Πως έγινε η συμφιλίωση και εθνική  συνεννόηση στο ιστορικό  Άστρος Κυνουρίας  και  η  Διακήρυξη  της Β’ των Ελλήνων  Εθνοσυνέλευσης στην υφήλιο το 1823, που «Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καρυτσιώτου».-

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στους  συνεργάτες  μας    Astros Kynouria News  Από ftzivel-23 Μαΐου, 2022

Άρχισαν οι προετοιμασίες για την επέτειο των διακοσίων χρόνων (1823-2023) ,  για το σπουδαιότερο σημαντικό μνημείο της Κυνουρίας και της πατρίδας μας , το «Ιερό Χώρο» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων.Καλούμαστε όλοι, όλοι  και οι αιρετοί μας , να συμμετέχουμε έμπρακτα και αποφασιστικά ,για κάτι που μας ξέρουν  οι απανταχού Έλληνες και μας καλούν να προβάλλουμε με κάθε τρόπο όπου μπορούμε . Τα συντάγματα  είναι λίγα, είναι σημαντικοί σταθμοί στην ιστορία των λαών και δεν γίνονται συντάγματα ούτε πολύ συχνά ούτε σε τυχαίους τόπους, ας το καταλάβουμε  και ενεργήσουμε ανάλογα,  για την μεγάλη και ιστορική σημασία της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων , το σύνταγμα του Άστρους.

Σύντομη συνταγματική ιστορία.

Το σύνταγμα είναι ο ανώτατος νόμος του κράτους , που περιέχει  συνοπτικά τους γενικούς νομικούς  κανόνες της κρατικής λειτουργείας (πολιτειολογικές διατάξεις, οργάνωση και βασικούς κανόνες )  του κράτους και των θεσμών (δικαστηρίων ), τους γενικούς κανόνες της  κοινωνικής συμβίωσης  και των δικαιωμάτων των πολιτών (θεμελιώδεις συνταγματικές διατάξεις ισότητα, ελευθερία κλπ).

Το σύνταγμα είναι ο υπέρτατος νόμος του κράτους , γιατί δεν υπάρχουν ανώτεροι νόμοι  από αυτό και οι άλλοι  νόμοι του κράτους πρέπει να είναι σύμφωνοι με το υπέρτατο νόμο, διαφορετικά κρίνονται αντισυνταγματικοί και άκυροι. Το Σύνταγμα σαν ο ανώτατος νόμος δεν μπορεί να τροποποιηθεί όπως οι κοινοί νόμοι και χρειάζονται κατά κανόνα αυξημένες πλειοψηφίες στη Βουλή και δύσκολες διαδικασίες. Το σπουδαιότερο μερικές θεμελιώδεις διατάξεις  δεν δύναται να καταργηθούν η να αναθεωρηθούν , όπως η μορφή του πολιτεύματος , η διάκριση των εξουσιών κλπ.

Τα συντάγματα βασικά εμπονούνται από τις συντακτικές συνελεύσεις, που συγκαλούνται για μόνο το λόγο αυτό, και αργότερα διορθώνονται από τις αναθεωρητικές βουλές. Συνήθως με την  σημαντική αλλαγή ενός πολιτεύματος  η την δημιουργία ενός νέου κράτους η έθνους ακολοθούν συντακτικές συνελεύσεις για να καθορίσουν τους καινούργιους συνταγκατικούς κανόνες.

Στην Αρχαιότητα  οι νόμοι του Σόλωνα και του Κλεισθένη στην αρχαία Αθήνα θεωρούνται τα πρώτα συντάγματα, γιατί έβαλαν τις βάσεις και οργάνωσαν το καινούργιο δημοκρατικό πολίτευμα , που ήταν άγνωστο μέχρι τότε .Οι Ρωμαίοι ,αν και δεν φημίζονται για συντάγματα,  έγιναν περισσότερο γνωστοί  με το Ρωμαϊκό δίκιο, που ήταν γραπτό, «scripta manent, verba volant ”. «Τα γραπτά μένουν τα λόγια πετούν» και οι γραπτοί νόμοι , ήταν  στη κυριολεξία  θεμελιώδης αρχή του δικαίου , και δεν μπορούσαν  πια να αλλάξουν  τους κανόνες στα μέτρα τους οι ηγεμόνες.

Στο μεσαίωνα στην Αγγλία το 1215  ο τυραννικός βασιλιάς Ιωάννης αναγκάστηκε από τους βαρόνους να συμφνωνήσει γραπτά  σε μερικούς στοιχειώδεις κανόνες και υπόγραψε τη Magna Carta (γνωστή ως Χάρτης των Ελευθεριών) . Η Magna Carta θεωρείται το πρώτο συνταγματικό κείμενο του κόσμου, ήταν ένα από τα πρώτα έγγραφα που ανέφερε ότι οι πολίτες είχαν δικαιώματα.

Τα σπουδαιότερα και πρώτα σύγχρονα συντάγματα είναι της Αμερικής του 1787 και την Γαλλίας του 1792.Τα δύο αυτά συντάγματα είναι τα πρότυπα των συγχρόνων συνταγμάτων του δυτικού πολιτισμού.

Στις 4 Ιουλίου 1776, το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών ενέκρινε τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας. Βασικός της συντάκτης ήταν ο Τόμας Τζέφερσον.

