχους …., γιά την σχολή το σημερινό Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους ούτε λόγος να γίνεται , το φάγανε η «πρόφαση της ρωγμής» που εγκρίθηκε το 2015 και στη συνέχεια οι ατέλειωτες μελέτες «της πρόφασης της στατικής επάρκειας»…..Είναι ενδιαφέρον αν ο μεγάλος ευεργέτης μας «ξαναερχότανε» στο Άστρος, τι θα έκανε και τι θα έλεγε στους αιρετούς μας και στους συμπολίτες μας….
Κοντά στο γεφύρι της Λουκούς είναι και η έπαυλη του Ρωμαίου έπαρχου και συνεργάτη των Ρωμαίων κατακτητών Ηρώδη Ατικού
Στην πατρίδα μας γενικά έχουμε μακρόχρονη ιστορία και προϊστορία. Η Πελοπόννησος επίσης έχει πολλά ιστορικά και αρχαιολογικά μνημεία και τους σπουδαιότερους Ελληνικούς πολιτισμούς από τους Πελασγούς, Αχαιούς, Δαναούς, Αργείους, Αρκάδες, Ίωνες και Δωριείς.
Ειδικότερα η Κυνουρία και η Θυρεάτις Γη επίσης έχουν μακρόχρονη ιστορία περίπου 3,000 χρόνων (από τότε που άρχισε η Ιστορία είμαστε παρόντες ) μεγαλύτερη προϊστορία περίπου 8,000 χρόνων. Οι αυτόχθονες Πελασγοί είχαν ένα χρυσό κανόνα που για χιλιετηρίδες εφάρμοσαν πιστά μέχρι σήμεραοι κάτοικοι της Θυρέας, τον αμοιβαίο σεβασμό , την συναίνεση , την συνεννόηση και το Ελληνικό μέτρο.Επίσης επηρεάστηκαν και κράτησαν τα καλύτερα από όλους τους Έλληνες που πέρασαν από τη Θυρεάτιδα Γη.
Στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστή η περίφημη Μάχη της Θυρέας, ή Μάχη των 600 «λογάδων» μεταξύ του Άργους και της Σπάρτης για την Θυρεάτιδα Γη, η οποία έγινε το 546 π.Χ.
“Η Κυνουρία από τα τέλη του 11ου αι. π.Χ. ως τα ρωμαϊκά χρόνια, αποτέλεσε περιζήτητη λεία για την ικανοποίηση συμφερόντων της Σπάρτης και του Άργους. Γεωγραφικά η περιοχή της χωρίζεται σε δυο μεγάλες ενότητες. Τη βόρεια, που στα αρχαία χρόνια αντιστοιχούσε στη Θυρεάτιδα, με κύριο οικισμό τη Θυρέα και δευτερεύοντες την Ανθήνη, τη Νηρίδα, την Εύα και το Άστρος, ενώ το νότιο αντιστοιχούσε στη χώρα των Πρασιών, στην οποία υπήρχε ο κύριος οικισμός Πρασιαί και οι δευτερεύοντες Πολίχνη, Τυρός και Γλυππία. Μέχρι τον 7ο αι. π.Χ. η Κυνουρία πρέπει να διατηρεί την αυτονομία της (προκύπτει από την συμμετοχή των Πρασιών στην Αμφικτυονία της Καλαυρίας) παρ’ όλες τις προσπάθειες του Άργους και της Σπάρτης να την προσαρτήσουν.”
Σε ολόκληρη τη Θυρέα δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι λιθαράκι και να σηκώσεις θα βρεις ένα ιστορικό μνημείο και έναν αρχαιολογικό θησαυρό. Όπως το Άστρος ,που το 1823 έγινε η Β’ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων ,όλα τα γειτονικά χωριά έχουν προσφέρει πολλά στην ελληνική επανάσταση του 1821 και έχουν μεγάλη ιστορία. Τα σπουδαιότερα ιστορικά χωριά είναι ο Άγιος Ιωάννης <Αγιαννης > ήταν η πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους το 1822, το Παράλιο Άστρος ,το Κορακοβούνι ,ο Άγιος Πέτρος, ο Πραστός,η Καστάνιτσα, η Σίταινα, τα Βέρβενα και τα Δολιανά.
Στα γειτονικά Τσακωνοχώρια, Πραστός, Καστάνιτσα, Σίταινα, Άγιος Ανδρέας, Λεωνίδιο και Τυρό ,ομιλείται μέχρι σήμερα η τσακώνικη διάλεκτος, η οποία έχει ρίζες στην αρχαία δωρική. Σε μερικά χωριά υπάρχουν πινακίδες με την επιγραφή «Καούρ Εκάνατε», που σημαίνει καλώς ήρθατε .Το τσακώνικο “τσε ποίου ” σημαίνει τι κάνεις;< πρόερχεται από το αρχαίο ποιέω, ποιώ>,που σημαίνει διαφορετικά για αυτούς που γνωρίζουν αρχαία Ελληνικά θα περάσουν καλύτερα στη Τσακωνιά…Ελληνικά.
Έχουμε προτείνει στο δήμο μας , σε όλους τους αρμόδιους της επιτροπής “Ελλάδα 2021” και στο κοινό νου, τα πέντε θέματα της Θυρεάτιδας Γης, που έπαιξαν αναμφισβήτητα καταλυτική σημασία για την οργάνωση και επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα.
Κατά την γνώμη μας τα σπουδαιότερα ιστορικά μνημεία στο δήμο μας που πάντοτε πρέπει να διακρίνουμε και να προβάλουμε όπου μπορούμε είναι:
Ανοίξτε το θέμα που σας ενδιαφέρει, τα παρακάτω είναι σύνδεσμοι που οδηγούν σε λεπτομέρειες.
[2.27.1,2] “Το ίδιο καλοκαίρι, οι Αθηναίοι εκτόπισαν όλους τους κατοίκους της Αίγινας, άντρες, γυναίκες και παιδιά ….Οι Λακεδαιμόνιοι παραχώρησαν την Θυρέα στους Αιγινήτες πρόσφυγες. Το έκαναν και από έχθρα εναντίον των Αθηναίων και επειδή οι Αιγινήτες τούς είχαν βοηθήσει όταν είχε γίνει ο μεγάλος σεισμός και όταν οι Είλωτες είχαν επαναστατήσει. Η Θυρεάτις γη βρίσκεται στα σύνορα της Αργείας γης και της Λακωνικής και φτάνει έως την θάλασσα. Μερικοί από τους Αιγινήτες εγκαταστάθηκαν εκεί και οι άλλοι σκόρπισαν σ᾽ όλην την άλλη Ελλάδα”.
Χαιρετίζουμε τον κοινό νου που τελικά θα επικρατήσει και τις σχετικές ανακοινώσεις του δημάρχου μας και του Συμβουλίου Κοινότητας Άστρους με την ευκαίρια της επετείου της Β” Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων.
Άρχισαν οι προετοιμασίες για τις επετειακές εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση .Ας αρχίσουμε με δύο ενέργειες , όχι άλλα λόγια ρε παιδιά.
