Ο Σουηδός πρωθυπουργός Τάγκε Ερλάντερ και ο διαδοχός του Όλαφ Πάλμε
Το “Ελληνικό θαύμα” απελευθέρωσε τους ανθρώπους, άλλαξε τον κόσμο και τον ρου της ιστορίας γιατί ανακάλυψε πρώτα τον “λόγο” και αργότερα έφερε στις σχέσεις των ανθρώπων το επίσης σημαντικότατο Ελληνικό “μέτρο “. Οι πρόγονοι μας πίστευαν ότι σε όλες τις δραστηριότητες των ανθρώπων οικονομικές , πολιτικές και κοινωνικές ,πρέπει να υπάρχει ” παν μέτρον άριστον” .Το Ελληνικό μέτρο σημαίνει μετριοφροσύνη , συνέναιση, συνεννόηση, αμοιβαίο σεβασμό, αλληλεγγυη , δημοκρατικό διάλογο.
Τι θα πεί παρέμβαση του κοινωνικού κράτους “όταν και όπου χρειάζεται“και ελληνικό “μέτρο”, ας δούμε τα τρία παρακάτω παραδείγματα.
- Oικονομία .
Η Toyota που έγινε τελευταία η μεγαλύτερη βιομηχανία αυτοκινήτων στο κόσμο θέλει να πουλήσει αυτοκίνητα όπου μπορεί και περισσότερο στην αγορά της Αμερικής και του Καναδά . Σύμφωνα με τον “οικονομικό φιλελευθερισμό και περισσότερο νεοφιλελευθερισμό ” θα μπορούσε να το κάνει ελεύθερα. Αλλά μερικές φορές υπάρχει και η λέξη “αλλά” , το ελληνικό “μετρο” και το κοινωνικό κράτος.Θα μπορεί να το κάνει ελεύθερα, αλλά θα πρέπει να παράγει τα αυτοκίνητα στον Καναδά.Το αποτέλεσμα είναι ότι η Toyota αναγκάστηκε να φτιάξει εργοστάσια αυτοκινήτων στον Καναδά που δημιουργούν χιλιάδες θέσεις εργασίας , φέρνουν την πολυπόθετη οικονομική ανάπτυξη στον Καναδά , όχι στην Ιαπωνία και όχι μόνο πωλούνται αυτοκίνητα στον Καναδά αλλα γίνονται και εξαγωγές στην παγκόσμια αγορά . Από μόνο ένα εργοστάσιο της Toyota ,που έχει την τεχνολογία και τα κεφάλαια να κάνει αυτή την δουλειά, τα έσοδα του Καναδικού κράτους είναι σχεδόν ανυπολόγιστα , αφού φορολογείται με μέτρο η Toyota για τα κέρδη της, φορολογούνται οι εργαζόμενοι για το εισόδημα τους, οι εργαζόμενοι ξοδεύουν τα χρήματα τους και πληρώνουν φόρους πωλήσεων στο κράτος , και άλλοι έχουν εισοδήματα από αυτά τα χρήματα , και πληρώνουν πάλι φόρους κ.ό.κ. , οι οικονομολόγοι λένε όταν ξοδεύεις ένα ευρώ δίνεις εισόδημα σε άλλους δέκα ευρώ. Μερικοί έχουν καταλάβει πως μπορούν να ωφελούνται και έχουν βρει τους τρόπους να ελέγχουν την παγκοσμιοποίηση, τον νεοφιλευθερισμό και τους καρχαρίες. Με τα χρήματα αυτά που φέρνει στο Καναδά η Toyota η παγκοσμιοποίηση, ο νεοφιλευθερισμός και οι καρχαρίες το Καναδικό κράτος μπορεί να διαθέτει για κοινωνικές παροχές , δημόσια υγεία κλπ.
Τελικά όταν βρέχει λεμόνια κάνεις λεμονάδες δεν καταδικάζεις και απορρίπτεις όλα τα πράγματα , αλλά προσπαθείς να ωφεληθείς με τον δικό σου τρόπο από ότι υπαρχει γύρω σου. Oλα τα πράγματα είναι σχετικά , και μπορείς να κερδίσεις και από όλα τα κακά , σαν την παγκοσμιοποίηση, τον νεοφιλευθερισμό και τους καρχαρίες , κάτι που δεν θα το είχες διαφορετικά ,αν υπάρχει λίγο θέληση και φαντασία.