Το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής γράφτηκε το Καλοκαίρι του 1787 στη Φιλαδέλφεια και αποτελεί τον θεμελιώδη νόμο του ομοσπονδιακού συστήματος διακυβέρνησης των ΗΠΑ καθώς και ένα ιστορικό έγγραφο για τον Δυτικό κόσμο. Είναι το παλιότερο γραπτό σύνταγμα ενός έθνους το οποίο ισχύει ακόμη και καθορίζει τα βασικά όργανα διακυβέρνησης, τις δικαιοδοσίες τους και τα βασικά δικαιώματα των πολιτών. Η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Πολίτη (1791) προασπίζει την ελευθερία του λόγου, την ελευθερία στη θρησκεία, το δικαίωμα κατοχής όπλων και οπλοφορίας, την ελευθερία στις συγκεντρώσεις, και την ελευθερία στην υποβολή αιτήματος. Επίσης, απαγορεύει την αδικαιολόγητη έρευνα και σύλληψη, τις σκληρές και ασυνήθιστες τιμωρίες και την αυτοενοχοποίηση κατόπιν πίεσης.

Η Γαλλική επανάσταση επηρεάσθηκε  γενικά από τον Διαφωτισμό και ειδικότερα από τον Βολταίρο,  Ρουσσώ, Μοντεσκιέ και  Ντιντερό.

Η Συντατική Συνέλευση στη δεύτερη φάση  της Γαλλικής Επανάστασης( 1792-1794) κατάργησε της μοναρχία  και  για πρώτη φορά στην Ευρώπη εγκαθιδρύσε την  αβασίλευτη δημοκρατία.( νωρήτερα το 1791 είχε εγκαθιδρύσει την συνταγματική μοναρχία).

Η πολιτική αλλαγή στην ηπειρωτική Ευρώπη  και σε ολόκληρη την υφήλιο  και την Ελλάδα υποκινήθηκε από την Γαλλική Επανάσταση  και τις αρχές  “ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα”.  Ο Ναπολέων Βοναπάρτης ανέβηκε στην εξουσία, έκανε πολλές μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της Γαλλίας και μεταμόρφωσε ριζικά την Δυτική Ευρώπη. Ωστόσο η άνοδός του διέγειρε τόσο τον εθνικισμό όσο και την λαϊκή αντίδραση με αποτέλεσμα την ήττα του το 1815  στο Βατερλώ. .

Η Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι μια διακήρυξη που υιοθετήθηκε από την απόφαση  της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στις 10 Δεκεμβρίου 1948  και θεωρείται το σύγχρονο συνταγματικο κείμενο ολόλκηρης της ανθρωπότητας.

Τα επαναστατικά συντάγματα  της Επιδαύρου (1822), Άστρους (1823) και Τροιζήνας (1827 ) επηρεασμένα  βασικά από τα συντάγματα της Αμερικής (1787) και της  Γαλλίας (1792) , εν καιρώ πολέμου  έθεσαν τα θεμέλια για την οργάνωση του Ελληνικού κράτους και την επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα. Η σημασία τους είναι καταλυτική για την σύγχρονη Ελλάδα.

Από Νίκο Κ. Αλιβιζάτο

«Από την Επανάσταση του 1821, η Ελλάδα έχει υιοθετήσει δεκατρία συνολικά Συντάγματα. Από αυτά ωστόσο, ίσχυσαν στην πράξη και εφαρμόστηκαν μόνον τα έξι: τα Συντάγματα του 1844, του 1864, του 1911, του 1927, του 1952 και το ισχύον. Το τελευταίο ψηφίσθηκε το 1975, ένα χρόνο σχεδόν μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, τον Ιούλιο του 1974.

Η συνταγματική μοναρχία (1843-1862)

Tην 3η Σεπτεμβρίου 1843, έγινε λαϊκή εξέγερση  και  στάση της φρουράς των Αθηνών με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Δ. Καλλέργη. Μετά την επανάσταση συγκλήθηκε Εθνική Συνέλευση, η οποία ψήφισε, το επόμενο έτος, Σύνταγμα, που ήταν και το πρώτο του ανεξάρτητου, από το 1830, ελληνικού κράτους

Το Σύνταγμα του 1844 δεν αποτέλεσε έργο μιας κυρίαρχης εθνικής συντακτικής συνέλευσης, αλλά η Συνέλευση απλώς συνέπραξε στην κατάρτισή του και δεν έφερε δραστικές σημαντικές  αλλαγές . Απλα κατάγραψε τους κανόνες και τα διακαιώματα σαν άλλη Ελληνική  “Magna Carta”.

Το Σύνταγμα του 1864, προϊόν της «Β΄ εν Αθήναις Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως» που ακολούθησε τη λαϊκή εξέγερση, περιλάμβανε 110 άρθρα, ήταν επηρεασμένο από τα συντάγματα του Βελγίου (1831) και της Δανίας (1849) και έμελλε να ισχύσει (με τις αναθεωρήσεις του 1911 και του 1952) για περισσότερα από εκατό χρόνια.

Το σύνταγμα του 1911 ήταν  αποτέλεσμα της επανάστασης στο Γουδί το 1909 από τον στρατιωτικο σύνδεσμο και επηρεασμένο από τον Ελευθέριο Βενιζέλο.  Οι σημαντικότερες μεταβολές που επέφερε η αναθεώρηση του 1911 ήταν η ενίσχυση των ατομικών ελευθεριών («το Δημόσιον Δίκαιο των Ελλήνων» κατά την ορολογία της εποχής) και του κράτους δικαίου, και ο γενικότερος εκσυγχρονισμός των θεσμών.

