Oι μεγάλοι ηγέτες του 1821. ” Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους” ελεγε ο γέρος του Μωριά.
Η Ελληνική επανάσταση του 1821 μετά τετρακόσια χρόνια δουλείας και σκότους , μοναδικό φαινόμενο στη παγκόσμια ιστορία , έγινε γιατί υπήρχαν ακόμα άνθρωποι σαν τον Κολοκοτρώνη η τον Παπαφλέσσα ,που όχι μόνο μας απελευθέρωσαν ,αλλά μας άφησαν παρακαταθήκες πως πρέπει να μείνουμε ελεύθεροι ακόμα και σήμερα.
Γρηγόριος Δικαίος η Παπαφλέσσας
Ο Παπαφλέσσας υπουργός των εσωτερικών της κυβέρνησης θυσιάστηκε,εγκατέλειψε τις καρέκλες….. στο Μανιάκι για να διατηρήσει αναμένη την φλογα της επανάστασης .΄Οταν ήταν σταλμένος της Φιλικής Εταιρείας στη Πελοπόννησο για να βολιδοσκοπήσει αν υπήρχαν συνθήκες να αρχίσει η επανάσταση.
Όταν συναντούσε τους υπόδουλους Έλληνες τους έλεγε. Τι περιμένετε ακόμα, αλοίμονο σας άμα αργήσετε περισσότερο, η επανάσταση άρχισε στη Οδησσό και σύντομα θα μπούμε στη Κωνσταντινούπολη.
Οταν γύρισε στη Οδησσό να πει στους εταίρους τι είδε στη Πελοπόννησο τους είπε , τι περιμένετε, αλοίμονο σας άμα αργήσετε περισσότερο , όλος ο Μωριάς ξεσηκώθηκε διώξανε τους Τούρκους και σύντομα θα μπούνε στη Κωνσταντινούπολη. Δίκαια οι συναγωνιστές του τον αποκαλούσαν “ο μπουρλοτιέρης της ψυχής”
Πίσω στην Αρχική σελίδα
=========================================
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
“-Εμείς ποτέ δεν παραδοθήκαμε.Φωτιά και τσεκούρι στους συνεργάτες των κατακτητών”.
Η “πολιτική σοφία” του αρχιστράτηγου Θεόδωρου Κολοκότρωνη έπαιξε καταλυτική σημασία για να διατηρηθεί η αναγκαία εκείνη την ώρα“εθνική συννενόηση και εθνική ενότητα”,στη Β’ Εθνοσυνέλευση στο ιστορικό Άστρος Κυνουριάς.
O γέρος του Μωριά δέχτηκε “ότι αποφασίστηκε” από την συνέλευση, ακόμα και την καθαίρεση του από αρχιστρατήγου , που είχε κερδίσει στα πεδία των μαχών από τους αγωνιστές ,όπως στην πανωλεθρία του Δράμαλη στα Δερβενάκια , που αναμφισβήτητα έπαιξε καταλυτική σημασία στην νικηφόρα πορεία του απελευθερετικού αγώνα.
Ο γέρος του Μωριά αν και καθαιρέθηκε από την εθνοσυνέλευση από την θέση του αρχιστρατηγου, υπόγραψε την διακήρυξη της εθνοσυνέλευσης, που τότε η εθνοσυνέλευση απάντησε με την διακήρυξη ,στην υφήλιο και τους μεγαλους της εποχής . «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον».” λίγο επίκαιρο σήμερα…
Ο γέρος του Μωριά γεννήθηκε κάτω από μα γκορτσιά στα βουνά του Μωριά, γιατί ο πατέρας τους εκεί πολεμούσε τους κατακτητές,δεν βολευότανε εύκολα στα “αρχοντικά”και “τις επαύλεις” των συνεργατών κοτζαμπάσηδων.Oι κλέφτες και οι Κολοκοτρωναίοι ήταν πάντοτε ελεύθεροι και ποτέ δεν υποδουλώθηκαν για τετρακόσια χρόνια , και μάχονταν στους κάμπους και τα βουνά τους Tούρκους κατακτητές.
Όταν η επανάσταση στο δεύτερο έτος έδειχνε τις δυσκολίες που υπήρχαν, οι Αγγλοι φίλοι μας έστειλαν ενα ναύαρχο να συμβιβάσει τους εμπολέμους .Ο ναύαρχος συνάντησε τον γέρο του Μωριά στο Ναύπλιο και του ζήτησε να συμβιβαστεί με τους Τούρκους κατακτητές και ο γέρος του Μωριά έδωσε την απάντηση.
Παρακάτω ο γέρος του Μωριά με δύο λόγια τα λέει όλα.
–Εμείς ποτέ δεν παραδοθήκαμε , πολεμάμε τους Τούρκους κατακτητές ασταμάτητα τετρακόσια χρόνια στους κάμπους και στα βουνά, και για να καταλάβει καλύτερα ο ναύαρχος συνέχισε . Φωτιά και τσεκούρι στους συνεργάτες των κατακτητών. Ο ναύαρχος κατάλαβε καλά και η συνάντηση τελείωσε γρήγορα.
Πίσω στην Αρχική σελίδα
============================================
Ρήγας Βελεστινλής ή Ρήγας Φεραίος
Ο Ρήγας Βελεστινλής ή Ρήγας Φεραίος ( 1757 – 1798) επηρεασμένος από το ευρωπαικό διαφωτισμό και την Γαλλική επανάσταση στοχαστής και επαναστάτης θεωρείται εθνομάρτυρας και ο πρόδρομος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Ανήσυχος από μικρός ταξίδεψε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.Στη Βιέννη τύπωσε τον Θούριο και την Χάρτα, την επαναστατική του προκήρυξη σε χιλιάδες αντίτυπα, προκειμένου να μοιραστούν στους Έλληνες των υπόλοιπων φιλελεύθερων περιοχών των Βαλκανίων. Έγραψε βιβλία με τα θέματα του όπως Το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας, Τα Δίκαια του ανθρώπου και άλλα.
Ο Ρήγας συνελήφθη στην Τεργέστη, από τις Αυστριακές αρχές στις 19 Δεκεμβρίου του 1797,υποβλήθηκε σε ανάκρισηκαι βασανιστήρια και οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος στη Βιέννη, στις 14 Φεβρουαρίου 1798, όπου ανακρίθηκε μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους του.Τελικά παραδόθηκαν στις 10 Μαΐου 1798 στους Τούρκους του Βελιγραδίου και φυλακίστηκαν στον Πύργο Νεμπόισα (Небојша), παραποτάμιο φρούριο του Βελιγραδίου. Μετά από συνεχή βασανιστήρια και χωρίς δίκη στις 24 Ιουνίου του 1798, στραγγαλίστηκαν και τα σώματά τους ρίχτηκαν στον Δούναβη.
Μόλις μαθεύτηκε η σύλληψη του Ρήγα πολλοί έκαναν έκκληση στο Σουλτάνο για την απελευθέρωση του. Ωστόσο, οι εχθροί του έπεισαν το Σουλτάνο πως έπρεπε να θανατωθεί χωρίς διαδικασία, πριν οι επαναστατικές ενέργειές του οδηγήσουν σε εξέγερση στα Βαλκάνια. Οι εχθροί του Ρήγα κοτζαμπάσηδες ενδιαφέροντο περισσότερο για το κατεστημένο ,τις καρέκλες του με τα οφφίτσια και τα κουτάλια τους και με αυτό τον τρόπο εκδικήθηκαν τον Ρήγα για την επαπειλούμενη ανατροπή της κρατούσας κατάστασης, που πιθανότατα θα προέκυπτε εάν υλοποιούνταν οι επαναστατικές του προετοιμασίες.
Επίσης αιτία για τη θανάτωσή τους υπήρξε η πεποίθηση των Αυστριακών και Τουρκικών Αρχών πως ο Ρήγας και οι σύντροφοί του είχαν στενές σχέσεις με το Ναπολέοντα Α΄, θεωρούμενοι έτσι ως άκρως επικίνδυνοι.
Η Οθωμανική κυβέρνηση ανησυχούσε για τις διασυνδέσεις του Ρήγα με άλλους Σέρβους επαναστάτες , φοβούμενη ακόμη και επίθεση των κατά του Βελιγραδίου, ενώ επιπλέον, δίσταζε να διατάξει τη μεταφορά τους από το Βελιγράδι προς την Πόλη, από την πιθανότητα οι επαναστάτες φίλοι του στο δρόμο να τον απελευθερώσουν. Οι Σέρβοι τίμησαν τον Ρήγα στο Βελιγράδι με άγαλμα καθώς και την ονομασία οδού Riga od Fere (Ρήγας Φεραίος στα Σέρβικα).
