Category: Σχόλια και Απόψεις

Από την διασπορά 25 Μαϊου , 2023

Πρίν λίγα χρόνια ένας φίλος μας προνοητικά  και συνοπτικά  είχε ονομάσει τα πράγματα με το όνομα τους  και  είχε προβλέψει τα αποτελέσματα των  πρόσφατων εκλογών λέγοντας, «φτάσαμε στο σημείο να ντρεπόμαστε να  λέμε είμαστε αριστεροί».

Τα κόμματα υπολογισμένα  απευθύνονται στο εκλογικό σώμα  με διαφορετικούς τόνους για να πάρουν όσους περισσότερους  ψήφους μπορούν από όλες τις πλευρές.. Χαρακτηριστικό παράδειγμα  είναι τα επιτελικά στελέχη της Ν.Δ. υπουργοί Γεωργιάδης και Χατζιδάκης  και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  Πολάκης και Σταθάκης, που μιλάνε με διαφορετικούς τόνους  στους ψηφοφόρους για να πετύχουν τον σκοπό τους , που αντίστοιχα είναι ο ίδιος.

Οι αρχηγοί των κομμάτων είναι τελικά υπεύθυνοι , καθορίζουν τους  εκλογικούς τόνους  και ανάλογα  «μαζεύουν η απλώνουν» τα επιτελικά τους στελέχη για να περάσουν το μήνυμα τους  και  να εισπράξουν ψήφους.

Στις τελευταίες εκλογές η ΝΔ κατόρθωσε να διατηρήσει τα ποσοστά  της με μιά οριακή αυξηση , αν και  ήταν κυβένηση και έπρεπε λογικά να είχε φθαρεί,  και  ο  ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  δέν έχασε τις εκλογές, κατά την κοινή  ομολογία  συνετρίβει, για  εκλογικό «σοκ»  μίλησε ο αρχηγός του .                             

Θα αναφέρουμε παρακάτω τους λόγους για την πολιτική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  , αλλά τα δύο παρακάτω γεγονότα είναι  πολύ σημαντικά  και απαιτούν μεγαλη προσοχή  από όλα τα κόμματα ,για κάθε μελλοντική τακτική και για τους επόμενους  εκλογικούς τόνους .

1) Ο  προσωρινά «αυτοαμφισβητούμενος» από την ηγεσία   τέως υπουργός Πολάκης κέρδισε  συντριπτικά στα Χανιά τον σοβαρό μετριοπαθή  τέως υπουργό Σταθάκη ,αλλά  ταυτόχρονα βροντερά  ολόκληρη η Κρήτη έγινε γαλάζια.

2) Το μεγάλο μήνυμα  της κοινωνίας είναι,  ότι συνετρίβει ο  ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ , αλλά ταυτόχρονα εξαφανίστηκε  και ο  τέως υπουργός Βαρουφάκης  , που λογικα έπρεπε να κέρδιζε από την συντριβή του  ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Η κοινωνία  από αγανάκτηση και οργή κάνει μερικές φορές λάθη, αλλά διαχρονικά είναι σωστή, διορθώνει τα λάθη της  και δεν συγχωρεί ποτέ κανένα, έχει τους δικούς της απαράβατους νόμους.

Ας αναφέρουμε του λόγους για την πολιτική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

• Η κοινωνία  τελικά κατάλαβε  το μεγάλο πολιτικό ψέμμα «διώξαμε την τρόϊκα» … ήρθαν οι «θεσμοί»  και «θα σχίσουμε τα μνημόνια με ένα νόμο» ,ήταν  η   μεγαλύτερη πολιτική απάτη  στην μακρόχρονη ιστορία μας.   Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχασε την αξιοπιστία του με τους «θεσμούς»  και τα «σχισμένα μνημόνια», αλλά δεν έμαθε  το μάθημα του και συνέχισε στην ίδια πορεία με περισσότερα  λάθη.
• Έκανε έξη μήνες «σκληρή διαπραγμάτευση» για να μας φέρει τελικά και άλλα χειρότερα μνημόνια.
• Τελικά έκανε το «κρέας ψάρι» , όπως κατηγορηματικα επεσήμανε  ο  γνήσιος  λαϊκος ηγέτης  της αριστεράς.
• Στην προεκλογική περίοδο ο αρχηγός του θύμισε στους ψηφοφόρους  για τις «τράπεζες»  δεν έφταιγε αυτός αλλά  ο Βαρουφάκης, και  η κοινωνία πολύ σωστά θυμήθηκε και αντέδρασε ανάλογα τιμωρώντας και τους δύο, ακόμα μετράνε τους ψήφους που χάσανε για τις τράπεζες…
• Η ηγεσία δεν ήταν σίγουρη τι έπρεπε να κάνει με το τέως υπουργό Πολάκη , γιατί? Τελικά ποιά πορεία θα αποφασίσει  να ακολουθήσει ,  γιατί περισκέπτεται…?
• Αγκάλιασε τους προδότες «αποστάτες και παραβάτες». Φτάσαμε  να λέμε  ξεδιάντροπα δημόσια η κρατούσα  πολιτική ηθική είναι , δεν είναι πρόβλημα την μια μέρα  να  είμαστε  επιτελικά στελέχη,  ακόμα και υποψήφιοι για αρχηγοί, σε ένα κόμμα  και όταν χάνουμε  βροντερά  τις καρέκλες μας, την άλλη εβδομάδα γινόμαστε  επιτελικά στελέχη στην αντίπλευρη όχθη  για καινούργιες καρέκλες. Με άλλα λόγια δεν ντρέπονται να λένε δημόσια,  σημασία  έχουν οι καρέκλες και οι κουτάλες. Σωστά η κοινωνία  αποκάλεσε τον   Αντωνοραγκουσισμό  οι «αποστάτες και παραβάτες». Δυστυχώς οι  αποστάτες εκλέγησαν πάλι ,έχουν πείρα για τις κουτάλες, αλλά το ουσιαστικο είναι οι αποδέκτες αποδοκιμάστηκαν και οι αποστάτες είναι προδότες.

• Η άποψη οι πολιτικοί μας φίλοι μπορεί να είναι και ο «διάβολος» , άμα μας συμφέρει,  και οι ανεξήγητες τυχοδιωκτικές   «δεξιές και αριστερές»  συμμαχίες,   τελικά δεν συγχωρέθηκαν  και αποδοκιμάστηκαν  κραυγαλέα από την κοινωνία , όλα έχουν τα όρια τους. Ευχόμαστε το μάθημα να έγινε τελικά αντιληπτό. 

• Τελικά έχασε  το ψέμμα, η πολιτική απάτη, «φταίνε οι άλλοι», ο διχασμός, οι ύβρεις , η άρνηση, η τοξικότητα, η διχόνοια, ο Μπαρουφακισμός , ο Πολακισμός, ο Αντωνοραγκουσισμός….. ποτέ πιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  δεν κατάφερε να περάσει κανένα συγκεκριμένο θετικό, γιατί πρωταρχικά είχε επιλέξει και ασχολείτο  αποκλειστικά με την άρνηση και τους υψηλούς τόνους.

• Τελικά η  σημερινη ηγεσία δεν κατάλαβε το μήνυμα των πρόσφατων εκλογών και συνεχίζει το ίδιο βιολί, την άρνηση , δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη θετική πρόταση  και  για όλα «φταίνε οι άλλοι». ( Ο Μητσοτάκης χαμογελά ασταμάτητα , τρίβει τα χέρια του για την εξουσία και δοκιμάζει τους θώκους …. )
• Το δίλλημα  παραμένει και είναι  για όλους «Πολάκης η Σταθάκης».
• Οι εκλογικοι τόνοι στην παρουσα  εκλογική περίοδο θα είναι καταλυτικοί για το πολιτικό σύστημα αλλά και για την ύπαρξη των πολιτικών δυνάμεων.\
• Τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας και τα επιτεύγματα του κοινωνικού κράτους  για το ασφαλιστικό, την υγεία, την παιδεία  σοβαρά   απειλούνται  σήμερα  και  είναι αναμφισβήτητα  τα μεγάλα θέματα της κοινωνίας,  όσο ποτέ άλλλοτε.
• Αυτό  λογικά θα έπρεπε να δυναμώνει την αντιπολίτευση σε μια παγκόσμια λαίλαπα που έρχεται. Αυτό δεν έγινε στις τελευταίες εκλογές γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν γίνεται πια πιστευτός  από την κοινωνία και αυτό είναι το μεγαλύτερο του πρόβλημα που πρέπει να λύσει για να επιβιώσει.
• Η αναξιοπιστία   προήλθε από τα αρχικά  στρατηγικά λάθη ( «τρόίκα και θεσμοί», «το κρέας έγινε ψάρι» , «σκληρή διαπραγμάτευση …για τις τράπεζες..»)  αλλά  διαχρονικά  δυναμώνεται  με  τα πολλά άλλα  μικρά λάθη  και  μετατρέπεται τελικά σε έλλειψη ουσιαστικού  περιεχομένου.
• Αναλαμβάνω την ευθύνη μέχρι σήμερα δεν σημαίνει  άδεια λόγια, αλλά  σημαίνει έμπρακτα κάνω το αυτονόητο για να σταματήσει ο κατήφορος. Όταν  αναλαμβάνεις την ευθύνη  και ταυτόχρονα συνεχίζεις  το ίδιο βιολί «φταίνε οι άλλοι» χωρίς ουσιαστικές προτάσεις,  τελικά αυτοπυροβολείσαι και κάνεις κακό  αρχικά κόμμα σου  και γενικά στην προοδευτική  παράταξη που θέλεις να εκπροσωπήσεις.Αυτό το θέμα θα το διαχειριστεί το κόμμα,  αν μετά τις εκλογές θα έχει χάσει ακόμα πέντε  μονάδες.
• Αυτή η τακτική  καταλήγει  να είναι άλλο ένα  πολιτικό δώρο  στους πολιτικούς αντιπάλους που θα το απολαύσουν και θα  το διαχειριστούν
• Ο αρχήγός του ΠΑΣΟΚ -Κίμημα αλλαγής βιάστηκε και απροετοίμαστος έκανε το πρώτο λάθος που θα το πληρώσει ανάλογα,  είπε   δεν θα κάνει συνεργασία ούτε αν έχει 148-149 έδρες ο Μητσοτάκης…τότε το ερώτημα παραμένει  πως θα κυβερνηθεί η χώρα….Θα ήταν σωστότερο να έλεγε έχουμε πρόγραμμα συγκεκριμένο και αυτό μας ενδιαφέρει ….να περάσουμε το πρόγραμμα μας .

Ο Μητσοτάκης  σκέπτεται να γίνει δυνάστης  τουλάχιστον για δέκα χρόνια  και μετά βλέπουμε. Θέλει και προτείνει για πολιτικό αντίπαλο  τον Πολάκη και τον Βαρουφάκη….Ο καθένας θέλει  ότι τον συμφέρει και με χαρά δέχεται τα πολιτικά δώρα από όπου και αν προέρχονται. Το ιδανικό σενάριο  για την δεξιά έχει στηθεί και αυτό είναι η διαίρεση της αντιπολίτευσης σε δύο αντιμαχόμενους ισοδύναμους   ισχυρούς πόλους , ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  και ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής .

Η κοινωνία τελικά θα αποφασίσει και θα διαλέξει  ένα κόμμα από το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  και ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής  που θα το κάνει  την αξιωματική αντιπολίτευση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  έχει  πρόσφατα αποδείξει δεν μπορεί να κυβερνήσει, ούτε να είναι η αξιωματική αντιπολίτευση, χάνει έδαφος , βρίσκεται σε πτώση και ασχολείται με την άρνηση και   για όλα  «φταίνε οι άλλοι».

Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής , η  μεγάλη δημοκρατική παράταξη πρέπει να «ωριμάσει βίαια»  και ορθολογικά , έμπρακτα με  πραγματικές «δημοκρατικές διαδικασίες» να καταθέσει  σοβαρά χωρίς υψηλούς τόνους το πρόγραμμα της  ,που θα κληθεί αργότερα « με δημοκρατικές διαδικασίες» να εφαρμόσει. Αν τα κόμματα δεν λειτουργούν δημοκρατικά, τελικά εμείς θα τα πληρώνουμε όλα και ποτέ δεν θα δούμε  ούτε ήλιο ούτε στον ήλιο μοίρα.

Προκαλούμε δημόσια την δημοκρατική παράταξη να πάρει θέση για το μεγάλο θέμα της δημοκρατίας, κάτι που αρνούνται να πάρουν θέση  οι σημερινοί ηγέτες της, την περιορισμένη θητεία  για όλα, κάτι που μας δείχνει ξεκάθαρα η μεταπολίτευση.  Μόνο με έντιμη και ξεκάθαρη πορεία για τις δημοκρατικές διαδικασίες  θα πάμε μπροστά ,θα γίνουμε αξιωματική αντιπολίτευση και κυβέρνηση η αν μείνουμε στα ίδια θα συνεχίζουμε να διαμαρτυρόμαστε για την λεηλασία….

Στην Αρκαδία συνεχίσαμε  την «συντήρηση»  και τα τζάκια, για εξήντα χρόνια …. θέλουμε τα «ίδια», καλά περνάμε… αλλά δεν φταίμε εμείς … τι να πούμε.

Στις επόμενες εκλογές οι  καινούργοι «μασκαράδες και ψευταράδες» πρέπει να  φύγουν οριστικά  από την πολιτικη ζωή μας και να μπουν οριστικά στο πάγκο τους και στα ντουλάπια της ιστορίας.

Ο εμφύλιος πόλεμος του 1946 και η δικτατορία του 1967 αναμφισβήτητα αρνητικά και διχαστικά επηρέασαν την μεταπολίτευση και εμπόδισαν την κοινωνία να ασχοληθεί με τα πραγματικά προβλήματα της . Κάποτε πρέπει να γυρίσουμε σελίδα,  να σταματήσουμε  τις ύβρεις, τους διχασμούς  και τα χρωματιστά καφενεία. Η σημερινή νέα γενιά είναι η τρίτη γενιά από τον εμφύλιο , που έγινε πριν 77 χρόνια, δεν φταίνε οι άλλοι, σήμερα εμείς μπορούμε καλύτερα.

Ας αρχίσουμε από τα αυτονόητα, σε κάτι που συμφωνούμε όλοι.

Ας γυρίσουμε σε μια καινούργια  σελίδα,  την συναίνεση , την  αναγκαία εθνική συννενόηση  και τον αμοιβαίο σεβαστό πολιτικό πολιτισμό. Μπορούμε καλύτερα.

Πρέπει να κάνουμε αυτά που λέμε δημόσια  και αν δεν τα κάνουμε , με νόμο να τιμωρούμαστε υποδειγματικά για πολιτική απάτη.

Η περιορισμένη  θητεία  όλων των αιρετών μας ηγετών  για όλες τις δημόσιες θέσεις  στο κράτος  , στα  κόμματα και  όλους τους δημοσίους φορείς ,  είναι επτά χρόνια.  Ο Ροβεσπιέρος, ο “Αδιάφθορος ” , τον καιρό της παντοδυναμίας του έχει θεσπίσει και ακολουθήσει  πειστά την περιορισμένη  θητεία της μιαs μέρας, γιατί  ήξερε η εξουσία διαφθείρει. Οι αμερικάνοι έχουν θεσπίσει την περιορισμένη θητεία για τον πρόεδρο και οι αρχαίοι Ελληνες αφάρμοσαν καλύτερα τον εξοστρακισμό. Όσο και να φαίνεται υπερβολικό ,η εξουσία  που είχε ήταν μόνο για μια μέρα και ανανεώτανε  κάθε  μέρα, επτά χρόνια  ίσως είναι πολλά. Η περιορισμένη θητεία για όλα τα δημόσια λειτουργήματα  έχει τις ρίζες της στις θέσεις του Πρωταγόρα για την δημοκρατία , γιατί στον Πρωταγόρα δεν υπάρχουν «ειδικοί» , επαγγελματίες πολιτικοί, για να μιλούν αποκλειστικά  και όπως τους συμφέρει  για  την «ντροπή και το δίκαιο». Πρέπει να γνωρίζουμε και ταυτόχρονα να εφαρμόζουμε, η πολιτική δεν είναι προσοδοφόρο επάγγελμα, γιατί τότε αυτονόητα  υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων.

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πηγές

Πρωταγόρας-Η ντροπή και το δίκαιο είναι οι βασικές και καταλυτικές προϋποθέσεις της δημοκρατίας και της κοινωνίας. – astrosgr.com

Τι είναι και τι δεν είναι δημοκρατία , ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο..»  και τι κάνουμε σήμερα   3-3 – astrosgr.com

Το άρθρο έχει δημοσιευθεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News Από ftzivel – 25 Μαϊου , 2023

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή».

astrosgr.com/en «Dedicated to Thyreatis Land.»

#astrosgrcom

Aποφθέγματα μεγάλων στοχαστών

Απρίλιος 30,2023

Η ευτυχία της ζωής σου εξαρτάται από την ποιότητα της σκέψης σου.

Γκάντι: Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία

Αριστοτέλης: Tο άριστο δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία.

Εμπεδοκλής: Ο καθένας πιστεύει ότι καταλαβαίνει

Κομφούκιος-O ανώτερος άνθρωπος, είναι σεμνός στον λόγο του, αλλά υπερβαίνει τις πράξεις του

• Ηράκλειτος
• Η διαμόρφωση του χρακτήρα σου γίνεται από τις επιλογές, μέρα με τη μέρα.
• Ποιά είναι τα ενδιαφέροντα σου?
• Ποιές είναι οι σκέψεις σου?
• Ποιές είναι οι πράξεις σου?
• Αυτό θα γίνεις.

Peter Drucke “Δεν μπορείτε να διαχειριστείτε αυτό που δεν μετράτε ”

Θουκυδίδης (460-394 π.χ.). Ο λαός σώπαινε ,και κανείς δεν μιλούσε, γιατί ήταν φοβισμένος και έβλεπε πως οι συνωμότες ήσαν πολλοί.

• “Επίκουρος : Η αληθινή όψη του αρχαίου κόσμου”
• “Oι περισσότεροι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι γιατί στενοχωρούνται για αυτά που δεν έχουν και δεν χαίρονται αυτά που έχουν “
• Δεν είναι δυνατό να ζει κανείς ευχάριστα, αν δεν ζει φρόνιμα, ηθικά και δίκαια, όπως και δεν μπορεί να ζει φρόνιμα, ηθικά και δίκαια, αν δεν ζει ευχάριστα”..
• Το σύμπαν είναι άπειρο. Δεν βρισκόμαστε στο κέντρο του σύμπαντος, αλλά είμαστε ένας από τους αναρίθμητους κόσμους ενός αχανούς σύμπαντος.”

Εμείς καταλαβαίνουμε, “δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου”, είμαστε πολύ ασήμαντοι…..

Η βλακεία και η δυστυχία είναι “συγκοινωνούντα δοχεία” που συνέχεια αυτοτροφοδοτούνται. Τα ξέρουμε όλα , δεν ακούμε κανέναν και δεν ρωτάμε τίποτα.

Βολταίρος Αποφθέγματα

• Μην νομίζετε ότι τα χρήματα κάνουν τα πάντα ή θα καταλήξετε να κάνετε τα πάντα για χρήματα.
• Δεν συμφωνώ με αυτά που λέτε, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σας να το πείτε
• Κάθε άνθρωπος είναι ένοχος για όλα τα καλά που δεν έκανε.
• Είναι δύσκολο να ελευθερώσετε τους ανόητους από τις αλυσίδες που αγαπούν.
• Αν μισώ τους τυράννους, πολύ περισσότερο μισώ τους κόλακες.
• Αυτός που συγχωρεί το έγκλημα γίνεται συνεργός.
• Η κοινή λογική δεν είναι και τόσο κοινή.
• Για να βρεις ποιος σε εξουσιάζει, απλώς σκέψου ποιος είναι αυτός που δεν επιτρέπεται να κριτικάρεις.
• Απαγορεύεται να σκοτώνεις. Επομένως, όλοι οι δολοφόνοι τιμωρούνται εκτός και αν σκοτώσουν σε μεγάλο αριθμό και με τον ήχο των τρομπέτων.
• Κρίνουμε έναν άντρα με τις ερωτήσεις του και όχι με τις απαντήσεις του.
• Εκείνοι που μπορούν να σας κάνουν να πιστέψετε παραλογισμούς, μπορούν να σας κάνουν να κάνετε φρικαλεότητες.

• ============================
• Αλμπέρτ Καμύ.
• Ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα.
• Μη βαδίζεις μπροστά μου γιατί μπορεί να μη σε ακολουθήσω. Μη βαδίζεις πίσω μου γιατί μπορεί να μη σε οδηγήσω. Βάδιζε πλάι μου και γίνε ο σύντροφός μου.
• Η πραγματική γενναιοδωρία προς το μέλλον έγκειται στο να τα δίνουμε όλα στο παρόν.
• Ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που αρνείται να είναι αυτό που είναι.
• Έχουμε εξορίσει την ομορφιά. Οι Έλληνες είχαν πάρει τα όπλα γι’ αυτήν.
• Κάθε φορά που ακούω έναν πολιτικό λόγο ή διαβάζω αυτούς που μάς διοικούν, εδώ και χρόνια αισθάνομαι τρόμο, γιατί δεν ακούω τίποτα που να ηχεί ανθρώπινα. Πάντα οι ίδιες λέξεις που λένε τα ίδια ψέματα.
• Γοητεία είναι ένας τρόπος να παίρνεις την απάντηση «ναι», χωρίς να έχεις κάνει κάποια ξεκάθαρη ερώτηση.
• Μπορεί να μην ήμουν πολύ σίγουρος για το τι πραγματικά με ενδιέφερε, αλλά ήμουν απολύτως σίγουρος για το τι δεν με ενδιέφερε.
• ==========================
• Ζαν-Πoλ Σαρτρ
• Ο άνθρωπος είναι αυτό που θέλει ο ίδιος να είναι.
• Η κόλαση είναι οι άλλοι.
• “Ο φασισμός δεν ορίζεται από τον αριθμό των θυμάτων, αλλά από τον τρόπο που τα σκοτώνει.”
• “Μπορεί να υπάρξουν καλύτερες εποχές, αλλά αυτή εδώ είναι η δική μας.”
• “Μια χαμένη μάχη είναι η μάχη που νομίζεις ότι έχασες.”
• ========================
• Σάμιουελ Μπέκετ
• Απών πάντα, όλα συντελέστηκαν χωρίς εμένα.
• Τα λάθη μου είναι η ζωή μου.
• Πάντα προσπάθεια. Πάντα αποτυχία. Δεν πειράζει. Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα.
• Μη με αγγίζεις! Μη με ρωτάς! Μη μου μιλάς! Μείνε μαζί μου.
• Ξέρεις από τι πέθανε η μητέρα Πεγκ; Από σκοτάδι.
• Τίποτα δεν συμβαίνει, κανένας δεν έρχεται, κανένας δεν πηγαίνει, είναι τρομερό.
• Κουρελάκι εσένα σε κρατάω
• =========================
• Δημήτρης Νανόπουλος, Tο “δραπετεύω” μου ασκεί διαχρονικά μια μαγεία και έλξη».

Στα κοινωνικά κράτη όλα είναι “γραπτά, δημόσια και φανερά”

Οι Ρωμαίοι έλεγαν. Verba volant, scripta manent «Τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν» Το νόημα  είναι ότι οι προφορικές λέξεις μπορεί εύκολα να ξεχαστούν, αλλά τα γραπτά  πάντα υπάρχουν  για απόδειξη. Αλλά κυριολεκτικά η ουσιαστική επίδραση και τα αποτελέσματα από τα γραπτα κείμενα είνα σημαντικά. Είναι αναμφισβήτητο γεγονός τα γραπτά  βελτιώνουν  την σκέψη  μας, τελικά μας κάνουν καλύτερους  και  περισσότερο αποτελεσματικούς

• Το συνταγματικό δικαίωμα αναφοράς στις αρχές.
• Πιστεύουμε  οι δημόσιοι λειτουργοί  και οι πολιτικοί  έχουν πολιτική , κοινωνική,διοικητική και  ηθική υποχρέωση να απαντούν στους πολίτες και να τους λένε την αλήθεια. Το σύνταγμα και οι νόμοι επίσης λένε ότι οι δημόσιοι λειτουργοί και οι πολιτικοί ,σαν δημόσιοι λειτουργοί, έχουν και νομική υποχρέωση να απαντούν στα ρωτήματα των πολιτών ,ας μη πάμε εκεί ακόμα , ας μείνουμε στο παραπάνω “έχουν πολιτική , κοινωνική, διοικητική  και ηθική υποχρέωση”.

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα Θέματα και Απόψεις

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή».

astrosgr.com/en «Dedicated to Thyreatis Land.»

#astrosgrcom

O Ίωνας φιλόσοφος που άλλαξε τον κόσμο.

“O Θαλής ήταν ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες όλων των εποχών”

Η πνευματική και η οικονομική ελευθερία  δημιουργούν τις άριστες συνθήκες  για μια πνευματική απογείωση .

Οι Ίωνες , ήταν οι Έλληνες της πρώτης διασποράς ,έγιναν ελεύθεροι  από τον κατεστημένο τρόπο ζωής και σκέψης,  και  μακρυά  από την  κάθε επίδραση του παλιού άλλαξαν τον ρου της ιστορίας.  Ανύσηχοι και ριψοκίνδυνοι έγιναν  γρήγορα οικονομικά ανεξάρτητοι, από το εμπόριο με τους άλλους ανατολικούς λαούς, και δημιούργησαν το περιβάλλον που τους επέτρεπε να προκαλούν, ενθαρρύνουν και επιτρέπουν την αμφισβήτηση και την λογική εξήγηση για όλα.

Ξαφνικά ο κόσμος άφησε τους μύθους και τις θρησκοληψίες που κυριάρχησαν την σκέψη του χιλιετιρίδες,  από την εμφάνιση του στον πλανήτη γή,  και άρχισε να σκέπτεται λογικά.

Είχε φθάσει η κατάλληλη στιγμή στην ιστορία την ανθρωπότητας  για την λεγόμενη  δημιουργία  του  Ελληνικού θαύματος.

Αναμφισβήτητα ο Θαλής ο Μιλήσιος επηρέασε την ανθρωπότητα όσο κανένας άλλος άνθρωπος , μας έδωσε τον λόγο και τον κοινό νου ,ένα χρήσιμο εργαλείο, για να τα κάνουμε σωστά όλα.

“Οι πρώτοι εκείνοι φιλόσοφοι είχαν κάτι κοινό: πίστευαν όλοι πως πίσω απ’ όλες τις αλλαγές κρυβόταν ένα ορισμένο πρωταρχικό στοιχείο.

“Έτσι ελευθερώθηκε η φιλοσοφία από τη θρησκεία. Μπορούμε να πούμε ότι οι φυσικοί φιλόσοφοι έκαναν τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση ενός επιστημονικού τρόπου σκέψης κι έθεσαν έτσι τα θεμέλια για τη μετέπειτα ανάπτυξη των φυσικών επιστημών.

“…..Αυτή η διαδικασία είχε ως συνέπεια μια βαθιά πνευματική ζύμωση, καθώς και σοβαρές επιπτώσεις στη διανοητική ιστορία του ανθρώπου. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν στην Ιωνία οδήγησαν στο φιλοσοφικό στοχασμό”

“Στις ιωνικές όμως πόλεις του 7ου και του 6ου αιώνα π.Χ. υπήρχε μια πανίσχυρη αστική τάξη στην οποία κυριαρχούσαν οι έμποροι και οι ναυτικοί. Αυτοί προσπάθησαν να εξηγήσουν τα φαινόμενα – πέρα από τις μυθικές ερμηνείες το κόσμου – με τη λογική και τον προσδιορισμό των φυσικών αιτίων.”

“H πόλη που πρωτοστάτησε σε αυτή την κίνηση ήταν η Μίλητος με τις πολυάριθμες αποικίες της. Εκεί έζησαν οι πρώτοι φιλόσοφοι: ο Θαλής, (640 ή 624 π.Χ. – 546 π.Χ.)  o Αναξίμανδρος (610 – 547 π.Χ.)  και ο Αναξιμένης (570-526 π.Χ.”

“Ο Θαλής ο Μιλήσιος, (640 ή 624 π.Χ. – 546 π.Χ.) είναι ο αρχαιότερος προσωκρατικός φιλόσοφος, ο πρώτος των επτά σοφών της αρχαιότητας, μαθηματικός, φυσικός, αστρονόμος, μηχανικός, μετεωρολόγος και ιδρυτής της Ιωνικής Σχολής της φυσικής φιλοσοφίας στη Μίλητο.….”

“Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ο Θαλής υπήρξε ο πρώτος φιλόσοφος και η φιλοσοφία αρχίζει με αυτόν.