Με το Σύνταγμα του 1927 καθιερώθηκε τελικώς η αβασίλευτη δημοκρατία. Για πρώτη φορά, τέλος, ελληνικό Σύνταγμα περιέλαβε διάταξη που όριζε ότι η κυβέρνηση όφειλε «να απολάβει της εμπιστοσύνης της Βουλής». Με τον τρόπο αυτό καθιέρωσε και θεσμικώς, πλέον, την αρχή της τυπικής  «δεδηλωμένης» του 1875.

Το Σύνταγμα του 1952 αποτελούνταν από 114 άρθρα και, λόγω των ιδιαίτερων κοινωνικοπολιτικών συνθηκών που επικράτησαν κατά την κατάρτισή του, υπήρξε συντηρητικό και σε μεγάλο βαθμό προσκολλημένο στα συνταγματικά κείμενα του 1864 και του 1911.

Η καθιέρωση της προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και το Σύνταγμα του 1975

Με την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας, τον Ιούλιο του 1974, η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας έθεσε ως πρώτο στόχο της την εδραίωση της Δημοκρατίας και επανέφερε εν μέρει σε ισχύ το Σύνταγμα του 1952, με εξαίρεση τις διατάξεις που αφορούσαν τον βασιλέα. Τις πρώτες ελεύθερες βουλευτικές εκλογές (17 Νοεμβρίου 1974) και το δημοψήφισμα για τη μορφή του πολιτεύματος (8 Δεκεμβρίου 1974), το οποίο απέβη υπέρ του πολιτεύματος της αβασίλευτης δημοκρατίας, ακολούθησε το Σύνταγμα του 1975. Το Σύνταγμα αυτό, μολονότι ψηφίσθηκε τελικώς μόνο από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, συγκέντρωσε σταδιακώς κατά την εφαρμογή του την ευρύτερη δυνατή αποδοχή εκ μέρους των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Το Σύνταγμα του 1975, αναθεωρήθηκε ως σήμερα τέσσερες  φορές (το 1986, το 2001, το 2008  και 2019 ) με το Σύνταγμα του 1864, είναι το μακροβιότερο 47 χρόνια.»


Σύνταγμα (hellenicparliament.gr)

Δεν θα σχολιάσουμε τα βασικά άρθρα του σημερινού Εληνικού συντάγματος, αλλά θέλουμε να θυμίσουμε  μόνο δύο.

 Το άρθρο 120 και το άρθρο 10 . Ο τονισμός δικός μου.

Το τελευταίο άρθρο 120 αναφέρει μεταξύ άλλων , «H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων» .Η διάταξη  αυτή παρουσιάσθηκε πρώτα στο σύνταγμα του 1844 , άρθρο 107,  και ακολούθησε σε όλα τα επόμενα . Στο σύνταγμα του 1952 ήταν το  άρθρο 114  και αυτό το άρθρο , « ένα ένα τέσσερα», έγινε βασικό σύνθημα στους αγώνες για δημοκρατική νομιμότητα και αντίσταση  στους σφετεριστές της πολιτικής εξουσίας .Το 1975 προστέθηκε μεταξύ άλλων για καλύτερη διευκρίνηση, « που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».

Το άρθρο 10 περιέχει  το δικαίωμα της αναφοράς στις αρχές ,που πρέπει να γνωρίζουν και να εφαρμόζουν οι συμπολίτες μας,  για την  συνταγματική και ουσιαστική λειτουργία της δημοκρατίας από τους πληρεξούσιους.

Ακροτελεύτια διάταξη

Άρθρο 120

1. Το Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την Ε’ Aναθεωρητική Bουλή των Ελλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Εφημερίδα της Kυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Yπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Iουνίου 1975.

2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.

3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.

4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.

Άρθρο 10

1. Kαθένας ή πολλοί μαζί έχουν το δικαίωμα, τηρώντας τους νόμους του Kράτους, να αναφέρονται εγγράφως στις αρχές, οι οποίες είναι υποχρεωμένες να ενεργούν σύντομα κατά τις κείμενες διατάξεις και να απαντούν αιτιολογημένα σε εκείνον, που υπέβαλε την αναφορά, σύμφωνα με το νόμο.

2. Mόνο μετά την κοινοποίηση της τελικής απόφασης της αρχής στην οποία απευθύνεται η αναφορά, και με την άδειά της, επιτρέπεται η δίωξη εκείνου που την υπέβαλε για παραβάσεις που τυχόν υπάρχουν σ’ αυτή.

3. Η αρμόδια υπηρεσία ή αρχή υποχρεούται να απαντά στα αιτήματα για παροχή πληροφοριών και χορήγηση εγγράφων, ιδίως πιστοποιητικών, δικαιολογητικών και βεβαιώσεων μέσα σε ορισμένη προθεσμία, όχι μεγαλύτερη των 60 ημερών, όπως νόμος ορίζει. Σε περίπτωση παρόδου άπρακτης της προθεσμίας αυτής ή παράνομης άρνησης, πέραν των άλλων τυχόν κυρώσεων και έννομων συνεπειών, καταβάλλεται και ειδική χρηματική ικανοποίηση στον αιτούντα, όπως νόμος ορίζει.

Στο  ιστορικό Άστρος  Κυνουρίας , το 1823 , συνήλθεν η Β’ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων, με κύριο σκοπό την αναθεώρηση και τον εκσυγχρονισμό του Συντάγματος το οποίο είχε ψηφιστεί το 1822 μ.Χ., κατά την Α΄ Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο, για αυτό και ονομάστηκε «Νόμος της Επιδαύρου». Οι αποφάσεις της Εθνοσυνέλευσης ήταν σημαντικότατες για την ίδρυση και οργάνωση του Ελληνικού Κράτους.

