«Αν θέλεις μία εικόνα του μέλλοντος, φαντάσου μία μπότα να συντρίβει ένα ανθρώπινο πρόσωπο – για πάντα». Τζορτζ Όργουελ
Την δεκαετία του 1960 , η ανθρωπότητα και η νεολαία σε παγκόσμιο επίπεδο βαρέθηκε τα κατεστημένα ,είχε αρκετά…, και αποφάσισε να ξανά βάλλει στο τραπέζι δυναμικά το σύνθημα “να αλλάξουμε το κόσμο”…..
Στις τότε ανυσηχίες μας για το μέλλον του κόσμου, ήταν λογικό να βρούμε δύο βιβλία , σχεδόν πριν πενήντα πέντε χρόνια, που μιλούσαν για το μέλλον της ανθρωπότητας , πρώτα το “1984” Τζορτζ Όργουελ και μετά τον “Γενναίο Νέο Κοσμο” Άλντους Χάξλεϊ. Ο Τζορτζ Όργουελ και o Άλντους Χάξλεϊ ήταν συμφοιτητές στο ίδιο πανεμπιστήμιο στην Αγγλία και επηρεαστηκαν μεταξύ τους. Ασχολούντο με το ίδιο θέμα αλλά κατέληξαν σε διαφορετικά συμπεράσματα.
“Ο «Γενναίος νέος κόσμος» εκδόθηκε το 1932. Εκτυλίσσεται στο Λονδίνο στο μακρινό μέλλον 2540 μ.Χ. και περιγράφει μια φανταστική κοινωνία, αντλώντας από δύο πηγές έμπνευσης: τη νοερή προέκταση των επιστημονικών και κοινωνικών τάσεων της εποχής”. “ Ο εφιάλτης του Χάξλεϊ, που περιγράφεται στον «Γενναίο νέο κόσμο», ήταν ότι θα καταστραφούμε από πράγματα που μας ευχαριστούν”. Διαφορετικά κάποιος παλιός φίλος αποκαλούσε σχετικές ανθρώπινες συμπεριφορές “στο δρόμο της ηδονής και του ολέθρου “…….
“Στον κόσμο αυτό κανένας δεν αρρωσταίνει, δεν υπάρχουν πόλεμοι” Άλντους Χάξλεϊ
“Οι κυβερνήτες του Γενναίου Νέου Κόσμου έχουν καταφέρει να κάνουν τους ανθρώπους να αγαπούν την υποδούλωσή τους”.
Στον κόσμο του Όργουελ ο πόλεμος δεν σταματά ποτέ, σας θυμίζει κάτι….
Ο Οργουελ φοβόταν ότι θα μας κατέστρεφαν τα πράγματα που φοβόμαστε το κράτος .το Σύστημα και ο κρατικός μηχανισμός επιτήρησης, “ Big Brother is Watching”.
Έγραφε το “1984” πολλά χρόνια και εκδόθηκε το 1949, λένε από το προηγούμενο χρόνο 1948… έκανε το τυπογαφικό λάθος “1984”…
Ο Τζορτζ Όργουελ έκανε ένα πολύ μεγάλο λάθος , έγραψε το βιβλίο ,για ότι φοβότανε, για να ξυπνήσουμε και να μην κάνουμε όλα αυτά που έγραψε. Είναι ο μοναδικός συγγραφέας στην ανθρωπότητα που με τις σκέψεις του οδήγησε την ανθρωπότητα στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιθυμούσε.
Όλοι οι ανθρωποι του πνεύματος γράφουν βιβλία και κείμενα για να επηρεάσουν τους ανθρώπους στο δρόμο που σκέπτονται. Αντίθετα με τον Όργουελ, το κράτος. το σύστημα και οι εξουσίες αντέγραψαν , ακουλούθησαν , εφάρμοσαν και εφαρμοζουν σήμερα πιστά και δυναμικα όλους τους φοβους του και τον ευχαριστούν γιατί τους άνοιξε τα μάτια και έγιναν βασιλικότεροι του βασιλιά
“Θα λέγαμε, λοιπόν, ότι στο οργουελιανό μέτωπο, τα πάμε μάλλον καλά όπως έδειξαν οι πρόσφατες αποκαλύψεις του Εντουαρντ Σνόουντεν. Εχουμε οικοδομήσει έναν κρατικό μηχανισμό επιτήρησης που θα έκοβε την ανάσα του Οργουελ.” Ο Τζορτζ Όργουελ έκανε ένα πολύ μεγάλο λάθος…., έγραψε το βιβλίο.