- Κοινωνική πολιτική
Στο κοινωνικό κράτος του Καναδά όλοι οι πολίτες και ακόμα όσοι εμειναν νόμιμα στον Καναδά για ωρισμένα χρόνια παίρνουν σύνταξη γήρατος, όταν συμπληρώσουν τα 65 χρόνια της ηλικίας τους, ούτε μια μέρα νωρήτερα και φυσικά ούτε στα 45 η 50…., μόνο όταν συμπληρώσουν τα 65 χωρίς εξαιρέσεις.
Υπάρχει όμως μια παρέμβαση τοι κοινωνικού κράτους Η σύνταξη γήρατος μειώνεται σταδιακά για αυτούς “που έχουν περισσότερα”, και έχουν ετήσιο εισόδημα πάνω απο $73,756 δολλάρια για το 2016, και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στον Καναδά, και όταν το ετήσιο εισόδημα φτάνει στις $119,400 δολλάρια η σύνταξη γήρατος μηδενίζεται.
Ταυτόχρονα το κοινωνικο κράτος παρέχει “Εγγυημένο Συμπλήρωμα Εισοδήματος ” κάτι σαν μικρή σύνταξη, στους πολίτες εάν ζούν στον Καναδά και έχουν χαμηλό εισόδημα. Aυτό το μηνιαίο μη φορολογητέο επίδομα προστεθείται στη σύνταξή των πολιτών που έχουν χαμηλό εισόδημα.
Αυτές οι παρέμβασεις του κοινωνικού κράτους είναι εύκολα αποδεκτές από την καναδική κοινωνία και “από αυτούς που έχουν περισσότερα”, είναι κεκτημένα διακιαώματα και δεν αμφισβητούνται η συζητούνται απο κανέναν.
- Διεθνείς σχέσεις
Στις ειρηνευτικές επιχειρήσεις του ΟΗΕ για πολλά χρόνια το κοινωνικό κράτος του Καναδά παίζει πρωτεύοντα ρόλο και συμμετέχει πάντοτε όπου όπου χρειάζεται από την Κύπρο μέχρι το Σουδάν Η παγκόσμια ειρήνη με έργα , χρήματα και προσωπικό, είναι μεγάλη προτεραιότητα και βασική πολιτική του καναδικού κράτους. Οι Καναδοί στρατιώτες έγιναν οι “κυανόκρανοι” στρατιώτες του ΟΗΕ και η Καναδική σημαία θυμίζει σε όλους μετριοφροσύνη, ειρήνη και δημοκρατικό διάλογο.
Οι Καναδοί έγιναν από ανάγκη μετριόφρονες, γιατί δίπλα τους βρίσκεται ένας “ελέφαντας ” και όταν κοιμάσαι με έναν ελέφαντα πρέπει να χρησιμοποιείς το λόγο και τον διάλογο, και να είσαι μετριόφρονας. Τελικά αυτή η μετριοφροσύνη αποδείχτηκε στην πράξη πολύ ωφέλιμη και αποτελεσματική για όλους και έγινε στάση ζωής που θέλει να μοιράσει με όλους το καναδικό κοινωνικό κράτους.
Το θέμα της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης , είναι πολύ πολύπλοκο και καθόλου εύκολο. Βλέπουμε τι γίνεται στην Ελλάδα που όλοι μιλούν πολλά χρόνια και θέλουν ανάπτυξη και ανάπτυξη δεν φaiνεται πουθενά. Οι “αναπτυγμένοι” καπιταλιστές του κοινωνικού κράτους υποστηρίζουν οτι η (οικονομικη) ελευθερία και η οικονομική ανάπτυξη θέλει πολύ δουλειά , κυρίως καινοτομία και εφευρετικότητα ,οργάνωση , σχεδιασμό και πειθαρχία , δεν έρχεται αυτόματα ούτε από τους ουρανούς ,ούτε απο την Γερμανία, αλλά από τους ίδιους τους πολίτες. Θα ήθελα να προσθέσω ότι χρειάζεται ακόμα ορθολογισμός, παδεία , ελευθερία και πειθαρχήμενοs τρόπο ζωής. Ταυτόχρονα η παρέμβαση του κράτους στην οικονομία γίνεται με “μέτρο” όταν και όπου χρειάζεται.
Υπάρχουν πέντε βασικά οικονομικά μοντέλα.