Σύμφωνα με απόφαση της Β’ Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος  το 1823, ο «νόμος της Επιδαύρου»,όπως αποκαλούσαν το οργανικό νόμο ,  ήταν το σύνταγμα του έθνους και “ο ανώτερος νόμος” υπερίσχυε των νόμων του βουλευτικού .

Το Ναύπλιο, που είχε αρχικά επιλεγεί για να πραγματοποιηθεί η Συνέλευση, απορρίφθηκε καθώς εθεωρείτο «τόπος μερικός», δηλ. κομματικός, υπό την απόλυτο επιρροή του Κολοκοτρώνη. Έτσι, επιλέχθηκε τελικά το Άστρος , ως «τόπος του Έθνους», δηλαδή τόπος ουδέτερος, που δεν ανήκε ενεργά  στα δύο στρατόπεδα. Η σχολή Καρυτσιώτη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την τοπική κοινωνία , έπαιξε πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο για να γίνει ο Αγιάννης πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας, από τις 15 Αυγούστου έως την 1 Οκτωβρίου 1822 και για να γίνει η Β’Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων στο Άστρος το 1823.

Η χώρα απόκτησε πλέον οριστικό Καταστατικό Χάρτη, ο οποίος ρύθμιζε όλα τα σχετικά θέματα με τη σύσταση και τη λειτουργία του κράτους, των θεσμών και του στρατού ,που με απόφαση της συνέλευσης ήταν “ο ανώτερος νόμος” υπερίσχυε των νόμων του βουλευτικού.  

Η Εθνοσυνέλευση κατήργησε τα πολλά μικρά «καπετανάτα» και τις τοπικές Γερουσίες , τη Πελοποννησιακή Γερουσία (1821), (από τη «Μεσσηνιακή Γερουσία»), τη Γερουσία της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας , τον Άρειος Πάγος της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας .

Το αναθεωρημένο Σύνταγμα, εξαιρετικά προοδευτικό και πρωτοποριακό για την εποχή του, περιείχε φιλελεύθερες και δημοκρατικές διατάξεις, που διασφάλιζαν τα ατομικά δικαιώματα του πολίτη. Θεσμοθετήθηκε η Δημόσια εκπαίδευση, λύθηκαν ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας, καθιερώθηκε η αρχή της ελευθεροτυπίας κ.α. Καταρτίστηκε και ο Ποινικός Κώδικας, βάσει του Βυζαντινού Δικαίου, για την προστασία του πολίτη από την ασυδοσία των αρχών.

Στο χώρο η Ιστορική και Εθνολογική  Εταιρεία  το 1899 έχτισε την επιγραφή και οι ντόπιοι κάτοικοι μετά το τέλος της Β” Εθνοσυνέλευσης ονόμασαν τον χώρο » Ιερό Χώρο», από έκδηλο σεβασμό, για την μεγάλη συνεισφορά που προσέφερε στο Ελληνικό Έθνος. Eδώ για υπερβολή το “ιερός” δεν έχει θρησκευτική έννοια αλλά Εθνική έννοια, ο χώρος αναγνωριζότανε από τους κατοίκους σαν πολύ σπουδαίος, σαν “Ιερός Χώρος ».

 Οι “καλαμαράδες» Αστρεινοί , πιστοί στην παράδοση χιλιετηρίδων άνθρωποι του Ελληνικού μέτρου, του αμοιβαίου σεβασμού και της εθνικής συνεννόησης, καλέστηκαν εκείνη την στιγμή από το έθνος να συμβιβάσουν τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα για ένα εθνικό διάλογο και το επέτυχαν με αποτελέσματα, υπό την επιρροή και ηγεσία του Αγιαννίτη στρατηγού , υπεύθυνου για την στρατιωτική ασφάλεια σε καιρό πολέμου της εθνοσυνέλευσης, Πάνου Ζαφειρόπουλο η Άκουρου .Το Άστρος επιλέχθηκε για την εθνοσυνέλευση, γιατί στο Άστρος υπήρχαν πολλοί καλαμαράδες απόφοιτοι της σχολής Καρυτσιώτη και ήταν αναμφισβήτητα τόπος κοινής αποδοχής και θα βοηθούσε καλύτερα την εθνική συνεννόηση.

Το Άστρος και ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) είναι μια κοινότητα γιά τουλάχιστον οκτακόσια χρόνια και το σπουδαιότερο οι κάτοικοι είναι οι ίδιοι, είχαν και έχουν σήμερα σπίτια στον Άγιάννη και στο Άστρος. Με την πρώτη διοικητική διαίρεση του ελληνικού κράτους το 1835, ο ¨Αγιος Ιωάννης και  Άστρος εντάχθηκαν στον Δήμο  Θυρέας Ν. Αρκαδίας.  ΦΕΚ 16Α – 24/05/1835– Σύσταση του δήμου με έδρα τον οικισμό Άγιος Ιωάννης, ΦΕΚ 5Α – 08/03/1841 –Ο οικισμός Άστρος ορίζεται χειμερινή έδρα του δήμου,Ο οικισμός Άγιος Ιωάννης ορίζεται θερινή έδρα του δήμου.

Ας έλθουμε στις λεπτομέρειες της συμφιλίωσης και της εθνικής συνεννόησης στο ιστορικό Άστρος το 1823.