O Σταγειρίτης αναφέρει: To ερωτάν περί των πρώτων αρχών και αιτίων… αλλά Θαλής μεν ο της τοιαύτης αρχηγός φιλοσοφίας ύδωρ φησίν είναι αρχήν.. .(Το να ερωτά κάποιος για τις πρώτες αρχές και τα αίτια είναι φιλοσοφία”

Ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας αλλά και αρκετοί ακόμα φιλόσοφοι του θεωρούν το Θαλή τον πρώτο φιλόσοφο της ιστορίας. Αλλωστε το όνομα του βρίσκεται ανάμεσα σε αυτά των «7 σοφών της αρχαιότητας».”
Ακόμα και στην σύγχρονη εποχή, ο Θαλής διατηρεί το… μαθηματικό του «κύρος». Ενας από τους σημαντικότερους μαθηματικούς των τελευταίων αιώνων, ο Μπέρναρντ Ράσελ, είχε δηλώσει πως: «Η δυτική φιλοσοφία αρχίζει με τον Θαλή». Φυσικά η δήλωση αυτή μπορεί να δικαιολογηθεί, αφού ο Θαλής ήταν από τους πρώτους επιστήμονες που ασχολήθηκαν σε μεγάλο βαθμό με την έννοια της «λογικής», η οποία αποτέλεσε βασικό αντικείμενο μελέτης του Ράσελ.”

“Τα μέλη της λογικιστικής σχολής πίστευαν ότι η λογική αποτελούσε τη βάση για κάθε είδους επιχειρηματολογία. Οι κύριοι εκπρόσωποι της σχολής αυτής ήταν ο Bertrand Russell ((Μπέρτραντ Ράσελ, 1872-1970)

Θα ήταν περισσότερο εύστοχο αν διορθώναμε τον Μπέρτραντ Ράσελ  και  λέγαμε καλύτερα ότι ο παγκόσμιος πολιτισμός αρχίζει με τον Θαλή , αφούς ο δυτικός πολιτισμός σήμερα αναμφισβήτητα επηρεάζει σηναντικά τον παγκόσμιο πολιτισμό .

“Ο Θαλής ο Μιλήσιος , ήταν μια πολύπλευρη προσωπικότητα. Ασχολήθηκε με την αστρονομία και τα μαθηματικά, τη φυσική και την φιλοσοφία. Για τα επιστημονικά του επιτεύγματα λέγονται πολλά και είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς πόσα από αυτά δεν οφείλονται στον θρύλο που δημιουργήθηκε γύρω από την προσωπικότητά του. Αναδείχτηκε σε οξυδερκή διανοητική και πολιτικά

Πρώτος ο Θαλής αναζήτησε την αρχή των όντων όχι στον Θεό, αλλά σε κάποιο φυσικό είδος. Η προσπάθειά του Θαλή να εξηγήσει τη φύση και το πλήθος των φυσικών φαινομένων, όχι πια με το μύθο και τη θρησκεία, αλλά ορθολογικά, τον τοποθετεί ιστορικά στην πρώτη θέση της αρχαιοελληνικής φιλοσοφικής παραδόσεως”

“Ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο σπουδαίος αυτός φιλόσοφος και ικανότατος παρατηρητής της Φύσης, προσπάθησε να εξηγήσει την προέλευση του Κόσμου με την επαγωγική έρευνα παραμερίζοντας τον μύθο.Υπέθεσε ότι το πρωταρχικό στοιχείο, η αρχή και η βάση του Κόσμου, θα πρέπει να είναι κάποιο από τα τέσσερα βασικά στοιχεία”

Πρώτος, λοιπόν, ο Θαλής ο Μιλήσιος, ιδρυτής της Ιωνικής Σχολής και θεμελιωτής της θεωρητικής Γεωμετρίας και Αστρονομίας, ως φορεύς του θεωρητικού ελληνικού πνεύματος, το οποίο δεν αρκείται στην διαπίστωση και διαμνημόνευση των δεδομένων αλλά αναζητά την θεωρητική εξήγηση και δικαιολόγηση των γεγονότων, έδωσε την έννοια της «αρχής», που από τότε αποτελεί βασικό όρο της παγκόσμιας επιστημονικής διανόησης”

…”είναι σίγουρο πως ο Θαλής δικαίως θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες…..Αυτό διότι ο Μιλήσιος μαθηματικός ήταν αυτός που ουσιαστικά έδωσε το έναυσμα ώστε οι μαθηματικοί να αρχίσουν να σκέφτονται με… πιο επιστημονικό τρόπο….Εφαρμόζοντας πρώτος την «αρχή της απαγωγής», έδωσε στα χέρια των μεταγενέστερων επιστημόνων ένα πανίσχυρο εργαλείο.
Είτε θεωρούσε ότι το νερό εκτός από κοσμογονική αρχή συμμετέχει στη σύσταση του κόσμου είτε όχι, το σημαντικό είναι ότι ο φιλόσοφος αφαιρεί από το νερό τη θεϊκή του ιδιότητα και το αναγνωρίζει μόνον ως φυσικό σώμα.

Το σημαντικότερο είναι, ωστόσο, ότι μέσω της προβληματικής του για την αρχή του κόσμου ανήγαγε τα πολλαπλά φαινόμενα του κόσμου σε μία απρόσωπη, μοναδική ή ενιαία αρχή, γεγονός που τον κατατάσσει δίκαια στη χορεία των φιλοσόφων.

Ο Θαλής είναι γνωστός και για την επιτυχημένη πρόβλεψη της ηλιακής έκλειψης του 585.

Κατά την διάρκεια του μεγάλου του ταξιδιού, ο Θαλής φρόντισε να μεταδώσει και κάποιες από τις γνώσεις του στους γειτονικούς λαούς. Μάλιστα όταν βρισκόταν στην Αίγυπτο, μπροστά στο εντυπωσιακό θέαμα των επιβλητικών πυραμίδων, φρόντισε να πραγματοποιήσει την πιο… γνωστή του μέτρηση. Κανείς δεν γνώριζε το πραγματικό ύψος της μεγάλης πυραμίδας της Γκίζας, μέχρι που ο Θαλής έκανε μια πολύ απλή αλλά και έξυπνη σκέψη. Τοποθετώντας μια ράβδο δίπλα στο τερατώδες κτίσμα, περίμενε την στιγμή της μέρας όπου η σκιά θα έφτανε στο ίδιο μήκος με ξύλο. Την ίδια στιγμή, το ύψος της πυραμίδας μπορούσε να μετρηθεί μέσω της σκιάς της. Ενα αιώνιο πρόβλημα, άλυτο ακόμα και για τους χτίστες της πυραμίδας, είχε λυθεί με έναν τόσο απλό τρόπο”.

Για 2,500 χρόνια ο λαός μας όταν θέλει να πει κάποιος είναι πολύ εξυπνος  λέει επίσης αυτός είναι “Θαλής “ (η “Αριστοτέλης “) σε ένδειξη εκτίμησης και θαυμασμού στους μεγάλους στοχαστές.  Αυτό το έλεγαν περισσότερο καθημερινά  για πολλούς  αιώνες μετα τον θάνατο του. Όπως ο 78ος Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμός (Π.Μ.Δ.) στα Μαθηματικά  λέγεται «Ο ΘΑΛΗΣ»  και δεν λέγεται Αρχιμήδης, Ευκλείδης, Πυθαγόρας ,  για  να δείξουν την μεγάλη εκτίμηση που έχουν όλοι στο Θαλή  μέχρι σήμερα.

Η “παρέα ” του Θαλή, (οι σπουδαιότεροι  Προσωκρατικοί φιλόσοφοι και άλλοι φιλόσοφοι ).

.O Αναξίμανδρος

“O επόμενος φιλόσοφος από τη Μίλητο είναι ο Αναξίμανδρος (610 – 547 π.Χ.) Όπως ο Θαλής, έτσι και αυτός, είχε σημαντικές γνώσεις  στα  μαθηματικά,  την  αστρονομία  και  τη  γεωγραφία.

Λέγεται ότι κατασκεύασε τον πρώτο χάρτη του κόσμου, συντέλεσε   στην   εισαγωγή   της  χρήσης  του   ηλιακού ρολογιού στην Ελλάδα, ενώ κατασκεύασε και μια ουράνια σφαίρα για τη διευκόλυνση των ναυτικών. Συγκεκριμένα, δημιούργησε ένα σφαιρικό πρότυπο των ουρανών στο κέντρο του οποίου τοποθέτησε τη Γη (γεωκεντρικό πρότυπο του σύμπαντος).

Τα ενδιαφέροντα όμως του Αναξίμανδρου ξεπερνούν κατά πολύ αυτά του Θαλή. Εκτός από τα μαθηματικά, την αστρονομία και τη γεωγραφία, τον ενδιαφέρουν η μετεωρολογία, η ανθρωπολογία, η βιολογία, ακόμη και η ιστορία του πολιτισμού. Τα ενδιαφέροντα του προδίδουν και την πραγματική του πρόθεση: Ήθελε να δώσει μια καθολική εικόνα της φυσικής πορείας των πραγμάτων από την αρχή τους ως την παρούσα φάση τους.

Το πρώτο τέτοιο πα­ράδειγμα στην ιστορία της επιστήμης αποτελεί αναμφίβολα η θεωρία του Αναξίμανδρου, κατά τον 6ο αι. π.Χ., ότι η Γη αιωρείται στο κενό, θεωρία που κατά τον Κ. Popper «είναι μια από τις τολμηρότερες, τις πιο επαναστατικές και τις πιο θαυμαστές ιδέες σε ολόκληρη την ιστορία του ανθρωπίνου πνεύ­ματος». Το αξιοσημείωτο στην ιδέα αυτή είναι ότι η ενόραση και η λογική οδήγησαν τον Αναξίμανδρο στο σωστό συμπέρασμα ότι η Γη δεν είναι δυνατόν να στηρίζεται πουθενά, αλλά πρέπει να αιωρείται, ενώ, αντίθετα, η παρατήρηση και η εμπειρία ότι βρισκόμαστε πάνω σε μια επίπεδη γήινη επι­φάνεια με τον κυκλικό ορίζοντα γύρω μας ήταν εκείνες που τον παρέσυραν στην εσφαλμένη αντίληψη ότι η Γη είναι κύλινδρος (και όχι σφαίρα), σε μια από τις επίπεδες επιφάνειες του οποίου ζει ο άνθρωπος.”

O Αναξιμένης (570-526 π.Χ.

“O τρίτος φιλόσοφος από τη Μίλητο ήταν ο Αναξιμένης (570-526 π.Χ. περίπου). Οι απόψεις του θεωρούνται συνέπεια και παραλλαγή των απόψεων του Αναξίμανδρου μέχρι του σημείου να θεωρείται -χωρίς όμως να υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις- μαθητής του”

“Ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος ήταν Έλληνας προσωκρατικός φιλόσοφος που έζησε τον 6ο με 5ο π.Χ. αιώνα στην Έφεσο, στην Ιωνία της Μικράς Ασίας   535-470 px or 544-484?”

“Ο Δημόκριτος (~460 π.Χ.– 370 π.Χ., ΕΤΥΜ. αρχ., αρχική σημ. “ο κριτής του δήμου”, δῆμος + -κριτός< κρίνω) ήταν προσωκρατικός φιλόσοφος, ο οποίος γεννήθηκε στα Άβδηρα της Θράκης. Ήταν μαθητής του Λεύκιππου. Πίστευε ότι η ύλη αποτελείτο από αδιάσπαστα, αόρατα στοιχεία, τα άτομα. Επίσης ήταν ο πρώτος που αντιλήφθηκε ότι ο Γαλαξίας είναι το φως από μακρινά αστέρια. Ήταν ανάμεσα στους πρώτους που ανέφεραν ότι το σύμπαν έχει και άλλους “κόσμους” και μάλιστα ορισμένους κατοικημένους. Ο Δημόκριτος ξεκαθάριζε ότι το κενό δεν ταυτίζεται με το τίποτα (“μη ον”), είναι δηλαδή κάτι το υπαρκτό.”

“Ο Πρωταγόρας (π. 490 – π. 420 π.Χ.), από τα Άβδηρα της Θράκης, ήταν σημαντικός σοφιστής της αρχαιότητας. Υπήρξε σύγχρονος του Δημόκριτου, από τα Άβδηρα επίσης, κορυφαίος μεταξύ των σοφιστών και ο ιδρυτής της σοφιστικής κίνησης. Ως δάσκαλος ταξίδεψε σε πολλές ελληνικές πόλεις. Επισκεπτόταν συχνά την Αθήνα όπου συνδέθηκε με φιλία με τον Περικλή και άλλους επιφανείς Αθηναίους. Αναφέρεται πως ο Περικλής του ανέθεσε να γράψει τους νόμους για τους Θούριους, της αθηναϊκής αποικίας στην Κάτω Ιταλία που ιδρύθηκε το 444 π.Χ στη θέση της Σύβαρης^[1].”

“Ο Επίκουρος (341 π.Χ. – 270 π.Χ.) ήταν Έλληνας φιλόσοφος. Ίδρυσε δική του φιλοσοφική σχολή, με το όνομα Κήπος του Επίκουρου, η οποία θεωρείται από τις πιο γνωστές σχολές της ελληνικής φιλοσοφίας”

O Σωκράτης (Αλωπεκή, Αρχαία Αθήνα, 470 π.Χ./469^[8] – Αρχαία Αθήνα, 399 π.Χ.) ήταν ΈλληναςΑθηναίοςφιλόσοφος, μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής φιλοσοφίας

Ο Πλάτων (Αρχαία Αθήνα, 427 π.Χ. – Αρχαία Αθήνα, 347 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληναςφιλόσοφος από την Αθήνα, ο πιο γνωστός μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη. Το έργο του, που με τη μορφή φιλοσοφικών διαλόγων έχει σωθεί ολόκληρο (του αποδίδονται ακόμα και μερικά νόθα έργα),· άσκησε τεράστια επιρροή στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και γενικότερα στη δυτική φιλοσοφική παράδοση μέχρι και σήμερα. Κύριος οικοδόμος της φιλοσοφίας, οδηγητής είτε προάγγελος μεταγενεστέρων προβάσεών της, εμπνευστής άμεσα ή έμμεσα των σπουδαιότερων κοινωνικοπολιτικών οραματισμών.^[6]

Ο Αριστοτέλης (Αρχαία Στάγειρα, 384 π.Χ. – Αρχαία Χαλκίδα, 322 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληναςφιλόσοφος και επιστήμονας που γεννήθηκε στα Στάγειρα της Χαλκιδικής, στην Μακεδονία. Σε ηλικία 17 ετών εισέρχεται στην Ακαδημία του Πλάτωνα, στην Αθήνα, όπου παραμένει έως τα 37 του έτη. Εκεί συνδέεται τόσο με τον ίδιο τον Πλάτωνα όσο και με τον Εύδοξο, τον Ξενοκράτη και άλλους στοχαστές.^[16] Τα έργα του αναφέρονται σε πολλές επιστήμες, όπως φυσική, βιολογία, ζωολογία, μεταφυσική, λογική, ηθική, ποίηση, θέατρο, μουσική, ρητορική, πολιτική κ.ά, και συνιστούν το πρώτο ολοκληρωμένο σύστημα στη Δυτική Φιλοσοφία.

Η ανθρωπότητα μπήκε οριστικά στην πορεία της και ο κόσμος άλλαξε στην σημερινή του μορφή. 

Πηγές

Θαλής ο Μιλήσιος: Ο μαθηματικός με την αθάνατη υστεροφημία – Ενας προάγγελος της αρχαίας επιστημονικής «επανάστασης» | iefimerida.gr

http://www.iefimerida.gr/news/183431/thalis-o-milisios-o-mathimatikos-me-tin-athanati-ysterofimia-enas-proaggelos-tis-arhaias
http://www.pemptousia.gr/2011/05/thalis-o-milisios/

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%82Η γέννηση της φιλοσοφίας στη Μίλητο

http://www.fatsimare.gr/kserete-oti/2017/02/13/poios-itan-o-thalis-o-milisios-ta-apofthegmata-toy

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%82

. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News 

Πίσω στην Αρχική σελίδα

Πίσω στην σελίδα Σχόλια και Απόψεις

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

Διάβασα τα παρακάτω  για  τον  Νικόλαο Πλαστήρα  και  έμεινα  άφωνος   για  αρκετές μέρες.

Όταν  πέθανε  “Βρέθηκε  επίσης  στα  ατομικά  του  είδη  ένα χρεωστικό  του Στρατού (ΣΥΠ 108)  για  ένα  κρεβάτι  που  είχε  χάσει  κατά  την  διάρκεια των  επιχειρήσεων  στη  Μικρά Ασία  και  8  δρχ. με σημείωση  να  δοθούν  στο  Δημόσιο  για την αξία  του  κρεβατιού, ώστε  να  μην  χρωστάει  στην Πατρίδα”.

Τώρα  που  συνήλθα  θέλω  να  μοιραστώ  με  τους αναγνώστες  μας αυτά που  θεωρώ  σημαντικά  για τον Μαύρο Καβαλάρη, για να  τον  γνωρίσουμε  καλύτερα  όλοι  μας  και να  τον  συγκρίνουμε  με τους σημερινούς  πολιτικούς  μας .

Ας το σκεπτούμε άλλη μια φορά. Το χρεωστικό  του  Στρατού (ΣΥΠ 108)  για  ένα  κρεβάτι  που  είχε  χάσει  κατά  την  διάρκεια  των  επιχειρήσεων  στη  Μικρά Ασία,  το κουβαλούσε μαζύ του για τριάντα χρόνια ο τρεις φορές πρωθυπουργός της πατρίδας, !!!!!!!!!…..απαράμιλλο ήθος….

Κάποτε  οι  περισσότεροι  πολιτικοί  μας  ήταν σαν τον Πλαστήρα.

Θυμήθηκα  μια  άλλη  σχετική  ωραία  ιστορία. Την δεκαετία  του 60 υπήρχε μια πολλή  ευκατάστατη  οικογένεια  στην  Μεσσηνία. Η μητέρα των παιδιών  της  οικογένειας  αυτής  έτυχε  να  κάνει  κουμάντο  και  έδινε πολύ  περισσότερα  χρήματα  από  τους άλλους στο μεγάλο γυιό της Σταύρο Κωστόπουλο,  που  ήταν πολιτικός. Τα αδέρφια  του  δεν καταλάβαιναν  γιατί  η μητέρα   τους,  έδινε  τόσο  πολλά  χρήματα  στο πολιτικό  γυιό  της  και μια μέρα  την ρώτησαν.Η  απάντηση  ήταν  απλή .”Είναι πολιτικός  και  τα χρειάζεται  περισσότερο  απο σας.” Κάποτε  οι  πολιτικοί  ενδιαφέροντο  για τα  κοινά  και  τη “δόξα”  και  πλήρωναν  πολλά χρήματα  για  να  το πετύχουν.

Σήμερα  η  κοινωνία  γνωρίζει  πολύ  καλά,  οι  πολιτικοί  μας  δεν  σκέπτονται  να  μειώσουν  τις “διπλές ” συντάξεις  τους , δεν  σκέπτηκαν  ποτέ  να μειώσουν  τους  μισθούς  τους, που  δεν  είναι ευκαταφρόνητοι ,ας μειώνονται  καθημερινά  οι απολαβές  και  οι συνταξεις  σε  όλους  τους  Έλληνες ,ακόμα το χειρότερο  οι  ίδιοι πολιτικοί  χωρίς  καμμία  ντροπή ψήφισαν  να  γίνουν  μειώσεις  στους  συνταξιούχους  των  346  ευρώ .

 Οι  καρέκλες , η οικογενειοκρατία  και  ο νεποτισμός  είναι  σήμερα  συνηθισμένα  φαινόμενα. Ακόμα  σήμερα  εμείς ψηφίζουμε  απογόνους πολιτικών  που δεν είναι τυχαίο, αυτοί  και πρόγονοι  τους πολιτικοί ,έχουν  βρει  το  κόλπο  να  έχουν  γυρίσει  όλα  τα κόμματα εξουσίας , δεξιά, κέντρο, αριστερά (ΕΡΕ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ)  και να κάθονται στις βουλευτικές  τους καρέκλες  για  πολλά  χρόνια, γιατί έχουν “πείρα”….Σήμερα πολλοίπιστεύουν ότι η ενασχόληση με τα κοινά είναι καλό επάγγελμα.

Ο Κ.Καστοριάδης  μας  τονίζει  συνοπτικά “Από  τη  στιγμή  κι απ’ την οποία  έχουν  εκλεγεί  αμετάκλητοι  αντιπρόσωποι, η  πρώτη  και  κύρια  δουλειά  αυτών  των αμετακλήτων  αντιπροσώπων –εκτός  κι  αν  πιστεύουμε  στον Άγιο Βασίλη- είναι το πως να κατοχυρώσουν την επανεκλογή τους. Όλα  τα  άλλα  είναι δευτερεύοντα….”

Η δημοκρατική  άμυνα  των  πολιτών  θα  αρχίσει  σύντομα,με την περιορισμενη θητεία για επτά χρόνια όλων των αιρετών μας , να αλλάξει  την  πορεία  μας  στου  κακού  την  σκάλα  και  θα  μας  αναγκάσει  να  βρούμε  πολιτικούς  σαν  τον  Νικόλαο Πλαστήρα  με  απαράμιλλο  ήθος.

Οι πολίτες πρέπει κάποτε να καταλάβουν ότι η ενασχόληση με τα κοινά είναι δικό τους καθήκον  και  είναι ο μονόδρομος που θα μας βγάλλει από τον πάτο που βρισκόμαστε σήμερα , γιατί κανένας άλλος δεν θα το κάνει για μας. Ας αρχίσουμε από τα αυτονόητα και τα  ουσιώδη  που τα ξεχάσαμε και τα αφήσαμε   να τα κάνουν για μας οι  καλοπροαίρετοι  “ειδικοί “.  Μόνο αν φτιάξουμε δημοκρατικούς θεσμούς και δημοκρατικά πολιτικά κόμματα , καιόλοι θα διαβάζουμε καθημερινά και θα εφαρμόζουμε αυτά που συμφωνήσαμε και ψηφίσαμε , τους κανονισμούς λειτουργίας και τα καταστατικά , θα μπορέσουμε να αλλάξουμε πορεία και να δούμε κάποτε στον ήλιο μοίρα.

Αργά η γρήγορα πρέπει να το καταλάβουμε , κανένας άλλος δεν θα μας σώσει η θα κάνει την δουλειά μας που εμείς πρέπει να κάνουμε.

Δείτε το σύνδεσμο για περισσότερα.

http://www.pronews.gr/portal/o/54963

Ο στρατηγός Νικόλαος Σαμψών, φίλος του Πλαστήρα, σε επιστολή του περιγράφει, το παρακάτω: «Όταν πέθανε ο Πλαστήρας δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες. Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!». 

…“ο δε γιατρός, που ήταν παρών και υπέγραψε το σχετικό πιστοποιητικό θανάτου, μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί του: 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα””

“Ο εκδότης Δημήτρης Λαμπράκης δώρησε κάποια στιγμή στον Πλαστήρα ένα ωραίο χρυσό στυλό κι αφού ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα του λέει:  «Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω. – Μα θα προσβληθεί. – Δεν πειράζει. Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα»!

Το 1952, πρωθυπουργός ο Πλαστήρας, ήταν κατάκοιτος από την αρρώστια που τον βασάνιζε, όταν μία μέρα δέχθηκε την επίσκεψη της Βασίλισσας Φρειδερίκης. Μπαίνοντας εκείνη στο λιτό ενοικιαζόμενο διαμέρισμά του, εξεπλάγη όταν είδε τον πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί ράντζο για τον ύπνο του, και τον ρώτησε με οικειότητα: «Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;» και η απάντηση ήρθε αφοπλιστική. «Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, το ράντζο από το στρατό και δεν μπορώ να το αποχωριστώ.».

Δείτε το σύνδεσμο για περισσότερα.

H  Δίκη των  έξι 

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%AD%CE%BE%CE%B9

“Με  τον όρο  Δίκη των  έξι  έχει καταγραφεί  στην  ελληνική  ιστορία  η  δίκη  ενώπιον έκτακτου στρατοδικείου  στο  οποίο  παραπέμφθηκαν  από  την Επαναστατική  Επιτροπή   που είχε αναλάβει την εξουσία με την επανάσταση του 1922  για να τιμωρηθούν οι θεωρούμενοι ως υπεύθυνοι για τις συνέπειες της Μικρασιατικής εκστρατείας, κοινώς για τηνΜικρασιατική  Καταστροφή..

Στις15 Νοεμβρίου, 7.15 π.μ., ο στρατηγόςΑλέξανδρος Οθωναίοςδιάβασε την τελική ετυμηγορία του δικαστηρίου^[13]: «Εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου Β’ το Έκτακτον Στρατοδικείον  συσκεφθέν  κατα  νόμον, κηρύσσει  παμψηφεί  τους  μεν Γεώργιον Χατζανέστην, Δημήτριον Γούναρην, Νικόλαον Στράτον, Πέτρον Πρωτοπαπαδάκην, Γεώργιον Μπαλτατζήν και Νικόλαον Θεοτόκην εις την ποινήν του Θανάτου…

Τα  ξημερώματα  ο υπουργός στρατιωτικών Πάγκαλος  επισκέφθηκε τον  Πλαστήρα  ζητώντας  του την επίσπευση  των  εκτελέσεων. Και  αυτό  γιατί  ο  πλοίαρχος  Τάλμποτ με αντιτορπιλικό  είχε αποπλεύσει  από  τη Γένοβα  για τον Πειραιά  με  σκοπό  την  παράδοση  βρετανικού  τελεσίγραφου  του  υπουργού εξωτερικών  με το οποίο  ζητούσε  από  την ελληνική  πλευρά  την πλήρη  συμμόρφωση  στις  υποδείξεις του ξεκαθαρίζοντας ότι σε περίπτωση εκτέλεσης των  κατηγορουμένων η Βρετανία θα άφηνε ανυπεράσπιστη τηνΕλλάδαστις διαπραγματεύσεις τηςΛωζάνηςκαι δεν θα τους παραχωρούσε δάνειο.^[14]Η άφιξη τουαναμενόταναπό ώρα σε ώρα.

Στις 9 π.μ. στις φυλακές Αβέρωφ ανακοινώθηκε από τον επαναστατικό επίτροπο Γρηγοριάδη η απόφαση του δικαστηρίου  στους  κατηγορουμένους. Κανένας  δεν αιφνιαδιάστηκε  πλην του Χατζανέστη. Στους μελλοθάνατους  δόθηκε  προθεσμία  δύο  ωρών προκειμένου  να   αποχαιρετίσουν  συγγενείς  και  φίλους. Στις 10.30 οδηγήθηκανστοΓουδή για ναεκτελεστούν…Οι καταδικασθέντες σε θάνατο εκτελέσθηκαν στις11:27΄”

O Βρεττανός  πλοίαρχος Τάμπλοτ  έφθασε  αργοπορημένος  τρέχοντας  να  δόσει  το τελεσίγραφο  στον  Νικόλαο  Πλαστήρα . Ο Μαύρος Καβαλάρης του απήντησε  κάπως  έτσι: Ο Ελληνικός  λαός  είχε  κιόλας  εκτελέσει  το  πατριωτικό  του  καθήκον  και  ήταν  αργά  για τελεσίγραφα.

“Μετά  τα «Δεκεμβριανά» του  1944  κλήθηκε να αναλάβει την κυβέρνηση ως προσωπικότητα ευρείας αποδοχής, στις 3 Ιανουαρίου  1945”

Ο Μαύρος  Καβαλάρης  έπρεπε  για  μια  ακόμα  δύσκολη  στιγμή  για  το έθνος  να  βγάλλει  τα  κάστανα  από  τη φωτιά , γιατί  στη  θαλασσοταραχή όλοι  οι  μεγάλοι  ηγέτες  της  εποχής  εφοβούντο  και  κρυβόντουσαν  η  ήταν ανίκανοι… ., δεν  ήταν η ώρα  για τις κουτάλες   η  στιγμή  αυτή, βρώμαγε  μπαρούτι.

Δείτετοσύνδεσμο παρακάτωγια περισσότερα.

“Ο Νικόλαος Πλαστήρας (4 Νοεμβρίου 1883 – 26 Ιουλίου 1953) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός. Έγινε γνωστός για την στρατιωτική  του  δράση  κατά τους  Βαλκανικούς Πολέμους (όπου έγινε γνωστός ως Μαύρος Καβαλάρης) και την  Μικρασιατική εκστρατεία  και  πολλές  φορές  ενεπλάκη  με την πολιτική συμμετέχοντας  ή  οργανώνοντας  κινήματα. Ο Νικόλαος Πλαστήρας κυβέρνησε την Ελλάδα  τρεις  φορές, μία το 1945  και  άλλες δύο  στα 1951-1952.

Συμμετείχεενεργάστον «Σύνδεσμο Υπαξιωματικών» πουείχεσκοπό την αξιοκρατίακαι την εξυγίανση του Στρατούκαιήταν παράλληλημε τον «Στρατιωτικό Σύνδεσμο» τωναξιωματικών, πουέκανετοΚίνημα στο Γουδίτο1909.