Να ανοίξουμε οριστικά και αμετάκλητα, καθημερινά όχι μόνο για τις γιορτές μια φορά το χρόνο για τους επισήμους, τον «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους.
Επιμένουμε για όλους τους φίλους μας o «Ιερός Χώρος » της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους δεν είναι το ίδιο πράγμα, βρίσκονται σε γειτονικό χώρο και συνορεύουν αλλά δεν είναι το ίδιο, έχουν ξεχωριστή ιστορική σημασία και διαφορετική
Περιμένουμε το ΥΠΠΟΑ να βρει λόγους να ανοίξει τον “Iερό Χώρο” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων, όλες τις ημέρες και όλες τις ώρες, δεν χρειάζεται φύλακας σε αυτό το χώρο. Ο “Ιερός Χώρος ” πριν το κλειδοαμπάρωμα ήταν ανοικτός και προσβάσιμος διακόσια χρόνια και έμεινε εδώ, δεν έπαθε τίποτα Στον “Ιερό Χώρο” υπάρχουν 4 τοίχοι, μια επιγραφή της αρχαιολογικής υπηρεσίας , 4 πεύκα, 2 κυπαρίσσια και 1 ακακία , τίποτα άλλο δεν υπάρχει σε αυτό τον χώρο, δεν υπάρχουν ούτε “αρχαία γλυπτά και αρχιτεκτονικά μέλη”
Στην νέα εποχή αργά η γρήγορα το κράτος θα σταματήσει να φυλάει 4 τοίχους και όλοι πρέπει να καταλάβουμε την νέα πραγματικότητα, πως πρέπει να προσαρμοστούμε ανάλογα και “να κάνουμε ότι μπορούμε” , αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν έθνος.
Με ποιό απλά λόγια ,αν δεν έχουμε χρήματα , πρέπει να αποφασίσουμε αν θα κλειδοαμπαρώσουμε τον Ιερό Χώρο για πάντα η θα ανοίξουμε το χώρο χωρίς φύλακες και προισταμένους.O κοινός νους αργά η γρήγορα θα επικρατήσει και ο Ιερός Χώρος θα ανοίξει οριστικά και αμετάκλητα
Όπως καταλαβαίνουμε, δεν υπήρξε ποτέ απόφαση να κλείσει O “Iερός Χώρος ” της Β” Εθνοσυνέλευσης. από την αρμοδία αρχή του Υπουργείου Πολιτισμού . Πιθανόν ένας υπάλληλος έκλεισε μια μέρα το “Ιερο Χώρο” γιατί έτσι ήθελε και από τότε κρατεί αναιτιολόγητα το χώρο κλειστό , και το χειρότερο ίσως χωρίς απόφαση από την αρμοδία αρχή του Υπουργείου. Ποιός αρμόδιος θα τολμούσε γραπτά και θεσμικά να αποφασίσει για να κλείσει τον “Ιερό Χώρο” και που θα έβρισκε έστω μια δικαιολογία για να αιτιολογήσει αυτή την απόφαση?.
O “Iερός Χώρος ” της Β” Εθνοσυνέλευσης είναι κλειστός καταχρηστικά , με αυτά που γνωρίζουμε σήμερα , χωρίς τις αρμόζουσες διαδικασίες και χωρίς την τήρηση και εφαρμογή των κανονισμών του Υπουργείου Πολιτισμού . • Βασικά το κλείσιμο του χώρου είναι αντίθετο με τις βασικές αρχές του Υπουργείου Πολιτισμού και αντίθετο με την αρχή της προβολής της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Δεν υπάρχει κανένας λόγος και καμμία δικαιολογια για να είναι κλειστός ο χώρος. Το Υπουργείο Πολιτισμού πρέπει να βρεί λόγους να ανοίξει τον “Iερό Χώρο” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων.
Από ότι ξέρουμε οι κατασκευασμένες “δικαιολογίες ” δεν πρέπει να δημιουργούνται ,προσθέτονται και αναθεωρούνται εκ των υστέρων, αλλά να είναι αιτιολογημένες και να υπάρχουν στις προγενέστερες αποφάσεις και τα έγγραφα του υπουργείου.
• Όταν ο χώρος είναι ανοικτός και προσβάσιμος προβάλουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά και βοηθάμε τον τουρισμό και την πατρίδα μας.
Τα δύο σπουδαιότερα μνημεία της Θυρεάτιδας Γης
Στη Θυρεάτιδα Γη η Θυρέα, όπως αποκαλούσαν την περιοχή περισσότερο από 3,000 χρόνια , σήμερα Δήμος Βόρειας Κυνουρίας, υπάρχουν δύο αρχαιολογικοί θησαυροί, που όλοι οι Έλληνες πρέπει να επισκεπτούν κάποτε.
O «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και H Σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη με το παράρτημα της στο Άστρος
Τα αυτά δύο μνημεία έχουν ιδιαίτερη, χωριστή σπουδαιότητα και σημασία που πρέπει όλοι να διακρίνουμε και να προβάλουμε, τελεία και παύλα.
Κατά την γνώμη μας το σπουδαιότερο μνημείο είναι ο «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων. Ο Ιερός Χώρος της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων είναι γειτονικός χώρος του Μουσείου Άστρους, αλλά δεν είναι το “ίδιο” με το μουσείο, ούτε με την Σχολή Καρυτσιώτη ,έχει την δική του ιστορία ,ιδιαιτερότητα και σημασία.
Α) «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων.
Οι αυτόχθονες Πελασγοί είχαν ένα χρυσό κανόνα που για χιλιετηρίδες εφάρμοσαν πιστά μέχρι σήμερα οι κάτοικοι της Θυρέας, τον αμοιβαίο σεβασμό , την συναίνεση , την συνεννόηση και το Ελληνικό μέτρο. Οι “καλαμαράδες “Αστρινοί , πιστοί στην παράδοση χιλιετηρίδων άνθρωποι του Ελληνικού μέτρου και της εθνικής συνεννόησης, εκαλέσθηκαν εκείνη την στιγμή από το έθνος να συμβιβάσουν τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα για ένα εθνικό διάλογο και το επέτυχαν με αποτελέσματα, υπό την επιρροή και ηγεσία του Αγιαννίτη στρατηγού , υπεύθυνου για την στρατιωτική ασφάλεια σε καιρό πολέμου τηs εθνοσυνέλευσης, Πάνου Ζαφειρόπουλο η Άκουρου .Το Άστρος επιλέχθηκε για την εθνοσυνέλευση, γιατί στο Άστρος υπήρχαν πολλοί καλαμαράδες και ήταν αναμφισβήτητα τόπος κοινής αποδοχής και θα βοηθούσε καλύτερα την εθνική συνεννόηση.
Ο «ιερός χώρος » είναι σεμνός και επιβλητικός , είναι «μουσείο» από μόνος του.