«Ο πόλεμος είναι ειρήνη, η ελευθερία είναι σκλαβιά, η άγνοια είναι δύναμη»
“Ο Τζορτζ Όργουελ ξεκίνησε να γράφει την δεκαετία του 40΄ για το μακρινό τότε 1984, για το μέλλον όπως το φανταζόταν.
Το 1984 σαν χρονολογία μπορεί να ανήκει στο παρελθόν, αλλά το βιβλίο του Όργουελ θα αντιπροσωπεύει για πάντα «Το Μέλλον» μιας και όλα έχουν δρομολογηθεί σχεδόν όπως τα προέβλεψε.”
Έχει αναφερθεί ότι ο Οργουελ έγραψε το “1984” και έκανε κριτική σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα, πιθανόν να είναι σωστό ,αλλά σήμερα το βιβλίο είναι σχετικό περισσότερο με “ το κράτος ,το σύστημα και την κάθε εξουσία“.
“Το 1984 δεν είναι μία νουβέλα ή ένα απλό μυθιστόρημα · είναι μία ανατριχιαστικά ακριβής προφητεία για το μέλλον του κόσμου, ένα μανιφέστο, είναι η εξιστόρηση της μοναχικής και διαχρονικής μάχης του ατόμου με το σύστημα, έναν μηχανισμό δομημένο μεθοδικά, σχεδόν άφθαρτου, που αποσκοπεί στον απόλυτο έλεγχο και την κατάργηση κάθε ελευθερίας – κάθε πραγματικής ελευθερίας , αυτής που πηγάζει από την αντικειμενική ματιά και την προσωπική σκέψη”.
Αντίθετα με τον κόσμο του Χάξλει στο κόσμο του Όργουελ ο πόλεμος δεν σταματά ποτέ, θυμηθείτε. Αφγανιστάν ,<Ρώσσους και Αμερικανούς>, Σάχη στην Περσία,Αίγυπτο,Αλγερία,Λιβύη,Ιράκ,Συρία και πρόσφυγες η μετανάστες που φεύγουν να γλυτώσουν από τις βόμβες… και φταίμε εμείς που δεν τους προσέχουμε… ας βεβηλώνουν τους σταυρούς στα νεκροταφεία που τους “καταπιέζουν”,το ξεχάσαμε …δεν είναι και τίποτα σπουδαίο…
Στο βιβλίο καλύπτονται λεπτομερέστατα δύο θέματα της διπλής σκέψης< Doublethink> (η και των ψεμμάτων ) και η ανελέητη παρακολούθηση των πολιτών από το Σύστημα Εξουσίας, < Big Brother is Watching> . Οι πολίτες βλέπουν συνεχώς το πρόσωπο του Μεγαλου Αδελφού , παντού, στις τηλεοράσεις τους, στα νομίσματα που χρησιμοποιούν,που παρακολουθεί όλους ασταμάτητα, ακόμα και στις τρυφερές στιγμές τους.
“Η διπλής σκέψη < Doublethink > είναι η ικανότητα να κρατάτε ταυτόχρονα δύο εντελώς αντιφατικές πεποιθήσεις και να πιστεύετε ότι είναι και οι δύο αληθινοί. Ο Όργουελ ορίζει το διπλό σκέλος ως: Να γνωρίζει και να μην γνωρίζει, να συνειδητοποιεί την πλήρη αλήθεια, ενώ λέει προσεκτικά κατασκευασμένα ψέματα, να κρατά ταυτόχρονα δύο απόψεις που ακυρώνονται, γνωρίζοντας ότι είναι αντιφατικές και πιστεύοντας και στους δύο. Ίσως το πιο προφανές παράδειγμα διπλής σκέψης το 1984 μπορεί να βρεθεί στα ονόματα των τεσσάρων υπουργείων του Κόμματος. Περιλαμβάνουν το Υπουργείο Πνεύματος που επιβλέπει την έλλειψη πόρων, το Υπουργείο Ειρήνης που δηλώνει και διεξάγει πόλεμο, το Υπουργείο Αγάπης που καταργεί τις σκληρές σκληρές τιμωρίες και τα βασανιστήρια και το Υπουργείο Αλήθειας που εξαπλώνει την προπαγάνδα και αναθεωρεί τα ιστορικά γεγονότα.”