ΜετάτηΜικρασιατική  καταστροφή καιτην Eπανάσταση της 11ης Σεπτεμβρίου των στρατιωτικών δυνάμεων στη Χίο καιτηΛέσβο, το1922, ανέλαβετην αρχηγία της επαναστατικήςεπιτροπής (από όπου απέκτησε και το προσωνύμιο ‘Αρχηγός’). Τον Σεπτέμβριο του 1922 μετέβη στην Αθήνα όπου ανέτρεψε  την κυβέρνηση  και  υποχρέωσε  τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α’ σε παραίτηση  υπέρ του  γιου του Γεωργίου Β’  καισχημάτισεεπαναστατική κυβέρνησηχωρίςόμωςνα συμμετάσχεισ´αυτήν

Μετάτιςεκλογέςτον Δεκέμβριοτου1923 κατέθεσετηνεξουσία στα χέριατηςεκλεγμένης κυβέρνησης. Τον Ιανουάριοτου1924παραιτήθηκε καιαποστρατεύτηκεμε τον βαθμό του Αντιστράτηγου. Η Δ’ Εθνοσυνέλευση τον ανακήρυξε «Άξιο της Πατρίδος».

Πριν ολοκληρωθεί η  ανακοίνωση  των αποτελεσμάτων, την νύχτα  5 προς 6 Μαρτίου,1933ο Πλαστήρας οργάνωσεΚίνημα  υπέρ του Βενιζέλου καιμετην έγκριση αυτού, με την δικαιολογίαότι η άνοδος των αντιβενιζελικώνστην εξουσίαθα σήμαινε το τέλος της Δημοκρατίας. Το κίνημα  απέτυχε  και  κατέφυγε  στο Λίβανο και  μετά  στην  Γαλλία. Στο επόμενοΣτρατιωτικό Κίνημα, την 1η Μαρτίου 1935(πάλι με την έγκριση του Βενιζέλου) προσέφερε καιπάλι την υποστήριξή του  παρ´όλο που ήταν ακόμη στο εξωτερικό, και  μετά την αποτυχία  του καταδικάστηκε  ερήμην σε θάνατο, όπως  και ο Βενιζέλος, που όμως  έλαβαν  όλοι  αμνηστία  με την παλινόρθωση  της  Βασιλευομένης  Δημοκρατίας  τον ίδιο χρόνο, από τον Βασιλέα Γεώργιο Β΄.

To Σεπτέμβριο του1937, ο Πλαστήρας άρχισε έντονη αντιδικτατορική δραστηριότητα κατά του καθεστώτος του Μεταξά, και έγινε Πρόεδρος της Αντιδικτατορικής Επιτροπής,με μέλη μεταξύ άλλων τον Σοφοκλή Βενιζέλο, τον Αγαμέμνονα Σλήμαν, και τον Κομνηνό Πυρομάγλου. Σε συνέντευξη του σε μία Γαλλίδα δημοσιογράφο, εξέφρασε την άποψη του για τη δικτατορία, τονίζοντας ότι « δέν είναι σύστημα προόδου και εξυψώσεως του διανοητικού επιπέδου των λαών. »^[

Μετάτα «Δεκεμβριανά» του 1944 κλήθηκενααναλάβειτην κυβέρνηση ωςπροσωπικότηταευρείας αποδοχής, στις3 Ιανουαρίου 1945.

Προσπάθησε  να αποτρέψει  τον Εμφύλιο πόλεμο, και  συμμετείχε στην Συμφωνία της Βάρκιζας……….Σχημάτισεδύοφορέςκυβέρνηση συνασπισμούαπόκόμματα του κέντρου την περίοδο 1950-1952 (15 Απριλίου 1950–21 Αυγούστου 1950και1 Νοεμβρίου 1951 – 11 Οκτωβρίου 1952)που χαρακτηρίστηκεως «κεντρώο διάλειμμα». Ως πρωθυπουργός άσκησε μετριοπαθή  πολιτική  με  πλούσια  δράση. Ασχολήθηκε  με την εξάλειψη των συνεπειών  του  Εμφύλιου  και  την  οικονομική  και  κοινωνική  ανασυγκρότηση, με ένα  σοσιαλδημοκρατικό  πρόγραμμα  εθνικοποιήσεων, κοινωνικών παροχών, διανομής  γης  στους  ακτήμονες, χορήγησης  ψήφου  στις  γυναίκες κλπ”

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B1%CF%82

Νικόλαος   Πλαστήρας, O Μαύρος Καβαλάρης:Απερίγραπτη  αφοσίωση  μιας  ολόκληρης  ζωής  στα  ιδανικά και  απαράμιλλο ήθος

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στους  συνεργάτες  μας    Astros Kynouria News

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

Πίσω στην σελίδα Σχόλια και Απόψεις

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

Το θέμα  μας ,Τι είναι Δημοκρατία και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…», καλύπτεται από τρία άρθρα. Το πρώτο  και δεύτερο άρθρο είναι στους παρακάτω συνδέσμους. Αυτό ειναι το τρίτο και τελευταίο άρθρο. Δείτε τα  άλλα δύο σχετικά άρθρα για να έχετε καλύτερη και ολοκληρωμένη  ενημέρωση του θέματος.

Τι είναι η  δημοκρατία  και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…»  Εισαγωγή 1- 3

Αθηναϊκή  Δημοκρατία -Τι είναι η  δημοκρατία  και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…» 2- 3

Τι δεν είναι δημοκρατία και η λεηλασία της δημοκρατίας

Η λέξη δημοκρατία ελεηλατήθηκε και καταχράστηκε παράφορα  για 2,500 χρόνια από όλους τους σφετεριστές της εξουσίας και καμία  άλλη λέξη  δεν διαστραβλώθηκε τόσο βροντερά.   Τελικά όλα τα πολιτικά συστήματα σήμερα , ακόμα και ονόματα κρατών, αυτοκλήθηκαν  καταχρηστικά και αναιτιολόγητα  «δημοκρατίες» ,πολλές φορές χωρίς  καμία  στοιχειώδη σχέση με την δημοκρατία . Ο Θουκυδίδης επισημαίνει επιγραμματικά τις στρεβλωτικές επιπτώσεις της  ηθικοπολιτικής  κρίσης στη χρήση της γλώσσας:  “και την ειωθυίαν  αξίωσιν των ονομάτων εις τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει”  άλλαξαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων, ανάλογα με το πώς τους συνέφερε.”

• Το πολίτευμα της αρχαίας Αθηναϊκής δημοκρατίας δεν  πρέπει να να συγχέεται με τη σύγχρονη “αντιπροσωπευτική” δημοκρατία (ή κοινοβουλευτικη δημοκρατία )  καθώς διαφέρουν μεταξύ τους σε πολλά ουσιαστικά σημεία ,σχεδόν δεν έχουν κανένα κοινό σημείο και έχουν πολλά ουσιαστικά  σημεία εντελώς αντίθετα μεταξύ τους.
• Δεν γίνεται να αποκαλούμε δημοκρατία  τα δύο αντίθετα μεταξύ τους  συστήματα διακυβέρνησης , αυτό  είναι μια δημόσια απάτη  που τιμωρούσε αυστηρά η Αθηναϊκη Δημοκρατία.
• Τα συστήματα εξουσίας τον 6ο π.Χ. αιώνα, πριν τη διαμόρφωση της δημοκρατίας, ήταν η βασιλεία,η μοναρχία  και η τυρανία.
• Στα παραπάνω συστήματα διακυβέρνησης ο βασιλιας η μονάρχης ,τύραννος, καθόριζε τους νόμους και τους φόρους, κατεύθυνε τα συλλογικά έργα και όριζε τις συνθήκες ζωής και γειτονίας.
• Κατείχε μεγάλες εκτάσεις γης και περιουσίας  αποκομίζοντας έτσι τους καρπούς της γης, δηλαδή τον πλούτο της εποχής, φυλάσσοντάς τον στα ανάκτορα.
• , ήταν ο υιός του προηγούμενου βασιλιά, μονάρχη,τυράννου.
• Η εξουσία του συνδεόταν επίσης με τη λατρεία των θεών και παροισιαζότανε ακόμα σαν  “σύνδεση” θεών και αρχόντων.
• Με την πάροδο του χρόνου διάφορες ομάδες που περιέβαλλαν την εξουσία ελάμβαναν κατακερματισμένα δικαιώματα συνεξουσίας, μέσω της συμμετοχής τους σε διοικητικές δομές-αξιώματα, αλλά το μεγαλύτερο τμήμα των κατοίκων παρέμεινε κατεξουσιαζόμενο.
• Οι ομάδες αυτές σήμερα βρήκαν τον τρόπο να  εξουσιάζουν  τις κοινοβουλευτικές «δημοκρατίες»,όπως καταχρηστικά,παραπλανητικά  και πονηρά τις αποκαλούν.   Οι “κοινοβουλευτικές δημοκρατίες” έχουν και άλλους περιορισμούς: το δικαίωμα της ψήφου ασκείται μία φορά κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια και οι εκλογείς απλώς διαλέγουν τους αντιπροσώπους τους, οι οποίοι (και όχι οι πολίτες οι ίδιοι) ασκούν την εκτελεστική και τη νομοθετική εξουσία και παίρνουν πολιτικές αποφάσεις στο όνομα των πολιτών ,όπως αυτοι «κατα συνείδηση» το αποκαλούν και τους συμφέρει.
• Στις κοινοβουλευτικές  δήθεν «δημοκρατίες», η άσκηση με τα κοινά  έγινε  προσοδοφόρο επάγγελμα και πληρώνεται με την αρχή «Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει»
• Οι κοινοβουλευτικές δήθεν  «δημοκρατίες»  διατηρούν απροκάλυπτα  και μερικα στοιχεία από τις μοναρχίες , όπως ο  μονάρχης  καθόριζε τους νόμους και τους φόρους, κατεύθυνε τα συλλογικά έργα και όριζε τις συνθήκες ζωής και γειτονίας, κατείχε μεγάλες εκτάσεις γης και περιουσίας, η εξουσία  απέρρεε  από κληρονομική διαδοχή αλλά και το σπουδαιότερο το μεγαλύτερο τμήμα των κατοίκων παρέμεινε κατεξουσιαζόμενο .
• Όλοι γνωρίζουν ότι σήμερα υπάρχει μεγάλη διαφθορά και σαπίλα  , εκτός από τους πολιτικούς μας που δεν κάνουν τίποτα για να διορθώσουν κάτι .Σαν αποτέλεσμα μεγαλώνει καθημερινά η αποχή από τα κοινά  των πολιτών  και των νέων , και ενισχύονται  σε παγκόσμια κλίμακα ο λαϊκισμός , η πολιτική απάτη , η ηθική κατάπτωση, η απαξίωση της πολιτικής  από του ίδιους τους πολιτικούς και τελικά  ο φασισμός στην καθημερινή μας ζωή..

Συνοπτικά τα σημαντικότερα σημεία της Αθηναϊκής Δημοκρατίας  και τι είναι δημοκρατία.

• Η διαβίωση όλων των πολιτών   διέπεται από νόμους   και οι πολίτες είναι οι μόνοι υπεύθυνοι να δημιουργούν  τους νόμους  και οφείλουν να τους τηρούν.
• Σύμφωνα με το Πρωταγόρα ο Δίας έλεγε στον Ερμή για τον τρόπο διανομής στους ανθρώπους της  αιδούς  και της δίκης. «Σε όλους και να έχουν όλοι μερίδιο σε αυτές. Αν σε αυτές είχαν λίγοι μερίδιο, όπως στις  άλλες τέχνες , τότε δεν θα υπήρχαν πόλεις» «Και να επιβάλεις για λογαριασμό μου τον ακόλουθο νόμο: αυτόν που δεν μπορεί να έχει μερίδιο στην αιδώ και την δίκη  να τον σκοτώνουν, γιατί είναι αρρώστια  για τις πόλεις.»
• Στην εκκλησία του Δήμου όταν η συζήτηση  αφορούσε την διακυβέρνηση  της πόλης  τότε ομιλούσαν όλοι  οι  απλοί πολίτες  και οι άλλοι τους άκουγαν με μεγάλη προσοχή και το δικαίωμα  και  το χρέος  όλων  των πολιτών  να  εκφράζουν  ελεύθερα  τις  απόψεις  τους (ισηγορία & παρρησία)  για θέματα που αφορούσαν την πόλη  αποτελούσε  απαραίτητη  και  αναγκαία προϋπόθεση για την ομαλή  και  σωστή λειτουργία  της  δημοκρατίας.
• Στην Αθηναϊκή δημοκρατία ουσιαστικά  κυβέρνηση ήταν οι ομιλητές με τον οποίους  συμφωνούσε η πλειοψηφία των συμμετεχόντων στη συνέλευση για το συγκεκριμένο ζήτημα.
•  Η Εκκλησία του Δήμου σύμφωνα με την νομοθεσία μπορούσε να καταδικάσει με αυστηρή ποινή  αυτόν που είχε κάνει την σχετική πρόταση που αργότερα αποδείχθηκε λανθασμένη η ανεκλήρωτη ,γιατί είχε «παρέσυρει» την εκκλησία του δήμου. 
• Οι 500 βουλευτές καθορίζονταν με κλήρωση, που λάμβανε χώρα μία φορά κάθε χρόνο. Ένας πολίτης μπορούσε να είναι μέλος της βουλής δύο φορές στη ζωή του. 
•  Κάθε μέρα του έτους ένας από τους βουλευτές με ΚΛΗΡΩΣΗ  ήταν αρχηγός του κράτους για αυτή τη μέρα.
•  Αυτή τη θέση του  του  ‘αρχηγού του κράτους  μπορούσε να την κατέχει ο καθένας  μια φορά στη ζωή του.
• Δεν υπήρχαν οργανωμένα κόμματα ,  κυβέρνηση και αντιπολίτευση με τη σημερινή έννοια, όπως ισχύει στα σημερινα  κοινοβουλετικα συστήματα διακυβέρνησης. Μάλιστα η δημιουργία «ομάδων»   είναι αντιδημοκρατικη αρχή ,που απαγορεύετεαι αυστηρά με διαγραφή των μελων απο τα καταστατικά  των κοινοβουλευτικων κομμάτων,  αλλά τα κόμματα «δεν είναι ομαδες» .
• Χρησιμοποιούνταν σφαιρίδια, χρωματισμένα άσπρα για το ‘ναι’ και μαύρα για το ‘όχι’. Από εδώ βγαίνει και το νεοελληνικό «δαγκωτό  μαύρο».
• Η Εκκλησία του Δήμου λειτουργούσε και  σαν πολιτικό δικαστήριο  και οι σφετεριστές της εξουσίας “είδα τον Εφιάλτη”, 
• Για τους βουλευτές και το αρχηγό του κράτους υπήρχε ο θεσμος τηε περιορισμένης θητείας.
• Με την διαδικασία του οστρακισμού οι πολίτες της Αττικής με βάση κάποια κριτήρια μπορούσαν να θέσουν σε εξορία άτομα που θεωρούσαν επικίνδυνα για το πολίτευμα για όποιο δήποτε λόγο (π.χ. εξόρισαν το Θεμιστοκλή που έσωσε την ανθρωπότητα από την βαρβαρότητα ,γιατί είχε μεγάλη επιρροή στους πολιτες).

«Δια ταύτα»  και τι κάνουμε σήμερα.

«Τα μηνύματα της ελληνικής αρχαιότητας  είναι βαρυσήμαντα, σύμφωνα  με τα οποία ο πολιτικώς  αδιάφορος  χαρακτηριζόταν «αχρείος» (1), δηλαδή άχρηστος , ενώ ο πολιτικώς «ουδέτερος» λόγω  δειλίας  ή καιροσκοπισμού  στιγματιζόταν  ως «άτιμος» (2), δηλαδή έχανε τα πολιτικά του δικαιώματα» .Ο Πλάτωνας κατέληγε συνοπτικά « αν δεν ασχοληθείς με τα κοινά, άλλοι χειρότεροι θα αποφασίσουν για σένα».

 (1)“μόνοι γαρ τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα, αλλ’ αχρείον νομίζομεν” .Ο χαρακτηρισμός προέρχεται από τον Επιτάφιο του Περικλή (Θουκ. II, 40, 2, 3-5).  (2) Σύμφωνα με νόμο που εισήγαγε ο Σόλων, όπως αναφέρεται στην Αθηναίων Πολιτεία  του Αριστοτέλη, 8,5,1-6.

Για την  σημερινή κρίση ,  που είναι  κρίση ηθική ,οικονομική ,κοινωνική και πολιτική ,δεν φταίει η δημοκρατία , αλλά φταίνε οι πολιτικοί  που δεν την εφαρμόζουν σωστά και οι πολίτες κατά επέκταση που  επιτρέπουν στους πολιτικούς να κάνουν ότι κάνουν , που δεν βγαίνει άλλο πιά , πιάσαμε πάτο. Πιστεύουμε  ότι  η σημερινη  κρίση  προήλθε  κυρίως  από την διαφθορά και την αλαζονεία της εξουσίας, και από την παντελή έλλειψη  διαφάνειας στα δημόσια , όπου όλα πρέπει να γίνονται δημόσια, φανερά και γραπτά. Η δημοκρατία  για  να αμυνθεί  σήμερα  από όλους τους εχθρούς  της , εσωτερικούς ,που είναι οι χειρότεροι , και εξωτερικούς  ,πρέπει να χρησιμοποιήσει  όλα τα όπλα της. Είναι καιρός  όλοι να δυναμώσουμε την ΔΕΥΤΕΡΗ  Δημοκρατική Άμυνα.

• 1)Πρέπει να γράψουμε σε μια κόλλα χαρτί δέκα   θέματα ( τα δικά μας  Δρακόντια μέτρα), αυτά νομίζουμε  πρέπει να γίνουν και να εφαρμόσουμε αυτά που συμφωνούμε χωρίς άλλες δικαιολογίες, αφού δεν μπορούμε να έχουμε την άμεση Αθηναϊκή Δημοκρατία του Περικλή. 

• 2)Η περιορισμένη  θητεία  όλων των αιρετών μας ηγετών  για όλες τις δημόσιες θέσεις  στο κράτος  , στα  κόμματα και  όλους τους δημοσίους φορείς ,  είναι επτά χρόνια.  Ο Ροβεσπιέρος, ο “Αδιάφθορος ” , τον καιρό της παντοδυναμίας του έχει θεσπίσει και ακολουθήσει  πειστά την περιορισμένη  θητεία της μιαs μέρας, γιατί  ήξερε η εξουσία διαφθείρει. Οι αμερικάνοι έχουν θεσπίσει την περιορισμένη θητεία για τον πρόεδρο και οι αρχαίοι Ελληνες αφάρμοσαν καλύτερα τον εξοστρακισμό. Όσο και να φαίνεται υπερβολικό ,η εξουσία  που είχε ήταν μόνο για μια μέρα και ανανεώτανε  κάθε  μέρα, επτά χρόνια  ίσως είναι πολλά. Η περιορισμένη θητεία για όλα τα δημόσια λειτουργήματα  έχει τις ρίζες της στις θέσεις του Πρωταγόρα για την δημοκρατία , γιατί στον Πρωταγόρα δεν υπάρχουν «ειδικοί» , επαγγελματίες πολιτικοί, για να μιλούν αποκλειστικά  και όπως τους συμφέρει  για  την «ντροπή και το δίκαιο».

• 3)Με  νόμο τιμωρούνται με στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων τους για πενήντα χρόνια και χρηματική ποινή  το μισό της περιουσίας τους, αυτοί  που έχουν  κάνει δημόσια προτάσεις  που αργότερα αποδείχθηκαν  λανθασμένες η ανεκλήρωτες .Για να εφαρμόζουν τα πολιτικά τους προγράμματα οι πολιτικοί μας και να μην μας λένε  ηθελημένα ψέμματα. 

• 4)Με νόμο να υπάρχει  διαφάνεια  σε όλες τις ενέργειες  στα δημόσια ,όλα πρέπει να γίνονται δημόσια, φανερά  και γραπτά . Τα κόμματα ,  οι δημόσιοι φορείς   και το κράτος  να  ενθαρρύνουν και να ηγούνται  για  διαφάνεια  με λεπτομερείς κανονισμούς, σε όλους τους τομείς της λειτουργίας τους.

• 5)Με νόμο να τιμωρούνται  με μεγάλη χρηματική ποινή  και φυλάκιση οι πολιτικοί και όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί,  όταν δεν μπορούν να αποδειξουν  αν το  ΠΟΘΕΝ έσχες  για ποσό  μεγαλύτερο απο 1,000 ευρώ προήλθε από νόμιμες ενέργειες δηλωμένες στην ετήσια φορολογικη δήλωση (όπως κάνους τα συγχρονα κοινωνικά κρατη για όλους τους πολιτες ).Με το ιδιο νόμο να τιμωρούνται ανάλογα όλοι οι πολίτες . ( Ο υπάρχων σχετικός νόμος πόθεν ΕΣΧΕΣ δεν είναι σωστός  γιατι ασχολεΊται με το ΕΣΧΕΣ και δεν λειτουργεί).

• 6) Με νόμο οι βουλευτές, όλοι οι  αιρετοί δημόσιοι λειτουργοί  και διεθυντές δημοσίων φορέων να γίνεται με κλήρωση από τους πολίτες η αντίστοιχα από τα μέλη των κομμάτων και  των υπαλλήλων των  δημοσίων οργανισμών

• 7) Με νόμο οι υπουργοί, υφυπουργοί και  πρωθυπουργοί να γίνεται με κλήρωση από τους βουλευτές  των προηγούμενων  πέντε περιόδων.

• 8) Πρέπει  με νόμο να ονομάσουμε σωστά  το κυβερνητικό σύστημα που έχουμε σήμερα π.χ.  Βουλευτοκρατία, Ολιγοκρατία ,Ολιγαρχία, Φαυλοκρατία, Κομματοκρατία , Ομαδοκρατία  κλπ  , ότι συμφωνούμε , αλλά ΟΧΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ γιατί δεν είναι δημοκρατία.

• 9) Με νόμο να γίνει κακούργημα η πολιτική απάτη των πολιτών ( γιατί όχι , αφού σήμερα  η  κοινή απάτη είναι ποινικό αδίκημα).

• 10) Πρέπει να κάνουμε αυτά που λέμε δημόσια  και αν δεν τα κάνουμε με νόμο να τιμωρούμαστε υποδειγματικά.

Τέλος πρέπει  να συνειδητοποιήσουμε  ότι ο πατριωτισμός  και η ενασχόληση με τα κοινά δεν μπορεί  ούτε να αποτελεί  επάγγελμα ούτε να χρησιμοποιείται προς  ίδιον όφελος,αλλά  κάθε φορά  πρέπει να είναι ουσιαστική  προσφορά  στην  κοινωνία και το έθνος.

Αν θέλουμε να επιζήσουμε σαν κοινωνία και σαν έθνος πρέπει όλοι να ξανά βρούμε σύντομα το συναίσθημα της χαμένης σήμερα  ντροπής και  δικαιοσύνης , την  « αιδώ και δίκη»  του Πρωταγόρα, που είχαν  όλοι οι πρόγονοι μας και οι πολίτες της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.

Οι λαοί για να επιβιώσουν  διαχρονικά εφάρμοσαν μεταξύ άλλων  την περιφρόνηση,τις λεμονόκουπες και το «δαγκωτό μαύρο»  .

Δεν συμφωνούμε για όλα με τον Κορνήλιο Καστοριάδη, αλλα συμφωνούμε με τα παρακάτω.

 «Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα.

Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα……

Δεν δικάζουμε κανέναν. Μιλάμε για ιστορική και πολιτική ευθύνη. Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ, να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων

…Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματά του.  Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;».   –Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στο χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι»

Κ. Καστοριάδης: Κάθε λαός είναι υπεύθυνος για την ιστορία του (astros-kynourianews.gr)

Το θέμα  μας ,Τι είναι Δημοκρατία και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…», καλύπτεται από τρία άρθρα. Το πρώτο  και δεύτερο άρθρο είναι στους παρακάτω συνδέσμους. Αυτό ειναι το τρίτο και τελευταίο άρθρο. Δείτε τα  άλλα δύο σχετικά άρθρα για να έχετε καλύτερη και ολοκληρωμένη  ενημέρωση του θέματος.

Τι είναι η  δημοκρατία  και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…»  Εισαγωγή 1- 3

Αθηναϊκή  Δημοκρατία -Τι είναι η  δημοκρατία  και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…» 2- 3

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

 Ο μεγάλος εκπρόσωπος  του  Ελληνικού  διαφωτισμού , ο θεωρητικός και ο πατέρας της δημοκρατίας  Πρωταγόρας .

Πηγές 

Τι είναι η  δημοκρατία  και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…»  Εισαγωγή 1- 3

Αθηναϊκή  Δημοκρατία -Τι είναι η  δημοκρατία  και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…» 2- 3

Πρωταγόρας-Η ντροπή και το δίκαιο είναι οι βασικές και καταλυτικές προϋποθέσεις της δημοκρατίας και της κοινωνίας. – astrosgr.com

Θουκυδίδου Ιστορίαι ,Μετάφραση Ελευθερίου Βενιζέλου  

Κ. Καστοριάδης: Κάθε λαός είναι υπεύθυνος για την ιστορία του (astros-kynourianews.gr)

Κ.Κατσιμάνης.   Πλάτων και Αριστοτέλης , Φιλοσοφική Ερμηνεία Επιλεγμένων Κειμένων  Gutenberg  Αθήνα 2003

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News  

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

Το θέμα  μας ,Τι είναι Δημοκρατία και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…», καλύπτεται από τρία άρθρα. Το πρώτο και τρίτο άρθρο είναι στο παρακάτω σύνδεσμο. Δείτε τα  άλλα δύο σχετικά άρθρα για να έχετε καλύτερη και ολοκληρωμένη  ενημέρωση του θέματος

Τι είναι η  δημοκρατία  και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…»  Εισαγωγή 1- 3 ,18 Μαρτίου, 2023

Τι είναι και τι δεν είναι δημοκρατία , ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο..»  και τι κάνουμε σήμερα 3-3-26 Μαρτίου, 2023

Η ανάδυση της Αθηναϊκής  Δημοκρατίας το 462 π.Χ

Οι καθοριστικές  μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη ,οι αντιδραστικές ενέργειες  των ολιγαρχικών ευγενών το 479 π.χ.   και η αποθέωση ττης δημοκρατίας από τον Πρωταγόρα  είχαν ανοίξει το δρόμο διάπλατα για την μεγάλη στιγμή,  την οριστική εγκαθίδρυση της δημοκρατίας  για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία. Η δημοκρατία άρχισε με την καταδίκη  και ποινές των σφετεριστών της εξουσίας το 479 π.χ.  των ολιγαρχικών  ευγενών.

Εφιάλτης του Σοφωνίδη και Αρχέστρατος

• Οι  «δημοκρατικοί» ηγέτες  Εφιάλτης του Σοφωνίδη (δεν πρέπει να συγχέεται με τον Εφιάλτη τον Τραχίνιο που πρόδωσε τον Λεωνίδα) και Αρχέστρατος, το 462 π.Χ.  κατηγόρησαν τους ευγενείς ολιγαρχικούς  Αρεοπαγίτες για κακοδιαχείριση και η εκκλησία του Δήμου ψήφισε την παραπομπή τους στα δικαστήρια της Ηλιαίας.
• Οι ποινές για τους αρεοπαγίτες που κρίθηκαν ένοχοι ήταν εξοντωτικές. Η γνωστή σε όλους μας φράση  μέχρι σήμερα “είδα εφιάλτη”, καθώς και η λέξη “εφιάλτης” με την έννοια του κακού ονείρου, προέκυψε από την κυριολεκτική φράση “είδα τον Εφιάλτη”, καθώς οι Αρεοπαγίτες έβλεπαν στον ύπνο τους τις βροντερές και πειστικές  κατηγορίες στην Εκκλησία του Δήμου του Εφιάλτη του Σοφωνίδη και ξυπνούσαν έντρομοι από ντροπή.

