9)Το γεφύρι του υδραγωγείου της Λουκούς

Αρχαιολογικοί Χώροι και Μουσεία της Θυρεάτιδας Γης:

Ο μεγάλος ευεργέτης μας Δημήτριος Καρυτσιώτης το 1805, με τη βοήθεια του αδελφού του, Γεώργιου Καρυτσιώτη, έκτισε ένα πέτρινο υδραγωγείο, που άρχιζε πλησίον της Μονής Λουκούς από την πηγή «μάννα του νερού», για να έχει το ‘Αστρος νερό και “να ποτίζεται το αγροκήπιο για να είναι ανοικτή η Σχολή». Από το υδραγωγείο και άλλες πηγές υδρεύονται μέχρι και σήμερα το Άστρος, τα Κάτω Δολιανά, η Μονή Λουκούς, τα Κάτω Βέρβενα και το Παράλιο Άστρος. Σύμφωνα με την διαθήκη και τις οδηγίες του αδερφού του Γεωργίου το νερό του υδραγωγείου ανήκει το ένα τρίτο στη μονή Λουκούς , το ένα τρίτο στη σχολή Καρυτσιώτη ( στην πραγματικότητα για διατήρηση της σχολής έγινε το υδραγωγείο) και το ένα τρίτο στο χωριό.

Ο πέτρινος «σούγελος» είχε μήκος περίπου 5 χλμ ,σημαντικού έργου πριν διακόσια είκοσι χρόνια, και υπήρχαν στο Άστρος 3-4 βρύσες , στο σημερινό δημαρχείο, στον Άγιο Κωνστατίνο, δίπλα στο μετόχι της Λουκούς στην πάνω γειτονιά που ήταν την δεκαετία του 1960 το γυμνάσιο, στο δημοτικό σχολείο, όπου οι κάτοικοι πήγαιναν για νερό και κουτσομπολιό… Πηγαίναμε με «τα βαρέλια και τις λαϊνες» πολύ μακριά για νερό . Θυμάμαι το σούγελο στην επάνω γειτονιά κοντά στο τότε γυμνάσιο, επίσης τον άλλο «σούγελο της Μελιγούς».

Γύρω στο εξήντα έφεραν βρύσες σε όλο το χωριό σε κάθε γειτονιά και σιγά σιγά έβαλλαν νερό στα σπίτια αργότερα. Την δεκαετία του 1950 επίσης έφτιαξαν τσιμεντένια αυλάκια σε όλο το χωριό και από το νερό του “σούγελου” οι κάτοικοι άρχιζαν να ποτίζουν τα περβόλια και τα δέντρα τους. Στη γειτονιά μας με το πρώτο νερό οι κάτοικοι τότε φύτεψαν κολοκυθιές και γέμισαν όλοι οι δρόμοι , οι ελιές και τα σχίνα στους φράχτες μεγάλα κίτρινα κολοκύθια. Από το περιβόλι μας μια κολοκυθιά πέρασε απέναντι από το δρόμο ,σκαρφάλωσε σε μια ελιά και έπρεπε να ζητάμε την άδεια της γειτόνισσας να μαζέψουμε τα κολοκύθια μας. Η γειτονιά από τότε ονομάστηκε “κολοκυθού”. Με το νερό σιγά σιγά άλλαξε το χωριό , οι κάτοικοι φύτευσαν τις πρώτες πορτοκαλιές και καλλιεργούσαν τα περβόλια τους, ο Καρυτσιώτης έβλεπε πολύ μπροστά….

Απέναντι από την μονή της Λουκούς ήταν νερόμυλος που τα νερά του τα έπαιρνε από τον σούγελο του Καρυτσιώτη.

Σε αυτό το σημείο του υδραγωγείου , στο γεφύρι της Λουκούς, είχε διαδοθεί από τους παλαιότερους η και νεώτερους ….ότι ο Καρυτσιώτης είχε δώσει οδηγίες στο Αράπη φύλακα και κηπουρό του αγροκηπίου “να κόψει το νέρο ” από το χωριό ,άμα μάθαινε ότι η Σχολή ήταν κλειστή. Φυσικά θα έπαιρνε πίσω και το αγροκήπιο, γιατί δεν υπήρχε λόγος να το έχουν πια οι κάτοικοι…..

Πρίν διακόσια χρόνια οι Αστρινοί είχαν ανοικτή την σχολή Καρυτσιώτη. Σήμερα με όλες τις «προόδους και τεχνολογίες» δεν μπορούμε να ανοίξουμε ούτε το «Ιερό Χώρο» της Β’Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων, που βρίσκεται μέσα σε τέσσερεις τοίχους …., γιά την σχολή το σημερινό Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους ούτε λόγος να γίνεται , το φάγανε η «πρόφαση της ρωγμής» που εγκρίθηκε το 2015 και στη συνέχεια οι ατέλειωτες μελέτες «της πρόφασης της στατικής επάρκειας»…..Είναι ενδιαφέρον αν ο μεγάλος ευεργέτης μας «ξαναερχότανε» στο Άστρος, τι θα έκανε και τι θα έλεγε στους αιρετούς μας και στους συμπολίτες μας….