Ο Αγιάννης πήρε το όνομα του από την μεγαλοπρεπή εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου .Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στον Αγιάννη, είναι ένα μεγάλο ιστορικό μνημείο που αξίζει να επισκεφτούμε.
Από τους συνεργάτες μας Astros Kynouria News του Γιάννη Κουρμπέλη
“Σύμφωνα με πολλούς ερευνητές ο ναός του Προδρόμου χτίστηκε κατά τον 14ο – 15ο αιώνα, ενώ κατ’ άλλους χτίστηκε τον 16ο ή 17ο αιώνα, λόγω της τεχνοτροπίας του εσωτερικού του ναού. Σύμφωνα με αναφορά του έτους 1828 ο ναός ήταν ηλικίας 250 ετών, είχε δηλαδή χτιστεί περί το 1578. Πιθανόν όμως να χτίστηκε κατά τα Βυζαντινά χρόνια, καθώς η μορφή του ναού, αλλά και η τοιχοποιία του μοιάζει με πολλά Βυζαντινά μνημεία της περιοχής (όπως η Μονή Λουκούς).”
«Κατά την παράδοση ο Αγιάννης πήρε το όνομα του από την εκκλησία αυτή. Ο Άγιος Ιωάννης αναφέρεται για πρώτη φορά στον Χρονικόν της Αλώσεως του Γεωργίου Σφρατζή το έτος 1435 και άκμασε τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Η παράδοση για την ίδρυση του χωριού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το χτίσιμο του ναού του Προδρόμου. Ο Άγιος Ιωάννης ιδρύθηκε από βοσκούς οι οποίοι ανακάλυψαν την πηγή που βρίσκεται σήμερα κάτω από την εκκλησία. Η περιοχή του Αγιάννη ήταν τότε ένα απροσπέλαστο δάσος. Αμέσως μετά την ανακάλυψη, οι βοσκοί άνοιξαν δρόμο μέσα στο δάσος και έχτισαν μία βρύση. Σύντομα οι βοσκοί με τις οικογένειες τους άρχισαν να χτίζουν τις κατοικίες τους γύρω από την πηγή και έχτισαν μία εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Το γεγονός αυτό συνέβη σίγουρα πολύ πριν το 1435, πιθανόν τα Βυζαντινά χρόνια. (βλέπε ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ – ΜΕΡΟΣ Α’)
Ο μεγαλοπρεπής ναός του Προδρόμου στον Αγιάννη ανακαινίστηκε και έγινε πατριαρχική εξαρχία το 1638. Πολύ σημαντικό έγγραφο της εποχής εκείνης είναι ένα σιγίλλιο του 1638. Σύμφωνα με αυτό το έγγραφο <<ανακηρύσσεται η χώρα του Αγίου Ιωάννου μετά του ομωνύμου ναού σταυροπήγιον>> και οριζόταν <<ινα εις τον ναόν του Αγίου Ιωάννου υπόκειται ο εις το χωρίον ναός του Αγίου Βασιλείου>>. Για την ανακήρυξη αυτή μεσολάβησαν Αγιαννίτες έμποροι που ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη.»
Δείτε το σύνδεσμο για περισσότερα.
ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ – AΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ
Ο επισκέπτης θαυμάζει την υπεραιωνόβια πλατάνα και το άφθονο παγωμένο νερό που πηγάζει ακριβώς κάτω από την εκκλησία και ρέει από πέντε κανάλους, ένας είναι πολύ χαμηλά, σαν να φαίνεται το νερό έρχεται μέσα από την εκκλησία.
Με το άφθονο νερό του προδρόμου “έζησε” το χωριό.Το νέρο την νύκτα πήγαινε στη μεγάλη στέρνα δίπλα στην πλατάνα και όταν γέμιζε η στέρνα οι μυλωνάδες την απολούσαν και το νερό έτρεχε ορμητικά σε ένα μικρό καταρράκτη σε κάθε νερόμυλο και με την δύναμη του νερόυ δούλευαν οι νερόμυλοι. Υπήρχαν τέσσερις νερόμυλοι κάτω από τον πρόδρομο στη σειρά, του Δικαίου η Μακαρούνα , του Κορδώνη, του Παπούλια η Τουρή και του Γαρδικιώτη ,< λέγανε ότι υπήρχε και άλλος νερόμυλος του Γιάννακα αλλά δεν θυμάμαι το κτήριο η ήταν ο ίδιος με του Γαρδικιώτη η ήταν μακρύτερα κάτω από την εκκλησία του Αηλιά και είχε γκρεμιστεί, όποιος θυμάται ας βοηθήσει>. Κάτω κοντά στον Άγιο Δημήτριο στο ρέμμα υπήρχε και ο νερόμυλος του Σταυρούλη. Επίσης στη είσοδο του χωριού άπό το Άστρος μετά την εκκλησία της Αγιάς Παρασκευής υπήρχε και ένας μύλος που δούλευε, όχι με νερό, αλλά με πετρέλαιο του μπάρμπα Λιά Κολοβού.
Ο σούγελος του νερού, το νερό του προδρόμου μεταφερότανε μακρυά για να ποτίζονται τα “περβόλια” και να ζουν οι Αγιαννίτες για πολλούς αιώνες.
Τα καλοκαίρια κάτω από το πρόδρομο ήταν το μισο χωριό στα περβόλια τους, ήταν σαν ένα καθημερινό πανηγύρι, μερικοί τραγουδούσαν η φώναζαν δυνατά για να τους ακούν αυτοί που ήσαν πολύ μακρυά και φυσικά ήταν κα χώρος κοινωνικών επαφών για τις νέες και νέους του χωριού , κάπου έπρεπε να συναντηθούν και να αρχίσουν οι πολιορκίες από τους νέους που τότε είχαν τον πρώτο λόγο. Οι νερόμυλοι αλέθανε τα σιτάρια και ταυτόχρονα την νύκτα ποτίζανε τα περβόλια ακριβώς κάτω από τον πρόδρομο στους “μύλους ” και την ημέρα το νερό πήγαινε στου σούγελο που έφθανε μέχρι το Σουληνάρι στην άλλη άκρη του χωριού. Επίσης το νερό το πηγαίνανε και στο δρόμους, ήταν άφθονο, μέχρι τις βάγιες όπου δεν υπήρχε σούγελος.Oι ποτιστάδες είχαν το πρώτο λόγο ,αλλά βασικά όλοι πήγαιναν με σειρά.
Μετά την πλατάνα και πριν την μεγάλη στέρνα υπήρχε πλυσταριό, που οι γυναίκες έπλεναν τα κλινοσκεπάσματα χράμια και σαίσματα και γενικά τα ρούχα της οικογένειας τους
Πριν μερικά χρόνια ο περίπατος στους “μύλους ” σταματούσε στον δεύτερο νερόμυλο του Κορδώνη, τα βάτα έφθαναν μέχρι τον Αη Λιά απέναντι δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει ανοικτό μονοπάτι και μεχρι που φθανει.. Βλέπουμε κάθε χρόνο προσπάθειες των φίλων του χωριού να καθαρίζουν τα μονοπάτια. Στα περβόλια όλοι είχαν λαχανικά ,ντομάτες , κολοκυθάκια, φασολάκια, αγγούρια , μπάμιες,μελιτζάνες αραποσίτια, σταφύλια, καρύδια, κυδόνια, μύγδαλα, μήλα και άλλα φρούτα κάθε είδους.Στη κυριολεξία το χωριό “ζούσε” από τον πρόδρομο. Δεν έχουμε φωτογραφίες από τους νερόμυλους του χωριού και από τα περβόλια τους “Μύλους ”, όποιος έχει κάτι ας βοηθήσει .Η βόλτα στους “Μύλους ” ήταν κάποτε γραφικότατη και οι φίλοι του χωριού το γνωρίζουν και κάτι θα κάνουν,.
Να σημειώσουμε ,ότι δίπλα από εκεί περνάει το μονοπάτι του “Parnon Trail”και θα μπορούν να το επισκεφθούν δεκάδες περιπατητές.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
“Η δύναμη του νερού χρησιμοποιήθηκε από τον άνθρωπο ως κινητήριος δύναμη των μύλων για τη σύνθλιψη των κόκων των σιτηρών και την παραγωγή αλεύρων.
Ο νερόμυλος ή υδρόμυλος είναι η πρώτη μηχανή παραγωγής έργου που κατασκεύασε ο άνθρωπος με τη χρήση φυσικής, ήπιας και ανανεώσιμης πηγής ενέργειας. Με τη δύναμη που δημιουργεί η πτώση του νερού από ψηλά ή η ροή του και με τη βοήθεια του τροχού, εφεύρεση που άλλαξε την ανθρώπινη ιστορία, κινήθηκαν απλές και στη συνέχεια πολύπλοκες μηχανές, που κάλυψαν τις περισσότερες ανάγκες των προβιομηχανικών κοινωνιών, αντικαθιστώντας στις πρώιμες μηχανές την ανθρώπινη ή ζωϊκή δύναμη (χειρόμυλοι και ζωόμυλοι), κινητήριες δυνάμεις πριν το νερό και τον αέρα.[1]Με τον νερόμυλο και την βοηθεια της μυλόπετρας επίσης άλεθαν το αλέυρι. “
Νερόμυλος – Βικιπαίδεια (wikipedia.org)
astrosgr.com 
