Από ftzivel -11 Μαρτίου, 2020 , #47 16-1-2022
Του Γιάννη Κουρόγιωργα
Στην παραπάνω φωτογραφία είναι η νεροτριβή στο γραφικότατο Πλάτανο Κυνουρίας.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
“Η δύναμη του νερού χρησιμοποιήθηκε από τον άνθρωπο ως κινητήριος δύναμη των μύλων για τη σύνθλιψη των κόκων των σιτηρών και την παραγωγή αλεύρων.
Ο νερόμυλος ή υδρόμυλος είναι η πρώτη μηχανή παραγωγής έργου που κατασκεύασε ο άνθρωπος με τη χρήση φυσικής, ήπιας και ανανεώσιμης πηγής ενέργειας. Με τη δύναμη που δημιουργεί η πτώση του νερού από ψηλά ή η ροή του και με τη βοήθεια του τροχού, εφεύρεση που άλλαξε την ανθρώπινη ιστορία, κινήθηκαν απλές και στη συνέχεια πολύπλοκες μηχανές, που κάλυψαν τις περισσότερες ανάγκες των προβιομηχανικών κοινωνιών, αντικαθιστώντας στις πρώιμες μηχανές την ανθρώπινη ή ζωϊκή δύναμη (χειρόμυλοι και ζωόμυλοι), κινητήριες δυνάμεις πριν το νερό και τον αέρα.[1]Με τον νερόμυλο και την βοηθεια της μυλόπετρας επίσης άλεθαν το αλέυρι. “
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BC%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στον Αγιάννη, ένα μεγάλο ιστορικό μνημείο που αξίζει να επισκεφτούμε.
Ο Αγιάννης πήρε το όνομα του από την γραφική εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Ο επισκέπτης θαυμάζει την υπεραιωνόβια πλατάνα και το άφθονο παγωμένο νερό που πηγάζει ακριβώς κάτω από την εκκλησία και ρέει από πέντε κανάλους, ένας είναι πολύ χαμηλά, σαν να φαίνεται το νερό έρχεται μέσα από την εκκλησία.
Με το άφθονο νερό του προδρόμου “έζησε” το χωριό.Το νέρο την νύκτα πήγαινε στη μεγάλη στέρνα δίπλα στην πλατάνα και όταν γέμιζε η στέρνα οι μυλωνάδες την απολούσαν και το νερό έτρεχε ορμητικά σε ένα μικρό καταρράκτη σε κάθε νερόμυλο και με την δύναμη του νερόυ δούλευαν οι νερόμυλοι. Υπήρχαν τέσσερις νερόμυλοι κάτω από τον πρόδρομο στη σειρά, του Δικαίου η Μακαρούνα , του Κορδώνη, του Παπούλια η Τουρή και του Γαρδικιώτη ,< λέγανε ότι υπήρχε και άλλος νερόμυλος του Γιάννακα αλλά δεν θυμάμαι το κτήριο η ήταν ο ίδιος με του Γαρδικιώτη? η ήταν μακρύτερα κάτω από την εκκλησία του Αηλιά και είχε γκρεμιστεί, όποιος θυμάται ας βοηθήσει>. Κάτω κοντά στον Άγιο Δημήτριο στο ρέμμα υπήρχε και ο νερόμυλος του Σταυρούλη. Επίσης στη είσοδο του χωριού άπό το Άστρος μετά την εκκλησία της Αγιάς Παρασκευής υπήρχε και ένας μύλος που δούλευε, όχι με νερό, αλλά με πετρέλαιο?? του μπάρμπα Λιά Κολοβού.
Ο σούγελος του νερού, το νερό του προδρόμου μεταφερότανε μακρυά για να ποτίζονται τα “περβόλια” και να ζουν οι Αγιαννίτες για πολλούς αιώνες,
Τα καλοκαίρια κάτω από το πρόδρομο ήταν το μισο χωριό στα περβόλια τους, ήταν σαν ένα καθημερινό πανηγύρι, μερικοί τραγουδούσαν ,η φώναζαν δυνατά για να τους ακούν αυτοί που ήσαν πολύ μακρυά και φυσικά ήταν κα χώρος κοινωνικών επαφών για τις νέες και νέους του χωριού , κάπου έπρεπε να συναντηθούν και να αρχίσουν οι πολιορκίες από τους νέους που τότε είχαν τον πρώτο λόγο. Οι νερόμυλοι αλέθανε τα σιτάρια και ταυτόχρονα tην νύκτα ποτίζανε τα περβόλια ακριβώς κάτω από τον πρόδρομο στους “μύλους ” και την ημέρα το νερό πήγαινε στου σούγελο που έφθανε μέχρι το Σουληνάρι στην άλλη άκρη του χωριού , έπισης το νερό το πηγαίνανε και στο δρόμο, ήταν άφθονο, μέχρι τις βάγιες όπου δεν υπήρχε σούγελος.Oι ποτιστάδες είχαν το πρώτο λόγο ,αλλά βασικά όλοι πήγαιναν με σειρά. Μετά την πλατάνα και πριν την μεγάλη στέρνα υπήρχε πλυσταριό, που οι γυναίκες έπλεναν τα κλινοσκεπάσματα χράμια και σαίσματα ,και μερικές φορές τα ρούχα της οικογένειας του.Πριν μερικά χρόνια προσπάθησα να κατέβω στους “μύλους ” αλλά δεν κατάφερα να πάω μακρύτερα από τον δεύτερο νερόμυλο του Κορδώνη, τα βάτα έφθαναν μέχρι τον Αη Λιά απέναντι ,τώρα δεν ξέρω τι γινεται. Βλέπω κάθε χρόνο προσπάθειες των φίλων του χωριού να καθαρίζουν τα μονοπάτια.Στα περβόλια όλοι είχαν λαχανικά ,ντομάτες , κολοκυθάκια, φασολάκια, αγγούρια , μπάμιες,μελιτζάνες αραποσίτια, σταφύλια, καρύδια, κυδόνια, μύγδαλα, μήλα και άλλα φρούτα κάθε είδους.Στη κυριολεξία το χωριό “ζούσε” από τον πρόδρομο. Δεν έχουμε φωτογραφίες από τους νερόμυλους του χωριού και από τα περβόλια τους “Μύλους ” όποιος έχει κάτι ας βοηθήσει ,η βόλτα στους “Μύλους ” ήταν κάποτε γραφικότατη και οι φίλοι του χωριού το γνωρίζουν και κάτι θα κάνουν,.
Στην παραπάνω φωτογραφία ο Μπαρκάικος νερόμυλος στο γραφικότατο Πλάτανο Κυνουρίας.
Ο γραφικότατος γειτονικός Πλάτανος είναι πασίγνωστος για τους νερόμυλους του και την νεροτριβή του, που έφτιαχναν τα χράμια και τα σαίσματα .
Δείτε τον παρακάτω σύνδεσμο για τον γραφικότατο Πλάτανο Κυνουρίας
Ο νερόμυλος του Αη Γιώργη στη Κάτω Μελιγού
Επίσης ας αναφέρομαι εδώ τον νερόμυλο το Αη Γιώργη στη Κάτω Μελιγού ,κάτω από την μονή της Παλιοπαναγιάς, που με τα νερό του ζούσε η Κάτω Μελιγού και το μισό Άστρος πριν την δεκαετία του 1960 , πηγαίναμε μετα τα πόδια φυσικά “στο σούγελο της Μελιγούς “ με τις “λαγίνες ” από την γειτονιά Κολοκυθού του Άστρους για πόσιμο νερο.
Σε αυτό το σημείο του υδραγωγείου “στο σούγελ , στη παραπάνω φωτογραφία, είχε διαδοθεί από τους παλαιότερους η και νεώτερους ….ότι ο Καρυτσιώτης είχε δόσει οδηγίες στο Αράπη φύλακα και κηπουρό του αγροκηπίου «να κόψει το νέρο » από το χωριό ,άμα μάθαινε ότι η Σχολή Καρυτσιώτη ήταν κλειστή…. Πριν διακόσια χρόνια ο Καρυτσιώτης μας δώρησε την σχολή και μας έφερε το νερό στο χωριό, για να πληρώνονται οι καθηγητές της σχολής από το αγροκήπιο ……
Ας αναφέρομε και τον νερόμυλο της Λουκούς που δούλευε παλιότερα.
Ο φημισμένος “Μύλος του Άγιου Ανδρέα” , που κολυμπάει στον Αργολικό, δεν ήταν μύλος για άλεσμα σιταριού άλλα για άλλα προιόντα (χρώματα από σχίνα που υπήρχαν πολλά στην περιοχή μας).
Oι καταρράκτες της Λεπίδας: Κοντά στον Αγιάννη και το Πλάτανο
Απο την Βικιπαίδεια
«Το Φαράγγι της Λεπίδας είναι ένα από τα φαράγγια της Πελοποννήσου. Βρίσκεται στο όρος Πάρνωνας.[1] Παρά το σχετικά μικρό του μέγεθος, διαθέτει έναν αναλογικά μεγάλο καταρράκτη 70 μέτρων και έναν μικρότερο 45 μέτρων, οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση περίπου 800 μέτρων μεταξύ τους, ακολουθώντας τη ροή των υδάτων. Οι πηγές των καταρρακτών ξεκινάνε από το οροπέδιο Ξηροκάμπι, ανάμεσα στο χωριό Άγιος Ιωάννης και στην Ιερά Μονή Μαλεβής. Το ποτάμι, κατεβαίνοντας από το οροπέδιο διασχίζει το φαράγγι και σχηματίζει στην πορεία του μικρές βάθρες.[2][3]
Ο πρώτος καταρράκτης βρίσκεται σε απόσταση 3 χιλιομέτρων από το χωριό Άγιος Ιωάννης. Η πρόσβαση στη βάση του γίνεται από χωματόδρομο και μετά από σύντομη πεζοπορία σε μονοπάτι 200 περίπου μέτρων. Ο δεύτερος καταρράκτης (επονομαζόμενος «Μελίσσι») βρίσκεται σε απόσταση 1,5 χλμ. από το χωριό Πλάτανος, στο δρόμο προς Άστρος και σε απόσταση 19 χιλιομέτρων από το τελευταίο. Προσεγγίζεται μετά από 800 μέτρα πεζοπορίας από τον κοντινότερο αυτοκινητόδρομο, ακολουθώντας την κοίτη του ποταμού.[4][5]
Ιδανική περίοδος επίσκεψης είναι η άνοιξη, καθώς η ροή των υδάτων σταματά τους καλοκαιρινούς μήνες. Στο φαράγγι διοργανώνονται συχνά καταβάσεις canyoning και καταρριχήσεις με σχοινί (rappel).[6] Πολύ κοντά βρίσκεται και το κάστρο της Ωριάς.»
astrosgr.com 