Περικλής του Ξανθίππου 

• Η Αθηναϊκή δημοκρατία  στην συνέχεια απογειώθηκε  και εμεγαλούργησε μετά την  οριστική ήττα των Ολιγαρχικών η Συντηρητικών το 444 π.Χ.  και ο δημοκρατικός ηγέτης Περικλής του Ξανθίππου  (495 ή 494 π.Χ. – 429 π.Χ.), πρώτος μεταξυ ίσων, ενεθάρρυνε και οδήγησε  τους Αθηναίους να  δημιούργησουν  την «λαμπρή πεντηκονταετία» , το «χρυσό αιώνα»  ,όπως ονομάστηκαν τα  48 χρόνια απο το 479 π.χ.-431 π.χ. ,δεν ήταν αιώνας,   και το «Ελληνικό Θαύμα». Το μεγαλείο της Δημοκρατίας υμνήθηκε στο Επιτάφιο του Περικλή ,που έγραψε  ο πρώτος επιστήμονας ιστορικός του κόσμου Θουκυδίδης. (Θουκ. II,36-46 ).
•  

•  «Ζώμεν τωόντι  υπό πολίτευμα το οποίον δεν επιζητεί ν’ αντιγράφη τους νόμους των άλλων ,αλλ’ είμεθα ημείς μάλλον υπόδειγμα εις τους άλλους παρά μιμηταί αυτών.Και καλείται μεν το πολίτευμα μας δημοκρατία ,λόγω του ότι η κυβέρνησις του κράτους ευρίσκεται όχι εις τας χείρας των ολίγων , αλλά των πολλών.Αλλά δια μεν των νόμων ασφαλίζεται εις όλους ισότης δικαιοσύνης για τα ιδιωτικά των συμφέροντα , ενώ υπό την έποψιν της κοινής εκτιμήσεως,έκαστος πολίτης προτιμάται εις τα δημόσια αξιώματα ,όχι διότι ανήκει εις ωρισμένην τάξιν, αλλά δια την προσωπικήν του αξίαν,εφόσον διακρίνεται εις κάποιον κλάδον…» ( Θουκυδίδης Ιστορίαι ΙΙ,37)
•  
• Στην Αθηναϊκή δημοκρατία ουσιαστικά  κυβέρνηση ήταν οι ομιλητές με τον οποίους  συμφωνούσε η πλειοψηφία των συμμετεχόντων στη συνέλευση για το συγκεκριμένο ζήτημα.
• Οι ομιλήτές όμως γώριζαν τους νόμους ,που σχετικα έλεγαν αν η εκκλησία του δήμου ψήφιζε κάτι που αργότερα φαινόταν οτι ήταν λάθος , έπρεπε η εκκλησία του δήμου να καταδικάσει με αυστηρή ποινή  αυτόν που είχε κάνει την σχετική πρόταση,γιατί είχε «παρέσυρει» την εκκλησία του δήμου. 
• Ο Περικλής ήταν  πανέξυπνος και φοβερός ρήτορας.Φαίνεται  η Αθηναϊκη δημοκρατία ήταν στα μέτρα του και έγινε για αυτόν η την δημιούργησε αυτός .  Και στην χειρότερη περίπτωση όταν τον κατηγορούσαν οι πολιτικοί του  αντίπαλοι έβρισκε ανάλογα  την κατάλληλη απάντηση  και  τελικά  ακολουθούσαν τα  χειροκροτήματα από το κοινό της Εκκλησίας του Δήμου.  Ο πολιτικός του αντίπαλος  και ολυμπιονίκης παλαιστής Θουκυδίδης είπε  αργότερα:Ακόμη και εάν τον έριχνα κάτω με τις ικανότητες πάλης που έχω, αυτός θα το αρνιόταν και θα το αρνιόταν τόσο υπομονετικά και εμφατικά, έτσι ώστε ακόμη και αυτοί που θα έβλεπαν να τον ρίχνω κάτω, θα είχαν πειστεί ότι ποτέ δεν τον έριξα κάτω. Ο Περικλής πέθανε στην αρχή του Πελοποννησιακού πολέμου το 429 π.χ.
• Ο πολιτικός του αντίπαλος Θουκυδίδης (όχι ο ιστορικός)  γνώρισε μία μεγάλη και αναπάντεχη ήττα. Το 442 π.Χ., εξοστρακίστηκε για δέκα χρόνια από την Αθήνα, γεγονός που έκανε τον Περικλή  απόλυτο ηγέτη της Αθήνας, σχεδόν μέχρι το θάνατό του. Όπως είπε ο ιστορικός και σύγχρονος του Περικλή, Θουκυδίδης:  “ Aι Αθήναι, μολονότι κατ’ όνομα δημοκρατία, εκυβερνώντο πραγματικώς από τον πρώτον των πολίτην»… «εγίγνετο τε λόγω μεν δημοκρατία ,έργω δε υπό του πρώτου ανδρός αρχή»   ( Θουκυδίδης Ιστορίαι ΙΙ,65)
• Η Αθηναϊκή δημοκρατία  διεκόπηκε   δύο  σχετικά βραχύβιες φορές, πρώτα  από το  πραξικόπημα του 411 π.Χ με μια βραχύβια ολιγαρχία, γνωστή ως Αρχή των Τετρακοσίων  και  το 404 .πχ. μετά το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου  που  οι νικητές Σπαρτιάτες ετοποθέτησσν στην εξουσία τους Τριάκοντα Τυράννους, μια ολιγαρχική κατοχική κυβέρνηση τριάντα ατόμων, η οποία  διήρκεσε μόνο 8 μήνες και ανατράπηκε  εύκολα από την πρώτη Δημοκρατική Άμυνα. Ειναι ενδιαφέρον  η συμφωνία  περιελάμβανε γενική αμνηστία,  και απαγόρευσε στον οποιοδήποτε να μεμφθεί το παρελθόν με την ποινή του θανάτου.

Η ιδιότητα του πολίτη στην αρχαία  Αθήνα

• Μόνο άρρενες ενήλικοι που είχαν ολοκληρώσει τη διετή (από τα 18 μέχρι τα 20) στρατιωτική τους θητεία είχαν το δικαίωμα να συμμετάσχουν και να ψηφίσουν στη συνέλευση.
• Στην Αθήνα, κάποιοι πολίτες ήταν περισσότερο δραστήριοι από άλλους και συμμετείχαν στα κοινά, στην άσκηση της εξουσίας και στην λειτουργία της δημοκρατίας.  Το πλήθος των οργάνων με τον αριθμό συμμετεχόντων και το εύρος των αποφάσεων του πολιτικού συστήματος δείχνουν ένα εύρος συμμετοχής που ξεπερνούσε σημαντικά οποιαδήποτε σύγχρονο σύστημα εξουσίας.
• Ο μέτοικος που είχε πλέον πολιτικά δικαιώματα ονομαζόταν ισοτελής. Σε τέτοια κατάσταση βρίσκονταν πολλοί κάτοικοι της Αθήνας. Ανάμεσα σε αυτούς: ο Λυσίας, ο Αριστοτέλης κ.ά. 

• Τα όργανα λειτουργίας των πολιτών ήταν τρία.
•  Η συνέλευση των πολιτών ή εκκλησία του Δήμου (σε ορισμένες περιπτώσεις με ελάχιστο όριο 6.000 ατόμων),

• Η βουλή των 500
• και τα δικαστήρια της Ηλιαίας (τουλάχιστον 200 άτομα, αλλά έφταναν τα 6.000, όταν συγκαλούνταν η ολομέλεια της).
• Τον 5ο αιώνα π.Χ. συχνά η εκκλησία συνερχόταν ως δικαστήριο για πολιτικές δίκες και δεν είναι σύμπτωση ότι ο ελάχιστος αριθμός για απαρτία στην εκκλησία και ο αριθμός της ετήσιας κληρωτίδας από την οποία κληρώνονταν οι δικαστές ήταν ο ίδιος (6.000)

Η Εκκλησία του Δήμου

• Τα κεντρικά γεγονότα της Αθηναϊκής δημοκρατίας ήταν οι συνεδριάσεις της εκκλησίας του Δήμου, σε αντίθεση με ένα κοινοβούλιο, τα μέλη  της εκκλησίας του δήμου δεν εκλέγονταν, αλλά συμμετείχαν όλοι οι έχοντες πολιτικά δικαιώματα όποτε και αν ήθελαν.
• Η εκκλησία είχε τουλάχιστον τέσσερις λειτουργίες:
• ψήφιζε εκτελεστικά ψηφίσματα (π.χ. για την έναρξη πολέμου ή απονομή της ιδιότητας του πολίτη σε έναν ξένο),
• εξέλεγε ορισμένους αξιωματούχους,
• νομοθετούσε
• και δίκαζε πολιτικά εγκλήματα

Η τυποποιημένη διάταξη ήταν η εξής:

 Οι ομιλητές εκφωνούσαν λόγους υπέρ και κατά μίας πρότασης και ακολουθούσε η ψηφοφορία υπέρ ή κατά της πρότασης συνήθως με ανάταση των χεριών. Σε αντίθεση με τα σύγχρονα κοινοβούλια, οι αγορεύσεις ήταν κατ’ ουσία προσπάθειες πειθούς των παρευρισκομένων. Παρόλο που μπορεί να υπήρχαν ομάδες  υποστήριξης διάφορων θέσεων, που μερικές φορές παρουσίαζαν μεγάλη διάρκεια, αναφορικά με κρίσιμα θέματα, δεν υπήρχαν οργανωμένα κόμματα ,  κυβέρνηση και αντιπολίτευση με τη σημερινή έννοια, όπως ισχύει στα σημερινα  κοινοβουλετικα συστήματα διακυβέρνησης. 

• Ουσιαστικά  κυβέρνηση ήταν οι ομιλητές με τους οποίοους  συμφωνούσε η πλειοψηφία των συμμετεχόντων στη συνέλευση για το συγκεκριμένο ζήτημα, έχει μεγάλη σημασία ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΖΗΤΗΜΑ.

• Τον 5ο αιώνα τουλάχιστο υπήρχαν ελάχιστα όρια στην εξουσία που ασκούνταν από την εκκλησία. Εάν η εκκλησία παραβίαζε έναν ήδη ισχύοντα νόμο με νέα της πράξη, το μόνο που μπορούσε να συμβεί ήταν η επιβολή ποινής σε εκείνον που είχε κάνει την πρόταση η οποία είχε γίνει αποδεκτή από τη συνέλευση. Εάν είχε ληφθεί κάποια λανθασμένη απόφαση, σύμφωνα με την άποψη του δήμου είχε συμβεί διότι είχε «παρασυρθεί».
• Η ψηφοφορία γινόταν συνήθως με ανάταση των χεριών (‘χειροτονία’) ενώ κάποιοι αξιωματούχοι έκριναν το αποτέλεσμα με βάση την οπτική παρατήρηση του πλήθους. Καθώς παρευρίσκονταν χιλιάδες άτομα η καταμέτρηση ήταν αδύνατη. Για μια μικρή κατηγορία ψηφοφοριών για τις οποίες απαιτούνταν ένας ελάχιστος αριθμός συμμετεχόντων (6.000), κυρίως για παροχή της ιδιότητας του πολίτη, χρησιμοποιούνταν σφαιρίδια, χρωματισμένα άσπρα για το ‘ναι’ και μαύρα για το ‘όχι’. Πιθανώς, στο τέλος της συνέλευσης, ο κάθε πολίτης έριχνε το ένα από τα δύο σε ένα μεγάλο πιθάρι, που στη συνέχεια σπαζόταν για να καταμετρηθούν οι ψήφοι. Για τον οστρακισμό  απαιτούνταν οι πολίτες να αναγράψουν το όνομα σε ένα κομμάτι ενός αγγείου, το όστρακο.

• Τον 5ο αιώνα, υπήρχαν 10 τακτικές συνελεύσεις της εκκλησίας κάθε χρόνο, μία κάθε μήνα, ενώ μπορούσαν να συγκληθούν και έκτακτες, όποτε προέκυπτε ανάγκη. Τον επόμενο αιώνα καθορίστηκαν σαράντα συνελεύσεις της εκκλησίας, τέσσερις κάθε μήνα, μία εκ των οποίων ονομαζόταν ‘κύρια εκκλησία’. Μπορούσαν ακόμη να συγκληθούν επιπλέον συναντήσεις, ιδίως καθώς ως το 355 π.Χ. υπήρχαν ακόμη πολιτικές δίκες που δικάζονταν από την εκκλησία.  . Υπήρχε ακόμη η τάση να συγκεντρώνονται οι τέσσερις συνελεύσεις στο τέλος κάθε μήνα.
• Η συμμετοχή στη συνέλευση ήταν προαιρετική. Τον 5ο αιώνα, δημόσιοι δούλοι, σχηματίζοντας μία ζώνη με ένα κόκκινο σκοινί κατεύθυναν τους πολίτες από την αγορά στον τόπο της συνέλευσης (την Πνύκα),. Ήταν μάλλον ένα μέτρο γρήγορης συγκέντρωσης του απαιτούμενου αριθμού συμμετεχόντων. Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 403 π.Χ., για πρώτη φορά εισήχθη η πληρωμή για τη συμμετοχή στην εκκλησία. Εξαιτίας αυτού παρουσιάστηκε ενθουσιασμός για τις συνελεύσεις. Μόνο οι πρώτοι έξι χιλιάδες που έφταναν γίνονταν δεκτοί και πληρώνονταν, ενώ το κόκκινο σκοινί χρησιμοποιούνταν πλέον για να συγκρατήσει τους αργοπορούντες. 

Η βουλή των 500

• Η βουλή των 500, το πολυπληθέστερο σώμα αξιωματούχων, αποτελούσε μια οργανωτική επιτροπή της εκκλησίας, ετοιμάζοντας νομοθετικά προσχέδια και καθορίζοντας τη θεματολογία της. Από το 487 π.Χ. οι 500 βουλευτές καθορίζονταν με κλήρωση, που λάμβανε χώρα μία φορά κάθε χρόνο. Ένας πολίτης μπορούσε να είναι μέλος της βουλής δύο φορές στη ζωή του. Κάθε πολίτης μπορούσε να καταθέσει προτάσεις στη βουλή. 
•  Κάθε μέρα του έτους ένας από τους βουλευτές με ΚΛΗΡΩΣΗ  ήταν αρχηγός του κράτους για αυτή τη μέρα (για παράδειγμα κρατούσε τα κλειδιά του ταμείου και τη σφραγίδα του κράτους και ήταν υπεύθυνος για την υποδοχή ξένων αποστολών και (τον 5ο αιώνα) προέδρευε στις συνελεύσεις της εκκλησίας και της βουλής).
• Έχει υπολογιστεί ότι περίπου το ένα τέταρτο του συνόλου των πολιτών πρέπει να κατείχε το αξίωμα κάποια στιγμή της ζωής του.
• Αυτή τη θέση του  ‘αρχηγού του κράτους  μπορούσε να την κατέχει ο καθένας  μια φορά στη ζωή του.

Τα δικαστήρια της Ηλιαίας

• Η Ηλιαία ήταν το κυριότερο δικαστήριο του αρχαίου αθηναϊκού κράτους. Επρόκειτο για δικαστήριο ενόρκων, μέλη του οποίου μπορούσαν να γίνουν όλοι οι γνήσιοι Αθηναίοι πολίτες άνω των 30 ετών, έπειτα από κλήρωση. Η βάση της δημοκρατίας ήταν ο έλεγχος κάθε πολίτη από το σύνολο των πολιτών, όπως και του συνόλου, από τον ίδιο πολίτη. Το να μετέχει κάποιος στην Ηλιαία δεν προϋπέθετε κάποια ιδιαίτερη μόρφωση, όμως η τριβή με το νομοθετικό έργο είχε ως αποτέλεσμα μιαν αρκετά καλή γνώση των νόμων.
• Η Ηλιαία αποτελούνταν από 6.000 δικαστές (“Ηλιασταί“), οι οποίοι προέρχονταν από τις 10 Φυλές της Αθήνας (κάθε Φυλή συμμετείχε με 600 μέλη). 1000 ήταν αναπληρωματικοί. λπ    Ο ηγεμών του δικαστηρίου συγκέντρωνε τα παράπονα και τις υποθέσεις προς εκδίκαση και όριζε μέσω κλήρωσης από ποιο τμήμα και σε ποιο μέρος θα εκδικαζόταν η υπόθεση.

Συνοπτικά και το τέλος της Δημοκρατίας

• Στην Αθηναϊκή δημοκρατία ουσιαστικά  κυβέρνηση ήταν οι ομιλητές με τον οποίους  συμφωνούσε η πλειοψηφία των συμμετεχόντων στη συνέλευση για το συγκεκριμένο ζήτημα.
• H δημοκρατία ελειτούργησε μόνο στην  αρχαία  Αθήνα  για 140 χρόνια , από το 462 π.Χ. έως το 322 π.Χ.Οι σπουδαιότεροι ηγέτες που το όνομα τους συνδέθηκε  με την δημοκρατία  και  επηρέασαν καταλυτικά   για την δημιουργία και την λειτουργια της είναι
• Ο Κλεισθένης το 508 π.χ. εισήγαγε  μέτρα του είχαν βάση την ισηγορία και την ισονομία  και έθεσε τις βάσεις της Δημοκρατίας
• Ο Πρωταγόρας  είναι ο θεωρητικός  και πατέρας της δημοκρατίας  που συνοπτικά και πειστικά  περιέγραψε  και δίδαξε τις αρχές της.
• Ο Εφιαλτης  και  ο Αρχέστρατος το  το 462 π.χ. κατηγόρησαν τους ευγενείς Αρεοπαγίτες για κακοδιαχείριση και η Εκκλησία του Δήμου ψήφισε την παραπομπή τους  και καταδίκη τους στα δικαστήρια της Ηλιαίας  και ουσιαστικά ίδρυσαν την Δημοκρατία.
• Ο Περικλής  (495 ή 494 π.Χ. – 429 π.Χ.), πρώτος μεταξυ ίσων, ενεθάρρυνε και οδήγησε  τους Αθηναίους να  δημιούργησουν  την «λαμπρή πεντηκονταετία» , το «χρυσό αιώνα»  και το «Ελληνικό Θαύμα».
• Ο Δημοσθένης (384 π.Χ. – 12 Οκτωβρίου 322 π.Χ.) ήταν Έλληνας πολιτικός και ρήτορας της αρχαίας Αθήνας.
•  Ένα χρόνο μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλέξανδρου 322 π.Χ.  οι στρατοκράτες επίγονοι  και ο Αντίπατρος νίκησαν στη μάχη της Κραννώνας, τους Αθηναίους και κατάργησαν οριστικά και τελεισίδικα την Αθηναϊκή Δημοκρατία. Ο Δημοσθένης  κυνηγημένος από τους στρατιωτες του Αντίπατρου αυτοκτόνησε την  12 Οκτωβρίου 322 π.Χ. , ουσιαστικα ήταν τελευταίος  δημοκρατικός ηγέτης της Αθηναϊκης Δημοκρατίας.
• Μετά την αυτοκτονία του Δημοσθένη το 322 π.χ.  πέθανε οριστικά η Αθηναϊκη δημοκρατία  και  επικράτησαν για χιλιετηρίδες οι στρατοκράτες επίγονοι, οι Ρωμαίοι έπαρχοι και οι συνεργάτες τους , οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες , οι Τούρκοι και Φράγκοι κατακτητές και οι κοτζαμπάσηδες.
• Ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος  είχε τελειώσει το 322 π.χ.   ανεπανόρθωτα και τελεσίδικα.

Το καλοκαίρι του 323 π.Χ. έφτασαν στην Αθήνα φήμες ότι πέθανε ο Αλέξανδρος. Όταν οι φήμες του θανάτου επιβεβαιώθηκαν, οι αντιμακεδόνες ρήτορες και στρατιωτικοί άρχισαν να ξεσηκώνουν τον λαό σε πόλεμο με εμπρηστικούς λόγους . Την αντιμακεδονική παράταξη  ηγούνταν οι ρήτορες Υπερείδης και Δημοσθένης.

Ο Λαμιακός Πόλεμος (323 π.Χ. – 322 π.Χ.) ήταν η σύγκρουση μεταξύ της Μακεδονίας και ορισμένων πόλεων-κρατών της νότιας Ελλάδας αμέσως μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Υπό την ηγεσία των Αθηναίων ο αντιμακεδονικός συνασπισμός είχε αρχικά επιτυχίες και ανάγκασε τον Αντίπατρο, που κατέβηκε για να τους αντιμετωπίσει, να κλειστεί στο φρούριο της Λαμίας (εξ ου και η ονομασία «Λαμιακός πόλεμος»). Οι Μακεδόνες όμως επικράτησαν πλήρως κατά θάλασσαν, και όταν ο Αντίπατρος πήρε ενισχύσεις από την Ασία, νίκησαν στη μάχη της Κραννώνας, 322 π.Χ.  με αποτέλεσμα να επιβληθεί και πάλι η μακεδονική κυριαρχία. Οι συνέπειες ήταν ιδιαίτερα σοβαρές για την Αθήνα, όπου το δημοκρατικό πολίτευμα καταργήθηκε και οι αντιμακεδόνες ρήτορες θανατώθηκαν.

Οι όροι της παράδοσης ήταν

• Το δημοκρατικό πολίτευμα καταργούνταν και γινόταν τιμοκρατικό, σύμφωνα με τους νόμους του Σόλωνα. 
• Η Αθήνα θα πλήρωνε τα πολεμικά έξοδα και πρόστιμο.
• Μακεδονική φρουρά θα εγκαθίστατο στη Μουνυχία.
• Αφαιρούνταν από τους Αθηναίους κτήσεις στο Αιγαίο
• Οι αντιμακεδόνες αρχηγοί θα παραδίνονταν στους νικητές.

Όλοι οι όροι της συνθήκης εφαρμόστηκαν.

Οι αντιμακεδόνες ηγέτες εξοντώθηκαν : ο Υπερείδης και τρεις ακόμη συνελήφθησαν στην Αίγινα και θανατώθηκαν. Οι στρατιώτες του Αντίπατρου  κυνήγησαν τον Δημοσθένη και τον βρήκαν στο ναό του Ποσειδώνα στην Καλαβρία, το πίσω ορεινό τμήμα του Πόρου. Για να μην τον πιάσουν, ήπιε δηλητήριο και πέθανε στις 12 Οκτωβρίου του 322 π.Χ.

Στη μάχη της Κραννώνας στη Θεσσαλία  το 322 π.Χ  τελείωσε οριστικά  ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος.

Το θέμα  μας ,Τι είναι Δημοκρατία και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…», καλύπτεται από τρία άρθρα. Το πρώτο και τρίτο άρθρο είναι στο παρακάτω σύνδεσμο. Δείτε τα  άλλα δύο σχετικά άρθρα για να έχετε καλύτερη και ολοκληρωμένη  ενημέρωση του θέματος

Τι είναι η  δημοκρατία  και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…»  Εισαγωγή 1- 3 ,18 Μαρτίου, 2023

Τι είναι και τι δεν είναι δημοκρατία , ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο..»  και τι κάνουμε σήμερα 3-3-26 Μαρτίου, 2023

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πηγές

Τι είναι η  δημοκρατία  και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…»  Εισαγωγή 1- 3 ,18 Μαρτίου, 2023

Τι είναι και τι δεν είναι δημοκρατία , ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο..»  και τι κάνουμε σήμερα 3-3-26 Μαρτίου, 2023

Θουκυδίδου Ιστορίαι ,Μετάφραση Ελευθερίου Βενιζέλου ,Ελληνικός Εκδοτικός Οργανισμός     

Πρωταγόρας-Η ντροπή και το δίκαιο είναι οι βασικές και καταλυτικές προϋποθέσεις της δημοκρατίας και της κοινωνίας. – astrosgr.com

Κ.Κατσιμάνης.   Πλάτων και Αριστοτέλης , Φιλοσοφική Ερμηνεία Επιλεγμένων Κειμένων  Gutenberg  Αθήνα 2003

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News   ftzivel – 21 Μαρτίου, 2023

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

  .

Το θέμα  μας ,Τι είναι Δημοκρατία και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…», καλύπτεται από τρία άρθρα. Το πρώτο  και δεύτερο άρθρο είναι στους παρακάτω συνδέσμους. Αυτό ειναι το τρίτο και τελευταίο άρθρο. Δείτε τα  άλλα δύο σχετικά άρθρα για να έχετε καλύτερη και ολοκληρωμένη  ενημέρωση του θέματος.

Αθηναϊκή  Δημοκρατία -Τι είναι η  δημοκρατία  και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…» 2- 3

Τι είναι και τι δεν είναι δημοκρατία , ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο..»  και τι κάνουμε σήμερα 3-3

H πραγματική, και μοναδική στην παγκόσμια ιστορία, δημοκρατία ελειτούργησε μόνο στην  αρχαία  Αθήνα  για 140 χρόνια , από το 462 π.Χ. έως το 322 π.Χ.. με δύο μικρά διαλείμματα. 

• Η λέξη δημοκρατία είναι σύνθετη από το ‘δήμος’ ( οι κάτοικοι μιας περιοχής )  και ‘κρατώ’ (έχω την ισχύ, εξουσία). Δηλαδή ο δήμος έχει την εξουσία. Στις λέξεις μοναρχία, ολιγαρχία   το  συνθετικό  «αρχία» προϋποθέτει ότι υπάρχει αρχή, δηλαδή άρχων που αποφασίζει για όλα, αντίθετα στη δημοκρατία ο δήμος έχει την εξουσία και αποφασίζει για το κοινά.
• Η λέξη αναφέρεται από  Ηρόδοτο  (484 π.Χ.–425 π.Χ./410 π.Χ.)  αλλά ίσως δεν χρησιμοποιήθηκε πριν το 440-430 π.Χ. Η λέξη  δεν χρησιμοποιήθηκε αρχικά  από τη στιγμή της γέννησης της δημοκρατίας, αλλά από το 460 π.Χ. γνωρίζουμε την ύπαρξη του ονόματος «Δημοκράτης», που αναφέρεται στους πολίτες  που απαιτούσαν στην Εκκλησία του Δήμου ίσα δικαιώματα για όλους.
• .
• Για πρώτη φορά στην Αθηναϊκή Δημοκρατία  μετά από το 462.π.χ. κατέστησαν ελεύθερες σε όλους  τα  Συμπόσια, Εορτές, Αγώνες, Φιλοσοφία, Θέατρο κ.λ.π,.Όλοι οι πολίτες συμμετείχαν  και απολάμβαναν τα αγαθά της πολιτείας.

Οι πρόγονοι της Δημοκρατίας     

Ο τύραννος Δράκων το 621 π.χ.από την πίεση των πολιτών  κατέγραψε για πρώτη φορά τους αυστηρούς νόμους του (δρακόντειους) σε μαρμάρινες πλάκες.Μεγάλη σημασία έχει ότι επιτέλους οι νόμοι ήταν γραπτοί  και δεν θα άλλαζαν όπως συνέφερε τους τότε άρχοντες.   

Ο Σόλων ( 639–559 π.Χ.) ήταν σημαντικός Αθηναίος νομοθέτης, φιλόσοφος, ποιητής και ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδος.

• Κατάργησε μέσω της Σεισάχθειας , το δικαίωμα των ισχυρών να δουλοποιούν τους δανειζομένους και τα μέλη των οικογενειών τους λόγω χρεών. 
• Παράγραψε τα χρέη των ιδιωτών μεταξύ τους και προς το κράτος.
• Για να ενθαρρύνει και να θεσμοθετήσει σαν  υποχρέωση  την συμμετοχή των πολιτών στα κοινά ,εισήγαγε νόμο  στο οποίο ο πολιτικά  «ουδέτερος» λόγω  δειλίας  ή καιροσκοπισμού  στιγματιζόταν  ως «άτιμος», και  έχανε τα πολιτικά του δικαιώματα.
• Για να να μειώσει τους “ουδέτερους” και  ταυτόχρονα να στείλλει καθαρό μήνυμα στην ολιγαρχία, θέσπισε  ότι σε περίπτωση τυραννίας οι πολίτες έπρεπε να παίρνουν τα όπλα είτε υπέρ είτε εναντίον της , με άλλα λόγια  πριν 2,500 χρόνια  θέσπισε το «114» του ανένδοτου και το δικαίωμα της νόμιμης αντίστασης κατά των σφετεριστών της εξουσίας.

Ο Κλεισθένης έθεσε τις βάσεις της Δημοκρατίας .