Η κρατική βία , η διπλή σκέψη και τα μεγάλα ψέμματα του κράτους και του Συστήματος δεν είναι ανακαλύψεις του Όργουελ και του Χάξλει, αλλά τα έχουν συζητήσει πολλοί από την αρχαιότητα , όπως ο Αισχύλος και ο Θουκυδιδης, απλά τίποτα δεν άλλαζει ποτέ , όσο υπάρχουν κουτάλες …. και καρέκλες εξουσίας.
Στο καλύτερο βιβλίο της ανθρωπότητας στον Προμηθέα, ο μεγάλος τραγωδός Αισχύλος ασχολείται με το κράτος που εκπροσωπεί την βία.
Διαβάζουμε και ακούμε στο τύπο καθημερινά τούς “ειδικούς ” που έκαναν ποιά επιστήμη και αλλάζουν την σημασία των λέξεων και των γεγονότων , όπως τους συμφέρει καλύτερα, γιατί στην ουσία μιλάνε για τις δικές τους καρέκλες.
Ο σεβαστός καθηγητής μας Κυριάκος Σ. Κατσιμάνης ,Επίκουρος Καθηγητής στον Τομέα Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μας τονίζει.
“Γενικότερα, η σημασιολογική διαστρέβλωση προωθείται με την εισαγωγή λέξεων που χρησιμοποιούνται κατά κόρον, χωρίς όμως να έχει προσδιοριστεί επακριβώς το νοηματικό περιεχόμενό τους, κάτι που δεν είναι, βέβαια, καθόλου τυχαίο 28. Ο Θουκυδίδης επισημαίνει επιγραμματικά τις στρεβλωτικές επιπτώσεις της ηθικοπολιτικής κρίσης στη χρήση της γλώσσας: “και την ειωθυίαν αξιωσιν των ονομάτων εις τα έργα αντηλαξαν τη δικαιωσει” άλλαξαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων ανάλογα με το πώς τους συνέφερε.” σελίδα 11
Δείτε το παρακάτω σύνδεσμο για περισσότερα.
Συζητώντας τις έννοιες τις πολιτειότητας, της δημοκρατίας και του πατριωτισμού
https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=sites&srcid=ZGVmYXVsdGRvbWFpbnxra2F0c2ltYW5pc2dyfGd4OjEyNTIxZWQ1OTc5OGVmMjc
Ας έρθουμε στη σημερινη καθημερινή κοινωνική μας συμπεριφορά.
Πρόσφατα είχα πάει σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο,στη γειτονιά μας για να περπατήσω , λέμε μεγάλο αφού αναφέρεται σε μια καλή μέρα το επισκέπτονται 100,000 πελάτες ( δεν είναι καμιά υπερβολή αλλά στατιστικά στοιχεία ) για να “διασκεδάσουν” και να “καταναλώσουν” . Κάθησα σε ένα χώρο για να σεκουραστώ και δίπλα μου έτυχε να κάθονται έξη ένηλικες άνδρες. Παρατήρησα όλοι και οι έξη είχαν τηλέφωνα και μιλούσαν ασταμάτητα η έγραφαν μυνήματα για μιση ώρα…,έφυγα και πήγα λίγο πατακάτω , εκεί είδα ένα πολύ ηλικιωμένο κύριο , ας πούμε 80, που μιλούσε με το τηλέφωνο του, τέλειωνε τη ομιλία , έβαζε το τηλέφωνο στην τσέπη του, το έβγαζε μιλούσε πάλι, και συνέχεια το ίδιο βιολί πολλές φορές για πολλη ώρα…την άλλη μέρα πήγα πάλι στο εμπορικό κέντρο και είδα πάλι τα ίδια, διαφορετικούς έξη κύριους ,τον ίδιο ηλικιώμενο κύριο όπως ήταν την προηγούμενη ημέρα, έκαναν τα ίδια…και άμα ξαναπάμε σίγουρα θα τους βρούμε εκεί να μιλούν και να στέλνουν μηνύματα.