Υπάρχει αναμνηστική πλάκα στον Πύργο Νεμπόισα, όπου ο Ρήγας Βελεστινλής βρήκε φρικτό θάνατο. Πριν το θάνατο του οι δεσμοφύλακες του το φοβέριζαν με θάνατο και βασανιστήρια και είναι θαραλλέα και διαχρονική η απάντηση του μεγάλου στοχαστή και προδρόμου της Ελληνικής επανάστασης του 1821. «Έσπειρα αρκετούς καρπούς και θα θερίσει το έθνος μου»
Πίσω στην Αρχική σελίδα
================================================
Αλέξανδρος Υψηλάντης
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης 1792 – 1828) στρατιωτικός, λόγιος και αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας σημαντικός έλληνας της διασποράς ήταν υποστράτηγος του ρωσσικού στρατού και συμετείχε στην διάσκεψη της Βιέννης το 1814 -1815 που τότε εκεί αποφασίσθηκαν από τους μεγάλους της εποχής οι τύχες των λαών της Ευρώπης .
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης επίσης άφησε τις ανέσεις του και τα αξιώματα και έμπρακτα άρχισε την Ελληνική επανάσταση στρατιωτικά την 22 -24 Φεβρουαρίου 1821 στην Μολδοβλαχία .
Το κείμενο παρακάτω από την Βικιπαίδεια.
«Στη συνάντηση εκείνη στην Πετρούπολη στις 11 Απριλίου 1820, ο Υψηλάντης τον δέχθηκε με ευγένεια και, ύστερα από κάποιες ερωτήσεις για την καταγωγή του και διάφορες άλλες υποθέσεις, του ζήτησε να μάθει πώς περνούν οι Έλληνες. Ο Ξάνθος του απήντησε ότι οι Τούρκοι τους τυραννούν και η τυραννία αυτή έχει γίνει πλέον αφόρητη. Στη συνέχεια ακολούθησε ο εξής δραματικός διάλογοςΥψηλάντης: «Γιατί οι Έλληνες δεν προσπαθούν να ενεργήσουν ώστε, αν δεν δύνανται να ελευθερωθούν από τον ζυγόν, τουλάχιστον να τον ελαφρώσουν;»
Ξάνθος: «Πρίγκιψ, με ποία μέσα και με ποίους οδηγούς να ενεργήσωσιν οι δυστυχείς Έλληνες την βελτίωσιν της πολιτικής των καταστάσεως; Αυτοί έμειναν εγκαταλελειμμένοι από εκείνους, οίτινες εδύναντο να τους οδηγήσωσι, διότι όλοι οι καλοί ομογενείς καταφεύγουν εις ξένους τόπους και αφήνουν τους ομογενείς των ορφανούς. Ιδού ο Κόμης Καποδίστριας υπηρετεί τη Ρωσίαν, ο μακαρίτης πατήρ σας κατέφυγε εδώ και ο Καρατζάς εις την Ιταλίαν, υμείς ο ίδιος υπηρετούντες την Ρωσίαν εχάσατε υπέρ αυτής την δεξιάν χείρα σας, και άλλοι ίσοι καλοί καταφεύγοντες εις την χριστιανικήν Ευρώπην μένουν εκεί, χωρίς να φροντίζουν δια τους δυστυχείς αδελφούς των.»
Υψηλάντης: «Αν εγώ εγνώριζον ότι οι ομογενείς μου είχον ανάγκην από εμέ και εστοχάζοντο, ότι εδυνάμην να συντελέσω εις την ευδαιμονίαν των, σου λέγω εντίμως, ότι ήθελον μετά προθυμίας κάμω κάθε θυσίαν, ακόμη και την κατάστασίν μου, και τον εαυτόν μου θα εθυσίαζον υπέρ αυτών».
Ξάνθος (σηκώνεται όρθιος και συγκινημένος): «Δος μοι Πρίγκιψ, την χείρα σας εις βεβαίωσιν των όσων εκφράσθητε».
Κοιτάζοντάς τον κατάματα ο Υψηλάντης με θαυμασμό τού έδωσε το χέρι του.
Ο Υψηλάντης, ενθουσιώδης μεν πατριώτης, αν και ακατατόπιστος στα τότε ελληνικά και διεθνή ζητήματα, δεν άργησε να κυριευθεί από τον δραματικό τόνο της φωνής του Ξάνθου, καθώς και από τον δικό του ενθουσιασμό και τη βαθιά πίστη του στα όνειρα του ελληνικού έθνους. Έτσι η αποστολή του ενός είχε εκπληρωθεί, ενώ οι φιλοδοξίες του άλλου, να γίνει ο ελευθερωτής του έθνους του, άρχισαν να πραγματοποιούνται.
Ο Ξάνθος φανέρωσε στον πρίγκιπα τα μυστικά της Φιλικής Εταιρείας και εκείνος με συγκίνηση και ενθουσιασμό κατηχείται και ορκίζεται κατά το τυπικό της εταιρείας, όπου και αναγνωρίζεται Γενικός Επίτροπος της Αρχής. Του δόθηκε το ψευδώνυμο «Καλός» και τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου «α.ρ.» για να υπογράφει τις επιστολές του.
Έτσι πιεσμένος από τις καταστάσεις ο Υψηλάντης εκδίδει προκήρυξη ανεξαρτησίας, περνάει τον ποταμό Προύθο στις 22 Φεβρουαρίου 1821 και υψώνει τελικά τη σημαία της Επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και συγκεκριμένα στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας, δύο μέρες αργότερα, στις 24 Φεβρουαρίου εκδίδοντας επαναστατική προκήρυξη με τον τίτλο Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος.
Η επιλογή της Μολδαβίας και της Βλαχίας θα πρέπει μάλλον να αναζητηθεί στο γεγονός ότι στις περιοχές αυτές απαγορευόταν η παραμονή του Τουρκικού στρατού, ενώ από το 1709 οι τοπικοί άρχοντες ήταν Έλληνες Φαναριώτες κυριεύουν και εξοπλίζουν 15 πλοία, ενώ στις 17 Μαρτίου ο Υψηλάντης υψώνει τη σημαία στο Βουκουρέστι,
Συγκροτείται ο Ιερός Λόχος αποτελούμενος από 500 σπουδαστές. Στις 4 Μαρτίου οι Έλληνες ναυτικοί κυριεύουν και εξοπλίζουν 15 πλοία, ενώ στις 17 Μαρτίου ο Υψηλάντης υψώνει τη σημαία στο Βουκουρέστι, αντιμετωπίζοντας το στρατό τριών πασάδων στο Γαλάτσι, το Δραγατσάνι, τη Σλατίνα, το Σκουλένι και το Σέκο .
Ο στρατός του Υψηλάντη καταστράφηκε στη μάχη του Δραγατσανίου στις 7 Ιουνίου 1821 και υποχώρησε προς τα αυστριακά σύνορα. Οι λόγοι της αποτυχίας του θα πρέπει να αναζητηθούν κυρίως στην έλλειψη αξιόμαχων δυνάμεων.
Ο Υψηλάντης παραδόθηκε στους Αυστριακούς, φυλακίστηκε και απελευθερώθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1827. Η κλονισμένη υγεία του δεν του επέτρεψε έκτοτε να βοηθήσει το επαναστατημένο έθνος. Δύο μήνες μετά την αποφυλάκισή του στις 31 Ιανουαρίου 1828 πέθανε στη Βιέννη.»’
Πίσω στην Αρχική σελίδα
=========================================================
Λασκαρίνα “Μπουμπουλίνα”
Η Λασκαρίνα “Μπουμπουλίνα”υπήρξε η πιο σπουδαία γυναίκα που έλαβε μέρος στην επανάσταση, ξόδεψε την σημαντική περιουσία της στον απελευθερωτικό αγώνα με το στρατό της και «τα παληκάρια της» και σε χρόνους σκοταδιού έδειξε στις γυναίκες όλου του κόσμου τον δρόμο τους που τους αρμόζει στην κοινωνία και στο κράτος.
Το κείμενο παρακάτω από την Βικιπαίδεια.
Η Λασκαρίνα “Μπουμπουλίνα” Πινότση (Κωνσταντινούπολη, 11 Μαΐου 1771 – Σπέτσες, 22 Μαΐου 1825) ήταν Ελληνίδα ηρωίδα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Πιθανότατα, υπήρξε η πιο σπουδαία γυναίκα που έλαβε μέρος στην επανάσταση. Μετά θάνατον, έλαβε τιμητικά από την Ελληνική Πολιτεία το βαθμό της Υποναυάρχου. Πολέμησε ηρωικά το 1821.
Η Μπουμπουλίνα, έχοντας γίνει ήδη μέλος της Φιλικής Εταιρείας στην Κωνσταντινούπολη, που προετοίμαζε την ελληνική επανάσταση, και όντας η μόνη γυναίκα που μυήθηκε σε αυτή, στον κατώτερο βαθμό μύησης αφού οι γυναίκες δεν γίνονταν δεκτές, καθώς γυρνούσε στις Σπέτσες, αγόραζε μυστικά όπλα και πολεμοφόδια από τα ξένα λιμάνια, τα οποία μετά έκρυψε στο σπίτι της, ενώ ξεκίνησε την κατασκευή του πλοίου Αγαμέμνων[7], της ναυαρχίδας της, η οποία ολοκληρώθηκε το 1820.
Για τη ναυπήγηση του Αγαμέμνονα καταγγέλθηκε στην Υψηλή Πύλη ότι ναυπήγησε κρυφά πολεμικό πλοίο, αλλά η Μπουμπουλίνα κατάφερε να ολοκληρώσει την κατασκευή του δωροδοκώντας τον απεσταλμένο Τούρκο επιθεωρητή στις Σπέτσες και πετυχαίνοντας την εξορία αυτών που την κατήγγειλαν. Το 1819 η Μπουμπουλίνα επισκέφθηκε και πάλι την Κωνσταντινούπολη
Επανάσταση
Όταν ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση, είχε σχηματίσει δικό της εκστρατευτικό σώμα από Σπετσιώτες, τους οποίους αποκαλούσε «γενναία μου παλικάρια». Είχε αναλάβει να αρματώνει, να συντηρεί και να πληρώνει τον στρατό αυτό μόνη της όπως έκανε και με τα πλοία της και τα πληρώματά ητους, κάτι που συνεχίστηκε επί σειρά ετών και την έκανε να ξοδέψει πολλά χρήματα για να καταφέρει να περικυκλώσει τα τουρκικά οχυρά, το Ναύπλιο και την Τρίπολη. Έτσι τα δύο πρώτα χρόνια της επανάστασης είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία
Το αρχοντικό της οικογένειας Μπούμπουλη» στις γειτονικές Σπέτσες απέναντι απο το ιστορικό Άστρος «μετατράπηκε το 1991 από τον ιδιοκτήτη και απόγονο της ηρωίδος, Φίλιππο Δεμερτζή-Μπούμπουλη σε μουσείο, το Μουσείο Μπουμπουλίνας, το οποίο έχουν επισκεφθεί εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες. Σε αυτό μπορεί κανείς να δει συλλογή όπλων, επιστολές και άλλα αρχεία, παλιά βιβλία, πορτραίτα της Μπουμπουλίνας, προσωπικά της αντικείμενα, έπιπλα, διακρίσεις που της είχαν απονείμει κυρίως ξένες κυβερνήσεις και πολλά άλλα.»
Η Μπουμπουλίνα το 1826 βοήθησε με πολεμοφόδια και τρόφιμα τον στόλο της τον γείτονα της Αγιαννίτη στρατηγό Πάνο (Άκουρο) Ζαφειρόπουλο να νικήσει το Ιμπραήμ που είχε κάψει ολόκληρη την Πελοπόννησο αλλά δεν μπορούσε να νικήσει τους Αγγιανίτες και άλλους αγωνιστές του Άκουρου
Πίσω στην Αρχική σελίδα
====================================
Πάνος (Άκουρος) Ζαφειρόπουλος
Ο Πάνος (Άκουρος) Ζαφειρόπουλος δεν είναι γνωστός στο ευρύτερο Ελληνικό κοινό και ανήκει στην ομάδα των πολλών άλλων αγωνιστών που με το λάο και τους μικρούς ανώνυμους αγωνιστές προσέφεραν πολλά και πέρασαν η αγνοήθηκαν και από τα ψιλά γράμματα της ιστορίας. Οι μεγαλύτεροι ανώνυμοι αγωνιστές σε κάθε αγώνα πάντοτε προσέφεραν και σήμερα προσφέρουν περισσότερα χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα και αξιώματα και πάντοτε πάνε μπροστά.
O Αγιαννίτης Άκουρος Έλληνας της διασποράς , πλούσιος έμπορος στη πόλη επίσης εγκατέλειψε τις πολυτέλειες και αφιέρωσε στην πατρίδα την περιουσία του και την ζωή του στα πεδία των μαχών σε όλοκληρη την Πελοππόνησο απο Μεσσηνία , Πάτρα και Κόρινθο μέχρι την Ήπειρο και την Στερεά Ελλαδα.Μας θυμίζει τα ελληνόπουλα της διασποράς που μέχρι σήμερα έρχονται στην πατρίδα για να πολεμήσουν τον σουλτάνο.
Ο Πάνος (Άκουρος) Ζαφειρόπουλος , είναι ένας από τους σημαντικότερους, η ορθότερα ο σημαντικότερος Αγιαννίτης πριν την επανάσταση του 1821 και η προσφορά του στη Θυρεάτιδα Γη και την πατρίδα είναι ανυπολόγηστη και πέρασε στα ψιλά γράμματα της ιστορίας, δεν αναφέρεται στα βιβλία της ιστορίας και είναι παράξενα άγνωστος για τις μεγάλες προσφορές του στην πατρίδα μας.
Το αρχοντικό των Ζαφειροπουλαίων στον Άγιο Ιωάννη βρίσκεται πολύ κοντά κάτω από την σχολή Καρυτσιώτη του Αγιάννη και πάνω από την πηγή Σουληνάρι. Εδώ ο Άκουρος εσωσε και μετέφερε προσωρινά τα καπνισμένα 1500 βιβλία της σχολής Καρυτσιώτη πριν τα μεταφέρει για καλύτερη προστασία στο κάστρο του Παραλίου Άστρους.
“Στις αρχές Ιουλίου 1826, το στρατιωτικό σώμα του Πάνου Ζαφειρόπουλου κατέσφαξε 400 άραβες σε ενέδρα που είχε στήσει στον Μεχμέτ αγά της Τριπολιτσάς. Αυτό ήταν πολύ βαρύ πλήγμα για τους Οθωμανούς. Γι’ αυτό ο Ιμπραήμ πασάς κατέστρεψε ολοσχερώς τον Άγιο Ιωάννη και ολόκληρη την επαρχία του Αγίου Πέτρου”Ο Ιμπραήμ κατέσφαξε και έκαψε ολόκληρο την Πελοπόννησο,αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να νικήσει τον Άκουρο , αν και τον είχε αιχμαλωτίσει πρσωρινά, ούτε στις 5 και 6 Αυγούστου 1826 στο κάστρο του Παραλίου Άστρους, κάποιος έπρεπε να αντισταθεί και είναι μεγάλη μας τιμή, αυτός ήταν ο Αγιαννίτης Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (Άκουρος).
Από την πυρπόληση της Σχολής Καρυτσιώτη στον Αγιάννη διασώθηκαν 1500 βιβλία, τα οποία φυλάσσονταν το 1827 στην οικία των Ζαφειροπουλαίων (Κάστρο Παραλίου Άστρους). Τα βιβλία αυτά ήταν, κατά την παράδοση, τοποθετημένα σε μια παλαιά ξύλινη βιβλιοθήκη που βρισκόταν στα γραφεία της Σχολής. Μεγάλο μέρος των βιβλίων αυτών έχει διασωθεί και καταγραφεί στις μέρες μας. Τα βιβλία αυτά ήταν ως επί το πλείστον κείμενα αρχαίων φιλοσόφων και συγγραφέων, εκκλησιαστικά κείμενα, εγχειρίδια φυσικής, μαθηματικών κ.α.”
Δείτε τους συνδέσμους για περισσότερα .
Ο οικιστής του Παραλίου Άστρους Αγιαννίτης στρατηγός Πάνος Ζαφειρόπουλος η Άκουρος
Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (Άκουρος)
Πηγές
Astroskynouria-News
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
astrosgr.com 