Η Τουρκοκρατία  με κάθε τρόπο προσπαθούσε να  διατηρήσει την εξουσία για να εισπράττει το «χαράτσι» και είχε διαιρέσει  βαθειά τον Ελληνικό λαό βασικά σε δύο στρατόπεδα  τους κλέφτες και του  προεστούς.

Οι κλέφτες στα τετρακόσοα χρόνια σκλαβιάς δεν παραδόθηκαν ποτέ στους κατακτητές και εμάχοντο ασταμάτητα  στα βουνά  για την απελευθέρωση της πατρίδας.

Οι προεστοί προτιμούσαν μια σχετική άνεση και σαν αντάλλαγμα βοηθούσαν τους τούρκους φοροεισπράκτορες για να διατηρήσουν τα έλάχιστα προνόμια τους. Οι κατακτητές πάντοτε χρειάζονται συνεργάτες και προδότες για να διατηρήσουν την κατοχή και την λεηλασία των λαών.

 Οι κλέφτες και οι προεστοί είχαν σημαντικότατες διαφορετικές απόψεις και διαφορετικους τρόπους ζωής, αλλά είχαν ένα μεγάλο κοινό στόχο να διώξουν με κάθε θυσία τους κατακτητές, «για το ομόηθες, το ομόθρησκον, το ομόαιμο και το ομόγλωσσον».

Με αυτές τις μεγάλες διαφορές  μεταξύ των , τα δύο στρατόπεδα άρχισαν να συγκεντρώνονται στο ιστορικό Άστρος την άνοιξη του 1823 . Από τις αρχές Μαρτίου προσέρχονταν και κατέλυσαν στο Άστρος 150 παραστάτες ή πληρεξούσιοι, οι βουλευτές δηλαδή, που είχαν εκλεγεί στις ελεύθερες Ελληνικές επαρχίες, ενώ την τάξη και την ασφάλεια επιτηρούσε στρατιωτική δύναμη 6.000 αντρών.

Στη γειτονική Μελιγού  «μια τουφεκιά μακριά», κατέλυσαν οι στρατιωτικές φυσιογνωμίες του Αγώνα, οι κλέφτες. Τους συνόδευαν 40 πληρεξούσιοι διαφόρων Ελληνικών επαρχιών και 800 εμπειροπόλεμοι στρατιώτες.

Οι μεγάλες διαφορές δεν εδημιουργήθηκαν στο Άστρος, όπως ατεκμήριωτα  και σκόπιμα  υποστηρίζουν  μερικοί  οπαδοί της  παράλογης ,κοντόφθαλμης, ανόητης  και «επαρχιώτικης»  «Αντιαστρεινής συμμαχίας για όλα», οι  διαφορές υπήρχαν για αιώνες νωρήτερα και  ουσιαστικά  δεν ετελείωσαν στο Άστρος.

Ο πόλεμος και η  άσχημη οικονομική κατάσταση είχε εξασθενήσει όλους. Τα έξοδα της νέας διοίκησης ήταν σχεδόν τετραπλάσια των υποτιθεμένων εσόδων . Τα περισσότερα έξοδα του πολέμου εκαλύπτυντο από δωρεές των επαναστατημένων , όπως  αργότερα οι Ζαφειρόπουλοι με δικά τους χρήματα όπλισαν τους εθελοντές μαχητές και οχύρωσαν αποφασιστικά το Κάστρο Παραλίου Άστρους  και ενίκησαν το Ιμπραήμ.

Τα  δύο κόμματα  ήταν οι πολιτικοί , το «αρχοντικόν» η «των Προεστών»  και οι στρατιωτικοί ,το «καπετανίστικον» ή «το άλλο του Κολοκοτρώνη», κατά τον Αγιοπετρίτη Φιλικό Αναγνώστη Κοντάκη. Οι προεστοί στόχο είχαν να διατηρήσουν τα προνόμια τους και να αντικαταστήσουν του κατακτητές.  Οι στρατιωτικοί είχαν στόχο τους κατακτητές και στο ενεργητικό τους τις μεγάλες επιτυχίες στα πεδία των μαχών, και ιδιαιτέρως μετά την περίλαμπρη και καθοριστική για τον Αγώνα νίκη του Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια

Πέρα απο τους πολιτικούς και τους στατιωτικούς υπήρχαν οι τοπικές Γερουσίες , η Πελοποννησιακή Γερουσία (1821), (από τη «Μεσσηνιακή Γερουσία»),  η Γερουσία της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας , ο Άρειος Πάγος της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας  και τα πολλά μικρά «καπετανάτα»  που έπρεπε να συμφιλιώσει  όλους η Εθνοσυνέλευση  για να γίνει η εθνική συνεννόηση.Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ήταν ο αρχηγός των στρατιωτικών και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος  ήταν ο αρχηγός των πολιτικών( αν και οι Κουντουριώτηδες  από την Ύδρα είχαν μεγάλη δύναμη στους πολιτικούς).

Στην Εθνοσυνέλευση στο Άστρος έγιναν πολλά παζάρια , προτάσεις και συζητήσεις μεταξυ των αντιμαχομένων αλλά τελικά επκράτησε η λογική  και ο κοινός νους , βασικά με την διαχρονική  ηγεσία  και πολιτική σοφία του γέρου του Μoριά.