• Ο άρχων Κλεισθένης (570-507π.χ.)του γένους των Αλκμεωνιδών το 508 π.χ. για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία  εισήγαγε  μέτρα του είχαν βάση την ισηγορία και την ισονομία.
• Κατάργησε το προγενέστερο σύστημα κοινωνικής διαίρεσης ,αποδυνάμωσε τα γένη και τα μεγάλα τζάκια  και δημιούργησε σύμφωνα με χρησμό της Πυθίας δέκα  γεωγραφικές τεχνητές φυλές με στόχο την αποτροπή της πάλης των τάξεων.
• Διαχώρισε την τοπική δύναμη των φυλών με την μέθοδο των τριττύων, χώρισε την Αττική σε μεγάλο αριθμό δήμων και οι κάτοικοι απέκτησαν επώνυμο με βάση τον δήμο όπου ήταν εγγεγραμμένοι.Κάθε φυλή είχε ένα τμήμα παράλιο, ένα αστικό και ένα μεσόγειο.
• .Πολιτογράφησε όλους τους  μέτοικους  και  απελεύθερους κατοίκους της Αττικής με αποτέλεσμα να αποκτήσουν δικαιώματα Αθηναίου πολίτη.
• Αύξησε τον αριθμό των βουλευτών από τετρακόσιους σε πεντακόσιους, καθώς επίσης άλλαξε και τον τρόπο εκλογής τους.
• Για την προστασία τους πολιτεύματος από την τυραννίδα αντικατέστησε τον επώνυμο άρχοντα από την κορυφή της πολιτείας και στη θέση του όρισε ένα απλό βουλευτή από τους πεντακόσιους ,όπου άλλαζε κάθε ημέρα  και εκλεγόταν με κλήρο.
• Επιπλέον δημιούργησε την διαδικασία του οστρακισμού κατά την οποία οι πολίτες της Αττικής με βάση κάποια κριτήρια μπορούσαν να θέσουν σε εξορία άτομα που θεωρούσαν επικίνδυνα για το πολίτευμα.
• Τέλος ενίσχυσε τις αρμοδιότητες της Εκκλησίας του Δήμου όπου πλέον είχε την δυνατότητα να επικυρώνει ή να απορρίπτει αποφάσεις του Άρειου Πάγου που αφορούσαν καταδίκη σε θανατική ποινή.
• Όμως ο Κλεισθένης όπως και οι προηγούμενοι μεταρρυθμιστές δεν κατάργησαν το τιμοκρατικό σύστημα δηλαδή την κατάταξη των κατοίκων και των πολιτικών δικαιωμάτων τους, ανάλογα με το ετήσιο εισόδημά τους. Η οικονομική τάξη του κάθε Αθηναίου πολίτη, καθόριζε τη φορολόγησή του και κατ’ επέκταση τα πολιτικά του δικαιώματα.
• Οι τάξεις ήταν:
• Πεντακοσιομέδιμνοι,
• Ιππείς (Τριακοσιομέδιμνοι),
• Ζευγίτες (Διακοσιομέδιμνοι),
• Θήτες

Τα αξιώματα μετά τη μεταρρύθμιση του Κλεισθένη ήταν:

• Οι 10 άρχοντες που εκλέγονταν αποκλειστικά εκ των 500 μέδιμνων, ένας από κάθε φυλή.
• Η βουλή του Αρείου Πάγου (συμβούλιο των ευγενών) με καθήκον την εποπτεία της πολιτείας
• Η βουλή των 500 (50/κάθε φυλή) όπου μετέχουν πλέον οι τρεις ανώτερες τάξεις
• Η συνέλευση των πολιτών όπου συμμετέχουν όλοι οι πολίτες της Αθήνας
• Επί Κλεισθένη ουσιαστικα  δεν υπήρξε Δημοκρατία, ούτε τα αξιώματα ήταν προσβάσιμα σε όλους, ενώ υπήρχε και η μερική εκλογή, παρ’ όλα αυτά οι βάσεις της Δημοκρατίας είχαν τεθεί.

Από το 479 π.χ. αντιτιθέμενη στις μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη, στην Αθήνα εγκαθίσταται μια ιδιόμορφη ολιγαρχία καθώς, την εξουσία αναλαμβάνει το συμβούλιο των ευγενών, ο Άρειος Πάγος, επικαλύπτοντας τα καθήκοντα της εποπτείας και τις θεσπισμένες αρχές. Η ιδιότυπη και αναχρονιστική αυτή χούντα δημιούργησε ισχυρές αντιπάθειες, χωρίζοντας τους Αθηναίους σε ολιγαρχικούς και λαϊκούς.

Ο θεωρητικός και πατέρας της δημοκρατίας   Πρωταγόρας

O Πρωταγόρας ὁ Ἀβδηρίτης (περ. 490 π.Χ. – περ. 420 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας σοφιστής και διδάσκαλος ,είναι ο  θεωρητικός και πατέρας της δημοκρατίας.  Συνοπτικά και πειστικά   περιέγραψε τις αρχές της.

“Όταν στην Εκκλησία του Δήμου γινότανε  συζήτηση  περί “οικοδομίας  η ναυπηγείας ”  καλούνται  σαν σύμβουλοι αποκλειστικά  και μόνο  οι ειδικοί, δηλαδη οικοδόμοι  και ναυπηγοί . Εάν ένας άσχετος πολίτης προσπαθούσε  να  πεί  την γνώμη του  γι  αυτά  θα συναντούσε  την αποδοκιμασία  των παρευρισκομένων  με γιουχαίσματα  και αν επέμενε , θα  απομακρυνόνταν βίαια  με  εντολή  των  πρυτάνεων.”

“Όταν όμως η συζήτηση  αφορούσε την διακυβέρνηση  της πόλης  τότε ομιλούσαν όλοι  οι  απλοί πολίτες  ….. και οι άλλοι τους άκουγαν με μεγάλη προσοχή “…

Εμείς  καταλαβαίνουμε, όπως  τονίζουν πολλοί … “Tο δικαίωμα  και  το χρέος  όλων  των πολιτών  να  εκφράζουν  ελεύθερα  τις  απόψεις  τους (ισηγορία & παρρησία)  για θέματα που αφορούσαν την πόλη  αποτελούσε,  απαραίτητη  και  αναγκαία προϋπόθεση για την ομαλή  και  σωστή λειτουργία  της  δημοκρατίας

Την «αιδώ και την δίκη» «Σε όλους και να έχουν όλοι μερίδιο σε αυτές”

• Σύμφωνα με τον μύθο του Πρωταγόρα, ο Προμηθέας έκλεψε από τους θεούς Αθηνά και Ήφαιστο  και  έδωσε στους ανθρώπους την «έντεχνο σοφία συν πυρί». Η σοφία και η τέχνη επέτρεψε στον άνθρωπο να επιβιώσει από τα άγρια θηρία του πρωτόγονου περιβάλλοντος του αλλά ταυτόχρονα και να διαφοροποιηθεί από τα ζώα για να είναι ικανός να δημιουργήσει τον ανθρώπινο πολιτισμό.
• Αυτά μόνα τους, η σοφία και η τέχνη ,όμως  δεν ήταν αρκετά για να σωθούν οι άνθρωποι. Παρά όλα  αυτά ο Δίας από λύπη του για τους ανθρώπους που τους έβλεπε να χάνονται και η να τρώγονται μεταξύ τους, έστειλε τον Ερμή να δώσει στους ανθρώπους επιπλέον την «αιδώ και την δίκη» για να σωθούν και να ζουν οργανωμένα δίκαια και πολιτισμένα στις κοινωνίες τους.
• Αλλά ο Πρωταγόρας και ο Δίας συνεχίζουν  στα βαθιά νερά της δημοκρατίας.  Θυμίζουμε λέγαμε παραπάνω ο Δίας έλεγε στον Ερμή για τον τρόπο διανομής στους ανθρώπους της  αιδούς  και της δίκης.
• «Σε όλους και να έχουν όλοι μερίδιο σε αυτές. Αν σε αυτές είχαν λίγοι μερίδιο, όπως στις  άλλες τέχνες , τότε δεν θα υπήρχαν πόλεις»
• Και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία ο Δίας κατέληξε.
• «Και να επιβάλεις για λογαριασμό μου τον ακόλουθο νόμο: αυτόν που δεν μπορεί να έχει μερίδιο στην αιδώ και την δίκη  να τον σκοτώνουν, γιατί είναι αρρώστια  για τις πόλεις.»
• Ο πατέρας της δημοκρατίας Πρωταγόρας σκόπιμα υπερβάλλει για την θανατική ποινή, για να δείξει κραυγαλέα την σοβαρότητα της έλλειψης ντροπής και δικαίου στις κοινωνίες μας  και τις άσχημες συνέπειες  που έχουν γενικά.
• Δείτε στο παρακάτω σύνδεσμο τις απόψεις του σεβαστού καθηγητού μας Κ. Κατσιμάνη , που σε δύο σελίδες συνοπτικά περιγράφει την πεμτουσία της δημοκρατίας, 
• Ανθρωπισμός, δημοκρατία και παιδεία στον πλατωνικό Πρωταγόρα

Το θέμα  μας ,Τι είναι Δημοκρατία και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…», καλύπτεται από τρία άρθρα. Το πρώτο  και δεύτερο άρθρο είναι στους παρακάτω συνδέσμους. Αυτό ειναι το τρίτο και τελευταίο άρθρο. Δείτε τα  άλλα δύο σχετικά άρθρα για να έχετε καλύτερη και ολοκληρωμένη  ενημέρωση του θέματος.

Αθηναϊκή  Δημοκρατία -Τι είναι η  δημοκρατία  και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…» 2- 3

Τι είναι και τι δεν είναι δημοκρατία , ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο..»  και τι κάνουμε σήμερα 3-3

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News  ftzivel – 18 Μαρτίου, 2023

Πηγές  

Αθηναϊκή  Δημοκρατία -Τι είναι η  δημοκρατία  και ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…» 2- 3

Τι είναι και τι δεν είναι δημοκρατία , ποιός  «θα φτιάξει το ρωμέϊκο..»  και τι κάνουμε σήμερα 3-3

Πρωταγόρας-Η ντροπή και το δίκαιο είναι οι βασικές και καταλυτικές προϋποθέσεις της δημοκρατίας και της κοινωνίας. – astrosgr.com

Κ.Κατσιμάνης.   Πλάτων και Αριστοτέλης , Φιλοσοφική Ερμηνεία Επιλεγμένων Κειμένων  Gutenberg  Αθήνα 2003

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

Στο χάρτη παραπάνω η Βυζαντινή Αυτοκρατορία το 555 μ.χ. ήταν στο μεγαλέιο της ακμής της.

Δείτε τους συνδέσμους

Oι έμποροι όπλων και οι αριθμοί.

Την 29 Μαϊου 1453 «η Πόλις Εάλω», αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται σήμερα .

Το τέλος της Αμερικάνικης αυτοκρατορίας και το αίσχος των Λατίνων.

Η ηλεκτρονική κοινωνία μας, το μέλλον του κόσμου ,το “1984” και ο “Γενναίος Νέος Κόσμος “

Ενδιαφέροντα διεθνή νέα χωρίς σχόλια (2018-10-11)

Αυτός είναι ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης για αυτό.

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία μετά το 1204 τεμαχίστηκε σε μικρότερες «αυτοκρατορίες» με ασταμάτητους εμφυλίους πολέμους.

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία  το 1450  ήταν έτοιμη να παραδοθεί και να υποδουλωθεί στους εχθρούς της.

Οι τρείς χάρτες περιγράφουν κραυγαλέα τα μάθήματα της ιστορίας  που είναι πολύ επίκαιρα σήμερα, ο πόλεμος δεν τελείωσε.

Πίσω στην σελίδα Θέματα και Απόψεις

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

Από την ιστοσελίδα Αργολικά

«Αιδώς Αργείοι»: Τι σημαίνει, σε ποιους αναφέρεται, από πού προέρχεται η φράση

Συχνά αναφέρεται η φράση «Αιδώς Αργείοι» που σε απλά ελληνικά σημαίνει «Ντροπή (σας) Αργείοι». Χρησιμοποιείται απαξιωτικά ως επίπληξη σε ομάδες ανθρώπων όταν λένε ή κάνουν πράγματα ντροπιαστικά. Σπανιότερα η φράση χρησιμοποιείται για ατομική επίπληξη.

Η φράση αυτή ειπώθηκε αρκετές φορές στην Ιλιάδα του Ομήρου και αναφέρεται σε όλους τους Έλληνες και όχι μόνο στους καταγόμενους από το Άργος, καθώς «Αργείους» και «Δαναούς» αποκαλούσαν ολόκληρο το στράτευμα των Αχαιών.

Η πρώτη που φώναξε αυτή τη φράση είναι η Ήρα με τη φωνή του τελάλη Στέντορα (αυτού με τη …στεντόρεια φωνή) στην προσπάθειά της να παρακινήσει τους Έλληνες να δείξουν θάρρος στον αγώνα εναντίον των Τρώων, μετά την αποχώρηση του Αχιλλέα από τη μάχη. Ραψωδία Ε, στίχος 787: «αἰδώς Ἀργεῖοι κάκ᾿ ἐλέγχεα εἶδος ἀγητοί» Δηλαδή: Ντροπή σας! Κρίμα λέω στα κάλλη σας, Αργίτες τιποτένιοι.

Ο ίδιος ακριβώς στίχος («αἰδώς Ἀργεῖοι κάκ᾿ ἐλέγχεα εἶδος ἀγητοί» – Ντροπή σας! Κρίμα λέω στα κάλλη σας, Αργίτες τιποτένιοι) ακούγεται και από τον Αγαμέμνονα (Ραψωδία Θ, στίχος 228).

Με με την ίδια φράση επέπληξε ο Αίαντας τους Αχαιούς όταν φοβισμένοι είχαν καταπτοηθεί και ανέχονταν τους Τρώες να απειλούν με κάψιμο τα πλοία τους. Ραψωδια Ο, στίχος 503: «Αἴας δ’ ἑτέρωθεν ἐκέκλετο οἷς ἑτάροισιν. αἰδώς Ἀργεῖοι νῦν ἄρκιον ἤ ἀπολέσθαι» – Κι ο Αίαντας απέναντι έλεγε στους δικούς του: «Ντροπή Αργείοι! Το μόνο βέβαιο που τώρα μας περιμένει είναι να χαθούμε».

Τη φράση θα την πει και ο Ποδειδώνας (Ραψωδία Ν, στίχος 95): «αἰδὼς Ἀργεῖοι, κοῦροι νέοι».

Κείμενο από την ιστοσελίδα Αργολικά

ΑΡΧΙΚΗ

Αλλά καλύτερα ας  προσέξουμε τι μας έλεγε  ο μεγάλος εκπρόσωπος  του  Ελληνικού  διαφωτισμού , ο θεωρητικός και ο πατέρας της δημοκρατίας  Πρωταγόρας   που περιέγραψε συνοπτικά σε μια σελίδα τις δύο βασικές και καταλυτικές προϋποθέσεις της  δημοκρατίας  και της κοινωνίας,  την « αιδώ και δίκη» ( ντροπή και  δίκαιο).

Αυτά μόνα τους, η σοφία και η τέχνη , «έντεχνο σοφία συν πυρί» όμως  δεν ήταν αρκετά για να σωθούν οι άνθρωποι. Παρά όλα  αυτά ο Δίας από λύπη του για τους ανθρώπους που τους έβλεπε να χάνονται και η να τρώγονται μεταξύ τους, έστειλε τον Ερμή να δώσει στους ανθρώπους επιπλέον την «αιδώ και την δίκη» για να σωθούν και να ζουν οργανωμένα δίκαια και πολιτισμένα στις κοινωνίες τους.

Η ντροπή είναι το συναίσθημα του ανθρώπου για τις  συνήθως ανήθικες πράξεις του, που δεν γίνονται αποδεκτές  σύμφωνα με  τους άγραφτους  κανόνες συμπεριφοράς της κοινωνίας.

Το δίκαιο είναι ο σεβασμός των γραπτών νόμων , των δικαιωμάτων των άλλων ανθρώπων και η  αποδοχή από τον άνθρωπο να δίνει στους συνανθρώπους του αυτά που τους ανήκουν.

Η ντροπή και  δίκαιο συμβάλλουν στην εναρμόνιση των ανθρώπινων σχέσεων και εμπεδώνουν την κοινωνική συνοχή, αν και δεν ταυτίζονται με την πολιτική, αποτελούν ωστόσο απαραίτητες προϋποθέσεις για την κατάκτηση και την άσκησή της.

Σήμερα η κοινωνία έχασε  την αιδώ και την δίκη, την ντροπή  και το δίκαιο. Αλλά υπάρχουν και άλλα χειρότερα. Διαβάζουμε και ακούμε στο δημόσιο διάλογο και τον τύπο  καθημερινά  τούς “ειδικούς ”  που  έκαναν επιστήμη  και αλλάζουν την σημασία των λέξεων  και των γεγονότων , όπως τους συμφέρει καλύτερα, γιατί στην ουσία μιλάνε για το τομάρι τους , τους επιγόνους τους και τις δικές τους καρέκλες.

Ο Θουκυδίδης επισημαίνει επιγραμματικά τις στρεβλωτικές επιπτώσεις της  ηθικοπολιτικής  κρίσης στη χρήση της γλώσσας:  “και την ειωθυίαν  αξίωσιν των ονομάτων εις τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει”  άλλαξαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων, ανάλογα με το πώς τους συνέφερε.”

Αλλά ο Πρωταγόρας και ο Δίας συνεχίζουν  στα βαθιά νερά της δημοκρατίας.  Θυμίζουμε λέγαμε παραπάνω ο Δίας έλεγε στον Ερμή για τον τρόπο διανομής στους ανθρώπους της  αιδούς  και της δίκης.

«Σε όλους και να έχουν όλοι μερίδιο σε αυτές. Αν σε αυτές είχαν λίγοι μερίδιο, όπως στις  άλλες τέχνες , τότε δεν θα υπήρχαν πόλεις»

Αν θέλουμε να επιζήσουμε σαν κοινωνία και σαν έθνος πρέπει να ξανά βρούμε σύντομα το συναίσθημα της ντροπής και της δίκης του Πρωταγόρα…..

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News 

Από ftzivel10 Φεβρουαρίου, 2023

Πηγές

Πρωταγόρας-Η ντροπή και το δίκαιο είναι οι βασικές και καταλυτικές προϋποθέσεις της δημοκρατίας και της κοινωνίας.

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

Ο Ροβεσπιέρος, ο “Αδιάφθορος ” , τον καιρό της παντοδυναμίας του  έχει  θεσπίσει  και  ακολουθήσει πειστά την περιορισμένη θητεία της μιαsμέρας, γιατί ήξερε η εξουσία διαφθείρει.Όσο και να φαίνεται υπερβολικό , η εξουσία που είχε ήταν μόνο για μια μέρα και ανανεώτανε κάθε μέρα.

“Ο Ροβεσπιέρος  σήμερα  θεωρείται  αμφιλεγόμενο  πρόσωπο. Άλλοι τον θεώρησαν  δικτάτορα  και  άλλοι  καλό, φλογερό  και, κυρίως, υποδειγματικά  ηθικό  επαναστάτη.

Διασημότερη  είναι η εκδοχή  ότι επρόκειτο  περί  ενός  ανθρώπου απαράμιλλης  ηθικής  που  στην προσπάθειά  του  να πλάσει  έναν ιδανικό κόσμο όπως  τον φανταζόταν, αναγκάστηκε να εξολοθρεύσει  τους  εχθρούς του, τους οποίους  θεωρούσε  βαθύτατα διεφθαρμένους και  λαοπλάνους, αναδεικνύοντας  έτσι  την  αντίφαση  μεταξύ  του ιδεαλιστικού υπόβαθρου και της πρακτικής εφαρμογής  στον αδυσώπητο κόσμο της διαπάλης  για την εγκόσμια εξουσία.

Παρότι, λόγωτης προσωπικήςτουεντιμότητας, του ανεπίληπτου ιδιωτικού τουβίουκαιτου αδέκαστουχαρακτήρα του, είχε επονομασθείαπότουςομοϊδεάτες του “αδιάφθορος”, δε δίστασε  για την εδραίωση  του καθεστώτος  του, να στέλνει  καθημερινά  διά  του Επαναστατικού  Δικαστηρίου  στη  λαιμητόμο  κατά  δεκάδες  και  εκατοντάδες  Γάλλους  πολίτες  αντιφρονούντες, βασιλόφρονες, μετριοπαθείς, αναρχικούς, κλέφτες, ύποπτους, άνδρες, γυναίκες, ακόμη και παιδιά  καταδικασθέντες  με  συνοπτικές  διαδικασίες.”

Για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα δείτε το σύνδεσμο παρακάτω.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82_%CE%A1%CE%BF%CE%B2%CE%B5%CF%83%CF%80%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82

“Ο Μαξιμιλιανός  Ροβεσπιέρος, 6 Μαΐου 1758 – 28 Ιουλίου 1794)  ήταν Γάλλος πολιτικός, δεσπόζουσα μορφή της Γαλλικής Επανάστασης του 1789.

Γεννήθηκε  στην  πόλη Αρράς στις 6 Μαΐου 1758  και  καρατομήθηκε  στο Παρίσι στις 28 Ιουλίου 1794. Έζησε πολύ δύσκολα  και  φτωχικά παιδικά χρόνια, κατόρθωσε  όμως  να  σπουδάσει  Νομικά  στο Παρίσι  και  επανερχόμενος στη γενέτειρά του  άσκησε τη  δικηγορία  επιδιδόμενος συγχρόνως στη ποίηση, στη φιλολογία  και στη μουσική τέχνη, εκλεγόμενος μέλος της Ακαδημίας του Αρράς.

Το 1789  εξελέγη αντιπρόσωπος στη  Συνέλευση των Τάξεων  στην οποία δεν έτυχε αρχικώς  καμίας  διάκρισης  και  ιδιαίτερης προσοχής. Ο Μιραμπώ  μόνο, ο οποίος  παρακολουθούσε  τις  σχολαστικές  αγορεύσεις του Ροβεσπιέρου  είπε ότι: “αυτός ο νέος θα πάει μπροστά γιατί πιστεύει σε όσα λέει“. Τότε ο Ροβεσπιέρος  ήταν  ακόμη  μετριοπαθής  και υπέρ της βασιλείας, είχε  δε προτείνει  και την κατάργηση της  θανατικής  ποινής.

Είσοδοςστην πολιτική καιάνοδοςστηνεξουσία

Το 1789, όταν ακόμα  ήταν  εναντίον της  θανατικής  ποινής, ο Ροβεσπιέρος εξελέγη  αντιπρόσωπος  στη  Συνέλευση  των Τάξεων. Λίγο μετά ξεσπάει η Γαλλική Επανάσταση. Ο φίλος του Καμίλ Ντεμουλέν, δυναμικός  νεαρός φοιτητής (που καρατομήθηκε αργότερα κατ’ εντολή του Ροβεσπιέρου)  θα ηγηθεί  αυτών που  θα  φωνάξουν πρώτοι “Στη Βαστίλη!” και ο λαός  θα  καταλάβει το σύμβολο  της απολυταρχίας, τις φυλακές της Βαστίλης, στις 14 Ιουλίου 1789.

Τον επόμενο χρόνο (1790) ο Ροβεσπιέρος  εξελέγη  Πρόεδρος  της  αριστερής πτέρυγας των Ιακωβίνων. Μετά το 1791, ο “Αδιάφθορος”, όπως συνήθιζαν  να τον αποκαλούν, δεν έχει πλέον καμία αμφιβολία  για την ενοχή του Βασιλιά. Ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ δικάζεται και ο Ροβεσπιέρος έμελλε  να πει για την καταδίκη του: “Ο μεγαλύτερος εγκληματίας του κόσμου δεν πρέπει να δικαστεί, είναι ήδη καταδικασμένος!”. Η θανατική καταδίκη του  Βασιλιά  είναι  γεγονός και ο Λουδοβίκος  εκτελείται  στη γκιλοτίνα στις 21 Ιανουαρίου του 1793. Στις 2 Ιουνίου, με τον Ροβεσπιέρο  να ελέγχει  και  τη Συμβατική Συνέλευση, οι Ιακωβίνοι  θέτουν εκτός νόμου  τους  αντιπάλους  τους, Γιρονδίνους, και αναλαμβάνουν πλήρως την εξουσία

Τρομοκρατίακαινέα μέτρα

Ο Ροβεσπιέρος κυβέρνησε  για τους επόμενους μήνες σχεδόν δικτατορικά, στηριζόμενος σε νέα όργανα, όπως τα Επαναστατικά  Δικαστήρια, τα οποία δίκαζαν  και  έστελναν στη γκιλοτίνα  με συνοπτικές  διαδικασίες τους αποκαλούμενους  και “εχθρούς του λαού”, και  την  πανίσχυρη Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας. Αποτελούσε την “Τριανδρία” (της οποίας ήταν η ηγετική μορφή) μαζί με τους  στενούς  συνεργάτες  του  Σαιν Ζυστ και  Κουτόν

Πραξικόπημα9ηςΘερμιδόρκαιπτώσητουΑδιάφθορου.Τα νέα μέτρα προκάλεσαν  ακόμα  μεγαλύτερες  αντιδράσεις. Την 9η Θερμιδόρ  του έτους 2 της Επανάστασης, δηλαδή στις 27 Ιουλίου 1794, ο Ροβεσπιέρος εμφανίστηκε στη Συμβατική  Συνέλευση  και  ανέφερε ότι είχε στην κατοχή του κατάλογο με  εχθρούς του λαού, ανάμεσά τους  και μέλη της Συνέλευσης, τους οποίους όμως δεν ανέφερε. Αυτό σήμαινε σύλληψη  και  εκτέλεσή τους με συνοπτικές διαδικασίες. Φοβούμενοι  ότι  μπορεί  να  είναι κι αυτοί στη λίστα, τα περισσότερα μέλη-βουλευτές της Συμβατικής  προκάλεσαν  πανδαιμόνιο  και δεν άφησαν το δικηγόρο από το Αράς να μιλήσει. Ούτε ο φίλος του, Σαιν Ζυστ, εξέχων ρήτορας που  παρέσυρε  τα πλήθη, μπόρεσε να πει  κάτι. Αντιθέτως, ένα μέλος της Εθνοσυνέλευσης  τον  προκάλεσε  να  πει  τα ονόματα, αναγκάζοντας τον Ροβεσπιέρο  να  αιφνιδιαστεί  και  να  ψελλίσει  διάφορες  δικαιολογίες, κατόπιν των  οποίων  πολλά  μέλη  απαίτησαν τη σύλληψή  του  ως εχθρού της ενότητας του λαού. Επρόκειτο  για  καλά οργανωμένη συνωμοσία, που μέσα σε λίγες στιγμές  αποκαθήλωσε  τον  μόλις  πριν  λίγο  πανίσχυρο  τύραννο.

Ο Ροβεσπιέρος και οι φίλοι του, αντιλαμβανόμενοι το δυσμενές  για  αυτούς κλίμα, θα φύγουν με δυσκολία από το χώρο της Συμβατικής Συνέλευσης  και θα πάνε στο δημαρχείο. Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, φάνηκαν αδύναμοι την κρίσιμη εκείνη  στιγμή καθώς και  εξαιρετικά άτυχοι. Αντί  να  προστρέξει  σε στρατιωτικές  δυνάμεις  που  ακόμα  ήλεγχε, ο Ροβεσπιέρος  κατέφυγε στο δημαρχείο, όπου  δεν  υπήρχαν  στρατιωτικές  δυνάμεις. Επίσης, ο αρχηγός του σώματος που  έτρεξε  προς  βοήθειά  του  ήταν, αν και γενναίος αξιωματικός, μέθυσος  και ανεύθυνος, με αποτέλεσμα  η βοήθεια να καθυστερήσει την ώρα που οι  πιο  πολλές  μονάδες  ήταν  πιστές στο Ροβεσπιέρο  και  μπορούσε  ακόμα να ελέγξει τα γεγονότα.

Τελικώς, η χωροφυλακή  πραγματοποίησε  έφοδο στο Δημαρχείο  για να τον συλλάβει, όπου, σύμφωνα  με  μία εκδοχή, ένας  νεαρός  χωροφύλακας, ονόματι Μερντά, θα  τσακίσει  με μια πιστολιά το σαγόνι του Ροβεσπιέρου. Επικρατέστερη όμως  είναι  η εκδοχή  ότι  ο Ροβεσπιέρος  αυτοτραυματίστηκε. Όπως  και να έχει, μόλις  τσακίστηκε  το  πηγούνι του “Αδιάφθορου”, ο Σαιν Ζυστ δεν έφερε  επιπλέον  αντίσταση, ο Κουτόν  κύλησε  με το αναπηρικό του  καροτσάκι  να ξεφύγει  και  κόντεψε να σκοτωθεί  γλυστρώντας  στις σκάλες, ο Λε Μπα αυτοκτόνησε  ενώ ο αδελφός του, Αυγουστίνος Ροβεσπιέρος, τραυματίστηκε προσπαθώντας  να διαφύγει  από το μπαλκόνι του δημαρχείου  πηδώντας από αρκετό  ύψος  στο πλακόστρωτο (δε σκοτώθηκε, γιατί έπεσε επάνω σε δύο ανθρώπους), την ώρα  που ο λαός  παρακολουθούσε  τα δραματικά  τεκταινόμενα παγωμένος.

Πολλοί  άνθρωποι, υποστηρικτές  του  Ροβεσπιέρου, ξεσηκώθηκαν  και ζήτησαν την  αποφυλάκισή του, ενώ ο  ίδιος έμοιαζε  πλέον με  λαβωμένο  αγρίμι, αιφνιδιασμένος  καθώς  ήταν  από  την απρόσμενη   τροπή  των  γεγονότων, καταματωμένος, με  σκισμένα ρούχα. Τελικώς, φυλακίστηκε  στην  Κονσιερζερί, δίπλα  από  το κελί  όπου  είχε φυλακιστεί  παλαιότερα η  Μαρία  Αντουανέτα.  Από  εκεί  έβγαινε  κανείς  μόνο  για  καρατόμηση.”

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στους  συνεργάτες  μας    Astros Kynouria News

Πίσω στην Αρχική σελίδα

Πίσω στην σελίδα Σχόλια και Απόψεις

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Επαναλαμβάνουμε προηγούμενη παρέμβαση που ακόμα σήμερα είναι επίκαιρη,  προσθέτουμε τους αριθμούς από που βρίσκουν τα χρήματα οι έμποροι των όπλων και σκεπτόμαστε τις συνέπειες που έχουν οι παράλογες στρατιωτικές δαπάνες στη ζωή μας.  

«Όταν οι πλούσιοι κάνουν πόλεμο, οι φτωχοί πεθαίνουν»…Ζαν Πωλ Σαρτρ

«Οι βομβαρδισμοί αμάχων  πάντοτε,  όπου και αν γίνονται  στον κόσμο,  είναι εγκλήματα πολέμου. Τα φονικά  όπλα σκουριάζουν από την αχρηστία και στην θέση τους παράγονται καθημερινά καινούργια περισσότερο δαπανηρά. Οι άμαχοι εγκαταλείπουν μια ζωή μέσα στις φλόγες και τα ερείπια  και  γίνονται πρόσφυγες σε άγνωστους τόπους . Τα  παγκόσμια χρηματιστήρια υποχωρούν , ολόκληρος ο κόσμος  πληρώνει τα σπασμένα με την ακρίβεια.  Οι πολεμικές βιομηχανίες  ευημερούν και οι στρατοκράτες πάντοτε πουλάνε όπλα για μεγαλύτερα κέρδη. «Υπερτερεί συντριπτικά ο πόλεμος….»  και ο παραλογισμός … και « ο πόλεμος είναι ειρήνη»…..» 

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ή ΑΕΠ) (αγγλ. gross domestic product – GDP) αποτελεί το κυριότερο μακροοικονομικό μέγεθος. Ο βασικός στόχος μέτρησής του είναι η απόκτηση ενός μέτρου της συνολικής ποσότητας αγαθών και υπηρεσιών που παράγονται για την αγορά σε μία δεδομένη χώρα κατά μία δεδομένη χρονική περίοδο.

Από την ιστοσελίδα  Trading Economics  διαβάζουμε το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) για το έτος 2021 για όλες τις χώρες του κόσμου σε Αμερικάνικα δολάρια  (USD).

Το παγκόσμιο ΑΕΠ είναι 95,549 δισεκατομμύρια Αμερικάνικα δολάρια  (USD).

Το ΑΕΠ των είκοσι πλουσιότερων χωρών του κόσμου ( G20) είναι 77,389 δισεκατομμύρια Αμερικάνικα δολάρια  (USD) η το 81% του πακόσμιου ΑΕΠ.

Το ΑΕΠ των  χωρών φίλων της δύσης από τους  G20 είναι 48,969 δισεκατομμύρια Αμερικάνικα δολάρια  (USD) η το 63.3 % από το συνολικό ΑΕΠ των χωρών του G20 που είναι 77,389 USD.

Το ΑΕΠ των μεγαλύτερων  χωρών φίλων της δύσης είναι 54,720  δις  USD (υπάρχουν και άλλες μικρότερες χώρες ).

Το ΑΕΠ της Αμερικής είναι 22,996  δις  USD

To ΑΕΠ της Ευρωζώνης είναι 14,493 δις  USD

Το ΑΕΠ της Ρωσσίας είναι 1,776 δις  USD

Το ΑΕΠ της Ουκρανίας  είναι 200 δις USD

Το ΑΕΠ της Ελλάδος   είναι 216 δις  USD

Το ΑΕΠ της Τουρκίας   είναι 815  δις  USD

Στρατιωτικές δαπάνες 5% του ΑΕΠ.

Ρωσσία 1,776 ,το 5% του ΑΕΠ 5%  είναι  89 δις  USD

Αμερική 22,996 το 5% του ΑΕΠ 5% είναι  1,150 δις  USD η 13 φορές περισσότερο από την Ρωσσία.

Δύση 54,720 , το 5% του ΑΕΠ 5%  είναι  2,736  δις  USD η

η 31 φορές περισσότερο από την Ρωσσία.

«Υπερτερεί συντριπτικά ο πόλεμος»….. Οι πολεμικές βιομηχανίες  ευημερούν , οι στρατοκράτες πάντοτε πουλάνε όπλα για μεγαλύτερα κέρδη και οι λαοί υποφέρουν.

Αναρωτιόμαστε ποιές θα είναι οι συνέπειες αυτού του παραλογισμού και ποιός τελικά θα τα πληρώσει.

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News 

Πηγές

«Όταν οι πλούσιοι κάνουν πόλεμο, οι φτωχοί πεθαίνουν»… (astros-kynourianews.gr)

https://tradingeconomics.com/country-list/gdp

Αναμφισβήτητα ,τα δύο σπουδαιότερα μνημεία του δήμου μας , ο «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και η πλάκα της σχολής Καρυτσιώτη στον Αγιάννη.

Φίλες και φίλοι πολίτες του δήμου μας.

Από το 2015, ασχοληθήκαμε με την πρόσβαση  των αρχαιολογικών  χώρων και με τις πινακίδες των δρόμων μας ,με αναφορές και παρεμβάσεις,με μιά σχετική επιτυχία.ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΑΣ και χρειαζόμαστε  την βοήθεια σας,σας παρακαλούμε βοηθήστε μας.

Στη προσπάθεια αυτή,  δημιουργήσαμε τις ιστοσελίδα astrosgr.com  με εκατονταδες χιλιάδες αναγνώστες σε όλο το κόσμο,  για να προβάλουμε  την Θυρεάτιδα Γή (Θυρέα) και τους γείτονες μας, για να ανοίξουμε το  Αρχαιολογικο Μουσείο Άστρους και τον  «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων , και για να αναρτήσει ο δήμος μας  στην ιστοσελίδα του δήμου δύο φωτογραφίες με δύο λέξεις για τα δύο σπουδαιότερα μνημεία του δήμου μας , τον «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και την πλάκα της σχολής Καρυτσιώτη στον Αγιάννη.

Με ιδιαίτερη χαρά αναφέρουμε στις ιστοσελίδες μας

 Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γη/Dedicated to Thyreatis Land

Γιατί δημιουργήσαμε το AstrosGr.com – astrosgr.com

Παρακαλούμε όλους τους φίλους μας με κάθε τρόπο να προσθέσουν το όνομα τους στην παράκληση μας ,που θα καταθέσουμε δημόσια και θεσμικά στο δήμαρχο μας τον Ιανουάριο 2023 και επίσης θα δημοσιεύσουμε στον τοπικό ηλεκτρονικό τύπο , στο διαδίκτυο  στις ομάδες Ο Άγιος Ιωάννης ( Αγιάννης) Κυνουρίας και Το ιστορικό Άστρος Κυνουρίας  , στην ιστοσελίδα astrosgr.com   και    σε άλλες ομάδες και σελίδες ΠΑΝΤΟΥ , για να το μάθει και η κουτσή κουρούνα…

Η συλλογή  των ονομάτων θα γίνει ηλεκτρονικά, με εμαιλ στο ierosxoros@rogers.com, με like η love,  στις αναρτήσεις στο ΦΒ, με μηνύματα στο ΦΒ Messenger .

Σας παρακαλούμε κοινοποιήσετε αυτή την προσπάθεια και ρωρήστε πέντε φίλους σας να μα βοηθήσουν καί επίσης οι πέντε φίλοι σας να ρωτήσουν και αυτοί πέντε φίλους τους…. για να περάσουμε ένα βροντερό μήνυμα.

Σας ευχαριστούμε ΝΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΚΑΛΑ. Μπορούμε καλύτερα.

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

==================================

ΑΠΑΙΤΗΣΗΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΜΑΣ

Κύριε δήμαρχε μπράβο για τις ενέργεις σχετικά με τον χώρο του Μουσείου και της Εθνοσυνέλευσης.Σας παρακαλούμε μην ξεχάσετε και την ιστοσελίδα του δήμου μας.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ σύμφωνα με το εκλογικό πρόγραμμα σας, να αναρτήσετε  σχεδόν χωρίς χρήματα στην ιστοσελίδα του δήμου μας, δύο φωτογραφίες με δύο λέξεις για τα δύο σπουδαιότερα μνημεία του δήμου μας , τον «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και την πλάκα της σχολής Καρυτσιώτη στον Αγιάννη ( υπάρχουν και εθελοντές).

Θα είναι κρίμα στην γιορτή για τα διακόσια χρόνια το 2023 για την Β’ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων , να μην υπάρχει στην ιστοσελίδα του δήμου μας μια φωτογραφία  με δύο λέξεις για την εθνοσυνέλευση, αυτό δεν θα το συγχωρέσει ποτέ η τοπική κοινωνία.

Ευχόμαστε να καταλαβαίνετε την σπουδαιότητα της προβολής του τόπου μας στην ιστοσελίδα του δήμου μας και να ενεργήσετε σύντομα ανάλογα και αποτελεσματικά.

Με εκίμηση

(Επίθετο, όνομα.χωριό)

Γιάννης Κουρόγιωργας από την διασπορά

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

Αφιερώνουμε το κείμενο στους φίλους του θεάτρου της τοπικής κοινωνίας μας. Σας ευχαριστούμε, να είσαστε καλά.

Από ,

ΕΡΤ Αρχείο: 40 χρόνια από τον θάνατο του Δημήτρη Ροντήρη

Ο Δημήτρης Ροντήρης, ένας από τους πλέον σημαντικούς Έλληνες θεατρικούς σκηνοθέτες, γεννήθηκε το 1899 στον Πειραιά και το 1915 εγκατέλειψε τη φοίτησή του στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων για να φοιτήσει για επίσης μικρό διάστημα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών μέχρι να ξεκινήσει το 1918 τις σπουδές του στη νεοσύστατη Δραματική Σχολή της Εταιρείας Ελληνικού Θεάτρου και ακολούθως στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών.Ο Δημήτρης Ροντήρης έφυγε από τη ζωή στις 20 Δεκεμβρίου 1981

Ο κριτικός θεάτρου Κώστας Γεωργουσόπουλος μιλάει για την προσωπικότητα και τις καταβολές του Ροντήρη, αναλύει το έργο του και επικεντρώνεται στη μελέτη του και στην διαμόρφωση της μεθόδου του για την ερμηνευτική προσέγγιση του αρχαίου δράματος. Εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο ο Ροντήρης δίδασκε το αρχαίο δράμα και επέτρεπε στους ηθοποιούς να προσεγγίσουν την ουσία του ρόλου τους ως τμήμα ενός όλου. Επίσης εξηγεί τη σημασία της λέξης και του ρυθμού στη μέθοδο του Ροντήρη, αναλύει τη μουσική δομή που έπλαθε για κάθε ρόλο και μιλάει για το δίπτυχο ποιητικός λόγος και ερμηνευτική τεχνική στο οποίο ο Ροντήρης στήριζε τη σκηνοθετική του προσέγγιση. Ο Μάνος Κατράκης και η Ασπασία Παπαθανασίου θυμούνται τη μαθητεία και τη συνεργασία τους με τον Ροντήρη και διαβάζουν με τη “ροντηρική” μέθοδο αποσπάσματα από αρχαίες τραγωδίες».

Την δεκαετία του 1960 είχαμε την τύχη να δούμε το «Τέλος του παιχνιδιού» του Σάμιουελ Μπέκετ  σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν, που μας άφησε μουγγούς για μερικές βδομάδες….  Την ίδια εποχή οι φίλοι μας, μαθητές του μεγάλου δάσκαλου Δημήτρη Ροντήρη, μας είχαν προσκαλέσει  να παρακολουθήσουμε τις «ιεροτελεστίες του», σε ένα μικρό διαμέρισμα πίσω από το Χίλτον παρουσία του Κώστα Γεωργουσόπουλου και λίγων μαθητών, που  όλοι άκουγαν το μεγάλο δάσκαλο με ανοικτό το στόμα. Είμαστε τυχεροί που γνωρίσαμε τους μεγάλους δάσκαλους του θεάτρου και ακόμα παραμιλάμε πότε πότε…..

Από το Επιτάφιο του Περικλέους ,Θουκυδίδης

38.Καὶ μὴν καὶ τῶν πόνων πλείστας ἀναπαύλας τῇ γνώμῃ  ἐπορισάμεθα, ἀγῶσι μέν γε καὶ θυσίαις διετησίοις νομίζοντες ἰδίαις δὲ κατασκευαῖς εὐπρεπέσιν»,

«Αλλ΄επί πλέον επρονοήσαμεν κατά πολλόυς τρόπους και δια την ανάπαυσιν του πνεύματος από τους κόπους.Διότι έχωμεν και αγώνας και ιεράς  πανηγύρεις καθιερωνένας καθ όλον το έτος και κατοικίας ευπρεπείς”

Στην αρχαία Αθήνα ,για να λειτουργούν  σωστά  οι θεσμοί της δημοκρατίας,  η Αθηναϊκή δημοκρατία είχε  θεσπίσει  με την νομοθεσία  «τα θεωρικά». 

Tα θεωρικά ήταν χρήματα που έδινε το αρχαίο αθηναϊκό κράτος στους άπορους πολίτες, για να μπορούν να παρακολουθήσουν τις θεατρικές παραστάσεις στις μεγάλες γιορτές του δήμου. Ο θεσμός, που αποδίδεται στον Περικλή, είναι ενδεικτικός της σημασίας που προσέδιδαν οι Αθηναίοι στον ρόλο του θεάτρου. 

Από τον Κυριάκο Αμανατίδη

«Στην Αθήνα κατά την περίοδο εκείνη δεν υπήρχε συστηματική δημόσια παιδεία, με την έννοια που την εννοούμε σήμερα, οι Αθηναίοι που δεν είχαν την οικονομική ευχέρεια να προσφεύγουν στους σοφιστές που έκαμναν και το δάσκαλο επί πληρωμή, την στοιχειώδη τους εκπαίδευση την αποκτούσαν με τη συμμετοχή τους στην Εκκλησία του Δήμου, στη Βουλή, στα Δικαστήρια και στο θέατρο.»

Σήμερα στη τοπική κοινωνία μας οι  φίλοι του θεάτρου έχουν αντικαταστήσει το σύγχρονο ελληνικό κράτος και κάνουν το κατά δύναμη για να μορθώσουν και να διασκεδάσουν τους συμπολίτες μας. Δεν αναφέρουμε τίποτα για τις αρχαίες  «χορηγίες» , το συμπεράσματα είναι δικά σας.

Θέλουμε να τονίσουμε στη Αθηναϊκή δημοκρατία, οι πολίτες την στοιχειώδη τους εκπαίδευση την αποκτούσαν με τη συμμετοχή τους στους δημοκρατικούς θεσμούς,  την Εκκλησία του Δήμου, τη Βουλή, τα Δικαστήρια και το Θέατρο.

Παραθέτουμε το παρακάτω ενδιαφέρον και πολύ κατατοπιστικό άρθρο για το θέατρο στην Αθηναϊκή δημοκρατία , ο τονισμός είναι δικός μας.

Μέρος τρίτο: Αρχαίο δράμα και δημοκρατία

ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΑΜΑΝΑΤΙΔΗ

14 April 2012 3:15pm

FacebookTwitter: @NeosKosmosInstagram

Όπως ανέφερα την περασμένη εβδομάδα, το θέατρο στην Αθήνα, όπως αντιπροσωπευόταν από τον Αισχύλο, τον Σοφοκλή και τον Ευριπίδη, έφτασε στο απόγειό του κατά τη διάρκεια του 5ου αιώνα π.Χ.

Στο πλαίσιο της ελληνικής ιστορίας ο 5ος π.Χ. αιώνας έχει χαρακτηρισθεί ως ο «χρυσούς αιώνας» της αρχαιότητας, λόγω των επιτευγμάτων υψηλού επιπέδου σε ένα πολύ ευρύ τομέα πολιτισμικών δραστηριοτήτων κατά τη διάρκεια της αθηναϊκής δημοκρατίας, κύριος εκφραστής της οποίος ήταν ο Περικλής. Τα επιτεύγματα εκείνα επηρέασαν καθοριστικά τον Δυτικό πολιτισμό στην εξελικτική του πορεία ανά τους αιώνες.

Εκτός από τον αρχικό θρησκευτικό ρόλο του δράματος, καθώς συνδεόταν με τον θεό Διόνυσο, η αθηναϊκή πολιτεία αναγνώριζε και τον ψυχαγωγικό, παιδαγωγικό, ηθικοπλαστικό και πολιτικό του ρόλο. Στην περίπτωση των τραγωδιών, παρακολουθώντας τις πράξεις των κυρίων προσώπων, οι θεατές συνειδητοποιούσαν τις συνέπειες που προκύπτουν από την αλαζονεία και την υπερβολή σε προσωπικό επίπεδο, καθώς και από την υπεροψία των πολιτικών αρχηγών που ταύτιζαν το πρόσωπό τους με το πολίτευμα, εκτρεπόμενοι έτσι σε πράξεις απολυταρχικές και τυραννικές.

Η πολιτεία, από την πλευρά της, αναγνωρίζοντας την αισθητική και παιδαγωγική αξία του ελληνικού δράματος, παράλληλα με το θρησκευτικό τελετουργικό του χαρακτήρα, είχε καθιερώσει τα «θεωρικά», δηλαδή το αντίτιμο του εισιτηρίου που δινόταν στους άπορους Αθηναίους, για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν τις θεατρικές παραστάσεις, οι οποίες γίνονταν την άνοιξη, και κρατούσαν τρεις ημέρες.

Διαπιστώνουμε από αυτό πως το αρχαίο δράμα στην Αθήνα του 5ου π.Χ. αιώνα δεν ήταν μόνο μια μορφή τέχνης με αποκλειστικά ψυχαγωγικούς στόχους, αλλά και ένας κοινωνικός θεσμός που αποσκοπούσε στην καλλιέργεια των δημοκρατικών ιδεωδών, και στο συναίσθημα ότι τα συμφέροντα των πολιτών και η προάσπιση της πολιτείας σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα συμπίπτουν.

Επιπλέον, δεδομένου ότι στην Αθήνα κατά την περίοδο εκείνη δεν υπήρχε συστηματική δημόσια παιδεία, με την έννοια που την εννοούμε σήμερα, οι Αθηναίοι που δεν είχαν την οικονομική ευχέρεια να προσφεύγουν στους σοφιστές που έκαμναν και το δάσκαλο επί πληρωμή, την στοιχειώδη τους εκπαίδευση την αποκτούσαν με τη συμμετοχή τους στην Εκκλησία του Δήμου, στη Βουλή, στα Δικαστήρια και στο θέατρο.

Με τη δυνατότητα που η αθηναϊκή δημοκρατία έδινε στους Αθηαίους πολίτες για άμεση συμμετοχή στην Εκκλησία του Δήμου, στα δικαστήρια και στο σώμα της εκτελεστικής εξουσίας, το αρχαίο δράμα με την αντιπαράθεση των ιδεών που πρόβαλλε, και με την κριτική σκέψη που ενθάρρυνε, συμπλήρωνε τους δημόσιους δημοκρατικούς θεσμούς στην καλλιέργεια μιας συνείδησης συλλογικότητας, απαρτιζόμενη από άτομα με έντονα ανεξάρτητη προσωπικότητα. Και αυτό καθιστούσε την αθηναϊκή δημοκρατία τόσο διαφορετική από την Σπάρτη, η οποία απαιτούσε την πνευματική και πολιτική ομοιομορφία των πολιτών της.

Μέσα σε αυτό το κλίμα δημιούργησαν τα έργα τους οι τρεις μεγάλοι δραματικοί ποιητές, Αισχύλος, Σοφοκλής και Ευριπίδης. Λέω ποιητές, και όχι απλώς θεατρικοί συγγραφείς, γιατί οι τραγωδίες ήταν μια νέα μορφή ποίησης για την εποχή τους, μετά την επική και τη λυρική ποίηση.

Η δραματική ποίηση του 5ου π.Χ., με τα δύο είδη που την απάρτιζαν, την τραγωδία και το σατυρικό δράμα – η κωμωδία αναπτύχθηκε αργότερα – υπήρξε η συνέχεια του Διθυράμβου που είχε καλλιεργήσει ο Θέσπης κατά τον 6ο π.Χ. αιώνα. Βέβαια οι τρεις προαναφερμένοι δραματικοί ποιητές εισήγαγαν πολλές καινοτομίες, μέχρι που το αρχαίο δράμα πήρε τη μορφή που παρατηρούμε στα διασωθέντα έργα.

Εκτός από τις καινοτομίες που επέφερε καθένας από τους τρεις δραματικούς ποιητές, στα έργα ενός εκάστου παρατηρούνται ιδιομορφίες που τα διαφοροποιούν από τα έργα των άλλων στη δομή, στη θεματολογία και στην αναπαράσταση των κυρίων προσώπων.

Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΩΝ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ 5ΟΥ Π.Χ. ΑΙΩΝΑ

Το γεγονός ότι το αθηναϊκό θέατρο ήταν ενταγμένο στις δημόσιες εορτές της αθηναϊκής δημοκρατίας, σκοπός των οποίων ήταν η παροχή αναψυχής υψηλής στάθμης στους Αθηναίους, πιστοποιεί τη σημασία που η αθηναϊκή δημοκρατία απέδιδε στο θέατρο, και συγκεκριμένα στο δράμα.

Είναι άκρως ενδιαφέρουσα η διαπίστωση ότι η βαθμιαία διαμόρφωση του θεάτρου, και οι μετασχηματισμοί που έγιναν στα δύο είδη του αθηναϊκού δράματος (τραγωδία και σατυρικό δράμα), αλλά στην κωμωδία, κατά τη διάρκεια του 5ου π.Χ. αιώνα, συνέπεσαν με την πορεία που είχε ακολουθήσει η αθηναϊκή δημοκρατία. Ως εκ τούτου, μπορούμε βάσιμα να πούμε πως μεταξύ του αρχαίου δράματος και της αθηναϊκής δημοκρατίας υπήρχε μια αιτιώδης σχέση*. (Αιτιώδης σχέση. Η σχέση αιτίας και αποτελέσματος ανάμεσα σε δύο συμβάντα ή σειρές συμβάντων).

Για τους παραπάνω λόγους θα ήταν παραπλανητικό αν τις θεατρικές παραστάσεις στην Αθήνα τις χαρακτηρίζαμε απλώς ως ένα καλλιτεχνικό γεγονός. Όλες οι ενδείξεις τείνουν προς την εξαγωγή του συμπεράσματος ότι το αθηναϊκό θέατρο είχε πρωτίστως κοινωνικούς και πολιτικούς στόχους, και δευτερευόντως ψυχαγωγικούς.

Στον «Επιτάφιο Λόγο», όπως έχει καταχωρηθεί στην ιστορία του Θουκυδίδη «Πελοποννησιακός Πόλεμος», ο Περικλής είπε τα ακόλουθα για τις δημόσιες εορτές στην Αθήνα:

«Ωστόσο και από τους κόπους πάρα πολλά μέσα βρήκαμε για πνευματική ανάπαυση, με την καθιέρωση εορτών καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου…», «Περικλέους Επιτάφιος», Κεφάλαιο 38.

Παράλληλα με την πνευματική ανάπαυση το αρχαίο θέατρο παρείχε στους Αθηναίους πολιτική παιδεία και ηθική διδαχή, και συνέβαλε στην καλλιέργεια του συναισθήματος της συλλογικότητας και στην ενίσχυση του πολιτικού τους φρονήματος.

Μια άλλη δημοκρατική διαδικασία που σχετιζόταν με το αρχαίο δράμα ήταν ότι οι δραματικοί ποιητές έπρεπε να υποβάλλουν τα έργα τους – μια τετραλογία ο καθένας, απαρτιζόμενη από τρεις τραγωδίες και ένα σατυρικό δράμα – σε μια επιτροπή απαρτιζόμενη από Αθηναίους πολίτες, η οποία θα ενέκρινε τρεις τετραλογίες, μια για κάθε μια από τις τρεις ημέρες των θεατρικών παραστάσεων.

Τα έξοδα για κάθε τετραλογία τα αναλάμβαναν τρεις πλούσιοι Αθηναίοι, οι «χορηγοί», όπως τους αποκαλούσαν. Αυτή ήταν μια από τις υποχρεώσεις που αναλάμβαναν οι πλούσιοι Αθηναίοι προς το λαό. Η πολιτεία, από την πλευρά της, πλήρωνε τα θεωρικά, δηλαδή τα εισιτήρια για τους άπορους πολίτες.

Τι πιο δημοκρατικό αυτό! Όλοι οι Αθηναίοι είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τις θεατρικές παραστάσεις, και να ωφεληθούν από τα ηθικοπλαστικά τους μηνύματα. Παράλληλα, οι περισσότερες τραγωδίες ενδυνάμωναν τα δημοκρατικά φρονήματα των πολιτών, διασφαλίζοντας έτσι τη διατήρηση της αθηναϊκής δημοκρατίας, η οποία με τη σειρά της έδωσε στην ανθρωπότητα λογοτεχνικά, φιλοσοφικά, αρχιτεκτονικά και καλλιτεχνικά έργα απαράμιλλου πνεύματος και ασύγκριτης τέχνης.

Οι Αθηναίοι του 5ου π.Χ. αιώνα είχαν κάνει πράξη το ρητό «ευ ζην».

Η ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ

Τα παραπάνω ισχύουν ιδιαίτερα για τις τραγωδίες, τις οποίες οι τρεις μεγάλοι δραματικοί ποιητές – Αισχύλος, Σοφοκλής και Ευριπίδης – είχαν καταστήσει θέατρο ιδεών, με τους διαλόγους, τις αντιπαραθέσεις συγκρουόμενων απόψεων, και όχι απλές αναπαραστάσεις από την καθημερινή ζωή, και αναμηρυκασμό κοινοτοπιών.

Ίσως να αποτελεί πρωτιά στην παγκόσμια λογοτεχνία το ότι το αθηναϊκό δράμα, από θρησκευτική τελετουργία που ήταν αρχικά, ανελίχθηκε σε μέσο για τη συζήτηση κοινωνικών, πολιτικών και ηθικών θεμάτων, χωρίς να διακόψει τη σχέση του με τον παραδοσιακό μύθο, και μέσα από τα θρησκευτικά συμφραζόμενα οδηγούσε σε φιλοσοφικούς στοχασμούς, και όχι σε μεταφυσικούς διαλογισμούς.

Ανακεφαλαιώνοντας θα έλεγα πως το θέατρο στα χρόνια της ακμής της αθηναϊκής δημοκρατίας έφτασε στα υψηλότερα επίπεδα καλλιτεχνικής έκφρασης, και αναγνωρίσθηκε από την πολιτεία ως θεσμός που προωθούσε τα δημοκρατικά ιδεώδη, και από τους πολίτες ως μέσο ψυχαγωγίας, αλλά με κοινωνικές, ηθικοπλαστικές και εκπαιδευτικές προεκτάσεις.

Ως θεατής, ο Αθηναίος πολίτης δεν αποτελούσε παθητικό δέκτη, αλλά συμμετείχε στα διαδραματιζόμενα στη σκηνή, βρισκόταν συνεχώς αντιμέτωπος με τα διλήμματα των πρωταγωνιστών, αποκτούσε συνείδηση της συλλογικότητας και της αναγκαιότητας. Τα μεγάλα πολιτειακά ζητήματα τα αντιμετώπιζε με ομοθυμία με τους συμπολίτες του, και με σεβασμό στις αποφάσεις της Εκκλησίας του Δήμου.

Το αρχαίο δράμα έφθασε στο σημείο της απόλυτης ταύτισης με τη συλλογική συνείδηση των Αθηναίων, με μία σχέση αλληλεπίδρασης. Επιπλέον, μέσα από την πλοκή των διαφόρων τραγωδιών οι Αθηναίοι προετοιμάζονταν για τις λήψεις αποφάσεων στις συναθροίσεις της Εκκλησίας του Δήμου, και στις διαβουλεύσεις των δικαστηρίων, αφού οι πολιτειακοί αυτοί θεσμοί λειτουργούσαν με την άμεση συμμετοχή των πολιτών.

Θα κλείσω το σημερινό άρθρο με αποσπάσματα από την τραγωδία του Ευριπίδη «Ικέτιδες»:

«Ελεύθερη είναι η πόλη μας, δεν είναι στο χέρι του ενός. Ο λαός κυρίαρχος, δίνει την αρχή σε πολίτες για ένα χρόνο. Προνόμιο δεν υπάρχει για τον πλούσιο. Δικαιώματα έχει τα ίδια κι ο φτωχός.

{…} Κι όπου ο λαός ελεύθερος είναι, βλέπει με χαρά του ν’ ακμάζουν παλικάρια. Μα ο βασιλιάς μισεί ένα τέτοιο πράγμα, κι όπου έξυπνος κι αντρείος, τον εξολοθρεύει, γιατί τρέμει τον θρόνο του μη χάσει».

Μακάρι τα σύγχρονα δημοκρατικά καθεστώτα να αντανακλούσαν τις παραπάνω αξίες.

Σημείωση

*Αιτιώδης σχέση. Η σχέση αιτίας και αποτελέσματος ανάμεσα σε δύο συμβάντα ή σειρές συμβάντων.

Έχει δημοσιευθεί στους Συνεργάτες   μας  Astros Kynouria News 

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πηγές

 Ο Αισχύλος και ο Προμηθέας Δεσμώτης, το σπουδαιότερο βιβλίο του παγκόσμιου πολιτισμού. – astrosgr.com

Γεωργουσόπουλος Κώστας .Δημήτρης Ροντήρης, η επιστήμη στο θέατρο

Νέος Κόσμος

https://neoskosmos.com/el/2012/04/14/dialogue/epikera-epimaxa/%ce%b7-%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bd%ce%b1%cf%8a%ce%ba%ce%ae-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-5%ce%bf%cf%85-%cf%80-%cf%87-%ce%b1%ce%b9%cf%8e%ce%bd%ce%b1-2/

Aποφθέγματα μεγάλων στοχαστών : Ζαν-Πoλ Σαρτρ ,Αλμπέρτ Καμύ, Σάμιουελ Μπέκετ. – astrosgr.com

Στη παραπάνω φωτογραφία είναι το “παλιό” δημοτικό σχολείου του Αγιάννη. Οι ντόπιοι το αποκαλούσαν το “παλιο” δημοτικό σχολείο, σε διάκριση με “το καινούργιο” δημοτικό σχολειο που κτίστηκε την δεκαετία του 1960 στη θέση Κουτρί, στη θέση που βρισκότανε η σχολή Καρυτσιώτη που είχε κτιστεί το 1798 και κάηκε το 1826 από τον Ιμπραήμ.

Tο “καινούργιο” δημοτικό σχολειο που κτίστηκε την δεκαετία του 1960 στη θέση Κουτρί, μερικοί καινούργιοι συμπολίτες μας μπερδεύουν  δικαιολογημένα “το καινούργιο” με “το παλιό” ,όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι κάτοικοι , γιατί στη θέση αυτή βρισκότανε η σχολή Καρυτσιώτη, που λογικά ήταν το παλιότερο σχολείο.

Στη παραπάνω φωτογραφία παρμένη μπροστά στο παλιό δημοτικό σχολείο το 1958 από τον συμπολίτη μας φωτογράφο και κουρέα  Θανάση Κουτίβα;  διακρίνεται ο αείμνηστος δάσκαλος μας Λεωνίδας Κολοβός με τους περισσότερους μαθητές του σχολείου, μερικοί απουσίαζαν εκείνη την ημέρα.Μερικοί μαθητές διακρίνονται ξυπόλητοι, τους καλοκαιρινούς μήνες δεν φορούσαμε παπούτσια οι περισσότεροι….. Είμαστε τυχεροί που είχαμε και ένα δάσκαλο, περίπου 60-80 μαθητές  μερικοι λένε 100 κάποια χρόνια ,  που έκανε ότι μπορούσε να μας μάθει γράμματα. Οι γονεις μας  αγρότες  οι περισσότεροι  μεγάλωσαν τα παιδιά τους  με πολύ μόχθο ,αγάπη  και με τον διακαή πόθο να μάθουν γράμματα και “να αλλάξουν ζωή”. Οι μαθήτές ήταν διαιρεμένοι σε δύο τάξεις , οι μικρές τάξεις και οι μεγάλες τάξεις.  Ο δάσκαλος  μας όταν έκανε μάθημα στην μία τάξη έδινε γραπτή εργασία στην άλλη τάξη και έστελνε και ένα μεγαλύτερο μαθητή στους μικρότερους να επιβλέπει κάπως…… , πολλές φορές και τον υποφαινόμενο.Μου άρεσε η ιδέα γλύτωνα το μάθημα ,αλλά το κακό ήταν ότι έχανα τα δικά μου μαθήματα , όταν με έστελνε στους μικρούς ,αλλά βρίσκαμε τους τρόπους να τα καλύψουμε… κάπως έτσι μάθαμε γράμματα,υπήρχαν και άλλα χωριά που όλα ήταν χειρότερα.

Το άσχημο  του σχολείου με ένα δάσκαλο, ήταν ο δάσκαλός μας έπρεπε να καλύψει ύλη  σε διαφορετικές ηλικίες, ας πούμε  σε μαθητές 4 τάξεων ,  για  μαθήματα της έκτης επίσης σε μαθητές των άλλων μικροτέρων τάξεων κάτι πολύ δύσκολο ,δεν υπήρχε χρόνος να καλύψει όλα τα μαθήματα όλων των τάξεων. Το καλό ήταν ότι οι μαθητές των μικροτέρων τάξεων παρακολουθούσαν αναγκαστικά τα μαθήματα των μεγαλύτερων τάξεων και αυτό για μερικούς τουλάχιστον ήταν μεγάλη ευκαιρία , μάθαιναν προχωρημένα μαθήματα.

Όλοι είχαμε τα παρατσούκλια μας και το δικό μου ήταν ο “κύριος “, ωραίο παρατσούκλι  πράγματι , συνήθως το παρατσούκλι τις περισσότερες φορές είχε σχέση με αυτά που έκανες. Εγώ καμάρωνα…. και έλεγα πάντοτε, σε πολλούς που δεν ήξεραν πως μου βγήκε το παρατσούκλι , ότι ήμουν κύριος σε όλα, πράγματι άνθρωπος του μέτρου και της συναίνεσης για όσους με ξέρουν.…., για αυτό  το παρατσούκλι μου ήταν  “κύριος “.

Θέλω να ομολογήσω ότι η πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική , όταν πιο μικρός είχαμε δάσκαλο τον αείμνηστο Τάσο Καλφαγιάννη, όταν το σχολείο ήταν ένα με το σχολείο του Άστρους , συνέβη κάπως έτσι. Ο δάσκαλος μας έκανε μάθημα σε μεγαλύτερη τάξη και  έκανε  μια ερώτηση στην αριθμητική στους μαθητές  της μεγαλύτερης τάξης. Εγώ πολύ μικρός πετάχτηκα και είπα.

-Κύργιε… Κύργιε… εγώ να το πώ .Ο δάσκαλος χαμογέλασε και είπε: Πές το “κύργιε”………  Οι μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων  μου το κόλλησαν αμέσως γιατι πολύ μικρός έμπαινα στα οικόπεδα τους , συντομα όλοι με έλεγαν ο Γιάννης ο “Κύριος” , ξέχασαν το κύργιος…. Δεν θα αναφέρω εδώ  τις λεπτομέρειες, ότι αργότερα ένας συμμαθητής μου που δεν είχε τόσο καλό παρατσούκλι σαν το δικό μου ….:) προσπάθησε ανεπιτυχώς να μου το αλλάξει , αλλά όλοι συννέχισαν να με αποκαλούν και σήμερα ο Γιάννης ο “Κύριος ” ………

Καλή η πλάκα αλλά ας πούμε και κάτι ποιό σοβαρό. Δεν είναι τυχαίο ότι και σήμερα πιστεύουμε το “ελληνικό μέτρο”, ο δημοκρατικός διάλογος , η εθνική ενότητα και εθνική συννενόηση  είναι οι μονόδρομοι  που θα μας βγάλουν γρηγορότερα από το τέλμα από την υπερβολή  , τα ψέμματα , το υβρεολόγιο και τις ρετσινιές για όλα.

 Οι απλοί  πολίτες , όχι οι ειδικοί και οι εππαγελματίες στα κοινά,  έχουν και πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο. “Μπορουμε να το κάνουμε, άμα θέλουμε.”

Η κτητορική επιγραφή της Σχολής Καρυτσιώτη του Αγιάννη έμπρακτα διαχρονικά δείχνει τον διακαή πόθο των ηρώων προγόνωνν μας για τα γράμματα, για “να μάθουν τα παιδιά γράμματα και να αλλάξουν την ζωή τους”

«1798 ΕΝ ΜΗΝΙ ΙΟΥΛΙΩ 18

Η ΣΧΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝΑ..”

Από το ίδιο σιγίλλιο του 1638 πληροφορούμαστε ότι ο Αγιάννης έγινε πατριαρχική εξαρχία «χάριν βεβαίως τῆς Σχολῆς τοῦ Ἀγίου Ἱωάννου, λειτουργούσης πολλοῦ παλαιότερον».  Σύμφωνα, λοιπόν, με το συγκεκριμένο απόσπασμα στον Άγιο Ιωάννη λειτουργούσε σχολείο, πολύ πριν το 1638. Στον Άγιο Ιωάννη, λειτουργούσαν επίσης και «κατώτερα» σχολεία, όπως αυτό του Παπακυριακού και κρυφά σχολεία, αρχικά στο Μετόχι της Μονής Λουκούς, Άγιος Δημήτριος και αργότερα στους νάρθηκες των εκκλησιών του χωριού.

Oι Αγιαννίτες πραγματικά δεν παραδόθηκαν ποτέ στους κατακτητές και για απόδειξη με το τρόπο τους κατάφεραν να κρατήσουν τα σχολεία τους ανοικτά όλη την διάρκεια του τούρκικου ζυγού και διατήρησαν κρυφά και φανερά αναμμένη την φλόγα του έθνους.

Η παραδοσιακή πηγή Σουληνάρι στον Αγιάννη με την πλατάνα της κοντά στο παλιό δημοτικο σχολείο, το Σουληνάρι ήταν το μητροπολητικό κέντρο του Αγιάννη ,κοντά στο Σουληνάρι ήταν η μητρόπολη του Αγιάννη εκκλησία Άγιος Βσίλειος που έκαψε ο Ιμπραήμ.

H Σχολή Καρυτσιώτη : Δημόσια Πρόταση για την ιστοσελίδα του δήμου μας  – astrosgr.com

Το άρθρο έχει δημοσιευθεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

Οι φωτογραφίες από γείτονα στο Σουληνάρι

Ο Αγιάννης  ήταν η πρωτεύουσα της Ελλαδος της Προσωρινής Κυβέρνησης της Επανάστασης, από τις 15 Αυγούστου μέχρι την 1 Οκτωβρίου και η γειτονιά το Σουληνάρι ήταν η μητρόπολη του Αγιάννη. “Ο ναός του Αγίου Βασιλείου ήταν ένας μεγάλος ναός ο οποίος βρισκόταν στο κάτω μέρος του χωριού και συγκεκριμένα στη θέση Ματθαίου και κοντά στην πηγή Σουληνάρι. Ο ναός, ο οποίος αποτέλεσε την μητρόπολη του ναού, καταστράφηκε ολοσχερώς το 1826 και στη θέση του σήμερα έχει στηθεί ένα λιτό προσκυνητάρι…..“Ο ναός μαζί με την γύρω περιοχή του αποτελούσαν τη μητρόπολη του χωριού, καθώς βλέπουμε ότι στη γύρω περιοχή υπάρχουν πολλά αρχοντικά σημαντικών Αγιαννιτών (όπως του Πέρρου, του Σαρηγιάννη, του Ματθαίου κ.α. (των αδερφών Ζαφειροπουλαίων) ) και διάφορες εκκλησίες (Άγιος Ευστράτιος και Άγιος Πέτρος)” από τον συμπολίτη μας  Γιάννη Δ.Κουρμπέλη

Τα καλοκαίρια όταν “γέμιζε το χωριό”, ερχόντουσαν πολλοί κάτοικοι για διακοπές , στο Σουληνάρι  καθημερινά είχαμε πανηγύρι. Είχε πολύ κόσμο 20 – 30 περίπου άτομα, που περίμενε 2-3 ώρες μερικές φορές να έρθει η σειρά του,  για να πάρει νερό με τις λαίνες , τις τέσες και τα βαρέλια φορτωμένα στα γαιδούρια. Ήταν μια ευχάριστη κοινωνική εκδήλωση και το κουτσομπολιό από τις γυναίκες “πήγαινε σύννεφο” ,ποιά κοίταξε ποιόν και τα παρόμοια.Πολλές πήγαιναν περισσότερο για το κουτσομπολιό και δηθεν και για  νερό  με μια μικρή στάμνα. Μερικές φορές ο παππούς μου με έστελνε στη βρύση  για “λίγο δροσερό νεράκι “και πήγαινα με μια πολύ μίκρη στάμνα , έξυπνο κόλπο, και οι γυναίκες που περίμεναν να γεμίσουν τα βαρέλια τους με άφηναν πρώτο , αφού “είχα μικρή στάμνα” …, αλλά  πιθανώτατα και για μην ακούω το κουστομπολιό.

Στο Σουληνάρι επίσης επήγαιναν παράξενες ώρες για νυφοπάζαρο οι νέοι και οι νέες του χωριού  , που αλλού να πήγαιναν.., για νερό πήγαιναν  και ήταν πολύ διψασμένοι  και όταν ήταν τυχεροί  και δεν είχε κόσμο , ένοιωθαν τα πρώτα σκιρτίσματα της καρδιάς . Οι νέοι έκαναν τότε  πάντοτε την πρώτη   κίνηση , ενδεικτικά με τα παρακάτω..

Από την Σμαράγδη Αρβανίτη.

«Στον Αγιάννη ’ναι ένα νερό, το λένε Σουληνάρι,
κι όγοιος πάσχει από έρωτα να πάει να πιει, να γιάνει!
Μικρή μου Αγιαννιτοπούλα, μού’ χεις κάψει την καρδούλα».

Και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία συνέχιζαν την πολιορκία τους 

«Στον Αγιάννη αγάπησα πέρδικα πλουμισμένη,
στον Αγιάννη η καρδούλα μου είναι φυλακισμένη.
Αγιαννίτισσα θα πάρω για θα πέσω να πεθάνω!»

http://www.arcadians.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=242:p-&catid=89

Το λίγο νερό που έτρεχε τις νύκτες,  όταν δεν  έπαιρναν οι κάτοικοι , το μοιραζόμαστε με τον μπάρμπα Θόδωρο Μαγκλή ,για πότισμα των περιβολιών  και των δένδρων μας μπροστά στο σπίτι. Υπήρχε μικρό τσιμεντένιο αυλάκι και δική μας μικρή στέρνα που είχε φτιάξει ο  “πολυμήχανος” παππούς μου. Στο περιβόλι είχαμε ντομάτες, κολοκυθιές, φασολάκια, αγγουριές , μελιτζάνες, μπάμιες, αραποσιτιές ,ακόμα ποτίζαμε και την μεγάλη κληματαριά περίπου 30-40; μέτρα που έκανε ωραία σταφύλια , εφτακύλια, αετονύχια και  τα κόκκινα αγιοδημήτρη , και τις συκιές μας  ,πως να μην αγαπάς το Σουληνάρι…

Είμαστε τυχεροί που το σπίτι μας ήταν  κοντά στο Σουληνάρι.Η μητέρα μου τις νύκτες, που δεν είχε πολύ κόσμο, κουβάλαγε νερό με τις τέσες και τους ντενεκέδες για πλύσιμο των ρούχων και γέμιζε τα δύο καζάνια που ήταν στη αυλή μας κάτω από τις μουριές, πότε πότε βοήθαγα και εγώ. Μια φορά ο δάσκαλος μας Τάσος Καλφαγιάννης μας έκανε επιθεώρηση στο σχολείο για καθαριότητα , θα ήμουνα τότε 7-8 χρονών. Οι περισσότεροι πηγαίναμε στο σχολείο ξυπόλητοι . Όταν έφθασε σε μένα μου είπε να πάω σπίτι να πλύνω τα πόδια μου. Τρέχω σπίτι  μας και βουτάω τα πόδια μου μέσα στα καζάνια που είχαν το νερό για πλύσιμο. και δρόμο για το σχολείο, η μάννα μου φώναζε από πίσω “τουρκόπουλο” μου χάλασες το νερό. Πάω στο σχολείο τα πόδια μου όπως ήταν βρεγμένα γέμισαν σκόνη , γκαβαλίνες  του δρόμου και όταν με είδε έτσι ο δάσκαλος γέλασε ασταμάτητα, μπράβο τα έπλυνες ωραία, αλλά την άλλη φορά να στα πλύνει η μάννα σου

Ακριβώς πάνω από το Σουληνάρι ήταν το σπίτι ου Τσαρουχά που ερχότανε τα καλοκαίρια  , ήταν πολύ ηλικιωμένος στα 80,  και έπαιζε μουσική ασταμάτητα και τα μεσημέρια με ένα μουσικό όργανο που το δούλευε με τα πόδια, λατέρνα; δεν ήξερα το όνομα του. Στη ταράτσα του σπιτιού  αυτου μια φορά γύρω στο πάσχα , ο τσαρουχάς δεν είχε έρθει ακόμα, όλα τα παιδιά της γειτονιάς < κορίτσια και αγόρια> είχαμε πάρτυ και χορέβαμε, ήμουνα πολύ μικρός   , ξαφνικά οι χορευταράδες  αθέλητα μέ εσπρωξαν κάτω από την ταράτσα  στο Σουληνάρι, αλλά σκληρό καρύδι δεν έπαθα τίποτα, είχα συνηθισει τις κακουχίες.Mια φορά το μουλαρι μας με πήγαινα σούρνωντας στο χώρο του ναού  Άγιου Βασίλη αρκετά μέτρα και η αδερφή μου έτρεχε να με πιάσει από πίσω, έπεσα απο το μουλάρι και μπερδεύτηκα με τις τριχιές  του σαμαριού ,φαίνεται με γλύτωσε εκείνη την φορά ο Άγιος Βασίλης..  Άλλη μια φορά είχα ισιώσει το αγκονάρι του Σουρλή στο πηγαδάκι με το κεφάλι μου ,έχω τα σημάδια ακόμα,  όταν κόπηκε η ίγκλα της γαιδούρας μας  η μου την έκοψε κάποιος… και με γκρέμισε.Τι λέγαμε “τσουλάφτρα”  γιατί είχε στραβό ένα αυτί , και την πότιζα τουλάχιστον δέκα φορές την ημέρα στο Πηγαδάκι που ήταν λίγο πιο μακρυά από το Σουληνάρι ,  αλλα την πήγαινα  για να απολαύσω την καβάλα , τρέχοντας το αραβάνι η το κορκόκι ,  η και τα δύο μαζί, δεν θυμάμαι πως τα λέγαμε.

Μιά και μιλάμε για αραβάνι και κορκόκι,  το καλύτερο ήταν όταν κουβαλούσα  μόνος μου τα δεμάτια από τα χωράφια μας στον “κακολέο”   με τα μουλάρια μας. την ρούσα και την κόμπρα. Μου τα φόρτωνε ο πατέρας μου  και με περίμενε στα χωράφια μας , και εγώ τα κατάφερνα να  ξεφορτώσω και να τα βάλλω   με κόπο ψηλά στη θεμωνιά μας . Στο γυρισμό απολάμβανα το αραβάνι, άσε μια φορά μου τα γύρισε η κόμπρα φορτωμένη με λημάρια στο ξεροκάμπι και έκοψα την ίνγλα με ληθάρια και γύρισα πίσω άπρακτος και φοβισμένος, αλλα ο πατέρας μου με υποδέχτηκε με χαμόγελο, όπως έκανα πάντοτε.

Είχαμε και τότε τα πολιτικά  μας . Μια φορά  η μάννα μου ,πάνω από το φούρνο μας στη συκιά, είχε πιαστεί από τα μαλλιά με την γειτόνισσα  με πολλά γαλλικά… γιατί η γειτόνισσα ήθελε να αφήσουμε το γέρο Καπύλα  , αδερφό του παππού μου,  να ψηφίσει το κόμμα της . Εγώ  πολύ μικρός καθόμουνα με το γέρο Καπύλα, μπάρμπα Κώστα Κουρόγιωργα, στο χαγιάτι μας , αυτός δεν μπορούσε να κινηθεί γιατί ήταν σακάτης, είχε πέσει από την κληματαριά του στην πεζούλα με τα ληθάρια πίσω από το σπίτι μας ,και απολαμβάναμε το θέαμα , ήταν καμιά δεκαριά γυναίκες  και άντρες που προσπαθούσαν να τις χωρίσουν, αλλά βάσταγαν γερά τα μαλλιά τους..  Νάτος και ο μπάρμπα Γιάννης Σταθόγιαννης, σχεδόν μπουσιουλώντας ήταν πολύ μεγάλης ηλικίας,   πάνω απο την στέρνα  μας στην ακρη του δρόμου προς το Σουληνάρι ερχότανε με την μεγάλη μουστάκα του και τα άσπρα μαλλιά με μια μαγγούρα ψήλα   και φώναζε δυνατά ωωωπππ   ωπππ.. δεν θυμάμαι άμα έφτασε σε επαφή ,γιατί θα τον σπρώχναμε  κατα λάθος οι εμπλεκόμενες , η γειτόνισσα ήταν θεριό, και θα έμενε επιτόπου. Ευτυχώς κείνη την ώρα ξαγνάντησε ο Παγιός , ερχότανε από το Σουληνάρι , θα ήταν στο ξεροκάμπι , καβάλλα σε ένα άλογο  με επίσης μεγάλη μουστάκα και άσπρα μαλλιά , με το τσεμπέρι στο κεφάλι σαν φέσι δεμένο και τις σκούρες φουστανέλλες του  και πίσω του  με  πολλα μουλάρια φορτωμένα  με τα πόδια καμιά δεκαριά υπηρέτες Αγιοπετρίτες . Θέλεις από σεβασμό στον Παγιό για να περάσει  η  βαρέθηκαν το ξεμάλιασμα σταμάτησε η μάχη , και οι εμπλεκόμενες αποσύρθηκαν  συνεχίζοντας τα Γαλλικά τους , και ο μπαρμπα Καπύλας έκανε το σταυρό του..

“Το πρώην σπίτι του Παναγιώτη Γιαννούκου (Παγιού), ευεργέτη της κοινότητας Άστρους. Το αρχοντικό αυτό άνηκε στον Αγιαννίτη προεστό και φιλικό Πάνο Σαρηγιάννη. Ο Πάνος Σαρηγιάννης ήταν μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες που έχει αναδείξει ο Άγιος Ιωάννης. Ήταν γαμπρός του επίσης προεστού Αναγνώστη Παπάζογλου, πρωτεργάτης του αγώνα, με ενεργό συμμετοχή στην εΒρίσκεται στο κάτω μέρος του χωριού, ανάμεσα στο Παλιό Σχολείο και στην πηγή Σουληνάρι. Λίγα μέτρα χαμηλότερα υπήρχαν τα ερείπια του Αγίου Βασιλείου, πάλαι ποτέ μητροπόλεως του Αγίου Ιωάννη, που καταστράφηκε ολοσχερώς από τον Ιμπραήμ το 1826. Το οίκημα αυτό έχει μεγάλο μέγεθος και εντυπωσιακό θόλο. Δίπλα σε αυτό το σπίτι υπάρχουν τα αρχοντικά του Πέρρου και του Ματθαίου”, από τον συμπολίτη μας  Γιάννη Δ.Κουρμπέλη

“Το αρχοντικό της οικογένειας Κουρόγιωργα – Φουρλίγκα στον Άγιο Ιωάννη. Βρίσκεται στη θέση «Ελαγός – Άγιος Βασίλειος», κοντά στην πηγή Σουληνάρι. Εδώ στεγάστηκε επί Τουρκοκρατίας κατώτερο σχολείο του χωριού”

Όταν ο Ιμπραήμ στη επανάσταση το 1826 κατέκαψε την πατρίδα μας  και την σχολή Καρυτσιώτη στο κουτρί στον Αγιάννη , επίσης τότε δεν υπήρχε κράτος και οι πολιτικοι μας έτρεχαν αναγκαστικά στα βουνά  για να σωθούν. Οι πρόγονοί μας, οι άνθρωποι του μόχθου και της καθημερινότητας, δεν λύγισαν ούτε παραδόθηκαν . Έκαναν ότι μπορούσαν μέσα στις στάχτες για να πούν με τον τρόπο τους το κράτος είναι εδώ , όπως προσέφεραν  ακόμα τα σπίτια τους  για να χρησιμοποιηθούν για σχολεία ,αφού το σχολείο του τόπου της είχε καεί.

Το σπίτι μας ήταν σχετικα μεγάλο , είχε μεγάλο χαγιάτι μπροστά και ξύλινο μπαλκόνι  προς τα κάτω που βρισκότανε το αλώνι μας σύνορα με τον χώρο του Άγιου Βασίλη .Είχε μεγάλο λινό περίπου  25 τ.μ. κάτω από το χαγιάτι που πάταγαν τα σταφίλια  τραγουδώντας οι  μερακωμένοι από το κοκκινέλι πατητάδες ,  ο παππούς μου  Μιχάλης Στραβοσογιάς ήτανε πάντοτε μπρόστα για τέτοια, τους τραίλενε με τις ιστορίες του, Γνωρίζοντας τον χώρο υποθέτω ο λινός να ήταν η αίθουσα του σχολείου το 1826.Όταν τελείωναν με την τσιπουριά εμείς  περιμέναμε με χαρά να παίξουμε με τα τσίπουρα, αλιβόμαστε  και κοιλιόμαστε   μέχρι το αλώνι. Είχε και το υπόγειο ,περίπου 20 τ.μ. κάτω απο το χειμωνιάτικο, που ήταν κάτι σαν κρυψώνας αφού υπήρχε  καταρράκτης  με κάθετη σκαλίτσα από το χειμωνιατικο, και τα ληθάρια από τον τοίχο που έκτιζαν γρήγορα σε ώρα ανάγκης η στην κατοχή την μικρή εσωτερική πόρτα  για να μην φαίνεται τίποτα  παρα μόνο τοίχος , είναι ακόμα μεσα στο κατόι μας. Έπρεπε να ξέρεις να βρείς  τον σκεπαμεσμένο  κάτω από το σεντούκι και μια κουρελού καταρράκτη για να μπεις στο υπόγειο. Τη δεκαετία του 1950 είχαμε στο υπόγειο δύο μεγάλα βαρέλια για κρασί , για περίπου δώδεκα βαρέλλες κρασί, δύο μέτρα μήκος και σχεδόν δύο μέτρα ύψος, που έμπενα  όρθιος μέσα για να τα καθαρίσω το φθινόπωρο. ένα υπάρχει και σήμερα.  Στο γειτονικό σπίτι του Καπύλα, παλιά του Ματθαίου , υπήρχε ανάλογος κρυψώνας που μερικοι έλεγαν ότι έφθανε στο κρυψώνα του προδρόμου???.  Πρίν έρθουν οι θεριστικές μηχανές το αλώνι μας το χρησιμοποποιουσαν γαι αλώνισμα πολλοί γείτονες  , θυμάμαι και 20; θεμωνιές τριγύρω. Το καλό ήταν για διασκέδαση κοιμόμαστε πάνω στις θεμωνιές και αγούγαμε  τα βράδυα τις ιστορίες για τα φαντάσματα και τις νεράιδες από τα μεγαλύτερα γειτονόπουλα. Χορτάγαμε ντουένι  όταν αλωνίζαμε , που έσερναν τα μουλάρια και τα άλογα τριγύρω , και πολλες φορές  σερνόμαστε πίσω από το ντουένι στα άχυρα, αλλά έπρεπε να ήσουνα πολύ γρήγορος άμα έπεφτες γιατί θα σε πατούσαν τα μουλάρια , για αυτό ο θείος μου Κωστας Κουρόγιωργας μας κυνήγαγε με την βίτσα , δερμάτινο λουρι. λέγοντας “λούτιες ” φευγάτε   θα σαν πατήσουν τα μουλάρια. Μπρόστα από το σπίτι μας ήταν το Σουληνάρι, από κάτω  στα σύνορα με το αλώνι ο χώρος του Άγιου Βασίλη, πίσω  στη σειρά τα αρχοντικά του Ματθαίου, τα Μπαρλέικα, του Παγιού,   του Πέρρου , μετά δύο σπίτια , μετά το παλιό δημοτικό  σχολείο  και  πιο πέρα η γειτονιά του Προδρόμου  ,άλλα σπίτια και ο  Πρόδρομος. Αυτή ήταν η γειτονιά Σουληνάρι.

Το αρχοντικό του Ματθαίου με το ιδιόμορφο μεγάλ φουγάρο του ,που είχε την υπόγεια μεγάλη κρύπτη ,σήμερα ιδιοκτησίας Καπύλα ( απόγονοι Κώστα Κουρόγιωργα).

“Σύμφωνα με τον ιστοριοδίφη Νικόλαο Ι. Φλούδα, ο οποίος διέσωσε την σχετική Αγιαννίτικη παράδοση, μετά την πυρπόληση της Σχολής Καρυτσιώτη από τον Ιμπραήμ πασά, οι μαθητές διδάσκονταν στο υπόγειο του αρχοντικού αυτού καθώς και του γειτονικού αρχοντικού του Φουρλίγκα (Γρηγορίου Κουρόγιωργα).”

Πισω απο το αρχοντικό του Πάνου Σαρηγιάννη βρίσκεται το αρχοντικό του Πέρρου 

Την δεκαετία του 1950  ήταν ώμορφα στο χωριό. Υπήρχε η άριστη κοινωνική επαφή  και ο αμοιβαίος σεβασμός με όλους και για όλα , στα πανηγύρια, στις εκκλησιές, στην καθημερινή ζωή στα περβόλια του προδρόμου και στο Σουληνάρι ,  στις χαρές και στις λύπες.Τους μεγαλύτερους  τους σεβόμαστε , όλοι ήταν μπαρμπάδες και θειάδες ( θείοι  και θείες ).

Στις γιορτές φοράγαμε τα “καλά”  μας , πηγαίναμε στην εκκλησία και στους χορούς, που χόρευαν όλοι στη πλατεία ,άμα είχαμε και καμιά δραχμή πίναμε και μια πορτοκαλάδα. Είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι  για ότι είχαμε και ούτε ξέραμε καλύτερα, ούτε θέλαμε να ξέρουμε. Τα  είχαμε όλα  και ήταν αρκετά , μόνο λεφτά δεν είχανε αλλά δεν τα χρειαζόμαστε…..

Προσωπικά  δεν ένοιωθα άνετα στις γιορτές και τις μεγάλες φασαρίες με τα στολίδια και  με τα “καλά” μου. Ένοιωθα καλύτερα και προτιμούσα να πήγαινα αραβάνι την “τσουλάφτρα” για πότισμα και να παίζω  με τα γειτονόπουλα με τα τσίπουρα , τα ληθάρια και τα χώματα  στο Σουληνάρι.

Το “παλιό” δημοτικό σχολείου του Αγιάννη.

Το Δημοτικό Σχολείο του Αγιάννη το 1958, ένας δάσκαλος με 80 μαθητές σε έξη τάξεις.

Το άρθρο έχει δημοσιευθεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

Ο μεγάλος εκπρόσωπος  του  Ελληνικού  διαφωτισμού , ο θεωρητικός και ο πατέρας της δημοκρατίας  Πρωταγόρας .

Μεγάλοι Στοχαστές (13)

Το κοινωνικό κράτος (5)

Διεθνή Θέματα

Διεθνή Θέματα (5)

Πολιτικά θέματα (18)

Αγιαννίτικες Ιστορίες (4)

Σχόλια και Απόψεις (3)

Παρεμβάσεις /Ενότητες : Στους Συνεργάτες μας astros-kynouria.news.gr (Σεπτέμβριος 10,2022)

Συνεργάτες (18)

https://www.kkatsimanis.gr

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

Δείτε τους συνδέσμους

Το θέατρο στην αρχαία Ελλάδα και σήμερα.

Μαζεύουμε υπογραφές, ΓΙΑ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΜΑΣ

Διάφορα αργότερα αρχείο

Συνοπτικά ,”γραπτά, δημόσια και φανερά”.

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα Θέματα και Απόψεις

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”#astrosgrcom

Ο μεγάλος εκπρόσωπος  του  Ελληνικού  διαφωτισμού , ο θεωρητικός και ο πατέρας της δημοκρατίας  Πρωταγόρας  περιέγραψε συνοπτικά σε μια σελίδα τις δύο βασικές και καταλυτικές προϋποθέσεις της  δημοκρατίας  και της κοινωνίας,  την « αιδώ και δίκη» ( ντροπή και  δίκαιο).

Σύμφωνα με τον μύθο του Πρωταγόρα, ο Προμηθέας έκλεψε από τους θεούς Αθηνά και Ήφαιστο  και  έδωσε στους ανθρώπους την «έντεχνο σοφία συν πυρί». Η σοφία και η τέχνη επέτρεψε στον άνθρωπο να επιβιώσει από τα άγρια θηρία του πρωτόγονου περιβάλλοντος του αλλά ταυτόχρονα και να διαφοροποιηθεί από τα ζώα για να είναι ικανός να δημιουργήσει τον ανθρώπινο πολιτισμό.

Ο Δίας  τιμώρησε τον Προμηθέα  για την ασέβεια και  την ανδρεία του,  για να ελευθερώσει  τους ανθρώπους από τα δεσμά τους, να μην συμβιβάζονται με την αθλιότητα της κατάστασής τους που τους λένε όλα τα κατεστημένα , αλλά  να πασχίζουν με την ευρηματικότητα και την εργασία τους να βελτιώσουν τις συνθήκες της διαβίωσής τους.

Αυτά μόνα τους, η σοφία και η τέχνη ,όμως  δεν ήταν αρκετά για να σωθούν οι άνθρωποι. Παρά όλα  αυτά ο Δίας από λύπη του για τους ανθρώπους που τους έβλεπε να χάνονται και η να τρώγονται μεταξύ τους, έστειλε τον Ερμή να δώσει στους ανθρώπους επιπλέον την «αιδώ και την δίκη» για να σωθούν και να ζουν οργανωμένα δίκαια και πολιτισμένα στις κοινωνίες τους.

Η «έντεχνος σοφία» είναι  η γνώση και το «πυρ» είναι το μέσο για να επιτύχει τους στόχους του και  μπορέσει να επιβιώσει ο άνθρωπος στο εχθρικό πρωτόγονο περιβάλλον του. Η «έντεχνος σοφία»  και το «πυρ» διέκριναν τους ανθρώπους από τα  άλογα ζώα.

Η ντροπή είναι το συναίσθημα του ανθρώπου για τις  συνήθως ανήθικες πράξεις του, που δεν γίνονται αποδεκτές  σύμφωνα με  τους άγραφτους  κανόνες συμπεριφοράς της κοινωνίας.

Το δίκαιο είναι ο σεβασμός των γραπτών νόμων , των δικαιωμάτων των άλλων ανθρώπων και η  αποδοχή από τον άνθρωπο να δίνει στους συνανθρώπους του αυτά που τους ανήκουν.

Η ντροπή και  δίκαιο συμβάλλουν στην εναρμόνιση των ανθρώπινων σχέσεων και εμπεδώνουν την κοινωνική συνοχή, αν και δεν ταυτίζονται με την πολιτική, αποτελούν ωστόσο απαραίτητες προϋποθέσεις για την κατάκτηση και την άσκησή της.

Ο Ερμής ρώτησε τον Δία πως να διανείμει την «αιδώ και την δίκη» μεταξύ των ανθρώπων. Να τις δώσει όπως τις τέχνες  σε μερικούς ειδικούς,  σαν τον γιατρό η τον ναυπηγό, που  λίγοι ειδικοί είναι αρκετοί για να κάνουν την δουλειά  για τους συνανθρώπου τους  η πρέπει να τις δώσει σε όλους ανθρώπους.

Ο Δίας απάντησε καθαρά και ξάστερα. «Σε όλους και να έχουν όλοι μερίδιο σε αυτές. Αν σε αυτές είχαν λίγοι μερίδιο, όπως στις  άλλες τέχνες , τότε δεν θα υπήρχαν πόλεις» ούτε κοινωνίες ανθρώπων.. .

Αλλά το αριστούργημα  του Πρωταγόρα και το μεγαλείο της δημοκρατίας είναι  παρακάτω. Ο Πρωταγόρας  δεν σταμάτησε στην εισαγωγή της ντροπής και του δικαίου σαν καταλυτικών προϋποθέσεων της δημοκρατίας  και της κοινωνίας , προχώρησε πάρα πέρα, για να μην αφήσει καμία αμφιβολία για τίποτα ,τα είπε όλα.

Ας προσέξουμε  τι  μας λέει  παρακάτω  ο σεβαστός καθηγητής μας Κυριάκος Σ. Κατσιμάνης ,Επίκουρος Καθηγητής στον Τομέα Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, για τον Πρωταγόρα  και  την δημοκρατία, που σε δύο σελίδες συνοπτικά περιγράφει την πεμπτουσία της δημοκρατίας

Όταν στην Εκκλησία του Δήμου γινότανε συζήτηση για τεχνικά θέματα  «περί οικοδομίας  η ναυπηγείας” καλούνται  σαν σύμβουλοι αποκλειστικά  και μόνο  οι ειδικοί, δηλαδή οικοδόμοι  και ναυπηγοί . Εάν ένας  άσχετος  πολίτης προσπαθούσε  να  πει  την γνώμη του  για  αυτά  θα συναντούσε  την αποδοκιμασία  των παρευρισκομένων  με γιουχαϊσματα  και αν επέμενε , θα  απομακρυνόνταν  βίαια  με  εντολή  των  πρυτάνεων».

Όταν όμως η συζήτηση αφορούσε την διακυβέρνηση της πόλης, «για την αιδώ και την δίκη», τότε ομιλούσαν όλοι οι απλοί πολίτες και οι άλλοι τους άκουγαν με μεγάλη προσοχή “…

Για την ντροπή και το δίκαιο ομιλούσαν όλοι οι απλοί πολίτες, τελεία και πάβλα. Αυτή ήταν η δημοκρατία για τον Πρωταγόρα.

Tο δικαίωμα και το χρέος όλων των πολιτών  να  εκφράζουν  ελεύθερα  τις  απόψεις  τους (ισηγορία & παρρησία)  για θέματα που αφορούσαν την πόλη  αποτελούσε  απαραίτητη  και  αναγκαία προϋπόθεση για την ομαλή  και  σωστή λειτουργία  της  δημοκρατίας.

Είναι επίσης  πολύ  επίκαιρες  και σχετικές με τα παραπάνω οι απόψεις του  σεβαστού  καθηγητού  μας Κ.Κατσιμανη  για  την ιδιότητα  του πολίτη, την «πολιτειότητα»  και την δημοκρατία.

“Ότι  η ιδιότητα  του πολίτη, η «πολιτειότητα», δε  συνάδει  με την απάθεια και την προσχώρηση σε σιωπηρές πλειοψηφίες, αλλά επιτάσσει  την άσκηση της παρρησίας, την ενεργό  συμμετοχή  σε  συλλογικές  διαδικασίες και την έμπρακτη  εκδήλωση  ενδιαφέροντος για τα κοινά..

Βαρυσήμαντα  είναι άλλωστε τα μηνύματα της ελληνικής αρχαιότητας, σύμφωνα  με τα οποία ο πολιτικώς  αδιάφορος  χαρακτηριζόταν «αχρείος», δηλαδή άχρηστος 27, ενώ ο πολιτικώς «ουδέτερος» λόγω  δειλίας  ή καιροσκοπισμού  στιγματιζόταν  ως «άτιμος», δηλαδή έχανε τα πολιτικά του δικαιώματα 28.

Και, τέλος, πρέπει  οι νέοι να συνειδητοποιήσουν  ότι ο πατριωτισμός δεν μπορεί  ούτε να αποτελεί  επάγγελμα ούτε να χρησιμοποιείται  ως άλλοθι  προς  ίδιον όφελος, αλλά  κάθε φορά  πρέπει, ανάλογα με τα δεδομένα  και  τις περιστάσεις, να συγκεκριμενοποιείται  ως ουσιαστική  προσφορά  στην  κοινωνία, το λαό και το έθνος. “

27.Ο χαρακτηρισμός προέρχεται από τον Επιτάφιο του Περικλή (Θουκ. II, .40, 2, 3-5).

28 .Σύμφωνα με νόμο που εισήγαγε ο Σόλων, όπως αναφέρεται στην Αθηναίων Πολιτεία  του Αριστοτέλη, 8,5,1-6.

Σήμερα η κοινωνία έχασε  την αιδώ και την δίκη, την ντροπή  και το δίκαιο. Αλλά υπάρχουν και άλλα χειρότερα. Διαβάζουμε και ακούμε στο δημόσιο διάλογο και τον τύπο  καθημερινά  τούς “ειδικούς ”  που  έκαναν επιστήμη  και αλλάζουν την σημασία των λέξεων  και των γεγονότων , όπως τους συμφέρει καλύτερα, γιατί στην ουσία μιλάνε για το τομάρι τους , τους επιγόνους τους και τις δικές τους καρέκλες.

Ο σεβαστός καθηγητής μας Κυριάκος Σ. Κατσιμάνης μας τονίζει.

“Γενικότερα, η σημασιολογική διαστρέβλωση προωθείται με την εισαγωγή λέξεων που χρησιμοποιούνται κατά κόρον, χωρίς όμως να έχει προσδιοριστεί επακριβώς το νοηματικό περιεχόμενό τους, κάτι που δεν είναι, βέβαια, καθόλου τυχαίο28. Ο Θουκυδίδης επισημαίνει επιγραμματικά τις στρεβλωτικές επιπτώσεις της  ηθικοπολιτικής  κρίσης στη χρήση της γλώσσας:  “και την ειωθυίαν  αξίωσιν των ονομάτων εις τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει”  άλλαξαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων, ανάλογα με το πώς τους συνέφερε.”

Αλλά ο Πρωταγόρας και ο Δίας συνεχίζουν  στα βαθιά νερά της δημοκρατίας.  Θυμίζουμε λέγαμε παραπάνω ο Δίας έλεγε στον Ερμή για τον τρόπο διανομής στους ανθρώπους της  αιδούς  και της δίκης.

«Σε όλους και να έχουν όλοι μερίδιο σε αυτές. Αν σε αυτές είχαν λίγοι μερίδιο, όπως στις  άλλες τέχνες , τότε δεν θα υπήρχαν πόλεις»

Και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία ο Δίας κατέληξε.

«Και να επιβάλεις για λογαριασμό μου τον ακόλουθο νόμο: αυτόν που δεν μπορεί να έχει μερίδιο στην αιδώ και την δίκη  να τον σκοτώνουν, γιατί είναι αρρώστια  για τις πόλεις.»

Ο πατέρας της δημοκρατίας Πρωταγόρας σκόπιμα υπερβάλλει για την θανατική ποινή,για να δείξει κραυγαλέα την σοβαρότητα της έλλειψης ντροπής και δικαίου στις κοινωνίες μας  και τις άσχημες συνέπειες  που έχουν γενικά.

Αν θέλουμε να επιζήσουμε σαν κοινωνία και σαν έθνος πρέπει να ξανά βρούμε σύντομα το συναίσθημα της ντροπής και της δίκης του Πρωταγόρα…..

Η περιορισμένη θητεία για όλα τα δημόσια λειτουργήματα  έχει τις ρίζες της στις θέσεις του Πρωταγόρα για την δημοκρατία , γιατί στον Πρωταγόρα δεν υπάρχουν «ειδικοί» , επαγγελματίες πολιτικοί, για να μιλούν αποκλειστικά  και όπως τους συμφέρει  για  την ντροπή και το δίκαιο.

Οι λαοί για να επιβιώσουν εφάρμοσαν μεταξύ άλλων  την περιφρόνηση,το «δαγκωτό μαύρο» και ο δικός μας Λουφολιάς σωστά  και επιγραμματικά έλεγε  «συμμορφωθείτε να περάσουμε καλά».

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στους  συνεργάτες  μας    Astros Kynouria News

Πηγές

Ανθρωπισμός, δημοκρατία και παιδεία στον πλατωνικό Πρωταγόρα

Συζητώντας τις έννοιες τις πολιτειότητας, της δημοκρατίας και του πατριωτισμού

Σχετική  βιβλιογραφία:  Πλάτων και Αριστοτέλης , Φιλοσοφική Ερμηνεία Επιλεγμένων Κειμένων  Κ.Κατσιμάνης  Gutenberg  Αθήνα 2003

Click to access protagoras-sholia-1-7.pdf

Ο μεγάλος εκπρόσωπος  του  Ελληνικού  διαφωτισμού , ο θεωρητικός και ο πατέρας της δημοκρατίας  Πρωταγόρας .

Πίσω στην σελίδα Σχόλια και Απόψεις

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom

“Φαντάζομαι πως ο Σίσυφος ήταν ευτυχισμένος”. Αλμπέρ Καμύ

“Ο Αλμπέρ Καμύ (Albert Camus, 7 Νοεμβρίου 1913 – 4 Ιανουαρίου 1960) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης και συγγραφέας, ένας από τους πιο δημοφιλείς φιλόσοφους του 20ου αιώνα, και ένας από τους ιδρυτές του παραλογισμού…. Τιμήθηκε το 1957 με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας”.

Το Βραβείο Νόμπελ στη Λογοτεχνία του 1957 απονεμήθηκε στον Albert Camus “για τη σημαντική λογοτεχνική του παραγωγή, η οποία με ξεκάθαρη σοβαρότητα φωτίζει τα προβλήματα της ανθρώπινης συνείδησης στην εποχή μας”.

Παρακάτω κάτι από την ομιλία του Albert Camus στη γιορτή  Nobel στο Δημαρχείο της Στοκχόλμης, 10 Δεκεμβρίου 1957

“Κατά τον ίδιο τρόπο, ο ρόλος του συγγραφέα δεν είναι απαλλαγμένος από δύσκολα καθήκοντα. Εξ ορισμού δεν μπορεί να τεθεί σήμερα στην υπηρεσία εκείνων που κάνουν ιστορία. είναι στην υπηρεσία εκείνων που το υποφέρουν. Διαφορετικά, θα είναι μόνος και στερημένος από την τέχνη του”

“Στο περιθώριο των κυρίαρχων φιλοσοφικών ρευμάτων ο Καμύ επέμεινε στον στοχασμό πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση. Αρνούμενος να εκφράσει ομολογία πίστεως στον Θεό, στην ιστορία ή στη λογική, ήρθε σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό, τον Μαρξισμό και τον Υπαρξισμό.  Δεν σταμάτησε ποτέ την πάλη ενάντια στα ιδεολογήματα και τις αφαιρέσεις που αποστρέφονται την ανθρώπινη φύση.”

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%81_%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%8D

Τα σπουδαιότερα βιβλία του είναι Ο Ξένος , Η Πανούκλα, Η πτώση, O Καλιγούλας και τα φιλοσοφικά του δοκίμια Ο Μύθος του Σίσυφου και Ο επαναστατημένος άνθρωπος

“Ο συγγραφέας που εξέφρασε τη φιλοσοφία του Παράλογου, επηρεασμένος από το μηδενιστικό ύφος που ήταν σε έξαρση στην εποχή του, δεν επένδυσε ποτέ στην ονειροπόληση. Ξεγυμνώνει την υποκρισία της καθημερινότητας, αδιαφορεί για τις κοινωνικές κατασκευές και τα πρέπει, δεν τον ενδιαφέρει να βρει νόημα εκεί που δεν υπάρχει. Ακόμα και σήμερα, είναι τέτοια η επιθυμία μας να νοηματοδοτήσουμε τον βίο μας, ώστε δε μας περνά από το μυαλό η πιθανότητα να μην υπάρχει νόημα

Αν δε χωράς στα καλούπια της κοινωνίας σε βλέπουν σαν ξένο και αυτό ακριβώς είναι το θέμα που πραγματεύεται αυτό το βιβλίο.  Ο Καμύ, έγραψε τον “Ξένο” με σκοπό να δελεάσει τους αναγνώστες να σκεφτούν τη θνητότητα τους και το πραγματικό νόημα της ύπαρξης τους”

http://provocateur.gr/out–about/13291/diaba–zoyme–o–ksenos–toy–almper–kamy

“Η έννοια του παραλόγου και η σχέση ανάμεσα στο παράλογο και την αυτοκτονία αποτελούν τα θέματα αυτού του δοκιμίου. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος παραδέχεται τη διάσταση ανάμεσα στη λογική επιθυμία του για κατανόηση και ευτυχία και στη σιωπή του κόσμου, μπορεί άραγε να κρίνει αν η ζωή αξίζει τον κόπο να την ζει κανείς; Τούτο είναι το θεμελιώδες ερώτημα της φιλοσοφίας. Αν όμως το παράλογο μου φαίνεται πρόδηλο, οφείλω να το διατηρήσω με μια διαυγή προσπάθεια και να δεχτώ να ζήσω βιώνοντάς το. Η εξέγερσή μου, η ελευθερία, το πάθος μου, θα είναι οι συνέπειές του. O άνθρωπος, σίγουρος ότι θα πεθάνει ολοκληρωτικά, αρνούμενος όμως το θάνατο, λυτρωμένος από την υπερφυσική ελπίδα που του έδενε τα χέρια, θα μπορέσει να γνωρίσει το πάθος της ζωής σ έναν κόσμο δοσμένο στην αδιαφορία του και στη φθαρτή ομορφιά του. Όμως η δημιουργία είναι για εκείνον η καλύτερη ευκαιρία για να διατηρεί τη συνείδησή του άγρυπνη μπροστά στις λαμπρές και αλόγιστες εικόνες του κόσμου. O αγώνας του Σισύφου που περιφρονεί τους θεούς, αγαπά τη ζωή και μισεί το θάνατο γίνεται το σύμβολο της ανθρώπινης μοίρας.”

https://www.protoporia.gr/kamy-almper-o-my8os-toy-sisyfoy-9789600345247.html

“Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1956, ήταν που ο γάλλος αυτός συγγραφέας, φιλόσοφος, δραματουργός και μάχιμος δημοσιογράφος, ολοκληρώνει την “Πτώση” (εκδόσεις Ατραπός, 2014): ένα βιβλίο που πραγματεύεται με τον πλέον εύγλωττο τρόπο δύο στοιχεία-πυλώνες του δυτικού πολιτισμού, την (ψευδο)ηθική της καθημερινότητας μας δηλαδή, και την επίπλαστη ευμάρεια.

Ο Ζαν Μπατίστ Κλαμάνς, λοιπόν, ξεκινά μέσα στο κακόφημο αυτό μέρος μια αυτοκριτική που εξελίσσεται σε αέναη εσωτερική πάλη. Το πρότυπο του ανδρός, που τυγχάνει της καθολικής αποδοχής τόσο σε επαγγελματικό-κοινωνικό όσο και προσωπικό επίπεδο, αρχίζει μέσα από την εξομολόγησή του να σχηματοποιεί ένα αντιπρότυπο που λέξη με τη λέξη φθίνει. Μια κατασκευασμένη προσωπικότητα από τα χειρότερα υλικά που εν αφθονία βρίσκονται σε κάθε γωνιά του δυτικού κόσμου: την απληστία, την υποκρισία, τον εγωκεντρισμό.

(…)Θέλουν να γίνουν όλοι πλούσιοι. Γιατί; Αναρωτηθήκατε ποτέ; Για τη δύναμη, βέβαια. Ιδιαίτερα, ωστόσο, γιατί τα πλούτη σάς απαλλάσσουν από την άμεση κρίση, σας βγάζουν απ’ τον όχλο του υπόγειου μετρό, για να σας κλείσουν μέσα σε ένα επινικελωμένο αμάξι, σας απομονώνουν σε μεγάλα φυλασσόμενα πάρκα, σε βαγκόν-λι, σε καμπίνες πολυτελείας. Τα πλούτη, αγαπητέ φίλε, δεν είναι ακόμη η αθώωση, αλλά η αναβολή, κάτι που αξίζει πάντοτε τον κόπο να το παίρνουμε

Ένα βιβλίο που δεν αξίζει απλά, αλλά απαιτείται να διαβαστεί. Κι αν θα έπρεπε να τονίσουμε ένα και μόνο στοιχείο που εκπορεύεται από την ανάγνωση του είναι αυτό και μόνο αυτό: Προσοχή, προσοχή! Δημιουργεί συνειρμικές ταυτίσεις. Αυτή, φαντάζομαι, ήταν και η βασική στοχοθεσία του Καμύ όταν γέμιζε με μελάνι τις λευκές του σελίδες που μετουσιώθηκαν στην “Πτώση”.

http://provocateur.gr/manners/10832/diaba–zoyme–thn–ptwsh–toy–almper–kamy

Παρακάτω  μερικά  αποφθέγματα του Αλμπέρτ Καμύ.

Ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα.

Η ελευθερία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ευκαιρία για να γίνουμε καλύτεροι.

Γοητεία είναι ένας τρόπος να παίρνεις την απάντηση «ναι», χωρίς να έχεις κάνει κάποια ξεκάθαρη ερώτηση.

Επαναστατώ − άρα υπάρχουμε.

Τι είναι ένας επαναστάτης; Ένας άνθρωπος που λέει όχι.

Ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που αρνείται να είναι αυτό που είναι.

Η ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο, σφραγίδα ενός χυδαίου πνεύματος.

Μη βαδίζεις μπροστά μου γιατί μπορεί να μη σε ακολουθήσω. Μη βαδίζεις πίσω μου γιατί μπορεί να μη σε οδηγήσω. Βάδιζε πλάι μου και γίνε ο σύντροφός μου.

Η αλήθεια, όπως και το φως, τυφλώνει.

Ο σκλάβος ξεκινά ζητώντας δικαιοσύνη και καταλήγει να περιμένει να φορέσει ένα στέμμα.

Για να είμαστε ευτυχισμένοι, πρέπει να μη μας απασχολούν πολύ οι άλλοι,

Σε τελευταία ανάλυση, χρειάζεται περισσότερο κουράγιο για να ζήσεις παρά για να αυτοκτονήσεις.

Από τη στιγμή που όλοι θα πεθάνουμε, είναι προφανές ότι το πού και το πότε δεν έχουν καμιά σημασία.

Όλα γίνονται από μια συνήθεια. Είμαστε γελοίοι αριθμοί μιας κοινωνίας που ενεργεί από συνήθεια, μισούμε ή αγαπάμε από συνήθεια και σκεπτόμαστε τα «μεγάλα προβλήματα» από συνήθεια.

Κάθε φορά που ακούω έναν πολιτικό λόγο ή διαβάζω αυτούς που μάς διοικούν, εδώ και χρόνια αισθάνομαι τρόμο, γιατί δεν ακούω τίποτα που να ηχεί ανθρώπινα. Πάντα οι ίδιες λέξεις που λένε τα ίδια ψέματα.

https://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=9

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στους συνεργάτες μας Astros Kynouria News 

Πίσω στην Αρχική σελίδα

Πίσω στην σελίδα Σχόλια και Απόψεις

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Ζαν-Πoλ Σαρτρ ,Αλμπέρτ Καμύ, Σάμιουελ Μπέκετ: Οι τρεις μεγάλοι στοχαστές   του εικοστού αιώνα  που επηρέασαν σημαντικά την  Γαλλική λογοτεχία και αναμφισβήτητα την ανθρώπινη σκέψη . Ο Σάμιουελ Μπέκετ  αν και ήταν Ιρλανδός  έζησε  και μεγαλούργησε στο Παρίσι. Δεν μπορούμε να λέμε γνωρίζουμε τον παγκόσμιο πολιτισμό αν δεν γνωρίζουμε τι μας λένε ο Ζαν-Πoλ Σαρτρ , ο Αλμπέρτ Καμύ και ο Σάμιουελ Μπέκετ

Ζαν-Πoλ Σαρτρ

Δεν υπάρχει άλλη πραγματικότητα από την πράξη

Μισώ τα θύματα που σέβονται τους δήμιους τους.

Η κόλαση είναι οι άλλοι.

Αν αισθάνεσαι μοναξιά όταν είσαι μόνος, έχεις κακή παρέα.

Μόνο αυτός που δεν τραβάει κουπί έχει χρόνο να ταρακουνήσει τη βάρκα.

Όταν οι πλούσιοι κάνουν πόλεμο, οι φτωχοί πεθαίνουν.

Ο άνθρωπος είναι αυτό που θέλει ο ίδιος να είναι.

Μια χαμένη μάχη είναι η μάχη που νομίζεις ότι έχασες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B1%CE%BD-%CE%A0%CF%89%CE%BB_%CE%A3%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%81

https://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=20

Αλμπέρτ Καμύ.

Φαντάζομαι πως ο Σίσυφος ήταν ευτυχισμένος.

Ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα

Έχουμε εξορίσει την ομορφιά. Οι Έλληνες είχαν πάρει τα όπλα γι’ αυτήν.

Η ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο, σφραγίδα ενός χυδαίου πνεύματος

Ο σκλάβος ξεκινά ζητώντας δικαιοσύνη και καταλήγει να περιμένει να φορέσει ένα στέμμα.

Ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που αρνείται να είναι αυτό που είναι.

Το φθινόπωρο είναι μια δεύτερη άνοιξη, όπου κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι

Η ελευθερία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ευκαιρία για να γίνουμε καλύτεροι.

Από τη στιγμή που όλοι θα πεθάνουμε, είναι προφανές ότι το πού και το πότε δεν έχουν καμιά σημασία.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%81_%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%8D

https://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=9

Σάμιουελ Μπέκετ

Απών πάντα, όλα συντελέστηκαν χωρίς εμένα.

Τα λάθη μου είναι η ζωή μου.

Πάντα προσπάθεια. Πάντα αποτυχία. Δεν πειράζει. Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα.

Μη με αγγίζεις! Μη με ρωτάς! Μη μου μιλάς! Μείνε μαζί μου.

Ξέρεις από τι πέθανε η μητέρα Πεγκ; Από σκοτάδι.

Τίποτα δεν συμβαίνει, κανένας δεν έρχεται, κανένας δεν πηγαίνει, είναι τρομερό.

Κουρελάκι εσένα σε κρατάω.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%B5%CE%BB_%CE%9C%CF%80%CE%AD%CE%BA%CE%B5%CF%84

https://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=1530

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πίσω στην Αρχική σελίδα

Πίσω στην σελίδα Σχόλια και Απόψεις

hhpt/astrosgr.com “Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή. Dedicated to Thyreatis Land.”

#astrosgrcom