1) η κρατική οικονομία , όλα ελέγχονται από το κράτος
2) η οικονομία της ελέθευρης αγοράς η του ελέθευρου εμπορίου, ολα ελεγχονται απο την αγορά , η προσφορά και ζήτηση δουλεύουν χωρις καμία επέμβαση του κράτους.
3) η μικτή οικονομία ,50% κρατική οικονομία και 50% ελέθευρη οικονομία
4) η μικτή οικονομία , που ειναι περισσότερο κρατικη και λιγότερο ελεύθερη ας πουμε 90-60% κρατικη και 10-40% ελευθερη
5) η μικτή οικονομία , που ειναι περισσότερο ελεύθερη και λιγότερο κρατική, ας πουμε 90-60% ελεύθερη και 10-40% κρατική ,το μοντέλο , λέγεται επίσηςτο οικονομικό μοντέλο του Κοινωνικού Κράτους. H παρέμβαση του κράτους στην οικονομία γίνεται με “μέτρο” όταν και όπου χρειάζεται.
Φυσικά τα μοντέλα # 1,2 δεν υπάρχουν πουθενά ,παρά μόνο στα βιβλία, και πολύ πιθανά και το μοντέλο #3. Άλλοτε ίσως μιλήσουμε για το μοντέλο #4
Η υπερβολική χρήση πολλές φορές με διαφορετική έννοια των όρων οικονομικός φιλελευθερισμός και περισσότερο νεοφιλελευθερισμός έχει προκαλέσει μια δικαιοληγημένη σύγχηση . Μερικοί σκόπιμα χρησιμοποιούν τον όρο νεοφιλελευθερισμό για να πετύχουν πολιτικά ωφέλη γιατί δήθεν πρεσβεύουν περισσότερο προοδευτικές θέσεις και προτείνουν ανεφάρμοστες ευχές που περίεργα θα έρθουν από τους ουρανούς.Στη πολιτική, στην κοινωνία και περισσότερο στην οικονομία έχει μεγάλη σημασία τι λες , έχει μεγαλύτερη σημασία τι κάνεις με αυτά που λες και έχει μέγιστη σημασία τι αποτελέσματα έχεις με αυτά που κάνεις. Τελικά είναι μόνο τα αποτελέσματα που μας ενδιαφέρουν .
Στις ατέλειωτες μάχες της κοινωνίας που γίνεται μεταξύ του γενικού συμφέροντος και των καρχαριών, από τότε που οι άνθρωποι ανακάλυψαν το χρήμα για να διευκολύνουν τις συναλλαγές τους, όλοι προσπαθούν να βελτιώσουν την θέση τους και τα κέρδη τους και τις περισσότερες φορές με υπερβολικό τρόπο . Όταν οι υπερβολές των καρχαριων γίνονται ανυπόφερτες το γενικό συμφέρον αντιστέκεται και επιβάλει κανόνες, που οι καρχαρίες σκέπτονται πως θα παραβιάσουν με την πρώτη ευκαιρία που θα βρουν, δεν ξεχνάνε ποτέ τους στόχους τους και τα κέρδη τους. Στις μάχες αυτές το Eλληνικό “μέτρο” και η παρέμβαση του κοινωνικού κράτους “όταν και όπου χρειάζεται” κάνει την μεγάλη διαφορά..
Η άποψη μας είναι ότι το οικονομικo μοντέλο του Κοινωνικού Κράτους, εφαρμόζει έξυπνα με τον καλύτερο τρόπο το Ελληνικό “μέτρο “, μετριοφροσύνη , συνέναιση, συνεννόηση, αμοιβαίο σεβασμό, αλληλεγγυη , δημοκρατικό διάλογο , και η εφαρμογή του έχει τα καλύτερα αποτελέσματα για όλους .
Η μοναδική ερώτηση που αποσχολεί τους οικονομολόγους και τους πολιτικούς του οικονομικou μοντέλοu του Κοινωνικού Κράτους, είναι πόσο περισσότερο η λιγότερο ελεύθερη η κρατικη είναι η μικτή οικονομία, ας πουμε 90% ελεύθερη και 10 % κρατικη, η 80%, 20% κ.λ.π. Δεν υπάρχει κανένα άλλο θέμα.
Οι “καπιταλιστές ” της Αμερικής και του Καναδά , από πολύ καιρό έχουν καταλάβει, ότι η παρέμβαση του κράτους στην οικονομία πρέπει να γίνεται με “μέτρο” όταν και όπου χρειάζεται και πέρνουν πολύ περισσότερα σοσιαλιστικά μέτρα από τις χώρες του πάλαι ποτέ λεγόμενου “αν-ύπαρκτου σοσιαλισμού”.Για αυτό το λόγο ζουν και βασιλεύουν ακόμα σήμερα.
Tο οικονομικό μοντέλο του Κοινωνικού Κράτους, είναι για τους οπαδούς του κοινωνικού κράτους , ο αναμφισβήτητος και μοναδικός δρόμος για οικονομική ανάπτυξη , κοινωνική ευημερία και πολιτική ελεθευρία. Πολλοί υποστηρίζουν ίσως όχι αδικαιολόγητα , κατα την γνώμη μου σωστά, ότι υπάρχει υψηλή συσχέτιση μεταξύ πολιτικής ελευθερίας και οικονομικής ανάπτυξης. Οι Σουηδοί πρώτοι μιλάνε για τριάντα ώρες εβδομαδιαία εργασία, με άλλα λόγια μειώνουν την εργασία κατα 25% και ενδιαφέρονται για καλύτερη ποιότητα της ζωής , ξέρουν γιατι ζούνε. Ο Τάγκε Ερλάντερ , πρωθυπουργός για 23 συνεχόμενα χρόνια, αληθινός ηγέτης άφησε αξιότερους διαδόχους , (μόνο σε αυτό κρίνονται οι πραγματικοί ηγέτες της ιστορίας) , έδειξε πρώτος καθαρά τον μονόδρομο και η προσφορά του στην ανθρωπότητα είναι ανυπολόγιστη.
Αναμφισβήτητα η Φιλελεύθερη κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι το πιό κοινωνικά δίκαιο και αποδεκτό πολιτικό σύστημα. Επίσης αυτό το θέμα έχει λυθεί οριστικά.
Τα Ηνωμένα Έθνη κάνουν μια ετήσια έκθεση για τον Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης (HDI), που μετρά το μέσο χρονικό διάστημα που ένα άτομο μπορεί να αναμένει να ζήσει ,την ποιότητα της υγείας, την πρόσβαση στην εκπαίδευση και το βιοτικό επίπεδο. Σε αυτή την έκθεση στις πρώτες δέκα θέσεις είναι αδιαφιλονίκητα ,για τα τελευταία είκοσι τουλάχιστον χρόνια, τα κράτη που έχουν σαν μοντέλο το Κοινωνικό Κράτος όπως Norway,Australia,Switzerland, Denmark,Netherlands, Germany,Ireland,United States, Canada, New Zealand,Singapore, Sweden . “Το κοινωνικό κράτος έδωσε την ευκαιρία στις δυτικές κοινωνίες να γνωρίσουν μια μεγάλη οικονομική άνθηση” που συνεχίζεται σήμερα.
http://hdr.undp.org/en/composite/HDI
Η οικονομική ανάπτυξη, με βάση το οικονομικό μοντέλο του Κοινωνικού Κράτους και η Φιλελεύθερη κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι τελικά οι μονόδρομοι και δεν υπάρχουν σήμερα άλλεςεναλλακτικές λύσεις
H μεταβολή και εξέλιξη έχει μπροστά της πολύ μεγάλη πορεία μέσα στόμοντέλο του Κοινωνικού Κράτους και στη Φιλελεύθερη κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Φυσικά μερικοί θα θελήσουν περισσότερο να μιλούν και σπανίως να δοκιμάσουν και άλλους δρόμους που κατά τη γνώμη μου θα είναι πολύ σύντομοι.
Η παγκοσμιοποίηση
Οι εργάτες σε ένα εργοστάσιο tou Bangladesh πέρνουν, ακόμα και σήμερα ,μεροκάματο περίπου 500 δολλάρια το χρόνο για 40 ώρες δουλειά την βδομάδα και oι ανιδήκευτοi εργάτες στον Καναδά για τις ιδιες ώρες δουλειά πέρνουν περίπου 25,000 δολλάρια το χρόνο η 50 φορές περισσότερο , με φυσικά συνέπειες για την τιμή των προιόντων για όλους ανάλογα που γίνεται η παραγωγή. Οι εργάτες του Καναδά σένα εργοστάσιο αυτοκινήτων για περίπου 50 ώρες εβδομαδιαία εργασία κάνουν 100,000 δολλάρια το χρόνο και ένας ταχυδρόμος για 40 ώρες εβδομαδιαία εργασία κάνει 60,000 δολλαρια το χρόνο.
H Νέα Διεθνήs Οικονομική Τάξη (New International Economic Order) πού έγινε θεσμος από τα Ηνωμένα Έθνη to 1974 ,είχε στόχους να βοηθήσει τους οικονομικά αδύνατους υπό ανάπτυξη λαούς , που έγινε με δική τους έμμονη πρωτοβουλία , και να μικρίνει το χάσμα μεταξύ του εργάτη του Bangladesh και του εργάτη του Καναδά, και αυτό εθεωρείτο ηθικός και δίκαιος στόχος που δεν αμφισβητείται εύκολα από πολλούς σήμερα.
Oι περισσότερες αποφάσεις στις αναπτυγμένες “καπιταλιστικές” χώρες της δύσης, που επηρεάζουν το πλυθησμό στην καθημερινή του ζωή , γίνονται από τους πολίτες η και απο οικονομικούς παράγοντες, και όχι από το κράτος, με βαση τον κανόνα ποιός είναι ο καλύτερα αποτελεσματικός και οικονομικός τρόπος. Oι πολίτες θέλουν καθημερινά όσο γίνεται λιγότερο κράτος,διότι πιστεύουν αυτοί θα αποφασίσουν σωστότερα ότι τους αφορά. Φυσικά το κράτος πρέπει να παρεμβαινει “με μέτρο όπου και όταν χρειάζεται”, αλλά το κράτος δεν είναι ο βασικός η μοναδικός δρόμος για τις οικονομικές δραστηριότητες.
Το κεφάλαιο δεν έχει ούτε θεό , ούτε πατρίδα και δέχτηκε να συμμετέχει, ίσως με μεγάλο ενθουσιασμό, στη Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη. Oi ηλεκτρονικοί υπολογισττές παράγονται στη Κίνα με κεφάλαια της Ιntel και όχι μακρυά από το σπίτι μου, είναι ένα εργοστάσιο αυτοκινήτων της Toyota που παράγει περιπου 500,000 αυτοκίνητα το χρόνο Δεν ξέρουμε τελικά αν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές της Intel και τα αυτοκίνητα της Τοyota που πωλιούνται στη παγκόσμια αγορά ειναι Κινέζικα, Καναδέζικα ( ούτε έχει πια καμιά σημασία τι είναι , ο κόσμος τα αγοράζει ) η έχουν αφεντικά τα διεθνή κεφάλαια. .
Η ανάπτυξη της τεχνολογίας επιτρέπει και ενθαρρύνει την Ιntel να επενδύσει εύκολα 5.5 δισεκατομύρια δολλάρια στη Κίνα . Ο κανόνας ποιός είναι ο καλύτερα αποτελεσματικός και οικονομικός τρόπος έχει σημασία, τίποτα άλλο..
Intel says may invest up to $5.5 billion in China memory chip plant | Reuters
Η παγκοσμιοποίηση,για τους οικονομικούς παράγοντες , είναι μια πολύ εύκολη επιλογή και ίσως είναι αναπόφευκτη διαδικασία που τελικά θα τοus βοηθήσει να επιβιώσουν.Είναι μια βασική οικονομική ενέργεια που στηρίζεται στους νόμους της προσφοράς και ζήτησης, που όλοι έχουμε δεχτεί. Οι οικονομολόγοι και λιγότεροι μερικοί πολιτικοί ισχυρίζονται ότι επίσης τελικά θα βοηθήσει τον παγκόσμιο καταναλωτή. Θα μπορούμε να αγόραζουμε φθηνότερα καταναλωτικά προιόντα αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να έχουμε εργασία και εισόδημα , εδώ σκοντάφτουμε.Εδώ χρειάζεται δουλειά. Η Αμερική στη τελευταία κρίση με κρατικό παρεμβατισμό έδωσε την λύση. Σαν αποτέλεσμα η GM παράγει τώρα φθηνά αυτοκίνητα ,ας πούμε 20,000 και όχι 50,000 που παρήγε πριν την κρίση. Εδώ φαίνεται ότι αρχίσαμε να ξανασκεπτόμαστε την παγκοσμιοποίηση και δεν αποκλείεται σύντομα να έχουμε αντίθετη κυκλοφορία. Η άποψη οτι η παγκοσμιοποίηση έβλαψε την Αμερική κερδίζει έδαφος Δεν μπορούμε να την σταματήσουμε, μπορούμε όμως να την επιβραδύνουμε.Είναι σίγουρο σε αυτή την καινούργια μιρασιά της πίτας μερικοί θα χάσουν και μερικοί θα κερδίσουν . Είναι σίγουρο ότι όσοι καταλάβουν το καινούργιο παιχνίδι θα επιβιώσουν .Είναι πολύ σίγουρο ότι αυτοί που έχουν περισσότερα θα χάσουν μερικά. Δεν είναι υπερβολή να πούμε, μόνο οι ασκητές θα γλυτώσουν απο την παγκοσμιοποίηση που μπαινει καθημερινα στη ζωή μας χωρίς να ρωτήσει , αρχικά δυσπιστούμε αλλά τελικά την εγκρίνουμε.
Η μετά τη Νέα Τάξη εποχή
Την δεκαετία του 60 ο Γάλλος πολιτικός Ζ.Σ.Σρεμπέρ μιλούσε για την “Αμερικανική Πρόκληση” . Σήμερα οι Γερμανοί και οι Γάλλοι εφαρμόζουν τον επίσης αμερικανικό κανόνα ” άμα δεν μπορείς να τους νικήσεις ενώσου μαζύ τους ” και εφαρμόζουν, ότι έλεγε ο Σρεμπέρ να μην κάνουν οι Αμερικανοί , που τελικα για την περιφέρεια δεν έχει καμία διαφορά.
Στην εποχή μετά τη Νέα Τάξη οι αόρατοι παγκόσμιοι οικονονικοί παράγοντες,( που δεν έχoυν ούτε θεό , ούτε πατρίδα) , ακατάπαυστα μάχονται χρησιμοποιόντας όλα τα μέσα που ξέρουν να ξανακαταλάβουν την εξουσία με όλα τα οφέλη της . Αυτός ο αγώνας άρχισε από τότε που ο άνθρωπος ανακάλυψε το χρήμα ,για να μπορει εύκολα να ζητά από τους συνανθρώπους του να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του και δεν θα τελειώσει ποτέ. Ο αγώνας θα είναι σκληρός με εναλασσόμενες νίκες και ήττες για τα δύο στρατόπεδα και μερικές φορές θα γίνεται συνεχόμενος πόλεμος. Το ζητούμενο θα είναι ένα δικαιότερο Κοινωνικό Κράτος , περισσότερη πολιτική ελευθερία και περισσότερη Φιλελεύθερη κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Η Νέα Τάξη και οι οικονομικοί “καρχαρίες” διαφημίζουν, επιδιώκουν , και “πωλούν” καθημερινά , όπου μπορούν αλλά και στους ανοήτους περισσότερο, ένα πρότυπο πειθήνιου υπηκόου, ο οποίος “καταναλώνει”.Tο 1966 πήγα να παρακολουθήσω το πρώτο μάθημα οικονομίας του αείμνηστου Ξ.Ζολώτα και μας είπε ” οι ανάγκες του ανθρώπου είναι ανικανοποίητες γι αυτό δουλεύει η οικονομία, θέλουμε πάντοτε περισσότερα “. Η κατανάλωση είναι μια έμφυτη φυσική ανάγκη πού όταν ελέγχεται είναι μια απόλαυση και όταν δεν ελέγχεται είναι ένα πάθος. Παραπάνω ανέφερα ότι επίσης η οικονική ανάπτυξη χρειάζεταιορθολογισμό, παδεία , ελευθερία και πειθαρχήμενο τρόπο ζωής. Ο Ford ανακάλυψε το αυτοκίνητο και ο Μercedes αποφάσισε να παράγει και να διαφημίζει Μercedes και Volkswagen και φυσικα δεν ειχα στο μυαλό τους ένα συγκεκριμένο καταναλωτή. Τι θα κάνει ο καταναλωτής αν θα αγοράσει Mercedes η Volkswagen η “θα χρησιμοποιεί όπου μπορεί ενα γαιδούρι για να περάσει απέναντι στο δρόμο και όχι ένα αεροπλάνο Concord “(που δεν υπάρχει πιά.. ), γιατί ότι συμβεί δεν φταίει o Ford ,ουτε o Μercedes , ούτε η Γερμανία, ουτε η Αμερική, ουτε η Νέα Τάξη, παρά μόνο το άδειο κεφάλι του. Δεν υπάρχει ένας αυτόματος πιλότος που θα τα κάνει όλα για μας και θα έχει μόνο αυτός την ευθύνη όταν όλα πάνε στραβά. Θέλω να επαναλάβω ότι “δεν πρέπει να κάνουμε μπάνιο μαζύ με τους καρχαρίες “(μια σοφή Καναδέζικη; λαική παροιμία για όσους δανείζονται από τοκογλύφους) γιατι όταν μας φάνε “οι καρχαρίες” φταίμε εμείς ,δεν φταίνε “οι καρχαρίες”.“Οι καρχαρίες” θα υπάρχουν πάντοτε και όσο πιο εύκολα βρίσκουν θύματα θα πολλαπλασιάζονται και θα δυναμώνουν.
Οι νεότεροι Έλληνες άλλαξαν το νόημα της αριστοκρατίας,όπου κρατούν οι άριστοι. Σταδιακά περάσαμε στην αριστοκρατία του αίματος , (τον νεποτισμό και την οικογενειοκρατία), και αφού κουραστήκαμε από τους πρίγκηπες περάσανε στη αριστοκρατία του πνεύματος, του χρήματος και του ψέματος. Φυσικά αυτό είναι το τελευταίο σκαλί ” του κακού της σκάλας” με όλες τις συνέπειες.
Τα δοκιμάσαμε όλα . Ήρθε ο καιρός να επανέλθουμε στις ρίζες μας, πρέπει να γυρίσουμε στην αριστοκρατία με την αληθινή της έννοια , όπου κρατούν οι άριστοι, να επαναφέρουμε στην καθημερινότητα μας το “Ελληνικό μέτρο “,την μετριοφροσύνη , συνέναιση, συνεννόηση, αμοιβαίο σεβασμό, αλληλεγγύη και δημοκρατικό διάλογο. Οι πολίτες σύντομα θα πάρουν από τους διαχειριστές της εξουσίας αυτά που τους ανήκουν , θα πουν την γνώμη τους βροντερά και ξάστερα σε κάθε κατεύθυνση και θα φτιάξουν τους αναγκαίους δημοκρατικούς θεσμούς αρχίζοντας από τα πολιτικά κόμματα για να αλλάξουμε επιτέλους πορεία και να δούμε κάποτε στον ήλιο μοίρα. Πρέπει κάποτε να καταλάβουμε όλοι μας ότι οι θέσεις μας και οι απόψεις μας στην δημόσια και στη ιδιωτικη ζωή μας έχουν σημασία και συνέπειες για όλους μας.
Ο Τάσος Γιαννίτσης ομότιμος καθηγητής, πρώην υπουργός μας λέει , ο τονισμός δικός μου.
“Για να μην καταποντίσουμε κι άλλο τη σημερινή και αυριανή νεολαία πρέπει όμως να γίνει συνείδηση ότι πλέον ένας εικοσάρης στη Χαλκίδα ή στη Σπάρτη δεν κινδυνεύει από τον ανταγωνισμό κάποιου αντίστοιχου που είναι διαφορετικού κόμματος, ιδεολογίας ή οικογένειας ή ζει στην Ξάνθη ή στο Αγρίνιο. Κινδυνεύει από τις δικές μας ανεπάρκειες. Ο κίνδυνος που αντιμετωπίζει αφορά το διευρυνόμενο χάσμα του με τον εργαζόμενο και τις ικανότητες που διαθέτει ή θα διαθέτει αύριο στο να χειριστεί τα νέα εργαλεία οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας στη Σανγκάη, στο Κιότο, στο Εδιμβούργο, στη Βαρκελώνη ή στην Καλκούτα. Ο κίνδυνος αυτός δεν είναι πιθανός. Είναι βέβαιος. “
Δείτε τον σύνδεσμο για περισσότερα.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=929084
Θα μπορούσα να παραλείψω η και να διαγράψω όλα τα παραπάνω και να τα αντικαταστήσω με την φράση που δεν κουράστηκα να θυμίζω που μας έλεγε ο Κορνήλιος Καστοριάδης
astrosgr.com 