Ο γέρος του Μoριά σοφά είχε προειδοποιήσει  διαχρονικά το Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. «Σου λέγω τούτο, Κύριε Μαυροκορδάτε… μη καθίσεις πρόεδρος διότι έρχομαι και σε διώχνω με τα λεμόνια, με τη βελάδα όπου ήρθες»

Επίσης στη Μελιγού ο γέρος του Μoριά  απόρριψε τις προτάσεις των οπλαρχηγών  και του  Ανδρούτσου να σφάξουν στα Άστρος τους μαζωμένους από ολή την την επικράτεια κοτζαμπάσηδες, δεν ήθελε να χυθεί Ελληνικό αίμα. Το ίδιο ειχε κάνει στα Βέρβενα και σε άλλα μέρη,όταν σοφά  σταμάτησε τον οργισμένο λαό εναντίον των προεστών και της Γερουσίας,  λέγοντας πρώτα  πρέπει να σκοτώσετε μένα. Χαρακτηριστικά είπε στον Αδρούτσο.  «Ρε, τι τους πέρασες τους ανθρώπους, κοκορόπουλα να τους σφάξουμε; Αυτοί οι Πολιτικοί ξέρουν τέτοια τερτίπια στα πολιτικά πράγματα που μας είναι χρήσιμοι, όπως εμείς είμαστε χρήσιμοι περισσότερο στον πόλεμο»

Οι αντιμαχόμενοι αγωνιστές  πολιτικοί και στρατιωτικοί καταλάβαιναν πολύ καλά  και συμφωνούσαν σε δύο πράγματα. Έπρεπε να διώξουν  τους κατακτητές  και έπρεπε  τα δύο στρατόπεδα να ενωθούν για να πετύχουν τον στόχο τους. Αυτό δεν μπορούσαν να το επιτύχουν μόνοι τους χωρίς την βοήθεια και την ενεργό συμμετοχή των άλλων , δεν επερίσσευε κανένας, έπρεπε όλοι μαζί.

Τελικά έγιναν αμοιβαίες υποχωρήσεις και από τα δύο στρατόπεδα.

Ο Κολοκοτρώνης εθεώρησε επείγουσα και αναγκαία την συμφιλίωση και την συνεννόηση , μετά  την αραίωση των  φίλων του προς την Εθνοσυνέλευση ,αρχικά του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Αναγνωσταρά , Παπαφλέσσα και άλλων.

Ο Κολοκοτρώνης αδιαμαρτύρητα δέχθηκε την απόφαση της Εθνοσύνέλευσης για την καθαίρεση του από την θέση του αρχιστρατήγου του απελευθερωτικού αγώνα, που είχε κερδίσει έμπρακτα στα πεδία των μαχών.

Ο Μαυροκορδάτος δέχθηκε την απόφαση της Εθνοσύνέλευσης για την καθαίρεση του από την θέση του προέδρου του Εκτελεστικού που είχε από την Α’ Ενοσυνέλευση της Επιδαύρου.

Ο Κολοκοτρώνης έγινε αντιπρόεδρος του Εκτελεστικού στην καινούργια διοίκηση , που απεδέχθη για να μην γίνει εμφύλιος πόλεμος  και ο Μαυροκορδάτος  έγινε Αρχιγραμματέας της Επικρατείας, Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου και Υπουργός Εξωτερικών.

Η Εθνοσυνέλευση κατάλαβε πολύ καλά  τους πυροβολισμούς των αγωνιστών στα ελαιόδενδρα των  πεθαμένων «Εθνικών Γαιών»…, με την παρέμβαση του Κολοκοτρώνη και την έκδηλη οργή του λαού και του στρατού   δεν ψήφισε  για την εκποίηση των εθνικών γαιών ,που  επεδίωκαν και ήθελαν οι προεστοί και οι νησιώτες.

Το Ναύπλιο τελικά δεν παραδόθηκε στους συνέδρους της Εθνοσυνέλευσης,όπως ζητούσε η Εθνοσυνέλευση από το γέρο του Μοριά,  αλλά παρέμεινε  σιωπηρά  με το νέο Εκτελεστικό , που αντιπρόεδρος έγινε Κολοκοτρώνης,  στο  φρούραρχο του Ναυπλίου Πάνο Κολοκοτρώνη, γιατί τα όπλα και τα κάστρα  δεν παραδίδονται ποτέ.

Τελικά στις διαπραγματεύσεις για συμφιλίωση με τους Δεληγιαναίους  της Καρύταινας προτάθηκε  συνοικέσιο  μεταξύ του υιού το γέρου του Μοριά  Κολίνου και της μονογενούς κόρης του  Κανέλλου Δεληγιάννη.

Καταλυτική για την εθνική συνεννόηση ήταν η επίδραση των Αστρεινών παραστατών της Εθνοσυνέλευσης. Οι παραστάτες από το Άστρος ήταν  ο προεστός Πάνος Σαρηγιάννης, ο Κωνσταντίνος Ζαφειρόπουλος  και ο στρατιωτικός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος. Παρά τις μεγάλες αντιθέσεις  που είχαν, αντιλαμβάνοντας το μεγάλο κίνδυνο που τους ένωνε,   έδειξαν υπέρμετρο σύνεση και σωφροσύνη,  «καλαμαράδες»  του Ελληνικού μέτρου , απέφυγαν την σύγκρουση, βρήκαν την χρυσή τομή για να συμβιβάσουν και  να επηρεάσουν  θετικά  τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα , συμφιλιώθηκαν μεταξύ τους έστω και προσωρινά   και έδειξαν το σωστό και μοναδικό δρόμο  στους παραστάτες της Εθνοσυνέλευσης για την εθνική συνεννόηση.  Η επίδραση του Άκουρου ήταν καταλυτική  για την υποχώρηση του γέρου του Μοριά.

Αξίζει να αναφέρομε , ότι αργότερα ο Μαυροκορδάτος, διετέλεσε τέσσερες φορές πρωθυπουργός , ήταν αντίθετος με την δικη του Κολοκοτρώνη και εβοήθησε με το τρόπο του γαι την αθώωση του, από το φίλο του δικαστή Πολυζωίδη.

Ο «νόμος της Επιδαύρου»,  όπως αποκαλέσθηκε για συνέχεια της πρώτης Εθνοσυνέλευσης , το καινούργιο σύνταγμα του Άστρους τελείωνε με τα παρακάτω.

«Ορκίζομαι εις το Άγιον όνομα της Τρισυποστάτου θεότητος και την γλυκητάτην Πατρίδα η να ελευθερωθή το Ελληνικό Έθνος  η με τα όπλα εις τας χείρας να αποθάνω ελεύθερος»

Την τελευταιαν ημέραν της Εθνοσυνέλευσης, την 18ην Απρiλίου 1823, ο Κολοκοτρώνης προσήλθεν στη Εθνοσυνέλευση και με τους αλλους 127 συνέδρους ύπόγραψε την  Διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης . “Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου του Καρυτσιώτου», λέει η διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης. Η Συνέλευση, στα πρότυπα των Συνταγμάτων της Γαλλικής Επανάστασης του 1789 μ.Χ., συνέταξε  τη «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως»   και απάντησε στην υφήλιο και τους μεγάλους της εποχής . «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον».

Παρaκάτω η «Διακήρυξη της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως», ο τονισμός είναι δικός μου.

Τρίτον ήδη χρόνον διαρκεί ο υπέρ ανεξαρτησίας εθνικός των Ελλήνων πόλεμος και ο τύραννος ούτε κατά γην ούτε κατά θάλασσαν ηυδοκίμησεν. Ενώ δε αι τυραννοκτόνοι χείρες των Ελλήνων έπεμψαν μυριάδας Τούρκους εις άδου, και φρούρια απέκτησαν, και την επικράτειαν εξησφάλισαν, ο δε κρότος των ημετέρων όπλων, αντηχήσας, διετάραξε το Βυζάντιον, ευτύχησε το έθνος να διακηρύξη εν Επιδαύρω κατά πρώτον ως έθνος, την ανεξαρτησίαν του, να νομοθετήση και εθνικήν να καταστήση διοίκησιν .

Ήδη δε μετά δεκαέξ μήνας Δευτέραν να συγροτήση εν Άστρει Συνέλευσιν , η οποία αφού επεξειργάσθη και επιδιώρθωσεν αναλόγως τους καθεστώτας Νόμους , διέταξε πολλά των γενικών του Έθνους συμφερόντων,αφού εμελέτησε τα περί του υποθετικού λογαριασμού , ενησχολήθη εις τα των αναλόγων Εθνικών δυνάμεων της ξηράς και της θαλάσσης. Αφού προσδώρισε ν’ αρχίση η Β’ περίοδος τηε Διοικήσεως ,κατά το ευτυχώς επικρατούντα Νόμον της Επιδαύρου ,δεν μένει άλλον πριν διαλυθή η Συνέλευσις αφήνουσα την Διοίκησιν να εκπληροί τα  μεγάλα αυτής χρέη, δεν μένει ει μη να διακηρύξη εις το όνομα του Ελληνικού Έθνους, του οποίου νομίμως φέρει την πληρεξουσιότητα   και κηρύττει σήμερον κατ’ επανάληψιν ενώπιον Θεού και ανθρώπων την πολιτικήν των Ελλήνων ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν , δια την ανάκτησιν της οποίας  έχυσε το Έθνος και χύνει αίματα ποταμηδόν, με αμετάθετον απόφασιν όλοι, όλοι οι Έλληνες , η να επαναλάβωμεν αυτήν κατά τα απαράγραπτα δικαιώματα μας από το άρπαγα αυτής Σουλτάνον, και να ανεξαρτισθώμεν εντελώς Έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητον αναγνωριζόμενοι δια την δόξαν της Αγίας ημών πίστεως και την ευτυχίαν των ανθρώπων, η με τα όπλα εις τα χείρας  όλοι, όλοι οι Έλληνες να καταβώμεν εις τους τάφους,  αλλά Χριστιανοί και Ελεύθεροι, καθώς ανήκει εις ανθρώπους ,προσπαθούντας να απολαύσωσι ατίμητα αγαθά , ότι λογής είναι η πολιτική ύπαρξις και ανεξαρτησία , και τα οποία αυτά αγαθά δεν γνωρίζουν εκ φήμης, αλλ’ έχοντες εστερήθησαν,  καθώς ανήκει εις  ανθρώπους κατοικούντας γην ηρωϊκήν , όπου όλα ενθυμίζοντα  την προγονική εύκλειαν και τας προγονικάς αρετάς εμψυχώνουσι μεγάλως   ζωογονούντα, και τέλος καθώς ανήκει  εις ανθρώπους πάτριον έχοντας τον βάρβαρον να καταπολεμώσι και την πατριδα ν’ απελευθερώσωσι .Ταύτα είναι τα πρακτικά της παρούσης Β’ των Ελλήνων Εθνικής Συνελεύσεως , ταύτα είναι ειδικώτερον, διωρισμένη η Συνέλευσις , από τους ελεύθερους λαούς της Ελλάδος να διακηρύξη  εις την υφήλιον περί του ανά χείρας Εθνικού   υπέρ ανεξαρτησίας πολέμου, καθώς και περί του σκοπού του Έθνους να επαναλάβη τα οποία έχυσε φώτα, ρυθμιζόμενον κατά τα λοιπά σοφά της Ευρώπης  Έθνη, από των οποίων την φιλανρωπίαν ελπίζει το Ελληνικόν  Έθνος   πάσαν  συνδρομήν και βοήθειαν. Η Συνέλευσις είναι ακόμη διωρισμένη να ευχαριστήση από μέρους  όλων αυτών των λαών το Στρατιωτικόν  και το Ναυτικόν  τα οποία εις των δεκαέξ μηνών το  διάστημα  ενδόξως  αντηγωνίσθησαν και υπέρ το πεντήκοντα χιλιάδων εχθρών το αίμα εξέχυσαν.Είναι διωρισμένη να ευχαριστήση και την καθεστώσαν  Εθνικήν  Διοίκησιν  δια τους μεγάλους αγώνας,όσους εδοκίμασεν  καθ΄όλην αυτής την δεκαεξαμηνιαίαν πρώτην περίοδον. Να ευχαριστήση και τας διαλυθείσας μερικάς διοικήσεις , οίον Γερουσία της Πελοποννήσου, της Δυτικής Ελλάδος και Άρειον Πάγον..