Στο σπίτι το τηλέφωνο κτυπά ασταμάτητα ακόμα και τα μεσάνυκτα , είναι πωλητές από την Ινδία που δουλεύουν για εμπορικές εταρείες του Καναδά και της Αμερικής, ίσως και της Αγγλίας… < σίγουρα όχι της Ινδίας > και πουλάνε τα πάντα ακόμα και αέρα κοπανιστό. Βρήκαμε τον τρόπο σιγά σιγά να εμποδίζουμε τα τηλέφωνα η όταν βλέπουμε τον αριθμό τη πρωτη φορά , φαίνεται ότι δεν ειναι αριθμός που γνωρίζουμε, να μην απαντάμε. Ο καθένας κάνει ότι γουστάρει και είναι δικαίωμα του.Γνωρίζουμε κάποιον που έφτιαξε δύο προγράμματα για να αποφεύγει τις τηλεφωνικές ενοχλήσεις που είναι πολύ αποτελεσματικά, δεν δίνει το τηλέφωνο του σε κανέναν εκτός από την οικογένεια του και δεν απάνταει ποτέ σε κανένα παράξενο αριθμό, άμα τον θέλουν πραγματικά θα τον βρούνε..η ας πουλήσουν και σε άλλους.
Ανοίγουμε την τηλεόραση και βομβαρδιζόμαστε καθημερινά με ανελέητο πλύσιμο εγκεφάλου και “ψεύτικα νέα”,παλαιότερα λέγανε το “έγραψε και η εφημερίδα”, σήμερα λέμε το “είπανε στη τηλεόραση” και το “διάβασα στο διαδίκτυο”. Ο καθένας μας πουλάει την κουταμάρα του και ο καθένας αμύνεται όσο μπορεί. Ας αναφέρουμε εδώ ένα αληθινό τρόπο σωστής άμυνας και ελευθερίας από το πλύσιμο. Στη κρίση το 2009 ανοίξαμε στον Καναδά την ελληνική τηλεόραση , είδαμε ένα καθηγητή μας που το ξέραμε από τα φοιτητικά μας χρόνια και μας προκάλεσε ενδιαφέρον να ακούσουμε τη συζήτηση για την κρίση, μιλάγαμε τότε αν θα επιζήσουμε σαν κράτος μια ακόμα βδομάδα και τι θα γίνει με τις τραπέζες και τις συντάξεις των 345 ευρώ. Ο παρουσιαστής μίλησε για το θέμα και ο καθηγητής μας , που το 1968 έγλυφε την χούντα, πέρασε στη μεταπολίτευση όπου είχε κουταλες. Δεν τελειώσαμε … ο παρουσιαστής τότε παρουσίασε και ένα βίβλιο του καθηγητή για την κρίση… το έδειξε και όλα.Εδώ καιγότανε η πατριδα μας και αυτοί πουλάγανε βιβλία, προσέξτε για την κρίση …Σκέπτηκα να σηκωθώ και να τους τηλεφωνήσω αμέσως .. θα έχανα τα λόγια μου. Έκλεισα την τηλεόραση πριν τελειώσουν το πούλημα και το πλύσιμο και αμέσως τηλεφώνησα στη εταιρεία να κόψει το κανάλι και από τότε ποτέ δεν άνοιξα ελληνική τηλεόραση και δεν έχασα τίποτα… και κέρδισα τα έξοδα του καναλιού. Θέλω να τονίσω αυτά δεν είναι ιστορίες, είναι γεγονότα.
Θα έρθουμε και στο θέμα της ηλεκτρονικής μας κοινωνίας.
Η νέα “τεχνολογία” , οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και γενικά το διαδίκτυο είναι κάτι πολύ “έξυπνο” και μπορεί να πετύχεις πολλά με μιά προυποθεση, να τα χρησιμοπιήσεις σωστά. Οι ειδικοί λένε ανάλογα “Σκουπίδια βγάζεις σκουπίδια θα βγάλλεις” <GIGO>. Βασικά έχει μνήμη, τα θυμάται όλα και είναι μια απέραντη αποθήκη με δεδομένα που περιμένουν χωρίς κοστος να τα βρούν όποιοι θέλουν και οποιοι μπορούν να τα χρησιμοποιησουν άπου θέλουν, έχει και λογική..αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα γιά άλλους. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές είναι μια μέγαλη ανακάλυψη για την ανθρωπότητα, κάτι σαν την φωτιά του Προμηθέα,για το λόγο αυτό όλοι μιλούν με τα καλύτερα λόγια και θαυμασμό για την “νεα τεχνολογία”.
Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές είναι μια μέγαλη ανακάλυψη για την ανθρωπότητα κάτι σαν την φωτιά του Προμηθέα.για το λόγο αυτό όλοι μιλούν με τα καλύτερα λόγια και θαυμασμό για την “νεα τεχνολογία”.
Αλλά στη ζωή υπάρχουν πάντοτε δύο όψεις σε κάθε νόμισμα ,το τσούρι και η κορόνα. Το ίδιο και με την νεα τεχνολογία, αν δεν χρησιμοποιηθεί σωστά , η το χειροτερο αν μερικοί άλλοι δεν την χρησιμοποιήσουν σωστά θα μας βγάλλει σε μπελάδες.
Χρησιμοποιουμε τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές βασικα για 30-35 χρόνια και έχουν αλλάξει πολλά τοσο γρήγορα ,αλλά ταυτόχρονα έχει αλλάξει και η κοινωνική συμπεριφορα μας .
Την δεκαετία του 1950 στον Αγιάννη ήταν ώμορφα στο χωριό. Υπήρχε η άριστη κοινωνική επαφή και ο αμοιβαίος σεβασμός με όλους και για όλα , στα πανηγύρια, στις εκκλησιές, στην καθημερινή ζωή στα περβόλια του προδρόμου και στο Σουληνάρι , στις χαρές και στις λύπες.Τους μεγαλύτερους τους σεβόμαστε , όλοι ήταν μπαρμπάδες και θειάδες ( θείοι και θείες ).
Στις γιορτές φοράγαμε τα “καλά” μας , πηγαίναμε στην εκκλησία και στους χορούς, που χόρευαν όλοι στη πλατεία ,άμα είχαμε και καμιά δραχμή πίναμε και μια πορτοκαλάδα. Είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι για ότι είχαμε και ούτε ξέραμε καλύτερα, ούτε θέλαμε να ξέρουμε. Τα είχαμε όλα και ήταν αρκετά , μόνο λεφτά δεν είχανε αλλά δεν τα χρειαζόμαστε…..
Σήμερα στην “ηλεκτρονική κοινωνία” μας χάσαμε τον ανθρωπισμό μας,την αξιοπρέπεια μας και τους στόχους μας. Κρυμμένοι πίσω από μια ηλεκτρονική οθόνη ξεχάσαμε τους γείτονες μας και τον αμοιβαίο σεβασμό, είμαστε απαιτητικοί και εχθρικοί με τις άλλες οθόνες που είναι “πράγματα”. Συμπεριφερόμαστε με ένα τροπο που δεν είμαστε εμείς, το ξέρουμε καλά αλλά το κάνουμε και δεν θα το κάναμε αυτά σε μια πλατεία η ένα καφενείο γεμάτη με κόσμο.Αλλά πίσω από μια οθόνη κανένας δεν μας βλέπει, μόνο μια οθόνη, δεν ξέρουμε τι σημαίνει σεβασμός και ευγένεια, τα θέλουμε όλα τώρα για τους εαυτούς μας.
Σήμερα όλοι διαβάζουμε καινούργιες κοινωνικές συμπεριφορές
Εκφοβισμός bullying
Ο εκφοβισμός (ή μπούλυινγκ, αγγλ. bullying) αναφέρεται στη σωματική και ψυχολογική κακοποίηση ή μείωση ασθενέστερων ατόμων σε μια ομάδα. Παρά την εντύπωση ορισμένων ότι αποτελεί αποκλειστικά σχολικό φαινόμενο, στην πραγματικότητα εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες και τις κοινωνικές ομάδες
Σχολικός εκφοβισμός,Διαδικτυακός εκφοβισμός,Παρενόχληση,Ηθική παρενόχληση,Προσωπική επίθεση
Μορφές Διαδικτυακού εκφοβισμού
- Επαναλαμβανόμενη αποστολή ηλεκτρονικών ή τηλεφωνικών μηνυμάτων
- Παρέμβαση και παρενόχληση οποιασδήποτε διαδικτυακής δραστηριότητας του ατόμου
- Είσοδος σε προσωπικούς διαδικτυακούς λογαριασμούς του ατόμου
- Αποστολή φωτογραφιών του ατόμου ή αλλού είδους μαγνητοσκοπημένου υλικού
- Αποστολή προσωπικών πληροφοριών του ατόμου σε πολλαπλούς παραλήπτες
- Αποστολή απειλητικών μηνυμάτων σε αλλά άτομα υποκρινόμενοι το άτομο που εκφοβίζεται
- Υποκίνηση τρίτων για διαδικτυακή παρακολούθηση και παρενόχληση του ατόμου
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
Δείτε παρακάτω περισσότερες απόψεις του Όργουελ και του Χάξλει.
“Πλέον πάμπολλα μέρη του κόσμου παρακολουθούνται 24/7 με την άδεια και τις ευχές μας.
Το πήγαμε μάλιστα και ένα βήμα παρακάτω, αφού οικειοθελώς μεταφορτώνουμε όλες σχεδόν τις προσωπικές μας πληροφορίες σε διαδικτυακές βάσεις δεδομένων , ακόμα και το πού βρισκόμαστε και το τι κάνουμε ανά πάσα στιγμή.
Και μας αρέσει.
“Ο πολίτης του 1984 όπως και αυτός του” 2020… “μπορεί να μην περιορίζεται από αλυσίδες αλλά η πρόσβασή του σε πληροφορίες είναι τόσο ελεγχόμενη και παραποιημένη που υπόκειται σε συνεχή πλύση εγκεφάλου και φοράει παρωπίδες εν αγνοία του, είναι αναισθητοποιημένος παθολογικά, αρκείται στο να λατρεύει Το “Σύστημα” , να ασπάζεται κάθε αλήθεια που αυτό τον ταΐζει και να μισεί τους εχθρούς που αυτό του υποδεικνύει.
Η σκέψη στο 1984 είναι έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο.
Ο έρωτας είναι έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο.
Η γνώση είναι έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο.
Η νοθεία της ελεύθερης σκέψης πηγάζει από το πρόγραμμα της «γλωσσοκάθαρσης» και την σύσταση της ‘Νέας Ομιλίας’. Αυτό που γίνεται στην ουσία είναι η εκ νέου ερμηνεία των λέξεων ώστε η πραγματική σημασία τους να παραποιείται και να βολεύει ξανά τα συμφέροντα του Σύστηματος………………………..
«…ο σκοπός της Νέας Ομιλίας είναι να στενέψει τα όρια της σκέψης. Στο τέλος θα κάνουμε κυριολεκτικά αδύνατο το έγκλημα της σκέψης, γιατί δεν θα υπάρχουν λέξεις για να το εκφράσει κανείς…»
Λαμβάνει χώρα μία πλήρης αλλοίωση της γλώσσας, έτσι ώστε οι λέξεις αποκόπτονται από την αρχική σημασία τους και αποτέλεσμα αυτού είναι τελικά να σημαίνουν κάτι παντελώς διαφορετικό.
Το σύνθημα του συστήματος είναι :
«Αν θέλεις μία εικόνα του μέλλοντος, φαντάσου μία μπότα να συντρίβει ένα ανθρώπινο πρόσωπο – για πάντα».
Αυτή η μπότα αντιπροσωπεύει όπως καταλαβαίνεις την εκάστοτε εξουσία και τις δυνάμεις καταστολής το οποίο είναι έργο που το ξέρουμε.
Η κλωτσιά στο πρόσωπο όμως δεν αντιπροσωπεύει μονάχα τον πόνο, τον εξευτελισμό και την υποδούλωση του ατόμου, αλλά επιπλέον την κατάλυση της διαφορετικότητας, της ιδιαιτερότητας.
Ο Μεγάλος Αδερφός είναι αυτός που βλέπεις παντού, είναι τα μάτια που σε παρακολουθούν συνεχώς μέσα από κάμερες και μικρόφωνα, είναι αυτός που ασκεί τον απόλυτο έλεγχο.
Και ο άνθρωπος τον λατρεύει πεπεισμένος πως όλα αυτά είναι η απόλυτη αλήθεια και αναγκαία για το καλό του.
Κανείς δε ξέρει αν ο Μεγάλος Αδερφός υπάρχει πραγματικά σαν άτομο, σαν ηγέτης με υλική υπόσταση ή είναι μία αόρατη δύναμη που κινεί τα νήματα.
Ο Ουίνστον Σμιθ προσπάθησε να αντισταθεί.Να ερωτευτεί, να μάθει, να καταγράψει, να καταλάβει σε αντίθεση με την πλειοψηφία των υπνωτισμένων συναδέλφων του.
Τη στιγμή που έπεσε στην παγίδα του μηχανισμού, μπροστά στην κατάρρευση των πάντων του, βρίσκει τελικά το κουράγιο να ρωτήσει για να ικανοποιήσει την περιέργειά του:
-Υπάρχει ο μεγάλος αδερφός;
-Φυσικά και υπάρχει. Το “Σύστημα” υπάρχει. Είναι η ενσάρκωση “ του συστήματος “
-Ναι, αλλά εννοώ, υπάρχει όπως υπάρχω εγώ;
-Εσύ δεν υπάρχεις.
http://www.nostimonimar.gr/1984-tou-tz-orgouel-to-vivlio-pou-profitefse-ton-kosmo/
“Διότι μία από τις ειρωνείες της Ιστορίας είναι ότι όψεις του διαδικτυωμένου μέλλοντός μας παρουσιάζουν ομοιότητες με τους ευφάνταστους εφιάλτες του Χάξλεϊ και του συμφοιτητή του στο Ιτον, Τζορτζ Οργουελ.
Ο «Γενναίος νέος κόσμος» εκδόθηκε το 1932. Εκτυλίσσεται στο Λονδίνο στο μακρινό μέλλον 2540 μ.Χ. και περιγράφει μια φανταστική κοινωνία, αντλώντας από δύο πηγές έμπνευσης: τη νοερή προέκταση των επιστημονικών και κοινωνικών τάσεων της εποχής
Ως διανοούμενος γοητευμένος από την επιστήμη, μάντευε ότι η επιστημονική πρόοδος θα έδινε στους ανθρώπους δυνάμεις που θεωρούνταν αποκλειστικό προνόμιο των θεών.
Και είναι αλήθεια ότι η ικανότητα του Ιντερνετ να διευκολύνει τέτοιας έκτασης επιτήρηση είναι αυτό που τράβηξε περισσότερη προσοχή. Εν τω μεταξύ όμως, ξεχάσαμε τη διαίσθηση του Χάξλεϊ. Δεν παρατηρήσαμε ότι ο έρωτάς μας για τα ψηφιακά παιχνίδια, η ακόρεστη όρεξή μας για Facebook, Google και άλλες «δωρεάν» υπηρεσίες που μας προσφέρονται με αντάλλαγμα προσωπικά μας δεδομένα, μπορούν να αποδειχθούν το ίδιο ισχυρό ναρκωτικό όσο το «σόμα» για τους κατοίκους του Γενναίου Νέου Κόσμου.
Η δυστοπία του Χάξλεϊ είναι μια ολοκληρωτική κοινωνία, που την κυβερνά μια υποτιθέμενα καλοπροαίρετη δικτατορία, της οποίας οι υπήκοοι έχουν προγραμματιστεί να απολαμβάνουν την υποταγή τους μέσα από τον χειρισμό της συμπεριφοράς και τη χρήση ενός ναρκωτικού του «σόμα» που είναι πολύ πιο ευχάριστο από οποιοδήποτε γνωρίζουμε σήμερα. Οι κυβερνήτες του Γενναίου Νέου Κόσμου έχουν καταφέρει να κάνουν τους ανθρώπους να αγαπούν την υποδούλωσή τους.”
https://www.kathimerini.gr/737897/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/oyeis
Ο «Γενναίος νέος κόσμος »της εποχής μας πηγαίνει στα εμπορικά της γειτονιάς τους να “διασκεδάσει” και να “καταναλώσει” , αλλά εκεί δεν υπάρχουν λέξεις στα καταστήματα, τώρα έχουμε μια καινουργια μουγγή γλώσσα ,όπως φάινεται στις φωτογραφίες δεν υπαρχουν ονόματα και γράμματα στα καταστήματα. Οι άνθρωποι είναι μουγγοί……..γιατί χάθηκε ,με τα ηλεκτρονικά μέσα που μας απασχολουν ασταμάτητα, η άριστη κοινωνική επαφή και ο αμοιβαίος σεβασμός με όλους και για όλα όπως είχαμε παλιά… και θα δούμε πολύ χειρότερα σε μια γενεά , μόλις αρχίσαμε το κατήφορο που φοβότανε ο Αλντους Χάξλει.
Ο «Γενναίος νέος κόσμος » είναι περισσότερο τραγικός από το “1984”
Οι κυβερνήτες του Γενναίου Νέου Κόσμου έχουν καταφέρει να κάνουν τους ανθρώπους να αγαπούν την υποδούλωσή τους.
astrosgr.com 