“Εν τούτω τω τόπω συνήλθεν η Β΄ Εθνική Συνέλευσις των Ελλήνων, 30 Μαρτίου – 18 Απριλίου 1823»,
Στο χώρο η αρχαιολογική υπηρεσία το 1899 έκτισε την επιγραφή και οι ντόπιοι κάτοικοι μετά το τέλος της Β” Εθνοσυνέλευσης ονόμασαν τον χώρο » Ιερό Χώρο», από έκδηλο σεβασμό, για την μεγάλη συνεισφορά που προσέφερε στο Ελληνικό Έθνος Eδώ για υπερβολή το “ιερός” δεν έχει θρησκευτική έννοια αλλά Εθνική έννοια. ο χώρος αναγνωριζόταν από τους κατοίκους σαν πολύ σπουδαίος, σαν “Ιερός Χώρος ».
Οι αποφάσεις της Εθνοσυνέλευσης ήταν σημαντικότατες για την ίδρυση και οργάνωση του Ελληνικού Κράτους.
“1)Tο Έθνος απέκτησε οριστικό Σύνταγμα, που με απόφαση της συνέλευσης ήταν “ο ανώτερος νόμος” και υπηρίσχυε των νόμων του βουλευτικού… Με απόφαση της συνέλευσης, την καταλυτική παρέμβαση του Κολοκοτρώνη, την οργή του λαού και του στρατού, απετράπει η εκποίηση των εθνικών γαιών – κτημάτων, που άφηναν πίσω τους οι Τούρκοι άρχοντες, που επεδίωκαν και ήθελαν οι κοτζαμπάσηδες της συνέλευσης… Η συνέλευση ψήφισε την “περίφημη «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως», προς την Υφήλιο, υπογραμμένη από 128 Πληρεξούσιους, μεταξύ των οποίων και ο Κολοκοτρώνης……” Η συνέλευση απάντησε με την διακήρυξη ,στην υφήλιο και τους μεγαλους της εποχής . «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον».” λίγο επίκαιρο σήμερα…
«2) Το αναθεωρημένο Σύνταγμα, εξαιρετικά προοδευτικό και πρωτοποριακό για την εποχή του, περιείχε φιλελεύθερες και δημοκρατικές διατάξεις, που διασφάλιζαν τα ατομικά δικαιώματα του πολίτη. Θεσμοθετήθηκε η Δημόσια εκπαίδευση, λύθηκαν ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας, καθιερώθηκε η αρχή της ελευθεροτυπίας κ.α. Καταρτίστηκε και ο Ποινικός Κώδικας, βάσει του Βυζαντινού Δικαίου, για την προστασία του πολίτη από την ασυδοσία των αρχών . 3) Στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προβλέφθηκε η κατάργηση της όποιας μορφής δουλείας: «κανείς δεν πωλείται και δεν αγοράζεται στην ελληνική επικράτεια και ο αγορασμένος άνθρωπος, άμα πατήσει την ελληνική γη, γίνεται ελεύθερος και ο αγοραστής χάνει τα χρήματά του».
Τα μάρμαρα και τα μνημεία είναι σημαντικά και υπάρχουν σε όλα τα μουσεία. Εμείς έχουμε παραπάνω από τα μνημεία αυτό τον υπέροχο σεμνό και επιβλητικό χώρο ,ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΣΕIΟ ΑΠΟ ΜΌΝΟΣ ΤΟΥ, δεμένο με την σύγχρονη ιστορία μας που δεν το έχουν πολλοί.
Β) H Σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη με το παράρτημα της στο Άστρος (Το Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους στο Άστρος Κυνουρίας (στεγάζεται στο παράρτημα της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη)
Η κτητορική επιγραφή της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη.
«1798 ΕΝ ΜΗΝΙ ΙΟΥΛΙΩ 18 Η ΣΧΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝΑ ΤΙ ΕΣΤΗΚΑΣ ΘΑΜΒΟΥΜΕΝΟΣ ΦΙΛΕ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝ ΜΕ ΑΠΟΡΙΑΝ ΜΥΣΤΙΚΗΝ ΖΗΤΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΒΕΒΑΙΩΘΕΙΣ ΤΙ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΜΕ ΕΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΜΩΜΑ ΜΟΥ…..»
Το 1798 στο χωριό χτίστηκε, από τον Δημήτριο Καρυτσιώτη (1741 – 1819), μια σχολή στην οποία φοιτούσαν νέοι από τον Άγιο Ιωάννη και από όλη την Ελλάδα. Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία για πολλά χρόνια και ακόμα μέχρι σήμερα, αφού όλοι οι Αγιαννίτες με πολύ μόχθο και με κάθε θυσία επιθυμούσαν τα παιδιά τους να μάθουν γράμματα και σαν απόφοιτοι “καλαμαράδες ” να αλλάξουν την ζωή τους ,σύμφωνα με τις “έξυπνες ” προσδοκίες του μεγάλου ευεργέτη τους Δημητρίου Καρυτσιώτη.
Η προεπαναστατιμένη Ελλάδα είχε πολλά μικρά “κρυφά” και λίγα φανερά σχολεία. Ένα από τα ελάχιστα φανερά σχολεία ήταν και η περίφημη Σχολή Καρυτσιώτη που είχε χτιστεί το 1798 , 23 χρόνια πριν την Ελληνική επανάσταση και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Είχε κτιστεί στο λόφο Κουτρί του Αγιάννη Κυνουρίας και ήταν ένα από τα λίγα “πανεπιστήμια” της προεπαναστατικής πατρίδας μας και οι μαθητές της ήταν απο ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά μας. Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης, πανίσχυρος Αγιαννίτης πατριώτης της διασποράς, βρήκε τον τρόπο να επιτρέψουν οι 400 χρόνια κατακτητές Τούρκοι το κτίσιμο και την λειτουργία της σχολής στον Αγιάννη και στο παράρτημα της σχολής Καρυτσιώτη στο Άστρος Κυνουρίας ,που άνοιξε το 1805.
Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία , έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας, από τις 15 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 .Το “κυβερνείο” που βρίσκεται πολύ κοντά στη σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη ήταν η έδρα της κυβέρνησης . Το Άστρος είναι κυρίως γνωστό στη πατρίδα μας από όλους τους Έλληνες και στους ομογενείς στο εξωτερικό από την Β´Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων που έγινε το 1823, για αυτό μας ξέρει ολόκληρος ο κόσμος. Οι “καλαμαράδες ” Αστρινοί , από τα καλαμάρια που χρησιμοποιούσαν για να γράφουν στη φημισμένη Σχολή Καρυτσιώτη ,προσέφεραν πολλά στη πατρίδα εκείνες τις δυσκολες για το έθνος μας στιγμές που όλα εκρέμοντο από μια κλωστή για να πνιγεί η επανάσταση στο αίμα. Αλλά πριν την Εθνοσύνελευση είχε προηγηθεί το καταλυτικό χτίσιμο της Σχολής Καρυτσιώτη.
Παράξενα εμείς δεν το ξέρουμε, δεν το καταλαβαίνουμε και δεν θέλουμε να τα διακρίνομε και τα κρύβουμε τόσα χρόνια από στενοκεφαλιά…. , τρομάρα μας
Άγιος Ιωάννης Αρκαδίας
Το “κυβερνείο” που βρίσκεται πολύ κοντά στη σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη ήταν η έδρα της κυβέρνησης, στον ιστορικό Άγιο Ιωάννη <Αγιάννη > Αρκαδίας.
Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας από τις 15 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 .Το «κυβερνείο» που βρίσκεται πολύ κοντά στη σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη ήταν η έδρα της κυβέρνησης .“Διακρίνονται οι πολεμίστρες κάτω από τα παράθυρα.
O «Ιερός Χώρος » της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων , η Σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη και το παράρτημα της στο Άστρος <που στεγάζεται το μουσείο Άστρους > είναι αναμφησβήτητα τα δύο σπουδαιότερα μνημεία του δήμου μας και επηρέασαν σημαντικότατα την τοπική κοινωνία και το Ελληνικό έθνος, πάντοτε πρέπει να διακρίνουμε και να προβάλουμε ,τελεία και παύλα.
Οι ραγιάδες πρόγονοι μας “τετρακόσια τόσα χρόνια ζούσανε στη καταφρόνια και ανάστασης ημέρα ….καρτερούσαν” τελικά, αποφασίσαν να διώξουν τους Τούρκους κατακτητέςκαι εκείνες της πολύ δύσκολες και πολύ κρίσιμες στιγμές ,στη αρχή της επανάστασης, που όλα κρέμονταν από μια κλωστή , διάλεξαν το τόπο μας και αυτό το “ιερο χώρο”,για να συντονίσουν τις πολλές αντιμαχόμενες και αυθόρμητες προτάσεις όλων των αγωνιστών , να σχεδιάσουν τον αγώνα εναντίον των κατακτητών και το κτήσιμο του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους.
Oι ντόπιοι κάτοικοι μετά το τέλος της Β” Εθνοσυνέλευσης ονόμασαν τον χώρο που έγινε η Εθνοσυνέλευση “Ιερό Χώρο“, από έκδηλο σεβασμό, για την μεγάλη συνεισφορά που προσέφερε στο Ελληνικό Έθνος. Eδώ για υπερβολή το “ιερός” δεν έχει θρησκευτική έννοια αλλά Εθνική έννοια , ο χώρος αναγνωριζότανε απο τους κατοίκους σαν πολύ σπουδαίος, σαν “Ιερό Χώρο ”
“Ο “ιερός χώρος ” είναι σεμνός και επιβλητικός , είναι “μουσείο” από μόνος του .
Θεόδωρος Κολοκότρωνης “-Εμείς ποτέ δεν παραδοθήκαμεΦωτιά και τσεκούρι στους συνεργάτες των κατακτητών”
Η “πολιτική σοφία” του αρχιστράτηγου Θεόδωρου Κολοκότρωνη έπαιξε καταλυτική σημασία για να διατηρηθεί η αναγκαία εκείνη την ώρα“εθνική συννενόηση και εθνική ενότητα”. O γέρος του Μωριά δέχτηκε “ότι αποφασίστηκε” από την συνέλευση, ακόμα και την καθαίρεση του από αρχιστρατήγου , που είχε κερδίσει στα πεδία των μαχών από τους αγωνιστές ,όπως στην πανωλεθρία του Δράμαλη στα Δερβενάκια , που αναμφισβήτητα έπαιξε καταλυτική σημασία στην νικηφόρα πορεία του απελευθερετικού αγώνα.
Ο γέρος του Μωριά γεννήθηκε κάτω από μα γκορτσιά στα βουνά του Μωριά, γιατί ο πατέρας τους εκεί πολεμούσε τους κατακτητές,δεν βολευότανε εύκολα στα “αρχοντικά”και “τις επαύλεις” των συνεργατών κοτζαμπάσηδων.Oι κλέφτες και οι Κολοκοτρωναίοι ήταν πάντοτε ελεύθεροι και ποτέ δεν υποδουλώθηκαν για τετρακόσια χρόνια , και μάχονταν στους κάμπους και τα βουνά τους Tούρκους κατακτητές.
Όταν η επανάσταση στο δεύτερο έτος έδειχνε τις δυσκολίες που υπήρχαν, οι Αγγλοι φίλοι μας έστειλαν ενα ναύαρχο να συμβιβάσει τους εμπολέμους .Ο ναύαρχος συνάντησε τον γέρο του Μωριά στο Ναύπλιο και του ζήτησε να συμβιβαστεί με τους Τούρκους κατακτητές και ο γέρος του Μωριά έδωσε την απάντηση.
Τι λέει παρακάτω ο γέρος του Μωριά με δύο λόγια τα λένε όλα
–Εμείς ποτέ δεν παραδοθήκαμε , πολεμάμε τους Τούρκους κατακτητές ασταμάτητα τετρακόσια χρόνια στους κάμπους και στα βουνά, και για να καταλάβει καλύτερα ο ναύαρχος συνέχισε . Φωτιά και τσεκούρι στους συνεργάτες των κατακτητών. Ο ναύαρχος κατάλαβε καλά και η συνάντηση τελείωσε γρήγορα
Ο γέρος του Μωριά έμπρακτα έλεγε βροντεράδεν τον ενδιαφέρουν οι “καρέκλες “της εξουσίας και τα ” στρατηγεία”, στους “ασπροπουκαμισάκηδες ” κοτζαμπάσηδες των πρώτων καθισμάτωντης Β’ Εθνοσυνέλευσης, στα “τσογλάνια” Μαυροκορδάτους, όπως αποκαλούσαν οι αγωνιστές των μαχών τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, και στους “τί Μπραίμης τι Ζαίμης ” ,όπως σοφά ο λαός μας αποκαλούσε τους συνεργάτες κοτζαμπάσηδες ,προεστούς που φανεράκαι αποκλειστικά κόβοντουσαν για τις κουτάλες της εξουσίας.
Το “τσογλάνι” ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, όπως αποκαλούσαν οι αγωνιστές.
Αλλά ο γέρος του Μωριά θεώρησε αναγκαίο ,να πει τα πράγματα με το όνομά τους, και προειδοποίησε τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο:
«Σου λέγω τούτο, Κύριε Μαυροκορδάτε… μη καθίσεις πρόεδρος διότι έρχομαι και σε διώχνω με τα λεμόνια, με τη βελάδα όπου ήρθες»
Ο κοτζαμπασισμός , οικάθε “συνεργάτες “των εξουσιών καιοι“γενιτσαραγάδες” είναι τούρκικη κατάρα και η χειρότερη πληγή και πανούκλα του Ελληνικού Έθνους.
O γέρος του Μωριά στα Μελιγιώτικα καλύβια απόρριψε τις προτάσειςτου οπλαρχηγού Πλαπούτα, να σφάξουν τους μαζωμένους στα Αγιαννήτικα καλύβια κοτζαμπάσηδες από ολή την την επικράτεια,δεν ήθελε να χυθεί Ελληνικό αίμα και γιατί ο στόχος του εκείνη την ώρα ήταν οι Τούρκοι κατακτητές,που λήστευαν και βιαιοπραγούσαν εναντίον τοu λαού , γι αυτούς πελεμούσε ο γέρος του Μωριά ,όχι για το εαυτό του ούτε για τους τους κοτζαμπάσηδεs, γιατί αυτοί είχαν βολευτεί και απολάμβαναν τις ληστείες , τους φόρους και το πλιάτσικο που κάνανε σαν καλοί συνεργάτες των κατακτητών Μετα την απελευθερωση απο τους Τούρκους κατακτητές όταν ήταν αλυσοδεμένος μαζύ με το Πλαπούτα από τους ίδιους πάντοτε κοτζαμπάσηδες που πάντοτε βρίσκονται κοντά όπου υπάρχουν κουτάλες, ο Πλαπούτας του θύμησε τις κουβέντες τους στη Μελιγού , αλλά ο γέρος του Μωριά του επεσήμανε, οι Έλληνες ήταν ελεύθεροι και αυτό ήταν το σπουδαιότερο….
Σχολή Καρυτσιώτη και Μουσείο Άστρους
Σεμνότητα αρμονικά με επιβλητικό μεγαλείο, αυτοί είναι οι θησαυροί μας , δεν κτήζονται σήμερα με τίποτα, ούτε με μια χούφτα … εκατομμύρια ευρώ , γιατι η ιστορία μας δεν ξαναγράφετε μερικές φορές.Αυτούς τους θησαυρούς άλλοι τους προσέχουν σαν τα μάτια τους, γιατι θέλουν να τους δείχνουν στα παιδιά τους , τους λένε «μουσεία» και τους κρατάνε πάντοτε ανοικτούς.
Η Σχολή του Καρυτσιώτη έπεξε το δικό της αναμφισβήτητα ρόλο , ήταν παράρτημα της μεγαλύτερης σχολής του του Αγιάννη που είχε κτιστεί το 1798 πριν την επανάσταση που αργότερα έκαψε ο Ιμπραίμ. Από τη Σχολή του Καρυτσιώτη πέρασαν χιλιάδες μαθητές που με τα αρβυλά τους “έφαγαν” τα σκαλοπάτια του κτηρίου, που ένας ανόητος υπάλληλος της αρχαιολογίας αντικατάστησε με καινούργια, γιατί δεν ηξερε και “ούτε υπήρχε άλλος τρόπος ” να διατηρήσει την ιστορία και την ασφάλεια των επισκεπτών .Αυτοί οι μαθητές και καλαμαράδες επρόδευσαν και βοηθήσανε με το τρόπο τους το Έθνος.
Το πρώτο μουσείο Άστρους όπως ήταν πριν την κατεδάφηση.
Εδώ έκτισε την ιδέα του Μουσείου ΆστρουςO «αρχαίος Έλληνας» Κούλης Χασαπογιάννης, κουβαλούσε τα μαρμάρινα αγάλματα με τους συγχωριανούς του χωρικούς και ζήταγε καμιά φορά και την βοήθεια του Πάνου Καμπύλη, που ήταν νεώτερος και δυνατότερος, να τα ανεβάσουν στη σκάλα και λόγω της μεγάλης ηλικίας του έπιανε και αυτός δήθεν από μια άκρη για να βοηθήσει. Τα κάγκελα στα παράθυρα για ασφάλεια από τους αρχαιοκαπήλους συνεργάτες, δεν τα είχε βάλλει ο Καρυτσιώτης ούτε ο γεωοπόνος και οι κηπουροί του αγροκηπίου, τα είχε βάλλει με τα χέρια του …ο αείμνηστος καθηγητής μας και τα επιθεωρούσε κάθε φορά που άνοιγε του Μουσείο Άστρους.
Είμαι σίγουρος άμα ζούσε σήμερα, θα μας συγκέτρωνε όλους στην πλατεία, θα μας έβγαζε ένα ωραίο πανηγυρικό λόγο και θα μας έβαζε όλους μπροστά με μυστριά και τσιμέντο να κλείσουμε την «πρόφαση της ρωγμής » σήμερα……και να κόψουμε τις αλυσίδες της ντροπής στις πόρτες του Ιερού Χώρου. Όλους, το δήμαρχο μπροστά ,θα τον είχε πείσει σίγουρα δεν θα του ξέγευγε. Θα καθότανε δίπλα και θα έκανε ότι τάχα βοήθαγε η ανακάτευε την λάσπη, αλλά περισσότερο για να είναι σίγουρος ότι κάναμε καλή δουλειά και το τελειώσαμε, ….σήμερα.
Αυτός ο χώρος,στη παραπάνω φωτογραφία ,σίγουρα θα μας έλεγε ο ευεργέτης μας Καρυτσιωτης, δεν ανήκει στους αρμοδίους του ΥΠΠΟΑ, αλλά ανήκει στην τοπική κοινωνία που άμα θέλει μπορεί με μια βροντερή δημόσια παρέμβαση να σταματήσει το κλειδοαμπάρωμα της ντροπήςκαι να δόσει όλους τους χώρους σε αυτούς που τους ανήκουν.Τελικά η απόφαση για να ανοίξει ο Ιερός χώρος και το μουσείο Άστρους δεν θα βασισθεί στις δικαιολογίες “ενιαίος χώρος “, “Στο προαύλιο χώρου του Μουσείου εκτίθενται αρχαία γλυπτά και αρχιτεκτονικά “, “στο χώρο της Β’ Εθνοσυνέλευσης ….εκτίθενται αρχαία γλυπτά και αρχιτεκτονικά “την παρουσία φυλακτικού προσωπικού” για 4 τοίχους , η την επιτυχία η όχι της μετάταξης κάποιου νυκτοφύλακα..Kάποτεπρέπει να «ωριμάσουμε βίαια » και επιτέλους να ενηλικιωθούμε βιαιότερα
Το “αγροκήπιο” , ο μεγάλος χώρος που αρχίζει από κει που βρίσκεται ο ΟΤΕ, και αυτός ο χώρος ανήκε στο αγροκήπιο, μέχρι το νεκροταφείο, με όλα τα σχολεία ,γήπεδα και πλατείες , το χώρο του Ιδρύματος Ζαφείρη ,είχαν δωρηθεί από το μεγαλύτερο ευεργέτη του τόπου μας Δ.Καρυτσιωτη στη Σχολή για να πληρώνονται για δίδακτρα οι καθηγητές της σχολής με τους καρπούς και τα φρούτα του “αγροκήπιου ” όπως σταφύλια, μούσμουλα . Το νερό το είχε φέρει επίσης ο Καρυτσιώτης από την “μαννα του νερού” , πάνω από τη Λουκού ,με πέτρινο σούγελο, (υδραγωγείο) που ακόμα υπάρχει, για να έχει το χωριό νερό και “να ποτίζεται το αγροκήπιο για να είναι ανοικτή η Σχολή.
Σε αυτό το σημείο του υδραγωγείου ,στη παραπάνω φωτογραφία ,είχε διαδοθεί από τους παλαιότερους η και νεώτερους ….ότι ο Καρυτσιώτης είχε δόσει οδηγίες στο Αράπη φύλακα και κηπουρό του αγροκηπίου “να κόψει το νέρο ” από το χωριό ,άμα μάθαινε οτι η Σχολή ήταν κλειστή. Φυσικά θα έπερνε πίσω και το αγροκήπιο, γιατί δεν υπήρχε λόγος να το έχουν πια οι κάτοικοι
Ο χώρος έξω από την μάντρα του αρχαιολογικούμουσείουΆστρουςπου , στις 19 Ιουλίου 1821, έγινε το Κολοκοτρωνέικο τραπέζι προς τιμήν του Δημητρίου Υψηλάντη ,που ο γέρος του Μωριά είπε στον Υψηλάντη,εδώ τρώμε τα αρνιά με τα χρυσά κουτάλια ( τα χέρια).
Η είσοδος του “Ιερού Χώρου” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων, στο βάθος η κλειδοαμπαρωμενη πόρτα του χώρου με λουκέτα και αλυσίδες.
Οι ραγιάδες πρόγονοι μας “τετρακόσια τόσα χρόνια ζούσανε στη καταφρόνια και ανάστασης ημέρα ….καρτερούσαν” τελικά, αποφασίσαν να διώξουν τους Τούρκους κατακτητές και εκείνες της πολύ δύσκολες και πολύ κρίσιμες στιγμές ,στη αρχή της επανάστασης, που όλα κρέμονταν από μια κλωστή , διάλεξαν το τόπο μας και αυτό το “ιερο χώρο”,για να συντονίσουν τις πολλές αντιμαχόμενες και αυθόρμητες προτάσεις όλων των αγωνιστών , να σχεδιάσουν τον αγώνα εναντίον των κατακτητών και το κτήσιμο του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους.
Oι ντόπιοι κάτοικοι μετά το τέλος της Β” Εθνοσυνέλευσης ονόμασαν τον χώρο που έγινε η Εθνοσυνέλευση “Ιερό Χώρο“, από έκδηλο σεβασμό, για την μεγάλη συνεισφορά που προσέφερε στο Ελληνικό Έθνος. Eδώ για υπερβολή το “ιερός” δεν έχει θρησκευτική έννοια αλλά Εθνική έννοια , ο χώρος αναγνωριζότανε απο τους κατοίκους σαν πολύ σπουδαίος, σαν “Ιερό Χώρο ”
“Ο “ιερός χώρος ” είναι σεμνός και επιβλητικός , είναι “μουσείο” από μόνος του .
Θεόδωρος Κολοκότρωνης “-Εμείς ποτέ δεν παραδοθήκαμεΦωτιά και τσεκούρι στους συνεργάτες των κατακτητών”
Η “πολιτική σοφία” του αρχιστράτηγου Θεόδωρου Κολοκότρωνη έπαιξε καταλυτική σημασία για να διατηρηθεί η αναγκαία εκείνη την ώρα“εθνική συννενόηση και εθνική ενότητα”. O γέρος του Μωριά δέχτηκε “ότι αποφασίστηκε” από την συνέλευση, ακόμα και την καθαίρεση του από αρχιστρατήγου , που είχε κερδίσει στα πεδία των μαχών από τους αγωνιστές ,όπως στην πανωλεθρία του Δράμαλη στα Δερβενάκια , που αναμφισβήτητα έπαιξε καταλυτική σημασία στην νικηφόρα πορεία του απελευθερετικού αγώνα.
Ο γέρος του Μωριά γεννήθηκε κάτω από μα γκορτσιά στα βουνά του Μωριά, γιατί ο πατέρας τους εκεί πολεμούσε τους κατακτητές,δεν βολευότανε εύκολα στα “αρχοντικά”και “τις επαύλεις” των συνεργατών κοτζαμπάσηδων.Oι κλέφτες και οι Κολοκοτρωναίοι ήταν πάντοτε ελεύθεροι και ποτέ δεν υποδουλώθηκαν για τετρακόσια χρόνια , και μάχονταν στους κάμπους και τα βουνά τους Tούρκους κατακτητές.
Όταν η επανάσταση στο δεύτερο έτος έδειχνε τις δυσκολίες που υπήρχαν, οι Αγγλοι φίλοι μας έστειλαν ενα ναύαρχο να συμβιβάσει τους εμπολέμους .Ο ναύαρχος συνάντησε τον γέρο του Μωριά στο Ναύπλιο και του ζήτησε να συμβιβαστεί με τους Τούρκους κατακτητές και ο γέρος του Μωριά έδωσε την απάντηση.
Τι λέει παρακάτω ο γέρος του Μωριά με δύο λόγια τα λένε όλα
–Εμείς ποτέ δεν παραδοθήκαμε , πολεμάμε τους Τούρκους κατακτητές ασταμάτητα τετρακόσια χρόνια στους κάμπους και στα βουνά, και για να καταλάβει καλύτερα ο ναύαρχος συνέχισε . Φωτιά και τσεκούρι στους συνεργάτες των κατακτητών. Ο ναύαρχος κατάλαβε καλά και η συνάντηση τελείωσε γρήγορα
Ο γέρος του Μωριά έμπρακτα έλεγε βροντεράδεν τον ενδιαφέρουν οι “καρέκλες “της εξουσίας και τα ” στρατηγεία”, στους “ασπροπουκαμισάκηδες ” κοτζαμπάσηδες των πρώτων καθισμάτωντης Β’ Εθνοσυνέλευσης, στα “τσογλάνια” Μαυροκορδάτους, όπως αποκαλούσαν οι αγωνιστές των μαχών τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, και στους “τί Μπραίμης τι Ζαίμης ” ,όπως σοφά ο λαός μας αποκαλούσε τους συνεργάτες κοτζαμπάσηδες ,προεστούς που φανεράκαι αποκλειστικά κόβοντουσαν για τις κουτάλες της εξουσίας.
Το “τσογλάνι” ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, όπως αποκαλούσαν οι αγωνιστές.
Αλλά ο γέρος του Μωριά θεώρησε αναγκαίο ,να πει τα πράγματα με το όνομά τους, και προειδοποίησε τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο:
«Σου λέγω τούτο, Κύριε Μαυροκορδάτε… μη καθίσεις πρόεδρος διότι έρχομαι και σε διώχνω με τα λεμόνια, με τη βελάδα όπου ήρθες»
Ο κοτζαμπασισμός , οικάθε “συνεργάτες “των εξουσιών καιοι“γενιτσαραγάδες” είναι τούρκικη κατάρα και η χειρότερη πληγή και πανούκλα του Ελληνικού Έθνους.
O γέρος του Μωριά στα Μελιγιώτικα καλύβια απόρριψε τις προτάσειςτου οπλαρχηγού Πλαπούτα, να σφάξουν τους μαζωμένους στα Αγιαννήτικα καλύβια κοτζαμπάσηδες από ολή την την επικράτεια,δεν ήθελε να χυθεί Ελληνικό αίμα και γιατί ο στόχος του εκείνη την ώρα ήταν οι Τούρκοι κατακτητές,που λήστευαν και βιαιοπραγούσαν εναντίον τοu λαού , γι αυτούς πελεμούσε ο γέρος του Μωριά ,όχι για το εαυτό του ούτε για τους τους κοτζαμπάσηδεs, γιατί αυτοί είχαν βολευτεί και απολάμβαναν τις ληστείες , τους φόρους και το πλιάτσικο που κάνανε σαν καλοί συνεργάτες των κατακτητών Μετα την απελευθερωση απο τους Τούρκους κατακτητές όταν ήταν αλυσοδεμένος μαζύ με το Πλαπούτα από τους ίδιους πάντοτε κοτζαμπάσηδες που πάντοτε βρίσκονται κοντά όπου υπάρχουν κουτάλες, ο Πλαπούτας του θύμησε τις κουβέντες τους στη Μελιγού , αλλά ο γέρος του Μωριά του επεσήμανε, οι Έλληνες ήταν ελεύθεροι και αυτό ήταν το σπουδαιότερο….
Σχολή Καρυτσιώτη και Μουσείο Άστρους
Σεμνότητα αρμονικά με επιβλητικό μεγαλείο, αυτοί είναι οι θησαυροί μας , δεν κτήζονται σήμερα με τίποτα, ούτε με μια χούφτα … εκατομμύρια ευρώ , γιατι η ιστορία μας δεν ξαναγράφετε μερικές φορές.Αυτούς τους θησαυρούς άλλοι τους προσέχουν σαν τα μάτια τους, γιατι θέλουν να τους δείχνουν στα παιδιά τους , τους λένε «μουσεία» και τους κρατάνε πάντοτε ανοικτούς.
Η Σχολή του Καρυτσιώτη έπεξε το δικό της αναμφισβήτητα ρόλο , ήταν παράρτημα της μεγαλύτερης σχολής του του Αγιάννη που είχε κτιστεί το 1798 πριν την επανάσταση που αργότερα έκαψε ο Ιμπραίμ. Από τη Σχολή του Καρυτσιώτη πέρασαν χιλιάδες μαθητές που με τα αρβυλά τους “έφαγαν” τα σκαλοπάτια του κτηρίου, που ένας ανόητος υπάλληλος της αρχαιολογίας αντικατάστησε με καινούργια, γιατί δεν ηξερε και “ούτε υπήρχε άλλος τρόπος ” να διατηρήσει την ιστορία και την ασφάλεια των επισκεπτών .Αυτοί οι μαθητές και καλαμαράδες επρόδευσαν και βοηθήσανε με το τρόπο τους το Έθνος.
Το πρώτο μουσείο Άστρους όπως ήταν πριν την κατεδάφηση.
Εδώ έκτισε την ιδέα του Μουσείου Άστρους O «αρχαίος Έλληνας» Κούλης Χασαπογιάννης , κουβαλούσε τα μαρμάρινα αγάλματα με τους συγχωριανούς του χωρικούς και ζήταγε καμιά φορά και την βοήθεια του Πάνου Καμπύλη, που ήταν νεώτερος και δυνατότερος, να τα ανεβάσουν στη σκάλα και λόγω της μεγάλης ηλικίας του έπιανε και αυτός δήθεν από μια άκρη για να βοηθήσει. Τα κάγκελα στα παράθυρα για ασφάλεια από τους αρχαιοκαπήλους συνεργάτες, δεν τα είχε βάλλει ο Καρυτσιώτης ούτε ο γεωοπόνος και οι κηπουροί του αγροκηπίου, τα είχε βάλλει με τα χέρια του …ο αείμνηστος καθηγητής μας και τα επιθεωρούσε κάθε φορά που άνοιγε του Μουσείο Άστρους.
Είμαι σίγουρος άμα ζούσε σήμερα, θα μας συγκέτρωνε όλους στην πλατεία, θα μας έβγαζε ένα ωραίο πανηγυρικό λόγο και θα μας έβαζε όλους μπροστά με μυστριά και τσιμέντο να κλείσουμε την «πρόφαση της ρωγμής » σήμερα……και να κόψουμε τις αλυσίδες της ντροπής στις πόρτες του Ιερού Χώρου. Όλους, το δήμαρχο μπροστά ,θα τον είχε πείσει σίγουρα δεν θα του ξέγευγε. Θα καθότανε δίπλα και θα έκανε ότι τάχα βοήθαγε η ανακάτευε την λάσπη, αλλά περισσότερο για να είναι σίγουρος ότι κάναμε καλή δουλειά και το τελειώσαμε, ….σήμερα.
Αυτός ο χώρος,στη παραπάνω φωτογραφία ,σίγουρα θα μας έλεγε ο ευεργέτης μας Καρυτσιωτης, δεν ανήκει στους αρμοδίους του ΥΠΠΟΑ, αλλά ανήκει στην τοπική κοινωνία που άμα θέλει μπορεί με μια βροντερή δημόσια παρέμβαση να σταματήσει το κλειδοαμπάρωμα της ντροπής και να δόσει όλους τους χώρους σε αυτούς που τους ανήκουν.Τελικά η απόφαση για να ανοίξει ο Ιερός χώρος και το μουσείο Άστρους δεν θα βασισθεί στις δικαιολογίες “ενιαίος χώρος “, “Στο προαύλιο χώρου του Μουσείου εκτίθενται αρχαία γλυπτά και αρχιτεκτονικά “, “στο χώρο της Β’ Εθνοσυνέλευσης ….εκτίθενται αρχαία γλυπτά και αρχιτεκτονικά “την παρουσία φυλακτικού προσωπικού” για 4 τοίχους , η την επιτυχία η όχι της μετάταξης κάποιου νυκτοφύλακα..Kάποτεπρέπει να «ωριμάσουμε βίαια » και επιτέλους να ενηλικιωθούμε βιαιότερα
Το “αγροκήπιο” , ο μεγάλος χώρος που αρχίζει από κει που βρίσκεται ο ΟΤΕ, και αυτός ο χώρος ανήκε στο αγροκήπιο, μέχρι το νεκροταφείο, με όλα τα σχολεία ,γήπεδα και πλατείες , το χώρο του Ιδρύματος Ζαφείρη ,είχαν δωρηθεί από το μεγαλύτερο ευεργέτη του τόπου μας Δ.Καρυτσιωτη στη Σχολή για να πληρώνονται για δίδακτρα οι καθηγητές της σχολής με τους καρπούς και τα φρούτα του “αγροκήπιου ” όπως σταφύλια, μούσμουλα . Το νερό το είχε φέρει επίσης ο Καρυτσιώτης από την “μαννα του νερού” , πάνω από τη Λουκού ,με πέτρινο σούγελο, (υδραγωγείο) που ακόμα υπάρχει, για να έχει το χωριό νερό και “να ποτίζεται το αγροκήπιο για να είναι ανοικτή η Σχολή.
Σε αυτό το σημείο του υδραγωγείου ,στη παραπάνω φωτογραφία ,είχε διαδοθεί από τους παλαιότερους η και νεώτερους ….ότι ο Καρυτσιώτης είχε δόσει οδηγίες στο Αράπη φύλακα και κηπουρό του αγροκηπίου “να κόψει το νέρο ” από το χωριό ,άμα μάθαινε οτι η Σχολή ήταν κλειστή. Φυσικά θα έπερνε πίσω και το αγροκήπιο, γιατί δεν υπήρχε λόγος να το έχουν πια οι κάτοικοι
Ο χώρος έξω από την μάντρα του αρχαιολογικού μουσείουΆστρους που , στις 19 Ιουλίου 1821, έγινε το Κολοκοτρωνέικο τραπέζι προς τιμήν του Δημητρίου Υψηλάντη ,που ο γέρος του Μωριά είπε στον Υψηλάντη,εδώ τρώμε τα αρνιά με τα χρυσά κουτάλια ( τα χέρια).
Η είσοδος του “Ιερού Χώρου” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων, στο βάθος η κλειδοαμπαρωμενη πόρτα του χώρου με λουκέτα και αλυσίδες.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Την επιγραφήαυτή κρύβει χωρίς απόφαση και αναιτιολόγητα το ΥΠΠΟΑαπό τους επισκέπτεςκαι καταχρηστικά δεν προβάλλει την πολιτιστικήμας κληρονομιά..Στο χώρο η αρχαιολογική υπηρεσία το 1899 έκτισε την επιγραφή και οι ντόπιοι κάτοικοι μετά το τέλος της Β” Εθνοσυνέλευσης ονόμασαν τον χώρο ” Ιερό Χώρο”, από έκδηλο σεβασμό, για την μεγάλη συνεισφορά που προσέφερε στο Ελληνικό Έθνος
Το κλειδοαμπάρωμα της ντροπής:Δεν υπήρξε ποτέ απόφαση να κλείσει O “Iερός Χώρος ” της Β” Εθνοσυνέλευσηςτων Ελλήνωναπό την αρμοδία αρχή του Υπουργείου Πολιτισμού
Σεπτέμβριος 2017 : όπως φαίνεται ο “ιερός χώρος ” παραμένει κλειστός και μη προσβάσιμος στους επισκέπτες,ούτε υπάρχει καμία επιγραφή στη πόρτα για ώρες λειτουργίας,κάποτε υπήρχε μια επιγραφή που έλεγε ο χώρος είναι κλειστός
Η προισταμένη της ΕΦΑARK, χωρίς μια αιτιολογημένη απόφαση και χωρίς ένα σχετικό έγγραφο της αρμοδίας αρχής του ΥΠΠΟΑ , αποφάσισε να κλειδοαμπαρώσει τον “Ιερό Χώρο ” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και δεν θέλει κανένας να βλέπει τους 4 τοίχους , μια επιγραφή της αρχαιολογικής υπηρεσίας , 4 πεύκα, 2 κυπαρίσια και 1 ακακία , τίποτα άλλο δεν υπάρχει σε αυτό τον χώρο, δεν υπάρχουν ούτε “αρχαία γλυπτά και αρχιτεκτονικά μέλη”, και αυτό κατά την γνώμη της προβάλλει την πολιτιστική μας κληρονομιά . Εμείς δεν καταλαβαίνουμε αυτή την επιμονή ,στραβομάρα και στενοκεφαλιά.
Ο “Ιερός Χώρος “ της Β’ Εθνοσυνέλευσης χωρίζεται με την μάντρα η πέτρινο τοίχο από το προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη(επίσης αναφέρεται σαν προαύλιο του Μουσείου Άστρους )και του κλειστού αρχαιολογικού μουσείου Άστρους, είναι χωριστός χώρος , υπάρχει μάλιστα μια μικρή πόρτα μεταξύ τους, όπως είχε προνοήσει σωστά ο μεγάλος ευεργέτης μας Καρυτσιώτης,
Στην νέα εποχή αργά η γρήγορα το κράτος θα σταματήσει να φυλάει 4 τοίχους και όλοι πρέπει να καταλάβουμε την νέα πραγματικότητα, πως πρέπει να προσαρμοστούμε ανάλογα και “να κάνουμε ότι μπορούμε”, αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν έθνος.
Με ποιό απλά λόγια ,αν δεν έχουμε χρήματα , πρέπει να αποφασίσουμε αν θα κλειδοαμπαρωσουμε τον Ιερό Χώρο για πάντα η θα ανοίξουμε το χώρο χωρίς φύλακες και προισταμένους, ο κοινός νους αργά η γρήγορα θα επικρατήσει και ο Ιερός Χώρος θα ανοίξει οριστικά και αμετάκλητα
Όπως καταλαβαίνουμε, δεν υπήρξε ποτέ απόφαση να κλείσει O “Iερός Χώρος ” της Β” Εθνοσυνέλευσης. από την αρμοδία αρχή του Υπουργείου Πολιτισμού .Πιθανόν ένας υπάλληλος έκλεισε μια μέρα το “Ιερο Χώρο” γιατί έτσι ήθελε και από τότε κρατεί αναιτιολόγητα το χώροκλειστό ,και το χειρότερο ίσως χωρίς απόφαση από την αρμοδία αρχή του Υπουργείου.Ποιός αρμόδιος θα τολμούσε γραπτά και θεσμικά να αποφασίσει για να κλείσει τον “Ιερό Χώρο” και που θα έβρισκε έστω μια δικαιολογίαγια να αιτιολογήσει αυτή την απόφαση?.O “Iερός Χώρος ” της Β” Εθνοσυνέλευσης είναι κλειστός καταχρηστικά , με αυτά που γνωρίζουμε σήμερα , χωρίς τις αρμόζουσες διαδικασίες και χωρίς την τήρηση και εφαρμογή των κανονισμών του Υπουργείου Πολιτισμού
Βασικά το κλείσιμο του χώρου είναι αντίθετο με τις βασικές αρχές του ΥπουργείουΠολιτισμού και αντίθετο με την αρχή της προβολής της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.Δεν υπάρχει κανένας λόγος και καμμία δικαιολογια για να είναι κλειστός ο χώρος. Το Υπουργείο Πολιτισμού πρέπει να βρεί λόγους να ανοίξειτον “Iερό Χώρο” της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων.
Όταν ο χώρος είναι ανοικτός και προσβάσιμος προβάλλουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά και βοηθάμε τον τουρισμό και την πατρίδα μας.
Το ΥΠΠΟΑ πρέπει να ανακοινώσει δημόσια την θέση του , που πρέπει να είναι δικαιολογημένη με επιχειρήματα για τα καινούργια δεδομένακαι να μην είναι αντίθετη στις βασικές του αρχές , που πρέπει να γίνει μόνο από τις αρμόδιες αρχές του ΥΠΠΟΑ με βάση τους κανονισμούς του ΥΠΠΟΑ ,αν θα κρατήσει κλειστό και μη προσβάσιμο στους επισκέπτες για τα επόμενα δέκα η διακόσια χρόνια τον“Ιερό Χώρο “ της Β’ Εθνοσυνέλευσηςτων Ελλήνων
Η τοπική κοινωνία δεν θα περιμένειπλέον υπομονετικάγιαδέκα η διακόσια χρόνια,αλλά γρήγορα θα αρχίσει τις λεμονόκουπες , όπως σωστά είχε προειδοποιήσει ο γέρος του Μωριά, και θα σπάσει τις αλυσίδες της ντροπής.O κοινός νους αργά η γρήγορα θα επικρατήσει και ο “Ιερός Χώρος“ της Β’ Εθνοσυνέλευσηςτων Ελλήνων θα ανοίξει οριστικά και αμετάκλητα.
astrosgr.com 