Καιρός είναι λοιπόν να διαλυθεί σήμερον η Συνέλευσις αύτη, ευχόμενη προς θεόν τον ζώντα τύχην αγαθήν χάριν του Έθνους των Ελλήνων.

Εξεδόθη εν Άστρει εντός του Μουσείου Καριτσιώτου  την 18ην Απριλίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού εικοστού τρίτου και τρίτου της των Ελλήνων ανεξαρτησίας»

 Περιοχή ”Κουτρί” Αγίου Ιωάννη (όπου η ιστορική Σχολή Καρυτσιώτη)

ΥΑ 147099/8654/11-4-1960, ΦΕΚ 199/Β/11-5-1960

Περί κηρύξεως αρχαιολογικού χώρου.

“Χαρακτηρίζομεν ως αρχαιολογικόν χώρον την περιοχήν ”Κουτρί” του χωρίου Άγιος Ιωάννης Κυνουρίας, θερινήν έδραν του Άστρους, ένθα ελειτούργησεν η ιστορική σχολή Καρυτσιώτη εν έτει 1798”.

Διδακτήριον Άστρους

ΥΑ 47192/1433/11-6-1946, ΦΕΚ 127/Β/8-8-1946

‘Κηρύσσομεν ως ιστορικόν διατηρητέον μνημείον το εν Άστρει διδακτήριον ένθα συνήλθεν εν έτει 1823 η β’ Εθνική Συνέλευσις”.

Η πλατεία της σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικός τόπος.

Χαρακτηρισμός της πλατείας σχολής Καρυτσιώτη και τμήματος του αγροκηπίου, στο Άστρος Κυνουρίας, ως ιστορικού τόπου.

ΥΑ ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/65069/3340/1-8-2005, ΦΕΚ 1194/Β/30-8-2005

Το κτήριο της Σχολής Καρυτσιώτη (Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους) , ο Προαύλειος Χώρος της Σχολής και ο γειτονικός «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων εíναι φυσικά και λειτουργικά τρεις χωριστοί χώροι με την δική τους ιδιαίτερη ιστορική σημασία, αλλά δεμένοι μεταξύ τους αρμονικά, σεμνά και επιβλητικά, είναι ένας μαγευτικός χώρος, από μόνος του ένα υπέροχο και μοναδικό «μουσείο» που θαυμάζουν οι επισκέπτες μας,  είναι «ιστορικόν διατηρητέον μνημείον».

astrosgr.com – Γιάννης Κουρόγιωργας

Πηγές

 Σύνταγμα (hellenicparliament.gr)

Άστρος Κυνουρίας : Ιστορική αναδρομή

Συνεργάτες   Astros Kynouria News

Ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης ) & Άστρος: Ιστορία, Θυρεάτις Γη, Προεστοί, Αρχοντικά & Εκκλησίες (koinotitaastrous.gr)

Σμαράγδης Ι. Αρβανίτη , Εθνοσυνέλευση του Άστρους (arcadians.gr)   από Αρκάδες Εσμέν

Ι. Κακαβούλια, Ι. Κουσκουνά, Κ. ΧασαπογιάννηΘυρεάτις Γη, Αθήνα 1981

book4.pdf (zafeiris.gr)

Νικολάου Ι. Φλούδα Θυρεατικά, τόμοι Α, Β, Γ, Αθήνα 1981/2/3

 Ιωάννη Μ. Αρβανίτη Από τις Πηγές του Λαού μας, τόμος A,Β, Αθήνα 1985,1988

Ιωάννη Μ. ΑρβανίτηΗ Επαναστατική Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδας στον Άγιο Ιωάνη (Αγιάννη) Β.Κυνουρίας -20 Αυγουστου εως 1 Οκτωβριου 1822

Βικιπαίδεια

DCIM\101MEDIA\DJI_0184.JPG

Διακρίνεται με την  κίτρινη γραμμή  ο  «Ιερός Χώρος» της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων   και με την μπλε γραμμή  είναι ο  γειτονικός  χωριστός  χώρος  το Προαύλιο της Σχολής Καρυτσιώτη.

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στους  συνεργάτες  μας    Astros Kynouria News  Από ftzivel-23 Μαΐου, 2022

Πίσω στην Αρχική σελίδα

astrosgr.com Αφιερώνεται στη Θυρεάτιδα Γή.

astrosgr.com/en Dedicated to Thyreatis Land.”

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

%d bloggers like this: