Τι είναι και τι δεν είναι δημοκρατία , ποιός «θα φτιάξει το ρωμέϊκο..» και τι κάνουμε σήμερα 3-3

Το θέμα μας ,Τι είναι Δημοκρατία και ποιός «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…», καλύπτεται από τρία άρθρα. Το πρώτο και δεύτερο άρθρο είναι στους παρακάτω συνδέσμους. Αυτό ειναι το τρίτο και τελευταίο άρθρο. Δείτε τα άλλα δύο σχετικά άρθρα για να έχετε καλύτερη και ολοκληρωμένη ενημέρωση του θέματος.

Τι είναι η δημοκρατία και ποιός «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…» Εισαγωγή 1- 3

Αθηναϊκή Δημοκρατία -Τι είναι η δημοκρατία και ποιός «θα φτιάξει το ρωμέϊκο…» 2- 3

Τι δεν είναι δημοκρατία και η λεηλασία της δημοκρατίας

Η λέξη δημοκρατία ελεηλατήθηκε και καταχράστηκε παράφορα για 2,500 χρόνια από όλους τους σφετεριστές της εξουσίας και καμία άλλη λέξη δεν διαστραβλώθηκε τόσο βροντερά. Τελικά όλα τα πολιτικά συστήματα σήμερα , ακόμα και ονόματα κρατών, αυτοκλήθηκαν καταχρηστικά και αναιτιολόγητα «δημοκρατίες» ,πολλές φορές χωρίς καμία στοιχειώδη σχέση με την δημοκρατία . Ο Θουκυδίδης επισημαίνει επιγραμματικά τις στρεβλωτικές επιπτώσεις της ηθικοπολιτικής κρίσης στη χρήση της γλώσσας: “και την ειωθυίαν αξίωσιν των ονομάτων εις τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει” άλλαξαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων, ανάλογα με το πώς τους συνέφερε.”

Το πολίτευμα της αρχαίας Αθηναϊκής δημοκρατίας δεν πρέπει να να συγχέεται με τη σύγχρονη “αντιπροσωπευτική” δημοκρατία (ή κοινοβουλευτικη δημοκρατία ) καθώς διαφέρουν μεταξύ τους σε πολλά ουσιαστικά σημεία ,σχεδόν δεν έχουν κανένα κοινό σημείο και έχουν πολλά ουσιαστικά σημεία εντελώς αντίθετα μεταξύ τους.
Δεν γίνεται να αποκαλούμε δημοκρατία τα δύο αντίθετα μεταξύ τους συστήματα διακυβέρνησης , αυτό είναι μια δημόσια απάτη που τιμωρούσε αυστηρά η Αθηναϊκη Δημοκρατία.
Τα συστήματα εξουσίας τον 6ο π.Χ. αιώνα, πριν τη διαμόρφωση της δημοκρατίας, ήταν η βασιλεία,η μοναρχία και η τυρανία.
Στα παραπάνω συστήματα διακυβέρνησης ο βασιλιας η μονάρχης ,τύραννος, καθόριζε τους νόμους και τους φόρους, κατεύθυνε τα συλλογικά έργα και όριζε τις συνθήκες ζωής και γειτονίας.
Κατείχε μεγάλες εκτάσεις γης και περιουσίας αποκομίζοντας έτσι τους καρπούς της γης, δηλαδή τον πλούτο της εποχής, φυλάσσοντάς τον στα ανάκτορα.
, ήταν ο υιός του προηγούμενου βασιλιά, μονάρχη,τυράννου.
Η εξουσία του συνδεόταν επίσης με τη λατρεία των θεών και παροισιαζότανε ακόμα σαν “σύνδεση” θεών και αρχόντων.
Με την πάροδο του χρόνου διάφορες ομάδες που περιέβαλλαν την εξουσία ελάμβαναν κατακερματισμένα δικαιώματα συνεξουσίας, μέσω της συμμετοχής τους σε διοικητικές δομές-αξιώματα, αλλά το μεγαλύτερο τμήμα των κατοίκων παρέμεινε κατεξουσιαζόμενο.
Οι ομάδες αυτές σήμερα βρήκαν τον τρόπο να εξουσιάζουν τις κοινοβουλευτικές «δημοκρατίες»,όπως καταχρηστικά,παραπλανητικά και πονηρά τις αποκαλούν. Οι “κοινοβουλευτικές δημοκρατίες” έχουν και άλλους περιορισμούς: το δικαίωμα της ψήφου ασκείται μία φορά κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια και οι εκλογείς απλώς διαλέγουν τους αντιπροσώπους τους, οι οποίοι (και όχι οι πολίτες οι ίδιοι) ασκούν την εκτελεστική και τη νομοθετική εξουσία και παίρνουν πολιτικές αποφάσεις στο όνομα των πολιτών ,όπως αυτοι «κατα συνείδηση» το αποκαλούν και τους συμφέρει.
Στις κοινοβουλευτικές δήθεν «δημοκρατίες», η άσκηση με τα κοινά έγινε προσοδοφόρο επάγγελμα και πληρώνεται με την αρχή «Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει»
Οι κοινοβουλευτικές δήθεν «δημοκρατίες» διατηρούν απροκάλυπτα και μερικα στοιχεία από τις μοναρχίες , όπως ο μονάρχης καθόριζε τους νόμους και τους φόρους, κατεύθυνε τα συλλογικά έργα και όριζε τις συνθήκες ζωής και γειτονίας, κατείχε μεγάλες εκτάσεις γης και περιουσίας, η εξουσία απέρρεε από κληρονομική διαδοχή αλλά και το σπουδαιότερο το μεγαλύτερο τμήμα των κατοίκων παρέμεινε κατεξουσιαζόμενο .
Όλοι γνωρίζουν ότι σήμερα υπάρχει μεγάλη διαφθορά και σαπίλα , εκτός από τους πολιτικούς μας που δεν κάνουν τίποτα για να διορθώσουν κάτι .Σαν αποτέλεσμα μεγαλώνει καθημερινά η αποχή από τα κοινά των πολιτών και των νέων , και ενισχύονται σε παγκόσμια κλίμακα ο λαϊκισμός , η πολιτική απάτη , η ηθική κατάπτωση, η απαξίωση της πολιτικής από του ίδιους τους πολιτικούς και τελικά ο φασισμός στην καθημερινή μας ζωή..

Συνοπτικά τα σημαντικότερα σημεία της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και τι είναι δημοκρατία.

Η διαβίωση όλων των πολιτών διέπεται από νόμους και οι πολίτες είναι οι μόνοι υπεύθυνοι να δημιουργούν τους νόμους και οφείλουν να τους τηρούν.
Σύμφωνα με το Πρωταγόρα ο Δίας έλεγε στον Ερμή για τον τρόπο διανομής στους ανθρώπους της αιδούς και της δίκης. «Σε όλους και να έχουν όλοι μερίδιο σε αυτές. Αν σε αυτές είχαν λίγοι μερίδιο, όπως στις άλλες τέχνες , τότε δεν θα υπήρχαν πόλεις» «Και να επιβάλεις για λογαριασμό μου τον ακόλουθο νόμο: αυτόν που δεν μπορεί να έχει μερίδιο στην αιδώ και την δίκη να τον σκοτώνουν, γιατί είναι αρρώστια για τις πόλεις.»
Στην εκκλησία του Δήμου όταν η συζήτηση αφορούσε την διακυβέρνηση της πόλης τότε ομιλούσαν όλοι οι απλοί πολίτες και οι άλλοι τους άκουγαν με μεγάλη προσοχή και το δικαίωμα και το χρέος όλων των πολιτών να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους (ισηγορία & παρρησία) για θέματα που αφορούσαν την πόλη αποτελούσε απαραίτητη και αναγκαία προϋπόθεση για την ομαλή και σωστή λειτουργία της δημοκρατίας.
Στην Αθηναϊκή δημοκρατία ουσιαστικά κυβέρνηση ήταν οι ομιλητές με τον οποίους συμφωνούσε η πλειοψηφία των συμμετεχόντων στη συνέλευση για το συγκεκριμένο ζήτημα.
Η Εκκλησία του Δήμου σύμφωνα με την νομοθεσία μπορούσε να καταδικάσει με αυστηρή ποινή αυτόν που είχε κάνει την σχετική πρόταση που αργότερα αποδείχθηκε λανθασμένη η ανεκλήρωτη ,γιατί είχε «παρέσυρει» την εκκλησία του δήμου.
Οι 500 βουλευτές καθορίζονταν με κλήρωση, που λάμβανε χώρα μία φορά κάθε χρόνο. Ένας πολίτης μπορούσε να είναι μέλος της βουλής δύο φορές στη ζωή του.
Κάθε μέρα του έτους ένας από τους βουλευτές με ΚΛΗΡΩΣΗ ήταν αρχηγός του κράτους για αυτή τη μέρα.
Αυτή τη θέση του του ‘αρχηγού του κράτους μπορούσε να την κατέχει ο καθένας μια φορά στη ζωή του.
Δεν υπήρχαν οργανωμένα κόμματα , κυβέρνηση και αντιπολίτευση με τη σημερινή έννοια, όπως ισχύει στα σημερινα κοινοβουλετικα συστήματα διακυβέρνησης. Μάλιστα η δημιουργία «ομάδων» είναι αντιδημοκρατικη αρχή ,που απαγορεύετεαι αυστηρά με διαγραφή των μελων απο τα καταστατικά των κοινοβουλευτικων κομμάτων, αλλά τα κόμματα «δεν είναι ομαδες» .
Χρησιμοποιούνταν σφαιρίδια, χρωματισμένα άσπρα για το ‘ναι’ και μαύρα για το ‘όχι’. Από εδώ βγαίνει και το νεοελληνικό «δαγκωτό μαύρο».
Η Εκκλησία του Δήμου λειτουργούσε και σαν πολιτικό δικαστήριο και οι σφετεριστές της εξουσίας “είδα τον Εφιάλτη”,
Για τους βουλευτές και το αρχηγό του κράτους υπήρχε ο θεσμος τηε περιορισμένης θητείας.
Με την διαδικασία του οστρακισμού οι πολίτες της Αττικής με βάση κάποια κριτήρια μπορούσαν να θέσουν σε εξορία άτομα που θεωρούσαν επικίνδυνα για το πολίτευμα για όποιο δήποτε λόγο (π.χ. εξόρισαν το Θεμιστοκλή που έσωσε την ανθρωπότητα από την βαρβαρότητα ,γιατί είχε μεγάλη επιρροή στους πολιτες).

«Δια ταύτα» και τι κάνουμε σήμερα.

«Τα μηνύματα της ελληνικής αρχαιότητας είναι βαρυσήμαντα, σύμφωνα με τα οποία ο πολιτικώς αδιάφορος χαρακτηριζόταν «αχρείος» (1), δηλαδή άχρηστος , ενώ ο πολιτικώς «ουδέτερος» λόγω δειλίας ή καιροσκοπισμού στιγματιζόταν ως «άτιμος» (2), δηλαδή έχανε τα πολιτικά του δικαιώματα» .Ο Πλάτωνας κατέληγε συνοπτικά « αν δεν ασχοληθείς με τα κοινά, άλλοι χειρότεροι θα αποφασίσουν για σένα».

(1)“μόνοι γαρ τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα, αλλ’ αχρείον νομίζομεν” .Ο χαρακτηρισμός προέρχεται από τον Επιτάφιο του Περικλή (Θουκ. II, 40, 2, 3-5). (2) Σύμφωνα με νόμο που εισήγαγε ο Σόλων, όπως αναφέρεται στην Αθηναίων Πολιτεία του Αριστοτέλη, 8,5,1-6.

Για την σημερινή κρίση , που είναι κρίση ηθική ,οικονομική ,κοινωνική και πολιτική ,δεν φταίει η δημοκρατία , αλλά φταίνε οι πολιτικοί που δεν την εφαρμόζουν σωστά και οι πολίτες κατά επέκταση που επιτρέπουν στους πολιτικούς να κάνουν ότι κάνουν , που δεν βγαίνει άλλο πιά , πιάσαμε πάτο. Πιστεύουμε ότι η σημερινη κρίση προήλθε κυρίως από την διαφθορά και την αλαζονεία της εξουσίας, και από την παντελή έλλειψη διαφάνειας στα δημόσια , όπου όλα πρέπει να γίνονται δημόσια, φανερά και γραπτά. Η δημοκρατία για να αμυνθεί σήμερα από όλους τους εχθρούς της , εσωτερικούς ,που είναι οι χειρότεροι , και εξωτερικούς ,πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα της. Είναι καιρός όλοι να δυναμώσουμε την ΔΕΥΤΕΡΗ Δημοκρατική Άμυνα.

1)Πρέπει να γράψουμε σε μια κόλλα χαρτί δέκα θέματα ( τα δικά μας Δρακόντια μέτρα), αυτά νομίζουμε πρέπει να γίνουν και να εφαρμόσουμε αυτά που συμφωνούμε χωρίς άλλες δικαιολογίες, αφού δεν μπορούμε να έχουμε την άμεση Αθηναϊκή Δημοκρατία του Περικλή.

2)Η περιορισμένη θητεία όλων των αιρετών μας ηγετών για όλες τις δημόσιες θέσεις στο κράτος , στα κόμματα και όλους τους δημοσίους φορείς , είναι επτά χρόνια. Ο Ροβεσπιέρος, ο “Αδιάφθορος ” , τον καιρό της παντοδυναμίας του έχει θεσπίσει και ακολουθήσει πειστά την περιορισμένη θητεία της μιαs μέρας, γιατί ήξερε η εξουσία διαφθείρει. Οι αμερικάνοι έχουν θεσπίσει την περιορισμένη θητεία για τον πρόεδρο και οι αρχαίοι Ελληνες αφάρμοσαν καλύτερα τον εξοστρακισμό. Όσο και να φαίνεται υπερβολικό ,η εξουσία που είχε ήταν μόνο για μια μέρα και ανανεώτανε κάθε μέρα, επτά χρόνια ίσως είναι πολλά. Η περιορισμένη θητεία για όλα τα δημόσια λειτουργήματα έχει τις ρίζες της στις θέσεις του Πρωταγόρα για την δημοκρατία , γιατί στον Πρωταγόρα δεν υπάρχουν «ειδικοί» , επαγγελματίες πολιτικοί, για να μιλούν αποκλειστικά και όπως τους συμφέρει για την «ντροπή και το δίκαιο».

3)Με νόμο τιμωρούνται με στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων τους για πενήντα χρόνια και χρηματική ποινή το μισό της περιουσίας τους, αυτοί που έχουν κάνει δημόσια προτάσεις που αργότερα αποδείχθηκαν λανθασμένες η ανεκλήρωτες .Για να εφαρμόζουν τα πολιτικά τους προγράμματα οι πολιτικοί μας και να μην μας λένε ηθελημένα ψέμματα.

4)Με νόμο να υπάρχει διαφάνεια σε όλες τις ενέργειες στα δημόσια ,όλα πρέπει να γίνονται δημόσια, φανερά και γραπτά . Τα κόμματα , οι δημόσιοι φορείς και το κράτος να ενθαρρύνουν και να ηγούνται για διαφάνεια με λεπτομερείς κανονισμούς, σε όλους τους τομείς της λειτουργίας τους.

5)Με νόμο να τιμωρούνται με μεγάλη χρηματική ποινή και φυλάκιση οι πολιτικοί και όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί, όταν δεν μπορούν να αποδειξουν αν το ΠΟΘΕΝ έσχες για ποσό μεγαλύτερο απο 1,000 ευρώ προήλθε από νόμιμες ενέργειες δηλωμένες στην ετήσια φορολογικη δήλωση (όπως κάνους τα συγχρονα κοινωνικά κρατη για όλους τους πολιτες ).Με το ιδιο νόμο να τιμωρούνται ανάλογα όλοι οι πολίτες . ( Ο υπάρχων σχετικός νόμος πόθεν ΕΣΧΕΣ δεν είναι σωστός γιατι ασχολεΊται με το ΕΣΧΕΣ και δεν λειτουργεί).

6) Με νόμο οι βουλευτές, όλοι οι αιρετοί δημόσιοι λειτουργοί και διεθυντές δημοσίων φορέων να γίνεται με κλήρωση από τους πολίτες η αντίστοιχα από τα μέλη των κομμάτων και των υπαλλήλων των δημοσίων οργανισμών

7) Με νόμο οι υπουργοί, υφυπουργοί και πρωθυπουργοί να γίνεται με κλήρωση από τους βουλευτές των προηγούμενων πέντε περιόδων.

8) Πρέπει με νόμο να ονομάσουμε σωστά το κυβερνητικό σύστημα που έχουμε σήμερα π.χ. Βουλευτοκρατία, Ολιγοκρατία ,Ολιγαρχία, Φαυλοκρατία, Κομματοκρατία , Ομαδοκρατία κλπ , ότι συμφωνούμε , αλλά ΟΧΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ γιατί δεν είναι δημοκρατία.

9) Με νόμο να γίνει κακούργημα η πολιτική απάτη των πολιτών ( γιατί όχι , αφού σήμερα η κοινή απάτη είναι ποινικό αδίκημα).

10) Πρέπει να κάνουμε αυτά που λέμε δημόσια και αν δεν τα κάνουμε με νόμο να τιμωρούμαστε υποδειγματικά.

Τέλος πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο πατριωτισμός και η ενασχόληση με τα κοινά δεν μπορεί ούτε να αποτελεί επάγγελμα ούτε να χρησιμοποιείται προς ίδιον όφελος,αλλά κάθε φορά πρέπει να είναι ουσιαστική προσφορά στην κοινωνία και το έθνος.

Αν θέλουμε να επιζήσουμε σαν κοινωνία και σαν έθνος πρέπει όλοι να ξανά βρούμε σύντομα το συναίσθημα της χαμένης σήμερα ντροπής και δικαιοσύνης , την « αιδώ και δίκη» του Πρωταγόρα, που είχαν όλοι οι πρόγονοι μας και οι πολίτες της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.

Οι λαοί για να επιβιώσουν διαχρονικά εφάρμοσαν μεταξύ άλλων την περιφρόνηση,τις λεμονόκουπες και το «δαγκωτό μαύρο» .

Δεν συμφωνούμε για όλα με τον Κορνήλιο Καστοριάδη, αλλα συμφωνούμε με τα παρακάτω.

«Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα.

Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα……

Δεν δικάζουμε κανέναν. Μιλάμε για ιστορική και πολιτική ευθύνη. Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ, να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων

…Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματά του. Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;». –Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στο χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι»