Διάβασα τα παρακάτω για τον Νικόλαο Πλαστήρα και έμεινα άφωνος για αρκετές μέρες.
Όταν πέθανε “Βρέθηκε επίσης στα ατομικά του είδη ένα χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι που είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δρχ. με σημείωση να δοθούν στο Δημόσιο για την αξία του κρεβατιού, ώστε να μην χρωστάει στην Πατρίδα”.
Τώρα που συνήλθα θέλω να μοιραστώ με τους αναγνώστες μας αυτά που θεωρώ σημαντικά για τον Μαύρο Καβαλάρη, για να τον γνωρίσουμε καλύτερα όλοι μας και να τον συγκρίνουμε με τους σημερινούς πολιτικούς μας .
Ας το σκεπτούμε άλλη μια φορά. Το χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι που είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία, το κουβαλούσε μαζύ του για τριάντα χρόνια ο τρεις φορές πρωθυπουργός της πατρίδας, !!!!!!!!!…..απαράμιλλο ήθος….
Κάποτε οι περισσότεροι πολιτικοί μας ήταν σαν τον Πλαστήρα.
Θυμήθηκα μια άλλη σχετική ωραία ιστορία. Την δεκαετία του 60 υπήρχε μια πολλή ευκατάστατη οικογένεια στην Μεσσηνία. Η μητέρα των παιδιών της οικογένειας αυτής έτυχε να κάνει κουμάντο και έδινε πολύ περισσότερα χρήματα από τους άλλους στο μεγάλο γυιό της Σταύρο Κωστόπουλο, που ήταν πολιτικός. Τα αδέρφια του δεν καταλάβαιναν γιατί η μητέρα τους, έδινε τόσο πολλά χρήματα στο πολιτικό γυιό της και μια μέρα την ρώτησαν.Η απάντηση ήταν απλή .”Είναι πολιτικός και τα χρειάζεται περισσότερο απο σας.” Κάποτε οι πολιτικοί ενδιαφέροντο για τα κοινά και τη “δόξα” και πλήρωναν πολλά χρήματα για να το πετύχουν.
Σήμερα η κοινωνία γνωρίζει πολύ καλά, οι πολιτικοί μας δεν σκέπτονται να μειώσουν τις “διπλές ” συντάξεις τους , δεν σκέπτηκαν ποτέ να μειώσουν τους μισθούς τους, που δεν είναι ευκαταφρόνητοι ,ας μειώνονται καθημερινά οι απολαβές και οι συνταξεις σε όλους τους Έλληνες ,ακόμα το χειρότερο οι ίδιοι πολιτικοί χωρίς καμμία ντροπή ψήφισαν να γίνουν μειώσεις στους συνταξιούχους των 346 ευρώ .
Οι καρέκλες , η οικογενειοκρατία και ο νεποτισμός είναι σήμερα συνηθισμένα φαινόμενα. Ακόμα σήμερα εμείς ψηφίζουμε απογόνους πολιτικών που δεν είναι τυχαίο, αυτοί και πρόγονοι τους πολιτικοί ,έχουν βρει το κόλπο να έχουν γυρίσει όλα τα κόμματα εξουσίας , δεξιά, κέντρο, αριστερά (ΕΡΕ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) και να κάθονται στις βουλευτικές τους καρέκλες για πολλά χρόνια, γιατί έχουν “πείρα”….Σήμερα πολλοίπιστεύουν ότι η ενασχόληση με τα κοινά είναι καλό επάγγελμα.
Ο Κ.Καστοριάδης μας τονίζει συνοπτικά “Από τη στιγμή κι απ’ την οποία έχουν εκλεγεί αμετάκλητοι αντιπρόσωποι, η πρώτη και κύρια δουλειά αυτών των αμετακλήτων αντιπροσώπων –εκτός κι αν πιστεύουμε στον Άγιο Βασίλη- είναι το πως να κατοχυρώσουν την επανεκλογή τους. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα….”
Η δημοκρατική άμυνα των πολιτών θα αρχίσει σύντομα,με την περιορισμενη θητεία για επτά χρόνια όλων των αιρετών μας , να αλλάξει την πορεία μας στου κακού την σκάλα και θα μας αναγκάσει να βρούμε πολιτικούς σαν τον Νικόλαο Πλαστήρα με απαράμιλλο ήθος.
Οι πολίτες πρέπει κάποτε να καταλάβουν ότι η ενασχόληση με τα κοινά είναι δικό τους καθήκον και είναι ο μονόδρομος που θα μας βγάλλει από τον πάτο που βρισκόμαστε σήμερα , γιατί κανένας άλλος δεν θα το κάνει για μας. Ας αρχίσουμε από τα αυτονόητα και τα ουσιώδη που τα ξεχάσαμε και τα αφήσαμε να τα κάνουν για μας οι καλοπροαίρετοι “ειδικοί “. Μόνο αν φτιάξουμε δημοκρατικούς θεσμούς και δημοκρατικά πολιτικά κόμματα , καιόλοι θα διαβάζουμε καθημερινά και θα εφαρμόζουμε αυτά που συμφωνήσαμε και ψηφίσαμε , τους κανονισμούς λειτουργίας και τα καταστατικά , θα μπορέσουμε να αλλάξουμε πορεία και να δούμε κάποτε στον ήλιο μοίρα.
Αργά η γρήγορα πρέπει να το καταλάβουμε , κανένας άλλος δεν θα μας σώσει η θα κάνει την δουλειά μας που εμείς πρέπει να κάνουμε.
Δείτε το σύνδεσμο για περισσότερα.
http://www.pronews.gr/portal/o/54963
Ο στρατηγός Νικόλαος Σαμψών, φίλος του Πλαστήρα, σε επιστολή του περιγράφει, το παρακάτω: «Όταν πέθανε ο Πλαστήρας δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες. Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!».
…“ο δε γιατρός, που ήταν παρών και υπέγραψε το σχετικό πιστοποιητικό θανάτου, μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί του: 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα””
“Ο εκδότης Δημήτρης Λαμπράκης δώρησε κάποια στιγμή στον Πλαστήρα ένα ωραίο χρυσό στυλό κι αφού ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα του λέει: «Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω. – Μα θα προσβληθεί. – Δεν πειράζει. Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα»!
Το 1952, πρωθυπουργός ο Πλαστήρας, ήταν κατάκοιτος από την αρρώστια που τον βασάνιζε, όταν μία μέρα δέχθηκε την επίσκεψη της Βασίλισσας Φρειδερίκης. Μπαίνοντας εκείνη στο λιτό ενοικιαζόμενο διαμέρισμά του, εξεπλάγη όταν είδε τον πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί ράντζο για τον ύπνο του, και τον ρώτησε με οικειότητα: «Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;» και η απάντηση ήρθε αφοπλιστική. «Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, το ράντζο από το στρατό και δεν μπορώ να το αποχωριστώ.».
Δείτε το σύνδεσμο για περισσότερα.
H Δίκη των έξι
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%AD%CE%BE%CE%B9
“Με τον όρο Δίκη των έξι έχει καταγραφεί στην ελληνική ιστορία η δίκη ενώπιον έκτακτου στρατοδικείου στο οποίο παραπέμφθηκαν από την Επαναστατική Επιτροπή που είχε αναλάβει την εξουσία με την επανάσταση του 1922 για να τιμωρηθούν οι θεωρούμενοι ως υπεύθυνοι για τις συνέπειες της Μικρασιατικής εκστρατείας, κοινώς για τηνΜικρασιατική Καταστροφή..
Στις15 Νοεμβρίου, 7.15 π.μ., ο στρατηγόςΑλέξανδρος Οθωναίοςδιάβασε την τελική ετυμηγορία του δικαστηρίου[13]: «Εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου Β’ το Έκτακτον Στρατοδικείον συσκεφθέν κατα νόμον, κηρύσσει παμψηφεί τους μεν Γεώργιον Χατζανέστην, Δημήτριον Γούναρην, Νικόλαον Στράτον, Πέτρον Πρωτοπαπαδάκην, Γεώργιον Μπαλτατζήν και Νικόλαον Θεοτόκην εις την ποινήν του Θανάτου…
Τα ξημερώματα ο υπουργός στρατιωτικών Πάγκαλος επισκέφθηκε τον Πλαστήρα ζητώντας του την επίσπευση των εκτελέσεων. Και αυτό γιατί ο πλοίαρχος Τάλμποτ με αντιτορπιλικό είχε αποπλεύσει από τη Γένοβα για τον Πειραιά με σκοπό την παράδοση βρετανικού τελεσίγραφου του υπουργού εξωτερικών με το οποίο ζητούσε από την ελληνική πλευρά την πλήρη συμμόρφωση στις υποδείξεις του ξεκαθαρίζοντας ότι σε περίπτωση εκτέλεσης των κατηγορουμένων η Βρετανία θα άφηνε ανυπεράσπιστη τηνΕλλάδαστις διαπραγματεύσεις τηςΛωζάνηςκαι δεν θα τους παραχωρούσε δάνειο.[14]Η άφιξη τουαναμενόταναπό ώρα σε ώρα.
Στις 9 π.μ. στις φυλακές Αβέρωφ ανακοινώθηκε από τον επαναστατικό επίτροπο Γρηγοριάδη η απόφαση του δικαστηρίου στους κατηγορουμένους. Κανένας δεν αιφνιαδιάστηκε πλην του Χατζανέστη. Στους μελλοθάνατους δόθηκε προθεσμία δύο ωρών προκειμένου να αποχαιρετίσουν συγγενείς και φίλους. Στις 10.30 οδηγήθηκανστοΓουδή για ναεκτελεστούν…Οι καταδικασθέντες σε θάνατο εκτελέσθηκαν στις11:27΄”
O Βρεττανός πλοίαρχος Τάμπλοτ έφθασε αργοπορημένος τρέχοντας να δόσει το τελεσίγραφο στον Νικόλαο Πλαστήρα . Ο Μαύρος Καβαλάρης του απήντησε κάπως έτσι: Ο Ελληνικός λαός είχε κιόλας εκτελέσει το πατριωτικό του καθήκον και ήταν αργά για τελεσίγραφα.
“Μετά τα «Δεκεμβριανά» του 1944 κλήθηκε να αναλάβει την κυβέρνηση ως προσωπικότητα ευρείας αποδοχής, στις 3 Ιανουαρίου 1945”
Ο Μαύρος Καβαλάρης έπρεπε για μια ακόμα δύσκολη στιγμή για το έθνος να βγάλλει τα κάστανα από τη φωτιά , γιατί στη θαλασσοταραχή όλοι οι μεγάλοι ηγέτες της εποχής εφοβούντο και κρυβόντουσαν η ήταν ανίκανοι… ., δεν ήταν η ώρα για τις κουτάλες η στιγμή αυτή, βρώμαγε μπαρούτι.
Δείτετοσύνδεσμο παρακάτωγια περισσότερα.
“Ο Νικόλαος Πλαστήρας (4 Νοεμβρίου 1883 – 26 Ιουλίου 1953) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός. Έγινε γνωστός για την στρατιωτική του δράση κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους (όπου έγινε γνωστός ως Μαύρος Καβαλάρης) και την Μικρασιατική εκστρατεία και πολλές φορές ενεπλάκη με την πολιτική συμμετέχοντας ή οργανώνοντας κινήματα. Ο Νικόλαος Πλαστήρας κυβέρνησε την Ελλάδα τρεις φορές, μία το 1945 και άλλες δύο στα 1951-1952.
Συμμετείχεενεργάστον «Σύνδεσμο Υπαξιωματικών» πουείχεσκοπό την αξιοκρατίακαι την εξυγίανση του Στρατούκαιήταν παράλληλημε τον «Στρατιωτικό Σύνδεσμο» τωναξιωματικών, πουέκανετοΚίνημα στο Γουδίτο1909.
ΜετάτηΜικρασιατική καταστροφή καιτην Eπανάσταση της 11ης Σεπτεμβρίου των στρατιωτικών δυνάμεων στη Χίο καιτηΛέσβο, το1922, ανέλαβετην αρχηγία της επαναστατικήςεπιτροπής (από όπου απέκτησε και το προσωνύμιο ‘Αρχηγός’). Τον Σεπτέμβριο του 1922 μετέβη στην Αθήνα όπου ανέτρεψε την κυβέρνηση και υποχρέωσε τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α’ σε παραίτηση υπέρ του γιου του Γεωργίου Β’ καισχημάτισεεπαναστατική κυβέρνησηχωρίςόμωςνα συμμετάσχεισ´αυτήν
Μετάτιςεκλογέςτον Δεκέμβριοτου1923 κατέθεσετηνεξουσία στα χέριατηςεκλεγμένης κυβέρνησης. Τον Ιανουάριοτου1924παραιτήθηκε καιαποστρατεύτηκεμε τον βαθμό του Αντιστράτηγου. Η Δ’ Εθνοσυνέλευση τον ανακήρυξε «Άξιο της Πατρίδος».
Πριν ολοκληρωθεί η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, την νύχτα 5 προς 6 Μαρτίου,1933ο Πλαστήρας οργάνωσεΚίνημα υπέρ του Βενιζέλου καιμετην έγκριση αυτού, με την δικαιολογίαότι η άνοδος των αντιβενιζελικώνστην εξουσίαθα σήμαινε το τέλος της Δημοκρατίας. Το κίνημα απέτυχε και κατέφυγε στο Λίβανο και μετά στην Γαλλία. Στο επόμενοΣτρατιωτικό Κίνημα, την 1η Μαρτίου 1935(πάλι με την έγκριση του Βενιζέλου) προσέφερε καιπάλι την υποστήριξή του παρ´όλο που ήταν ακόμη στο εξωτερικό, και μετά την αποτυχία του καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο, όπως και ο Βενιζέλος, που όμως έλαβαν όλοι αμνηστία με την παλινόρθωση της Βασιλευομένης Δημοκρατίας τον ίδιο χρόνο, από τον Βασιλέα Γεώργιο Β΄.
To Σεπτέμβριο του1937, ο Πλαστήρας άρχισε έντονη αντιδικτατορική δραστηριότητα κατά του καθεστώτος του Μεταξά, και έγινε Πρόεδρος της Αντιδικτατορικής Επιτροπής,με μέλη μεταξύ άλλων τον Σοφοκλή Βενιζέλο, τον Αγαμέμνονα Σλήμαν, και τον Κομνηνό Πυρομάγλου. Σε συνέντευξη του σε μία Γαλλίδα δημοσιογράφο, εξέφρασε την άποψη του για τη δικτατορία, τονίζοντας ότι « δέν είναι σύστημα προόδου και εξυψώσεως του διανοητικού επιπέδου των λαών. »[
Μετάτα «Δεκεμβριανά» του 1944 κλήθηκενααναλάβειτην κυβέρνηση ωςπροσωπικότηταευρείας αποδοχής, στις3 Ιανουαρίου 1945.
Προσπάθησε να αποτρέψει τον Εμφύλιο πόλεμο, και συμμετείχε στην Συμφωνία της Βάρκιζας……….Σχημάτισεδύοφορέςκυβέρνηση συνασπισμούαπόκόμματα του κέντρου την περίοδο 1950-1952 (15 Απριλίου 1950–21 Αυγούστου 1950και1 Νοεμβρίου 1951 – 11 Οκτωβρίου 1952)που χαρακτηρίστηκεως «κεντρώο διάλειμμα». Ως πρωθυπουργός άσκησε μετριοπαθή πολιτική με πλούσια δράση. Ασχολήθηκε με την εξάλειψη των συνεπειών του Εμφύλιου και την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση, με ένα σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα εθνικοποιήσεων, κοινωνικών παροχών, διανομής γης στους ακτήμονες, χορήγησης ψήφου στις γυναίκες κλπ”
Νικόλαος Πλαστήρας, O Μαύρος Καβαλάρης:Απερίγραπτη αφοσίωση μιας ολόκληρης ζωής στα ιδανικά και απαράμιλλο ήθος
astrosgr.com 
